*หมายเหตุ : อ่านจบแล้วรบกวนทำโพลสำรวจแล้วนะคะ 
ตอนที่ 15
Gea’s sideห้องนอนที่ไม่คุ้นเคย.....
กลิ่นที่ไม่คุ้นเคย.....
.....
ความรู้สึก...ที่ไม่คุ้นเคย.....
แม้ว่าผมกับเรียวจะเป็นเพื่อนรักกัน แม้ว่าเรียวจะดีกับผมมากแค่ไหน แต่ผมก็ไม่รู้สึก “คุ้นเคย” เหมือนกับที่ผมรู้สึกกับคุณนิกซ์...
แค่นึกถึงชื่อคนคนนี้ก็ทำให้น้ำตาผมไหล คำว่าเลิกจากปากคุณนิกซ์ยังคงดังก้องอยู่ในหัวผม...เรียวบอกว่าอีกไม่นานความรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกแบบนี้ก็จะหายไป แต่อีกไม่นานของเรียว...มันเมื่อไหร่กันล่ะ
“เราเข้าไปนะจีอา” เสียงเรียวเปิดประตูเข้ามาทำให้ผมต้องรีบเช็ดน้ำตาจ้าละหวั่น...ให้เรียวเห็นไม่ได้หรอกว่าร้องไห้อีกแล้ว เดี๋ยวเรียวก็จะดุแล้วลากผมไปนอนห้องเรียวอีก
“ร้องไห้ทำไม?”
“ป...เปล่า เมื่อกี้เราหาวน่ะ ม...ไม่ได้ร้องนะ”
“เดี๋ยวนี้โกหกเป็นแล้วหรอ”
“เราไม่ได้โกหกนะ...” ผมก้มหน้าหลบสายตาจับผิดของเรียว ได้ยินเสียงอีกคนถอนหายใจพร้อมกับมืออุ่นที่ยื่นมาลูบหัว
“มองหน้าเราแล้วพูดใหม่สิ”
เรียวพูดเสียงนิ่งยิ่งทำให้ผมก้มหน้าจนคางจะชิดอก...ใช่ผมโกหกเรียว ผมร้องไห้เพราะคิดถึงคุณนิกซ์ ร้องไห้เพราะอยากกลับไปหาคุณนิกซ์...คิดได้แบบนั้นแล้วน้ำตาก็พาลจะไหลออกมาอีก
เรียวถอนหายใจก่อนที่จะเชยคางผมให้มองสบตา สายตาเรียวที่มองมานั้นทั้งห่วงใยและอบอุ่น แต่มันก็ไม่เหมือนสายตาของคุณนิกซ์...
.....มันแทนกันไม่ได้.....“รักคุณนิกซ์งั้นหรอ?” ผมสะดุ้งกับคำถามนั้น เรียวไม่ได้ถามด้วยน้ำเสียงดุหรือไม่พอใจ แต่เพราะคำถามที่ว่านั่นตะหากที่ทำให้ผมตกใจ
นั่นสิ...
ผมรักคุณนิกซ์งั้นหรอ?คุณนิกซ์เป็นคนแรกที่สอนให้ผมรู้จักกับคำว่า “ความสุข” หลังจากที่เสียพ่อแม่
คุณนิกซ์เป็นคนแรกที่สอนให้ผมรู้จักกับ “เซ็กส์” ตั้งแต่เกิดมาจนโตเป็นหนุ่ม
และคุณนิกซ์ก็สอนให้ผมรู้จักกับคำว่า “เสียใจ” เช่นกัน...
แบบนี้เรียกว่า
“รัก” รึเปล่านะ
“เรา...เราไม่รู้”
“งั้นหรอ...”
“เราขอโทษ...”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกจีอา จีอาไม่ผิดซะหน่อย” เรียวยิ้มแล้วดึงผมเข้าไปกอด อ้อมกอดของเพื่อนคนนี้อบอุ่นเสมอมา แม้ว่ามันจะไม่เหมือนอ้อมกอดของคุณนิกซ์ แต่มันก็ทำให้ผมรู้ว่า...ผมไม่ได้อยู่คนเดียว
“ถ้าจีอาไม่รู้ว่ารักคุณนิกซ์รึเปล่า งั้นลองคบกับเราดูไหมล่ะ?”
“ว...ว่าไงนะ?”
“คบกับเรานะจีอา เป็นแฟนกันนะ”Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
ทุกอย่างดูรวดเร็วไปหมดจนผมสับสน หลังจากที่เรียวพูดออกมาแบบนั้นผมก็เอาแต่ส่ายหน้า เรียวไม่ได้ทำหน้าตาผิดหวังอย่างที่ผมแอบกลัว เรียวแค่ยิ้ม...และถามเหตุผลที่ผมปฏิเสธ
“เราเป็นแฟนคุณนิกซ์แล้ว เป็นแฟนเรียวอีกไม่ได้หรอก”
“แต่คุณนิกซ์บอกเลิกจีอาแล้วนะ”
“แต่เรา...”
“งั้นไปบอกเลิกคุณนิกซ์ แล้วมาเป็นแฟนกับเรา ตกลงนะ” เรียวพูดแบบนั้นพร้อมรอยยิ้มแล้วก็ลากผมขึ้นรถเพื่อมาหาคุณนิกซ์ที่มหา’ลัย
ไม่นานรถเรียวก็มาจอดที่หลังตึกคณะ...ที่ที่คุณนิกซ์เคยพาผมมาหาคุณนอสและพี่ตะวันบ่อยๆ ผมมองบรรยากาศรอบๆแล้วอดถอนหายใจออกมาด้วยความสับสนไม่ได้
“ถึงแล้ว ลงเถอะ”
“ร...เรียว กลับเถอะ”
“ทำไมล่ะ จีอาไม่อยากเป็นแฟนเราหรอ”
“แต่เราเป็นเพื่อนกันนะ” ผมพูดเสียงเบาหวิว ใจนึงก็กลัวเรียวจะโกรธ ใจนึงก็กลัวคำถามอื่นที่กำลังจะตามมา
“เพื่อนก็เปลี่ยนมาเป็นแฟนกันได้เยอะแยะ”
“แต่...”
“หรือจีอารักคุณนิกซ์?” เรียวถามผมซ้ำอีกครั้ง และผมก็ตอบคำถามนี้ไม่ได้อีกเหมือนเดิม...
“ถ้าตอบไม่ได้ก็ลงไปกับเรา เราจะไปหาคำตอบให้” เรียวไม่รอให้ผมพูดอะไร จัดการเปิดประตูรถพาผมไปที่ตึกคณะของคุณนิกซ์ทันที
.....ผมจะทำยังไงดี......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nyx’s side“คิดถึงจีอาว่ะ”
“นั่นน่ะสิ ไม่ได้เจอจีอาหลายวันแล้วด้วย”
“ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง”
“โทรไม่ติดด้วยล่ะ เป็นห่วงจัง”
ผมนั่งฟังสองเพื่อนสนิทบ่นคิดถึงเด็กผมเบาๆแล้วอยากจะตะโกนสวนออกไปเหมือนกันว่ากูก็คิดถึง ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วง ทั้งอยากเจอ แต่ยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าผมไม่กล้า
.....ไม่กล้าที่จะไปสู้หน้าจีอา.....คิดแล้วก็อยากจะตบปากตัวเองอีกซักหลายๆที ผมพ่นคำพูดเลวร้ายใส่จีอาลงไปได้ยังไง ทำไมผมถึงเป็นผู้ชายที่เลวแสนเลวได้ขนาดนี้
“นิกซ์...ไหวรึเปล่า”
“หืม? ไหวสิ ไหวอยู่แล้ว” ผมฝืนยิ้มเพื่อให้ตะวันสบายใจ เพื่อนตัวเล็กมองหน้าผมพร้อมกับเหล่มองเพื่อนอีกคน ไอ้นอสทำได้แค่ส่ายหัวตอบ
“เฮ้ย! จ...จีอา!”
“อะไรเล่านอส! ละเมอเมาแดดรึไง”
“ไม่ใช่นะตะวัน นั่นมันจีอาจริงๆ!”
ผมรีบหันไปตามทิศทางที่ไอ้นอสชี้นิ้ว คิดเอาไว้ในใจว่าถ้าโดนมันหลอกจะเตะก้านคอมันโชว์คนทั้งคณะให้ดู แต่เด็กตัวเล็กผิวขาวที่กำลังเดินมาทางพวกผม...คือจีอาจริงๆ
“จีอา...” ผมลุกพรวดจนข้าวของบนโต๊ะหล่นกระจาย ตะวันที่ได้สติก่อนใครเพื่อนรีบดึงผมเอาไว้
ผมดีใจจนแทบจะฉีกยิ้มที่ได้เห็นจีอามาหาผม แต่แล้วรอยยิ้มก็กลับถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่เดินมาพร้อมจีอาทำลายลง
“ไอ้เรียว!”
“ใจเย็นเว้ยเพื่อน” ไอ้นอสรีบกระโดดมาล็อคคอผมเอาไว้ทันที ผมแทบจะล้มโต๊ะหินอ่อนคว่ำเมื่อเห็นไอ้เด็กนั่นกอดคอจีอาแล้วยิ้มเยาะมาทางผม
“คุณนิกซ์ฮะ...” จีอาเรียกผมเสียงสั่น ตัวผอมบางที่ตอนนี้ดูผอมลงกว่าเดิมทำให้ผมรู้สึกเจ็บในอก ดวงตาสวยมีน้ำตาคลอยิ่งทำให้ผมอยากจะเป็นบ้า
“หวัดดีครับพี่นิกซ์”
พี่งั้นหรอ? ไอ้เด็กเรียวเรียกผมว่าพี่...มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“มึงมาทำไม”
“ใจเย็นดิพี่ หยาบคายแบบนี้ระวังจีอาจะหนีไปอีกนะ หึหึ”
“มึงแย่งจีอาไปจากกู!!”
“ผมว่าอันนี้พี่ผิดแล้วล่ะ พี่ตะหากที่ทำจีอาหลุดมือไปเอง” เด็กนั่นพูดนิ่งๆ ท่าทางกวนตีนของมันสะกิดต่อมคันตีนของผมซะเหลือเกิน!
ผมเหลือบมองเด็กน้อยที่ยืนก้มหน้าไม่พูดไม่จา...อยากจะเดินเข้าไปกอดเหลือเกิน อยากจะถามว่าหายไปไหนมา และอยากบอกว่า...ขอโทษ
“จีอา...สบายดีรึเปล่า”
“ฮะ...คุณนิกซ์...สบายดีใช่ไหม”
“ไม่สบาย...”
เพราะมันไม่มีเธออยู่ด้วย ผมอยากจะตอบออกไปใจแทบขาด แต่ก็ได้แต่เงียบเอาไว้
จีอามองหน้าผมพร้อมกับทำท่าจะเดินเข้ามาหา แต่กลับถูกไอ้เด็กเลวนั่นยึดไหล่เอาไว้
“ไม่อยากรู้หรอครับว่าผมพาจีอามาหาพี่ทำไม”
“อย่าเสือก!”
“ให้ผมเสือกหน่อยเถอะหน่า เผื่อพี่จะได้ตาสว่างขึ้น”
หมายความว่าไง?“ผมพาจีอามาบอกเลิกพี่”
อะไรนะ!“เรากำลังจะคบกัน”
ไม่จริง! กูไม่เชื่อเว้ย!“จีอา...บอกพี่เค้าไปสิ”
ผมมองสบตาจีอา พยายามส่งสายตาคาดคั้นหาคำตอบ แต่อีกฝ่ายเอาแต่นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรออกมาซักคำ...แม้แต่จะปฏิเสธ จีอาก็ไม่ทำ
เกิดอะไรขึ้น?“จริงหรอจีอา...ที่ว่า จะเลิกกับฉัน”
“..........”
จีอาหลบสายตาผมพร้อมกับก้มหน้า ไอ้เด็กเรียวโอบไหล่คนตัวเล็กเบาๆแล้วพูดในสิ่งที่ทำให้ผมแทบจะเข้าไปฆ่ามันตรงนั้น
“เสร็จเรื่องแล้ว กลับบ้านเรากันเถอะครับ...ที่รัก”
ผมรู้ว่าที่ผ่านมาผมทำผิด ทำพลาดเอาไว้มากมาย แต่ผมต้องโดนลงโทษขนาดนี้เชียวหรอ...
ผมขอโทษ...แต่อย่าเอาจีอาไปจากผมได้ไหม
จีอา...พี่ขอโทษPLEASE TBCแฮ่~
เค้ากลับมาแล้วนะตะเอง คิคิ
มาพร้อมกับมาม่าชามโต อะไรกัน อะไรกัน~
เอาหน่ะ! แล้วมันก็จะผ่านพ้นไป (อะไรของมึง?)
ชี้แจงเรื่องเรียวนิดนึงนะคะ
เรียวไม่ได้เป็นคนดีไม่ดีหรอกนะ เรียวคือเพื่อนที่ดีตัวจริงเลยล่ะ
แต่ของแบบนี้บางทีมันก็ต้องโผล่ด้านดาร์กไซด์ออกมาบ้าง
เพื่อความสมบูรณ์ของโลกใบนี้ (ห๊ะ?)
เปลี่ยนพระเอกซะเลยดีมะ? คิคิ
ล้อเล่นนะคะ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงพระเอกหรือนายเอกอะไรทั้งนั้น
สติลนิกซ์-จีอาต่อไปจ้า~
กระป๋องเป็นไข้ไม่สบายล่ะ วันนี้อาการดีขึ้นเลย เลยมาปั่นนิยายให้อ่านกัน
กลัวคนอ่านงอนจนหนีหายไปกันหมด ToT
ใครที่กลัวเรื่องมาม่าก็ไม่ต้องกลัวนะคะ อีกตอนสองตอนก็หมดมาม่าแล้วล่ะ!
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์และบวกเป็ดเหมือนเดิมค่ะ
ตอนหน้ารับรองว่าไม่นานเกินรอ (เพราะปั่นไปได้ประมาณ 30% แล้ว)
เจอกันตอนหน้าค่ะ!
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 949050 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก