สุดขีด2คุณเคยเกิดอาการแบบนี้บ้างไหม?
นอนไม่หลับ!
ผมนอนลืมตาโพลงเป็นนกเค้าแมวอยู่บนโซฟายาวนอกห้อง หนาวไหม? เออ! โคตรหนาว มันจะเปิดแอร์เอาโล่เหรอวะ? โคตรหนาวเลยเว้ยเฮ้ย นี่มันต้นเหตุของโลกร้อนเลยนะ ไอ้การเปิดแอร์ทำลายทรัพยากรธรรมชาติแบบนี้เนี่ย! บ่นไปอย่างนั้นแหละครับ ผมก็แค่อยากจะระบายความอัดอั้นตันใจสุดที่จะประมาณได้แล้วในตอนนี้ มาเจอแบบผมซะก่อนสิครับ คนบ้าอะไรกวนตีนแม่งฉิบหาย อ๊ะ ต้องขออภัยในความไม่สุภาพของผมเพราะตอนนี้มันสุดจะทนจริงๆ นะครับ!
ไอ้คุณเฮดีสแม่ง...!!!
หลังจากที่โดนปฏิเสธไม่ให้กลับผมก็นั่งหมดอาลัยห่อเหี่ยวคิดถึงเตียงนอนที่บ้าน คุณพี่เฮดีสแกก็ไม่ทำให้ผมนั่งห่อเหี่ยวอยู่นานหรอกครับ ขยันหาเรื่องให้ผมปวดหัวได้ทุกวินาทีสิน่า คนอะไร้ช่างขยันทดสอบความอดทนของผมซะเหลือเกิน แหม่ ถึงจะอดทนไม่ได้ผมก็ไม่สามารถทำอะไรได้นี่นะ เรื่องนี้พักไว้ก่อนละกันน่ะครับ มาพูดเรื่องคุณเฮดีสดีกว่า
จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นไม่พูดไม่จา เออ เป็นใบ้นี่นะ เดินเข้าไปในห้องอะไรไม่สามารถรู้ได้นานมากกว่าจะเดินออกมา นานขนาดผมยังเผลอตัวไถลนอนไปกับโซฟาที่นิ่มและนุ่มโคตรๆ กว่าจะรู้ตัวก็ถูกกองหนังสือและของอื่นๆ ทิ้งลงบนตัว ผมนี่สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที มองหนังสือที่ถูกโยนลงมาแล้วหน้าซีดครับ แต่ละเล่มหนาพอๆ กับพจนานุกรมหรือแฮร์รี่ พ็อตเตอร์พันหน้าเลยนะ
หัวไม่แตกก็โชคดีแค่ไหนแล้ว!
“จะให้ผมทำอะไรครับ?” ผมก้มตัวเก็บหนังสือที่กองบนตัว บางเล่มก็หล่นลงพื้นเงยหน้าถามคนที่ยืนตัวสูงโด่เป็นรูปปั้น ยืนโคตรนิ่งอะครับ หายใจบ้างเปล่าวะ คุณเฮดีส(ต้องเรียกให้เกียรติครับ)ขยับตัวแล้วยื่นกระดาษมาให้กับผมหนึ่งแผ่นพร้อมกับชี้นิ้วไปทางห้องที่ผมเห็นเขาเดินเข้าไปนั่นแหละครับ ส่วนกระดาษที่เขายื่นมาก็เขียนด้วยลายมือที่เป็นระเบียบสวยงาม
‘จัดหนังสือเข้าชั้น’
หนังสือพวกนี้น่ะเหรอ? ผมมองหนังสือในมือแล้วเกิดความสงสัยบางอย่างขึ้นมาในใจ ขอบคุณว่ะที่อุตส่าห์หอบหนังสือมาทิ้งใส่กบาลของกระผมจนเกือบแตกแบบนี้ แทนที่จะเดินมาบอกดีๆ กลับเดินถือออกมาจากชั้นแล้วปาใส่ผมนี่นะ เหอะ ตลกแหละ!
ได้แต่บ่นในใจทั้งนั้นแหละครับ ผมลุกขึ้นหอบหนังสือกองใหญ่เข้ามาในห้องเพื่อจัดเก็บเข้าที่ อืม ทำไมห้องนี้ถึงได้มีชั้นหนังสือเยอะแยะขนาดนี้นะ อย่างกับห้องสมุดแน่ะ แถมแต่ละชั้นก็เขียนรหัสไว้เป็นระเบียบ จัดวางไว้ที่เดิมง่ายและค้นหามาอ่านก็ง่ายอีกด้วย ไฮโซจริงๆ ว่ะ
ระหว่างที่จัดหนังสือเข้าชั้นนั้นผมก็เริ่มคิดได้ว่าคุณพี่เฮดีสแกหอบหนังสือพวกนี้ออกไปได้ยังไง หอบมือเดียว? บ้าแล้ว ผมหอบมาสองมือยังหนักขนาดนั้น อืม ไม่แน่นะ คุณพี่เฮดีสอาจจะเหมือนเฮอร์คิวลิสทรงพลัง อ่าฮะ ชื่อของคุณพี่แกก็ไปทางเทพนิยายกรีกนี่นะ ผมสงสัยจริงๆ พี่น้องของคุณเฮดีสนี่ชื่ออะไรกัน อย่าบอกนะว่าชื่อซุส โพไซดอน อาเรสอะไรพวกนี้ เหอะๆ
ผมจัดหนังสือเข้าชั้นเรียบร้อยแล้ว ดูจากจำนวนหนังสือท่าทางจะเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือน่าดูเลยนะครับ ส่วนมากหนังสือจะเป็นพวกแมธฯ เรียงกันเป็นตับ แถมยังมีหนังสือเกี่ยวกับการบริหารจัดการ พวกเศรษฐศาสตร์ การตลาดอะไรพวกนี้เยอะแยะ อืม คุณเฮดีสเขาทำงานอะไรกันแน่เนี่ย เป็นพวกพนักงานบริษัทเหรอ? ผมจัดไปคิดไปเพลินๆ จัดหนังสือเสร็จก็เริ่มลามไปจัดโต๊ะกวาดห้องเก็บทุกอย่างในห้อง ผมก็เป็นแบบนี้แหละครับเวลาได้จับทำอะไรสักอย่างก็จะทำมันทุกอย่างจนเรียบร้อย
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เลยเปิดดูหนังสือที่วางเรียงกันบนโต๊ะเหมือนจะถูกอ่านค้างไว้ ผมก้มอ่านสักพักก็อยากจะอ้วก ตัวเลขหรือสูตรแน่นเอี๊ยดเต็มหน้า พระเจ้า! ผมไม่ถูกกับคำนวณแบบสุดๆ เห็นตัวเลขก็แทบจะวิ่งหนีสุดชีวิตแล้ว แหะๆ ใจกล้าอีกนิดครับแอบเปิดสมุดที่วางไว้ข้างๆ
โอ้โฮ!
สมุดจดขั้นเทพครับ สูตรเต็มหน้ากระดาษเหมือนเดิม แถมยังมีคำนวณยุบยาบเต็มไปหมด ตัวหนังสือก็เป๊ะสุดๆ ท่าทางคุณเฮดีสจะเป็นคนเนี้ยบน่าดูเลยนะครับเนี่ย ก่อนที่ผมจะได้นั่งทำความเข้าใจสูตรตัวเลขเป็นพืดประตูก็ถูกกระชากเปิด ผมสะดุ้งโหยงยืนตัวตรงมองผู้บัญชาการที่เดินคอตั้งตรงมาสั่งการ
มีอะไรให้รับใช้ครับผู้บัญชาการ!?
คุณเฮดีสยื่นกระดาษแทบจะปาใส่หน้ามาให้ผมแล้วเดินออกไปไม่ได้สั่งอะไรไว้ อ๊ะ ลืมอีกแหละว่าคุณเฮดีสเขาเป็นใบ้พูดไม่ได้ หลังจากที่อีกฝ่ายเดินออกไปผมก็ก้มอ่านกระดาษในมือ ผมยืนนิ่งอ่านกระดาษนั้นซ้ำไปซ้ำมาแล้วเบิกตาโต
นี่มันแรงงานทาสชัดๆ!
ผมใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะทำตามคำสั่งประกาศิตของท่านเฮดีสเทพเจ้านรกเสร็จสิ้น ตอนนี้มันจะเที่ยงคืนแล้วครับ เฮ้อ อยากกลับบ้านจัง มองไปที่ผู้กุมอำนาจสูงสุดที่นั่งกระดิกเท้ากินไอติมที่ผมวิ่งลงไปซื้อมาให้ พี่ท่านอยากกินไอติมตอนดึก แหม่! มันจะอินดี้ไปไหนวะ!?
“คุณเฮดีสครับ ผมทำงานเสร็จแล้วขอกลับบ้านได้ไหมครับ?”
“...”
เท่านั้นแหละครับ! เหมือนผมไปเปิดประตูนรกเข้าให้ คุณพี่เฮดีสที่กำลังอารมณ์ดี(?)สะบัดหน้ามา(แยกเขี้ยว)ขู่ผมฟู่ๆ ผมนี่ตัวหดลงเกือบจะเหลือแค่นิ้วเดียว ง่า น่ากลัวจัง ยิ่งไอ้ตานั่นเบิกกว้างถลึงตาใส่ยิ่งสยองหนาวไปถึงกระดูก! หน้าตาแบบหงุดหงิดเอาการ
“ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ” ผมรีบพูดแก้ทันควัน ชีวิตไม่รู้จะรอดปลอดภัยถึงพรุ่งนี้หรือเปล่าหนอกู คุณเฮดีสก็หันหน้าไปทางอื่นเอี่ยวตัวไปหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเล่น แต่หนังสือเล่มนั้นดันเป็นหนังสือภาษาอังกฤษทั้งเล่ม บึ๋ย! ผมแค่หน้าแรกก็ตาลายเป็นลมแล้ว!
“...”
ผมไม่มีอะไรทำ นั่งมองคนอ่านหนังสือฆ่าเวลาไปพลางๆ แล้วก็เริ่มกระสับกระส่าย ผมไม่ใช่คนไฮเปอร์ที่จะอยู่กับที่ไม่ค่อยได้นะครับ แต่จะให้นั่งเงียบๆ เป็นป่าช้าแบบคุณเฮดีสนี่ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ผมนั่งทำตัวหลุกหลิก อยากกลับบ้านจะตายชัก ถ้าผมค้างอยู่ที่นี้จริงๆ ล่ะก็ตอนเช้าผมจะไปทันทำวัตรเช้าเหรอ แล้วเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนล่ะ!? พรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้าด้วยนะ แถมต้องไปดูแปลงอีก
ทำไงดีวะ?
ผมนั่งจ้องคุณเฮดีสเขม็งจนอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ แล้วหยิบกระดาษเขียนอะไรสักพักก่อนจะยื่นมาให้ผมอ่าน
‘ปวดก็ไปเข้าห้องน้ำ’
“...ผมไม่ได้ปวดเข้าห้องน้ำครับ”
ขอบคุณในความหวังดีที่ผมไม่ต้องการ
พี่แกก็ไม่ได้พูดอะไรต่อหันเหความสนใจไปที่หนังสือเหมือนเดิม ว่าแต่จะให้ผมนั่งจ้องคุณพี่อ่านหนังสืออยู่แบบนี้เหรอครับ เอ่อ... ขอถามอีกเรื่องได้ไหม? ให้ผมค้างที่นี้จริงๆ เหรอวะ? ผมกับคุณก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันเลยนะ แถมเพิ่งเจอกันวันนี้เองด้วย
“เอ่อ...” กำลังจะอ้าปากแย้งเรื่องค้างแล้วจะขอกลับบ้าน แต่พอเห็นสายตาดุเข้มที่แสนจะเย็นยะเยือกแช่แข็งทำเอาผมกลายเป็นน้ำแข็งก้อน ผมกลืนน้ำลายลงคอทำใจถามออกไป
“ผมไม่มีชุดเปลี่ยนนะ พรุ่งนี้ผมมีเรียนแต่เช้าด้วย”
คุณเฮดีสไม่ได้พูดอะไร ปิดหนังสือเสียงดังปึก! แล้วลุกเดินหนีไปที่ห้องแต่งตัว ห้องนี้ไฮโซมากขนาดผมทำความสะอาดต้องอ้าปากค้างแล้วค้างอีก ห้องแต่งตัวมีห้องน้ำขนาดใหญ่ด้วย แถมยังแยกจากห้องนอนโดยสิ้นเชิง คุณเฮดีสต้องโคตรรวยแน่ๆ ต้องทำงานที่ได้เงินดี ความคิดเพ้อเจ้อของผมก็ผุดขึ้นมา
คงจะไม่ได้เป็นมาเฟียหรอกนะ?
น่ากลัวอย่างกับมาเฟียในหนัง ไปๆ มาๆ มาเฟียในหนังยังดูน่าคบกว่าเลย! เห็นมือของอีกฝ่ายกวักเรียกหาผมก็ต้องลุกขึ้นไปรับใช้องค์ราชา เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวที่ต้องชะงัก เพราะดันมาเจอคนโป๊อย่างกะทันหันน่ะสิ แว๊กกก! ใส่อะไรก่อนค่อยเรียกได้ไหมครับ
ผมไม่อยากเห็นสัตว์สงวน!
คุณเฮดีสสะบัดเสื้อคลุมอาบน้ำใส่เรียบร้อยแล้วหันมามองผม เออ ค่อยยังชั่วหน่อยที่ยังไม่เห็นสัตว์สงวนของใครเข้า เฮ้อ ฝันร้ายตอนตื่นชัดๆ! แต่จะว่าไปพี่แกนี่หุ่นโคตรดีเลยเนอะ อิจฉาว่ะ อยากได้แบบนั้นบ้าง อุตส่าห์แบกเสียมขุดดินเต็มที่มันก็ยังได้แค่นี้แหละครับ เอาเถอะ จะกล้ามใหญ่ๆ หุ่นล่ำๆ ไปทำไม สมัยนี้กล้ามเนื้อนิดๆ กำลังมาแรง! (พยายามปลอบใจตัวเอง เฮ้อ)
“คุณจะอาบน้ำเหรอครับ?”
แล้วแผลที่แขนจะทำยังไงล่ะ เดี๋ยวมันก็โดนน้ำหรอก! ผมยืนครุ่นคิดอยู่สักพักแล้วถอนหายใจมองหน้าอีกฝ่ายที่ยังไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรใดๆ ตอบกลับมา ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าแต่รู้สึกว่ากำลังจะถูกใช้งานในบางสิ่งที่ไม่อยากจะทำเอาซะเลย เขาจ้องผมนิ่งแล้วเดินเข้าห้องน้ำพร้อมกับกวักเรียกผมไปด้วย
นั่นไง กูว่าแล้ว!
ผมเดินหงอยๆ ตามเข้าไป คุณเฮดีสชี้นิ้วสั่ง ผมก็จำเป็นต้องถ่อสังขารอันอ่อนล้ามาเตรียมน้ำใส่อ่างให้กับท่านเฮดีสพระราชาแห่งความมืด จากนั้นเฮียแกก็เดินหายตัวไปจากห้องน้ำปล่อยให้ผมเฝ้าอ่างน้ำคอยเช็กความอุ่นของน้ำไว้รอ สักพักน้ำในอ่างก็ได้ระดับที่ต้องการ ผมจึงเดินออกไปจากห้องน้ำเพื่อตามหาเขา
“คุณเฮดีส น้ำพร้อมแล้วครับ”
ผมตะโกนบอก เห็นเขากำลังยืนคุยโทรศัพท์ เอ่อ จะเรียกว่าคุยได้ไหมวะ ก็เฮียแกไม่ได้ใช้เสียงอะไรสักแอะนี่น่า ยืนเก๊กถือมือถือแนบหูไว้เฉยๆ นี่ถ้าไม่ได้ยินเสียงจากคู่สาย ผมก็จะคิดว่าเฮียแกบ้ายืนถือมือถือแนบหูเฉยๆ อืม เป็นใบ้แต่ไม่ได้หูหนวกงั้นเหรอวะ? เพราะจากที่ผ่านๆ มาคุณพี่เฮดีสเหมือนจะรู้เรื่องที่ผมพูดนะ
เขาวางมือถือแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว แต่มือถือเครื่องนั้นก็ยังสั่นเตือนสายเข้าอยู่ไม่หยุด ผมสงสัยนานแล้วเพราะได้ยินเสียงมือถือสั่นครืดๆ อยู่เกือบจะตลอดเวลา มันมาจากมือถือเครื่องนี้นี่เอง! ผมเดินมาดูหน้าจอที่มันกระพริบไฟหน้าจอ จอย? ผู้หญิงล่ะมั้ง? อ๊ะ ตัดสายไปแล้วแฮะ หือ? หนูเล็ก? อันนี้ก็ผู้หญิงนี่หว่า ผมยืนดูอยู่สักพัก แต่ละเบอร์ชื่อไม่ซ้ำกันเลยครับ โฮ!
โป๊ก!
ผมหันกลับหลังพลางลูบหัวของตัวเองที่ไม่รู้ว่ามันจะโนหรือเปล่า ก้มมองขวดแชมพูเจ้าปัญหาที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น เก็บมันขึ้นมาแล้วมองไปที่เจ้าของสถิติปาหัวแม่นยำ ถ้าขวดใหญ่กว่านี้ผมอาจจะความจำเสื่อมได้นะคุณพี่!
“...” ใจมันหวิวเมื่อเห็นนิ้วชี้กระดิกเรียกหา
โตแล้วพี่ก็อาบน้ำเองสิครับ!
ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างจำใจ ยิ่งเข้าไปยิ่งตกใจมากกว่าเดิม ไม่ต้องนู้ดเป็นรูปปั้นเดวิดให้ผมเห็นจะได้ไหม!? โธ่เอ๊ย ของสงวนก็ควรสงวนไว้บ้างสิครับ คุณไม่ต้องมาโชว์ให้ผมเห็นแบบนี้จะได้ไหม เดี๋ยวผมเกิดความอิจฉาอยากมีอยากได้แบบนี้มันจะไม่ดี! คุณพี่เฮดีสทำตัวเยี่ยงองค์ราชาที่มีนางกำนัลอาบน้ำให้ ท่าทางคุ้นชินมาก จะพูดว่าด้านโคตรๆ ก็ได้เลยน่ะเนี่ย ช่างเถอะ ยังไงก็ผู้ชายด้วยกันล่ะนะ ดีกว่าไปเห็นของผู้หญิงไม่งั้นมันจะอาบัติ เอ๊ย ผมไม่ได้บวชนี่หว่าจะอาบัติทำไมฟะ?
คุณเฮดีสลงอ่างไปแล้วนอนแช่น้ำอุ่นพร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกใช้ผมที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมวางผ้าปิดแขนที่เป็นแผลเดี๋ยวน้ำจะถูกแล้วมันจะอักเสบ จากนั้นก็ลงไม้ลงมืออาบน้ำให้องค์ราชา เอาว่ะ คิดซะว่ากำลังอาบน้ำให้เด็กอยู่ ผมกวักน้ำในอ่างลูบตามตัวเขา ทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี้กับคนที่ไม่สนิทชิดเชื้อด้วยวะเนี่ย เฮ้อ คิดซะว่าทำเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตไว้!
ผมมองลงไปในอ่าง โชคดีจริงๆ ที่ฟองศีลธรรมทำงานได้ดีเยี่ยม ไม่พบเห็นอนาคอนด้าใต้น้ำแต่อย่างใด ถึงยังไงมันก็แปลกๆ อาบน้ำให้ผู้ชายเนี่ย แถมไม่ใช่เด็กเล็กด้วย ผู้ใหญ่ที่ตัวโคตรใหญ่! อืม คิดในแง่ดีล่ะกัน เขาอาจจะใช้แขนไม่ได้ เดี๋ยวแผลโดนน้ำจะอักเสบ อืมๆ แค่อาบน้ำให้ก็ไม่ได้ทำผิดศีลธรรมนี่หว่า ระหว่างอาบน้ำให้อีกฝ่ายผมก็คิดไปต่างๆ นานาก่อนจะหยุดคิดเมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องหน้าผมเขม็ง ผมเลิกคิ้วขึ้นมองเขา
“หน้ามึงโคตรตลกเลยว่ะ”
“...!?”
ผมหันขวับมามองคุณพี่เฮดีส มะ เมื่อกี้นี้!? เฮ้ย! เสียงหล่อทุ้มต่ำในลำคอแบบว่าเสียงชวนเคลิ้มสุดๆ! เดี๋ยว! เดี๋ยว!! พูดได้เหรอวะ พูดได้งั้นเหรอ!!? แล้วทำไมเพิ่งมาพูดตอนนี้วะ หรือว่าเมื่อกี้นี้ผมหูฝาดไป อาจจะเป็นเสียงนกเสียงกาแถวนี้บินผ่าน?
“คุณพูดได้เหรอครับ?”
“หึ ปัญญาอ่อน”
พูดได้จริงๆ ด้วย เฮ้ย! ไม่ใช่แค่พูดได้เท่านั้นแต่เสียงหล่อระดับพระเอกเลยทีเดียว เสียงเป็ดแบบผมนี่เหี่ยวเลย ทำไมเพิ่งมาพูดวะครับ!? ปล่อยให้ผมเป็นบ้าเป็นบออยู่คนเดียว คิดแล้วโคตรอายเลยครับ! อยากจะไสหน้ามุดอ่างหนีความอายครั้งนี้จริงๆ! หน้าของผมมันไม่รู้จะแดงไปถึงไหน มันอายจนจะระเบิดอยู่แล้ว!
“งี่เง่า” เขาหันมามองผมแล้วกระตุกมุมปากยิ้มเยาะ พูดด้วยน้ำเสียงโคตรเรียบ
ซ่า~
คุณเฮดีสลุกขึ้นจากอ่างน้ำแล้วก้าวออกมาจากยืนกอดอก เอ่อ... ขอโทษนะครับ เต็มหน้ากูเลยครับ! อ๊ากกก!!! อนาคอนด้ารุกรานผมแล้ววว!!! ผมแข็งทื่อไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้แม้แต่นิดเดียว เขาก้มลงมากระซิบเสียงแผ่วที่เต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก
“กูจะพูดกับคนที่อยากพูดด้วยเท่านั้น”
พูดจบแล้วยังหัวเราะเยาะตบท้ายคว้าชุดคลุมอาบน้ำมาสวมแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ผมคิ้วกระตุกยิกๆ เออ มึงไม่อยากพูดกับกูก็ไม่ต้องพูด สะเออะพูดทำไม!? เป็นใบ้ให้ตายไปเลยสิ! ผมลุกขึ้นเดินบ่นประชดอยู่ด้านหลัง ต่อหน้าไม่กล้าหรอกครับ กลัว!
“อ้อ อย่าลืมอาบน้ำก่อนนอนล่ะ”
จู่ๆ เขาก็หันมา ผมนี่แทบจะเปลี่ยนสีหน้าไม่ทัน เกือบตายแล้วไหมล่ะ!? ให้อาบน้ำงั้นเหรอ? แล้วผมจะใส่อะไรนอนล่ะครับ
“ชุดเปลี่ยนล่ะครับ?”
“ลิ้นชักด้านซ้ายข้างล่างสุด”
เขาชี้นิ้วไปที่ตู้เสื้อผ้าที่ติดกับผนังห้องด้านนู้น ผมก็เดินไปเปิดดู อ่าฮะ มีเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้น ว่าแต่... ชั้นในล่ะครับพี่!? หันไปมองคุณพี่เฮดีสแต่ไม่กล้าถาม คุณพี่เขากำลังเปลี่ยนชุดอยู่ ลองค้นไปลึกๆ แล้วดันเจอชั้นในขาวสะอาดพับเป็นระเบียบ เอ่อ ขอจิกใช้นะครับ เดี๋ยววันหลังจะซักคืน!
คุณเฮดีสเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินออกไป ไม่พูดไม่จาทำหน้าพิมพ์เดียวตลอดศก ผมก็ได้ฤกษ์อาบน้ำ หุๆ ไม่เคยใช้อ่างใหญ่ๆ แบบนี้สักที เห็นแต่ในทีวีกับในอินเตอร์เน็ต ขอลองใช้ดูสักครั้งเถอะ! จากนั้นผมก็เตรียมน้ำให้ตัวเองแล้วลงไปแช่น้ำอุ่นๆ ผ่อนคลายความตึงเครียดที่เจอมา วันนี้มันเหนื่อยจริงๆ นะครับ เจอแต่เรื่องเหนื่อยกายเหนื่อยใจ เฮ้อ
อาบเสร็จผมก็เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่โคร่ง กางเกงขาสั้นจุดจู๋ เดินออกไปจากห้องแต่งตัวมองซ้ายมองขวาในห้องสีดำไม่เห็นเงาของเจ้าของห้อง อ่า! สงสัยจะเข้าห้องนอนไปแล้วล่ะมั้งครับ ตอนนี้ผมรู้ส่วนต่างๆ ของห้องนี้ทั้งหมดแล้วล่ะ ห้องครัว ห้องแต่งตัว ห้องเก็บของ ห้องนอนแล้วก็ห้องทำงาน จะบอกว่าคอนโดนี่ไฮโซโคตรๆ! ว่าแต่ผมจะนอนไหนวะ? ผมเดินกระย่องกระแย่งมาเคาะประตูห้องนอนของไอ้คุณเฮดีส รอสักพักก็ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับก็เลยถือวิสาสะเปิดเข้าไป
เห็นไอ้คุณท่านที่ใส่ชุดนอนสีดำนอนอ่านหนังสือสบาย ผมมองไปรอบๆ ห้องนอน เตียงสีดำ! หมอนก็ดำ! ผ้าห่มก็ดำ ดำ! ดำ! ดำมันทั้งห้องอีกแล้ว พี่แกจะยึดติดกับสีดำมากไปแล้วนะ!
“คุณครับ จะให้ผมนอนตรงไหน?”
“โซฟาข้างนอก”
“...มันเล็กอะ ผมตัวใหญ่”
เฮ้ย! เรื่องไรจะไปนอนข้างนอกวะ เตียงในห้องก็โคตรจะกว้างนอนได้สี่ห้าคนเลยน่ะนั้น! ผมมองเตียงนั้นแล้วย้ายสายตาไปมองคนที่นอนตรงกลางเตียง ขอนอนบนเตียงด้วยสิครับ อย่าใจร้ายไส้ระกำไล่ผมไปนอนโซฟานั้นได้ไหม!? คุณเฮดีสวางหนังสือไว้แล้วลุกขึ้นมานั่งมองผมนิ่งๆ ผมนี่ใจเต้นตุ้บๆ ต่อมๆ ก่อนจะโล่งอกเมื่อเขาตบมือลงบนเตียง แต่มันก็โล่งได้แค่เสี้ยววิเพราะประโยคที่เอ่ยออกมาทำเอาผมวิ่งไปนอนบนโซฟาแทบไม่ทัน
“อยากเป็นเมียกูก็ขึ้นมานอน”
ขอโทษครับ! ขอผมนอนบนโซฟาเถอะ!
ด้วยเหตุนี้ผมถึงมานอนกลิ้งเกลือกนอนไม่หลับอยู่บนโซฟา อ่าฮะ โซฟามันใหญ่พอที่ให้ผมนอนเลยครับ แถมยังนุ่มด้วยน่า~ หมอนกับผ้าห่มด้วยความอนุเคราะห์จากคุณเฮดีสผมก็ได้มาครอบครอง นอนไม่หลับว่ะ สงสัยจะมาผิดที่ผิดทางผมเลยนอนไม่หลับ พรุ่งนี้จะเอายังไงวะ จะไปวัดยังไง แล้วจะไปเรียนทันไหม? ผมคิดไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งมาถึงเรื่องของอีกคนที่นอนอยู่ในห้องนอนนู้น
จะว่าไปชื่อเฮดีสนี่เหมือนผมจะเคยได้ยินมาก่อนแฮะ อืม แต่จำไม่ได้ว่ะ คุณเฮดีสไปทำอะไรถึงมีนักเลงวิ่งมาเอาปืนจ่อหาเรื่องแบบนั้น แต่ที่น่าทึ่งสุดก็ไอ้อาการนิ่งโคตรๆ ของพี่แกนี่แหละ เหมือนเคยชินไม่กลัวไม่หวั่นกับสถานการณ์แบบนี้
แล้วที่ข้องใจที่สุดคือ...
ทำไมผมต้องซวยมาเป็นทาสให้เขาจิกใช้แบบนี้ด้วยวะ!? หรือว่าผมไปทำกรรมอะไรกับเขาไว้? มันคงจะไม่ใช่โชคชะตาผลบุญแน่ๆ ต้องเป็นเวรเป็นกรรมจากชาติปางก่อน
ชัวร์!
“เฮดีสเหรอ เคยได้ยินจากไหนน่า?”
เอาเถอะ ตอนนี้คิดไม่ออกไว้ค่อยคิดใหม่ละกัน ผมควรจะนอนพักเอาแรงไว้ต่อสู้อดทนอดกลั้นกับสิ่งที่ต้องเผชิญในวันพรุ่งนี้ดีกว่า ไม่รู้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ผมต้องใจเย็นและใช้สติในการดำเนินชีวิต ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นแบบนี้ไง ไม่น่ากระโดดไปขวางทางปืนเลยกู!
ขาดสติเพียงเสี้ยววิ ซวยบัดซบทั้งชีวิต!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
