ลุ้นพี่เอ็กซ์กันใหญ่เลย ไหนช่วงแรกๆ ยังมีคนเชียร์ตี๋อยู่ไม่ใช่เหรอคะ
วันนี้มาดึกไปหน่อย แต่...หวังว่ายังมีคนรอนะคะ
***********************************************************
คำถามที่ผมไม่เคยคิดจะถามตัวผมเอง เพราะไม่แน่ใจในความรู้สึกของตนเอง หรือเพราะกลัวที่จะยอมรับมัน
“........ใช่”ผมตอบโมทย์ไป สีหน้ามันตกใจมากเหมือนกัน
“ชอบแบบไหน แบบ..แบบ.....”
“แบบที่มึงคิดนั่นแหล่ะ กูชอบเจ แต่...ก็แค่นั้นล่ะวะ”ใช่ครับ รู้ใจตัวเองแล้วก็แค่นั้นแหล่ะ ผมจะไปทำอะไรได้ หน้าผมมันยังไม่มองเลย
“ทำไมวะ แล้วมึงมีเรื่องอะไรกับน้องเจ กูไม่เห็นคุยกันเลย ปกติกัดกันจะตาย”
“กูคงโดนเขาเกลียดแล้วมั้ง......กูดันไปถามพี่ภานุว่าพ่อแม่เจมันตายยังไง”
“เฮ้ย!! แล้วมึงจะรู้ไปทำไม”
“ก็กูอยากรู้ ทีมึงน้องมันยังบอกเลย กูก็เลย....”
“ไอ้ขี้อิจฉา ทำอะไรไม่ปรึกษากูก่อน น้องมันเคยบอกกูที่ไหน กูก็รู้แค่ว่าพ่อแม่น้องเขาเสีย นอกนั้นเจมันไม่อยากบอก กูเลยไม่เซ้าซี้”โมทย์ด่าสวนทันควัน
“จริงเหรอวะ....ก็..กูไม่รู้นี่ กูแค่เป็นห่วงมัน เห็นทำโน่นทำนี่ตั้งเยอะ เมื่อคืนสอบเสร็จแม่งยังไปทำงานต่อเลย เห็นมันคุยกับพี่ภานุดี ท่าทางสนิทกันมาก กูเลยลองถามๆ ดู แต่มันดันได้ยิน....เลยโกรธกู”โอย....รู้สึกแย่อีกแล้วครับ ตกลงผมผิดเต็มๆ เลยใช่ไหมเนี่ย
“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนมึงไปทำงานกับเจด้วยน่ะ มึงนี่เป็นเอามากนะเอ็กซ์ มิน่าตอนเจเดินมากับอั้มมึงถึงมองไอ้อั้มมันตาขวาง จนไอ้เปามันต้องถามว่ามึงมีเรื่องอะไรกันน้องรหัสมันรึเปล่า”โมทย์มันพูดถูก ตอนที่เห็นสองคนนั้นเดินมาด้วยคน เสียงที่เพื่อนๆ แซว มันอดโมโหไม่ได้นี่นา ใครๆ ก็รู้ว่าอั้มมันชอบเจ แต่เจ้าตัวน่ะทำไม่รู้หนาวปล่อยให้คลอเคลียอยู่ได้
“ไม่มีไรหรอก กูแค่หงุดหงิด ไม่เกี่ยวกับอั้มมันหรอก”
“ไม่ต้องโกหกเลย หึงได้กระทั่งเด็ก แล้วมึงไปชอบเจมันตอนไหน ที่คอยรับคอยส่งช่วงแรกๆ ก็เป็นเพราะกูคอยบอกให้มึงทำแทนกูทั้งนั้น ไม่เห็นเคยอาสาทำอะไรให้มันเองเลย แล้ววันที่เจมันล้ม มึงยังด่าพวกกูอยู่เลยว่าเป็นห่วงเจจนเว่อร์น่ะ แล้วตอนนี้มันคืออะไรวะ”
“แรกๆ ก็เพราะมึงบอก แต่หลังๆ ที่มึงไม่ได้บอกกูก็ทำ......กูไม่รู้ว่ะ กูบอกไม่ถูก ตอนแรกกูก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนกูเห็นมันยืนคู่กับแฟนมันกูก็อิจฉา พอบอกเลิกน้องเขา...กู..ดีใจ พอกูเริ่มแน่ใจในตัวเอง เจมันก็บอกให้กูเลิกยุ่งกับมัน กูยังไม่ทันจีบก็อกหักแล้วว่ะ”ผมพูดอะไรไปโมทย์มันก็ยืนฟังนิ่งๆ
“เฮ้อ........กูหนักใจแทนมึงว่ะ อย่าคิดมากเลย เจคงแค่โกรธมึงน่ะ เจเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว เดี๋ยวมันก็หาย.....เข้าไปข้างในเหอะ ป่านนี้เพื่อนๆ สงสัยแล้ว”โมทย์ตบไหล่ผมสองสามที แล้วเกาะบ่าผมเดินกลับไปที่โต๊ะกันครับ
เก้าอี้สองตัวข้างๆ โมทย์ยังว่างอยู่ ผมเห็นเจกับเก๋เดินออกไปตั้งแต่ผมร้องเพลงจบแล้วนะ ทำไมยังไม่มาอีก หรือว่าจะกลับกันไปแล้ว มันไม่อยากเห็นหน้าผมขนาดนั้นเลยเหรอ
“ตี๋ๆ เจกับเก๋มันกลับแล้วเหรอวะ”ผมสะกิดถามตี๋เบาๆ
“ยังนี่พี่ แต่ไม่รู้มันหายไปไหนกัน”ตี๋หันมาตอบแล้วก็หันไปคุยกับคนอื่นๆ ต่อ สักพักสองคนนั้นก็เดินกลับเข้ามา
“ไปสวีทที่ไหนกันมาครับน้องๆ”เศกจะแซวทำไมเนี่ย มันเพื่อนกันนะ
“สวีทหวานแหววมากเลยค่ะพี่เศก มดจะขึ้นปากหนูอยู่แล้วค่ะ”เก๋ตอบกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะด้วย เห็นเจว่าอะไรเก๋มันเบาๆ ทำไมมันไม่เถียงเหมือนทุกทีล่ะว่าไม่ใช่
“อะไรกันคู่นี้ ไหนบอกไม่มีอะไรกันไง”เปามึงก็อย่าชี้นำสิวะ กูคิดมากนะ
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ ไอ้เก๋มัน....”เจทำท่าจะหันมาด่าเก๋ แต่เก๋พูดอะไรไม่รู้เจมันหยุดพูดทันทีเลยครับ
“นั่นแน่ๆ คู่นี้มันยังไงๆ ปกติไม่เห็นน้องเจจะหงออย่างนี้นี่”โมทย์มึงเพื่อนกูเปล่าเนี่ย ไม่ไหวแล้วครับ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากเห็น กินเหล้าดีกว่าครับ เมาๆ จะได้ฟังอะไรไม่รู้เรื่อง
“เฮ้ยมึงเบาๆ หน่อย เดี๋ยวก็ขับรถไม่ไหวหรอก”
“ไม่ไหวก็ให้มึงขับไง มึงไปนอนห้องกูนะคืนนี้”ผมหันไปบอกโมทย์ แต่มือก็ยังส่งเหล้าเข้าปากต่อเรื่อยๆ เห็นโมทย์มันส่ายหน้าอย่างระอา ช่างกูเถอะนะ ปล่อยกูวันนึงแล้วกัน
ผมดื่มไปเรื่อยๆ ใครชนด้วยผมชนหมด ชนมันแม้แต่โต๊ะข้างๆ จนร้านเกือบปิดก็แยกย้ายกันกลับ แน่นอนเมาไม่ขับ ให้โมทย์ขับแทน ผมนึกอยู่แล้วแหล่ะว่าตอนกลับเนี่ยยังไงเจก็ไม่มีทางมากับผม แต่....
“มึงมานั่งนี่ทำไมวะ ทำไมไม่ไปกับเพื่อนมึง”ใช่ครับ ตี๋มันนั่งอยู่เบาะหลังคนเดียว
“ไปทำไม คันนั้นเบียดจะตาย นั่งกับพี่ๆ น่ะแหล่ะดีแล้ว”ตี๋ลอยหน้าลอยตาตอบเลยครับ
“แล้วไม่ไปกับอั้มมันล่ะ มันต้องไปส่งเก๋ตรงหอมึงอยู่แล้วนี่”
“ให้เก๋มันนั่งไปเป็นเพื่อนเจน่ะดีแล้ว หรือพี่อยากให้เก๋มากับผม แล้วให้เจไปคนเดียวล่ะ”
“............”ไม่มีปัญญาตอบเลยครับ เรื่องอะไรจะให้เจนั่งคนเดียวล่ะ เมาๆ เดี๋ยวโดนปล้ำทำไง
“พี่เอ็กซ์...ผมไม่อยากอ้อมค้อมนะ ผมถามพี่ตรงๆ เลยว่าพี่ชอบเจมันเหรอ คิดดีๆ ก่อนตอบนะ”ตี๋พูดมาทำเอาผมอึ้งเลยครับ นี่ผมแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ ใครต่อใครถึงมองออก
“......ใช่ พี่ชอบเจ ทำไมมึงรู้วะ”
“ผมน่ะเพื่อนสนิทมันนะ ใครคิดยังไงกับมันทำไมผมจะดูไม่ออก แต่เพิ่งแน่ใจวันนี้แหล่ะ ได้ยินตอนที่พูดกันน่ะ ดีนะที่โก้มันไม่ได้มาด้วย ไม่งั้นพี่ไม่ได้นั่งคุยสบายๆ กับผมแบบนี้หรอก เห็นผมห่วงผมหวงเจมันขนาดนี้ ไอ้โก้มันก็ไม่น้อยกว่าผมหรอก”
“เออ เห็นมันต่อยมึงวันนั้นกูก็รู้แล้ว”ผมหันไปยิ้มแหยๆ ให้มัน นึกดูแล้ว โก้เป็นประเภทพูดน้อยต่อยหนักครับ
“ให้ผมรู้น่ะดีแล้ว อย่างน้อยผมก็ไม่ใจร้ายบอกให้พี่ตัดใจจากเจ แต่...อย่าเพิ่งไปจีบมันเลยนะพี่”
“ทำไมวะ พี่ไม่คิดจะหลอกมันนะ”
“ผมรู้ว่าพี่จริงใจ ตอนนี้พี่คงรู้เรื่องพ่อแม่มันแล้ว ผมถามพี่ตรงๆ นะ ว่าพี่แน่ใจเหรอ พี่ก็ไม่ได้เป็นเกย์นี่ แน่ใจนะว่าไม่ใช่แค่อยู่ใกล้มันมากไปหรือเกิดนึกสงสารเลยสับสนว่าตัวเองชอบเจมัน ชายรักชายน่ะมันไม่ง่ายนะ ไหนจะสังคม คนรอบข้าง ครอบครัวพี่อีก พี่ทนกับปัญหาพวกนี้ได้เหรอ....แน่ใจแล้วเหรอว่าเป็นเจมันที่พี่ต้องการน่ะ ผม......ก็เคยรักมันในความหมายนั้น แต่สุดท้ายผมรู้ว่าควรอยู่สถานะไหน ถ้าเป็นเพื่อน......จนตายผมก็จะอยู่กับมัน และมันก็ไม่ผลักไสผมแน่ เจมันมีอะไรมากกว่าที่พี่คิดนะ ผมนับถือพี่เหมือนพี่ชาย ไม่อยากให้มีอะไรทำให้พี่กับเจเข้าหน้ากันไม่ติด...........ถ้าเมื่อไหร่พี่แน่ใจตัวเองแล้วว่าจะอยู่กับมันในสถานะไหน....ตลอดชีวิตพี่....มาบอกผม แต่ช่วงนี้ขอให้พี่ห่างๆ มันแล้วกันนะ เพื่อตัวพี่เองด้วย”ตี๋พูดมาตลอดทางจนถึงหน้าหอ มันเดินขึ้นหอไปแล้ว คำพูดมันทำให้ผมสร่างเมาเลย
ผมไม่แปลกใจเลยที่ได้ยินว่ามันเคยรักเจ และแน่นอนว่าตอนนี้มันก็ยังรัก ซึ่งโก้เองก็คงเหมือนกัน มันพูดในสิ่งที่ผมไม่ได้คิด และไม่เคยคิด ก็ผมเพิ่งรู้ตัวเองว่าชอบมันน่ะ แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมก็ไม่เคยคิดลึกซึ้งอะไรกับใครด้วย คำว่าตลอดชีวิต....ไม่เคยคิดกับใครสักที
“ทำตามที่ตี๋มันบอกเถอะ กูเห็นใจมึงนะ แต่ก็เห็นด้วยกับตี๋มัน ถ้ามึงยังไม่แน่ใจก็อย่าไปทำให้เจมันสับสนเลยว่ะ”โมทย์บอกผมตอนที่เราล้มตัวลงนอน ผมกลับมาถึงห้องแล้ว แล้วคนข้างห้องล่ะ เขากลับมารึยัง เขาปลอดภัยดีมั้ย ถึงจะบอกให้ห่างๆ แต่แค่แอบมองตรงระเบียงคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“นอนเถอะเอ็กซ์ ลองดู...ว่าจะเป็นยังไง ถ้ามึงไม่มีเจ ลองกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนดู”
ผมต้องล้มตัวลงนอนตามเดิม ผมควรจะทำตามที่พวกมันสองคนบอกใช่ไหม ได้...ผมจะทำ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955661 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก