ผมออกจากห้องน้ำก็ไม่เห็นพี่เอ็กซ์แล้ว สงสัยจะลงไปข้างล่าง ผมเดินออกไปนอกระเบียง ได้ยินเสียงเกตกับจ๋าเบาๆ ผมเลยโทรไปบอกโก้ให้มารับพวกเธอไปส่งหมอชิต โก้ก็รับปาก คุยโทรศัพท์เสร็จก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดเมื่อวาน ออกมาอีกทีพี่เอ็กซ์ก็กลับมาถึงแล้ว
“ไปไหนมาพี่ หอบมาเชียว”พี่เอ็กซ์ไม่ตอบคำถาม แต่ชูถุงข้าวต้มสองถุงให้ผม ผมเลยอาสาจัดใส่ชามแล้วยกมาวางให้ เห็นพี่เขาจ้องหน้าผม ก็ตอนนี้แผลมุมปากมันออกสีม่วงแล้วนี่ครับ คงอุบาทว์น่าดู
“มองไรพี่ แผลแค่นี้เดี๋ยวก็กลับมาหล่อแข่งกับพี่เหมือนเดิมแล้ว”ผมยกคิ้วให้แกหนึ่งที
“ให้มันจริงเหอะวะ ยิ่งมีดีแค่หน้าอยู่”ดูพี่เขาพูดครับ เสียหมดผม
“ดูถูกกันจริง”
“แล้วนี่แต่งตัว จะไปไหนล่ะ”
“ห้องผมก็มีนะพี่ จะไม่ให้ผมกลับห้องรึไง”ผมพูด
“ก็อยู่ไปสิ”พี่เอ็กซ์ทำปากขมุบขมิบอะไรไม่รู้ครับ
“พูดไรพี่ ฟังไม่รู้เรื่อง”
“กินไปเหอะ พูดมากเดี๋ยวข้าวต้มก็เย็นหมด”
“ชิส์ พูดไรอยู่ได้คนเดียว”ผมบ่น
“บ่นไรเปี๊ยก”
“เปล่า”เซ็งครับ โดนหลอกด่า
ผมพูดจบเราสองคนก็มองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน พี่เอ็กซ์ก็ยังเป็นพี่เอ็กซ์ที่ใช้ความบ้าอำนาจปิดบังความใจดีของพี่เขาเสมอ ส่วนผมก็ยังเป็นผม ที่ยอมรับความใจดีทางอ้อมนั้น เมื่อคืนที่ได้นั่งคุยกัน ทำให้ผมสบายใจขึ้นเยอะ บางทีพี่เขาก็เป็นคนอ่อนโยนและดูอบอุ่น....มากจริงๆ
ผมนอนดูหนังบนพื้นที่เอาผ้าห่มมาปู ส่วนที่เอ็กซ์นอนบนโซฟา ผมบอกให้ลงมานอนด้วยกันก็ไม่ยอม นอนให้ขายาวเลยโซฟาไปตั้งเยอะ ไม่เห็นจะน่าสบาย จนดูหนังจบไปหนึ่งเรื่องนั่นแหล่ะ ถึงทนเมื่อยไม่ไหว หยิบหมอนมานอนข้างล่างกับผม ห้องพี่เอ็กซ์มีหนังเยอะมากครับ หลายแนวด้วย มีทีวีกับเครื่องเสียงครบชุดอีก
“พี่ชอบดูหนังเหรอ มีแทบทุกเรื่องเลย”
“อืม”
“แต่ไม่ค่อยมีหนังตลกเลย”ความจริงผมก็ไม่ชอบหนังตลกหรอกนะ
“อืม...ไม่ชอบน่ะ”
“ทำไมไม่ชอบล่ะ”
“ไม่รู้”
“อ้าว ตัวเองไม่ชอบทำไมไม่รู้ล่ะ”ว่าแต่คนอื่นครับผม ผมเองก็หาเหตุผลไม่ได้เหมือนกัน
“....พี่ไม่ชอบคุยเวลาดูหนังเหรอ”
“อืม”
“ทำไมล่ะ”
“รำคาญ”
“เหรอ มิน่าตอบสั้นจัง รำคาญผมด้วยเหรอ”
“เออ”
หมายความว่าผมต้องเงียบใช่ไหมเนี่ย ไม่พูดก็ได้ครับ นอนดีกว่า ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ครับ ตื่นอีกทีเพราะพี่เอ็กซ์เขย่าตัวผม ลืมตาขึ้นมาตกใจหมดเลยครับ ผู้ชายตัวโตๆ นั่งอยู่ตรงหัวผม
“ไอ้โก้โทรมา”พี่เอ็กซ์ยื่นโทรศัพท์ของผมให้
“อือออ...ว่าไงมึง”ผมพูดไป เสียงยังงัวเงียอยู่หน่อยๆ ครับ
“กูส่งเกตขึ้นรถแล้วนะมึง มึงอยู่ห้องพี่เอ็กซ์เหรอ”
“เออ กูหลับ แล้วมึงอยู่ไหน มาห้องกูเปล่า”
“กินข้าวอยู่กับไอ้ตี๋ เดี๋ยวเข้าไปหาเย็นๆ ละกัน....มึงไม่เป็นไรนะ”น้ำเสียงโก้มันเป็นห่วงผมมาก
“กูจะไปเป็นอะไร คนที่เป็นน่ะเขาโน่น งั้นแค่นี้ล่ะ เดี๋ยวเจอกัน”ไม่แปลกใจเลยที่ตัวเองไม่เสียใจ ในเมื่อความรู้สึกผมยังเหมือนเดิม แต่สถานะเราเปลี่ยนไปแค่นั้นเอง
ผมลืมไปเลยว่านั่งรอที่ห้องพี่เอ็กซ์เพื่ออะไร ลืมเรื่องเครียดๆ เรื่องไม่สบายใจไปหมด อยู่กับพี่เขาสบายใจดีครับ ไม่ต้องคิดอะไร พี่เขาคิดแทนหมด ก็คนบ้าอำนาจนี่นะ
ผมกลับมาเปลี่ยนชุดในห้องตัวเองสักพักโก้กับตี๋ก็มา พวกนั้นคงไม่กล้าที่จะถามหรือพูดอะไรกับผม เพราะกลัวผมไม่สบายใจ
“เกตเป็นไงบ้าง”
“เมื่อคืนก็...ร้องไห้หนักเลยว่ะ แต่ตอนไปส่งเมื่อเช้าน่ะดีขึ้น เขาถามเรื่องแกด้วยว่ะ”
“ถามไรวะ”
“เรื่องมึงกับเก๋...ถามว่าเก๋เป็นแฟนมึงหรือเปล่า กูก็บอกว่าเปล่า แสดงว่าเมื่อวานมึงทะเลาะกับเขาเรื่องนี้น่ะสิ เขาบอกว่าเก๋มีกุญแจห้องนี้ แถมในคอมมึงยังมีรูปเก๋อีก เขาเลยคิดว่ามึงชอบเก๋มัน”
“แล้วมึงว่าไง”ผมนึกแล้วครับ ว่าต้องไปรู้ไปเห็นอะไรมาสักอย่าง แต่ไม่คิดว่าเป็นเรื่อง..แค่นี้
“กูก็บอกว่าไม่ใช่ รูปนั้นกูรู้ว่าเก๋เอามาให้มึงแต่งให้”โก้พูด
“ส่วนเรื่องเข้าห้องมึงน่ะ กูก็บอกเขาไปว่ามึงให้เข้ามาเอางาน ทำไมมึงไม่พูดให้เขาเข้าใจวะ เกตน่ะหัวอ่อนจะตาย มึงอธิบายหน่อยเขาก็เข้าใจ”ตี๋พูด
“กูทำตัวให้เขาสงสัยขนาดนั้นเลยเหรอวะถึงต้องมานั่งอธิบายอะไร”ผมหันหน้าไปมองเพื่อนผม ทั้งสองก็ส่ายหน้า ผมไม่เคยทำตัวให้น่าระแวง รักใครชอบใครก็คบทีละคน ต่อหน้าเธอเป็นยังไง ลับหลังผมก็เป็นอย่างนั้น ไอ้การพูดเล่นแซวคนนั้นคนนี้สนุกปาก ต่อหน้าเธอผมก็ทำ เมื่อก่อนเธอรับได้ ทำไมตอนนี้จะมารับไม่ได้เอาเสียล่ะ นี่ล่ะครับ ส่วนหนึ่งของความเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากระยะทาง เธอเปลี่ยนไป แต่ผมไม่เปลี่ยนและไม่ยอมเปลี่ยนด้วย
“ปล่อยให้เขาเจอคนที่อยู่ดูแลเขาได้ใกล้ๆ เถอะวะ กูน่ะมันคนไกล ไกลตัวมากๆ สักคนก็คงไกลใจเขา”
“อ้วกกกกกกกก”นี่ครับ เสียงตอบรับของเพื่อนรักทั้งสอง จะทำซึ้งซะหน่อยไม่ได้
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955397 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก