ตั้งแต่วันนั้นเจก็มานอนดูหนังห้องผมบางครั้ง แต่ช่วงนี้ทุกคนก็เตรียมอ่านหนังสือสอบกลางภาค ทำให้ไม่ได้เจมันเลย มีเดินสวนกันบ้าง หรือไม่ก็เห็นมันนั่งติวกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะ แต่พวกผมเร่งทำโปรเจ็ค ไม่ค่อยได้อยู่ในมหาลัยเท่าไหร่ ส่วนมากจะไปสิงบ้านพวกโมทย์ เจอกับตี๋ตอนซ้อมบาส พอใกล้สอบก็หยุดพัก
“อ้าวเจ จะไปไหนน่ะ”ผมเดินสวนเจหน้าหอ เห็นหอบหนังสือเต็มมือเลย
“ไปติวกับเพื่อนใน ม. น่ะพี่ แล้วเพิ่งกลับเหรอ”
“เอ่อ...เข้ามาเอาของน่ะ รอก่อนดิ เดี๋ยวออกไปพร้อมกัน”ผมบอกเจแล้วรีบวิ่งขึ้นห้อง ความจริงก็ไม่มีของให้เอาหรอกครับ ง่วงจะตายแล้ว อดนอนทำรายงานอยู่กับโมทย์สองคืนติด เพิ่งได้กลับหอก็วันนี้แหล่ะ วิ่งลงมาใหม่ก็เดินพาเจไปที่จักรยานครับ
“ผอมลงเปล่าวะเจ”ผมปั่นให้มันซ้อน แทบไม่รู้สึกเลยว่ามันนั่งอยู่หรือตกรถลงไปแล้ว ต้องหันหลังมาดูบ่อยๆ
“ก็นิดหน่อยพี่ งี้แหล่ะช่วงสอบ”
“เออ ก็กินเยอะๆ ให้อาหารมันไปเลี้ยงสมองหน่อย เดี๋ยวป่วยไปก็สอบไม่รู้เรื่อง แล้วนี่กินข้าวเย็นยัง”
“ยังไม่หิว เดี๋ยวซื้อขนมไปนั่งกินตอนติวกัน”นึกแล้วครับว่ามันต้องไม่กิน ผมไม่สนหรอกครับ ปั่นไปจอดที่ร้านอาหารตามสั่งหน้ามหาลัยเลย เจก็ลงมายืนงงๆ
“ไปกินข้าวกัน พี่ก็ยังไม่ได้กิน กำลังหิวเลย”ความจริงหิวนอนมากกว่า
“ไม่เป็นไร พี่กินเถอะ เดี๋ยวผมไปหาเพื่อนๆ ก่อน”เจทำท่าจะเดินไปผมเลยคว้าแขนลากเข้าร้านเลยครับ ไม่สนหรอกว่ามันจะกินไม่กิน มันก็ร้องโวยวายตามประสามันแหล่ะ
“จะกินไร”
“......................”ไม่ตอบผม ไม่ตอบก็ช่างครับ
“ป้าๆ เอาข้าวไข่เจียวหมูสับสองที่”
“เฮ้ยไม่เอา ป้าเอาข้าวผัดกะเพราหมูกรอบเผ็ดๆ”ผมนึกแล้วว่ามันต้องเปลี่ยน ก็มันไม่ชอบรสจืดๆ นี่นา
“ป้าเอาหมูกรอบสองเลยนะ ขอน้ำซุปด้วย”ผมก็ไม่ชอบเท่าไหร่หรอกครับ สั่งแกล้งมันเฉยๆ
นั่งรอสักพักข้าวผัดกะเพราะหอมๆ ฉุนๆ ก็มาวางอยู่ตรงหน้า ไอ้ที่ไม่หิวไม่กินก็โซ้ยซะเกือบหมด แสดงว่าไม่ได้กินข้าวทั้งวันแน่ๆ เลยครับ กินเสร็จผมก็ชิงจ่ายตังค์ให้ แล้วก็ให้มันมาซ้อนจักรยานปั่นเข้ามหาลัยไป
“จะให้ส่งตึกไหน”
“ส่งตึกคณะ”
ผมก็ปั่นไปหน้าตึก จอดรถให้มันลง แต่โชคไม่ดีครับ เจอคนที่ไม่อยากเจอตอนนี้ ส่งเสียงทักมาเลย
“อ้าวไอ้เอ็กซ์ มึงมาไมเนี่ย...หวัดดีครับน้องเจ”โมทย์ครับ ด่าผมก่อนค่อยหันไปยิ้มให้น้องมัน เจก็ส่งยิ้มหวานตอบ หมั่นไส้มันสองคนมากครับ
“ทำไม กูก็เรียนที่นี่เหมือนกัน มาไม่ได้รึไงวะ”
“อ้าวไอ้นี่ ไหนมึงบอกจะกลับห้องไปนอนให้กูมาส่งงานคนเดียว แล้วเสือกโผล่มาทำไมหน้าคณะเนี่ย”โมทย์พูดจบเจหันขวับมองผมเลยครับ โมทย์มึงจะพูดทำไมเนี่ยยยย
“ก็...กู...กูเกรงใจมึงไงเลยมาด้วย ไปๆ ไปส่งงานกัน”ผมพยายามลากโมทย์เข้าตึกเลย แต่มันขืนตัวไว้
“แล้วนี่น้องเจมาทำไมครับ มาติวหนังสือกันเหรอ”
“ครับพี่โมทย์ งั้นเจไปก่อนนะพี่”เจมันพูดแล้วเดินลิ่วๆ ไปเลย ทีกับพี่รหัสมันพี่ครับๆ ตลอด ผมหันหลังกลับไปคร่อมจักรยานตามเดิม
“อ้าว แล้วมึงจะไปไหนเนี่ย ไหนจะมาส่งงานกับกู”
“ส่งคนเดียวไม่ได้รึไง โตแล้วนะมึงน่ะ ไปๆ ถอย กูง่วง”
“เอ้าไอ้เชี่ยนี่ ทำตัวประหลาดขึ้นทุกวัน”โมทย์มันบ่นตามหลังผมครับ แต่ผมไม่สน
กลับมาถึงห้องก็ล้มตัวนอนเลยครับ หมดแรง ดีไม่ปั่นไปชนคนอื่น ง่วงสุดๆ หลับไปหลายชั่วโมงเหมือนกันครับ ตื่นมาอีกทีเกือบเที่ยงคืนแล้ว เลยโทรศัพท์ไปถามโมทย์มันเรื่องงานหน่อย
“ไงมึง อาจารย์ว่าไงวะ”
“เห็นเปิดผ่านๆ ไม่ได้ว่าไรนะ มึงเพิ่งตื่นเหรอเนี่ย”
“เออ มึงอยู่ไหนเนี่ย”
“กูอยู่คณะกับพวกเศกมัน มึงจะออกมามั้ย”พวกนี้มันขยันอ่านครับ ถ้าบางทีก็จัดติวกันเอง
“ติวกันอยู่เหรอวะ ไม่ไปหรอกว่ะ เพลียๆ”ผมขอนอนต่อดีกว่าครับ อ่านอะไรตอนนี้ก็ไม่เข้าหัว
“เออตามใจมึง เดี๋ยวกูไปติวให้น้องเจก่อนแล้วกัน แค่นี้...”
“เดี๋ยวก่อนมึง! เจอยู่กับมึงเหรอ”ผมตะโกนถามมันเสียงดังเลยครับ
“เออสิ เศกมันติวให้น้องอยู่ กูเลยช่วยๆ มัน แค่นี้นะมึง”ไอ้นี่ก็จะวางสายหนีผมลูกเดียวเลย
“เออเดี๋ยวกูไป อยู่ไหน ตึกคณะใช่ป่ะ เดี๋ยวเจอกันนะมึง”
“เฮ้ย เดี๋ย...”มันจะพูดอะไรไม่รู้ครับ ผมรีบวางหูอาบน้ำแต่งตัว ปั่นจักรยานออกไปเลยครับ ปั่นมาจอดหน้าตึกคิดแล้วน่าจะเอาเสื้อกันหนาวมาใส่มากเลยครับ หนาวมากๆ เพิ่งอาบน้ำสระผมมา ปากงี้สั่นเลยแหล่ะ
เดินเข้าไปในคณะ มองเห็นโมทย์มันโบกมือเรียกอยู่ในห้อง lab เลยเปิดประตูเข้าไปหา แต่ไม่เห็นกลุ่มเจเลยครับ
“ไหนล่ะมึง”
“ไหนอะไรของมึง”โมทย์ทำหน้างงเมื่อผมถาม
“ไหนว่าติวให้...รุ่นน้องอยู่”
“ติวเสร็จแล้ว พวกนั้นมันไปติวกันต่อที่หอไอ้ตี๋”สงสัยไปกันทั้งกลุ่ม เพราะพวกมันอยู่หอใกล้ๆ กัน มีเจคนเดียวที่อยู่ไกลเพื่อน
เซร็งเลยครับผม รู้งี้นอนต่อดีกว่า หมดอารมณ์คุยกับมันเลย แล้วมันก็ไม่บอกผม ผมเลยเดินหนีมันเลย
“เดี๋ยวมึง จะไปไหน มาแล้วก็อยู่ติวให้พวกกูเลย”
“มึงก็อ่านกันเองดิ กูง่วง”
“ง่วงแล้วมึงมาทำไมเนี่ย แม่งอาบน้ำสระผม หัวยังเปียกอยู่เลยเสือกบอกว่าง่วง ไหนมึงบอกกูสิว่ามึงมาทำไม”
“เออ.....นั่นสิ.......กูมาทำไม”ผมมาทำไมเนี่ย เมื่อเย็นก็รอบนึงแล้ว ตอนนี้อีกรอบ ก็แค่...อยากเห็นหน้าเอง
“เอ๊าไอ้นี่ ประสาทแล้วนะมึง มาเร็วๆ ช่วยพวกกูทำโจทย์นี้เร็ว”โมทย์มันก็คะยั้นคะยอผม จนต้องยอมมันครับ ก็นั่งเก็งข้อสอบกันน่ะแหล่ะ เอาโจทย์นั้นโจทย์นี้มาหัดทำกัน อย่างว่านะครับเรียนคอม เขียนโปรแกรมน่ะ โจทย์เดียวกันมันมีวิธีทำได้หลายรูปแบบ ทำของใครของมันแล้วก็มาดูกันว่าทำไมใช้คำสั่งนี้ ใช้แบบนี้ง่ายกว่า ใช้แบบนี้รัดกุมกว่า ช่วยๆ กันครับ ได้คุยได้เถียงกันมันส์ดี
เฮ้อออออออออออออ
ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้วครับ อดหลับอดนอนเสียหลายวัน ผมรีบขับรถกลับบ้านเลยครับ ไม่ใช่คิดถึงบ้านหรอก แต่โดนคุณแม่โทรตามตั้งแต่สอบวันแรกแล้ว
“ไงเรา กลับบ้านได้สักทีนะคุณชาย”เข้าบ้านปุ๊ปก็ได้รับพรจากคุณหญิงแม่ทันที ที่เรียกคุณหญิง คุณชายนี่ ส่วนมากจะเรียกประชดกันครับ
“โธ่แม่ครับ ผมสอบเสร็จก็ตรงมาเลยนะเนี่ย ไหนขอหอมหน่อยเร็ว”ผมเข้าไปนั่งคุกเข่าแล้วกอดเข้าที่เอวแน่นๆ ให้หายคิดถึง ได้ยินเสียงแม่กับป้านอมหัวเราะคิกคักกัน ก็นานๆ ผมจะกลับบ้านมาอ้อนทีนี่ครับ
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไหนดูซิ ตาโหลเชียว อดนอนมาล่ะสิ”แม่เอามือลูบหน้าผม ผมจับมือแม่ไว้ที่ข้างแก้ม หอมที่ฝ่ามือแรงๆ ทั้งสองข้างแล้วค่อยๆ ปีนขึ้นไปนอนหนุนตักแม่ ใครจะมองว่าผมทำตัวเป็นเด็ก ผมไม่อายหรอกครับ ก็แม่ผมนี่นาไม่ใช่คนอื่น แม่มองเราเป็นเด็กในสายตาแม่เสมอ ผมก็จะเป็นเด็กของแม่ด้วยเหมือนกัน
“เห็นคุณภานุเขาบอกว่าไปเจอเราที่หอเหรอ”
“ครับ พอดีรุ่นน้องผมทำงานให้พี่เขาน่ะ บังเอิญเจอกันพอดี แม่ถามทำไมเหรอ”
“เปล่า ก็แม่เจอเขามาติดต่อที่โรงแรม เห็นจะมาจัดงานอีกแล้ว แม่เลยให้ส่วนลดเขามากว่าเดิมไป”
“เออจริงสิ แล้วแม่รู้เปล่าว่าเขาใช้ห้องจัดเลี้ยงวันไหน ผมลืมไปเลยนะเนี่ย”ใช่ครับ งานของเจมัน
“ก็อีกสองวัน วันศุกร์นี้ไง ถามทำไมเหรอ”
วันศุกร์นี้เหรอ แสดงว่ามันต้องอ่านหนังสือด้วยทำงานไปด้วยน่ะสิ ป่านนี้มันไม่โทรมแย่แล้วเหรอเนี่ย วันนั้นที่เจอมันก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้ว
“แล้วแม่เรียกผมมาทำไมเหรอ”
“อีกเดือนกว่าก็ปิดเทอมแล้วใช่ไหมลูก”เสียงหวานมาเลยครับแม่ผม
“แล้วไงครับ บอกไว้ก่อนนะว่าถ้าจะให้ผมทำงานน่ะ ผมขอปฏิเสธนะ”
“โธ่เอ็กซ์ อย่าเพิ่งปฏิเสธแม่สิ นะลูกนะ เข้ามาช่วยแม่หน่อย แค่เป็นผู้ช่วยแม่เอง ถ้าไม่ช่วยแม่ตอนปิดเทอมนี้ เดี๋ยวปิดเทอมใหญ่ลูกก็เบี้ยวอีก ไหนจะเตรียมต่อโทด้วย นะลูก แค่เดือนเดียวเอง”แม่ผมพูดน่าคิดครับ ปิดเทอมเล็กเนี่ยแค่เดือนกว่าๆ แต่ถ้าปิดเทอมใหญ่เนี่ย อาจเป็นตลอดชีวิตก็ได้ ดีไม่ดีจะจับผมลงตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งเสียด้วยซ้ำ
“ก็ได้ครับ”
เท่านี้หล่ะครับ แม่ผมก้มลงมาหอมแก้มซ้ายขวาจนแทบช้ำ แค่รับปากไปทำงานด้วยแค่เดือนเดียวนี่ดีใจอะไรนักหนา น่าสงสัยครับ แต่ว่าพักเรื่องนี้ไว้ก่อน ตอนนี้มีเรื่องอื่นน่าสนใจมากกว่า
ผมขึ้นมาบนห้องนอน โทรไปหาตี๋เพื่อถามว่ามันสอบเสร็จวันไหนเลยรู้ว่าสอบเสร็จวันพรุ่งนี้ แสดงว่าเจมันก็ไม่ได้พักเลย สอบเสร็จมันก็ต้องไปทำงานกับพี่ภานุต่อ ตัวมันก็แค่นั้นไม่น็อคเอาเหรอนี่ เจมันเป็นคนแปลกๆ จริงๆ ครับ นึกจะอ่อนแอ ก็อ่อนแอเหมือนเด็กตัวน้อยๆ ที่อยู่เพียงลำพังไม่ได้ นึกจะเข้มแข็ง ก็ทำเอาใครต่อใครเขาทำได้แค่มองดูมันห่างๆ นึกแล้วก็....คิดถึ..ง...เฮ้ยยยยยย บ้าอีกแล้วผม เผลอคิดมากอีกแล้วครับ อยู่คนเดียวแล้วฟุ้งซ่านบ่อยครับช่วงนี้ ลงไปอ้อนแม่ต่อดีกว่าครับผม
********************************************************************************
เย้ๆๆๆ บอร์ดเปิดแล้ว ไม่ได้เข้าเสียหลายวันเลย
หวังว่าคงยังไม่ทิ้งเรื่องนี้ไปไหนนะคะ
ตอนนี้...ขอเช็คอีกรอบถ้าเสร็จเร็วอาจมาอัพให้อีกตอน แต่ไม่รับปากนะคะ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955786 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก