ตอนที่ 1
“แดนตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ ไปเรียนเร็วค่ะ”
“อีกหน่อยน่า”
ผมโอบเอวบางๆของสาวต่างคณะให้ล้มลงนอนข้างๆ ไม่ใช่แฟนหรอกครับ แค่ความสัมพันธ์ฉาบฉวยที่ยอมรับกันได้
“แต่กี้ต้องไปแล้วนะ แดนไปส่งหน่อยน่า กี้มีเรียน”
“โอเคๆ ได้ๆ”
ถึงจะเป็นแค่คู่นอนแต่กี้ไม่เคยงอแงหรือเอาแต่ใจ ผมเลยคบกับเธอได้นานหน่อย พูดง่ายๆผมชอบ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จมันก็เป็นหน้าที่ผมทุกครั้งที่จะต้องไปส่งกี้ที่ปากซอยเพื่อขึ้นรถแท็กซี่ แต่วันนี้มันต่างออกไป
“พี่คร้าบบบแวะกินนมก่อนนะพี่นะ นมร้อนตอนเช้าช่วยให้รู้สึกดีนะครับ”
นี่มันเสียงไอ้เป็ดตัวแสบเมื่อวานนี่หว่า แม่งเปิดร้านห่าไรแต่เช้า พึ่งจะแปดโมงเองนะ
“อ้าวหอแดนมีร้านนมด้วยหรอดีจัง แวะกินกันก่อนได้มั้ย กี้จะได้เข้ามหาลัยเลย หิ๊วหิว นะแดนนะ”
“อือๆ ได้ๆ”
แม่งเอ้ยสุดท้ายผมก็ต้องเดินตามกี้มาที่ร้านไอ้เป็ดจนได้ มันก็เบิ่งตากว้างตกใจที่เห็นผม แต่มันก็รีบยิ้มต้อนรับจนตาหยีปิดหมด
“คร้าบเชิญเลยคร้าบบบ แหมพี่แฟนสวยนะเนี่ย มาคนเดียวล่ะไม่ยอมแวะ พอมีคนสวยๆมาด้วยก็รีบเอาใจแฟนเลยน๊า พี่สาวครับสั่งได้เลยครับรับรองร้านเป็ดน้อยกินนมอร่อยทุกอย่าง !”
“ชื่อร้านอะไรนะ ?”
“ร้านเป็ดน้อยกินนมไงพี่ เจ๋งใช่ปะล่ะ เนอะพี่สาว”
“ใช่จ้า”
ผู้หญิงทุกคนนี่มันเหมือนกันหมดโลกมั้ยเนี่ย ชอบอะไรที่มันง้องแง้งปัญญาอ่อนกันจริงจัง มันเจ๋งตรงไหนวะไอ้เป็ดนน้อยกินนมเนี่ย ?
“น้องๆมีกาแฟมั้ย ?”
“โหยไม่มีหรอกพี่ ร้านผมขายนม นี่ๆพี่รู้เปล่างานวิจัยมันออกมาแล้วนะ กาแฟตอนเช้าไม่ได้ทำให้ตื่นนะพี่ มันทำให้หลับเพราะคาเฟอีนมันกินแล้วง่วง จะตื่นต้องกินตอนท้องไม่ว่าง พี่ยังไม่ได้กินไรเลยจะกินกาแฟได้ไง หลับนะพี่นะ เอานมดีกว่า อร๊อยอร่อย”
มันบ่นรัวเร็วฉับไวยิ่งกว่าแม่กูอีก ตาเล็กๆนี่คงมีแต่เงินๆๆๆ อะไรก็จะโฆษณาร้านอย่างเดียว ไอ้เป็ดกวนตีนขี้งก !
“งั้นไม่กินแล้ว ไปรับลูกค้าคนอื่นไป รำคาญเสียง”
“แดน อย่าดุสิน้องเค้าแค่เป็นห่วง”
“ช่ายๆ พี่แดนนี่ไม่เข้าใจอะไรเล้ย ! เนอะพี่สาวเนอะ”
“คิกๆ จ้ะ”
ไอ้นี่ เสือกมาเรียกชื่อกู มึงกับกูรู้จักกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน ? มาเรียกกูพี่ถามกูสักคำยังว่ารับมึงเป็นน้องมั้ย ไอ้สัส !
หลังจากวันนั้นผมเลยไม่กลับหอสักสามวันไปนอนค้างหอเพื่อน เพราะรำคาญไอ้ลูกเป็ดร้านขายนม เจอก็เรียก ไม่เจอก็ยังอุตส่าห์มีแมสเสจมาแนบไว้หน้าประตูห้อง แม่งรู้ได้ไงก็ไม่รู้ ผมเลยรู้สึกรำคาญๆ หนีแม่งเลย จนวันนี้ล่ะครับเที่ยงคืนกว่าร้านมันปิดแล้วชัวร์ๆ ผมเลยได้โอกาสคัมแบค คิดถึงห้องตัวเองชิบ ! ผมเป็นประเภทชอบอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง อยู่บ้านติดบ้าน อยู่หอติดหอ ไม่ค่อยชอบไปค้างข้างนอกเท่าไหร่ มันเลยเหมือนได้กลับมาตุภูมิ(เว่อสัส)
“อ้าวเฮียแดน !!”
ขวับ ! หันปึ้บเจอไอ้เป็ดปั้บ ! นี่มึงยังจะขายนมตอนเที่ยงคืนอีกหรือไงวะ ? อ้าวไม่น่าใช่ วันนี้มันมาในชุดนักศึกษานี่หว่า
“ใครให้เรียกแบบนั้น ?”
“อ้าว ก็ ….. เอ้อช่างมัน ผมอยากเรียกอ่ะ หายไปไหนตั้งหลายวันนนนน”
“ไปไหนก็เรื่องของกู แล้วมึงไปไหน กลับไรดึกๆ”
ไอ้คถามตามมารยาทของผมกับทำให้ไอ้เป็ดเบิ่งตาตี่ๆของมันจนโตได้ เอากับมันสิ ตกใจเชี่ยไรวะ?
“ว้าววว เฮียเป็นห่วงผมอ่ะดิ๊ โด่ววว ผมไปรับน้องมาเฮีย วันนี้มันเลิกดึกอ่ะ บูมไรนักหนาไม่รู้ โคตรรรรเหนื่อย !”
“แค่ถามตามมารยาทโว้ย เหนื่อยก็ไปนอนไป กูก็จะไปนอนละ”
“เดี๋ยววก่อนดิ๊เฮีย ! อย่าโกงดิ”
“โกง ? โกงไรวะเฮ้ย ?”
นี่มึงเรียกกูไว้เพราะหาว่ากูโกงมึงเรอะ ? ไอ้เป็ดกวนประสาทนี่มันจะมาไม้ไหนอีกวะ
“เยสสส เฮียถามแล้ว แต่ผมยังไม่ได้ถามเลย ทำไมเฮียกลับดึกอ่ะครับ ?”
“อยากได้คำตอบจริงๆใช่ปะ ?”
“เยสสสสสสสสสสสสสสส”
นั่นมีพยักหน้าหงึกๆด้วย เอากับมันสิ มึงคิดว่ามึงน่ารักหรือไงหาไอ้ตี่ ?
“หึหึ เอาหูมานี่”
“อ้ะๆ”
มันเอียงหูเข้ามาใกล้ๆ ไอ้ผมก็อ้าปากเปล่งเสียงเต็มพลัง เท่าๆกับที่ใช้ว้ากเด็ก
“เรื่องของกูโว้ย !”
“อ๊ากกก เฮียตะโกนใส่หูผมทำไมเนี่ย !!!”
“สมน้ำหน้า !”
ผมสาวเท้าเก้าด้วยความเร็วสูงกลับหอตัวเอง ยังไม่วายได้ยินเสียงโวยวายแหลมๆของมันดังตามมา นี่ตูไปทำเวรทำกรรมไรกับมันมาวะเนี่ย !
- -----------------------------
แอ๊แอ >< เป็ดน้อยกินนม ตอบเม้น รีบนๆ เฮียแดนก็ต้องรุกสิเอิ้วววว -,.-
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
