ตอนพิเศษ...หึง : นอส x ตะวัน
ผมกำลังอารมณ์ไม่ดีครับ
หงุดหงิด.....
รำคาญ.....
เห็นอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด.....
.....โดยเฉพาะไอ้เกียร์ เด็กนรกน้องรหัสของตะวัน!จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ยังไง...ในเมื่อช่วงนี้ตะวันเอาแต่หมกตัวอยู่กับไอ้เด็กนั่น นัดเจอกัน...ออกไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนบ่อยๆ พอผมถามก็บอกว่าความลับ
มันน่าหงุดหงิดนัก!!
“ปวดขี้รึไงวะ”
“อย่ายุ่ง กูกำลังอารมณ์ไม่ดี” ผมตอบไอ้นิกซ์เสียงสะบัด เพื่อนเทพทำหน้าเหวอเล็กน้อยก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
.....เชี้ยอะไรของมันวะ.....
“ฮ่าๆ ตะวันลืมฉีดยาให้มึงรึไงวะ”
“กูไม่ใช่หมา!”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง หน้ามึงตอนนี้หยั่งกะตูดหมา!” ไอ้นิกซ์พูดจบก็ฟาดมือลงบนหัวผมแบบไม่ออมแรง ผมได้แต่ส่งสายตาอาฆาตไปให้มันแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ถึงผมจะหงุดหงิดแต่ผมก็รักตัวเองนะ ให้ไปมีเรื่องกับไอ้นิกซ์.....ไม่เอาด้วยหรอก!
ผมเลิกสนใจไอ้เพื่อนเวรแล้วหันกลับมานั่งจ้องส่งสายตาพิฆาตไปยังเป้าหมายเดิม...นั่นก็คือตะวันกับไอ้เด็กนรกแตกนั่นที่กำลังนั่งติววิชาบ้าบออะไรก็ไม่รู้กันอยู่
ถ้าโง่ขนาดนั้นก็ลาออกไปไถนาซะเถอะน้อง!!
“พี่ตะวัน...แล้วตรงนี้ต้องใช้สูตรอะไรครับ”
ถามดีๆก็ได้โว้ย! ทำไมต้องเอียงหน้าเข้าไปใกล้ๆตะวันของกูด้วย!!
“เกียร์ต้องทำแบบนี้นะ.....แล้วก็เอาสูตรมาใช้ตรงนี้”
แล้วนั่นอะไร.....ทำไมตะวันต้องแตะแขนไอ้เด็กเวรนั่นด้วยวะ!!
โอ้ยหงุดหงิด!!
ปัง!!ผมทุบโต๊ะระบายอารมณ์หงุดหงิดแล้วลุกขึ้น สายตาทุกคนแถวนั้นหันมามองผมเหมือนตัวประหลาด.....ตะวันและไอ้เด็กนั่นก็ด้วย
.....ฮึ! ถ้ารักกันมากก็อยู่กันสองคนไปเลย!.....
คิดได้แบบนั้นผมเลยลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกมา.....ไม่อยากเห็นภาพบาดตานั้นอีก.....
“หึหึ ไอ้หมาขี้หึงเอ้ย”Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
โครม!!ผมเตะถังขยะระบาดอารมณ์ก่อนที่จะหันไปส่งสายตาดุให้หมาตัวหนึ่งที่หยุดยืนมองหน้าผม มันหงอด้วยความกลัวก่อนที่จะวิ่งหนีหายไป
เป็นเอามาก.....กับหมาก็หาเรื่อง!
“เฮ้อ!”
ผมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหญ้าก่อนที่จะถอนหายใจออกมาดังๆด้วยความเซ็ง...เงยหน้ามองท้องฟ้าแล้วก็ได้แต่หัวเราะเยาะอาการบ้าบอของตัวเอง
.....ผมมีสิทธิ์อะไรที่จะไปหึงตะวัน?
.....แฟนก็ไม่ใช่.....คิดได้แบบนั้นแล้วก็อยากจะร้องไห้ออกมาซะดื้อๆ
“อยู่นี่เอง.....” ผมเงยหน้ามองต้นเสียงก็เห็นตะวันยืนเท้าสะเอวค้ำหัวผมอยู่ ข้างกายไม่มีไอ้เด็กเกียร์ให้ผมรำคาญลูกตา...ค่อยสบายใจหน่อย
ตะวันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะทรุดนั่งข้างกายผมพร้อมกับมองหน้าด้วยสายตาที่ผมไม่เข้าใจ
“เป็นอะไรไป?” ผมส่ายหัวให้กับคำถามนั้น ก่อนที่จะก้มลงหลบสายตาตะวันเหมือนเดิม
.....นั่นน่ะสิ ผมเป็นอะไรไป?.....
“ถามก็ไม่ตอบ โกรธอะไรเราหรอ” ตะวันลูบแขนผมเบาๆเหมือนทุกครั้งที่ผมมีเรื่องไม่สบายใจ แต่ดูเหมือนครั้งนี้ผมไม่ช่วยอะไรผมเลย
“เปล่า”
“เปล่าอะไรกัน เมื่อกี้เป็นอะไรไปน่ะ”
“ไม่ได้เป็น”
“ไม่เอาสินอส คุยกันดีๆนะ” ตะวันดึงมือผมไปจับก่อนที่จะนวดเบาๆให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย แต่พอคิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อกี้ตะวันเพิ่งจะใช้มือนี้แตะแขนไอ้เด็กนรกนั่นผมก็รีบชักมือออก
ตะวันคงจะตกใจกับท่าทางของผมน่าดู คิ้วสวยขมวดเข้าหากันแน่นด้วยความไม่เข้าใจ แววตาอบอุ่นของตะวันดูเปลี่ยนไปจนทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัว
.....ผมคงแสดงออกมากเกินไปแล้ว.....
“ไม่ติวให้ไอ้เด็กนั่นแล้วหรอ?”
“เกียร์กลับไปแล้ว”
“ทำไมรีบกลับจังล่ะ ไม่อยู่ติวอีกซักหน่อย.....หรือไปติวกันต่อที่บ้านก็ได้นิ” ไม่รู้ผีห่าซาตานตนไหนดลใจให้ผมพูดแบบนั้นออกไปแบบนั้น พอพูดจบแล้วก็อยากจะตบปากตัวเองนักเมื่อเห็นสีหน้าของตะวัน
“ทำไมต้องประชดด้วยล่ะ นอสเป็นอะไร.....”
“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น! หยุดถามซะที!” ผมตะโกนขัดก่อนที่ตะวันจะพูดจบพร้อมกับลุกพรวดขึ้นมา ตะวันทำหน้าตกใจก่อนที่จะลุกขึ้นตามผม
“นอส.....”
“ขอโทษ.....เราอยากอยู่คนเดียว”
“นอส.....”
“ขอร้อง.....”
“ก็ได้.....แต่ถ้าเกียร์ทำอะไรให้นอสไม่พอใจ เราขอโทษแทนน้องด้วยนะ”
เส้นความอดทนของผมขาดผึ่ง ผมรู้ตัวดีกว่ากำลังปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล...แต่ทำไมต้องมาขอโทษแทนกันด้วย
.....ทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้ว.....“หยุดพูดชื่อมันซะที! ถ้ารักมันมากก็กลับไปหามันสิ ตามเรามาทำไม!”
“นอส! ทำไมพูดแบบนี้ เกียร์มาเกี่ยวอะไรด้วย”
“เราบอกว่าหยุดพูดชื่อมัน!”
“เราจะพูด! เกียร์ไปทำอะไรให้นอส ทำไมนอสต้องโมโหขนาดนี้ด้วย”
“เราเตือนแล้วนะตะวัน.....”
“นอสไม่มีเหตุผล เกียร์....อื้อ!” ผมไม่ปล่อยให้ตะวันได้พูดจบ ทันทีที่อีกฝ่ายเอ่ยชื่อต้องห้ามขึ้นมาอีกรอบผมก็จัดการประกบจูบด้วยความรุนแรงแทนที
ตะวันตาโตตกใจกับการกระทำของผม สองมือยกขึ้นทุบไหล่เพื่อให้ผมปล่อย...แต่ผมกลับเพิ่มแรงจูบและสอดลิ้นเข้าไปในปากของอีกคน
ผมใช้ลิ้นดุนดันลิ้นตะวันพร้อมกับขบงับริมฝีปากอิ่มนั้นไปด้วย ตะวันส่งเสียงประท้วงในลำคอแต่แรงที่กำลังทุบไหล่ผมเริ่มอ่อนลง จนเมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มจะหายใจไม่ทันผมจึงยอมถอนจูบออก
ผมสำรวจริมฝีปากสวยของอีกคนที่แดงช้ำด้วยฝีมือตัวเอง ก่อนที่จะต้องใจหายวาบเมื่อเห็นผลลัพธ์ที่ตามมากับการกระทำสิ้นคิดของผม
.....ตะวันกำลังร้องไห้.....“ตะวัน.....”
“อย่าเข้ามา!” ตะวันตวาดผมเสียงดังลั่นก่อนที่จะยกมือขึ้นมาถูปากตัวเอง เสียงสะอื้นของคนที่ผมรักที่สุดเสียดแทงเข้าไปในหัวใจยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิด
“เราขอโทษ.....”
“นอสบ้า!.....บ้าที่สุด!
เราเกลียดนอส!” ตะวันตะโกนใส่หน้าผมพร้อมกับทำท่าหันหลังวิ่งหนี ผมรีบคว้าตัวอีกคนเอาไว้แล้วกอดรัดแน่นไม่ให้หนีไปได้
เกลียด.....งั้นหรอ?ไม่ยอมหรอก!
“ไม่นะตะวัน.....อย่าเกลียดเรา.....ขอโทษ เราขอโทษ” ผมเอ่ยขอโทษด้วยตะวันพร้อมกับเพิ่มแรงกอดกระชับ อีกคนที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดผม
.....ตะวันคงเกลียดผมแล้วจริงๆ.....
“ปล่อยเรา.....ปล่อยเราเดี๋ยวนี้!”
“ไม่! เราไม่ปล่อย เราจะไม่ยอมปล่อยตะวันไปไหนหรือไปให้ใคร!”
“ฮึก! ปล่อยเรานะ! ทำไมทำกับเราแบบนี้.....ฮึก! ทำแบบนี้กับเราทำไม”
“ตะวัน.....”
“เราเกลียดนอส! ต่อไปนี้เราจะไม่ยุ่งกับนอสแล้ว ฮึก! ปล่อยเรานะ!”
“ไม่.....เราไม่ให้เกลียด ตะวัน.....อย่าเกลียดนอส”
“เราเกลียดนอส! เราเกลียดนอส! เราเกลียดนอส!”
“แต่เรารักตะวันนะ!!” ผมตะโกนสุดเสียง ตะวันชักค้างหยุดดิ้นแต่ยังไม่หยุดร้องไห้ คนในอ้อมกอดหันมามองหน้าผมน้ำตานองหน้า
“ว...ว่าไงนะ?”
“เรารักตะวัน! รัก...มากกว่าเพื่อน เรารักตะวัน...รักมานานแล้ว ได้ยินไหมว่าเรารักตะวัน!” ผมพรั่งพรูความรู้สึกของตัวเองออกไปจนหมด ไม่สนใจแล้วว่าความเป็นเพื่อนจะจบลงวันนี้หรือไม่
เพราะผมไม่อาจทนให้ตะวันเกลียดผมได้.....
มันทรมานเกินไปผมทนไม่ได้หรอก!
ตะวันปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้นก่อนที่จะโถมตัวเข้ากอดผม ไม่พอยังยกมือขึ้นทุบตีผมอีกไม่ยั้ง
“ฮือ! ไอ้บ้า! ไอ้นอสบ้า! กว่าจะพูด....ฮึก! ทำไมถึงได้ช้าแบบนี้ ฮือ!”
ด...เดี๋ยวนะ!
นี่มันอะไรกันวะเนี่ย??PLEASE TBCถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด...ยกตัวอย่างเช่นคิดพล็อตเพิ่มออก
อีกห้าตอนก็จะจบแล้วนะคะ (มาเคาท์ดาวน์กัน)
ขอบคุณที่ยังติดตามกัน ขอบคุณที่ยังรอ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ กำลังใจและบวกเป็ดนะคะ
แม้ว่าจะคะแนนน้อยลง คอมเมนท์น้อยลง
แต่ก็ยังดีใจที่ยังมีคนอ่านกันอยู่ค่ะ
เข้าใจเนอะว่าคงเพราะชอบดอง...และฝีมือการเขียนอาจจะตก คนเลยหาย ToT
แต่ไม่เป็นไรค่ะ...สู้!!
