ตอนที่ 24
“นายว่าไงนะ!” ผมพูดเสียงดังลั่น ผุดลุกขึ้นจนนอสกับตะวันสะดุ้งตกใจ
(ผู้หญิงที่ชื่อเลดี้จ้างไอ้แมนให้ข่มขืนจีอา คุณรีบไปช่วยจีอาเถอะ ทางนี้ผมจัดการเอง) เรียวเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับที่ผมได้ยินเสียงบิดมอเตอร์ไซด์
“ขอบคุณ.....”
(จีอาเป็นเพื่อนผม) เรียวตอบกลับมาสั้นๆก่อนที่จะวางสายไป เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกขอบคุณเจ้าเด็กเรียวจากใจจริง
“เรียวว่าไงบ้าง จีอาอยู่ไหน” ตะวันเดินมาเกาะแขนผมตาแดงก่ำด้วยความเป็นห่วงน้อง
“เราจะไปช่วยจีอาเอง ตะวันอยู่ที่นี่กับนอสนะ”
“กูไปด้วย” นอสอาสาทันที ผมซึ้งน้ำใจเพื่อนแต่เรื่องนี้ผมขอเป็นคนจัดการเองดีกว่า
“อยู่กับตะวันเถอะมึง กูสัญญาว่าจะพาน้องกลับมาอย่างปลอดภัย” ผมพูดเสียงจริงจัง ตะวันยอมพยักหน้าน้ำตาร่วง ส่วนไอ้นอสได้แต่รวบเพื่อนตัวเล็กเข้ามากอดปลอบ
เลดี้! ผมเตือนคุณแล้วนะ!!Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
ผมขับรถมาที่โกดังร้างตามแผนที่ที่เรียวส่งมาให้ บริเวณภายนอกไม่มีไฟฟ้ายิ่งทำให้สถานที่แห่งนี้ดูอันตรายยิ่งขึ้น ใจจริงผมอยากเอาปืนที่พ่อเคยให้เอาไว้ป้องกันตัวมาด้วย แต่เมื่อรู้ว่าเรียวคอยกันเด็กพวกนั้นไว้ให้แล้วก็เลยไม่จำเป็น
เหลือก็แต่เลดี้คนเดียวเท่านั้นที่ผมต้องจัดการ!
ทันทีที่ผมเปิดประตูโกดังเข้าไป...กลิ่นสาบก็ลอยมาแตะจมูกทันที ผมกำมือแน่นด้วยความโกรธ.....เลดี้เป็นใครถึงกล้าพาจีอามาในที่สกปรกแบบนี้
ผมส่องไฟฉายไปตามทางเดินและลองยืนอยู่กับที่เงียบๆพร้อมกับเงี่ยหูฟังเสียงความเคลื่อนไหว แต่ก็มีแค่เสียงลมหายใจของผมเท่านั้นที่ดังอยู่ในบริเวณนี้
“จีอา.....” ผมลองเรียกชื่อน้องไม่ดังนัก เสียงสะท้อนดังก้องขึ้นมาแต่ไม่มีเสียงใครตอบกลับ
“จีอา...พี่นิกซ์เอง” ผมลองอีกครั้ง ภาวนาให้จีอาได้ยินเสียงผมและตอบกลับมาซักนิดก็ยังดี
และคำขอของผมก็เป็นจริง! เมื่อผมได้ยินเสียงใครซักคนร้องตอบ
แม้ว่ามันจะเบามาก.....แต่ผมเชื่อว่านั่นคือเสียงของจีอาอย่างแน่นอน
ผมสาวเท้าออกวิ่ง...ปากก็ร้องเรียกจีอาไปด้วย ไม่นานผมก็เห็นจีอานั่งอยู่บนพื้น ถูกมัดมือมัดเท้าและปากอยู่กับเสา
“จีอา!” น้องสะดุ้งตกใจในตอนแรก แต่เมื่อเห็นว่าเป็นผมก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น ผมรีบแกะเชือกที่มัดน้องเอาไว้และแกะผ้ามัดปากออกอย่างรวดเร็ว
“พี่นิกซ์! ฮึก...พี่นิกซ์” จีอาผวาเข้ากอดผมทันทีที่มือเป็นอิสระ เด็กน้อยตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างน่าสงสาร ผมรวบน้องเข้ามากอดแน่น จูบขมับปลอบโยนให้น้องหายกลัว
“ชู่ว.....พี่อยู่นี่แล้วครับคนดี พี่มาแล้ว.....ขอโทษที่มาช้านะครับ”
“ฮือ.....จีอากลัว.....พี่นิกซ์ ฮึก!.....” จีอาสะอื้นอย่างหนัก มือกำชายเสื้อผมแน่น น้องพยายามที่จะกอดผมให้แน่นที่สุดเท่าที่เจ้าตัวจะทำได้ เห็นแบบนั้นผมจัดการอุ้มน้องออกจากโกดังเพื่อพากลับคอนโดทันที
ระหว่างทางขับรถกลับบ้านจีอาร้องไห้สะอึกสะอื้นไปตลอดทาง น้องกอดแขนผมแน่นไม่ยอมปล่อยผมจึงต้องขับรถช้าๆอย่างระมัดระวัง ทั้งๆที่ในใจอยากจะพาน้องกลับห้องให้เร็วที่สุด
เมื่อถึงคอนโดผมก็จัดการโทรบอกตะวันให้คอยเปิดประตูเพราะผมต้องอุ้มจีอา เพื่อนตัวเล็กรีบวิ่งเข้ามาหาน้องชายสุดที่รักทันทีพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอีกคน จีอาที่ตอนนี้ไม่เอาใครเลยนอกจากผมยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น หน้าซุกอกผมแน่นและไม่ยอมปล่อยให้ผมไปไหน
“เรากลับกันก่อนดีกว่าตะวัน”
“แต่เรา....ฮึก! อยากดูน้องก่อน”
“ให้จีอาพักผ่อนเถอะนะ พรุ่งนี้เราค่อยมาหาน้องแต่เช้ากัน” นอสพยายามใช้เสียงนุ่มนวลหลอกล่อตะวัน ผมพยักหน้าขอบคุณเพื่อนที่เข้าใจ
“สัญญานะว่าจะพามาตอนเช้า”
“สัญญาครับ” นอสยิ้มให้ตะวันก่อนที่จะช่วยพยุงเพื่อนตัวเล็กของผมออกไป
ผมก้มลงกระซิบบอกจีอาว่าทุกคนกลับไปหมดแล้ว...น้องจะได้หายกลัว แต่จีอาก็ยังคงกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อยแม้ว่าจะค่อยๆหยุดร้องไห้แล้วก็ตาม
“ไปอาบน้ำกันไหม...จะได้นอนกันเนอะ จะเที่ยงคืนแล้ว” ผมพูดกับน้องอย่างอ่อนโยน จีอาส่ายหัวปฏิเสธพร้อมกับเพิ่มแรงกระชับกอดผมแน่นขึ้น ผมเลยอุ้มน้องให้ขึ้นมานั่งบนตัก...เด็กน้อยเลยเปลี่ยนจากซุกอกผมเป็นซุกซอกคอแทน
“งั้นก็นอนกันดีกว่า จีอาง่วงรึยังครับ” ผมลูบหลังน้องเบาๆพร้อมกับจูบขมับอีกคน จีอายังคงส่ายหัวปฏิเสธเหมือนเดิมจนผมเริ่มไม่สบายใจ
“จีอา...คุยกับพี่หน่อยนะครับ นะ...คนดี”
“..........”
“พี่ขอโทษนะครับที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ต่อไปนี้พี่จะดูแลจีอาให้ดีกว่านี้ พี่ขอโทษนะ.....” ผมบอกน้องเสียงสั่น คิดย้อนกลับไปว่าถ้าเรียวไม่รู้เรื่องนี้...ถ้าผมไปช่วยน้องไว้ไม่ทันมันจะเกิดอะไรขึ้น
“พี่นิกซ์.....” จีอายอมมองหน้าและพูดกับผม ตาสวยๆของเด็กน้อยแดงช้ำจนผมต้องจูบซับน้ำตา
“พี่ขอโทษ.....”
“พี่นิกซ์ไม่ผิด.....ไม่ต้องขอโทษนะฮะ”
“พี่ดูแลจีอาไม่ดี ทั้งๆที่พี่สัญญาไว้แล้ว พี่มันไม่ได้เรื่อง.....” ผมพูดไม่ทันจบจีอาก็ชะโงกหน้ามาประกบปากผมด้วยริมฝีปากตัวเอง พร้อมกับที่น้องลูบแก้มผมเบาๆเหมือนปลอบประโลม
“ขอบคุณนะฮะที่ไปช่วยจีอา..... ฮึก! จีอาดีใจที่พี่นิกซ์ไม่ทิ้งจีอา”
“พูดอะไรแบบนั้นครับที่รัก พี่จะทิ้งจีอาได้ยังไง พี่รักจีอามากนะ” ผมพูดไปด้วยน้ำตาไหลไปด้วย ก่อนหน้านี้พอรู้ว่าจีอาหายไปผมก็แทบบ้า พอรู้ว่าเลดี้สั่งให้คนทำอะไรกับจีอาผมก็แทบจะหยุดหายใจซะด้วยซ้ำ
จีอาพยักหน้ารับรู้ ผมรวบตัวน้องเข้าไปกอดแน่น สัญญากับตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับจีอาอีก
และไม่ว่าใครที่ทำแบบนี้กับจีอา.....มันจะต้องได้รับผลตอบแทนที่สาสมที่สุด
ผมสาบาน!.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมนอนมองจีอาที่กำลังหลับสนิท...มือค่อยๆลูบหัวอีกคนแผ่วเบา กว่าน้องจะยอมนอนได้ตอนนี้ก็ปาเข้าไปตีสอง และจนถึงตอนนี้จีอาก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนผม
เมื่อผมแน่ใจว่าน้องหลับสนิทแล้วจริงๆจึงค่อยๆแกะมือน้องออก ผมก้มลงจูบแก้มใสของอีกคนฟอดใหญ่ก่อนที่จะย่องออกจากห้องนอนเงียบๆเพื่อโทรหาเรียว
งานนี้ผมคงต้องหวังพึ่ง ‘เด็ก’ แล้วล่ะ(กำลังรออยู่พอดี) เรียวรับสายทันทีที่สัญญาณรอสายดังแค่ครั้งเดียว
“จีอาเพิ่งหลับน่ะ”
(เพื่อนผมเป็นยังไงบ้าง)
ผมนิ่งไปซักพักก่อนที่จะถอนหายใจ “กลัวมาก.....ร้องไห้ไม่ยอมหยุด แต่ก็ปลอดภัยดี”
ปลายสายเงียบไปก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงอีกคนถอนหายใจออกมาเบาๆ
(ผมไม่ยอมให้มันจบแค่นี้หรอกนะ)
“ฉันก็ไม่ยอม.....เลยต้องโทรมาขอให้นายช่วย”
(ผมไม่ทำผู้หญิง แต่ถ้าจะให้จัดการพวกไอ้แมน.....ผมเก็บกวาดให้เรียบร้อยแล้ว) ผมยิ้มให้กับคำพูดนั้น อยากถามออกไปจริงๆว่าตกลงเจ้าเด็กนี่มันเป็นนักเรียนหรือมาเฟียกันแน่
“ขอบคุณมาก.....สำหรับทุกอย่าง”
(จีอาเป็นเพื่อนผม.....ผมบอกคุณไปแล้ว)
“และนายก็รักจีอาด้วย”
(ใช่) เรียวตอบกลับมาเสียงดังฟังชัด แปลก...ที่ผมควรจะโกรธ แต่ผมไม่โกรธเลยซักนิด
กลับขอบคุณซะด้วยซ้ำที่มีคนรักจีอาและคอยดูแลห่วงใยแบบนี้
“เรื่องเลดี้ฉันจะจัดการให้เรียบร้อย ขอบคุณนายอีกครั้ง”
(พรุ่งนี้ผมจะลาโรงเรียนให้จีอาเอง)
“ขอบใจมาก แล้ว เอ่อ.....อยากจะมาเยี่ยมจีอาเมื่อไหร่ก็มาแล้วกัน” ผมเกาท้ายทอยด้วยความกระดากปาก ฮึดฮัดกันมาตั้งนานสุดท้ายต้องยอมลงให้กันแบบนี้
(หึหึ ขอบคุณครับ) เจ้าเด็กนั่นหัวเราะก่อนที่จะกดวางสาย ผมยิ้มออกมาด้วยความสบายใจก่อนที่จะกดโทรศัพท์โทรหาไอ้นอสต่อ
ยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องที่ผมต้องจัดการ!
(น้องล่ะ) กลายเป็นตะวันที่เป็นคนรับสาย ได้ยินเสียงนอสแว่วเข้ามาว่าให้ไปนอนได้แล้ว
ผมหัวเราะขำก่อนที่จะตอบให้เพื่อนตัวเล็กสบายใจ “หลับไปแล้ว พรุ่งนี้มาหาแต่เช้านะ”
(อื้อ จะรีบไปแต่เช้าเลย)
“ไปนอนได้แล้ว รู้รึเปล่าว่าไอ้นอสมันเป็นห่วง”
(เชี้ย! นินทากูหรอ! กูเปิดโฟนเว้ย!) เสียงไอ้นอสตะโกนตอบกลับมาให้สะดุ้งตกใจเล่น ผมหลุดขำก่อนที่จะรอให้ปลายสายจัดการกันให้เสร็จ
เอ่อ.....หมายถึงคุยกันให้เสร็จนะครับ
(น้องนอนแล้วหรอ) คราวนี้เป็นนอสที่มาคุยเอง ผมตอบอือก่อนที่จะถามกลับว่าตะวันไปนอนแล้วหรอ (อือ กว่าจะไปได้ เล่นเอากูเหนื่อย)
“มึงอย่ารุนแรงกับตะวันสิวะ”
(สัดนิกซ์! คิดอะไรใต้สะดือตลอด!)
“ร้อนตัวนะมึง”
(โอ้ยเลิกพูดเรื่องของกูกับตะวันเถอะ.....จีอาเป็นไงบ้าง) นอสทำเสียงจริงจังจนผมรู้สึกดีใจที่มีเพื่อนดีๆอย่างสองคนนี้
“จิตใจย่ำแย่ แต่ร่างกายปลอดภัยดี มึงรู้ป่ะว่ากูแทบจะบุกไปหาเลดี้แล้วจับยิงทิ้งแม่ง”
(ก็ทำสิวะ) ไอ้นอสพูดเสียงจริงจัง ผมรู้ได้ในทันทีว่ามันเองก็โกรธเลดี้มากเหมือนกัน เพราะคนอย่างไอ้นอสจะไม่รังแกผู้หญิงเด็ดขาด
“กูมีทางอื่นที่ดีกว่านั้น.....เจอกันพรุ่งนี้เช้านะมึง ขอบใจมาก”
(เออ เพื่อนกัน หวัดดี) ผมวางสายจากนอสก่อนที่จะลุกขึ้นไปจัดการเรื่องทุกอย่างให้มันเรียบร้อย
จริงๆต้องใช้คำว่าจัดการทุกอย่างให้มัน ‘สิ้นซาก’ ต่างหาก!.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“พี่นิกซ์.....”
“ตื่นแล้วหรอครับเด็กดี” ผมก้มหน้าจูบหน้าผากจีอาพร้อมกับลูบแก้มน้องเบาๆ จีอาพยักหน้ารับก่อนที่จะนิ่วหน้าจนผมตกใจ
“เป็นอะไรไปครับ? เจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
“จีอา.....ปวดหัว” โล่งอก...สงสัยคงเพราะร้องไห้หนักแน่ๆ
“ไปอาบน้ำกันไหม จะได้รู้สึกดีขึ้น” จีอาพยักหน้าผมจึงจัดการตวัดผ้าห่มออกและอุ้มน้องไปอาบน้ำ
ผมดูแลจัดการอาบน้ำให้จีอารวมไปถึงแต่งตัวให้เด็กน้อยด้วย จีอายิ้มขอบคุณ...แม้ว่ารอยยิ้มของน้องจะไม่สดใสเหมือนเดิมแต่อย่างน้อยน้องก็ยังมีรอยยิ้มให้กับผม
เราทานอาหารเช้ากันเงียบๆ จีอายังคงทานอะไรไม่ลงแต่พอโดนผมคะยั้นคะยอก็ยอมทานลงไปบ้าง น้องส่ายหน้าปฏิเสธข้าวต้มที่ผมป้อนให้ก่อนที่จะขยับตัวเข้ามากอดซุกผมอีก
“อ้อนแต่เช้าเลยนะ”
“จีอากลัวว่าจะไม่ได้เจอพี่นิกซ์อีก”
“พูดอะไรแบบนั้นครับคนดี พี่อยู่ตรงนี้...ไม่มีทางที่จะหายไปไหน จีอาก็ด้วย พี่จะไม่ให้จีอาหายไปจากพี่เด็ดขาด” ผมพูดจริงจังพร้อมกับมอบจูบอ่อนโยนให้น้องได้สบายใจ
“ขอบคุณมากนะฮะพี่นิกซ์”
“คราวนี้เล่าให้พี่ฟังได้รึยังครับว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น” จีอาลังเลเล็กน้อยแต่ก็ยอมพยักหน้าตกลง
จีอาเล่าให้ผมฟังว่าเมื่อวานหลังจากที่น้องเรียนเสร็จก็มีเพื่อนผู้หญิงในห้องเดินมาบอกว่าผมมารอรับแล้ว...รออยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน ด้วยความที่น้องดีใจมากที่ผมไปรับก็เลยรีบบอกลาเรียวและไม่ทันระวังหรือคิดระแวงอะไร เดินตามเพื่อนร่วมห้องคนนั้นออกมาที่หน้าโรงเรียน พอน้องเจอกับเลดี้ก็รู้ว่าตัวเองถูกหลอก แต่พอจะหันหลังกลับก็โดนพวกไอ้แมนที่เลดี้จ้างมาโปะยาสลบและอุ้มขึ้นรถพาไปที่โกดังร้างที่ผมไปเจอน้อง
ได้ยินแบบนั้นแล้วผมแทบอยากจับเลดี้ฉีกออกเป็นชิ้นๆ ผมกัดฟันด้วยความโกรธแค้นและเหมือนจีอาจะรู้...น้องยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะจูบปากผมเบาๆ
“แต่จีอาก็ไม่เป็นอะไร เพราะพี่นิกซ์ไปช่วยจีอาเอาไว้ทัน”
“ต่อไปนี้จีอาอย่าเชื่อใครง่ายๆอีกนะครับ เวลาอยู่ที่โรงเรียนก็ต้องอยู่กับเรียวตลอดเวลานะ รู้ไหม?”
“เข้าใจแล้วฮะ”
“พี่รักจีอานะครับ” ผมบอกย้ำให้น้องมั่นใจอีกครั้ง
และสัญญากับตัวเองว่าจะปกป้องจีอา.....ด้วยชีวิต
ส่วนใครที่ทำอะไรเอาไว้กับคนที่ผมรัก.....มันต้องได้รับสิ่งตอบแทนเป็นสองเท่า!PLEASE TBCแฮ่~
มาไวเพราะเขียนเสร็จไว และก็อยากชดเชยที่หายไปนานด้วยค่ะ
สารภาพจากใจเลยว่าแอบชอบจีอาตอนนี้ที่สุด
ดูน้องเข้มแข็งขึ้นเยอะ และเริ่มแสดงความรู้สึกออกมาเยอะขึ้น
ส่วนเรื่องเลดี้...ไม่ต้องห่วงค่ะ นิกซ์มันจัดการอย่างสาสมแน่ ฮ่าๆ
ขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องอาการหวัดของกระป๋องนะคะ
วันนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ เจอฝรั่งหล่อแล้วหายดีเลย ฮ่าๆ
ขอบคุณอีกครั้งที่ยังติดตามกัน ขอบคุณคอมเมนท์และคะแนนบวกเป็ด
ขอบคุณนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 897680 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก