ตอนพิเศษ
คืนส่งท้ายปีเก่า
บรรยากาศของวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ที่เวียนมาบรรจบอีกครั้ง วันที่ 31 ธันวาคมของปีปัจจุบันที่กำลังจะหมดไป เพื่อจะถูกแทนที่ด้วยวันที่ 1 มกราคมของปีถัดไป
ถูกแทนที่ด้วย วันใหม่ เดือนใหม่ และปีใหม่…
ความมืดในห้องนอนที่ถูกปิดไฟไว้จนหมด เหลือเพียงแค่แสงสลัวๆจากไฟจากนอกหน้าต่างที่เขาเปิดเอาไว้ทำให้นึกไปถึงบรรยากาศของค่ำคืนเดียวกันนี้ในวันนั้นที่ติดชัดอยู่ในความทรงจำ
...คืนส่งท้ายปีเก่าของเมื่อปีก่อน
ของขวัญปีใหม่ชิ้นแรกในชีวิตที่ได้รับในวันนั้น...
“ปีใหม่นี้ อยากได้อะไรเป็นของขวัญไหม”จำได้ว่าส่ายหน้าเป็นคำตอบให้กับคำถามนั้น แต่สุดท้ายแล้วก็ได้สร้อยข้อมือเงินเส้นเล็กน่ารักมาเป็นขอขวัญจนได้
“...ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปพี่ขอให้รันมีแต่ความสุขเข้ามาในชีวิต เรื่องอะไรที่เลวร้ายในอดีตก็ขอให้ลืมมันไปซะ ทิ้งมันไว้กับปีเก่าแล้วเริ่มต้นปีใหม่ด้วยความสุข สุขสันวันปีใหม่นะครับ”คำอวยพรครั้งแรกในชีวิตที่ได้รับพร้อมกับเสียงพลุที่ดังขึ้นบ่งบอกว่าได้เวลาของวันใหม่พอดี
พยายามฉีกยิ้มออกไปทั้งๆที่น้ำตาค่อยๆไหลลงมาอาบเต็มแก้ม...
ถึงจะเป็นรอยยิ้มที่มาพร้อมกับน้ำตา แต่ก็น้ำตาที่ไม่ได้ไหลออกมาเพราะความเสียใจเหมือนในอดีต...แต่เป็นน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความสุข...
“มานั่งทำอะไรมืดๆในห้องคนเดียวครับ...”
เสียงทุ้มๆของใครอีกคนที่คุ้นเคยดังขึ้นที่ข้างหูพร้อมกับวงแขนแกร่งที่เอื้อมมาโอบรอบเอวของเขาไว้ทำให้วิพารันต์ต้องหันไปมองหน้าอีกฝ่ายยิ้มๆ
“...นั่งรำลึกความหลังไง”
“นั่นสินะ” นิธิศพูดแล้วก้มหน้าลงมาฝังจมูกลงบนแก้มนุ่มนิ่มสูดกลิ่นหอมอ่อนๆฟอดใหญ่“ปีนี้เราไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนไกลๆกัน แล้วรันอยากออกไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนใกล้ๆนี้หรือเปล่าครับ”
คนถูกถามส่ายหน้าเป็นคำตอบ “ปีนี้เคาท์ดาวน์กันอยู่ที่ห้องกันบ้างก็ได้”
“โอเคครับ” นิธิศตอบยิ้มๆ ก่อนจะคลายอ้อมแขนของตัวเองออกแล้วจับมือวิพารันต์ให้ลุกขึ้นตาม “งั้นเดี๋ยวเราออกไปนั่งเคาท์ดาวน์กินขนมหน้าทีวีกัน พี่สาทำมาให้เป็นของขวัญปีใหม่ซะเยอะเลย”
.
.
รายการโทรทัศน์เกือบจะทุกช่องในเวลานี้ถูกเปลี่ยนเป็นถ่ายทอดสดการนับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่ตามสถานที่ต่างๆ เพื่อถ่ายทอดบรรยากาศแห่งความสุขให้คนที่อยู่ทางบ้านได้รับชมไปพร้อมๆกัน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือนิธิศกับวิพารันต์ที่กำลังจดจ่อกับเวลาการนับถอยหลังที่ใกล้จะมาถึงเต็มที
‘สิบ...’“ขอบคุณนะครับรัน...” นิธิศก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูของคนที่นั่งอยู่บนตักของตัวเองเมื่อเสียงนับถอยหลังในโทรทัศน์เริ่มดังขึ้น
‘เก้า...’“ขอบคุณสำหรับปีที่ผ่านมา...”
‘แปด...’“ขอบคุณที่อยู่ข้างกัน...”
‘เจ็ด...’“ขอบคุณที่เชื่อใจพี่เสมอ...”
‘หก...’“ขอบคุณที่ที่ทำให้พี่มีความสุข...”
‘ห้า...’พอนับมาถึงตรงนี้วิพารันต์ก็ตัดสินใจหันหน้าตัวเองกลับมาเผชิญหน้ากับนิธิศ ก่อนจะยื่นนิ้วชี้ไปแตะที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายเบาๆเป็นเชิงบอกให้หยุด “ขอรันพูดบ้างนะ...”
‘สี่...’“ขอบคุณเหมือนกันนะพี่ไนท์...”
‘สาม...’“ขอบคุณที่ช่วยดูแลรันมาตลอด...”
‘สอง...’“ขอบคุณที่สอนให้เด็กคนนึงรู้จักคำว่ารัก...”
‘หนึ่ง...’“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา...”
‘ศูนย์...’สายตาทั้งสองคู่สบประสานกันชั่ววินาทีเมื่อนับมาถึงตัวเลขนี้ ก่อนที่ถ้อยคำสุดท้ายจะถูกเอื้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกันด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณ...ที่รักกัน”
.
.
“สุขสันต์วันปีใหม่ครับรัน”
“อื้อ...พี่ไนท์ก็ด้วยนะ”
..........................
.................
สุขสันต์คืนส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันนะคะทุกคน อิอิ
สุขกายสุขใจ สุขภาพแข็งแรง สมหวังตามที่ปรารถนากันทุกประการเลยน้าาา 
หัวข้อ: รักนี้ไม่ต้องมี 'เสียง' [แจ้งข่าว P.77] [14/08/59] (อ่าน 780421 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก