ตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ : นอส x ตะวัน
“อ่ะ เราให้” ผมหันไปมองกล่องอะไรซักอย่างที่ห่อด้วยกระดาษสีหวานสวยที่ตะวันยื่นมาให้แล้วเลิกคิ้ว คนยื่นทำหน้าเบื่อๆแล้ววางกล่องเจ้าปัญหาไว้บนโต๊ะพร้อมกับแทรกตัวเองลงระหว่างผมกับนิกซ์
เรียกให้ถูกคือแทบจะนั่งบนตักผมซะมากกว่า
“อะไร?”
“ช็อคโกแลต”
“หืม?”
“ใครให้มา?” ผมถามเสียงแข็ง ส่วนไอ้นิกซ์ได้แต่เลิกคิ้วมองแล้วอมยิ้มขำ
เดี๋ยวเหอะมึง เดี๋ยวจะโดน!!
“อาจารย์ปอนด์ที่สอนดนตรีอ่ะ” ตะวันตอบหน้าตาเฉย เริ่มแกะช็อคโกแลตกิน แถมยังใจดียื่นมาป้อนผมด้วย
“ไม่กิน”
“ทำไมอ่ะ? ไม่ชอบหรอ?” ตะวันเอียงคอถาม ไอ้ท่าทางน่ารักนั่นแทบทำผมระทวย
แต่จะให้ตอบไปได้ยังไงว่าไม่ชอบได้อาจารย์สอนดนตรีอะไรนั่นตะหาก!
“ไอ้นอสมันไม่กินหรอก มันเลี่ยน!”
“เสือก!”
“พูดไม่เพราะ! กินเข้าไปเลย!” ตะวันยัดช็อคโกแลตเข้าปากผมขณะที่กำลังอ้าปากด่าไอ้นิกซ์ ลิ้นร้อนดันโดนนิ้วตะวันแบบไม่ได้ตั้งใจ คนป้อนไม่ได้รู้สึกอะไรแต่ใจผมกลับเต้นแรง!
ไอ้นิกซ์หัวเราะหน้าหงาย ผมได้แต่ส่งสายตาอาฆาตไปให้มัน แต่กลับได้รับสายตาดุๆจากตะวันกลับมาแทน เลยได้แต่สงบปากสงบคำเคี้ยวช็อคโกแลตไปจนหมด
“น้องตะวันครับ” เสียงเรียกเหมือนเกรงใจของผู้ชายคนหนึ่งทำให้ผมหันขวับไปมอง ตะวันที่กำลังจะยกมือที่ถือช็อคโกแลตอยู่เข้าปากค้างเอาไว้พร้อมส่งยิ้มหวาน
“อาจารย์ปอนด์”
.....นี่น่ะหรอ ไอ้อาจารย์สอนดนตรี.....
ก็แค่สูง หล่อ สมาร์ท มีฐานะการงานดี ก็แค่นั้นเอ๊ง!!!
Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
หน้าบูด กอดอกนิ่ง กระดิกตีนหน่อยๆ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเหลียวมองแล้วต้องรีบเดินหนี ถ้าไม่ติดว่าหน้าตาดีป่านนี้คงโดนชกหน้าหงายโทษฐานที่ทำหน้ากวนตีนไปแล้ว
“หึงเค้า ก็บอกเค้าไปซิวะ”
“หุบปาก”
“ระวังเห๊อะ! หมาจะคาบไปแทะเล่น”
“ไอ้นิกซ์!”
“หึหึ”
เพื่อนใครวะ กวนตีนชิบหาย!!
ผมกำลังนั่งรอตะวันที่เข้าไปคุยกับไอ้อาจารย์นั่นเรื่องงานดนตรีที่มหา’ลัยผมจะจัดขึ้นในเดือนหน้า อยากจะเข้าไปในห้องชมรมด้วยใจจะขาดแต่ตะวันไม่ยอม
เสียงพูดคุยหัวเราะอารมณ์ดีแว่วออกมาให้เจ็บใจเล่น ดูก็รู้ว่าอาจารย์หัวงูนั่นพอใจตะวัน ไม่งั้นคงไม่ซื้อช็อคโกแลตให้แถมยังมาตามนักศึกษาด้วยตัวเองแบบนี้
แต่ตะวันเป็นของผม...ใครหน้าไหนผมก็ไม่ยกให้หรอก!!
“ไปไหนวะ?”
“พาตะวันกลับบ้าน”
“เฮ้ย! เดี๋ยวเว้ย...” ไม่ฟังเสียงไอ้นิกซ์เปิดประตูห้องชมรมทันที ภาพที่เห็นแทบทำให้เขี้ยวงอก
ไม่รู้ว่าเหตุการณ์จริงๆเป็นยังไง ไม่ได้ยินว่าตะวันพูดว่าอะไร รู้แค่ว่าอยากจะต่อยหน้ามันให้ยับ ให้สมกับที่มันกล้าเอามือสกปรกมาโอบเอวตะวันของผม!
+
+
+
+
+
“ก็มันแต๊ะอั๋งตะวันอ่ะ!”
“อาจารย์ปอนด์ ไม่ใช่มัน และอาจารย์ก็ไม่ได้แต๊ะอั๋งเราด้วย บอกแล้วไงว่าเราสะดุดขาตัวเองแล้วกำลังจะล้ม อาจารย์แค่เข้ามาช่วย”
“ช่วยแล้วทำไมต้องกอดเอวซะแน่นขนาดนั้นด้วยอ่ะ”
“ไม่ได้กอดเอวซะหน่อย นอสอย่ามั่วสิ”
“ตะวันแหละ ทำไมต้องแก้ตัวให้มันด้วยอ่ะ”
“นอส! นั่นมันอาจารย์นะ!” ตะวันเท้าสะเอวอย่างหมดความอดทน ส่วนผมกอดอกหน้าบึ้งเหมือนเด็กสองขวบที่กำลังเอาแต่ใจ
.....ทุเรศสารรูปตัวเองจริงๆ.....
หลังจากที่ผมซัดหน้าไอ้บ้านั่นไม่ยั้ง ไอ้นิกซ์ก็งัดแรงควายมาล็อคตัวผมเอาไว้แล้วลากไปที่ลานจอดรถ ไม่นานตะวันก็ตามมาพร้อมมองผมตาเขียวปั๊ด ไอ้นิกซ์เลยขอตัวกลับแถมบอกให้ผัวเมียเคลียร์กันดีๆ
“เฮ้อ~ เป็นอะไรไปหรอ โกรธเราเรื่องอะไร?” สุดท้ายก็เป็นตะวันที่ยอมลงให้ผมก่อน แม้ว่าจริงๆแล้วผมเองที่ผิดแถมยังทำตัวงี่เง่า
“ตะวันชอบไอ้อาจารย์นั่นหรอ?”
“เค้าชื่ออาจารย์ปอนด์”
“นั่นแหละๆ จะอะไรก็เหอะ.....ชอบมัน เอ้อ...เค้าหรอ?”
“เกี่ยวอะไรกับชอบหรือไม่ชอบล่ะ?”
“ตอบสิ!”
“โอเคๆ ไม่ได้ชอบ พอใจรึยัง” มือเล็กบิดแก้มผมไปมาแล้วหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว ผมมองรอยยิ้มนั่นด้วยความรู้สึกหวงแหน
.....รอยยิ้มของผม ที่ไม่อยากให้ใครได้เห็นอีก.....
“ไหนอ่ะ ช็อคโกแลตของเรา?” ตะวันแบมือขอ อมยิ้มนิดๆที่เห็นผมทำหน้าตาเหรอหรา
“ไม่มีหรอก”
“ได้ไงอ่ะนอส! ทุกปีก็มีนี่นา”
“ก็ปีนี้ไม่มีไง”
“นอสอ่ะ!” หน้ามู่ ปากยื่น กอดอก ท่างอนของเค้าล่ะ
“มีแต่ไอนี่ จะเอารึเปล่า?” ผมชูตุ๊กตาเต่าตังโกเม่ให้ดูก่อนที่อีกคนจะตาโตคว้าหมับไปกอด ตะวันยิ้มตาหยีแล้วเข้ามากอดแขนผมก่อนจะเขย่าไปมา
“ขอบคุณน๊า~ นอสน่ารักที่สุดเลยอ่ะ!”
“หึหึ”
น่ารักที่สุด แต่ก็ไม่ได้รักที่สุด...ผมถอนหายใจเบาๆพร้อมยิ้มบางๆ...ได้แค่นี้ก็ดีถมไปแล้ว
แม้ว่าปีนี้ผมจะยังเป็นแค่นอส...คนที่น่ารักที่สุดสำหรับตะวัน แต่ผมสัญญา...ว่าปีหน้าผมจะเป็นนอส...สุดที่รักของตะวันให้ได้
ผมจะทำให้ได้!
สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ...ตะวันฉายของผม
PLEASE TBCHappy Valentine's Day ทุกคนค่า~
แม้ว่ามันจะไม่หวาน...แต่มันก็ไม่หวานนั่นแหละนะ (เอ็งจะพูดอะไร)
ฮ่าๆ แค่อยากเขียนคู่นี้ อยากเขียนการแอบรักในวันแห่งความรักดูบ้างอ่ะ
มาช่วยกันลุ้นคู่รองกันเยอะๆเนอะ ส่วนคู่หลัก...ปล่อยให้มันสอนทฤษฎีรักกันต่อไป~
เจอกันเร็วๆนี้ในตอนต่อไปจ๊ะ! 
* iPongPaeng *
