ตอนพิเศษ...เดทแรก : นอส x ตะวัน
สวัสดีครับ! หายไปซะนาน...ลืมผมกันหมดแล้วหรือยัง?
ห้ามลืมนะห้ามลืม! ห้ามลืมผมกับตะวันสุดที่รักเด็ดขาด!
.
.
อะไร? ก็ตะวัน...สุดที่รักของผมไง!
.
.
หืม? หาว่าผมขี้ตู่ ใครขี้ตู่กัน...ไม่มี๊
.
.
.
โอเค! แม้ว่าตอนนี้ผมจะยังไม่กล้าสารภาพรักกับตะวัน แต่อย่างน้องผมก็จูบตะวันแล้วเหอะ!
.
.
อ...แอบจูบมันก็คือจูบนั่นแหละเฟร้ย!!!
นี่ๆ พวกคุณๆอย่ามาชักจูงให้ผมออกนอกเรื่องเลยหน่า...วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์ “เดทแรก” ของผมกับตะวันให้ฟัง
เถอะหน่า...ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ก็เดทกันได้ เชื่อผมสิ!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“โอ้ยเชี้ย! พรุ่งนี้วันเสาร์กูจะนอนให้รากงอกเลยแม่ง!” ไอ้นิกซ์อาละวาดฟาดงวงฟาดงาทันทีที่เลิกคลาสสุดท้ายของวันศุกร์ ก็พอจะเข้าใจอาการมันอยู่หรอกครับ พวกผมมันแค่นักศึกษาธรรมดา...ไม่เหมือนมันที่พ่วงตำแหน่ง “ว่าที่” ท่านประธานบริษัทคนต่อไปด้วย
ช่วงนี้มันเป็นช่วงขาลงของเพื่อนผมครับ ไอ้นิกซ์มันต้องสละเวลาเสพสาวๆหันมาแต่งตัวใส่สูทเข้าบริษัทกับพ่อมันทุกวัน ชีวิตแบบนี้มักจะมาเยือนเพื่อนผมเดือนละครั้งสองครั้ง จึงไม่แปลกที่พอหมดฤดูกาลเสพงาน(ตามที่ไอ้นิกซ์เรียก) ไอ้นิกซ์มันจึงโหยหาการนอนขนาดนี้
“กูจะคอยดู ไม่ใช่ว่าพาสาวไหนมาช่วยกันรากงอกหรอกนะมึง”
“ไม่ไหวว่ะ คืนนี้คงไม่ไหวจริงๆ ถ้าคืนพรุ่งนี้ก็พอว่าไปอย่าง หึหึ” ไอ้เพื่อนเทพของผมยักคิ้วหล่อให้ก่อนที่จะบอกลาแล้วเดินตัวเอียงๆขึ้นรถกลับคอนโด
ทีนี้ก็เหลือแต่ผมกับคนตัวเล็กข้างกายนี่แหละครับ
“คิ้วขมวดกันจนจะเป็นปมอยู่แล้วนะตะวัน” ผมแซวคนที่กำลังยืนเหมือนครุ่นคิดอะไรซักอย่างพร้อมกับเอามือดีดหน้าผากอีกคนเบาๆถือว่าแอบแต๊งอั๋งเล็กๆน้อยๆ
“อ๊ะ! เราเจ็บนะ!” ตะวันหน้ายู่ใส่ ผมหัวเราะก่อนที่จะกอดคออีกคนแล้วเดินไปที่รถ
“คิดอะไรอยู่หรอ เครียดเรื่องงานอ.เบ็นเทนรึไง”
“นี่! แค่ลูกชายแกชอบเบ็นเทนก็ไม่ได้หมายความว่าอ.นิวัธจะชอบเบ็นเทนด้วยเหมือนกันนิ”
“อ้าว จะไปรู้หรอ ก็เราเห็นแกชอบหอบของเบ็นเทนมามหา’ลัยประจำ...ว่าแต่เครียดเรื่องนี้รึเปล่า”
“อืม กลัวได้คะแนนไม่ดีน่ะสิ” ตะวันหน้าหงอยลง ผมเลยแกล้งเปิดประตูรถให้แล้วโค้งตัวเหมือนตะวันเป็นคุณหนู คนตัวเล็กเลยทำปากจิ๊จ๊ะขัดใจผมใหญ่
.....น่ารักจนบังคับให้ตัวเองหุบยิ้มไม่ได้!.....
“อย่าคิดมากเลย ตะวันออกจะเก่ง ได้คะแนนเต็มอยู่แล้ว”
“เว่อร์เถอะ”
“จริงๆนะ ตะวันทั้งฉลาด ขยัน สมองก็ดี รับรองว่าได้คะแนนงานเต็มแถมฟันเอชัวร์ๆ” ตะวันยิ้มแก้มแดงกับคำเยินยอของผม เห็นแล้วก็แอบโล่งใจที่อีกคนไม่ได้เครียดหนักอย่างที่นึกกลัว
“พูดขนาดนี้เราจะยอมเชื่อก็ได้ คิคิ”
“เออตะวัน ไหนๆพรุ่งนี้ก็ว่าง เราไปเที่ยวกันไหม ตะวันจะได้หายเครียดด้วย”
“เที่ยวหรอ? เอาสิ! ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ ว่าแต่ไปไหนกันดีอ่ะ”
“เกมเซ็นเตอร์!”
“โหย~ ไม่เอา ไปเกมเซ็นเตอร์นอสก็สนุกอยู่คนเดียวน่ะสิ เราเล่นอะไรก็แพ้นอสตลอดอ่ะ” ตะวันยู่หน้าบ่นงุ้งงิ้งจนผมแทบอยากจับแก้มพองนั่นมาฟัด แต่ก็ต้องหักห้ามใจตัวเองแล้วเพ่งสมาธิอยู่กับการขับรถต่อไป
มันก็จริงอย่างที่ตะวันว่า ผมชอบไปเกมเซ็นเตอร์ ยิ่งเวลาเครียดเรื่องงาน เรื่องโปรเจคผมจะไปลงกับเกมจนหายเครียด หลายครั้งที่ผมหนีบตะวันไปด้วย...และก็หลายครั้งที่ตะวันงอนผมเพราะเรื่องเล่นเกมแพ้!
“งั้นตะวันจะไปไหนล่ะ ดูหนังหรอ?”
“โน! เดี๋ยวนอสก็เลือกหนังบู้ล้างผลาญเลือดท่วมจออีก เราไม่ไปดูหนังกับนอสด้วยหรอก” ผมยิ้มแหยๆกับคำปฏิเสธตรงๆของตะวัน
แหม...ก็ผมเป็นผู้ชายนี่ครับ จะให้ดูหนังรักหวานแหววอะไรแบบนั้นได้ยังไง!
“งั้นตะวันจะไปไหน รอบนี้นอสให้ตะวันเลือกก็ได้”
“สวนสนุก!”
“ห๊ะ? สวนสนุกเนี่ยนะ? ไม่เอาอ่ะเด็กจะตาย”
“ไหนว่าให้เราเลือกไง”
“ก็สวนสนุกมัน...”
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ไปสวนสนุกก็ไม่ไปไหนเลย นอนอยู่บ้าน จบ!” ตะวันกอดอกเชิดหน้าตัดบทฉับ แล้วผมจะทำอะไรได้...
.....นอกจากพยักหน้ายอมตกลงและขับรถต่อไปเงียบๆ.....
ที่ยอมเพราะรักหรอกนะ!!
Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
เช้านี้ผมอารมณ์ดีเมื่อเช็คสภาพอากาศจากอินเตอร์เน็ตก่อนออกจากบ้านว่าวันนี้ฝนจะไม่ตก อากาศดีท้องฟ้าแจ่มใสทั้งวัน แม้ว่าผมจะไม่ค่อยปลื้มการไปเที่ยวสวนสนุกเท่าไหร่...แต่เพื่อความสุขของตะวันผมก็อยากให้ทุกอย่างออกมาราบรื่น
“รอนานรึเปล่า” ตะวันเดินยิ้มน่ารักลงมาจากข้างบน ผมเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ในมือแล้วก็ต้องตาค้าง คนตัวเล็กตรงหน้าแต่งตัวได้น่ารักน่าถอด(?)ซะจริงๆ
“จัดเต็มเลยนะ” ผมแซวขำๆ ตะวันหัวเราะคิกก่อนที่จะเดินควงแขนผมขึ้นรถ
เนื่องจากเราออกจากบ้านตะวันกันตั้งแต่เช้า รถจึงไม่ติดมาก...และใช้เวลาไม่นานก็ถึงสวนสนุก ผมแอบถอนหายใจที่เห็นบรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยเด็กๆ แต่ดูเหมือนคนตัวเล็กข้างๆผมจะกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมแถวนี้เหลือเกิน
“นอสเดินเร็วๆสิ! ไปถ่ายรูปกับพี่มิกกี้ตรงทางเข้ากัน” ตะวันหันมาตะโกนเรียกผมพร้อมกับวิ่งตื๋อไปยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่กับมาสคอตมิกกี้เมาส์
.....สาบานเถอะว่านั่นเด็กมหา’ลัย.....แต่ก็ต้องยอมรับล่ะนะว่าตะวันดูน่ารักและเข้ากันเหลือเกินกับท่าทางแบบนั้น
“พี่ครับ ช่วยถ่ายรูปให้พวกผมหน่อยนะครับ” ตะวันเดินไปขอร้องคุณพ่อลูกสองที่พาครอบครัวมาเที่ยว ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าและยิ้มให้ตะวันเลยวิ่งมาลากผมไปถ่ายรูป
มือเล็กคว้าต้นคอให้ผมก้มตัวลงไปหา แก้มนิ่มของตะวันแนบชิดกับแก้มผมจนรู้สึกถึงอุณภูมิร่างกายของอีกคน ปากบางสีสวยฉีกยิ้มให้กล้องจนผมเผลอมองอย่างห้ามใจไม่ได้
.....น่ารัก.....น่ารักจนจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว.....ตะวันขอบคุณผู้ชายคนนั้นที่มีน้ำใจถ่ายรูปให้แล้วเรียกให้ผมดูรูป รอยยิ้มที่ผมหลงรักตั้งแต่วันแรกที่เจอกันส่องประกายอยู่ในกล้องจนผมอดยิ้มตามด้วยไม่ได้
.....สวนสนุก ก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่หรอก...ว่าไหม?.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“กลัวก็ไม่ต้องเข้า”
“แต่เราอยากเข้านี่!”
“ถ้าจะเข้าก็ตามมา”
“แต่...ฮื่อ!” ตะวันกระฟัดกระเฟียดด้วยความขัดใจ ผมแอบหัวเราะเลยโดนอีกคนมองค้อนเข้าให้
ตอนนี้พวกเรากำลังยืนอยู่หน้าผีสิง ตะวันที่ตะลุยเล่นเครื่องเล่นจนเหนื่อยอยากจะพักโดยการเข้าไปบริหารปอดในบ้านผีสิง...ทั้งๆที่กลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้วแต่ก็ยังจะดื้อเข้าไป
“ถ้าคืนนี้นอนไม่หลับไม่รู้ด้วย” ผมแกล้งกระซิบเสียงหลอนๆเมื่อพวกเราเดินเข้ามา ตะวันตีเพี๊ยะลงที่แขนและขยับเข้ามาจับชายเสื้อผมแน่น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!เสียงนักท่องเที่ยวคนอื่นกรี๊ดลั่นบ้านผีสิง ตะวันสะดุ้งเฮือกแทบจะกระโดดกอดคอผม...รับรู้ได้เลยว่าคนตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆผมตัวสั่นเหมือนลูกนกเชียว
“น...น่ากลัวเป็นบ้า”
“หึหึ สมกับที่อยากเข้ามารึยัง”
“หยุดพูดเลยนะ แล้วก็....
เหวอ!” ตะวันสะดุ้งสุดตัวเมื่อตุ๊กตาผีในกรงข้างตัวลุกขึ้นมาเกาะกรงใกล้ๆกับที่เรากำลังเดินกันอยู่ มือเล็กคว้าเอวผมเข้าไปกอดหมับทันทีด้วยความตกใจ
อา...โรแมนติกจัง“ด...เดินไปสินอส เร็วๆ” ตะวันหลับตาปี๋กอดเอวผมแน่นพร้อมกับออกคำสั่ง ได้ยินเสียงหัวใจอีกคนเต้นแรงเนื่องจากตอนนี้เราสองคนใกล้ชิดกันเหลือเกิน...
คนหนึ่งใจเต้นแรงเพราะกลัวและตื่นเต้น
แต่อีกคนใจเต้นแรงเพราะตื่นเต้นและมีความสุข
“ระวังผีมันกัดเอานะ”
“อย่าพูดสิ!” ตะวันทำเสียงดุแต่มือยังกอดเอวผมแน่น และยิ่งกอดแน่นมากขึ้นไปอีกเมื่อมีผีหัวขาดห้อยหัวลงมาจากเพดาน
อา...ผมอยากจะขอบคุณคนสร้างบ้านผีสิงนี้ขึ้นมาจริงๆนะ
จะว่าไป.....สวนสนุก ก็ทำให้มีความสุขดีหรอก...ว่าไหม?.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“โอ้ยหัวใจจะวาย!” คนตัวเล็กหน้ายู่บ่นพร้อมกับลากผมไปนั่งพักที่ม้านั่ง ผมที่กำลังมีความสุขจนล้นได้แต่ยิ้มเอาใจไม่พูดอะไร
.....หัวใจจะวายเหมือนกัน สกินชิพซะขนาดนั้น.....“น่ากลัวสุดๆไปเลย ยิ่งตอนก่อนถึงประตูทางออกเมื่อกี้นะ โอ้ย!”
อืม...ตรงจุดนั้นตะวันแทบจะสิงผมเลยล่ะ!
“แต่สนุกเนอะ บ้านผีสิงนี่แหละสีสันของสวนสนุกล่ะ” ผมยิ้มรับและพยักหน้าเห็นด้วย ตะวันยกขวดน้ำดื่มแล้วส่งต่อความมีน้ำใจมาเผื่อผม
ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูก็เห็นว่าเป็นเวลาบ่ายกว่าแล้ว เราสองคนตะลุยเล่นเครื่องเล่นจนดูเหมือนอีกคนทำท่าจะหมดแรง จู่ๆตะวันก็ลุกพรวดเล่นเอาผมตกใจ
“อะไรตะวัน เป็นอะไร”
“ไปนั่งชิงช้าสวรรค์กัน!”
“หืม? ยังไม่กลับหรอ?”
“ขอชิงช้าสวรรค์ปิดท้ายนะ” ตะวันส่งยิ้มอ้อนมาให้ผมต้องใจอ่อน ยอมพยักหน้าตามคำชวนและยอมโดนลากไปเป็นเด็กอีกครั้ง
กระเช้าของชิงช้าสวรรค์อันเล็กมากจนผมคิดว่าเราสองคนคงยัดตัวเองเข้าไปนั่งด้วยกันไม่ได้ แต่ยังไม่ทันจะทำอะไรตะวันก็ลากแกมบังคับให้ผมเข้าไปนั่งข้างในเรียบร้อย ส่วนตัวเองก็แทรกตัวเข้ามานั่งฝั่งเดียวกับผมได้อย่างพอดีเป๊ะ!
.....มุมดีสุดยอด.....“เบียดกันหน่อยนะ นอสแหละขายาว...เราเลยต้องมานั่งฝั่งนี้”
“อบอุ่นดีหรอก” ผมตอบยิ้มๆ ตะวันก็ยิ้มกลับไม่พูดอะไร หันไปสนใจวิวสวยๆของสวนสนุก
ชิงช้าสวรรค์หมุนไปอย่างช้าๆจนกระเช้าของเราขึ้นไปอยู่ข้างบนสุด ตะวันส่งเสียงร้องอย่างตื่นเต้นเมื่อได้เห็นวิวทั้งหมดของสวนสนุก ลมพัดแรงจนผมคนตัวเล็กปลิวไปตามแรงลม ผมอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจับเล่นแล้วนำมันมาเกี่ยวหู
.....เป็นจังหวะเดียวกับที่ตะวันหันหน้ากลับมาพอดี.....“สวยจัง...”
“ใช่ไหมล่ะ วิวสวยมาก ลมเย็นด้วย”
“ไม่ใช่วิว ตะวันตะหาก” ผมพูดเบาๆเหมือนคนละเมอ มือที่ยังค้างอยู่ลูบแก้มนิ่มไปมาด้วยความหลงใหล
ตะวันยิ้มหวานกับคำชมนั้น รอยยิ้มของตะวันยังคงส่องประกายงดงามเสมอไม่เคยเปลี่ยน
สว่างไสว.....อบอุ่นสมกับชื่อตะวันฉาย
ผมมองรอยยิ้มนั้นและบันทึกภาพความทรงจำด้วยสองตาของผมอย่างมีความสุข
และผมรู้...ตะวันเองก็คงจะมีความสุขด้วยเหมือนกัน
ผมเชื่อแล้วล่ะ.....ว่าสวนสนุกน่ะเป็นที่เที่ยวที่สุดยอดจริงๆ.....ว่าไหม?PLEASE TBC in main storyป่วยค่า อ่อย~
ไม่สบายตั้งแต่เสาร์ที่แล้ว อาการหนักมว๊าก!
เป็นไตอักเสบขั้นรุนแรง โดนตับอักเสบและกระเพาะอักเสบแทรกซ้อนอีก
ไข้ขึ้นสูงปรี๊ด อาเจียนวันละหลายรอบ หมดแรงเลยค่ะ
ตอนพิเศษนี้เขียนเสร็จไว้พร้อมๆกับตอนที่ 16 17 แล้ว
กะจะค่อยๆทยอยเอาลง แต่พอป่วยมาคั่นแบบนี้เลยได้ลงช้า
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้รอ ผิดไปแย้ว~
กลับมาคุยเรื่องนิยาย ใครคิดนอสตะวันก็กดบวกเป็ดแสดงความคิดถึงกันได้เลยนะคะ
กระป๋องคิดว่าตอนพิเศษนี้ กระป๋องเขียนได้น่ารักที่สุดแล้วล่ะ ฮ่าๆ
เขียนเองหลงรักตะวันเอง น่ารักเป็นบ้า!
เจอกันตอนหน้านะคะทุกคน
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 949034 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก