หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[tonkhaw]

รักตาจัง

[moobarpalang]

คุณตา กดLike

[chai235]

คิดเหมือนกันว่าน่าจะรู้แล้วเพราะสภาพบ้้านที่บรรยายมาน่าจะไม่สะดวกกับการส่งเสียง 
แต่ดีใจมากที่ไม่มีปัญหากับตายาย

[Alone Alone]

คุณตาได้ใจมากๆเลย

(ไม่อยากกินมาม่าอ่ะ) 

[Akad3ar]

ชอบมาก คุณตาคุณยายน่ารักจริงๆ
สงสัยจังว่ามันจะบาปบริสุทธิ์ยังไง ไม่อยากกินมาม่าเลยจริงๆ

[LalaBam]

เฮ้อ...มันหวานแต่อ่านแล้วไม่มีความสุข
 เพราะกลัวดราม่าจะมาโดยไม่ทันตั้งตัว

[totoken]

ดีใจนะครับที่ชอบคุณตากันถ้างั้นคนเขียนขอเลื่อนเสิร์ฟมาม่าไปอีกสักสองสามตอนก่อนละกันดีมั้ยคับ   

ให้พี่กฤษกะน้องหยกหยิวกิ้วลั้นลางดดราม่ากันไปก่อนเนาะ

ปล. กด+ ให้คนอ่านทุกเม้นต์เป็นการตอบแทนที่มาให้กำลังใจนิยายเรื่องแรกของผมนะครับ   

[BBChin JungBB]

ฮ่าๆๆๆ เขินแทน

[sang som]

ตา จะแรงไปไหนอ่ะ อิอิ

[Vesi]

คุณตาาาาาาา!!!

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 18 “กรหยก”
พอมีเธอมามีเธอมาวนเวียนเธอยังเนียนเนียนยังเนียนเนียนกันไป

          ผมกับพี่กฤษแทบจะรีบออกมาจากบ้านเพราะโดนคุณตาแซวทุกครั้งที่มีโอกาส ผมได้เพิ่งเคยได้เห็นพี่กฤษอายก็คราวนี้ล่ะ คนตัวโตเอาแต่ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาคุณตากับคุณยาย และยังทำอะไรซุ่มซ่ามเดินชนวงกบประตู เดินสะดุดขาตัวเองจนแทบจะล้มคะมำเพราะความเขินอาย ผมเห็นแล้วก็ขำออกมาเหมือนกัน

           “พี่อยากจะพูดเรื่องที่ดินให้ตากับยายรู้ว่ามันเป็นของหยก แต่ทำไมมันกลับเป็นเรื่องของเราเสียได้ล่ะนี่ ความแตกก่อนที่พี่จะได้สารภาพเรื่องของเรากับตาเสียอีก...เฮ้อ” พี่กฤษบ่นพลางเอามือเกาหัวอย่างรุนแรงจนผมยุ่ง ผมเห็นแล้วก็หัวเราะพรืดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ จนคนตัวใหญ่หันขวับกลับมามองทำตาเขียวปัด ก่อนจะเดินเข้าไปใต้ถุนบ้านเพื่อเอารถมอเตอไซด์ออกมา ขำว่ะ

           “ก็พี่กฤษดันทำเสียงดังเองใช่ไหมล่ะ หยกบอกพี่แล้วว่าให้เบาๆ ก็ไม่เชื่อ” ผมนั่งรออยู่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้านในมือถือถุงใส่น้ำตาลสดหนักอึ้งใบใหญ่ของคุณตา พอได้ทีก็เลยคิดจะแกล้งแหย่ให้พี่กฤษที่กำลังเขินกับเรื่องที่โดนคุณตาแซวได้อายบ้าง เป็นทีของผมบ้างล่ะคราวนี้

           “อย่ามาพูดดีเลย หยกบอกพี่ตอนไหน คืนนั้นหยกเองก็ร้องเสียงดังเหมือนกันล่ะ” คนตรงหน้าตอกกลับผมมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทำเอาผมเขินไปไม่ถูกเลยเหมือนกัน พี่กฤษทำหน้าตลกดีแถมยังออกอาการฮึดฮัด หยิบเอามะพร้าวไปด้วยหนึ่งทลายวางไว้ตรงช่วงหน้าคนขับแล้วจับส่วนปลายไว้ด้วยมือข้างเดียว เราสองคนได้แต่มองหน้ากันและยังโทษใส่กันไปมา

           “เอ้า...พวกเอ็งไม่ต้องเถียงกัน หรือจะรอให้ข้าบอกไหมว่าใครเสียงดังกว่ากัน ร้องกันดังเสียสามบ้านแปดบ้านทั้งคู่นั่นล่ะโว้ย...ฮ่าๆๆ” อยู่ดีๆ คุณตาก็ชะโงกหน้าตะโกนออกมา จนพี่กฤษแทบจะปล่อยมอเตอไซด์หลุดมือ โชคดีที่คว้าจับไว้ได้ทัน ส่วนผมก็เกือบทิ้งถุงน้ำตาลสดเสียแล้วด้วยความตกใจ

           “ตา...ถ้ายังไปแซวหลานมันอีกฉันจะทุบเข้าให้แล้วนะ” คุณยายตะโกนเรียกให้คุณตากลับเข้าไปในบ้าน แต่พวกผมยังได้ยินเสียงหัวเราะของคุณตาดังออกมาอยู่แว่วๆ

           “พี่กฤษ...รีบไปตลาดน้ำกันเถอะ” ผมเร่งเพราะตอนนี้รู้สึกอายคุณตากับคุณยายเหลือเกิน ส่วนพี่กฤษก็ไม่พูดไม่จาเดินจูงมอเตอไซด์หน้าแดงออกไปอย่างเร่งรีบ พอติดเครื่องยนต์ได้ ผมก็รีบจนแทบจะเรียกได้ว่ากระโดดขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย แล้วให้พี่กฤษขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานเราก็มาถึงตลาดน้ำแล้วรีบเดินเข้าโรงแรมที่พี่กฤษทำงานอยู่

           “สวัสดีค่ะคุณกรหยก หายป่วยแล้วใช่ไหมคะ ตอนนี้สบายดีหรือเปล่า” เสียงเจื้อยแจ้วทักทายจากคุณพลอยสวยที่เดินออกมาจากเคาเตอร์ภายในโรงแรม เดินมาเรียกป้าแม่บ้านช่วยผมและพี่กฤษถือของ พี่กฤษเล่าว่าป้าแม่บ้านที่นี่มาทำงานแบบมาเช้าเย็นกลับเพราะบ้านอยู่ละแวกนี้ แม่บ้านชื่อป้านวลเป็นคนอ้วบอ้วน แลดูหน้าตาเป็นคนใจดี ยิ้มแย้มตลอดเวลา

           “สวัสดีครับคุณพลอยสวย สวัสดีครับคุณป้านวล” ผมรีบทักทายกลับและยกมือไหว้คนทั้งสอง

           “อย่าเรียกคุณเลยค่ะ เรียกหนูว่าร้องพลอยเฉยๆ ก็ได้ค่ะ แล้วก็เรียกป้านวลก็ได้ค่ะ เราที่นี่อยู่กันแบบครอบครัวค่ะ” ป้านวลรับไหว้ส่วนคุณพลอยหรือน้องพลอยให้ผมเรียกอย่างเป็นกันเองเพราะคงทราบแล้วว่าผมอายุมากกว่าเธอ

           “น้องพลอยครับ น้องพลอยกำลังจะหาคนมาช่วยรับแขกอยู่ไม่ใช่เหรอ พี่อยากชวนหยกเค้ามาช่วยงานที่โรงแรมเรา เพราะเค้ายังพักอยู่ที่นี่อีกนาน หยกเค้าพูดภาษาอังกฤษเก่งนะ แถมยังเคยทำงานร้านอาหารที่อเมริกาด้วย” พี่กฤษเปิดประเด็นทันทีที่เราไปนั่งพร้อมหน้ากันที่ชุดรับแขก ส่วนป้านวลแม่บ้านเอาของไปเก็บแล้วเดินมาเสิร์ฟน้ำให้ผมกับพี่กฤษเสร็จก็เข้าครัวไปทันที

           “จริงเหรอคะ ตอนนี้พลอยยังหาคนช่วยงานไม่ได้เลยค่ะ พี่หยกอยากมาทำงานกับเรานานแค่ไหนล่ะคะ” น้องพลอยที่มีสีหน้ายินดีขึ้นมาหันกลับมาถามผมเสียงใสแจ๋ว

           “คือ...ผม...เอ่อ...พี่ก็ยังไม่มีเพลนว่าจะกลับอเมริกาเมื่อไรนะครับ คงอยู่ได้หลายเดือน” ผมอ้อมแอ้มตอบด้วยความเขิน ที่เขินเพราะคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ด้วย กลัวเค้าจะคิดว่าอยากอยู่กับเค้าที่นี่จนไม่อยากกลับอเมริกาเสียแล้ว

           “พี่หยกจะพักกับพลอยที่โรงแรมเลยหรือเปล่าคะ พลอยไม่คิดค่าเช่าแล้วกันนะคะ ส่วนค่าจ้างพี่หยกอยากได้เท่าไรเหรอคะ” น้องพลอยรีบบอกข้อเสนอให้ผมทราบทันทีที่รู้ว่าผมคิดจะมาทำงานด้วยอีกนาน

           “หยกเค้าไม่พักที่นี่หรอกน้องพลอย เค้าจะไปกลับพร้อมพี่ ส่วนค่าจ้างน้องพลอยให้เท่าพี่ก็ได้” พี่กฤษตอบน้องพลอยแทนผมเสร็จสรรพ เพราะพี่กฤษคงรู้ว่าผมไม่รู้จะตอบเรื่องค่าจ้างกับข้อเสนอของน้องพลอยอย่างไร เมื่อผมแค่อยากมาอยู่ช่วยงานใกล้คนรักเพียงเท่านั้น

           “ทำไมละคะ ตอนนั้นที่พี่หยกต้องอยู่บ้านพี่กฤษเพราะไม่มีห้องพักที่นี่ แล้วยังไม่สบายอีก แต่...ตอนนี้จะมาทำงานที่นี่ก็พักที่นี่ก็ได้นี่คะ ถ้าไม่อยากอยู่เป็นแขกจะพักห้องพี่ทองก็ได้” น้องพลอยพูดออกมาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ คงสงสัยในพฤติกรรมของเราสองคน

           “พี่คงให้หยกนอนกับคนอื่นไม่ได้หรอกครับ คือ...ตอนนี้...หยกกับพี่คบกัน เราเป็นแฟนกันแล้ว” ผมที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นจิบเพราะไม่รู้จะตอบน้องพลอยอย่างไร ต้องสำลักน้ำออกมาทันทีที่ได้ยินคำตอบของพี่กฤษ

           “ว๊ายยย...พี่หยกกับพี่กฤษ...กริ๊ดดด...นี่อะไรกันคะ มันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้ว...แล้ว...พี่กฤษไปทำอะไรพี่หยกเค้า” น้องพลอยที่ร้องเสียงดังหลบสายน้ำที่พุ่งพรวดออกมาจากปากผมจนเป็นฝอย จนผมต้องรีบเช็ดให้ ยังทำหน้างงแล้วก็หันมามองหน้าผมสลับกับพี่กฤษอยู่อย่างนั้น

           “ขอโทษครับน้องพลอย...พี่กฤษ ทำไมต้องพูดเรื่องนี้ด้วย...หา”  ผมขอโทษน้องพลอยแล้วก็รีบหันไปดุคนข้างๆ ด้วยเสียงเบาที่กำลังลูบหลังให้ผมแล้วยิ้มขำ อายน้องพลอยเหลือเกิน แล้วไม่รู้ว่าน้องพลอยจะรับเรื่องแบบนี้ได้หรือเปล่า

           “พี่กฤษกับพี่หยกเป็นคู่รักบอยเลิฟเหรอนี่ พลอยเคยอ่านแต่ในการ์ตูนตอนนี้มาเจอของจริง แถมยังเป็นพี่ชายสุดที่รักของพลอยอีก กรี๊ด...ตื่นเต้น” น้องพลอยรีบวิ่งออกจากเก้าอี้รับแขกไปหยิบหนังสือการ์ตูนที่อยู่หลังเคาเตอร์มาชูให้ผมดู หน้าปกเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นหวานแหววรูปชายหนุ่มกอดกันอยู่สองคน เขียนตรงมุมว่า Love Mode

           “น้องพลอย...เอ่อ...เป็นสาววายเหรอครับ” ผมถามน้องพลอยทันทีทีเงยหน้าละสายตาออกมาจากหนังสือการ์ตูนเล่มนั้น แล้วมองพี่กฤษที่หยิบเอาไปเปิดดูอย่างสนอกสนใจ

           “ค่ะ...พลอยชอบอ่าน น่ารักดีนะคะ เมื่อก่อนเช่าการ์ตูน B-love มาอ่านครั้งแรกก็ตกใจว่าการ์ตูนอะไรนี่อ่านแล้วขนลุก แต่ทุกวันนี้ติดหนึบเสียแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับโฮสต์คลับ ที่มีโฮสต์มากมายในสังกัดเนื้อเรื่องแต่ละเล่มก็เกี่ยวกับโฮสต์แต่ละคนกับความรักต้องห้ามของแต่ละคู่ พระเอกกับนายเอกแสดงความรักกันร้อนแรงจนกระดาษแทบไหม้ แต่ท่ามกลางความร้อนแรงยังแอบมีความรักที่แสนจะอบอุ่นแล้วก็โรแมนติก ยิ่งเล่มที่พี่กฤษถืออยู่เป็นเรื่องระหว่างโอนเนอร์สุดหล่อกับลูกแมวน้อยหลงทาง...กริ๊ด หนูชอบ” น้องพลอยสวยพูดบรรยายเสียเห็นภาพ แถมยังทำหน้าชวนฝันอีก ท่าทางผมจะเจอสาวกสาววายตัวจริงเสียงจริงเสียแล้ว

           “สาววายคืออะไรเหรอ” พี่กฤษเงยหน้าจากการ์ตูนของน้องพลอยแล้วมองหน้าพลอยสลับกับหน้าผมไปมา ท่าทางคงจะไม่เคยได้ยินมาก่อนแน่ๆ และดูเหมือนพี่กฤษอยากจะยื่นหน้ามาถามผมเสียงเบา เมื่อเห็นอาการน้องพลอยกำลังล่องลอยเพ้อพกแบบนี้

           “สาววายคือผู้หญิงที่ชอบเห็นผู้ชายรักหรือชอบผู้ชายด้วยกันค่ะ สาววายเค้าจะชอบจินตนาการอย่างมีความสุขในเรื่องรักใคร่ที่มีระหว่างชายกับชาย มีที่มาจากการ์ตูนเกย์ญี่ปุ่นแล้วก็นิยายเกย์ เหมือนความรักของพี่กฤษกับน้องหยกไงคะ อย่างกับปาฏิหาริย์รักข้ามขอบฟ้าแน่ะ ว๊าย...หนูชอบ” น้องพลอยชิงตอบอย่างรวดเร็ว มีสีหน้าดูเพ้อฝัน ดวงตาล่องลอยมองผมสองคนอย่างมีความสุขมากมาย

           “พี่กฤษปล้ำพี่หยกไปรึยังคะ เอ่อ...คือเฟียตเจอริ่งน่ะค่ะ...ว๊ายยย พูดแล้วเขินแทน หนูให้ตำราเอาไปศึกษาก่อนดีไหมคะ หนูมีอีกหลายเล่มเลยค่ะ” น้องพลอยรีบหยิบการ์ตูนจากพี่กฤษมาเปิดกางหน้าหนึ่ง พอเราสองคนก้มลงไปดูก็ให้รู้สึกว่าหน้าแดงขึ้นมาทันที ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด

           “เอ่อ...คือ...พี่...พี่กับหยก” พี่กฤษเหมือนจะพูดอะไรไม่ออกเหมือนกันจนผมขำออกมา วันนี้ผมเห็นคนตัวใหญ่ออกอาการเขินอายจนประหม่าหลายครั้ง ดูน่ารักไปอีกแบบดีเหมือนกัน ผมได้แต่นั่งยิ้มมองดูว่าคนตัวใหญ่จะพูดอะไรกับน้องพลอย วันนี้มีความสุขที่สุดในชีวิตอีกวันจริงๆ

[lidelia]

เรื่องอื่นจะมีผู้หญิงเป็นตัวขัดขวาง ในที่สุดเราก็มาเจอเรื่องที่มีสาววาย 

[moobarpalang]

นี่แหละสาววายของแท้เลย
555555555+
พี่กฤษต้องทำใจนะคร่ะ

[samsoon@doll]

 

[BBChin JungBB]

ฮ่าๆๆ มีกองหนุนที่ดี

[tonkhaw]

เพิีงเจอสาววายคนแรกก็เรื่องนี้แหละ

[totoken]

เรื่องนี่คนเขียนไม่อยากให้มีตัวอิจฉาเลย

[kisz]

ว่าคุณตาแรงแล้วนะ น้องหยกแกแรงกว่า ฮาาาาาา

[totoken]

ไม่อยากจะคิด อย่าบอกว่าพี่กฤษ กับน้องหยกเป็นพี่น้องกันจริงๆ 

ไม่น๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มันจะเศร้าไปไหนเนี่ยยยยยยยย

ชอบคุณตาอะ แซวได้แซวดี
แซวจนหลานชายตัวดีเงียบไปเลยนะคะ คุณตา

ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคุณตาแรง

รักตาจัง

คุณตา กดLike

คิดเหมือนกันว่าน่าจะรู้แล้วเพราะสภาพบ้้านที่บรรยายมาน่าจะไม่สะดวกกับการส่งเสียง 
แต่ดีใจมากที่ไม่มีปัญหากับตายาย

ฮ่าๆๆๆ เขินแทน

ตา จะแรงไปไหนอ่ะ อิอิ

คุณตาาาาาาา!!!

เรื่องอื่นจะมีผู้หญิงเป็นตัวขัดขวาง ในที่สุดเราก็มาเจอเรื่องที่มีสาววาย 

นี่แหละสาววายของแท้เลย
555555555+
พี่กฤษต้องทำใจนะคร่ะ

ฮ่าๆๆ มีกองหนุนที่ดี

เพิีงเจอสาววายคนแรกก็เรื่องนี้แหละ

ว่าคุณตาแรงแล้วนะ น้องหยกแกแรงกว่า ฮาาาาาา

เฮ้อ...มันหวานแต่อ่านแล้วไม่มีความสุข
 เพราะกลัวดราม่าจะมาโดยไม่ทันตั้งตัว

ชอบมาก คุณตาคุณยายน่ารักจริงๆ
สงสัยจังว่ามันจะบาปบริสุทธิ์ยังไง ไม่อยากกินมาม่าเลยจริงๆ

คุณตาได้ใจมากๆเลย

(ไม่อยากกินมาม่าอ่ะ) 

ขอขอบคุณทุกเม้นต์เลยนะครับ ผมตอบแทนด้วยการกด +1 ให้ทุกเม้นต์เลยครับ 

แค่การแสดงความคิดเห็นเพียงเล็กน้อย ผมก็ถือว่าเป็นการให้กำลังใจที่น่ารักที่สุดแล้ว 

เพียงได้เห็นคอมเม้นต์ผู้เขียนก็มีความสุขมากมายในการเขียนเรื่องราวขึ้นมาแล้วครับ 

สำหรับเรื่องราวที่ผ่านมาที่ยังไม่เฉลยเพราะไม่อยากให้ผู้อ่านเครียดจนเกินไป   

ผมก็เลยเพิ่มรายละเอียดตัวละครอื่นให้มากขึ้นด้วยครับ จากเดิมที่จะเล่าถึงแต่คู่พระเอกนายเอก

คุณตาของกฤษผ่านเรื่องราวมามากมาย ก็เลยกลายเป็นคนปลงตก พยายามมองโลกในแง่ดี

น้องพลอยก็เป็นสาววายที่ชอบจับคู่ให้กับชายหนุ่มที่คิดว่าน่าจะมีความรักต่อกันได้

(เพิ่งจะทราบว่าเป็นสาววายคนแรกของนิยายที่นี่นะครับ ^^ )

ยังเหลือนายทองหล่อ...คนนี้รับรองว่าจะทำให้ผู้อ่านฮากลิ้ง ก่อนจะเข้าโหมดมาม่าอีกรอบ อิอิ

[LalaBam]

ไอย๊ะ สาววายคนแรกของปี

[Alone Alone]

ยัยคุณน้องพลอย เอาไปเลยห้าดาว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

[totoken]

อย่าลืมมารอเจอคุณทองหล่อตอนดึกๆ นะคร๊าบบบ 

[Still_14OC]

อุ๊บ๊ะ คุณตากับน้องพลอย เค้ารู้กันรึเปล่าเนี่ย  อร๊ายยยยย .0...0

[Alone Alone]

ยังดึกไม่พอเหรอเนี่ยยยยยย

[samsoon@doll]

ไม่ต้องมีก็ได้คร่า พลิกบทเลยเอาเป็น สุข กับหื่นทั้งเรื่องพอ เศร้าๆไม่เอา 5555555

[totoken]

อุ๊บ๊ะ คุณตากับน้องพลอย เค้ารู้กันรึเปล่าเนี่ย  อร๊ายยยยย .0...0

คุณตากะน้องพลอยเค้าแค่อยากเห็นพี่กฤามีความสุขบ้างเท่านั้นเองครับ 

ยังดึกไม่พอเหรอเนี่ยยยยยย

กะลังรีบปั่นงานอาร์ตเวิร์คอยู่อ่ะครับ รับรองว่าคืนนี้เขียนตอนพี่ทองหล่อจบก่อนเช้าแน่ๆ
แต่ว่าอาจจะโพสต์พรุ่งนี้อ่ะคับ ขอตรวจคำแต่งเติมให้สละสลวยก่อนโพสต์ น้าๆๆ ได้ไหมๆๆ

ไม่ต้องมีก็ได้คร่า พลิกบทเลยเอาเป็น สุข กับหื่นทั้งเรื่องพอ เศร้าๆไม่เอา 5555555

หวู...เอาปนๆ กันไปจะได้ครบทุกรสชาติไงคับ รับรองว่ายังลั้นลาได้อีกหลายตอนอยู่ 

[konnarak]

พึ่งเข้ามาอ่าน ชอบบบ  อะ   

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 19 “กรหยก”
คันหู ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย คันจริ๊ง มันคันอยู่ข้างใน คันหูทีไรขนลุก ทุกที

          “เอ่อ...หยก...คือ หยกเค้าเข้ามาปล้ำพี่ตั้งแต่คืนแรกแล้วล่ะ พี่...พี่ตกเป็นของหยกไปแล้ว...น้องพลอยถามรายละเอียดเอาเองแล้วกันนะ พี่ไปเข้าครัวก่อน” พี่กฤษพูดจาโยนเรื่องให้ผมแล้วรีบลุกหนีออกไปทันที

           “กรี๊ดดด...พี่หยกเจ๋งมาก ทำยังไงพี่กฤษถึงยอมคะ เล่าให้พลอยฟังหน่อย พี่กฤษน่ะท่าทางไม่ชอบเรื่องแบบนี้ แถมยังเคยเตะเกย์บางคนหงายหลังไปแล้วนะคะ” น้องพลอยถามผมด้วยเสียงอันดัง แถมยังยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาใกล้เหมือนอยากรู้รายละเอียดจริงจัง ใบหน้าผมตอนนี้ร้อนจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

           “ก็...พี่...เอ่อ... แค่แอบลวนลามพี่กฤษตอนที่เค้าหลับน่ะ แล้ว...พอพี่กฤษตื่นเราก็เลยตามเลย” ผมข้ามรายละเอียดไปเลย ไม่อยากพูดถึงมันเพราะอาย จนไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมผมต้องเล่าให้ฟังด้วยเนี่ย พอมาเจอสาววายที่อยากรู้อยากเห็นขนาดนี้มันรู้สึกเหมือนโดนตำรวจสอบสวนจนเราต้องสารภาพผิดยังไงไม่รู้

           “หนูไม่เชื่อ พี่กฤษเค้ารู้สึกตัวง่ายจะตาย ขนาดเมาแค่ไหนยังมีสติครบอยู่เลย แถมยังเคยประกาศลั่นมาแล้วว่าเค้าไม่ใช่เกย์ แล้วทำไมมันง่ายดายอย่างนี้ล่ะคะ ไม่เหมือนในการ์ตูนเลยนะพี่หยก มันต้องมีเรื่องราวกับบรรยากาศที่เป็นใจทำให้พระเอกกับนายเอกเฟียตเจอริ่งกันบ้างสิคะ” น้องพลอยทำสีหน้าเหมือนผิดหวังจนผมเริ่มขำกับสาววายคนนี้ขึ้นมาบ้าง

           “ก็มีคืนแรกที่พี่เป็นคนเริ่มมันเกิดขึ้นรวดเร็วไปด้วยซ้ำจนพี่ยังงง แต่คืนที่สองพี่อยากดูหิ่งห้อย พี่กฤษแอบไปซื้อยาทากันยุ่งมาทาให้พี่แล้วให้พี่ช่วยทาให้ แถมยังเตรียมเสื้อกันหนาวของตัวเองให้พี่ใส่กันน้ำค้างเพราะพี่เพิ่งจะหายไข้ แล้วพายเรือพาพี่ไปดูหิ่งห้อยกันสองคน บรรยากาศมันเงียบแล้วก็สวยมาก เราคุยกันเบาๆ แล้ว...” ผมยังไม่พูดไม่ทันจบ

           “ว๊าย...โรแมนติกจัง พี่กฤษปล้ำพี่หยกบนเรือเลยเหรอคะ ท่ามกลางสายน้ำ แสงจันทร์ และหิ่งห้อยที่เปล่งแสงระยิบระยับ...กรี๊ดดด” ผมเริ่มขำกับน้องพลอยขึ้นมาอย่างจริงจัง ท่าทางจะอ่านการ์ตูนมากเกินไปแล้วล่ะเนี่ย น้องพลอยประกบมือประสานกันแล้ววางไว้ใต้คางตัวเอง ทำท่าทางเหมือนกำลังสวดอ้อนวอนอะไรสักอย่าง แต่สายตาที่กำลังมองผมมีประกายแวววาวอย่างประหลาด เหมือนกำลังซาบซึ้งจากเรื่องที่ผมเล่าให้ฟัง

           “ไม่ใช่ครับ เราดูหิ่งห้อยจนดึกแล้วค่อยกลับบ้านมาเฟียตเจอริ่งกัน ฮ่าๆๆ ใครจะบ้าทำอะไรกันบนเรือแคบๆ ล่ะครับ แถมชาวบ้านแถวนั้นจะออกมาได้แจ้งความให้ตำรวจจับพี่กับพี่กฤษข้อหาทำอนาจารล่ะสิ” ผมกับน้องพลอยกำลังขำไปกับเรื่องที่เล่าให้ฟัง ก็ได้ยินเสียงกระแทกอะไรสักอย่างดัง “ปัง” ค่อนข้างดังมากจนตกใจ

           “สวัสดีครับพี่ทองหล่อ” ผมยกมือไหว้คนทำเสียงดังเพราะกำลังปิดหน้าต่างอยู่ พี่ทองเพียงหันมาพยักหน้าให้ผมเฉยๆ เหมือนรับไหว้ตามมารยาท แล้วบอกว่าขอโทษมันหลุดมือ แลดูหน้าตาเหมือนคนไม่สบอารมณ์เท่าไร ไม่รู้ไม่พอใจเรื่องอะไรมา

           “พลอยขอตัวไปคุยกับพี่ทองก่อนนะคะ จะได้บอกรายละเอียดเรื่องพี่หยกมาทำงานกับเราด้วย” น้องพลอยปรับสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เหมือนรีบเดินไปหาพี่ทองที่เดินปึงปังขึ้นไปด้านบนแล้ว
 
          วันนี้ผมได้เป็นลูกมือพี่กฤษช่วยเตรียมวัตถุดิบทำอาหาร และขนมเพื่อเตรียมเอาไว้ขายให้ลูกค้าภายในโรงแรม ซึ่งเดิมทีจะเป็นงานของพี่ทองหล่อ ซึ่งตั้งแต่ผมเข้ามาที่ “บ้านขนม” ในวันนี้ ผมยังไม่ได้คุยกับพี่ทองหล่อสักคำเลยนอกจากการทักทายตามมารยาท

          หากผมไม่ได้คิดผิด สังเกตได้ว่าพี่ทองหล่อที่เป็นคนพูดน้อยแต่เดิมที่เคยเจอกันในครั้งแรกอยู่แล้ว วันนี้กลับดูเฉยจนรู้สึกเหมือนมึนตึงเกินไปด้วยซ้ำ เอาแต่จัดร้านไม่คุยกับใคร หากจะให้รู้สึกว่าไม่พอใจที่ผมเข้ามาทำงานที่นี่ด้วยหรือเปล่า ตอนนี้ยังไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปถาม แม้ว่าผมจะเป็นคนพูดตรงๆ และทำอะไรตรงๆ ก็ตาม

           “พี่กฤษ คือ...หยกคิดไปเองหรือเปล่าไม่รู้ว่าพี่ทองเค้าดูแปลกๆ ไปนะครับ เวลามองหน้าหยกเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง หรือเค้าไม่อยากให้หยกมาช่วยงานที่นี่ก็ไม่รู้นะพี่” ผมเข้าไปพูดใกล้ๆ พี่กฤษที่กำลังเตรียมลงมือทำอาหารมื้อเย็น เพราะกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน

           “พี่ว่าหยกอย่าไปสนใจมันเลย มันเป็นคนเงียบๆ บ้าๆ แบบนี้แหล่ะ แต่พอสนิทด้วยแล้วรับรองว่ามันพูดมากจนหยกต้องรีบหาอะไรอุดปากเลยล่ะ” พี่กฤษตอบเหมือนไม่ใส่ใจ ยังคงเตรียมอาหารอย่างต่อเนื่อง

           “พี่กฤษพี่หยกวันนี้ทำอะไรบ้างคะ น้องพลอยจะได้เขียนลงในเมนู” น้องพลอยเสียงใสมาแต่ไกลก่อนจะเห็นตัวเสียอีก พอโผล่หน้าเข้ามาในครัวก็ยิ้มกริ่มมองผมกับพี่กฤษที่ยืนเคียงข้างช่วยกันทำอาหารอยู่ในครัว จริงๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจไปยืนใกล้กันนี่นา แค่อยากถามเรื่องพี่ทองเท่านั้นเอง

           “แหมมม...น่าอิจฉาจังเลยนะคะ เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่ตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา อิอิ” น้องพลอยพูดจบก็เดินเข้ามาใกล้ ส่วนผมถึงต้องผละตัวเองออกมาห่างพี่กฤษทำอย่างอื่นแทนแก้เขินที่โดนแซว

           “วันพี่จะห่อหมกทะเลในลูกมะพร้าว ต้มข่าไก่ กุ้งทอดผัดพริกเกลือ แล้วก็เปรี้ยวหวานปลาตาเดียว ของหวานมีสาคูแคนตาลูป นี่กระดาษจดส่วนผสมแต่ละอย่างพี่จดไว้ให้แล้ว น้องหยกเขียนเป็นภาษาอังกฤษให้แล้วด้วย” พี่กฤษพูดพลางยื่นกระดาษที่ผมช่วยจดรายละเอียดพร้อมแปลเป็นภาษาอังกฤษไปให้น้องพลอย

           “ต๊ายตาย...พี่หยกเก่งจังเลย อธิยายใช้ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษดีกว่าพลอยอีก แบบนี้พลอยยกหน้าที่งานเรื่องเมนูอาหารนี้ให้พี่หยกทำเลยดีกว่า พลอยจะได้ไปดูแลหน้าร้านแทน พี่หยกอยู่ช่วยแฟนอยู่ในครัวแล้วกันนะคะ” น้องพลอยที่ดูมีความสุขมากกว่าพวกผมเสียอีก ผมกับพี่กฤษไม่ได้พูดตอบโต้อะไร รับหน้าที่อย่างเต็มใจและเพียงยิ้มให้เท่านั้น

           “พลอย...เมนูเสร็จหรือยัง ลูกค้าฝรั่งเค้ามาจองโต๊ะอยากเห็นเมนูวันนี้” พี่ทองมายืนกอดอกพูดเสียงห้วนใส่น้องพลอยที่มาแอบดูผมกับพี่กฤษช่วยกันทำอาหาร ผมคิดเอาเองว่าพี่ทองน่าจะไม่ชอบเกย์ หรือโกรธที่ผมทำให้เพื่อนรักเค้าเป็นเกย์หรือเปล่า เพราะอาการที่เห็นนี่มันแสดงออกชัดเจนมากมาย

           “ขออภัยค๊า...เจ๊...ขาาา หนูแค่มาเอาเมนูกำลังจะไปเขียนกระดานเดี๋ยวนี่ละเจ้าคะ” น้องพลอยตอบพี่ทองพลางถอนสายบัวแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที พี่ทองทำหน้าเหมือนกำลังโกรธจัดใส่น้องพลอยที่วิ่งหลบออกไปแล้ว แต่เจ้าตัวยังยืนทำปากพะงาบๆ  เหมือนจะด่าอะไรแต่ด่าไม่ออก แล้วรีบเดินตามน้องพลอยออกไป แต่ว่า...ถ้าผมฟังไมผิดเมื่อกี้น้องพลอยเรียกพี่ทองว่าเจ๊นี่นา หมายความว่ายังไง หรือแค่แซวเล่น

           “พี่กฤษ...ทำไม เอ่อ...น้องพลอย” ผมไม่รู้จะถามเรื่องนี้กับพี่กฤษที่ยังยืนยิ้มมองพฤติกรรมสองพี่น้องนั้นอยู่ พอหันกลับมามองหน้าผมก็เอาแต่หัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้าให้ หันกลับไปปอกเปลือกกุ้งต่อ

           “อย่าไปสนใจเลยหยก ไม่มีอะไรหรอก” พี่กฤษทำเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก แต่ผมก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เหมือนขำอะไรไม่หยุด ยิ่งสงสัยว่ามีอะไรที่ไม่ยอมบอกผมให้รู้บ้าง

           “พี่กฤษ...หมายความว่าไง พี่กฤษรู้อะไรมาแล้วไม่เล่าให้ผมฟังบ้างละครับ” ผมเริ่มจะมีอารมณ์โมโหในการแสดงออกของพี่กฤษที่รู้อะไร แต่ไม่เล่าให้ผมฟัง เหมือนตัวเองโง่ยังไงไม่รู้ ยิ่งเจ้าตัวเอาแต่ส่ายหน้า ยิ่งทำให้ผมอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาบ้าง จนนึกหมั่นไส้คนตัวใหญ่ตรงหน้าทิ้งมีดที่ช่วยหั่นพริกหวานทันที หึ...ไปถามน้องพลอยก็ได้

[BBChin JungBB]

ฮ่าๆๆๆ แอบหึงแน่เลย สงสัยจะแอบชอบพี่กฤษ

[Still_14OC]

ไม่นะไม่ ที่แท้พี่ทองหล่อจ้องจะจกเพื่อนรักแต่เจอน้องหยกแซงแหกโค้งตัดหน้า เลยเคืองเค้าชิมิล่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆ