ตอนพิเศษ...ใกล้เข้าไปอีกนิด : นอส x ตะวัน
ผมยืนเกาะประตูรั้วยิ้มขำให้คนที่กำลังกอดอกทำหน้าบึ้ง ตะวันเหลือบมองผมแล้วเชิดหน้าใส่ยิ่งทำผมหลุดขำ
.....น่ารักซะจนอยากจับมาฟัดแก้มกลมๆซะจริง......เหตุผลที่เจ้าแมวจอมดื้อของผมงอนตุ๊บป่องก็เพราะเมื่อกี้ตอนที่เรากำลังอยู่ในรถ...ระหว่างทางที่ผมขับมาส่งตะวันที่บ้าน ผมดันบอกไปว่าคืนนี้ไม่ค้างด้วย...จะกลับไปนอนที่บ้านเพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปส่งน้องนิวไปเรียนดนตรีตั้งแต่เช้า
ตอนนี้เลยโดนแมวน้อยขู่ฟ่ออยู่แบบนี้ยังไงล่ะ!
“จะไม่นอนนี่จริงๆหรอ?” ตะวันถามเสียงงอนๆ ผมกลั้นยิ้มพร้อมกับพยักหน้าตอบ อีกคนฮึดฮัดก่อนที่จะหมุนตัวเดินลิ่วเข้าบ้าน
งานเข้าครับ! คราวนี้เปลี่ยนจากงอนเป็นโกรธแล้วล่ะ!
ผมรีบเปิดประตูรั้วตามเข้าไปง้ออีกคน ทั้งๆที่ตอนแรกกะว่าแค่ส่งหน้าบ้านแล้วกลับเลย...เพราะใจจริงผมก็กลัวตัวเองจะใจอ่อนยอมนอนที่นี่เหมือนกัน
“ไม่เอาน่ะตะวัน” ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปคว้าข้อมืออีกคนเอาไว้ ตะวันหยุดเดินแต่ก็ยังไม่ยอมหันหน้ากลับมามองผม “สัญญาว่าพรุ่งนี้ส่งน้องนิวเสร็จจะรีบมาหาแต่เช้าเลย”
“อือ กลับไปเถอะ”
“หันมาหน่อยสิ ไม่จูบราตรีสวัสดิ์หน่อยหรอ?” ผมแกล้งแซวหวังให้อีกคนเขินหน้าแดง แต่กลับผิดคาด...ตะวันหันหน้ากลับมามองผมพร้อมด้วยใบหน้าหงอยๆน้ำตาคลอ
“ตะวัน.....”
“ขับรถดีๆนะ”
“ไม่เอาหน่า” ผมดึงอีกคนเข้ามากอดเบาๆ ตะวันซุกหน้ากับอกผมมือกำชายเสื้อผมแน่น
“ขอโทษ...เราแค่...เหงา” ตะวันบอกเสียงอู้อี้ ยิ่งกดหน้าตัวเองเข้ากับอกผมบอกให้รู้ว่าอีกคนคงจะเหงามากจริงๆ
“ไปนอนบ้านเราไหม?”
“ไม่เอาหรอก เราเกรงใจ”
“งั้นคืนนี้เรานอนที่นี่ก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยออกแต่เช้า” ผมใจอ่อนยอมนอนที่นี่ แล้วพรุ่งนี้ค่อยออกตั้งแต่หัวรุ่งเพราะบ้านผมค่อนข้างไกลจากบ้านตะวัน
ผมยอมตื่นเช้าถ้ามันทำให้ตะวันกลับมายิ้มสดใสให้ผมอีกครั้ง
ตะวันที่กำลังเป็นแบบนี้มันบีบหัวใจผมจริงๆ
“ไม่เป็นไรหรอก นอสกลับไปนอนที่บ้านเถอะ ขอโทษด้วยนะที่เอาแต่ใจ” ตะวันผละออกจากอกผมแล้วยิ้มให้ แต่รอยยิ้มนั้นมันช่างดูฝืนเหลือเกิน
ผมไม่ตอบอะไรจับมือตะวันแล้วพาขึ้นข้างบน อีกคนทำหน้างงแต่ก็ยอมเดินตามแรงผมลากโดยดี
.....นี่ถ้าลากไปกดจะยอมแบบนี้ป่ะวะ?.....ผมเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนลายกระต่ายออกมาให้อีกคนที่กำลังยืนงง “ไปอาบน้ำสิ เราจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าตะวันจะหลับ”
“แต่.....”
“ถ้ารู้ว่าดึกแล้วก็รีบอาบน้ำเร็วๆสิครับ” ผมพูดดักแล้วยิ้มให้ ตะวันเงียบไปเล็กน้อยก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้างออกมา
“ขอบคุณนะ”
อืม.....รอยยิ้มแบบนี้แหละที่ผมต้องการ
Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
“ต้องเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังด้วยรึเปล่า” ผมแซวตะวันที่ใส่ชุดนอนกระต่ายคลานขึ้นเตียง เมื่อล้มตัวลงนอนก็ห่มผ้าถึงคอนอนมองผมตาแป๋ว
.....เหมือนเด็กรอฟังนิทานก่อนนอนไม่มีผิด.....
“บ้า! เราไม่ใช่เด็กนะ”
“เด็กชัดๆ”
“ไม่ใช่!”
“เด็.....”
“นอส!” ตะวันตวาดฉับคำเดียวเล่นเอาผมสะดุ้งก่อนที่จะยกมือยอมแพ้
“ดุจัง”
“ก็นอสชอบแกล้งเรา.....”
“ไม่แกล้งตะวันแล้วจะให้ไปแกล้งใครล่ะ” ผมตอบแล้วลุกขึ้นปิดไฟในห้องให้ตะวัน เหลือเอาไว้แค่โคมไฟหัวเตียงแทน
แสงไฟสีส้มในห้องทำเอาบรรยากาศสดใสเมื่อกี้หายวับ เหลือไว้แต่ความเงียบและเสียงหัวใจผมที่เริ่มจะเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
ก็นะ.....มันโรแมนติกปนอีโรติกนิดๆเลยนะแบบนี้
“เอ่อ.....เรากลับก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวสิ ไหนบอกจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าเราจะหลับไง” ตะวันดึงแขนผมเอาไว้ ใบหน้าน่ารักงอง้ำขัดใจ ผมแอบกลืนน้ำลายก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“งั้นก็นอนได้แล้วครับ” ผมจัดการห่มผ้าจัดหมอนข้างให้ตะวัน ส่วนตัวเองก็หนีมานั่งเฝ้าคนที่นอนอยู่บนเตียงที่โต๊ะหนังสือ ตะวันมองตามผมทุกการกระทำก่อนที่จะทะลึ่งลุกพรวดเล่นเอาตกอกตกใจ
“ทำไมไปนั่งตรงนั้นล่ะ”
“ก.....ก็ตะวันจะได้นอนไง”
.....จะให้บอกได้ไงเล่าว่ากลัวอดใจไม่ไหว กลัวจะจับเจ้าแมวดื้อปล้ำเอาน่ะ!.....
“มานั่งบนเตียงสิ เรานอนได้”
“แต่.....”
“ถ้างั้นนอสก็กลับไปเถอะ เราอยู่คนเดียวได้” ตะวันก้มหน้าพูดเสียงเบาพร้อมกับล้มตัวลงนอนหันหลังให้ผม แถมยังคลุมโปงเหมือนหนีอีกต่างหาก
เห้อ.....แพ้คนนี้ตลอดทุกทีสิหน่า
ผมตัดสินใจลุกขึ้นกลับไปนั่งบนเตียงข้างตะวันเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนอีกคนยังไม่หายงอน...ยังคงนอนหันหลังคลุมโปงอยู่แบบนั้น
“เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกกันพอดี”
“ช่างเราสิ”
“อย่างอนหน่า”
“ถ้ารำคาญนักก็กลับบ้านไปเลย” ผมเกือบจะหลุดขำเมื่อได้ยินเสียงใสไล่แง้วๆของอีกคน
แต่คิดหรอว่าผมจะกลับง่ายๆ?
ผมเอื้อมมือไปคว้าตัวอีกคนให้หันหน้ามาคุยกัน ครั้งแรกตะวันฝืนตัวเองเอาไว้...แต่เมื่อผมออกแรงมากขึ้นคนที่นอนงอนตุ๊บป่องอยู่ก็ยอมหันมา
“เมื่อกี้อาบน้ำสะอาดรึยังเนี่ย เร็วเป็นบ้า”
“สะอาดแล้วเถอะ!” ตะวันตอบเสียงเขียว เปิดผ้าห่มออกมาจ้องหน้าผมเขม็ง ผมหัวเราะลั่นเมื่ออีกคนตกหลุมพรางยอมเปิดหน้าออกมาคุยกันดีๆ “นอสแกล้งเราอีกแล้ว!”
“เราไม่ได้แกล้งซะหน่อย เราถามจริงๆ ก็เห็นอาบน้ำเร็วขนาดนั้น”
“ก็กลัวนอสหนีกลับไปก่อนนี่นา.....แต่ถ้าไม่เชื่อก็ดมเลย!” ประโยคแรกตะวันพึมพำอยู่คนเดียวแต่ผมดันได้ยินเต็มสองรูหู ประโยคถัดมาอีกคนไม่พูดเปล่ายื่นแขนมาตรงหน้าผมเฉียดจมูกไปนิดเดียว
“ดมตรงนั้นมันจะไปรู้อะไรเล่า”
“งั้นจะดมตรงไหน บอกมาเลย!” ตะวันของขึ้นแล้วครับ ลุกขึ้นมานั่งเถียงผมแว้ดๆ.....น่ารักจริงๆเชียว
“ดมตรงนี้ได้ป่ะล่ะ กล้ารึเปล่า” ด้วยความคะนองปากบวกกับอาการอยากแกล้งคน ผมเลยทะลึ่งตึงตังชี้ไปที่แก้มกลมๆของตะวัน
อีกฝ่ายนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยก่อนที่แก้มใสนั้นจะขึ้นสีแดงเรื่อ เห็นแบบนั้นผมก็เริ่มรู้ตัวว่าคงแกล้งอีกคนมากเกินไปแล้ว.....
“เอ่อ.....เราขอโท.....”
“ก็ดมสิ ใครว่าอะไรล่ะ.....”ผมชะงักค้างกลืนคำขอโทษลงคอทันทีที่อีกฝ่ายพูดขัดขึ้นมา ตะวันพูดยิ้มๆก้มหน้าแก้มแดง
และเพราะในห้องนอนเงียบมากจึงได้ยินเสียงหัวใจผมเต้นรัวชัดเจนผมโทษแรงโน้มถ่วงของโลกที่ทำให้ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้มใสของตะวันจนเห็นแพขนตางอนสวยชัดเจน โทษแสงจากโคมไฟสีส้มที่มันไม่ได้ช่วยให้สว่างขึ้นเลยจึงทำให้ผมต้องขยับเข้าไปใกล้ตะวันเพื่อมองใบหน้าสวยนั่นให้ชัดๆ และโทษหัวใจของผมเองที่มันเต้นแรงจนทำให้อีกคนแก้มแดงเพราะความอายมากยิ่งขึ้น
ปลายจมูกผมเฉียดแก้มตะวันเบาๆ ตำแหน่งที่ผมจะดมควรเป็นแก้มใสนั้นมากกว่ามุมปากสีสวยที่ผมกำลังประกบปากลงไปตอนนี้ แรกเริ่มผมแค่กดริมฝีปากของตัวเองลงไปเบาๆ แต่ด้วยความหอมหวานของอีกคนทำให้ผมต้องเพิ่มแรงกดมากยิ่งขึ้นจนกลายเป็นการกดแช่
อา.....ตอนนี้ผมขอโทษความรู้สึกของตัวเองก็แล้วกันที่ผมหยุดมันไม่ได้หลังจากที่ผม ‘ดม’ ความหอมนั้นจนพอใจผมจึงผละออกมา ตะวันที่แก้มยังแดงอยู่ยิ้มให้ผมอ่อนโยน ปากสีสวยขยับพูดแต่ผมหูอื้อเกินกว่าจะได้ยิน จับใจความได้ว่าอีกคนถามว่าหอมไหม
หอมครับ.....หอมมาก จนอยากจะ ‘ดม’ มากกว่านี้ผมมองรอยยิ้มน่ารักนั้นเหมือนคนโดนมนต์สะกด เราสองคนสบตาสื่อความหมายต่อกันอยู่นานก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อีกคนอีกครั้ง และตะวันเองก็หลับตาลงไม่ห้ามหรือปฏิเสธ
ปลายจมูกของเราแตะกันเล็กน้อย อีกนิดเดียวริมฝีปากผมก็กำลังจะแตะกับริมฝีปากของตะวัน.....แต่ความคิดในใจสั่งให้ผมบอกว่า ‘อย่าเพิ่ง’ ‘รอก่อน’ ผมจึงเลื่อนหน้าตัวเองเพื่อเปลี่ยนเป้าหมายและจุมพิตหน้าผากใสของอีกคนแทน
“ฝันดีนะตะวัน” ผมกระซิบเสียงเบา ตะวันลืมตามองผมแล้วยิ้มหวานให้ก่อนที่จะพยักหน้าแล้วล้มตัวลงนอนหลับตา
รอก่อนนะตะวัน.....รอให้เรามีความกล้ากว่านี้อีกนิด แล้วเราจะจูบตะวันให้หนำจำไปเลยผมได้แต่บอกตัวเองในใจก่อนที่จะปิดไฟในห้องและเดินออกมา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมยืนหอบหายใจมือยันฝาผนังห้องน้ำบ้านตะวันเอาไว้ อีกมือรูดรั้งเจ้าลูกชายตัวยักษ์ที่กำลังขู่ฟ่อพองตัวเพื่อให้มันสงบ ในใจนึกก่นด่าตัวเองไปด้วยว่ากะอีแค่จูบหน้าผากแค่นี้แต่กลับดันมีอารมณ์ขึ้นมาซะได้!
“ตะวัน.....อา.....” เพราะรู้ว่าเจ้าของชื่อหลับสนิทไปแล้วผมจึงครางชื่ออีกคนออกมาเสียงดังอย่างไม่เกรงใจ ความรู้สึกเสียววาบในท้องน้อยยิ่งทำให้ส่วนแข็งขยายตัวพองโต
ใบหน้าหวานของอีกคนผุดขึ้นมาในหัว แก้มกลมๆเนียนขาวบวกกลิ่นหอมๆยิ่งจุดความร้อนในตัวผมมากยิ่งขึ้น ตาพร่ามัวสมองขาวโพลนเมื่อจินตนาการไปว่ามือตัวเองที่กำลังรูดรั้งอยู่นั้นเป็นโพรงปากนุ่มของอีกคน
“อา.....รัก....รักตะวัน” ผมคำรามลั่นก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะผนังห้องน้ำ มือรูดรีดน้ำรักให้ออกมาจนหมดก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งบนพื้นห้องน้ำ
บ้าจริง! แค่นึกถึงอีกคนผมก็ถึงฝั่งฝันอย่างรวดเร็วจนไม่น่าเชื่อ!แค่จินตนาการผมยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้าได้ลองของจริงผมจะขนาดไหน!
.....ไม่อยากจะคิดเลยไอ้นอสเอ้ย!.....PLEASE TBCเอาล่ะ! เจ้านอสมันเริ่มเดินเครื่องแล้วเว้ย!
คืออยากให้ทำความเข้าใจกับนอสก่อนตรงนี้ เรื่องที่มันป๊อดอ่ะนะคะ
นอสกับตะวันเป็นเพื่อนที่รักกันมาก แล้วด้วยนิสัยของตะวันคือเฟรนลี่กับทุกคนอยู่แล้ว
นอสมันเลยไม่กล้าบอกรักตะวันซักที
เพราะสำคัญที่สุด รักมากที่สุด เลยกลัวการเปลี่ยนแปลง กลัวจะเสียไป
ก็...เข้าใจมันหน่อยเนอะ คนมันป๊อด! #อ้าว
ตอนหน้าเจอกันตอนที่ 22 นะคะ
นิกซ์-จีอากลับมาทวงบัลลังค์แระ ฮ่าๆ
วันจันทร์ทำงานแล้ว กลัวไม่มีเวลาเขียนมากเลย
แต่จะหาเวลาเขียนให้ได้แน่นอนค่ะ!
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ ทุกบวกเป็ดนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 897697 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก