หัวข้อ: = Awkward = [ จบ / 28.7.56 / P.35 ]

[tamako]

อึดอัดมาทั้งเรื่อง
ปมมาเฉลยเอาตอนท้ายๆ
อืมสรุปแล้วเรื่องนี้ใครจิตปกติบ้างหละเนี่ย หายากแหะ
+ 1 ให้กับความเก่งของคนแต่งค่ะ

[yunkhaoforever]

อ่านจนจบแล้วค่ะ...

อึมครึมไปหมด


ถ้าเราเข้าใจไม่ผิด สองคนนั้นจากไปแล้ว
ตามซันไปแล้วใช่ไหมคะ?


อาจดูเหมือนหนีปัญหา แต่ก็คงเป็นทางออกให้ปัญหาหลายๆอย่าง




ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
ถ้าเราอ่านแล้วเข่าใจผิดก็คงดี เราก็ไม่อยากให้เด็กๆจากไปนะ ฮึกกกก

[annly]

มนุษย์ต่างมีด้านมืดอยู่ในตัวตนทุกคนแต่อยู่ที่ใครจะเผยด้านมืดนั้นออกมากัดกินจิตใจ
จนไม่เหลือตัวตน
เป็นเรื่องแรกที่ยอมรับว่าอ่านแล้วรู้สึกอึดอัดกดดัน..หน่วงๆในจิตใจ..จนอยากระเบิดออกมาจากอารมณ์เหล่านั้น..ไม่อยากอ่านต่อ
แต่ก็อ่านต่อจนจบ...ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ค่ะ

[suck_love]

อ่านจบพูดไม่ออก  แบบว่าเกิดอะไรขึ้น ประมาณนั้น
พยายามกลับไปอ่านทำความเข้าใจ แต่ก็ยังเข้าใจได้ไม่ทั้งหมด
สุดท้ายเลือกที่จะจบชีวิตลงทั้งสองคน ?

บอกได้คำเดียวค่ะว่า งง มากกกกก  กลับไปอ่านกี่รองก็งง 

[threetanz]

เป็นเรื่องมีเกินบรรยายจริงๆ

เป็นจิตวิทยาที่อ่านไปมึนไป เหมือนถูกหลอกล่อ เหมือนเปิดเผยความจริง

ขอบคุณค่ะ สนุกมาก

[wargroup]

เป็นการจบที่ไม่อยากให้จบ รู้สึกดีกับรู้สึกผะอืดผะอมไปพร้อมๆกัน ทำให้ระบบการหายใจติดขัดดีมาก
แ่ต่เรียกแฮปปี้เอ็นดิ้งใช่มั้ย...ก็มีคนสองคนรักกันนี่นะ มีรอยยิ้มให้ด้วย เหอๆ...อัตวินิบาตกรรม ออฟ เลิฟ
ที่แน่ๆ คิ้วคนอ่านยังไม่คลายขมวดเลยจ้า ไผ่ จอห์น คงเคลียร์แหล่ะ แต่เค้าม้ายยย เค้าโหวงมากตอนนี้
ขอบคุณมากๆเป็นเรื่องที่ดีจริงๆ อ่านแล้วได้กลิ่นตามไปด้วยทุกช่วงที่กล่าวถึงกลิ่น มันชัดมากๆ อบอวล
ปล. ยังรออ่าน หมอก-ตี๋ อยู่นะคะ ฮี่ฮี่

[Pippin_Fujoshi]

  <<< สำหรับทุกอย่างในเรื่อง

ต้นเหตุคือปัญหาครอบครัวแท้ๆ
พ่อแม่ของไผ่แย่มาก

เรื่องนี้อึมครึมจนหยุดสุดท้ายจริงๆ
แถมยังแอบหักมุมอีก...
เหมือนโดนดึงให้เข้ามาในโลกสีเทา
พอนิยายจบ ได้ยินเสียง กริ๊งงง ปลุกให้ตื่นขึ้นมา
เป็นความฝันที่ขมุกขมัวชะมัด... 

ตามผลงานของคนเขียนมาแทบทุกเรื่องเลย คุณเก่งมากๆค่ะ ยิ่งพอไปอ่าน Coin แล้วมาอ่านเรื่องนี้ แนวเรื่องคนล่ะแนวเลย
ความกดดันตอนดราม่านี่สุดยอด ทั้งสองเรื่องเลยค่ะ
แต่เรื่องนี้จะออกแนวดาร์ก หม่นๆ เป็นนิยายสีเทาของจริง
ถ้าไม่ตั้งใจอ่านดีๆนี่ไม่เข้าใจ ต้องใช้สมาธิสูงมาก
และพอใช้สมาธิมากก็ยิ่งอินมาก
หายใจไม่ค่อยจะออกตอนนั่งอ่าน เหมือนกลายเป็นตัวละครซะเอง 

นิยายเรื่องนี้สุดยอดจริงๆค่ะ!

[pure_ka]

ในที่สุดก็เจอ เรื่องยาวๆ ให้อ่านสักที
ตามมาจากเรื่่องสั้นที่อ่านแล้ว ทึ้งหัว ตรูไปอยู่ไหนมา เพิ่งมาอ่านเอาตอนนี้

ขอไปอ่านก่อนนะค่ะ  ไว้จะมาคุยด้วยใหม่

[pure_ka]

ทำไมอ่านไป ถึงหายใจได้ไม่ทั่งท้องก็ไม่รู้  กลัวแทนไผ่

[pure_ka]

อ่านตอนที่ 4 แล้ว เรากลับโล่งอก
เฉลยมาเลยแบบนี้ดีกว่าเห็นๆ   ไผ่จะได้หันหน้ากลับมาตั้งรับถูก

ถ้ามันยังคลุมเคลือ จะเลว จะ ดี เอาสักอย่าง ไผ่คงไม่รู้จะรับมือยังไง
เดินหน้าลุยเลยไผ่ ไม่มีไรจะเสียแล้ว เราต้องสู้อย่างเดียว

[pure_ka]

ยิ่งอ่าน ยิ่งกลัวแม่  กำลังคิดว่าแม่ น่าจะ.....มีปัญหาทางจิต

[evz]

เป็นเรื่องที่ดาร์คมากจริงๆอ่านจบแล้วรู้สึกเหมือนจะมีอาการตามไผ่เลยทีเดียว
สิ่งที่หล่อหลอมให้ไผ่กลายเป็นไผ่อย่างตอนต้นเรื่องนี่มันหนักมากจริงนะสำหรับเด็กป.4ที่ต้องรับรู้เรื่องครอบครัวตัวเองมีปัญหาอะไร
คนที่เคยคิดว่าเป็นเพื่อนกลับเป็นอะไรมากกว่านั้น และสุดท้ายเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นและกลายเป็นตัวเองที่เป็นผู้รับเคราะห์
และจอห์นก็กลับเข้ามาในชีวิตไผ่ได้โหดร้ายเหลือเกินความคิดจอห์นเรื่องนี้ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ทั้งที่รักขนาดนั้นทำไมถึงทำให้เจ็บปวด
เรื่องไผ่โดนขังในที่เก็บของนั่นอีกปมค้างคาใจสำหรับเราเยอะมาก แต่นิยายที่จบแบบค้างคาใจก็เป็นเรื่องที่มีเสน่ห์มากๆ
แม้แต่ตอนสุดท้ายก็ยังค้างคาใจเลยว่าตกลงตายมั้ย แอบคิดว่าทั้งคู่อาจจะตัดสินใจตายจริงๆนั่นแหละ
ถ้ามีรางวัลนิยายสุดดาร์คนี่ขอยกให้เรื่องนี้เลย ไผ่เล่าเรืองได้อึมครึมมาก
คนเขียนเขียนได้ลึกซึ้งปีะหนึ่งมีประสบการณ์ตรงมาก ปรบมือ 55555

[Chichi Yuki]

อึดอัดมาก!
อาแล้วชวนเวียนหัวมากกับจินตนาการของไผ่
มาเข้าใจก็ตอนบทสรุปสามตอนสุดท้ายนี่แหละค่ะถึงบางอ้อกับเขา
รู้สึกได้เลยว่าไผ่แบกอะไรไว้เยอะมาก
เป็นการจบที่ไม่ค้างคา แม้จะไม่รู้ว่าคนที่อยู่ข้างหลังจะเป็นยังไงบ้าง
แม่ของไผ่ พ่อของไผ่ คิม แม้แต่พ่อของจอร์น
ตอนนี้คิดเพียงว่าอยากให้ทั้งสองคนมีความสุขจริงๆ เสียที

[What_The_F]

อ่านรวดเดียวจบเลย พออ่านจบแล้วนี่แบบ...
หน่วงมาก ปวดหัวเลยทีเดียว OTZ

 

[ronlbb]

สรุปเป็นจอร์นซะงั้น
แล้วไม่เข้าใจจะมาทำร้ายไผ่ทำไม  ก็รักไผ่อยู่และนิ

[Umiko]

เศร้าจับจิต...

[loveview]

 :katai1:วิวนี่ไม่ได้จิตมานานแล้วนะเนั่ย แต่ตั้งแต่มาอ่านเรื่องนี้ ความรู้สึกเก่าๆที่แต่ก่อนไม่ค่อยจะปกติก็นึกขึ้นมาได้ทันที ยอมรับว่าเรื่องนี้นายเอกเราจิตมากๆอ่า น่าสงสารด้วย มันค่อนข้างเครียดมากอยู่

[lonesomeness]

หน่วงจิตสุดๆ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่จิตใจที่บิดเบี้ยวของไผ่เลยค่ะ
ที่ไผ่เป็นแบบนี้เพราะสังคมรอบข้างคอยกดดันด้วยรึเปล่าคะ?
คำพูดของเด็กที่อยู่รอบๆคอยว่าต่างๆนา มันซึมลึกเข้าไปในจิตใจนะ
เกลียดเด็กที่เป็นแบบนี้มากๆ เด็กที่คอยล้อปมด้อยของคนอื่น
น่ารังเกียจมากๆ 

[rotedump]

อ่านไปคิดว่าตัวเองเป็นไผ่ไป  คือจะบ้าตามไปแล้ว 5555

[sunshinesunrise]

บอกเลย.. อ่านจบแล้วก็ยังงง... รู้แต่ว่ามันเป็นเรื่องของจิตที่ซับซ้อนมาก..มันเป็นอะไรที่ไม่สามารถหาเหตุผลได้เพียงใช้แค่ "เหตุ" และ "ผล" ไม่มีรูปร่างตายตัว.. แปรผันไปตามสิ่งเร้าและสิ่งแวดล้อม.. แลดูลึกล้ำมาก.. และเราก็ไม่เข้าใจถึงแก่นจริงๆ รู้แต่เพียงว่า ผู้เขียนดำดิ่งไปถึงจุดนั้นได้อย่างน่ากลัว... ต้องขอชื่นชม. มันลึกล้ำเกินสมองและสติปัญญาของเราจะเข้าใจได้ ถ้านิยายเรื่องนี้ได้ถูกบรรยายอย่างละเอียดถึงวิธีการประมวลความคิดของคนในแต่ละช่วงแล้วละก็ คงจะมีประโยชน์ในด้านการศึกษาวิจัยเรื่องจิตวิทยา.. แต่เราผู้ซึ่งปุถุชนคนธรรมดา บอกเลยว่า... เข้าใจแค่ระดับตื้นๆ ... ถึงอย่างไรก็ต้องชื่นชมในความแตกต่างและการเรียงร้อยเรื่องราว.. ให้เป็นในแบบที่แฝงปริศนาอยู๋ตลอดเวลา ขอบคุณค่ะ

[MunashiiSora]

อ่านจบแล้วววว ยอมรับว่า งง !
แต่ก็สนุกดี 

[neno.jann]

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกอึดอัดมาก แต่ก็ยังอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็แฮบปี้สินะ  ขอให้จอร์นกับไผ่มีความสุขสักที

[bizarre]

ยอมรับว่าชอบสำนวนการเขียน....แต่ไม่เข้าใจเนื้อเรื่องเลยแม้แต่นิดเดียว 

[Lovecartoon1996]

รู้สึกมืดมนกับมีความสุขไปพร้อมกันแปลกแหะ
คนเขียนเก่งมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ

[schneesturm_fubuki]

งง...แต่อ่านจบ  อ่านจบแต่ยัง งง อยู่ !!!

นิยายแนวนี้หาอ่านยาก คนแต่งไม่ค่อยมี กลับไปงงต่อ

 

[ArgèntaR๛]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
รู้สึกเหมือนจมน้ำตลอดเวลาตั้งแต่ต้นจนจบ
นึกว่าไผ่จะไม่รอดซะแล้ว ตกใจเรื่องซันนิดหน่อย
ตัวละครทุกตัวดูมีปม ...เหมือนด้านมืดมนุษย์

คิดว่าจบแบบนี้ก็เข้ากับบรรยากาศเรื่องดี
ระหว่างสองคนนี้ ให้ความรู้สึกว่า ยึดติด ดีจริงๆ
เป็นความรู้สึกที่ไกลไปเกินกว่าคำว่ารัก เหนียวแน่นกว่า พันธนาการมากกว่า

เอาว่าประทับใจในความดำมืดของตัวละครสุดๆ
 

[fernfabled]

เราเพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
คือจบไปนานมากกก ><

เราไม่ชอบนิยายดาร์คๆเลยนะ
มันอึดอัด แต่เรื่องนี้มันอึดอัด
แต่ก็อยากรู้จะเป็นยังไงต่อ
จนอ่านจนจบ คนเขียนๆดีมาก
มันดาร์คไปหมด ต้องมีสติอยู่กับตัวตลอด
555 ขอบคุณนะคะ

[griffon]

ให้ความรู้สึกอึมครึมตลอดเรื่องเลยจริงๆ
งงๆไปนิด แต่สนุกมากกกค่ะ 

[Ice_Iris]

อึนทั้งเรื่องเลย

หน่วงจิต บอกไม่ถูกจริงๆ

สรุปว่าทั้งคู่ลาไปพร้อมกัน

เศร้าแต่ต้นจนจบ


ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ

[Kamidere]

อืม... ไร้คำบรรยายตั้งแต่ต้นจนจบ รู้แต่ว่าไม่สามารถละทิ้งได้แม้แต่บรรทัดเดียว
คำจำคัดความสั้นๆที่ให้ได้ในความรู้สึกก็คือ

"น่าหลงใหล"

จิตก็จริงแหละ แต่มันมีอะไรอยู่เบื้องหลังความจิตนั้น แฝงลึกเข้าไปข้างในจนคนภายนอกไม่อาจรับรู้ แม้กระทั่งตัวละครเอง เราบอกแค่ว่า "รัก" ไม่ได้ เพราะมันมีมากกว่านั้น ทั้งหมดทั้งเรื่องเลยคำว่ารักไปมากโขแล้ว แต่ก็ไม่อาจบรรยายได้ว่าคืออะไร มันคืออะไรบางอย่างที่ไม่รู้จัก ไม่แน่ชัด ไม่แน่นอน ไม่อาจรับรู้ เพียงแต่ "สื่อ" ถึงมันได้เท่านั้น

นิยายแบบนี้หาอ่านยากเหลือเกิน แอบหลงเข้ามาแล้วก็พบขุมทรัพย์ล้ำค่า...

ขอบคุณคนแต่ง จอห์น ไผ่ และซัน รวมทั้ง คิม...

มันมึนๆงงๆตอนอ่านน่ะนะ แต่พออ่านจบ มันก็กระจ่างทั้งที่ไม่มีแสง ขอบคุณเรื่องนี้มากจริงๆค่ะ อยากให้คนที่พอจะมีความรู้เรื่องจิตวิทยามาอ่านเรื่องนี้จัง