ตอนที่ 26
หนึ่งเดือนหลังจากที่เหตุการณ์วุ่นวายทุกอย่างผ่านไป จีอาและผมกลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แม้ว่าสุดท้ายแล้วน้องจะยังไม่เคยบอกรักผมเลยซักครั้ง แต่การที่เราอยู่ด้วยกันอย่างทุกวันนี้ก็เป็นที่น่าพอใจแล้ว
...ถ้าไม่ติดว่าผมเคยสัญญาอะไรกับใครบางคนเอาไว้...
“ผมมาทวงสัญญา”
“สัญญาอะไรของนาย?”
“แก่แล้วหรือว่าแกล้งลืมกันแน่?”
“อย่าพูดมาก สัญญาอะไรของนาย”
“เรื่องจีอา”
“จีอาทำไม?”
“จนป่านนี้จีอาก็ยังไม่ได้บอกรักคุณ ครบหนึ่งเดือนตามที่เราตกลงกันแล้ว ผมหวังว่าคุณคงจะเป็นลูกผู้ชายพอ”ผมถอนหายใจเบาๆเมื่อนึกไปถึงเรื่องเมื่อวานที่ได้คุยกับไอ้เด็กเจ้าเล่ห์อย่างนายเรียว ความสุขที่ผมกำลังมีเหมือนลูกโป่งที่โดนไอ้เด็กบ้านั่นเจาะรู ต่อให้ไม่อยากยอมรับความจริงแค่ไหนแต่ผมก็ไม่มีทางหนีความจริงนั้นไปได้เลย
...ความจริงที่ว่าจีอาไม่ได้รักผมเลยซักนิด...
“คิดอะไรอยู่หรอฮะ คิ้วขมวดเชียว” คนที่ผมรักที่สุดเดินมานั่งตักพร้อมกับบริการนวดคิ้วให้อย่างเอาใจ จีอาในวันนี้กลับมาสดใสร่าเริงเพิ่มความร้อนแรงแบบไร้เดียงสาจากการสอนของผม
“เปล่าครับ”
“เครียดเรื่องงานหรอฮะ หรือว่าทะเลาะกับพี่นอส” น้องยังคงถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ผมมองหน้าสบตาจีอาก่อนที่จะถอนหายใจพร้อมกับรวบรวมความกล้าถามคำถามเดิมๆออกไปอีกครั้ง
“จีอา...รักพี่รึเปล่า”
ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาผมเฝ้าถามคำถามนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่จีอาไม่เคยตอบให้ผมได้ชื่นใจซักครั้งเลย
...การกระทำสำคัญกว่าคำพูดก็จริง แต่ถ้าไม่เคยพูดซักครั้ง...แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไง...
น้องนั่งนิ่งก้มหน้าหลบตาผมก่อนที่จะพูดออกมาอ้อมแอ้ม “ถามอะไรอย่างนั้นฮะ”
“บอกพี่หน่อยนะครับคนดี...” ผมรวบตัวน้องเข้ามากอด ซุกหน้าลงกับลาดไหล่เล็ก ถ้าน้องทันได้สังเกตุคงจะรับรู้ได้ว่าเสียงผมสั่นแค่ไหน
...ยอมรับว่าผมกลัว...
“ม...ไม่เอาแล้ว จีอาไปทำกับข้าวดีกว่า” จีอาแกะมือผมออกจากเอวตัวเองก่อนที่จะกระโดดลงจากตักวิ่งหนีเข้าครัว
...นี่คือคำตอบสินะ...
Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
“อ้าว! ไม่กลับบ้านอีกหรอวะ?” นอสทักผมหลังจากที่เห็นว่าเลิกเรียนแล้วแต่ผมยังไม่กลับบ้าน อีกฝ่ายหันไปพยักหน้าให้ตะวันเดินไปก่อนเมื่อเห็นว่าผมไม่ตอบ “เครียดอะไรวะมึง กูเห็นสองสามวันมานี้มึงเงียบๆผิดปกติ”
“เปล่า”
“มีอะไรบอกกูได้นะเว้ย! งานเฮียโหดไม่ผ่านรึเปล่า”
“กูฟันเอเถอะวิชานี้”
“กะแล้วเชียว! เทพอย่างมึงจะพลาดได้ยังไง” ไอ้นอสหัวเราะเอิ๊กอ๊ากสะใจก่อนที่จะเงียบเสียงลงเมื่อเห็นผมไม่หัวเราะด้วย “เฮ้ยมึง แบบนี้มันไม่ใช่มึงเลยนะ ทะเลาะกับน้องหรอ?” นอสนั่งลงข้างผมพร้อมกับกดโทรศัพท์ส่งข้อความหาตะวัน ไม่นานเพื่อนรักตัวเล็กของผมก็เดินกลับมา
“ทีหลังอย่าไล่ให้เดินไปก่อนแบบนี้อีกนะ”
“ขอโทษจ๊ะ ไม่โกรธนอสนะ น๊า~” ผมส่ายหัวให้กับความปัญญาอ่อนง้องแง้งของคู่นี้ แต่อีกใจหนึ่งผมก็คิดอิจฉา
...อิจฉาที่คนทั้งคู่รักกัน ไม่ใช่รักข้างเดียวอย่างผม...
“มีอะไรก็คุยกับพวกเราได้นะนิกซ์”
“ขอบคุณนะตะวัน”
“ขอบคุณกูบ้างดิวะ”
“ขอบใจเว้ยเชี้ย”
“สัด! กับกูล่ะแจกตั่วเฮียเลยนะมึง” ไอ้นอสเอื้อมมือมาตบผมก่อนที่จะพากันหัวเราะ ผมถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกันหันหน้ามองเพื่อนทั้งสองคน
...คงถึงเวลาต้องบอกซะที...
“กูมีเรื่องจะบอก...”
“ว่ามา พวกกูรอฟังจนตะวันหน้าเหี่ยวแล้วเนี่ย อ...โอ้ย!”
“นอส!”
“ขอโทษจ๊ะที่รัก เค้าพูดเล่น~”
“กูจะคืนจีอาให้เรียว”“เฮ้ย!” ทั้งนอสและตะวันพูดออกมาพร้อมกันเสียงดัง ผมมองหน้าเพื่อนทั้งสองคนก่อนที่จะพยักหน้ายืนยันคำพูดเมื่อกี้
“มึงบ้าไปแล้วหรอ!”
“ไม่ตลกนะนิกซ์”
“นี่มึงละเมออยู่รึไง รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา!”
“กูรู้! แต่จะให้กูทำยังไงล่ะวะ!” ผมทุบโต๊ะอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์ ตะวันส่งสายตาปรามนอสที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมาก่อนที่จะเอื้อมมือมาแตะไหล่ผมเบาๆ
“ไม่เอาหน่านิกซ์ มีอะไรก็ค่อยๆคิดค่อยๆแก้สิ นิกซ์รักน้องมากไม่ใช่หรอ”
“ขอโทษนะตะวัน...แต่เราคงไม่มีสิทธิ์ดูแลจีอาอีกแล้ว” ผมพูดเสียงสั่น น้ำตาลูกชายที่ไม่คิดว่าตัวเองจะมีไหลออกมาเงียบๆ นอสเดินเข้ามาตบบ่าผมก่อนที่จะกอดไหล่เอาไว้หลวมๆ
...ความรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน มันเป็นอย่างนี้นี่เอง....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมยืนพิงรถนิ่งมองจีอาที่พูดคุยยิ้มสดใสร่าเริงเดินเคียงคู่มากับเรียว จู่ๆความรู้สึกที่ว่าจีอาช่างเหมาะกับเด็กคนนั้นก็วิ่งเข้ามาทิ่มแทงหัวใจ ผมรีบสะบัดหัวไล่ความคิดที่บั่นทอนจิตใจตัวเองก่อนที่จะพยายามส่งยิ้มให้กับเด็กน้อยที่วิ่งมาหา
“พี่นิกซ์! รอนานไหมฮะ” ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ ไม่กล้าสบตากับเจ้าเด็กอีกคนที่ยืนมองผมอยู่ “วันนี้การบ้านเยอะเลยล่ะ พี่นิกซ์สอนจีอาด้วยนะ”
“ครับ”
“เรากลับก่อนนะเรียว” จีอาหันไปโบกมือลาเพื่อนสนิท เรียวส่งยิ้มหล่อกลับมาให้พร้อมกับพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว
“เดี๋ยวเจอกันนะจีอา”
ผมเงยหน้ามองสบตาอีกคนนิ่ง เรียวยกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ ส่วนผม...ได้แต่กำหมัดแน่นนึกโกรธตัวเองที่ไม่มีค่าพอทำให้จีอารักได้
เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรระหว่างเราสองคนชะโงกหัวออกมาจากรถพร้อมกับเร่งให้ผมเข้าประจำที่คนขับ จีอาพึมพำว่าเรียวคงจะพูดผิดและไม่อยากให้ผมใส่ใจ
ผมนั่งเงียบตลอดทาง ปล่อยให้จีอาเป็นคนพูดเล่าเรื่องที่โรงเรียนวันนี้ จากที่ทุกวันผมจะขับรถเร็วเพื่อที่จะได้กลับไปถึงคอนโดเร็วๆ...แต่วันนี้ผมกลับขับช้าลงและภาวนาให้ถึงที่หมายช้าลงไปด้วย
...อยากจะอยู่ด้วยกันนานกว่านี้อีกนิด...
“เอ๊ะ! นี่มันทางไปบ้านเรียวนิฮะ จีอาจำได้...พี่นิกซ์จะไปเอาของบ้านเรียวหรอ” น้องหันมาถามผมตาแป๋ว ผมได้แต่ส่งยิ้มกลับไปไม่กล้าตอบอะไรทั้งนั้น “วันนี้พี่นิกซ์เงียบผิดปกติจัง ไม่สบายรึเปล่าฮะ” จีอาชะโงกตัวเอื้อมมือมาจับหน้าผากผม สีหน้าเป็นห่วงของน้องทำเอาผมพูดไม่ออก
ผมตัดสินใจเลี้ยวเข้าซอยข้างทางพร้อมกับหยุดรถ จีอาหันมามองหน้าผมด้วยความไม่เข้าใจ “พี่นิกซ์...”
“จีอา...” ผมเอ่ยเรียกน้องเสียงสั่น จีอาปลดเข็มขัดออกก่อนที่จะหันหน้ามาคุยกับผม
“เป็นอะไรไปฮะ ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า จีอาโทรบอกให้พี่นอสกับพี่ตะวันมารับไหม”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธคำพูดน้อง น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างสุดกลั้น “จีอา...รักกันบ้างรึเปล่า รักพี่บ้างรึเปล่าครับ”
อีกครั้งกับคำถามนี้ และอีกครั้งที่จีอามีปฏิกิริยาเหมือนเดิม
...ผมคงหมดหวังแล้ว...
“พี่ขอร้อง ช่วยพูดออกมาซักครั้งได้ไหมคนดี...”
“จีอา...จีอา...พี่นิกซ์ฮะ พี่นิกซ์ก็รู้...”
“ไม่เลยคนดี พี่ไม่รู้อะไรเลย...” ผมเริ่มร้องไห้หนักขึ้น น้องทำหน้าตกใจก่อนที่จะดึงผมเข้าไปกอด
“พี่นิกซ์อย่าร้องไห้สิฮะ...อย่าร้องนะ”
“จีอา...พี่รักจีอานะ รักมาก จีอารักพี่บ้างได้ไหม...”
“จีอา...”
“พี่ขอร้อง...” ผมกอดรัดน้องแน่นขึ้น ในใจคิดยอมแพ้หากคราวนี้จีอายังยืนยันที่จะไม่ตอบเหมือนเดิม แต่ยังไม่ทันที่น้องจะพูดอะไรเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“ไอ้แมน!!”ผมสบถออกมาเสียงดังลั่น นึกโกรธตัวเองที่พลาด...ขับรถมาจอดในซอยเปลี่ยวลับตาคนแบบนี้
และที่สำคัญ...ดันพาจีอามาอยู่ในสถานการณ์อันตรายอย่างนี้ด้วย
พระเจ้า...อย่ากลั่นแกล้งผมแบบนี้เลยPLEASE TBCไม่อยากจะพูดคำนี้เลยว่า...
ตอนหน้าเป็นตอนจบแล้วนะคะ ToT
(จะจบอยู่แล้ว ยังจะมีอะไรให้ลุ้นอีกรึไงฟ๊ะ!!
)
ส่วนตอนจบนั้นไม่นานเกินรอค่ะ ปั่นได้ 50% แล้วล่ะ
หลังจากที่ลงตอนจบและลงตอนพิเศษครบแล้ว
จะมาประชาสัมพันธ์เรื่องการจองหนังสือนะคะ
(ใครอยากซื้อของแก ฮือ~
)
ขอบคุณที่ยังรอ ที่ยังคอมเมนท์ ที่ยังกดบวกเป็ดนะคะ
ซึ้งใจจริงๆนะ
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 949009 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก