สุดขีด 33พอผมออกมาจากบริเวณนั้น การต่อสู้ก็เพิ่มความรุนแรงขึ้นทันที เฮเคตเรียกวิญญาณมาปรากฏตัวอีกครั้ง คราวนี้เขาเรียกให้พวกมันห่อหุ้มร่างกายตัวเอง กลายเป็นเสื้อคลุมสีกระดำกระด่างที่มีกะไอควันฟุ้งสีดำรอบตัว มือของเขาคล้ายใส่ถุงมือสีดำที่ส่งไอสีดำรอบๆ พอดาบของพี่เฮดีสถูกมันจับ ตัวดาบก็ละลายกลายเป็นไอระเหยหายไปในอากาศ ผมอ้าปากตกใจกับอนุภาพของมัน นี่ถ้าเปลี่ยนจากดาบเป็นพี่เฮดีสล่ะก็... ไม่อยากคิด
เฮดีสทิ้งดาบในมือ กระโดดถอยหลังอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีดำจ้องเขม็งที่ถุงมือประหลาดคู่นั้น ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่ามันอันตราย นั่นคงจะเป็นการห่มวิญญาณอะไรประมาณล่ะมั้ง พี่เฮดีสกระโดดหลบเลี่ยงไม่ให้อีกฝ่ายแตะต้องได้จนกลายเป็นฝ่ายที่ถูกไล่ต้อน พอโจมตีระยะประชิดไม่ได้ เขาก็ถอยมาตั้งหลักเพื่อโจมตีระยะไกลแทน
เสียงระเบิดดังติดต่อกันจนหูของผมอื้ออึงไปหมด ควันโขยงปกคลุมพื้นที่ทั้งหมด ผมมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เมื่อกี้ใครโดนระเบิดกันน่ะ ผมโบกมือปัดฝุ่นควันออก ใครมีน้ำบ้วนปากบ้าง ถุย ผมบ้วนเอาเศษก้อนหินดินทรายออกมา พวกมันเข้าปากตอนไหนเนี่ย ลินเช่ย์ขยับตัวเข้ามาใกล้จนผมรู้สึกเย็นๆ
อ๊ะ ทำไมงั้นเหรอ?
เธอไม่อธิบายอะไร ตวัดแขนเสื้อรุ่มร่ามคลุมตัวผมเอาไว้ทั้งตัว ผมมองไปรอบๆ ที่มืดมิด ไม่นานมันก็ค่อยๆ สว่างเป็นสีขาวนวลและโปร่งใสมองเห็นข้างนอกได้ ผมหันมองซ้ายขวา ลองเอามือแตะดู สัมผัสกับเนื้อผ้าเย็นๆ ก็รีบชักมือกลับคืน อย่าบอกนะว่าตอนนี้ผมถูกลินเช่ย์บังไว้อยู่ อ่า การมีเทพธิดาอยู่นี่มันสะดวกสบายอย่างนี้นี่เอง!
ในกลุ่มควันที่บดบังทัศนียภาพเกิดเสียงระเบิดตูมตามเสียงดังลั่น มีเสียงปึงปังคล้ายเสียงปืนแทรกอยู่เป็นระยะๆ ผมอ้าปากค้าง สองคนนี้ตั้งใจจะเอาชีวิตกันสุดๆ เล่นอาวุธหนักไม่เกรงใจกันเลย แล้วที่ผมสงสัยอย่างหนักคือพวกเขาสู้กันขนาดนี้ เสียงดังปานฟ้าถล่มไม่มีคนสงสัยหรือแปลกใจเลยเหรอ คนแถบนี้น่าจะได้ยินอะไรบ้าง แต่คิดดูอีกทีอาจจะไม่ได้ยินก็ได้ ก็อย่างที่เคยบอกไป บริเวณตระกูลก็อดไลค์เนสมันกว้างใหญ่มากกกกก
เมื่อควันจางหายผมก็กลับมาเห็นสภาพสนามต่อสู้อีกครั้ง พี่เฮดีสถือปืนไว้สองมือสาดกระสุนไล่ยิงเฮเคตแบบเอาเป็นเอาตาย นี่ถ้าเป็นคนทั่วไปตายดับอนาถตั้งแต่กระสุนห่าแรกแล้ว แต่คนที่เป็นคู่มือของพี่เฮดีสไม่ใช่คนธรรมดา เฮเคตหลบหลีกรวดเร็วยิ่งกว่าแมงกาจั๋ว ใช้เหล่าวิญญาณรับกระสุนแทนให้หมดทุกเม็ด เขาขมวดคิ้วมองเหล่าวิญญาณบนตัวที่ค่อยๆ หายไปทีละตัวสองตัว เมื่อสังเกตดูดีๆ ตัวที่ถูกลูกกระสุนที่พี่เฮดีสยิงมาจะสลายหายไปแทบจะทันที
“แกใช้กระสุนลงอาคมงั้นเหรอ!?” เฮเคตแทบจะหน้าบิดเบี้ยวด้วยความสงสัย เขาคำรามถามเสียงดัง สีหน้าตกใจ ผมเลิกคิ้วสงสัยตาม หมายความว่ายังไง?
พี่เฮดีสใช้กระสุนยิงกลับมาเป็นคำตอบ ท่าทางไม่สนใจจะตอบ ตั้งหน้าตั้งตาลงมือแบบไม่ไว้หน้ากันเลย เฮเคตเห็นวิญญาณที่ตัวเองเรียกมาหายไปตัวแล้วตัวเล่าก็กัดฟันกรอดด้วยความโมโห เขาทะยานตัวลอยคว้างกลางอากาศ โบกมือเรียกเหล่าวิญญาณออกมานับไม่ถ้วน โจมตีบนฟ้าด้วยลูกไฟสีดำมืดที่อัดแน่นไปด้วยก้อนวิญญาณร้ายที่สยดสยอง
พี่เฮดีสวิ่งหลบไปมาบนพื้นดิน ล้มลุกคุกคลานอย่างลำบากลำบน เฮเคตที่อยู่บนได้เปรียบด้วยจุดยุทธศาสตร์ที่ดีกว่า โจมตีบนฟ้าสามารถมองเห็นพื้นดินได้ถนัดชัด เสียงหัวเราะชวนขนลุกขนพองของเฮเคตดังพร้อมๆ กับเสียงระเบิดตูมของลูกวิญญาณ พี่เฮดีสถูกแรงดันจากระเบิดลอยกระเด็นกระแทกซากเสา กระอักน้ำหวานเฮลบลูบอยสีแดงออกมาครึ่งแก้วแต่ก็ยังลุกขึ้นสู้ไหว
พี่เฮดีสขยับปากพึมพำอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็ก้าวเท้าเดินบนอากาศราวกับมีขั้นบันไดที่มองไม่เห็น ผมประทับใจพลังนี้ของพี่เฮดีสมาก มันสารพัดอย่างจริงๆ แทบจะเรียกได้ว่าทำได้ทุกสิ่งทุกอย่าง พี่เฮดีสกัดฟันกรอด หลบลูกไฟวิญญาณพร้อมกับสาดกระสุนอาคมใส่เฮเคตคล่องแคล่วกลางอากาศ ผมแหงนหน้ามอง ยิ่งเห็นก็ยิ่งไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าบนโลกนี้มันจะแฟนตาซีได้ขนาดนี้!
ผมเห็นสีหน้าของพี่เฮดีสแล้วใจหาย เขาเหมือนทรมานมาก คิ้วขมวดแน่นชัดเจน กัดฟันกรอดราวกับต่อสู้อะไรบางอย่างอย่างหนัก เขาเป็นคนที่ควบคุมสีหน้าได้ดีมาก แม้ภูเขาจะถล่มก็ยังสามารถหน้านิ่งดั่งปูนฉาบไว้ แต่ตอนนี้กลับแสดงอาการทรมานออกมาทางสีหน้าแบบนั้น ผมรู้สึกกังวลทวีคูณ
ระหว่างต่อสู้จู่ๆ พี่เฮดีสหยุดเคลื่อนไหวเสี้ยววินาที แต่ชั่วเวลานั้นเองเฮเคตก็ซัดวิญญาณที่อัดตัวแน่นเป็นลูกกลมใส่พี่เฮดีสเข้าอย่างจังตรงอก พี่เฮดีสพุ่งตกลงพื้นดังอักม้วนตัวหลายตลบกระแทกเข้ากับเสา เลือดบนหัวไหลอาบใบหน้าแดงฉาด เขานั่งคอตกแน่นิ่ง ผมกรีดร้องแทบจะพุ่งออกไปหา แต่ลินเช่ย์กอดผมไว้แน่นไม่ให้ไป
ใบหน้าของพี่เฮดีสคลุกไปด้วยฝุ่นและเลือดจนสกปรกอย่างกับทหารผ่านศึกในหนังสงคราม เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ยับเยิบไม่มีชิ้นดี เทียบกับเจ้าเฮเคต แม้จะมีรอยฟกช้ำบนหน้าแต่ก็ยังดูเป็นผู้เป็นคนกว่าพี่เฮดีสเยอะ ผมน้ำตาคลอมองพี่เฮดีส อยากจะตะโกนบอกให้เขาหยุดแต่ก็ไม่ทำ เพราะรู้อยู่แล้วว่าถึงจะพูดไปเขาก็ไม่ฟังอยู่ดี หัวดื้อซะขนาดนั้นนี่น่า
“เหอะ เสือกใช้พลังแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ จนเลยขีดกำจัดตัวเองซะได้ น่าสมเพชจริง” เฮเคตหัวเราะเสียงขึ้นจมูก เหยียดสายตามองน้องชายที่นั่งนิ่งไม่ไหวติง เขาเอ่ยเยาะเย้ย ค่อยๆ ขยับตัวรวบรวมวิญญาณไว้ในมือ ไอเย็นเยือกชวนขนลุกแผ่จากมือของเฮเคต
“ลินเช่ย์ ไปช่วยพี่เฮดีสที!” ผมหันมาขอร้องเทพธิดาสีซีดที่มองเหตุการณ์ด้วยสีหน้าราบเรียบ ดวงตาสีเทาของเธอเหลือบมามองผมแล้วส่ายหน้า ไม่พูดอะไรเลย ผมร้อนใจแทบตาย ดิ้นสุดแรง ในใจร้องด่าลินเช่ย์ที่แล้งน้ำใจไม่ยอมไปช่วยพี่เฮดีสที่กำลังแย่ โธ่โว้ย ทำไมถึงได้มีแรงเยอะขนาดนี้กัน!? ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดสักมิลเดียว ผมเงยหน้าจ้องเขม็งไปที่เฮเคต เขาทอดสายตามองลงมาจากเบื้องบน ยืนนิ่งอยู่เนิ่นนานราวกับจะมองบางอย่างให้แน่ใจ แต่แล้วเขาก็กระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วพุ่งตัวรวดเร็วเป็นผีพุ่งไต้
“พี่เฮดีส!” ผมร้องเรียกเขาเสียงดังลั่น ตัวเย็นวาบ เห็นเฮเคตพุ่งตรงไปจัดการพี่เฮดีสซึ่งนั่งแช่แน่นิ่งหลังพิงเสา ทันทีที่เสียงตะโกนของผมขาดหาย พี่เฮดีสก็ขยับยกปืนในมือกระหน่ำยิงใส่เฮเคต ระยะประชิดมากทำให้โดนเข้าไปจังๆ เฮเคตกรีดร้องกลางอากาศจากนั้นเขาก็ร่วงหล่นลงพื้น วิญญาณร้ายรอบตัวแตกฮือไปคนละทิศคนละทาง เหลือเพียงตัวเขานอนนิ่งไม่ไหวติง
ผมตกใจมาก ไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์มันจะพลิกกลับแบบนี้ เฮเคตโดนยิงขนาดนั้นคงจะไม่รอดแน่ ผมเหม่อมองร่างที่นอนจมกองเลือดด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก พี่เฮดีสค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขาปาดเลือดตกมุมปากสาวเท้าเข้าไปหาร่างของพี่ชายฝาแฝด ผมกลั้นหายใจมองพี่เฮดีส กลัวว่าอีกฝ่ายจะแกล้งทำเป็นขยับตัวไม่ได้แล้วฉวยโอกาสตอนที่เผลอเล่นงานกลับ แต่เหมือนจะไม่ใช่ เฮเคตนอนนิ่งมากแม้จะถูกพี่เฮดีสใช้เท้าถีบๆ พี่เฮดีสก้มตัวตรวจสอบคร่าวๆ จากนั้นก็ยืนขึ้น สีหน้าหลากหลายอารมณ์ปนเปวุ่นวาย ดูเหมือนว่ามันจะจบแล้ว
เมื่อลินเช่ย์ปล่อยผมก็รีบวิ่งเข้าไปหาพี่เฮดีสที่ยืนโซเซ ผมพยุงเขาไว้ก่อนที่จะล้มลง หนักฉิบหาย! ผมเม้มปากหน้าแดงหน้าดำ พยายามดันร่างของพี่เฮดีสไม่ให้ล้ม แต่ไปๆ มาๆ ชักจะหมดแรงจนแม้แต่ตัวเองก็ยังจะถูกล้มทับ แย่แล้ว ใครก็ได้ช่วยผมที! ถึงตอนนี้ผมจะปลอดภัยแต่ถ้าโดนพี่เฮดีสทับก็มีสิทธิ์ตายได้เหมือนกันนะ
จู่ๆ ผมก็รู้สึกโล่ง ตัวเบาโหวง ตัวพี่เฮดีสค่อยๆ ทรุดลงนั่งอย่างนิ่มนวล โดยที่ผมยืนมองตาปริบๆ หันไปมองด้านข้างก็เห็นลินเช่ย์มองหน้าผมแล้วถอนหายใจ เมื่อกี้ฝีมือของลินเช่ย์สินะ ผมส่งยิ้มให้กับเธอแล้วเอ่ยขอบใจ โชคดีจังที่มีเทพธิดาอย่างลินเช่ย์อยู่ด้วย คิดๆ ไปแล้วผมนี่โคตรไร้ประโยชน์แถมยังเป็นตัวถ่วงอีกต่างหาก เฮ้อ โคตรอนาถเลยในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง
“พี่เป็นยังไงบ้างครับ?” ผมย่องตัวนั่ง มองหน้าที่เปื้อนฝุ่นดินดำเมี่ยงไปหมดเหลือแต่ตาขาวๆ ที่ยังลืมอยู่ พี่เฮดีสหน้านิ่งมาก เหมือนเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก ต่อสู้ขนาดนั้นจะไม่เจ็บเลยเป็นไปไม่ได้แน่ แถมสภาพภายนอกของเขานี่เรียกว่าเป็นคนเจ็บหนักคนหนึ่งเลย พี่เฮดีสไม่ตอบนั่งนิ่งเหมือนไม่ได้ยินที่ผมถาม ผมเอื้อมมือไปแตะไหล่ของเขาแล้วถามซ้ำอีกรอบ
“พี่...” ยังไม่ทันถามจบประโยคดี เลือดสีแดงก็พุ่งพรวดเต็มๆ หน้าของผม ผมช็อกไปเลย!
เป็นคำตอบที่ชัดมากครับ ขอบคุณ!
“แค่กๆ ไม่เท่าไร” พี่เฮดีสไอแค่กๆ เช็ดปากลวกๆ แล้วเค้นเสียงตอบออกมา เสียงฟังแล้วรู้สึกโหยอ่อนมาก ไม่เท่าไรบ้านพี่สิ! พ่นเลือดใส่คนอื่นเต็มหน้าแบบนี้เนี่ยไม่เท่าไรงั้นเหรอ ผมไม่ฟังคำพูดของคนไม่ประเมินตัว หันไปพูดกับลินเช่ย์
“ลินเช่ย์ พาพี่เฮดีสไปรักษาแผลก่อนเถอะ เธอพาเขาไปหน่อยได้ไหม?”
ลินเช่ย์ส่ายหน้ากลับมาแทบจะทันทีแล้วชี้ตัวเธอและชี้มาที่ตัวผม ผมขมวดคิ้ว มันหมายความว่ายังไงวะ? ผมทำหน้างงๆ ใส่ ลินเช่ย์ก็อับจนปัญญา เอาแต่ส่ายหน้าไปมาแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง ผมเม้มปาก มองสภาพพี่เฮดีสแล้วจะมัวมาตีความท่าทางของเทพธิดาใบ้ก็ไม่ได้ จึงเอ่ยเปลี่ยนอาสาไปหาหมอมาให้ลินเช่ย์อยู่เฝ้าพี่เฮดีสแทน ลินเช่ย์ก็ส่ายหน้าแล้วชี้ตัวเธอกับตัวผมอีกครั้ง อะไรของเธอกันฟะ!? คนกำลังจะเป็นจะตายนะเฮ้ย ผมขมวดคิ้วเริ่มไม่พอใจ พี่เฮดีสไอออกมาอีกครั้ง ผมหันมามองเขาแล้วก็ยิ่งร้อนใจ กลัวว่าเขาจะสาหัสไปมากกว่านี้
“ลินเช่ย์มีหน้าที่คุ้มครองนาย ไม่มีทางปล่อยให้นายอยู่คนเดียว” พี่เฮดีสพูดขึ้น หน้านิ่งมาก ลมหายใจกลับถี่แรง ผมมองเขาแล้วรู้สึกขัดในใจ เจ็บจะตายแล้วยังจะหน้านิ่งเป็นก้อนหินอยู่อีก ผมพยักหน้าเข้าใจ ขอบคุณในความห่วงใยของลินเช่ย์มากแต่ตอนนี้ก็ไม่น่าจะมีอะไรแล้ว ไปแป๊บเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“งั้นเราก็ไปด้วยกันสามคนนี่แหละ”
“ไม่ได้ ถ้าเกิดคนของมันแอบเข้ามาพามันไปจะทำยังไง?” พี่เฮดีสปฏิเสธแล้วทิ้งสายตาไปที่เฮเคตซึ่งนอนจมกองเลือดของตัวเอง ผมเหลือบไปมองเล็กน้อย ไม่กล้ามองตรงๆ ไม่รู้ว่าเขาเป็นหรือตาย ไม่มีเวลามาสนใจ ตอนนี้ผมคิดจนหัวหมุน ถ้าผมกับลินเช่ย์ไปตามหมอแล้วตอนนั้นคนของเฮเคตมาเจอพี่เฮดีสอยู่ตามลำพัง พวกมันจะไม่ฉวยโอกาสฆ่าเขาหรือไงกัน พาหมอมาแต่คนเจ็บตายก่อนนี่ไม่เอานะ ไม่ได้ๆ ผมจะไม่ยอมเสี่ยงเด็ดขาด
“งั้นเอาแบบนี้ ไปทั้งหมดนี่แหละ ลินเช่ย์ เธอน่าจะทำอะไรสักอย่างที่พาพวกเราทั้งหมดไปพร้อมกันได้นะ” ผมแก้ปัญหาแบบง่ายที่สุดเลยล่ะกัน หันไปส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังให้ลินเช่ย์ มันก็ต้องได้อยู่แล้วล่ะ ลินเช่ย์เป็นถึงเทพธิดาเชียวนะ และเป็นไปตามคาดลินเช่ย์พยักหน้า กระดิกนิ้วครั้งเดียวก็ทำให้เหล่าคนเดินเองไม่ได้ค่อยๆ ลอยขึ้นจากพื้นอย่างนุ่มนวล
พวกเรารีบพาคนเจ็บไปรักษาแผลกันเป็นการด่วน ผมสำรวจรอบตัวคนเจ็บ เสื้อด้านหลังเข้มกว่าจุดอื่นแสดงว่ามันชุ่มไปด้วยเลือด มองผิวเผินอาจจะดูไม่ออกเพราะเสื้อผ้าของเขาเป็นสีดำ ชักจะสงสัยว่าการที่เขาชอบใส่สีดำนัก มันมีสาเหตุจากเรื่องนี้หรือเปล่า สีดำช่วยในการปิดบังได้ดีนักล่ะ ผมทำเสียงขึ้นจมูกใส่ พี่เฮดีสก็หันมามอง ผมย่นหน้าใส่ เขาเลิกคิ้วรับหน้าตานิ่ง ไม่เข้าใจว่าผมทำอะไร
“สู้ซะหมดสภาพเลยนะครับ”
“ฉันก็แค่เหนื่อย” คนที่ก็แค่เหนื่อยขนาดยืนเองไม่ได้แย้งทันควัน ผมส่ายหน้าเอือมระอา กลัวจะเสียหน้าหรือไงกัน รีบแก้ตัวซะเร็วเชียว
พวกเราเดินต่อไปจนกระทั่งลินเช่ย์ที่ลอยนำหน้ากลุ่มหยุดกึก ผมเงยหน้ามองเธอ กำลังจะถามว่าหยุดทำไม กลับถูกแรงไม่มองไม่เห็นฟาดเข้ากลางตัวกระเด็นไปกระแทกฝาผนัง ผมเผลอกัดลิ้นตัวเองจนน้ำตาเล็ด ร่วงลงพื้นก้นกระแทก บัดสบ ซวยกว่านี้มาอีกไหม!? ผมกัดฟันขยับตัวจะลุกขึ้นแต่ถูกลินเช่ย์กดไหล่ลงให้นั่งเหมือนเดิม เธอใช้ตัวเองเป็นโล่คุ้มกันอยู่เบื้องหน้าของผม ผมทุบพื้นด้วยความเจ็บปวด เมื่อกี้ที่ลินเช่ย์กดผมลงมันทำให้ผมล้มหงายหลังก้นกระแทกพื้นซ้ำรอยเก่า เจ็บระบมจนแทบจะหลั่งน้ำตา ขอบคุณมากลินเช่ย์ ขอบคุณจริงๆ! ผมกัดฟันร่ำร้องอยู่ในใจอย่างโศกเศร้า
เสียงกรีดร้องเสียงแหลมปรี๊ดขนาดที่ทำให้แก้วหูแตกละเอียดดังก้องสะท้อนกลับไปกลับมา พร้อมๆ กับมีลมพัดกระโชกรุนแรง ผมหมอบกับพื้น นิ่วหน้า ยกมือปิดหูแต่ก็ไม่วายปวดจี๊ดจนถึงก้านสมอง บ้าเอ๊ย! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!? ลมรุนแรงเหมือนพายุพัดสิ่งต่างๆ ที่ต้านทานแรงลมไม่ไหวติดมาด้วย เสียงแกรกๆ ของก้อนกรวดปะทะผนังของระเบียบทางเดินดังหนวกหู ทั้งเศษไม้เศษดินปลิวกันว่อน ผมดีที่ได้ลินเช่ย์ช่วยกันทุกอย่างเอาไว้หมด มีปัญหาแค่เสียงโหยหวนอันแหลมปรี๊ดนี่เท่านั้น
“พี่เฮดีสล่ะ พี่เฮดีสอยู่ไหน!?” ผมตะโกนเสียงดัง ขนาดเป็นคนตะโกนยังไม่ได้ยินเสียงของตัวเองเลย เสียงกรีดร้องสยดสยองและเสียงลมกลบเสียงของผมไปหมด ผมพยายามปรือตามองท่ามกลางแรงลมที่พัดอย่างรุนแรง บ้าเอ๊ย มองไม่เห็นอะไรเลยสักอย่าง
อากาศวิปริตนี่มันเกิดจากฝีมือพวกเฮเคตแน่!? พวกมันคงจะมาช่วยเฮเคต ไปๆ มาๆ อาจจะเป็นยัยป้าแม่มดแก้วตาอะไรนั่นก็ได้ แย่ล่ะสิ ตอนนี้พี่เฮดีสขยับตัวไม่ได้ ถ้าเกิดพวกมันเจอตัวเขาล่ะก็... ผมพยายามลืมตาสู้ลมมองหาพี่เฮดีส เมื่อกี้พวกเราถูกบางอย่างฟาดไปทิศทางเดียวกันน่าจะอยู่ใกล้ๆ แถวนี้ โธ่เอ๊ย มองอะไรไม่เห็นเลย พี่เฮดีสสสส!?
ลินเช่ย์หันตัวอุ้มผมกระโดดหลบ เสี้ยววินาทีนั้นเสียงระเบิดก็ดังตูมขึ้น ผมหันกลับไปมอง ระเบียบทางเดินถล่มครืนลงเป็นช่องขนาดใหญ่ ผมใจหายแวบ ตรงนั้นมันที่ๆ พวกเราอยู่นี่น่า แล้วพี่เฮดีสล่ะ!? เขาขยับตัวไม่ได้นะ! ผมดิ้นขลักขลุกพยายามให้ลินเช่ย์หยุด ลินเช่ย์ก็หยุดแล้วหมุนตัวกลับไปมอง กลุ่มควันลอยโขยงบังบริเวณนั้น เสียงระเบิดจากบริเวณอื่นดังตูมตามติดกันเป็นหย่อมๆ ผมขมวดคิ้วมุ่น อย่าบอกนะว่าพวกมันจะระเบิดคฤหาสน์หลังนี้น่ะ
กลุ่มควันลอยขึ้นจากหลายจุดทำให้ผมไม่ต้องรอใครตอบข้อสงสัย พวกมันระเบิดคฤหาสน์หลังนี้จริงๆ ด้วย! ผมหันไปรอบๆ เพื่อหาพี่เฮดีส ในใจเป็นกังวลล้านแปด คนอื่นๆ ที่อยู่ข้างในหวังว่าจะไม่มีใครบาดเจ็บหรือเป็นอะไรมาก ยังไงซะก็ยังมีพี่ซูสอยู่นี่นะ ผมตะโกนเรียกพี่เฮดีสอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เสียงระเบิดยังดังต่อเนื่องไม่ขาดสาย ทั้งควันทั้งไฟลุกโชนท่วมคฤหาสน์ เสียงร้องวุ่นวายของผู้คนในคฤหาสน์ดังแว่ว คนในคฤหาสน์เยอะมากพวกเขาจะไม่เป็นอะไรจริงๆ งั้นเหรอ ผมรู้สึกเป็นห่วงพวกเขา หันไปขอร้องลินเช่ย์ช่วยพาพวกเขาไปอยู่ที่ปลอดภัย ลินเช่ย์มองผมแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ
“ลินเช่ย์! ไปช่วยพวกเขาเถอะ ผมไม่เป็นไรหรอก อยู่ตรงนี้ปลอดภัยดี หรือไม่เธอก็ทำม่านบังตาหรืออะไรสักอย่างคลุมตัวผมไว้ก็ได้ ช่วยพวกเขาเถอะนะครับ ผมขอร้อง พวกเขาไม่ได้รู้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมไม่อยากเห็นใครเป็นอะไรเพราะตัวผม ขอร้องล่ะลินเช่ย์!” ผมพนมมือขอร้องลินเช่ย์ที่ยังลังเลใจ ลงทุนคุกเข่าขอร้อง ลินเช่ย์ถอนหายใจเฮือก เธอโบกมือปัดๆ ตัวผมแล้วหายตัวไปทันที ผมถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยผมก็รู้สึกผิดน้อยลงที่เป็นต้นเหตุเรื่องวุ่นวายพวกนี้
หลังจากลินเช่ย์จากไปผมก็ใช้โอกาสนี้เดินกลับไปที่เดิมเพื่อตามหาตัวพี่เฮดีส ปัดโธ่ ควันจากระเบิดมันหนาบังคลุมไปทั่วบริเวณจนแทบจะมองไกลๆ ไม่เห็น แค่เห็นรอบๆ ตัวก็เต็มกลืนแล้ว ผมเดินระวังระมัด บนพื้นมีเศษอิฐเศษปูนกระจายเกลื่อน ระเบียบทางเดินสีขาวถูกระเบิดจนดำไปหมด
ระหว่างนั้นผมก็เห็นมีเงาสีดำจางๆ ล่องลอยไปมาคล้ายวิญญาณ พวกมันเหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่าง ผมใจเต้นแรง เหงื่อแตกพลั่ก ยืนตัวแข็งทื่อ แต่แล้วพวกมันก็ลอยผ่านผมไปเฉยๆ ทำราวมองไม่เห็น พอมันเลยไปไกลผมก็ถอนหายใจโล่ง สงสัยจะเป็นฝีมือของลินเช่ย์แน่ เมื่อกี้เธอปัดๆ ตรงไหล่ผมก่อนไปนี่น่า คงจะเป็นการสร้างโล่หรือพลังบางอย่างคลุมตัวผมไม่ให้คนอื่นเห็นล่ะมั้ง
ผมเดินลากเท้าตามหาพี่เฮดีสท่ามกลางเสียงระเบิดม่านควันหนาฟุ้ง ผมรู้สึกปวดระบมไปทั้งตัวแต่ก็หยุดพักไม่ได้ พี่เฮดีสขยับตัวไม่ได้ ถ้าเกิดถูกพวกมันเจอล่ะก็เขาต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ ขออย่าให้พวกมันเจอเขาเลย ผมหาจนทั่วก็ไม่เห็นแม้เงา ก่อนจะแลมองซากปรักหักพังของระเบียบทางเดินที่เคยโออ่าสวยงาม ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก ไม่เอาน่า พี่เฮดีสคงไม่ได้ติดอยู่กับซากเสาพวกนั้นหรอกมั้ง หนังหัวผมชายิบ เขาขยับตัวไม่ได้นี่น่า ตอนระเบิดคงจะไม่...
ผมรีบวิ่งไปคุ้ยเขี่ยซากเสาพวกนั้น พยายามยกเศษที่หักออกทีละชิ้น บางชิ้นหนักมากจนผมแทบยกไม่ไหว ผมค่อยๆ หยิบก้อนหินปูนหนักอึ้งออกทีละก้อนๆ มือของผมปวดชาหนึบ มันยากเมื่อทำทุกอย่างท่ามกลางลมพายุที่พัดรุนแรง ถ้าไม่ยืดตัวไว้ดีๆ ผมอาจจะปลิวไปตามสายลมแล้วก็ได้ ผ่านไปสักพักผมก็เห็นปลายนิ้วมือของคนที่จมอยู่บนกองเลือดเจิ่งนอง ผมหายใจแรง เหงื่อไหลพรากทั้งทีมีลมพัดปะทะตัว
“พี่เฮดีส?” ผมลองเรียกเขาพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือข้างนั้นแล้วเขย่าเบาๆ แต่ว่ามือข้างนั้นก็นิ่งไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ผมร้อนใจรีบขนย้ายซากระเบียบเพื่อเอาคนที่ถูกทับออกมา บ้าเอ๊ย! ถูกทับขนาดนี้เขาจะเป็นยังไงบ้าง ผมกัดฟันทำมันต่อไปแม้ว่าร่างกายจะไร้เรี่ยวแรงเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม สมองของผมว่างเปล่า เค้นทุกอย่างออกมาเพื่อนำคนที่ติดอยู่กับซากนั้นออกมาให้ได้
มือของผมสั่นไปหมดแต่ก็หยุดไม่ได้ ภาพที่มองเห็นพร่ามัว ทำไมจู่ๆ ผมถึงมองไม่เห็นอะไรเลยล่ะ หรือว่าควันไฟไหม้จะแรงมากจนทำให้มองอะไรเลือนรางแบบนี้ เอ๋ ไม่สิ เป็นเพราะผมกำลังร้องไห้อยู่นี่เอง มิน่าถึงรู้สึกว่าหน้าเปียกๆ มีน้ำไหลตามแก้มของตัวเอง ผมกัดฟันลากตัวคนที่ติดอยู่ออก โชคดีที่มีเสาหล่นมาเป็นคาน ซากอิฐซากปูนพวกนี้ถึงไม่หล่นทับตัวเขา ตอนที่พยายามดึงเขาออกมาผมก็ภาวนาสวดมนต์ที่จำได้ในหัวแทบทุกบท ขอให้เขายังมีชีวิตอยู่ ถึงจะบาดเจ็บหนักก็ไม่เป็นไร รู้ดีอยู่แล้วว่าโดนขนาดนี้จะไม่เป็นอะไรเลยมันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว
“พี่เฮดีส! ทำบ้าอะไรอยู่ นี่ไม่ใช่ที่นอนนะ!”
“...ก็ไม่ใช่น่ะสิ เจ้าโง่ แค่กๆ”
เสียงแหบแห้งดังขึ้นจากเจ้าของแขนที่ผมกำลังดึง ผมช่วยเอาออกมาได้ครึ่งตัว เงยอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมามองผม ใบหน้าหน้าเปื้อนดินและเขม่าควันขมวดมุ่น ผมยืนตัวแข็งทื่อ เอ๋? นี่มัน... พอรู้ว่าเป็นใคร ผมก็รีบทิ้งมือที่ดึงไว้ถอยหลังเว้นระยะห่าง
บ้าเอ๊ย! ดันช่วยคนผิดซะได้!!!คนตรงหน้าผมไม่ใช่พี่เฮดีส แน่นอน ในเมื่อไม่ใช่พี่เฮดีสก็ย่อมต้องเป็นเฮเคต! นี่เขายังไม่ตายอย่างนั้นเหรอ!? ทำไมหมอนี่ถึงได้ถึกนัก โดนกระสุนปืนห่าใหญ่ยิงกระหน่ำขนาดนั้น ซ้ำยังถูกซากเสาพวกนี้ทับไว้ยังรอดมาได้อีก ถ้าคนๆ นี้คือเฮเคต แล้วพี่เฮดีสอยู่ไหนล่ะ บ้าเอ๊ย! นี่ผมต้องเริ่มต้นหาใหม่อีกรอบงั้นเหรอ ผมอยากจะร้องไห้ คิดถึงความลำบากลำบนที่ใช้ไปกับการช่วยผิดตัว เฮเคตพยายามดันตัวออกมาจากซากเหล่านั้นอย่างยากลำบาก เขาบาดเจ็บหนักมาก ลมหายใจโรยแผ่ว ผมยืนมองเขาตะเกียกตะกายตัวออกมาจากซากปรักหักพัง
ไม่รู้เพราะโง่หรือบ้าหรือทั้งสองอย่าง ผมเดินเข้าไปจับแขนเขาแล้วกัดฟันออกแรงดึงร่างเขาอีกแรง โธ่เอ๊ย ทำไมถึงได้หนักแบบนี้! เฮเคตเงยหน้ามองผม เขาทำหน้าบูดบึ้งไม่พอใจ อะไรของเจ้านี้วะ คนเขาอุตส่าห์ช่วยยังจะมาทำหน้าตางี่เง่าใส่อีก แล้วอย่าถามล่ะว่าทำไมถึงได้ช่วย เพราะตัวผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน! ผมออกแรงดึงสุดเกิดจนกระทั่งลากตัวคนที่ติดแหง็กออกมาพ้นทั้งตัว เฮเคตลองขยับตัวไปมา ผมมองเขาแล้วขนลุก หน้าอกพรุนเป็นรูขนาดนั้นไม่เจ็บบ้างหรือไงกัน เขาเงยหน้ามองผมด้วยสายตาอ่านไม่ออก ผมรีบตั้งท่าปกป้องตัวเองทันที เจ้านั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วลุกขึ้นยืน ท่าทางไม่ใช่คนเจ็บหนักเลย
“ฉันล่ะเกลียดคนแบบเธอจริงๆ เห็นทีไรก็ไม่สบอารมณ์ทุกที”
แล้วไงเล่า ไม่อยากให้ชอบหรอกนะ เฮ้ย! อย่าเข้ามานะโว้ย! ผมถอยหลังทีละก้าวขณะที่เจ้านั้นสาวเท้าเดินเข้ามา เขาจ้องผมเขม็ง เดินถอยอีกไม่กี่ก้าวก็ถูกเจ้านั้นรวบตัวกอดไว้แน่น ผมบิดตัวให้หลุดจากอ้อมแขนที่แข็งแรง กระแทกอกที่บาดเจ็บของเขา ถึงจะรู้ว่าเป็นการกระทำที่ดูขี้ขลาดไปหน่อย แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่น่า
“ไม่เห็นจะต้องกลัวขนาดนั้น พวกเราออกจะเคยคุ้นเคยกันดีนี่น่า” เฮเคตยิ้มเอ่ยและเล็มเบาๆ ข้างหูของผม
ใครคุ้นเคยกับแกไม่ทราบ!? ผมขึงตาใส่มัน ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ อุตส่าห์ช่วยแต่กลับถูกรังแกซะได้ ผมหน้าบึ้ง เริ่มเสียใจที่บ้าไปช่วยเจ้านี่ออกมา น่าจะปล่อยให้มันถูกทับตายในนั้นไปซะก็ดี กลิ่นคาวเลือดแทบจะทำให้ผมอยากอ้วก ผมพยายามต่อสู้ดิ้นรนทุกทางให้ตัวเองหนีรอดออกไปจากเงื้อมมือของมัน แต่ทว่ากลับไม่เป็นผล เฮเคตกอดผมไว้แน่นมาก แต่จู่ๆ เขาทิ้งตัวแทบจะเป็นทรุดฮวบ ผมเผลอตัวรับเขาไว้ เจ้านั้นก็หัวเราะหึๆ ผมโมโหตัวเอง โธ่โว้ย! ไปช่วยมันอีกทำไมวะ!?
“เนรัญ ฉันน่ะเกลียดเธอจริงๆ ให้ตายเถอะ”
ไอ้บ้าเอ๊ย คนเขาอุตส่าห์ช่วยจนถึงขนาดนี้แล้วยัง ถ้าผมมีแรงมากกว่านี้หน่อยจะจับโยนมันทุ่มลงพื้นให้ดู แต่โชคร้ายผมไม่มีแรงทำถึงขนาดนั้น เฮเคตกอดผมพลางเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงแผ่วเบา ผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าหมอนี่ถึงได้เรียกชื่อผมอยู่ได้ เขาเอ่ยชื่อของผมซ้ำๆ จนเหมือนคนละเมอ
“...เนรัญ”
“อะ อะไรเล่า เรียกอยู่นั่นแหละ”
“ห้ามไว้ใจใครง่ายๆ นะ ไม่ว่าใครก็ตาม”
“ห๊ะ!?” ผมไม่ยินไม่ชัดนัก แต่พอจับใจความได้ ไอ้คนที่ไม่น่าไว้ใจคนแรกก็คือแกนั่นแหละโว้ย! เฮเคตยืดตัวขึ้นจับผมดึงจากตัวเอง ก้มลงมาจ้องหน้าผมประชิดแล้วพูดเสียงเบาแหบพร่า
“มันยังไม่จบ เนรัญ เรื่องนี้ยังไม่จบ เธอห้ามไว้ใจใครเด็ดขาด ลูซิเฟอร์ไม่ได้มีแค่ปีกคู่เดียว”
“หมายความว่ายังไง?” ผมถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
เผลอจ้องเขาตอบกลับ ก่อนจะชะงัก งุนงงเมื่อเห็นแววตาของคนตรงหน้า มันคล้ายมาก ให้ความรู้สึกคุ้นเคยจนผมลืมระวังตัวไปชั่ววูบ แค่เสี้ยววินาทีนั้นหายนะก็มาเยือน เฮเคตก้มจูบปากผมอย่างรวดเร็ว พลันรู้สึกตัวจะขัดขืนก็ถูกจับขึงไว้แน่นหนา จูบอยู่นานจนจะหมดลมหายใจ ผมก็ถูกผลักอย่างแรงจนเกือบจะล้มหงายหลัง ผมมึนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น หันไปมองเฮเคต เจ้านั้นไอตัวงอสำลักออกมาเป็นกองเลือดขนาดหย่อมๆ ท่าทางทรมานเจียดขาดใจ
“...ทางนั้น ไปทางนั้น อย่าให้ใครเห็นเธอ” เฮเคตเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วชี้นิ้วไปยังพุ่มไม้หนาไกลออกไป เขาไอไม่หยุดเอ่ยกระท่อนกระแท่น ผมยืนมองเขาทำตัวไม่ถูกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหัน มันหมายความว่ายังไงกัน ผมไม่เข้าใจเลย เห็นผมยังไม่ไป เขาก็ถอนหายใจยิ้มออกมาด้วยท่าทางอ่อนอกอ่อนใจ
“เนรัญ ฉันล่ะเกลียดเธอจริงๆ รีบไปได้แล้ว ไปทางนั้น! ไปสิ!” เฮเคตตะคอกผมเสียงดัง ดวงตาเริ่มคุกรุ่นไปด้วยไอสังหารที่พร้อมจะลงมือฆ่าผมได้ทันเมื่อ ผมผงะตกใจ รีบหันตัววิ่งออกไปทางที่เจ้านั้นบอก บ้าเอ๊ย! แล้วทำไมผมถึงต้องวิ่งหนีมาตามที่ศัตรูบอกด้วยเนี่ย คงไม่ใช่หลุมพรางหรอกใช่ไหม!? ผมแหวกโพรงหญ้าพุ่มไม้หนาเข้าไปแล้วเห็นใครบางคนนอนนิ่งอยู่ข้างในนั่น ผมเบิกตาตกใจเมื่อเห็นหน้าของคนๆ นั้น
พี่เฮดีส!!!?TBC.
ตอนนี้แต่งมันมากค่ะ อารมณ์แบบแม่อังตามหาโกโบริแต่ดันไปเจอวนัสแทน 555
พี่เฮดีสจะเป็นหรือตาย ก็ต้องติดตามตอนต่อไปนะเจ้าคะ กำลังมันๆ ฮึ่มมมมม!!!
หัวข้อ: ♕♕♕ ดีสุดขั้ว & ชั่วสุดขีด ♛♛♛ [Up. Special 1 P.102 13/5/58] (อ่าน 1089777 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก