หัวข้อ: ♕♕♕ ดีสุดขั้ว & ชั่วสุดขีด ♛♛♛ [Up. Special 1 P.102 13/5/58]

[powvera]

“ผมเกลียดพี่! เพราะพี่ไม่ทำอะไรเลยนอกจากจูบน่ะสิ”

กล้าพูดมากนู๋เนรัญ         

พอพี่เฮดิสจะทำนอกจากจูบขึ้นมาจริง  ก็ทำเป็นป๊อด  อ่ะ      

พอนู๋เนรัญโดนพี่เฮดิสกด  คึคึ       

[KilGharRah]

เด็กมันยั่วขนาดนี้แล้ว พี่ดีสก็อย่าไปทนเลยละกันเนอะ 
ชอบประวัติของตระกูลนี่จังเลย  โดยเฉพาะพี่โพซ..คนนี้เราชอบสุดเลยอะ 

[takara]

อิอิ เนเน่ โดนกดแน่อะ

[pannixz]

มาเจอเรื่องนี้ สนุดมากกกกกกกกกกกกกกกกก...
มาต่อไวๆอีกนะ 

[deffil]

ชอบมากค่าาาาา
รอยู่นะคะ


^^

[love_xs]

อ่านตอนนี้แล้วงงนิดหน่อย แต่....กรี๊ดดดดดดดดด
ฟินแปป 

[Ningg.Destiny]

เนเน่พูดอะไรออกไป 555555
น้องอ่อยขนาดนี่เฮดีสอย่ายอมนะ กร๊ากก~

+1

[minminmin]

ฮุ ฮุ ฮุ รออ่านตอนต่อไปอยู่ค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[mingmingzz]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใกล้เเล้ว ใกล้แล้ว
รออ่านฉาก อยู่นะค่ะ
เฮดีส สู้ๆ

[thyme812]

รอๆ ตอนต่อไป

[yowyow]

ตอนหน้า... รึป่าวน๊าาาา

[lie-boy]

สุดขีด 18

“มะ...ไม่ ผมแค่...ละ...ล้อเล่นเฉยๆ พี่จับอะไรน่ะ!!?” ผมปฏิเสธปากคอสั่นไปหมด จู่ๆ อีกฝ่ายทำหน้าจริงจังปีนขึ้นมาคร่อมตัวผม แถมยังวางมือไว้ตรงกลางตัวแบบพอดิบพอดี แว๊กกกก! ผมประท้วงเสียงดังลั่นพยายามปัดมือเขาออก หน้าร้อนวูบ ตอนนี้ไม่รู้จะอายยังไงแล้ว โธ่เอ๊ย ตอนพูดมันไม่คิดพอเขาจะทำจริงเสือกปอดแหกอีก ผมหายใจเข้าออกแรง จะขยับตัวหนีก็ถูกกดทับเอาไว้

“เลิกหนีสักทีเถอะน่า รีบมาทำกัน”

ว๊ากกกก! จะพูดหน้าตายไปไหนวะ? พี่เฮดีสถอนหายใจแล้วส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่ายกับการขัดขืนของผม

“ก็ไหนเคยบอกว่าไม่ชอบข่มขืนยังไงเล่า ตอนนี้ผมกำลังปฏิเสธอยู่นะ!” เมื่อพี่เฮดีสเผลอผ่อนแรงที่ยึดตัวผมไว้ ผมก็พยายามตะเกียกตะกายพลิกตัวคลานหนี

ตุบ!

“แอ๊ก!” คลานไปได้หน่อยก็ถูกตัวหนักๆ หล่นทับ ผมแทบจะแบนเป็นปลาหมึกแผ่น แม่ง ไส้จะทะลักออกข้างอยู่แล้ว!

“ไอ้คนปากไม่ตรงกับใจน่ะ ไม่นับหรอก”

ใครรรร!!? ผมโคตรปากตรงกับใจเลยนะครับ!!!

“อ๊ะ...!” ผมหลุดเสียงร้องออกมาเมื่อลิ้นร้อนชื้นเลียเล็มใบหูของผม ขนลุกซู่เลยล่ะครับ รู้สึกร้อนวูบวาบกับมือที่สัมผัสเคล้าคลึงไปทั่วทั้งตัว เขากอดรัดผมไว้แน่นเหมือนงูเหลือมตัวยักษ์ แถมใช้ลิ้นหยอกล้อใบหูของผมอย่างต่อเนื่อง จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้ หนักฉิบ! ผมพยายามปัดป้องใบหูที่อ่อนไหวของตัวเอง

“ไม่ขัดขืนแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามคล้ายล้อเลียน หัวใจของผมเต้นตึกๆ น้ำเสียงที่ปกติจะเย็นชาตอนนี้กลับฟังเหมือนขี้เล่นหยอกเย้า พี่เฮดีสยกตัวขึ้น น้ำหนักที่ทับตัวของผมอยู่หายไปทำให้ผมรู้สึกสบายตัวขึ้น อ่า ค่อยยังชั่วหน่อย หนักจนหายใจไม่ออก พี่เฮดีสจับไหล่ของผมแล้วดึงให้พลิกตัวหันมาเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ

ง่ะ! อย่าจ้องกันแบบนั้นสิครับ ผมไม่หน้าหนาเท่าไร ยังเขินเป็นอยู่ พอถูกจ้องหน้าใกล้ๆ แบบนี้ ผมก็ทำอะไรไม่ถูก มือไม้เริ่มเกะกะไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหน ผมหรุบสายตามองต่ำแล้วค่อยๆ รวบรวมความกล้าแอบช้อนตาขึ้นมองคนที่นิ่งไป ในความเงียบผมได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวเสียงดังชัดเจน พอสบเข้ากับดวงตาสีดำเข้มนั้นผมก็สลายกองไปกับพื้นแล้ว หัวใจยิ่งเพิ่มแรงกระแทกผนังอกเหมือนมันอยากจะกระโจมออกมาข้างนอก พี่เฮดีสจ้องตรงมารอคอยอย่างเงียบๆ ผมหน้าแดงเมื่อรู้ว่าเขากำลังรออะไรอยู่

โอ๊ย! นี่มันแกล้งกันหรือเปล่าเนี่ย!? ทำไมไอ้คนที่ดูเหมือนไม่สนความรู้สึกคนอื่นถึงได้มัวเกรงใจไม่ลงมือสักทีแบบนี้กัน!? จะบังคับกันไปเลยแล้วค่อยขอโทษทีหลังผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่...แม่เจ้า! ผู้ชายคนนี้กลับทำให้ผมแปลกใจแบบสุดๆ เขารอให้ผมยินยอมจริงๆ ด้วย! นี่ถ้าผมปฏิเสธเขาจะไม่ทำอย่างนั้นเหรอ!? ผมครุ่นคิดในใจอย่างหนัก ให้มันได้อย่างนี้สิน่า จะมาเป็นสุภาพบุรุษอะไรตอนนี้ครับ!!?

ผมขยับตัวอย่างอึดอัด ไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง หน้าก็แดงเอาๆ คิดแล้วอายที่สุด ชาตินี้ผมคงไม่รู้สึกอายมากขนาดนี้อีกแล้ว ผมพยายามกดความอายเอาไว้ ขับไล่มันไปไกลๆ และปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไร ไม่มีอะไรน่ากลัว กล้าๆ ไว้ไอ้เนรัญ ถึงเขาจะไม่เคยพูดอะไรที่สื่อถึงความรู้สึกที่มีต่อผมแต่ผมรับรู้ผ่านทุกการกระทำของเขาได้ พี่เฮดีสชอบผม... ผมเม้มปากเอื้อมมือไปวางบนมือของคนที่ยังนั่งเงียบรอคำตอบ ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา

พี่ชอบผมเหมือนที่ผมชอบพี่...ใช่ไหมครับ?

พี่เฮดีสคลี่ยิ้มพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ผมเกือบจะหยุดหายใจ พระเจ้า! เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นพี่เฮดีสยิ้มสดใสขนาดนี้ ที่ผ่านมาไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนี้เลย แค่เหยียดมุมปากก็ถือว่าเป็นยิ้มที่มากที่สุดแล้ว แต่ไอ้ยิ้มจนตาหยีแบบนี้ไม่ควรมีเลย! เขายิ้มเหมือนมีความสุขและมันมากขนาดที่ผมสัมผัสได้ทันที หัวใจของผมพองโตคับอก ขยับยิ้มตอบกลับอย่างอัตโนมัติและเอ่ยบางอย่างลื่นไหลเป็นธรรมชาติ ไม่มีความเคอะเขิน มีแค่ความจริงใจอยู่ในนั้น

“ผมชอบพี่”

“...อืม” สายตาของพี่เฮดีสอ่อนโยนมาก เขาพยักหน้ารับแล้วโน้มตัวเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ ผมหลับตายกแขนโอบไหล่กว้าง ริมฝีปากของเราแตะเบาๆ แล้วเคล้าคลอกันนุ่มนวล ค่อยๆ เพิ่มความสนิทแนบชิดมากขึ้น เขาดันท้ายทอยของผมอย่างนุ่มนวล ดันลิ้นสากร้อนเข้ามาในโพรงปากของผม สัมผัสคลุกเคล้าเกี่ยวรัดลิ้นเบาๆ 

นับว่าเป็นจูบที่ดีที่สุดของผมเลยก็ว่าได้ อ่า มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าผมถูกพี่เฮดีสจูบอยู่บ่อยๆ หรือเปล่านะถึงจูบได้นานขึ้น รู้จังหวะการหายใจมากขึ้น ผมถูกดันให้นอนลง เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ไม่รู้ว่าถูกปลดกระดุมไปตอนไหน รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกลูบไล้ผิวเปลือยเปล่าอย่างแผ่วเบานุ่มนวล อ่า มือของเขาทั้งใหญ่และร้อน ถึงจะจั๊กจี้นิดหน่อยแต่รู้สึกดีจัง พี่เฮดีสผละริมฝีปากออกแล้วบรรจงแตะริมฝีปากที่มุมปาก จูบไล้ตามลำคอลงต่ำมาที่กระดูกไหปลาร้า มือทั้งสองข้างนวดเฟ้นตามเนื้อตัวลูบไล้ไปทั่วทุกส่วน รู้สึกแปลกๆ มันรู้สึกดีจนอยากจะร้องออกมา ผมเม้มปากกลั้นเสียงเอาไว้ ลิ้นร้อนลากเลียสัมผัสผิวไร้การปกปิด มือใหญ่และอุ่นร้อนลูบคลำตามตัวผม

“อ๊ะ อึ๊อ อื้ม”

เสียงครางแผ่วหลุดจากริมฝีปากของผม ยอดอกถูกลิ้นนุ่มปัดผ่านและตวัดหยอกล้อ อีกข้างถูกนิ้วบีบขยี้เบาๆ ผมแอ่นอกขึ้น ท้องน้อยปั่นป่วน รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงช่วงล่าง เขาเลียดูดสลับขบเบาๆ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกมากขึ้น แทบไม่รู้เลยว่าถูกทำแบบนี้จะทำให้เกิดอารมณ์และตื่นตัวได้ ผมรู้สึกดีแทบจะล่องลอย พี่เฮดีสจูบเม้มตามผิว มือล้วงเข้าไปสัมผัสส่วนอ่อนไหวที่สุดของผม ทำให้ผมเรียกสติกลับคืนมาและขยับตัวด้วยความกังวลใจ รู้สึกเขินที่มีคนมาใกล้ชิดส่วนนั้นนอกจากตัวเอง

พี่เฮดีสยกตัวขึ้นมาจูบ เสียงลมหายใจหอบดังของเราสองคนผสมผสานกัน เสียงของลิ้นและริมฝีปากโรมรันเกี่ยวรัดกัน มือคลึงเคล้ายอดอกของผมไปมาแล้วค่อยๆ ลูบต่ำไปลงสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวอีกครั้ง ผมชะงักตัวเปล่งเสียงเบาๆ เมื่อถูกปรนเปรอด้วยมือสากร้อน ริมฝีปากได้รูปสวยขยับตามมาบดจูบกลืนกินเสียงครางของผม เนิ่นนานกว่าจะละจากแล้วเลื่อนตัวลงต่ำ หยุดที่ช่วงอก ลิ้นและมือผลัดกันทำปลุกเร้ายอดอกจนแข็งชูชันเป็นตุ่มเม็ดเล็ก

“อ๊ะ พี่...ผม...อ๊ะ...ไม่ไหวแล้ว...ฮ๊า...จะถึง...อึ๊ม...แล้ว...อ๊า อ๊า!” ผมรู้สึกว่าอุณหภูมิในตัวมันร้อนขึ้นเรื่อยๆ เสียงที่พยายามกลั้นเอาไว้ก็ยังหลุดออกมา ทั้งๆ ที่ทรมานแต่ก็รู้สึกดีจนไม่อาจหยุดตัวเองได้ รู้สึกเพียงแค่ว่า...ต้องการมากกว่านี้ หากเขาหยุดลงตอนนี้ผมคงจะขาดใจ ความรู้สึกภายในพุ่งทะยานขึ้นสูง ปวดจี๊ดในหัว ร่างกายเกร็งขึ้นฉับพลัน ร้องครวญครางออกมาไม่เป็นประโยค

“คิก เสร็จเร็วจัง”

ไอ้บ้าเฮดีส!

ผมที่ไม่พูดอะไรไม่ออก ทำเพียงนอนหายใจหอบ และถลึงตาใส่คนที่ก้มหน้าล้อเลียน บ้าเอ๊ย! อารมณ์ดีเกินไปแล้ว ไม่เห็นต้องหัวเราะเพียงแค่ผมเสร็จไวเลยนี่ ผมหน้าแดงแปร๊ด มันช่วยไม่ได้นี่น่า มันรู้สึกดีเกินไปแล้วที่เป็นแบบนี้ก็เพราะพี่นั้นแหละ ไอ้คนบ้า! ผมปิดหน้าตัวเองหนีอายแต่ถูกรู้ทางซะก่อน เขาก้มลงจูบมือสลับเลียตามนิ้วของผม ผมจั๊กจี๊ยกมือหนีทำให้เขาฉวยโอกาสก้มประกบจูบ

เจ้าเล่ห์เกิ๊น! ผมแขวะในใจเมื่อเสียรู้ให้คนเจ้าเล่ห์ ก่อนจะปัดความคิดทุกอย่างออกไปแล้วจูบตอบ เลื่อนมือลูบไล้ตามบ่ากว้างที่แน่นขนัดไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง พี่เฮดีสถอนจูบอย่างอ้อยอิ่งแล้วค่อยๆ พลิกตัวนอนลงข้างๆ เขาเบียดชิดหัวไหล่สอดแขนไปใต้หลังของผมแล้วดึงตัวผมตะแคงหันมาหาเขา ผมหน้าร้อนวูบเมื่อพี่เฮดีสจับมือของผมไปจับส่วนที่ร้อนซึ่งพองโตเต้นตุบๆ ในมือของผม

“ขยับมือหน่อย” พี่เฮดีสกระซิบเบาๆ ข้างหูของผม จับมือของผมขยับคลึงขึ้นลงเป็นจังหวะ ผมเม้มปากแล้วขยับตามที่เขานำทางให้ ไม่นานเขาก็ปล่อยมือออกแล้วให้ผมขยับเอง เสียงทุ้มต่ำแหบพร่ากระซิบข้างหูสั่งให้ทำนู้นนี้นั้น เสียงของเขาที่กระเส่าผสมเสียงลมหายใจที่แรงขึ้นทุกขณะ ลมหายใจร้อนๆ ที่รดต้องผิวทำให้หัวใจของผมเต้นรัว หน้าเห่อร้อนเหมือนมีถ่านแนบหน้า

ผมเงยมองใบหน้าที่แนบชิด ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยราบเรียบแดงระเรื่อ เม้มริมฝีปากแน่น กลั้นเสียงเหมือนกำลังทรมาน ผมตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นคนทำให้เขาเป็นเช่นนี้ ผมตั้งอกตั้งใจทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง และสังเกตสีหน้าที่เริ่มจะเหยเกของเขาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ ค่อนข้างจะพึงพอใจเลยล่ะ พี่เฮดีสเหลือบตามามองแล้วขยับตัวหันมาบดริมฝีปากผมอย่างหนักหน่วงทำให้ผมอดเห็นสีหน้าตอนที่เขาถึงจุดสุดยอด เสียดายนิดหน่อยแฮะ

จากนั้นพี่เฮดีสก็พาผมมาล้างเนื้อล้างตัวและเข้านอนตามปกติ ทำให้ผมเข้าใจว่าเซ็กส์ระหว่างผู้ชายด้วยกันมีแค่นี้

ไม่นานผมก็รู้ว่าผมคิดผิด!!!

หลังจากที่เรามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน พี่เฮดีสก็อยู่กับผมนานขึ้น จากที่เคยมาแค่ตอนเย็นวันศุกร์แล้วกลับไปเย็นวันเสาร์ก็เริ่มขยับขยายเวลาขึ้นเรื่อยๆ และทุกครั้งที่เขาค้าง เราก็สานสัมพันธ์ให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ผมได้ทำอะไรหลายอย่างที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ทำและรู้อะไรหลายอย่าง แม้ผมจะคิดว่าเราร่วมรักกันแล้วแต่พี่เฮดีสกลับบอกว่ามันไม่ใช่การร่วมรักแบบจริงๆ จังๆ แล้วทำไมไม่ทำจริงๆ จังๆ ล่ะ? ผมสงสัยมาก เขาก็บอกแค่ว่าต้องทำให้ผมชินก่อนถึงทำจริงๆ ได้ ผมอยากจะรู้แต่ไม่มีใครให้ถามเลย และสุดท้ายผมก็ไม่จำเป็นต้องไปถามใคร เพราะคำตอบมันแล่นมากระแทกเข้าใส่จนผมร้องไม่ออก

“อ๊ะ! พะ...พี่! อ๊ะ โอ๊ย...ฮือ...”

ผมร้องลั่นเมื่อแท่งเนื้อร้อนผ่าวสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลัง ดวงตาของผมเบิกกว้างงุนงงและสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมแหงนหน้าเม้มปาก มือกำผ้าปูเตียงแน่น ความเจ็บแผ่ซ่านไปทั่วตัว น้ำตาคลอเอ่อล้นออกมาจากดวงตา ยิ่งมันเข้ามาลึกเท่าไรผมเหมือนส่วนนั้นกำลังฉีกขาด พี่เฮดีสขยับตัวลงมาจูบตามใบหน้าของผมแล้วหยุดลงที่ริมฝีปากที่สั่นเทา เขาอ่อนโยนเหมือนกำลังปลอบคนที่กำลังแตกตื่น  เสียงทุ้มต่ำกัดฟันกระซิบข้างหู

“พี่จะพยายามทำเบาที่สุด เนอดทนอีกหน่อยนะครับ”

ตัวผมสั่นระริกและสมองพยายามจะสั่งให้ร่างกายกำจัดสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกาย แต่เพราะเสียงปลอบประโลมทุ้มต่ำที่แสนจะอ่อนโยนและหวานล้ำนั้นทำให้ผมกัดฟันพยายามอดทน พี่เฮดีสก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากของผมเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าปนเสียงหอบ

“เก่งมากเด็กดี”

ผมหายใจหอบ ส่วนนั้นของผมมันคับแน่นมากและรู้สึกดีกว่าตอนแรกมาก ตอนนี้คนที่ทำหน้าเหยเกร้องโอดครวญไม่ใช่ผมแต่เป็นเขาที่กัดฟันข่มอารมณ์ไว้ ใบหน้าหล่อเหลาที่มีหยาดเหงื่อเกาะแดงระเรื่อ เสียงสูดปากดังจากเขา ผมรู้สึกแปลกใจที่เห็นเขาเหมือนกำลังจะตาย พี่เฮดีสขบกรามจนนูน เขานิ่งอยู่นานมาก ผมก็ค่อยๆ ชินกับความคับแน่นนั้นและมีความรู้สึกแปลกๆ เข้ามาแทน

“ซี๊ด...ฮ๊า...อา...” พี่เฮดีสเริ่มขยับช้าๆ เขาเปล่งเสียงในลำคอ

“อ๊ะ อ๊ะ อึ๊อ อ๊า”

การเสียดสีช้าๆ ที่ขยับเข้าออกตรงบริเวณนั้นทำให้ผมรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร ผมหอบหายใจแรงขึ้น เสียงร้องครางเปล่งออกมาเมื่อรู้สึกไม่ไหวกับความทรมานที่ปริ่มเปรม เสียงเริ่มถี่ขึ้นเมื่อการเคลื่อนไหวเริ่มทวีความเร็ว เพิ่มพูนความร้อนระอุให้แก่ร่างกายที่บิดเร้าเพราะอารมณ์ความรู้สึกกระจายไปทั่วตัว มันค่อยๆ ดึงสติสตังให้หายไปและดันความต้องการให้พุ่งขึ้นสู่ปลายยอด

แก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าว ทุกส่วนของร่างกายตึงเครียด เสียงเนื้อกายกระทบกันผสมผสานเสียงครวญครางราวจะขาดใจของเราดังก้องในโสต พี่เฮดีสโน้มตัวลงมากอดกระชับร่างของผมไว้แน่น ผมสบหน้ากับไหล่หนา เนื้อตัวเสียดสีแนบแน่นจนรู้สึกเหมือนเรากำลังละลายหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน ร่างเกร็งชักกระตุกเป็นจังหวะ ผมครางระงมดังลั่นเมื่อบางอย่างในตัวระเบิดออก เนื้อตัวเบาหวิวราวจะล่องลอยได้ กอดรัดร่างหนาเป็นที่ยึดเหนี่ยวไว้แน่น แรงกระแทกกระทั้นเร็วแรงจนตัวโยกคลอน ตามมาด้วยเสียงกระหึ่มดังในลำคอ เขาทิ้งร่างลงบนตัวผมอย่างไร้เรี่ยวแรง ลมหายใจหอบถี่ พี่เฮดีสเงยหน้าขึ้นแล้วจูบผมอย่างดูดดื่ม จากนั้นเราสองคนก็กอดกันไว้แน่นไม่ยอมผละห่างจากกัน เหมือนไม่อยากให้ความรู้สึกของตอนหลอมรวมกันจางหายไป

“พี่! ทำไมไม่บอกผมก่อนว่ามันต้องใส่เข้าไปตรงนั้น คนบ้า!”

เมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ สติของผมก็กลับมาครบถ้วนสมบูรณ์ ผมยกหัวขึ้นร้องถามเสียงแหลมด้วยความเคืองใจ ดีแค่ไหนที่ไม่ลงมือทุบเขาด้วย มิน่าล่ะถึงได้ชอบเอานิ้วไปแหย่! ก่อนหน้านั้นผมสงสัยว่าทำไมต้องทาเจลลื่นๆ แล้วแหย่เข้าไปในนั้นทุกครั้งที่เราทำกัน ที่แท้เพื่อเตรียมพร้อมเอาอย่างอื่นเข้าไปแทนนี่เอง บ้าชะมัด! ตกลงนี่คือเซ็กส์จริงๆ จังๆ ที่เคยพูดไว้ใช่ไหม!? พี่เฮดีสขยับดึงผมให้นอนลงแล้วกอดก่ายขาพาดตัวผมทำเหมือนผมเป็นหมอนข้างใบโปรด เขาถอนหายใจแล้วเอ่ยขึ้นเสียไม่ได้

“ถ้าบอกก่อนนายก็กลัวจนคิดฟุ้งซ่านน่ะสิ ไม่รู้น่ะดีแล้ว” 

“ไม่ดี! ผมตกใจแทบแย่!” ผมขึงตาใส่เขาแล้วยกมือจะตีแต่ถูกพี่เฮดีสพลิกตัวขึ้นคร่อม แยกต้นขาของผมออกกว้างแล้วแทรกตัวเข้าไปอย่างรวดเร็ว ผมร้องเสียงหลง พี่เฮดีสเอ่ยด้วยใบหน้าจริงจัง

“ไม่ดี? งั้นฉันขอแก้ตัวอีกรอบล่ะกัน”

“เหวอ!!!”

ผมผวาลุกขึ้นพรวด เหงื่อไหลท่วมตัวยิ่งกว่าวิ่งมาราธอนมา ลมหายใจหอบถี่ ใบหน้าแดงผ่าวเหมือนมีไข้สูง ผมกลืนน้ำลายเหนียวๆ ในลำคอแล้วลูบหน้าลูบแขนลูบตัวที่ขนลุกซู่ ในความเงียบผมได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวแทบจะระเบิดออกมาจากอก ผมยกมือทาบบนอกซ้ายแล้วกำมือแน่น

มันอะไรกันน่ะ? ผมเป็นเอามากขนาดนี้เลยเหรอถึงได้เก็บเอาไปฝันลามกสุดๆ แบบนี้ แค่ถูกจูบนานไปนิดผมกลับเอามาฝันต่อยอดถึงขนาด... โอ๊ยยยย ให้ตาย!!! มันเหมือนจริงเป็นบ้า ทุกสัมผัสเหมือนตกค้างอยู่ในตัวจนผมขนลุกไปหมด ไอ้รัญเอ๊ยไอ้รัญ! เป็นบ้าอะไรวะถึงได้ฝันเป็นตุเป็นตะปะติดปะต่อเป็นเรื่องราวต่อเนื่องกันได้ขนาดนี้เนี่ย? ผมกุมหัวสะบัดไปมา เริ่มสติแตกอีกครั้ง หรือว่าจริงๆ แล้วผมจะมีความต้องการสูงก็เลยฝันจัดเต็มแบบนี้!?

ไม่นะ ไม่จริงงงงง!!!

อ่านต่อรีล่าง

[lie-boy]

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

เฮือก!

เสียงเคาะประตูทำให้ผมสะดุ้งรู้สึกตัว จริงด้วย นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วเนี่ย? ผมหันซ้ายหันขวามองหานาฬิกาแต่ก็ไม่เห็นเลยตะกายตัวลงจากเตียง เดินหัวฟูหน้าไม่ล้างไปเปิดประตู พอเงยหน้าขึ้นมองก็แทบอยากจะปิดประตูมันซะเดี๋ยวนั้น อยากจะตายยยย ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอพี่นะครับบบบ ทำไมถึงได้มาเคาะประตูตั้งแต่เช้าแบบนี้กัน!? แน่นอนครับคนที่มาเคาะประตูก็คือ ‘พี่เฮดีส’ โจทก์ที่ผมไม่อยากเจอในตอนนี้ที่สุด! เขาหันมามองแต่ผมรีบหลบสายตาในทันที แย่แน่ๆ! แม้แต่หน้าผมยังไม่กล้ามองเล๊ย แค่แวบเดียวมันก็ทำให้ผมคิดถึงไอ้ความฝันโคตรหื่นกามของตัวเองแบบชัดแจ๋ว ขอร้องล่ะ อย่าให้หน้าของผมแดงแปร๊ดเหมือนก้นลิงเลย!

“อีกเดี๋ยวก็ถึงเวลากินข้าวแล้ว เพิ่งตื่นเหรอ?”

“เอ่อ...ครับ เพิ่งตื่น” ผมพยักหน้าตอบโดยไม่มองหน้าเขา พยักหน้าให้กับประตูแทน พี่เฮดีสเงียบไปแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนปกติ แต่ทำไมผมถึงได้คิดถึงเสียงแหบพร่าทุ้มต่ำในฝันได้ล่ะเนี่ย!? ให้ตายเถอะ พอสักทีโว้ย จะหื่นไปไหน!?

“เรื่องแต่งงานอะไรนั้น...”

“แต่งงาน!?” ผมอุทานแทรกเสียงแหลมหันควับไปมองเขาแล้วเบิกตากว้าง พอสบตากับดวงตาเย็นชาตรงหน้าก็เกิดสะเทินอายที่ดันเอาเขาไปฝันสนองตัณหาก็ค่อยๆ เลี่ยงสายตาไปมองทางอื่นด้วยความไวแสง บ้าเอ๊ย ไม่กล้าจะมองนานเกินสองวินาที!

“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ มันก็แค่เรื่องสมมติไม่ได้แต่งจริงๆ สักหน่อย ฉันพูดไปแบบนั้นเพื่อให้พวกพี่ๆ ไว้ใจในตัวนายโดยเฉพาะพี่โพซ จริงๆ แล้วพี่โพซโหดร้ายกับคนอื่นยิ่งกว่าฉันซะอีก ถ้าเกิดเขารู้ว่านายไม่ใช่แฟนฉันล่ะก็...ถูกเฉือนทั้งเป็นแน่”

ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น ยิ่งตอนพูดว่าเฉือนทั้งเป็นนั้นน่ะน้ำเสียงชวนขนลุกเป็นบ้าเลย แต่พี่โพไซดอนเนี่ยนะจะโหดร้ายเป็น? ถึงจะดูเหมือนอย่างนั้นก็เถอะ ผมลังเลไม่กล้าเชื่อเหตุผลที่เขาใช้อ้างแต่ตอนที่เขาพูดสีหน้าไม่เปลี่ยนเลยสักนิด เอ๊ะ หรือว่ามันจะเป็นเรื่องจริง!? ผมชักจะลังเลเมื่อคนที่พูดคือพี่เฮดีสซึ่งเป็นน้องชายของผู้ถูกพาดพิง

“เพราะฉะนั้นอย่าให้ถูกจับได้ล่ะว่าโกหก นายแกล้งทำตัวเป็นว่าที่เจ้าสาวไปพลางๆ ล่ะกัน พวกพี่ๆ ถามอะไรก็ตอบเออออตามน้ำไปอย่าให้ถูกสงสัยได้ เข้าใจไหม?”

“ว่าที่เจ้าสาว...? เอ่อ...แต่ผมเป็นผู้ชายนะครับ” ผมทำหน้างุนงงหรือว่าผมยังไม่ตื่นดีวะ อีกฝ่ายพูดออกมาหน้านิ่งอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาสามัญสุดๆ พี่เฮดีสเหลือบสายตามามองอย่างเย็นชาตามปกติแล้วยกคิ้วถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“แล้วไง?”

“ว่าแต่...ไม่มีใครพูดอะไรเลยหรือครับที่จู่ๆ พี่พาผมมาแนะนำให้ฐานะนี้นะ? ไม่มีใครคัดค้านหรือประท้วงบ้างเหรอครับ?” ผมข้องใจมากจนต้องถามออกไปเพราะดูจากท่าทีของพี่เฮดีสกับคนอื่นๆ ในครอบครัวแล้วทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติซะงั้น ไม่มีใครออกมาแสดงการคัดค้านหรือต่อต้านเลยหรือไงที่จู่ๆ สมาชิกในครอบครัวพาผู้ชายมาบ้านแล้วบอกว่าจะแต่งงานด้วยน่ะ!? พี่เฮดีสชักสีหน้าเหมือนไม่พอใจ

“หา? ฉันอยากแต่งงานกับใครมันก็เรื่องของฉัน ใครจะกล้าค้าน!”

“เอ่อ...สรุปว่าไม่มีใครว่าอะไรเลยเหรอครับ?”

“ก็ไม่เห็นมีใครว่าอะไร”

บ้าไปแล้วววว!!! ครอบครัวนี้เขาใช้ตรรกะยังไงคิดวะ!?

ผมยืนอึ้งอยู่ตั้งนาน ไม่รู้จะพูดยังไงดี มีแต่เรื่องที่ทำให้ประหลาดใจชะมัดยากไอ้ครอบครัวนี้นิ พอพี่เฮดีสทำเหมือนจะเดินเข้ามาในห้อง ผมก็สะดุ้งแล้วรีบถอยออกห่างเพื่อรักษาระยะ แถมตาก็เหล่มองไปทางอื่น ท่าทางโคตรน่าสงสัยอย่างที่สุด! เขาขมวดคิ้วมองผม พี่เฮดีสคงไม่สงสัยว่าผมจะขโมยของในบ้านเขาหรอกใช่ไหม?

“รีบไปอาบน้ำเข้าสิ ยืนทำบื้ออะไรอยู่”

“ละ...แล้วพี่จะเข้ามาทำไมล่ะครับ?” ผมถามออกไปแบบใจคอไม่ค่อยดี อย่าเข้ามาเลยครับ ขอร้อง! ตอนนี้ผมยังอารมณ์ค้างจากความฝันอยู่เลย ถ้าเกิดผมบ้าบิ่นคิดจะทำอะไรพี่ขึ้นมา เดี๋ยวจะหาว่าไอ้รัญไม่เตือนนะ! (พูดเหมือนกูจะไปทำอะไรเขาได้อย่างนั้นแหละ)

พี่เฮดีสไม่สนใจสีหน้าขอร้องแกมอ้อนวอนของผมเลยสักนิด เขาชนผมจนกระเด็นแล้วเดินเข้าไปในห้อง โธ่ คนๆ นี้เคยฟังผมบ้างหรือเปล่าวะ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ พี่ท่านหาญกล้าไปนอนอล่างฉ่างอยู่บนเตียงพร้อมทำหน้าเหมือนจะถามว่า ‘ทำไม? มีอะไร? ฉันจะอยู่ที่นี้ มีปัญหาเหรอ?’ คร้าบ ใครมันจะไปกล้ามีเรื่องกับคุณพี่ได้ล่ะ เฮ้อ! ผมปิดประตูห้อง เตรียมตัวจะอาบน้ำ แต่...ทำไมไอ้หัวใจข้างในอกซ้ายมันเต้นรัวขนาดนี้วะ!? นี่ผมคิดอะไรอยู่

อ๊ากกกก หยุดที! ไอ้สมองลามกนี่!!!

ผมใช้เวลาไม่นานสำหรับการแปรงฟันอาบน้ำจัดการธุระส่วนตัว พอเดินออกมาก็เห็นพี่เฮดีสหลับตานอนนิ่ง เฮ้ย ผมอาบน้ำนานขนาดที่เขาเผลอหลับระหว่างรอเลยงั้นเหรอ!? ไม่จริงมั้งงงง นี่ผมอาบน้ำเร็วสุดๆ แล้วนะเนี่ย ผมเดินมาชะเง้อมองคนนอนบนเตียง ปิดตาเฉยๆ หรือว่าหลับไปจริงๆ เนี่ย? ยืนรออยู่นานคนบนเตียงก็ไม่มีท่าทางจะตื่นขึ้นมาเลยสักนิด งั้นแสดงว่าเขาหลับไปจริงๆ ด้วย! ผมยืนจ้องพี่เฮดีสที่หลับอยู่บนเตียงนานสองนาน คุณพระ!? ถ้าคนในความฝันของคุณมานอนหลับไม่ทันระวังตัวต่อหน้าแบบนี้ ขอถาม! คุณจะทำยังไงครับบบบ!? ให้ตายยยย เหมือนโดนล่อลวงยังไงก็ไม่รู้

อดทนไว้นะไอ้เนรัญญญ!!!

“เอ่อ...พี่ครับ พี่ครับ! พี่เฮดีส!!”

พี่เฮดีสค่อยๆ ขยับตัวเมื่อผมกัดฟันปลุกเขาเสียงดัง กว่าจะทำใจให้ปลุกเขาได้มันต้องใช้ความกล้ามากขนาดไหนรู้บ้างไหม!? รีบๆ ตื่นเลยครับ! มานอนให้ท่าแบบนี้ เดี๋ยวผมหน้ามืดขึ้นมาจะทำยังไงเล่า!? พี่เฮดีสค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง หน้าของเขาบูดขยี้ตาเหมือนเด็กๆ เพิ่งตื่นนอน ผมต้องรีบหันหน้าหนี ไม่งั้นไม่ไหวแน่ๆ แอ๊กกกกก น่ารักเกินแล้วววว!!!

“เฮ้ย ชักช้าอะไรอยู่ รีบๆ เดินมาได้แล้ว”

“ครับๆ!” ผมรีบวิ่งตามพี่เฮดีสที่เดินนำหน้าไป แค่เพ้อฝันบ้าบอคนเดียวเท่านั้นแหละครับ ได้โปรดอย่าใส่ใจเลยยย!

ระหว่างเดินไปห้องทานข้าว พี่เฮดีสก็บอกว่าต้องลงไปพร้อมกันไม่งั้นคนในบ้านจะผิดสังเกตได้ ว่าแต่ผิดสังเกตอะไร? เอ๊ะ อย่าบอกนะว่าคนพวกนั้นเข้าใจว่าผมกับพี่เฮดีสนอนห้องเดียวกัน! ผมทำหน้าตกใจเมื่อคิดได้ เป็นแบบนั้นแน่ๆ! ไม่งั้นจะลงมาด้วยกันเพื่ออะไรล่ะ!? เหมือนเป็รการบอกว่าเมื่อคืนพวกเราอยู่ด้วยกันถึงได้ลงมาพร้อมกันแบบนี้! ผมจับแก้มที่ร้อนวูบด้วยความอายเต็มกำลัง พี่เฮดีสก็มองมาด้วยสีหน้าแปลกๆ เหมือนกำลังมองคนบ้าไม่เต็มอย่างไรอย่างนั้นเลย!

พอลงมาถึงห้องทานข้าวซึ่งมีสมาชิกน้อยกว่าเมื่อวาน เก้าอี้ที่ถูกจับจองมีไม่กี่ตัว ตรงหัวโต๊ะแน่นอนว่าต้องเป็นพี่ซูสที่นั่งรอเหล่าสมาชิกครอบครัวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสว่างสไวดังแสงแดดยามเช้า ถัดมาคือพี่โพไซดอนที่กางหนังสือพิมพ์ขึ้นอ่านซะปิดหน้าปิดตา อีกฝั่งคืออะโฟรไดท์ที่กำลังคุยกับพี่ซูส ปิดท้ายด้วยสองฝาแฝดที่ร่าเริงกันตั้งแต่เช้า เฮเลนไม่อยู่ผมไม่แปลกใจเพราะจำได้ว่าเธอขออนุญาตไปค้างบ้านเพื่อนแต่พี่เรเนียไม่อยู่นี่สิแปลกจัง

“มัมมมมม!!” ไมนอสกับแมนทีสรีบกระโดดลงจากเก้าอี้ถลามากอดผม ทั้งสองยิ้มแฉ่งสดใส ผมก้มหน้ายิ้มตอบกลับเอ่ยทักทายเด็กๆ สงสัยจะนอนเต็มอิ่มถึงได้อารมณ์ดีกันตั้งแต่เช้าแบบนี้ แถมแมนทีสยังหายงอนแล้ว เอ๊ะหรือลืมงอนวะ? พวกเด็กๆ มักจะลืมโกรธง่ายๆ แบบนี้แหละครับ

“แหม น่าอิจฉาจัง ครอบครัวสุขสันต์ อยากมีแฟนบ้างจัง” อะโฟรไดท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงล้อเลียนพร้อมกับหัวเราะ เธอมองมาที่พวกเราด้วยความสนอกสนใจ ครอบครัวสุขสันต์อะไรกันครับ? ผมอุ้มไมนอสขึ้นแต่พอหันไปมองคนข้างๆ ซึ่งอุ้มแมนทีสอยู่ ผมก็บางอ้อในทันทีพร้อมกับหน้าแดงด้วยความขัดเขินที่ยากจะปิดให้มิด แอร๊ยยยย!!! ไม่ใช่นะครับ มันแค่ดูคล้าย ไม่ได้ตั้งใจให้มันดูเป็นครอบครัวแสนสุขแบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้เลยนะ! 

ผมพยายามหาข้อแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่พอเห็นพี่ซูสยิ้มอบอุ่นมาให้เหมือนเขากำลังยินดีกับน้องชายจากใจจริง ผมก็คิดอะไรไม่ออกเลย นี่ถ้าพี่เขารู้ว่าจริงๆ แล้วมันเป็นแค่เรื่องที่กุขึ้นมาจะเป็นยังไงกันนะ โอ๊ยยย หวังว่าเขาจะไม่เกลียดขี้หน้าผม! พอเราสองคนเดินลงมานั่งเตรียมพร้อมทานมื้อเช้า เหล่าเด็กๆ ในบ้านก็ยกอาหารออกมาวางตระเตรียมทุกสิ่งอย่างรวดเร็ว ไม่มีขาดตกบกพร่องภายใต้การควบคุมของลุงพ่อบ้านสุดเนี้ยบนั่นเอง

“แล้วนี่เรเนียไปไหนตั้งแต่เช้า มีใครรู้ไหม?” พี่ซูสขมวดคิ้วเอ่ยขึ้นระหว่างที่กำลังลงมือทานข้าว คนบนโต๊ะมองหน้ากันไปมา ไม่มีใครตอบได้สักคน

“เฮี้ยเป็นผัวยังไม่รู้แล้วคนอื่นจะไปรู้เหรอวะ?” พี่โพไซดอนที่ยังจดจ่อกับหนังสือพิมพ์ตอบแทนพรรคพวกที่ได้แต่หันมองกันไปมา พี่ซูสเหลือกตาใส่น้องชายทันทีเพราะคำตอบมันตรงไปนิด ถึงจะตรงกับใจที่ผมคิดไว้ก็เถอะ แต่ช่วยพูดให้มันละมุนละม่อมกว่านี้หน่อยเถอะ คนโดนเขม่นไม่มีกลัว โชว์ลูกคอสิบชั้นพร้อมกับโยกตัวไปมาเข้าจังหวะอีกแน่ะ

“มีเมียเด็ก ต้องหมั่นตรวจเช็กใครโทรมา อย่าเอาหูไปนา และอย่าเอาตาไปไร่~~ ได้เมียยังสาว โบราณกล่าวอย่าไว้ใจ ควายไม่ล้อมคอกโบราณบอกจะเสียใจ ถ้าถูกขโมยลักไปจะเอาควายไหนไถนา~~”

“เวรนี่! กินข้าวได้แล้วโว้ย ถ้าจะอ่านหนังสือพิมพ์ก็ออกไปอ่านที่อื่น!” พี่ซูสเริ่มไม่ทนน้องชายที่คึกแดกดันเขาตั้งแต่หัววัน พี่ซูสกัดฟันเอ่ยเตือนเสียงเข้ม พี่โพไซดอนพับหนังสือพิมพ์ยื่นไปด้านหลัง เด็กๆ ที่ยืนรอรับคำสั่งเดินเข้ามารับไว้แล้วถอยห่างออกไป

“อย่าอารมณ์เสียแต่เช้าน่าคุณพี่ ระวังตีนกาจะขึ้นถาวรน่ะเออ เดี๋ยวจะหาว่าหล่อไม่เตือน”

“เออ มึงก็ระวังตีนกูไว้ล่ะกัน!”

“คร้าบ ส่วนพี่ก็ระวัง...เมียพี่มีชู้ คนเขารู้กันทั่ว~~”

“ไอ้ @$#%^&”

ครั้งนี้เป็นผมที่ต้องตกใจแบบเซอร์ไพร้ส์เหี้ยๆ เอ๊ย! เซอร์ไพร้ส์มากๆ ไม่ใช่ที่พี่ซูสพ่นด่าชนิดรุนแรงไม่ควรออกอากาศแบบนั้นหรอกนะครับ แต่เป็นหนุ่มหล่อมาดแมนตรงหน้านี้ต่างหาก! นี่ถ้าไม่ได้ยินเสียงก่อนล่ะก็ผมคงคิดว่าเป็นคนอื่นไปแล้วแน่ๆ! ผมตะลึงกับโฉมหน้าอันเกลี้ยงเกลาของพี่โพไซดอน มันแตกต่างจากเมื่อวานแบบลิบโลก พอโกนหนวดโกนเคราตัดผมเข้าทรงก็เปลี่ยนจากลุคหมีป่าสุดเถื่อนมาเป็นหนุ่มหล่อสุดเท่ทันที!

ถึงจะไม่หล่อเหลาสง่างามสว่างไสวอบอุ่นดั่งเจ้าชายที่ยิ้มทีสาวๆ แทบละลายเหมือนพี่ซูส และจะไม่หล่อเหลาลึกลับชวนหลงใหลแบบราชาแห่งความมืดที่ไม่ต้องทำอะไรแค่นั่งเฉยๆ ก็ทำให้เหล่าสาวน้อยสาวใหญ่ยอมสยบแทบเท้าเหมือนพี่เฮดีส แต่เขาก็หล่อดิบเถื่อนเปี่ยมเสน่ห์ชายชาตรีอย่างยอดนักรบในตำนาน ถ้าสาวๆ ได้เห็นคงแดดิ้นเพราะพีโรโมนอันเข้มข้นที่ชวนให้คลั่งตายแน่ๆ สมแล้วที่เป็นพี่น้องกับพี่ซูสและพี่เฮดีส สามคนสามสไตล์ เป็นผมก็เลือกไม่ถูกเหมือนกัน (คงไม่มีโอกาสได้เลือกด้วย เฮอะๆ)

“อะแฮ่ม ขอเตือนไว้ก่อน ฉันไม่สนใจเมียน้องชายหรอกนะ ไม่ชอบคนอายุน้อยกว่าด้วย!” พี่โพไซดอนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเอ่ยออกตัวด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างสุดๆ ดวงตาสีฟ้าครามจ้องเขม็งตรงมาที่ผมอย่างดุดัน

ผมทำหน้าตกใจจะปฏิเสธแต่ก็ถูกพี่เฮดีสถวายหลังแหวนแทบจะหัวปักลงจานข้าวตรงหน้า แม่ง ตบมาได้ไม่แคร์คนเจ็บบ้างเลย! ผมมองเฉยๆ ไม่ได้คิดอกุศลแบบนั้นเลยนะ แค่อยากหล่อเข้มๆ อย่างนี้บ้าง! ผมถูกคนนั่งข้างๆ มองด้วยสายตาเย็นเฉียบก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้าตักข้าวยัดท้องว่างๆ ของตัวเองไปเงียบๆ

ทานไปได้สักพักพี่ซูสก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่เรเนียก็รีบร้อนออกไปทันที ปล่อยให้คนที่เหลือมองตามและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้ทำท่าทางร้อนร้นขนาดนั้น และจากนั้นพ่อบ้านก็เข้ามากระซิบอะไรบางอย่างกับพี่เฮดีส เมื่อรายงานเสร็จพี่เฮดีสก็ลุกเดินตามพ่อบ้านออกไปโดยกระชับผมให้รอเขาอยู่ที่นี้ แถมยังฝากฝังพี่โพไซดอนช่วยดูแลอีกแรง ต่อมาอะโฟรไดท์ก็อิ่มแล้วลุกขึ้นกลับห้องตัวเอง เหลือแค่ผม พี่โพไซดอนและฝาแฝด พวกเรานั่งเล่นรอคนอื่นๆ อยู่ที่ห้องโถง ระหว่างนั้นพี่โพไซดอนก็คุยโทรศัพท์ไปด้วยท่าทางเคร่งเครียด

“เอ่อ...พี่เฮดีสกับพี่ซูสเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” ผมเอ่ยถามพี่โพไซดอนหลังจากที่เขาวางสายไป มันอดเป็นห่วงไม่ได้นี่ครับ จู่ๆ ก็หายไปแบบนี้แถมยังหายไปนานแล้วด้วย! พี่โพไซดอนหันมามองผมแล้วเลิกคิ้วขึ้นสูงก่อนจะยักไหล่

“คงไม่เป็นอะไรหรอก ไอ้ดีสแค่ไปหาแม่มัน ส่วนเฮียเนี่ย...กำลังฆ่าชู้รักของเมียเด็กอยู่ล่ะมั้ง หึๆ” พูดเองขำเองเสร็จสรรพ ตามคอนเซ็บต์ ใครไม่ขำข้าขำเองของพี่โพไซดอน ผมกะพริบตาปริบๆ ไม่รู้จะโฟกัสส่วนไหนของประโยคดี แต่ที่ผมสนใจมากที่สุดจนลืมขำตามมารยาทอันดีคือส่วนแรกของประโยคนั้นแหละ

แม่ของพี่เฮดีส!?

หมายถึงยัยป้าแม่มดเล็บแดงคนนั้นน่ะเหรอ? นี่คุณเธอมาถึงที่นี้เลยหรือไงกันน่ะ มิน่าตอนที่ได้ยินพี่เฮดีสถึงได้ทำหน้าเคร่งเครียดแบบนั้น ยัยป้านั้นจะมาแก้แค้นผมหรือว่าจะมาเอาเด็กๆ ไปหรือเปล่า? ผมหันไปมองพวกเด็กๆ ที่นั่งเล่นของเล่นจำนวนมากมายกองพะเนินให้เลือกสรรอย่างอดเป็นกังวลไม่ได้ ผมเงยหน้ามองพี่โพไซดอนแล้วถามต่อ

“คุณแก้วตาเธอมาทำอะไรที่นี้งั้นเหรอครับ?”

“หา? ยัยบ้า เอ๊ย ยัยป้าแก้วตาเนี่ยนะมาที่นี้? ฮ่าฮ่าฮ่า! ฝันกลางวันอยู่หรือไงไอ้หนู!? ลองมาดูสิพ่อจะไล่หวดให้จำทางกลับไม่ได้เลย” พี่โพไซดอนชะงักแล้วมองผมด้วยสายตางุนงง ก่อนจะทำหน้าเหมือนเย้ยหยันหัวเราะเสียงดังลั่น เมื่อหยุดหัวเราะเขาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเหี้ยมโหดชวนขนลุกขนพอง

แม่ง! ตกลงพี่ท่านจะอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่!? จะงง จะขำหรือเหี้ยมก็เลือกเอาสักอย่างสิครับ นี่เล่นประโยคเดียวเปลี่ยนมันครบถ้วนทุกอารมณ์ ผมชักจะกลัวคนๆ นี้ขึ้นมาซะแล้วสิ หัวเราะเฮฮาอยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนสีหน้าเหี้ยมได้ฉับพลัน!

ผมลอบสังเกตการณ์อารมณ์ของพี่โพไซดอนด้วยความระมัดระวัง นึกว่าจะรอดจากพี่เฮดีสที่ทำหน้าเรียบเฉยเดาอารมณ์ไม่ถูกแล้วเชียว แต่ดันมาเจอคนหนักกว่าที่แสดงอารมณ์ทุกอย่างออกทางสีหน้าชัดยิ่งกว่าชัดแต่เล่นเปลี่ยนทุกสองวินาที แบบนี้ผมก็เดาทางไม่ออกเหมือนกันนะ! พอเห็นอารมณ์ของพี่โพไซดอนกลับมาเป็นปกติ ผมก็กลั้นใจถามออกไป         

“ขอโทษนะครับ คือผมไม่เข้าใจ ถ้าไม่ใช่คุณแก้วตาแล้วพี่เฮดีสไปหาคุณแม่คนไหนอีกเหรอครับ?”

“มันก็มีแม่เดียวมาตั้งแต่เกิดแล้วนะ”

“หะ?” ยิ่งพูดก็ยิ่งไม่เข้าใจ พี่โพไซดอนก็ขมวดคิ้วมองผมด้วยความหงุดหงิดที่เหมือนคนหัวขี้เลื่อยเข้าใจอะไรยากจนน่ารำคาญ ผมกำลังสับสน พยายามอธิบายทุกอย่างที่วิ่งชนกันไปชนกันมาในหัวให้พี่โพไซดอนฟัง

“แม่ของพี่ไนซ์คือคุณแก้วตา แล้วพี่เฮดีสก็มีแม่อีกคนหนึ่ง หมายความว่าพี่ไนซ์กับพี่เฮดีสไม่ใช่พี่น้องกันเหรอครับ?”

“อ้อ~ ปริศนาทั้งหมดไขกระจ่างแล้ว ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!”

พอเห็นคนหล่อๆ มาโพสท่าบ้าบอแบบนี้แล้วผมไม่รู้จะฮาหรือสะพรึงดีวะ? พี่โพไซดอนพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจว่าทำไมผมถึงได้เข้าใจได้ยากเย็นขนาดนี้ เขาหัวเราะแล้วโบกมือด้วยท่าทีผ่อนคลาย

“เป็นเมียไอ้ใบ้ก็ต้องทำใจหน่อยแหละ มีอะไรให้พี่อย่างฉันพูดแทนตลอด เวลาทำลูกมันจะให้กูพูดแทนอีกเปล่าวะ?” เขาหยุดมองผมแล้วยิ้มขำๆ ก่อนทำสีหน้ามีเลศนัย “แต่...คงจะไม่หรอกมั้ง เพราะตอนทำไม่จำเป็นต้องพูด แค่ใส่มันลูกเดียว เคี๊ยกกกก!”

ผมนั่งหน้าแดงพูดอะไรไม่ออก เสียงหัวเราะสะใจของพี่โพไซดอนทำเอาผมอับอายยิ่งกว่าเดิม สมองเพี้ยนๆ นี่ก็เอาแต่จะย้อนภาพความฝันบ้าบอนั้นอยู่ได้ เรื่องชักจะออกอ่าวออกทะเลเกินไปแล้วล่ะครับ พี่โพไซดอนกระแอมเบาๆ ในลำคอแล้วเริ่มแก้ปมในหัวของผม

“เฮ้อออ...เรื่องยุ่งๆ ทั้งหลายทั้งแหล่มันเกิดขึ้นเพราะเสน่ห์อันล้นหลามของคุณป๋าตัวดีนั้นแหละน่า มันช่วยไม่ได้ คุณป๋านับว่าหล่อพอตัวถึงจะหล่อไม่เท่าฉันก็เถอะ!” พี่โพไซดอนพยักหน้าบ่นพึมพำกับตัวเอง พี่หล่อมากครับ แต่ช่วยๆ ข้ามมันไปแล้วเล่าประเด็นสำคัญได้ไหมครับ? ตกลงมันอะไรกันแน่!? คุณพ่อทำอะไรไว้อย่างนั้นเหรอ? โอ๊ย! ครอบครัวนี้มันจะยุ่งเหยิงไปไหน!?

“จะให้เล่าตั้งแต่เมียคนแรกของคุณป๋าเลยไหม? อืม...ตั้งแต่...โอ๊ย เยอะๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ต้องย้อนกันนานหน่อยนะ”

“ขอข้ามมาเรื่องแม่ของพี่เฮดีสเลยเถอะครับ” ผมรวบรัดอย่างรวดเร็ว ดูท่ามันจะเยอะกว่าจะถึงคิวของแม่พี่เฮดีสก็คงจะหมดไปสองตอนแล้ว! พี่โพไซดอนพยักหน้าแล้วใช้เวลาครุ่นคิดเล็กน้อย เขาถอนหายใจแล้วเริ่มเล่าอย่างจริงจัง เอ่อ...ก็นับว่าจริงจังล่ะนะ

“ฉันเองก็เพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ คุณป๋าเล่าให้ฉันฟังน่ะ เรื่องมีอยู่ว่าตอนคุณป๋าอายุย่างสี่สิบแต่ดันคิดว่าตัวเองยี่สิบ อยากได้ลูกอีกสักคนก็เลยเสาะหาผู้หญิงที่คู่ควรเป็นแม่พันธุ์ ฉันไม่ได้พูดดูถูกหรอกนะแต่ว่าคุณป๋าเป็นอย่างนั้นจริงๆ คุณป๋าเลือกเป้าหมายเป็นตระกูล ‘ภฤตย์ปรเมษฐ์’ ซึ่งเป็นตระกูลเก่าแก่ แน่นอนพวกเขาพิเศษตรงที่เป็นตระกูลผู้ใช้มนตรา...” พี่โพไซดอนเล่าไปเรื่อยๆ แต่ความคิดของผมสะดุดตั้งแต่ได้ยินชื่อของตระกูลนั้นแล้ว!

ภฤตย์ปรเมษฐ์!?

นั้นมันนามสกุลของไอ้มอตโตไม่ใช่เหรอ!!!?

TBC

รีบอัพแล้วรีบเข้านอน เรียนเช้าาาาาาา TT_TT
เพลินไปหน่อย โอ๊ยหนอ กำลังจะได้เล่าอยู่แล้วเชียว!
แต่มีคนเดาได้แล้วล่ะนะว่าใครเป็นแม่ของเฮดีส เห็นเม้นเอาไว้
จับหลักได้ถูกต้องแล้วล่ะ ชื่อมันคล้องจองกันไง 555
และใครจะไปรู้ว่าแก๊งของเนรัญเองก็ไม่ธรรมดาซะทีเดียวหรอกนะ
จริงๆ เค้าก็แอบแง้มๆ ว่ามอตโตมีซัมติ้งที่อยากจะพูดแต่มันเล่นตัวไม่พูด!
มอตโต พี่ยูและ(เปิดตัว)แฟนพี่ยูกำลังจะมีบทบาทอีกครั้ง
เอ๊ะ!? ยังมีตัวละครพวกนี้อยู่เหรอ? หายไปนานมากกกกก อ่า~ ขอโทษนะยู!
และขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้นะคะ



-+-+-+ แถม {สภามหาเทพ} +-+-+-

ตอนที่เฮดีสนวดตัวให้กับเนรัญ มีคนอ่านท่านหนึ่งเม้นถามไว้ว่า
'พี่เฮดีสนวดเก่งเพราะเข้าอาบอบนวดบ่อยใช่ไหม?'
ไปฟังคำตอบกันนนน~~

เฮดีส : ใช่ -_- ช่วงแตกเนื้อหนุ่มเท่านั้นแหละ ยังไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไร มีคนๆ หนึ่ง(เขาห้ามไม่ให้บอกชื่อน่ะ)
บอกว่าจะพาไปหาประสบการณ์อันยิ่งใหญ่ ก็เลยยอมตามไปด้วย ปัจจุบันก็ไปบ้าง
เพราะต้องไปตามคนๆ นั้นที่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง จริงๆ แล้วไม่อยากไปหรอก
แต่ทำยังไงได้ พี่ชายเล่นไม่กลับบ้านเป็นอาทิตย์ก็เลยต้องไปตาม จำเป็นจริงๆ

โพไซดอน : ถุย ตอแหลได้อีกกกก!

ซูส : ก็อย่างว่าล่ะนะครับ ^_^ ทุกคนคงรู้อยู่ว่าใครมันพาน้องไปเสียคน ฮึ!

โพไซดอน : ผายลม! พาไปเสียคนที่ไหนกัน พาไปเปิดจิ้นต่างหาก!

( -3-)     (-_-;;) (-*- )

โพไซดอน : อะไรเล่า ฉันเลิกไปนานแล้วนะเฟ้ย

ซูส & เฮดีส : ก็(มึง/พี่)ไปร้านเ(ห)ล้าแทนน่ะซี หนักกว่าเดิมอีก!

โพไซดอน : -^- ชิ (พวกมันรู้ได้ไงวะ?)

ซูส & เฮดีส : สันดาน(น้อง/พี่)ทำไมจะไม่รู้วะ!? =_=;;

[tomoe]

เย้ๆ จิ้มๆ 
มาอ่านอย่างดึก แต่ก็มาต่อพอดีเลย555

[mild-dy]

เนรัญฝันได้หื่นมาก 55555555
พี่โพซเป็นบุคคลที่กวนตรีนส์มาก
555555555

[myd3ar]

ทำเป็นเก๊กโหด

ที่แท้เฮดีสมันหื่นมากๆๆๆๆๆ

[PetitDragon]

อุตส่าห์ดีใจ

[ทั่วหล้า]

นิยามพี่โพซ = โหด ดิบ เถื่อน สถุล บ้าบอ โรคจิต จิตวิปลาส บลาๆๆๆๆๆๆๆ     แต่เห็นว่าหล่อเซอร์ล่ะนะ!...ให้อภัยๆ

[kan]

คือเค้าอยากรู้ว่า 'ยู' เปนเคะ หรือ เมะ อ่า  แต่แอบหวังเล็กๆ(เล๊กกกเล็ก ^^) ว่าจะ 'เคะ' คึคึคึ (แอบยิ้มหื่นๆ เห่อๆ)
ได้คู่กะพี่โพซยิ่งดี โหด ดิบ เถื่อน 5555

[HISY]

ตกลงเนเน่หื่นหรือพี่เฮดีสหื่น
คิดถึงพี่ยู อยากให้พี่ยูเป็นเคะ

[EoBen]

ที่เนรัญฝันเนี้ยจำได้ หรือจินตนาการจ๊ะ คิคิ

[Maxshu]

แม่พี่เฮคงไม่ได้ชื่อว่าเฮร่าหรอกนะ 5555555555

[why yyy]

ทำไมมันถึงกลายเป็นแค่ฝันล่ะเนี่ย!!

[saruttaya]

น้องเนเสียตัวให้พี่เฮดีสในอดีตแล้วใช่มั้ย?

แต่อะไรทำให้น้องลืมละเนี่ย หรือจะเกี่ยวกับที่ลินเซ่ย์พูด

[Rafael]

พี่เฮดีสไปเข้าฝันมาหรือเปล่าเนี่ยเอาจริงๆ ฮ่าๆๆ
ดูเรียลมากอะ

[111223]

อ่านตอนนี้แล้วเหมือนเรากำลังจะขึ้นสวรรค์ แต่โดนถีบลงมากลางทาง
~ทำไมถึงทำกับฉันได้~ (โหยหวนมาเป็นเพลง) อุสาคิดว่าจะจุดพลุฉลองซะหน่อย
แต่ที่แน่ๆเรื่องที่เนฝันต้องเกี่ยวกับอดีตแน่ๆเลย หรือว่าเนเคยเสียจิ้นให้เฮียดิ้ลไปแล้ว >.,<
จะเปิดตัวแฟนพี่ยูแล้ว ตอนแรกคิดว่าพี่ยูจะได้คู่กับพี่โพซ เหมาะกันดี น่ารักกกก

[PoppyPrince]

เย้ๆ ในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว

[takara]

อร๋ายเนเน่ถึงกับเอาไปฝันหราเนี้ย เก็บกดป่ะ

[KilGharRah]

อร๊ายยยยยยย ของเนเก็บไปฝันขนาดนั้นเชียว นี่ถ้าพี่เฮดีสรู้คงทำให้ความฝันเป็นจริงแน่ๆ 

[tamako]

ว้าวๆเนเน่น่ารักเว่อร์
เผลอจิ้นรอไปตั้งไกล รอคนเขียนมาต่ออิอิ