ตอนที่หนึ่ง.....BoOgBiG is The boss / ย้อนอดีตชาติของบิ๊กบู้“นักเรียนคะ...วันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่....ย้ายเข้ามาเรียนกับพวกเรา”
“ผู้หญิงหรือผู้ชายคะครู”
“นี่....แม่มะเฟือง....ให้มันน้อย ๆ หน่อยนะยะ.....เป็นกุลสตรีให้มันเก็บอาการบ้าง....อย่าบ้าผู้ชายจนออกนอกหน้า มันจะไม่งาม...เอ้า เธอ....เข้ามา!!!”
สิ้นเสียงตวาดใส่บรรดาเด็กแก่นในห้อง.....คุณครูละอองดาวก็หันไปขยิบตาให้เด็กหนุ่มที่ยืนรออยู่ด้านนอกอย่างเจ้าชู้ ตามประสาครูสาววัยดึกเกิดอารมณ์เปลี่ยว....เด็กหนุ่มค่อย ๆ พาร่างกายใหญ่โตเกินวัยของตนเข้ามาอย่างสุภาพเรียบร้อย....พร้อมกับนำมาซึ่งเสียงกรีดร้องของสาว ๆ และสีหน้าเขม่นแบบไม่พอใจ ของเด็กหนุ่มเจ้าถิ่น
“ผมชื่อกฤษณะครับ.....ชื่อเล่นชื่อบิ๊ก ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อน ๆ ทุกคนนะครับ”
“กรี๊ดดดดด....สมชื่อ”
“ตัวใหญ่มว๊ากกกกก”
“ถึงตัวจะดำ.....แต่น้องก็รักหมดใจนะจ๊ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”เป็นเสียงกรีดน้องของเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่ง....ผู้ซึ่งนั่งติดชิดอยู่ตรงริมประตูห้อง.....ทำไมเธอถึงกรีดร้อง?....และเสียงกรีดร้องของเธอนั้น ดังจนกลบสรรพเสียงจ้อกแจ้กภายในห้องเรียน โดยที่อาเจ้ขาโหดไม่ต้องออกแรงเลยแม้แต่กระผีก
มือขาวซีดเกาะอยู่ตรงขอบประตู....และเกาะอยู่อย่างนั้นมานานเท่าใดแล้ว....ไม่มีใครทราบ เจ้าของมือนั้นค่อย ๆ โผล่หน้าเข้ามา อย่างสัตว์ป่า.....เวลาตื่นคน.....ดวงตากลมโตมีแก้วตาสีดำเข้ม....ดูไร้แวว....เส้นเลือดฝอยจำนวนมาก จนทำให้เจ้าของดวงตาคู่นั้นดูน่าขนลุก แก้มขาวซีดและเต็มไปด้วยเส้นเลือดเช่นกัน
“เอ้าพี่.....เข้ามาสิ”
“นั่นใครอ่ะบิ๊ก”
“พี่ชายเราเอง.......”
.
.
.
.
.
“หมาบู้.....ตื่นนนนนนนนน”
เสียงตะโกนของแฝดผู้น้องดังขึ้น ปลุกพี่ชายตัวน้อยให้ตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ สองมือเล็กของคนขี้เซาขยี้ตาอย่างง่วงงุน ก่อนจะตื่นเต็มตาเมื่อร่างกายนั้นถูกของหนักกดทับ....จุก.....หายใจไม่ออก
“อื้อออออออ”
“ตื่นเหอะหมา.....วันนี้มีเทสต์ย่อยนะ”
น้องชายตัวยักษ์หอมแก้มขาวเนียนของคนเป็นพี่ มือใหญ่จั๊กกะจี้เอวเล็ก ๆ จนพี่ชายดิ้นแถกด้วยความบ้าจี้ เมื่อบิ๊กฟัดเจ้าหมาน้อยของเค้าจนหนำใจดีแล้ว คนตัวโตจึงผละออกมายืนดูผลงานของตนอย่างภาคภูมิใจ หมาน้อยตัวงอ....มือกุมท้อง เสื้อแสงหลุดลุ่ย....
น่า......?
เป็นบ้า!!!!“อื้ออออออออ.....พอแล้ว....อย่าดิ๊~”
เผอิญว่า....ดำใหญ่ชอบกินเด็ก......เสียด้วยสิ
“หึหึหึหึหึหึหึ.....ขอเค้าขย้ำอีกรอบนะหมานะ”
สิบนาทีผ่านไป....
พี่ชายตัวน้อย.....ตอนนี้เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ผิวขาว ๆ เต็มไปด้วยรอยจ้ำ....รอยดูด.....รอยแดงจากการถูกหนวดสาก ๆ ถูไถ.....และคราบน้ำลาย....แถมด้วยรอยฟันอีกนิดหน่อย....สภาพราวกับโดนข่มขืนก็ไม่ปาน เจ้าบุ๊กบิ๊กยืนทำหน้าหื่นอยู่ครู่หนึ่ง....จึงเปลี่ยนมาทำเสียงเฉียบออกคำสั่ง....อย่างจริงจัง......สุด ๆ
“ไปอาบน้ำไปไป๊.....นอนก็นอนก่อนใครเพื่อนแล้วยังเสือกทะลึ่งตื่นสาย......ที่ติวไปเข้าหัวรึเปล่าก็ไม่รู้.....เร็วเข้าเลยนะหมานะ.....เสื้อแสงเค้ารีดเตรียมไว้ให้แล้ว....ด่วน!!!!”
พี่ชายเดินโซเซ...ลากขาอย่างห่อเหี่ยวซังกะตาย ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ แต่แล้วก็เหมือนจะนึกอะไรออก นายบู้จึงวกกลับมา.....แล้วฉวยเสื้อที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า....
“อย่าแม้แต่จะคิด.....ไอ้เด็กเหม็น”
“บิ๊กอ่ะ!!!!......”
“แขวนไว้ที่เดิม....แล้วไสหัวเข้าห้องน้ำไปเสียโดยดี....มิฉะนั้น พี่จะโดนทำโทษ.....ทำโทษน่ะเฮ้ย....ไป!!!!!!”
สิ้นเสียงตวาดในพยางค์สุดท้าย ทำเอาเจ้าหมาน้อยโกยอ้าวเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว....ตาสว่างหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
.
.
.
.
ซู่....ซู่....ซู่
คนตัวเล็กผิวปากฮัมเพลงไปตามเรื่อง....ขณะที่สายน้ำตามฝักบัวอาบไหลผ่านผิวกายขาวซีด....ที่ดูแล้วคล้ายกับพระเอกแวมไพร์ทไวไลท์(เวอร์ชั่นย่อส่วน) บู้ใช้เวลาทุกนาทีในยามเช้าอย่างอ้อยอิ่งเสียจนลืมเรื่องสำคัญ....นั่นคือการเทสต์เก็บคะแนน...คะแนนที่เจ้าตัวไม่ค่อยจะมี
ไม่อยากออกไปเจอมฤตยูดำที่นั่งกระดิกเท้าอยู่ข้างนอกเล้ย.....พับผ่าดิ๊เอาแต่ใจ....นิสัยเสีย....บ้าอำนาจ....บ้ากาม....ชอบข่มขู่....คือนิยามที่คนเป็นพี่ตั้งให้เจ้าเด็กตัวโตสุดแสบ
หมาบิ๊ก....ไอ้หมาดำ....ไอ้คิงคองกอริลล่าในป่าใหญ่....ไอ้.....ฮึ่ยยยยยรอยแดงเป็นจ้ำบนตัวยังพออภัย แต่ไอ้ที่ประทับอยู่บนซอกคอนี่สิ....จะทำอย่างไรกับมันดี
“หมา.....ตกลงว่าจะสายให้ได้เลยใช่มั้ย......”
เสียงเข้ม ๆ ดังทะลุผ่านประตูห้องน้ำ เข้ามาเต็ม ๆ สองรูหู....เจ้าหมาน้อยสบถพรืด....แล้วทีตัวเองทำเรื่องเสียเวลาบ้างล่ะ เฮ้ย....ไม่เห็นพูด?.....ว่าแล้วชูนิ้วกลางใส่ประตู กะเอาให้กระแทกหน้าน้องชายตัวยักษ์ข้างนอกกันเลยทีเดียว
.
.
.
.
.
“ไงคุณพี่.....ทำได้มั่งม๊ะ”
เมื่อกลับมาถึงห้อง ร่างสูงก็เอ่ยปากถามพี่ชายเรื่องเทสต์ย่อยโดยไม่รอรี.....หมาน้อยกระแอมกระไอกลบเกลื่อน ทำทีเป็นเดินไปจับนู่นจับนี่....จัด ๆ ให้เข้าที่....เดินวนไปวนมา.....เดินไปรูดผ้าม่าน.....เดินไปเปิดตู้เย็น คว้าขวดน้ำขึ้นกระดกพร้อมกับทำเสียงสดชื่น.....เดินมาตรงโซฟา....แล้วทำท่าจะฉวยรีโมททีวี
เพี้ยะ!!!!มือขาว ๆ ถูกฟาดจนเป็นรอยแดง....โทษฐานที่ไม่ยอมตอบคำถาม
“ทำได้ดิบิ๊ก....พี่อ่ะตั้งใจสุด ๆ เลยรู้ป่าววว~”
“ตอแหลเว๊ยเฮ้ย....กูเห็นมึงนั่งกัดดินสอ....แทะปลอกปากกา.....แล้วก็ฟุ่บหลับตั้งแต่ยังไม่สิบห้านาทีด้วยซ้ำ”
“เดี๋ยวคะแนนออกมาก็รู้ชิส์”
“ไม่เอา....เค้าอยากรู้เดี๋ยวนี้....เค้าเช็คพี่เองเลยดีกว่า”
“......”
หมาน้อยหน้าซีด.....นึกถึงบทลงโทษสุดสยิวกิ้วแล้วพาลจะเป็นลมเอาเสียให้ได้.....
ดำศรี(บุ๊กบิ๊ก)เริ่มร่ายถึงโจทย์ข้อสอบแล้วให้หมาน้อยลองบอก.....ว่าฝนช๊อยส์ไหน....
“ใครจะไปจำได้ฟะ....ถะ....ถ้าเป็นข้อเขียนก็ว่าไปอย่าง.....”
“ยอมรับมาเถอะหมาว่าทำไม่ได้.....โทษหนักจะได้เป็นเบานะหนูนะ”
“หนูพ่อมึงดิบุ๊กบิ๊ก.....นี่พี่มึงนะเว้ย.....ไม่ใช่ลูก....กะอีแค่คะแนนจิ๊บ ๆ....ซีเรียสไปเพื่อ!!!!......จะผ่าน...จะตกก็ตัวพี่.....คนที่ต้องลงเรียนใหม่ก็พี่....นายมีไรต้องเสีย....จะออกค่าหน่วยกิจให้ ’ไง๊?”
เมื่อหมาเถียงคอเป็นเอ็น....!!!!
ทำให้ดำศรีนั้นของขึ้น.....หนึบ!!!!
“พี่เนี่ย.....จะให้ต้องย้ำกันซักกี่รอบ......ว่าการเป็นเด็กไม่รู้จักโตเนี่ย......มันก่อให้เกิดโทษประการใด”
“ม่ะ.....ไม่เล่นเฮ้ยยยยย......อย่า.....ยอมแล้ว.....อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
แล้วการลงโทษก็เริ่มต้นขึ้น.....เฮดล็อคของดำศรี....ทำเอาพี่ชายนั้นหน้าเขียว....ด้วยหายใจไม่ออก
“ยอมมั้ย.....จะยอมมั้ยหมา.....จะเถียงเค้าอีกมั้ย”
กำปั้นหนัก ๆ ของดำศรีกดลงมาตรงขมับ....แล้วหมุน.....หมุน......หมาน้อยเจ็บจนน้ำตาไหล....มือใหญ่คว้ากล่องดวงใจใบน้อยแล้วบีบเบา ๆ.....หึ....ก็เบาที่สุดของมันแล้วล่ะนั่น!!!!
“ยอม.....ยอมแล้ว.....พี่ขอโทษ....พี่มันเชี่ย......พี่มันไม่รักดี.....ปล่อย.....แอ่ก”
พอเป็นอิสระ....ร่างเล็กก็ลงไปกองอย่างไม่เป็นท่า......หมาดำยืนมองผลงานของตนเหมือนเช่นทุกครั้ง.....แล้วต่อมหื่นก็ทำงานโดยอัตโนมัติ
หมาหอบแฮ่ก.....หมาหน้าแดง....อ๊ากกกกก.....หมา......หมาทำน้องของขึ้นอีกแล้ววววววซิบของกางเกงสแล๊ค(ซึ่งบางอย่างภายใต้ซิบกำลังพองปริจนนูนทะลุเนื้อผ้าออกมา) ถูกดำศรีค่อย ๆ รูดลงมาช้า ๆ
พี่ชายเงยหน้ามองก็ถึงกับเบือนหน้าหนีด้วยความสยอง....มังกรดำอนาคอนด้า.....ยังต้องยอมแพ้กับความใหญ่ยักษ์ที่กำลังพ่นพิษ...สั่นกระตุกด้วยความพิโรธ
“ทำให้หน่อยจิ.....พี่ต้องรับผิดชอบเค้านะ.....เวลาพี่ทำเค้าโมโห....ตรงนั้นของเค้ามันจะ.....เป็นเงี้ยะ!!!!”
สองมือประคองหัวกลม ๆ ที่ทำท่าจะเบี่ยงหลบ....เจ้าสิ่งนั้นคลุ้มคลั่งหนักเข้าไปอีก....เมื่อส่วนปลายของมัน ชนเข้ากับริมฝีปากนุ่ม ๆ......มันอยากจะมุดเข้าไปหาความอุ่นจะแย่......
“ซี๊ดดดดดดดดดด........พี่จ๋า......ดีชะมัด........”
“แค่ก ๆ”
น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งกระฉูดตรงเข้าสู่ลำคอของเจ้าหมาน้อย.....พี่ชายสำลักพร้อมกับขย้อนออกมาบางส่วน....นมข้นหวานของเจ้าเด็กผิวถ่านไหลย้อยออกจากโพรงปากนุ่มนิ่มสีอ่อนซีด.....ไหลเปรอะลำคอขาว.....บางอย่างในกางเกงของน้องหมากำลังสั่นกระตุกเช่นกัน.....
มือใหญ่ลูบหัวกลมบ๊อกของพี่ชายด้วยความเอ็นดู....บิ๊กย่อตัวลงมา....ยื่นหน้า(อันหื่น ๆ)เข้าไปจนแนบชิดกับหมาน้อย พร้อมกับส่งยิ้มพิมพ์ใจที่สาวใดเห็น....ต้องมีอันเลือดลมสูบฉีด
แต่ม๊ะหมานั้นกลับรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก
“ดูสิ.....หมาบู้เลอะเทอะไปหมดแล้ว....อาบน้ำกันดีกว่าเนอะ....^^”
เฮือกกกก!!!!!.
.
.
.
.
น้ำอุ่น ๆ ในอ่าง....กับร่างกายของคนทั้งสองที่เบียดเสียดกันนั้น....หาได้สร้างความอึดอัดไม่....หมาตัวขาวซบอกกว้าง ๆ ของน้องชาย....แล้วก็หลับปุ๋ย.....เด็กคนนี้น่ะ...มันกินง่ายนอนง่ายมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว.....
คนเป็นน้องนั้นลูบไล้ร่างกายของพี่ชายเล่นไปพลาง....สมองก็นึกถึงอดีตในวัยเยาว์....
ในรูปแบบการ์ตูนสองมิติเสียด้วยสิ!!!!ดำศรีจินตนาการถึงอสุจิหลายล้านตัวกำลังวิ่งแข่งกัน....เพื่อตรงดิ่งไปสู่รังไข่.....เจ้าตัวเล็กนั้นเคลื่อนตัวได้ช้ากว่าใครเพื่อน.....จึงถูกตัวอื่นพุ่งชนจนเซถลา....ล้มกลิ้งไม่เป็นท่า.....มันร้องไห้จ้าด้วยความเจ็บ......ทั้งเจ็บและหวาดกลัว....ขณะที่เจ้าตัวอื่นต่างก็พุ่งไปข้างหน้า โดยไม่สนว่าจะเชี่ยวหรือชนเจ้าตัวน้อยให้หน้าคะมำ....กลิ้งหลุน ๆ อย่างน่าเวทนา
อสุจิสีดำทะมึน(ในจินตนาการของดำศรี----ซึ่งเป็นภาพแฟลชวิดีโอ) พุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง.....จากกลุ่มสุดท้ายที่ถูกปล่อยออกมาไล่หลัง.....เจ้าตัวโตหาได้สนใจเป้าหมายไม่....แต่กลับแหวกว่ายตรงดิ่งไปยังเจ้าตัวเล็ก.....แล้วโฉบตัวมันเอาไว้....ก่อนจะอาศัยความแข็งแรงและสมบูรณ์พร้อมเบียดกระแทกตัวอื่น ๆ มุ่งหน้าตรงไปอย่างแน่วแน่ไปสู่นิวาสถานอันเป็นที่อยู่ใหม่.....ที่ ๆ บิ๊กและบู้ได้ถือกำเนิดขึ้น
อุแว้......อุแว้.....อุแว้“คุณคะ.....ดูสิ.....ลูกของคุณน่ะ.......”
นางพยาบาลชูเจ้าตัวโตให้ผู้เป็นมารดาได้ยลโฉม.....ก่อนจะเกิดเหตุการณ์โกลาหลไปทั้งห้องคลอด....เมื่อเจ้าตัวเล็กผิวซีด....ไม่ร้อง...ไม่ดิ้น....
เจ็ดวันในตู้อบ.....ทารกก็ค่อย ๆ ฟื้นตัวกลายเป็นปกติ.....ก็เกือบ ๆ จะปกติละนะ....เว้นเสียแต่ว่า
“น้องบู้.....ทำไมหนูถึงเอาแต่หมกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเน่า ๆ นี่ฮึ....”
หรือ
“คุณค่ะ.....ทำไมน้องบู้ลูกเรา...ถึงไม่ร่าเริงอย่างไอ้เจ้าบิ๊กมันบ้างนะ....รายนั้นน่ะทะเล้น....คุยเก่ง....ใครไปใครมาก็รักก็หลง.....ฮืออออ....คุณคะ.....หรือว่าน้องบู้จะเป็นเด็กปัญญาอ่อน.....ชั้นรับไม่ด๊ายยยย.....ชั้นรับไม่ได้ค่ะคุณ”
แม่ที่จากไปเคยเล่าให้ทั้งคู่ฟังเสมอว่า.....พี่ชายนั้นเป็นเด็กไม่ค่อยแข็งแรงมาตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ตัวเล็กมาก....จนตอนอัลตร้าซาวด์ครั้งแรก....หมอเกือบจะคิดว่าเธอตั้งท้องลูกเพียงคนเดียว
เมื่อผู้เป็นแม่เล่าจบ ก็จะหวดก้นของเจ้าเด็กโข่งที่ชอบแกล้งพี่ชาย....ชอบทำให้เด็กน้อยบู้ร้องไห้.....ถีบท้องบ้าง....กัดบ้าง....แย่งของเล่นบ้าง....และที่อภัยให้ไม่ได้ เจ้าเด็กดำบังอาจแย่งผ้าขนหนูผืนโปรด(และเปื่อย)....จากผู้เป็นพี่ต่อหน้าต่อตา
ไม่รู้สิ....ก็มันน่าแกล้งนี่นา....พี่ชายของเค้า....น่ากลั่นแกล้งให้ร้องไห้เป็นที่สุด....นี่ถ้าแม่รู้เรื่องที่ทำเรื่องลามกกับพี่....เห็นทีว่าคงจะโดนมากกว่าไม้เรียว.....
น้องชายยิ้มกริ่ม หลังจากที่สมองเสร็จสิ้นการประมวลผลเหตุการณ์อันเลือนราง(แต่เด่นชัดในบางฉาก)ในอดีต ทั้งหมดทั้งมวลนี่......
'มันก็แค่จินตนาการเพ้อ ๆ ของไอ้เด็กตัวดำเท่านั้นแหละน่า.....เนอะ'......นี่ถ้าหากบู้น้อยสามารถอ่านใจของเจ้าตัวโตได้ ก็คงจะเถียงคอเป็นเอ็น และพยายามโน้มน้าวให้คนอื่นฟังตน อย่างเช่นทุกครั้งที่เป็นมานั่นแหละ
บิ๊กกระตุกมุมปากยิ้มอย่างเอ็นดู....เมื่อพี่ชายค่อย ๆ ขยับตัว
“จะแช่ให้ตัวเปื่อยหรืออย่างไรเจ้าคะคุณพี่.......ไอ้เค้าก็ไม่กล้าปลุกอ่ะนะ เห็นหลับปุ๋ยเชียว....ง่วงเหรอ.....”
“บิ๊ก.......”
“เป็นอะไรครับ.....อ้อนนะเราอ่ะ....หืม?”
“พี่ทำให้นายไปแล้ว.....นายทำให้พี่บ้างสิ”
พี่ชายเงยหน้าขึ้นสบตา....ตาดุ ๆ อันเป็นเอกลักษณ์ติดตัวมาแต่ไหนแต่ไร....หากพอจะอ้อน มันก็ดูบ้องแบ๊วน่าเอ็นดูไม่ใช่น้อย....บิ๊กจุ่มมือลงไปในอ่างอาบน้ำ....กอบกุมท่อนเนื้อสีขาวที่กำลังแข็งขึง
“อื้อออออ”
“หัวแดงเชียวนะเรา....ไอ้เด็กซิง”
“เดี๋ยวซักวันมันก็ต้องเสียเว้ยเฮ้ย....ซิงกับคนเท่ห์น่ะ....มันอยู่ร่วมโลกกันมิได้หรอกจ๊อดดดดด”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
หมาน้อยครางหงุงหงิง....ฟันคม ๆ งับแผงอกล่ำ....จนพ่อคนขี้แกล้งต้องกัดฟันตามด้วยความเจ็บปนหื่น....ท่อนเนื้อร้อน ๆ พองผงาดขึ้นมาอีกครั้ง
“ปล้ำแมร่งดีมั้ยเนี่ย”
“.......อิคุ.....อิคุ”
“ไรของหมาฟะ”
“บุ๊กบิ๊กง่ะ.....ไม่เข้าใจศัพท์แสงของหนังเอวี....พี่เซ็งนายว่ะ”
หมาน้อยน้ำกระฉูด วุ้นสีขาวลอยฟ่องเต็มอ่าง หน้าขาว ๆ นั้นแดงจัดด้วยความเขิน
“เย็นนี้จะกินอะไรหืม?.....พี่ชายของเค้า....อยากจะกินอะไร”
“ไก่......พี่อยากกินไก่”
“ทั้ง ๆ ที่กลัวไก่เนี่ยนะ.....ตอนเด็ก ๆ แม่บอกว่าพี่น่ะร้องลั่นเลย เวลาได้ยินเสียงไอ้โต้งมันขันน่ะ”
“หึ่ยยย....พูดเหมือนนายเห็นกับตา....พี่ชายนายน่ะนะ....ไม่เคยกลัวอะไรหรอกนะ”
ยกเว้นนายนั่นแหละ.....ที่พี่กลัวที่สุด................................................................
สนองอารมณ์คนแต่งค่ะ อิคุอิคุ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
