ตอนที่ 22
แสงแดดในตอนเช้าลอดผ่านผ้าม่านห้องนอนเข้ามาทำให้ผมรู้สึกตัวตื่น...กวาดมือไปข้างตัวหมายจะคว้าคนที่ร่วมเสพสุขกันมาทั้งคืนแต่ก็ว่างเปล่า ผมทะลึ่งพรวดจนต้องยกมือกุมหัวเพราะเกิดอาการหน้ามืด แต่ความกลัวในใจบังคับให้ต้องยอมกัดฟันลุกขึ้นตามหาอีกคนที่หายไป
จีอาหายไป.....คงไม่ได้ทิ้งผมไปอีกหรอกนะเมื่อคืนเราทั้งคู่ต่างร่วมกันสร้างความสุขด้วยความรักจนล่วงเลยเข้าวันใหม่ เมื่อผมเป็นฝ่ายให้...จีอาก็จะเป็นฝ่ายรับความรักนั้น เราทั้งสองต่างคนต่างมอบความรักให้กันและกันจนล้นปรี่
เรียกได้ว่าสุขจนล้นเลยล่ะ
ผมอมยิ้มเมื่อนึกถึงช่วงเวลาเร่าร้อนเมื่อคืนของเรา ทุกกระบวนท่าที่ผมเป็นครูสอน...นักเรียนดีเด่นอย่างจีอาตอบรับและสนองได้อย่างไม่มีที่ติ นี่ถ้าเด็กน้อยไม่หลับไปซะดื้อๆผมคงได้สอนบทเรียนรักยันเช้า
เสียงหัวเราะคิกคักสดใสดังขึ้นจากนอกหน้าต่างชั้นล่าง ผมรีบเดินไปเปิดม่านดูก็เจอคนที่กำลังตามหายืนหัวเราะมีความสุขอยู่กับท่านประมุขของบ้าน ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่นึกกลัวพร้อมกับรีบคว้ากางเกงนอนที่หล่นอยู่ข้างเตียงมาสวมใส่และออกไปหาจีอา
“จีอา” ผมเดินหน้ายุ่งเข้าไปกอดเด็กน้อยจากด้านหลังแล้วขโมยหอมแก้ม จีอาสะดุ้งตกใจเล็กน้อยแต่พอหันกลับมาและเห็นว่าเป็นผมก็ยิ้มหวานต้อนรับเช้าวันใหม่ให้ “ตื่นแล้วทำไมไม่บอกพี่ ตกใจแทบแย่แน่ะตอนพี่ตื่นมาแล้วไม่เจอจีอาน่ะ”
“จีอาเห็นพี่นิกซ์นอนหลับสบาย เลยไม่อยากกวนน่ะฮะ”
“แล้วนี่รีบตื่นมาทำไม ทำไมไม่นอนต่ออีกหน่อยล่ะ เมื่อคืนไม่เหนื่อยรึไงคนเก่ง...” ผมแกล้งกระซิบเบาๆข้างหูเด็กน้อย มือก็ลูบสะโพกมนเบาๆสื่อความหมาย จีอาแก้มแดงเป็นลูกตำลึงสุกซะจนน่าฟัด
“ม...ไม่เหนื่อยฮะ”
“แล้วเจ็บรึเปล่า?” เด็กน้อยไม่ตอบแต่ส่ายหน้าหวือ ผมยิ้มเอ็นดูชะโงกหน้าเข้าใกล้และฟัดแก้มป่องๆนั้นรับอรุณ
จีอาหัวเราะคิกคักชอบใจผมเลยกอดรัดอีกคนแน่นขึ้นพร้อมกับยื่นหน้าหวังจะซุกไซร้ซอกคอเด็กเล่น
ป๊าบ!“โอ้ยพ่อ! ตีผมทำไมเนี่ย!” ผมปล่อยตัวจีอาแล้วยกมือคลำหัวตัวเองป้อยๆ พ่อเห็นแบบนั้นจึงรีบดึงจีอาให้ไปยืนแอบอยู่ข้างหลังพ่อแล้วใช้สายตาที่โคตรจะดุหันมามองผม
ทำไมมันแตกต่างกันอย่างนี้ล่ะเนี่ย!
“แกทำอะไร?”
“ทำอะไรล่ะพ่อ ก็มาหาจีอาไง”
“แล้วเมื่อกี้ที่ลวนลามน้องมันคืออะไรวะ”
“ลวนลามอะไรที่ไหนเล่า นั่น
เมียผมนะพ่อ” ผมตั้งใจเน้นคำว่าเมียให้พ่อได้ยินชัดๆ แต่ถึงไม่ทำแบบนี้พ่อผมก็ต้องรู้ล่ะว่าเมื่อคืนเราสองคนทำอะไรกันมา
ก็รอยจูบรอบคอจีอาอื้อซ่าจนจะกลายเป็นสร้อยคอได้ซะขนาดนั้น!“เมียแกแต่ลูกชายฉัน” พ่อคว้าจีอามากอดไหล่โชว์เหนือ ผมหลุดขำกับท่าทางเห่อลูกชายคนใหม่แต่ในใจก็อิ่มเอมมีความสุขที่พ่อรักและเอ็นดูจีอา
ผมยกมือยอมแพ้พ่อ ก่อนที่จะฉวยโอกาสคว้าเอามือจีอามาจับไว้เอง พ่อทำเป็นส่งสายตาดุให้ผมก่อนที่จะยอมแพ้ในที่สุด
“วันนี้พี่จะพาจีอาไปหาใครบางคน” ผมบอกเด็กน้อยเบาๆ มือไล้ไปตามโครงหน้าหวานด้วยความรัก สบสายตากับพ่อที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว ตาคมดุเหมือนมองคนทะลุปรุโปร่งนั้นทองแสงอ่อนลง ผมยิ้มให้พ่อพร้อมกับยิ้มให้ตัวเอง
ผมจะพาคนที่รักที่สุด.....ไปหาคนที่ผมรักมากที่สุดอีกหนึ่งคน
นั่นก็คือแม่ผมเองSex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
ผมถือช่อแพนซีเอาไว้ในมือ อีกข้างหนึ่งกระชับมือนิ่มของจีอาเอาไว้แน่น เด็กน้อยเงยหน้าสบตาผมก่อนที่จะยิ้มหวานให้ คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเมื่อผมพาอีกคนเดินผ่านโบสถ์ไปยังสุสานที่ตั้งอยู่ข้างหลัง จีอาเงยหน้ามองผมอีกครั้งเหมือนมีคำถามแต่ก็ไม่ถาม
สายลมพัดผ่านเราสองคนพากลิ่นหอมของดอกไม้แถวนี้ลอยมาเตะจมูก ผมกระชับมือจีอาและพาเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าแผ่นหินที่สลักชื่อแม่ของผมเอาไว้ก่อนที่จะค่อยๆวางช่อแพนซีลงอย่างเบามือ
“แม่ครับ ผมพาลูกสะใภ้มาหาแม่ล่ะ” ผมพูดติดตลกผิดกับจีอาที่หันมามองผมอย่างตกตะลึงทันทีที่ผมเอ่ยคำว่าแม่ เด็กน้อยน้ำตาคลอกัดปากเหมือนกลั้นสะอื้นผมจึงบีบกระชับมือบางนั้นให้แน่นขึ้น
“จีอา.....นี่แม่ของพี่เอง”
“ค...คุณผู้หญิง สวัสดีฮะ...”
“เรียกคุณแม่สิครับ เรียกแบบนี้ไม่น่ารักเลย” ผมยิ้มเอ็นดู ดึงจีอาที่ปล่อยโฮเป็นที่เรียบร้อยแล้วเข้ามากอดปลอบ “ทักทายแม่พี่หน่อยเร็ว”
จีอาก้มหน้าเช็ดน้ำตาป้อยๆ เด็กน้อยยิ้มบางเบาให้กับป้ายหลุมศพแม่ผมก่อนที่จะเอ่ยออกมาเสียงสั่น “ผมชื่อจีอาฮะ เป็น...ฮึก! เป็นแฟนพี่นิกซ์”
ผมยิ้มหน้าบานเมื่อเด็กน้อยบอกสถานะตัวเองโดยที่ผมไม่ต้องบังคับ จีอาหันมาส่งยิ้มให้และยิ่งทำผมประหลาดใจเมื่ออีกคนคว้ามือผมไปกุมไว้
“ผมจะดูแลพี่นิกซ์ให้ดี...ฮึก! คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ฮึก...นะฮะ”
“จีอา.....”
“ผม...ผมจะไม่ให้พี่นิกซ์ป่วย ฮึก...ผมจะให้พี่นิกซ์กินข้าวเยอะๆ ผม...ผม...ฮึก...”
“จีอา....พอแล้วครับ พอแล้ว.....” ผมคว้าจีอาเข้ามากอดไว้แน่น ตื้นตันจนน้ำตาคลอ...พูดอะไรไม่ออก
ผมแค่อยากพาจีอามาหาแม่...มาเพื่อบอกให้ท่านรู้ว่าผมรักคนนี้ และจะดูแลคนนี้ตลอดไป แต่สิ่งที่ผมได้ยินจากปากจีอากลับเกินคาดที่ผมคิดเอาไว้ ความน่ารักใสซื่อของจีอายิ่งทำให้ผมหลงรักเด็กคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
รัก.....จนกลัวว่าจะไม่ได้รับความรักนั้นตอบกลับมา“แม่ครับ.....ผมรักจีอาครับแม่ รักมาก...และจะรักแค่จีอาคนเดียวตลอดไป” ผมมองลึกเข้าไปในดวงตาใสแจ๋วที่กำลังมองผมอยู่เหมือนกัน ก่อนที่จะประทับจูบแผ่วเบาที่หน้าผากมน
เพื่อยืนยันความรักที่ผมมีให้...เพื่อยืนยันความจริงใจของผม
ทุกอย่าง.....เพื่อคนนี้คนเดียว .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เสร็จจากสุสานผมก็พาจีอาไปมหา’ลัยเพราะเพื่อนตัวดีทั้งสองโทรมารบเร้าให้พาเด็กน้อยไปหาจนผมแทบขว้างโทรศัพท์ทิ้ง โดยเฉพาะไอ้นอสที่ถึงกับขู่ว่าถ้าผมไม่พาจีอาไปมันจะยกพรรคพวกบุกคอนโดผมเอง
ขืนปล่อยให้ไอ้นอสทำแบบนั้นคอนโดผมแตกแน่ๆ
ผมจอดรถเอาไว้หลังตึกคณะเหมือนเดิมแล้วปลดเบลท์ก่อนที่จะหันมาชะโงกตัวปลดเบลท์ให้เด็กน้อยที่นอนหลับตาพริ้ม ขนตาสวยชุ่มไปด้วยน้ำตา...แต่อย่างน้อยมันก็ยังเป็นน้ำตาแห่งความสุข
“จีอาครับ.....ตื่นได้แล้ว”
“...........”
“ไปหาตะวันกันเถอะ ตะวันรออยู่นะ” ผมไล้นิ้วไปตามใบหน้าเรียวสวย ปากกระซิบแผ่วเบาข้างหูอีกคน จีอาขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่จะลืมตามองผมตาแป๋ว
“พี่นิกซ์.....”
“ครับที่รัก” ผมยิ้มรับเด็กที่เพิ่งตื่นนอนก่อนที่จะแกล้งงับจมูกเด็กน้อยเล่น
“อื้อ.....ไปหาพี่ตะวัน.....”
“รีบเชียวนะ หึหึ” ผมยอมรามือจากอีกคนแล้วช่วยจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ไม่อยากโดนไอ้พวกปากมอมนั่นแซวให้เด็กต้องอาย
ผมเดินจูงมือจีอาไปยังโต๊ะประจำของพวกเรา ไม่สนสายตาคนอื่นที่มองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น ไม่แปลกที่ยังมีคนให้ความสนใจแม้ว่าผมจะเคยพาจีอามาแล้ว
เพราะทุกคนไม่เคยเห็นผมพาใครควงออกงานอีกเป็นครั้งที่สอง.....
.....ยกเว้นจีอาที่ผมจะพาควงไปตลอดชีวิต“จีอา!” ตะวันส่งเสียงเรียกมาแต่ไกลพร้อมกับวิ่งเข้ามากระโดดกอดน้องชายสุดที่รักตัวลอย คนน้องก็ไม่น้อยหน้ารีบสะบัดมือที่จับผมอยู่ออกแล้วสวมกอดพี่ชายแน่นทันที
“จีอา~ คิดถึงจัง~” ไอ้นอสวิ่งหน้าบานทำท่าจะกระโดดกอดสองคนพี่น้องอีกคน ผมรีบวิ่งเข้าไปล็อคคอไอ้เพื่อนบ้าจอมเนียนเอาไว้ทันแล้วลากมันออกมา
“มึงอย่ามาเนียน!”
“อะไร๊! กูคิดถึงน้องเหมือนกันนะเว้ย มึงมาล็อคคอกูทำไมเนี่ย!”
“มึงอยากแต๊ะอั๋งจีอาสิไม่ว่า”
“มั่วแล้วมึง กูอยากแตะอั๋งตะวันต่างหาก กร๊าก!”
“นอส!!”
“จ๋าจ๊ะ” นอสหันไปรับคำตะวันเสียงหวานทั้งๆที่ยังหัวเราะไม่หยุด ผมส่ายหัวให้กับความทะเล้นของเพื่อนและหน้าแดงๆของตะวัน
เอ.....นี่ผมพลาดอะไรไปรึเปล่าวะครับ?
“มีความสุขกันจังเลยนะคะ” เสียงแหลมๆของใครบางคนดังขึ้นทำให้พวกเราทุกคนที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานชะงัก ตะวันหันไปมองคนแรกแล้วตีหน้านิ่งขึ้นมาพร้อมกับดึงจีอาไปแอบไว้ข้างหลัง
“เลดี้.....”
“แหม.....ดีใจจังค่ะที่นิกซ์ยังจำเลดี้ได้ นึกว่ามัวแต่ไปหลงตุ๊ดจนลืมผู้หญิงไปซะแล้ว”
“เลดี้! พูดให้มันดีๆหน่อยนะ!” ตะวันตวาดฉับขึ้นมาดังลั่น ผมเหลือบไปมองหน้าเลดี้อย่างไม่ค่อยพอใจก่อนที่จะเดินเข้าไปจับมือจีอาเอาไว้
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะเลดี้ ให้เกียรติจีอาด้วย ครั้งนี้จะถือว่าผมไม่ได้ยิน”
“ฮึ! ยังใจดีเหมือนเดิมเลยนะคะ.....เลดี้ก็แค่แปลกใจเท่านั้นเองว่าทำไมช่วงนี้นิกซ์ไม่ไปหาเลดี้บ้างเลย” พูดจบเลดี้ก็ทำท่าจะเดินเข้ามาหาผม จีอาเห็นแบบนั้นจึงจะปล่อยมือออกแต่ผมรู้ทันเลยกระชับมือไว้ให้แน่นขึ้น
เลดี้ชะงักเท้าที่กำลังจะเดินมาหาผมพร้อมกับปรายตามองมือของเราสองคนที่กุมกระชับกันไว้แน่น ใบหน้าสวยที่ผมเคยชอบตึงขึ้นด้วยความไม่พอใจ แต่เลดี้ก็ยังคงรักษามาดหยิ่งผยองเอาไว้ได้
“ผมขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย เรื่องของเราขอให้มันจบลงแค่นี้.....ในขณะที่ผมยังเหลือความเป็นเพื่อนให้คุณอยู่ ผมรักจีอา.....และไม่มีวันเปลี่ยนใจ ถ้าคุณยังมาตอแยหรือพูดจาไม่ให้เกียรติจีอาอีกล่ะก็ อย่าหาว่าผมไม่เตือน”
“นิกซ์คะ.....”
“ผมรักจีอา.....ผมไม่เคยรักคุณ” ผมพูดเสียงดังฟังชัดและมองสบตาเลดี้ แม้จะรู้ว่าการทำแบบนี้เป็นการหักหน้าอีกฝ่าย.....แต่ผมก็ต้องทำเพื่อคนที่กำลังยืนอยู่ข้างผมตอนนี้
เลดี้กัดปากกำมือแน่นพร้อมกับจ้องจีอาเขม็ง เด็กน้อยของผมเอาแต่ก้มหน้ายืนตัวลีบจนน่าสงสาร “อีกไม่นานนิกซ์ก็จะเบื่อแกและทิ้งแกเหมือนที่เขาทำกับฉัน!”
จีอาเงยหน้ามองเลดี้...แววตาใสสื่อวูบไหวด้วยความไม่มั่นใจกับคำพูดนั้นก่อนที่จีอาจะหันมาอบตาผมพร้อมกับยิ้มให้
“ไม่เป็นไรฮะ.....มันเป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้พี่นิกซ์รักผม.....พี่นิกซ์อยู่กับผม.....แค่นี้ก็พอแล้วล่ะฮะ”คำพูดนั้นของจีอาทำเอาผมแทบจะกรี๊ดแต๋วแตกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!
PLEASE TBC*เกล็ดความรู้เพิ่มเติม : ที่เลือกดอกแพนซีเพราะดอกไม้ชนิดนี้มีความหมายคือความคิดถึงและระลึกถึงอยู่เสมอค่ะ เหมาะกับอารมณ์ของนิกซ์ที่สื่อไปยังคุณแม่มากๆเลย*ต้องกราบขอโทษทุกคนด้วยจริงๆนะคะที่มาต่อช้าขนาดนี้
ยอมรับทุกข้อกล่าวหาค่ะ ฮือ... ToT
ทำงานยุ่งมากจริงๆค่ะ
คือยังปรับตัวกับการใช้ชีวิตในกรุงเทพฯไม่ค่อยจะได้
ต้องตื่นตีห้าทุกวัน เลิกงานมาก็ง่วงนอนเต็มทน
จริงๆทำงานไม่เหนื่อย แต่เหนื่อยเดินทางมากกว่าค่ะ
ตอนนี้ก็พยายามทุ่มเวลาทุกนาทีให้กับการเขียนนิยาย
เพราะอีก 3-4 ตอนก็จะจบแล้ว...จะได้ทำหนังสือกะเค้าซักที หุหุ
ยังไงก็ขอร้องให้ติดตามกันต่อไปจนจบด้วยนะคะ ToT
ขอบคุณทุกคนที่ยังรอ ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด ขอบคุณมากๆค่ะ
ตอนนี้เพจ 500 ไลค์แล้ว ตอนนี้ถือเป็นการฉลองด้วยล่ะกันเนอะ หุหุ
รักคนอ่านที่สุดเลยค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 897698 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก