มาดึกอีกแล้ว เน็ตมีปัญหาอ่ะ เซ็งเลย
**********************************************************************************************************************************************
ปัง ปัง ปัง
เสียงทุบประตูยังดังอยู่เรื่อยๆ อย่างน่ารำคาญ ผมเดินออกมาถึงประตู ไม่เห็นหน้าก็รู้ว่าใคร เล่นทุบซะประตูแทบพัง แถมยังมาขัดจังหวะอีก
“มาเชี่ยไรแต่เช้า”นี่ไงครับ คำทักทายรายของผม
“เช้าบ้านมึง นี่มันจะเที่ยงแล้ว”ไอ้โมทย์ก็ทักกลับไม่แพ้กัน ผมมองผ่านไหล่มันไป
“มองไรมึง”
“ก็นึกว่ามึงจะลากไอ้สองตัวนั้นมาด้วย”
“ไม่ต้องห่วง..เดี๋ยวตามมา...แล้วนี่มึงจะยืนขวางอีกนานมั้ย ให้กูเข้าไปหาน้องกูสักทีสิ”โมทย์โวยเพราะผมยืนกางแขนกั้นขอบประตูอยู่
“จะเข้าก็เข้า แต่อย่าเพิ่งไปหาเจ เดี๋ยวกูเรียกให้”ผมน่ะไม่ได้กลัวอะไรหรอก แต่คนในห้องน่ะสิ จะปรับสีหน้าได้หรือยัง ปากนุ่มๆ นั่นก็แดงหน่อยๆ ด้วย ขนาดผมแค่จูบเบาๆ เองนะ
“ทำไมวะ มึงทำไรน้องกู”
“จะเข้าไม่เข้า ถ้าเข้าก็นั่งรอที่โซฟาก่อน เจยังไม่ตื่น”ผมบอกไปมันก็พยักหน้ารับ มันคงไม่อยากกวนเจตอนนอนนั่นแหล่ะ ตรงข้ามกับผมแฮะ ผมอ่ะอยากกวนทั้งตอนตื่นตอนนอนนั่นแหล่ะ
เปิดประตูให้โมทย์เข้ามา มันก็มองๆ ประตูห้องนอนผม ทำท่าจะเดินเข้าไป ผมเลยเดินไปขวางแล้วเข้าห้องปิดประตูเลย มองมาที่เตียงเห็นเจนั่งพิงขอบเตียงก้มหน้าก้มตาอยู่
“เจ...พี่โมทย์มาหา”ผมเดินไปข้างเตียงฝั่งที่เจนั่ง เจพยักหน้ารับแต่ยังนั่งนิ่งจนผมใจหาย เจมันจะโกรธผมรึเปล่าที่ทำแบบนั้น แต่ห้ามใจไม่ไหวจริงๆ
“เจ...โกรธพี่เหรอ”นั่งลงบนเตียงพยายามก้มหน้ามอง อยากรู้ว่าเจทำหน้ายังไงอยู่ ร้องไห้รึเปล่า
“จะโกรธพี่ก็ได้นะพี่ไม่ว่า แต่อย่าเกลียดพี่นะ”ผมกุมมือเจไว้หลวมๆ เจเหมือนจะชักมือกลับแต่ผมไม่ปล่อย
“ว่าไง...โกรธเหรอครับ”เวลาพูดเพราะๆ ได้ผลเสมอ เจส่ายหน้าแทนคำตอบ
“แล้วเป็นอะไร.......อายเหรอ”พูดจบเจชักมือกลับทันที เงยหน้าขึ้นมารู้เลยครับว่าอายจริงๆ ก็แก้มแดงแบบนี้จะให้คิดเป็นอย่างอื่นคงไม่ได้
“ไอ้..ไอ้บ้า..ไอ้ลามก...ไอ้ฉวยโอกาส”เจด่ารัวเป็นชุดเลยครับ พร้อมด้วยกำปั้นเล็กๆ ทุบไปตามแขนตามตัวผม เห็นตัวเล็กๆ เนี่ยหมัดหนักเหมือนกันนะ
“โอ้ย เจ พอก่อน..หยุดๆๆ ไอ้โมทย์อยู่ข้างนอกนะ เดี๋ยวมันก็ได้ยินหรอก”ได้ผลอีกแล้ว หยุดชะงักเลย เจคลานไปลงจากเตียงอีกฝั่ง กำลังจะเดินไปถึงประตูผมรีบเดินไปคว้าแขนไว้ก่อน
“เจ...พี่ขอโทษ”
“..อืม”เจก้มหน้าตอบเบาๆ ในลำคอ
“พี่ขอโทษที่........ไม่ได้ขอก่อน”ผมไม่ขอโทษที่จูบหรอกครับ ก็ตั้งใจนี่นา เพียงแต่ลืมขอแค่นั้นเอง
“ไอ้ๆ...”เจทำท่าจะด่าผมแต่ติดตรงหน้าประตูห้องเป็นโซฟา พูดอะไรไปข้างนอกอาจได้ยินได้ มือข้างที่ไม่เจ็บผมก็จับเอาไว้แล้ว ทำอะไรผมไม่...
“โอ้ย!!!”ไอ้เด็กเวรมันกระทืบเท้าผมเสียแรงเลย แล้วมันก็เปิดประตูวิ่งออกไปเลย ผมนี่นั่งลูบเท้าตัวเอง มันเอาส้นเท้ากระแทกลงมาแน่เลยครับ เจ็บชะมัด อุตส่าห์นึกว่าหมดฤทธิ์แล้ว แสบชะมัด
ผมรอจนเริ่มหายเจ็บแล้วค่อยเดินออกมา เห็นโมทย์มันนั่งอยู่คนเดียวเลยถามหาเจ มันก็บอกว่าเจกลับไปอาบน้ำที่ห้องเดี๋ยวมากินข้าวด้วย
“มึงบอกมาเลยนะ ทำอะไรน้องกูหรือเปล่า”ไอ้โมทย์มันบ้าแล้วรึเปล่า ทำเหมือนเจเป็นน้องแท้ๆ ก็ไม่ปาน หวงชะมัด
“มึงอะไรนักหนาเนี่ยโมทย์ กูถามจริงๆ นะ มึงชอบเจแบบไหนกันแน่วะ”
“กูก็เคยบอกมึงแล้วไง ว่ากูชอบเจแบบน้อง มึงน่ะอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง บอกมาเลยทำอะไรน้องกูรึเปล่า”
“มึงจะฟังจริงอ่ะ”ได้ทีกวนมันบ้างครับ หวงกันดีนัก
“เฮ้ยยย มึงอย่าบอกนะว่า...”
“เชี่ยนี่ คิดไรของมึง ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหล่ะ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เหนื่อยมาทั้งคืนเลย เล่นเอากูหมดแรงเลย”ผมพูดแล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำเลย ได้ยินเสียงมันโวยวายตามหลัง สมน้ำหน้าครับ ให้มันอึดอัดเล่น แต่เหนื่อยจริงๆ นี่นากว่าเจจะหยุดร้อง แถมไข้ก็ขึ้นแล้วยังเพ้อถึงพ่อแม่อีก ดีแล้วครับที่ผมไม่ปล่อยให้มันกลับไปนอนคนเดียว
อาบน้ำเสร็จเข้ามาแต่งตัวในห้อง พอออกมาก็เห็นเจมันมานั่งอ้อนพี่รหัสมันอยู่แล้วครับ นั่งดูอยู่ได้ไอ้ข้อมือนั่นน่ะ ตรงนี้เจ็บมั้ยครับ เจ็บครับ ตรงนี้ล่ะเจ็บมั้ย เจ็บครับ เดี๋ยวก็ทำให้เจ็บแม่งทั้งคู่เลย
“เจ....เอาข้อมือมาดูดิ๊”ผมยืนข้างมัน มันก็หันหน้ามามองผม แล้วสะบัดหน้ากลับไปคืน ไอ้คนที่อายๆ น่ารักน่าหยิกเมื่อกี้หายไปไหนวะเนี่ย
“จะให้ดูดีๆ มั้ย”ต้องให้ขู่ให้บังคับอยู่เรื่อย ไอ้โมทย์ก็มองผมตาขวาง ช่วยไม่ได้ ผมดูแลของผมทั้งคืน
“อืม...ยังบวมนิดหน่อย ปวดมั้ย”ความจริงถ้ามันไม่เซ่อทับแขนตัวเอง ป่านนี้หายบวมแล้วครับ
“ไม่ปวด”หางเสียงไม่มีอีกแล้วครับ
“งั้นก็ประคบเย็นต่อแล้วกัน ตอนบ่ายค่อยดูอีกที”ผมพูดจบมันก็ชักมือกลับ ช่างมันครับ ทีใครทีมัน ผมเดินไปหยิบถุงเจลที่แช่ไว้มายื่นให้ไอ้โมทย์ ท่าทางมันอยากดูแลออกนอกหน้าขนาดนั้น ถ้าไม่ให้มันทำมันคงกระโดดกัดคอผมแน่ๆ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955685 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก