น่าเห็นใจทั้งสามคนเลยค่ะ ที่ต่างก็รักใครอีกคนทั้งๆ ที่เขาไม่หันมามอง จนสุดท้ายต่างก็พลาดพลั้งทำร้ายใจกันไปเสียทุกฝ่าย..
ตอนแรกๆ อยากจะขอเปลี่ยนพระเอกเหลือเกินค่ะ -*- นิสัยเสียแถมยังไม่รับฟังคำอธิบายอะไรจากน้องภู่ให้ชัดแจ้งก็มาวีนแตกใส่กันเสียก่อน ไม่พอ!!! ยังอาจหาญมาข่มเหงรังแกน้องภู่ของเรา(?)ให้บาดเจ็บทั้งใจและกายเข้าไปอีก!!! หึย~ น่าโมโหสุดๆ ไปเลยค่า
แต่พอมาตอนหลังๆ ที่ภูได้รู้ความจริงจากน้องภู่แล้วนี่สิคะ ฮึก~ น่าสงสารทั้งสองคนสุดๆ ไปเลย
เรานี่อ่านไปร้องไห้ไปจนตาบวมฉึ่งเลยค่ะ T^T ยิ่งตอนที่ภูได้อ่านบันทึกของน้องภู่นี่เรียกได้ว่าสะเทือนใจกันไปข้างหนึ่งเลย
จนกระทั่งมาถึงตอนที่น้องภู่ฟื้นแล้ว ภูก็ดูน่ารักขึ้นมากโขเลยเชียวล่ะค่าา~ (เพิ่มมาจากตอนที่ดูแลน้องภู่ตอนป่วยด้วย >.<) คือเป็นคนที่อบอุ่นและอ่อนโยนมากๆ จนเราจำภาพภูเมื่อตอนแรกๆ ไม่ได้แล้วด้วยน่ะ หุหุ
*อะไรที่ไม่ดีเราจะไม่จำ..-คติส่วนน้องภู่เปรียบหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ สำหรับเรามาตั้งแต่เริ่มแรกแล้วล่ะค่ะ ^^ น่าทะนุถนอมที่สุดเลย ยิ่งตอนที่ถูกภูเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานยิ่งน่าร๊ากกกก
แถมตอนสุดท้ายก็ไม่วายเรียกน้ำตาเราได้อีกอยู่ดีนั่นล่ะนะคะ ประทับใจกับ 'ความรัก' ของทั้งสองคนมากๆ..
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะค้าา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
