หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434

[G_wa]

นั่งด้วยคนนะ ขอกินป๊อปคอร์นด้วย มีใครเอามายัง

[life_fracture]

นั่งด้วยคนนะ ขอกินป๊อปคอร์นด้วย มีใครเอามายัง

มาเนียนๆ เลยนะเนี่ย

[snowblack]

 

[G_wa]

“อ้นๆ เอารูปนี้ส่งเมลล์ให้พี่หน่อย”ผมโยนซีดีงานให้อ้น วันนี้เข้ามาเคลียร์งานครับ ยังไงงานนี้ก็ต้องออกแบบให้เสร็จก่อนผมสอบเสร็จ

“แก้เสร็จแล้วเหรอพี่ รอเดี๋ยวนะ”อ้นรับซีดีไปเปิด แล้วส่งรูปที่แก้ไขแล้วไปให้ลูกค้า งานจะจัดหลังผมสอบเสร็จประมาณครึ่งเดือน หลังจากอ้นส่งงานให้ผมเสร็จเราก็เข้าไปประชุมงานกับพี่นุและพี่ๆ คนอื่นๆ กว่าจะคุยกันเสร็จก็ดึกแล้วครับ คืนนี้ก็นอนค้างบ้านพี่นุกับไอ้อ้นเหมือนเดิม ดีว่าพรุ่งนี้วันอาทิตย์ครับ สบายหน่อย

กลับมาถึงบ้านก็ให้อ้นมันไปอาบน้ำก่อนเลย ส่วนผมก็ออกมาดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น พี่นุขึ้นไปนอนแล้วครับ ช่วงนี้งานเยอะมากทำงานนอกเวลากันตลอด แต่พี่เขาก็ให้ค่าล่วงเวลาทุกคนนะครับ เลี้ยงดีด้วย คนมีฝีมือเลยอยู่กับพี่เขาเยอะ

ครืดดด ครืดดดดด

เสียงโทรศัพท์ผมที่วางอยู่บนโต๊ะมันสั่น หยิบมาดูเบอร์ไม่คุ้นเลยครับ

“ครับ”

“ไงไอ้เปี๊ยก”

“โหหหห เล่นด่าปมด้อยคนอื่นอีกแล้ว”รู้งี้ไม่น่ารับเลยครับ ไอ้บ้าอำนาจเนี่ย ถึงไม่เคยคุยโทรศัพท์แต่คนที่ชอบว่าผมแบบนี้มีคนเดียว

“ฮ่าๆๆๆ รู้ด้วยเหรอว่าใคร”

“กวนประสาทอย่างนี้มีคนเดียวแหล่ะ โทรมามีอะไรพี่ แล้วเอาเบอร์ผมมาจากไหนเนี่ย”ผมไม่เคยให้เบอร์พี่เขานะ หรือว่าเอามาจากพี่โมทย์

“เอามาจากไอ้โมทย์มัน แล้วนี่ทำไรอยู่ ดึกแล้วไม่หลับไม่นอน”ดูเขาถามครับ ถามเพื่อไรเนี่ย

“นั่นสิ ดึกแล้วโทรมาทำไม”

“........มะรืนก็เริ่มสอบแล้ว อ่านหนังสือหมดหรือยัง”เชอะ ดีแต่ถามคนอื่น ทีผมถามกลับไม่ตอบ

“ก็เกือบหมดแล้ว เหลือวันท้ายๆ น่ะยังอ่านไม่หมด แต่ระดับนี้แล้ว จิ๊บๆ”

“ขี้โม้ว่ะ”พี่เอ็กซ์พูดสวนทันทีเลยครับ

“โหคนเรา ดูถูกอีกแร่ะ คะแนนเก็บผมออกจะดี”คะแนนผมดีจริงๆ นะ ถึงผมจะทำงานด้วยเรียนด้วย แต่ก็ไม่ทิ้งการเรียนหรอกนะ

“เออรู้ ไอ้โมทย์มันพูดกรอกหูอยู่ทุกวัน”หุหุ พี่โมทย์ผมน่ารักที่สุด

“ได้เยอะกว่าน้องรหัสพี่อีก ชิส์”ขอเอาไอ้ตี๋มาข่มหน่อยครับ

“เอ๊ะไอ้นี่ ข่มอยู่ได้เว๊ย...”เสียงหงุดหงิดหน่อยๆ แสดงว่ายั่วได้ผลครับ

“พี่เจห้องน้ำว่างแล้วนะ”เสียงไอ้อ้นมันตะโกนบอกครับ

“เออเดี๋ยวไป”

“เจ! อยู่ไหนน่ะ เสียงไอ้อ้นนี่”พี่เอ็กซ์ตะโกนมาจนผมต้องเอาหูออกห่างเลยครับ

“อยู่บ้านพี่นุ จำเสียงอ้นมันได้ด้วย”

“แล้วไปทำไรกันที่นั่น”เขาจะทำเสียงตื่นเต้นอะไรเนี่ย

“ก็มาทำงานสิ ดึกแล้วขี้เกียจกลับเลยนอนค้างกัน”

“...เหรอ.....เจ....นอนยังไง”พี่เขาถามอะไร นอนยังไงหมายถึงอะไรเนี่ย พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย สงสัยเครียดเรื่องสอบมากไปเปล่า

“นอนยังไง ก็นอนหลับตาสิ ถามอะไรเนี่ย”

“ไม่ใช่.ชุดน่ะ..ใส่ชุดนอน..ยังไง”พี่เอ็กซ์คร้าบบบ เป็นอะไรมากเปล่าครับเนี่ย

“ก็ใส่ขาสั้น ถามทำไม”

“เจ...ใส่เสื้อได้เปล่า ใส่เสื้อนอนเหอะนะ ถอดเสื้อมันไม่...ไม่ดีน่ะ...เชื่อพี่”อะไรของพี่เขาเนี่ย ท่าจะประสาทขึ้นทุกวัน มายุ่งอะไรกับเรื่องชุดนอนผมเนี่ย

“ไม่ใส่ มันร้อน แค่นี้นะพี่ ผมจะไปอาบน้ำแล้ว เหนื่อย ง่วง”ผมกดวางสายไปเลยครับ ได้ยินพี่เขาตะโกนอะไรมาแว่วๆ แต่ไม่ได้สนใจ ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวครับ ผมมานอนค้างที่นี่ทีไรก็ใส่ขาสั้นทุกที จะให้ใส่เสื้อพี่นุไม่ไหวครับ ยาวเกือบถึงเข่า ผมรู้นะครับว่าพี่เอ็กซ์ห่วงเรื่องอะไร พวกไอ้ตี๋กับโก้ก็เคยให้ผมระวังเรื่องนี้ แต่อ้นมันก็ไว้ใจได้ ไม่ต้องมานั่งกังวลเรื่องนี้เลยครับ ถ้านอนกับพี่เอ็กซ์สิน่ากลัวกว่าอีก ชิส์...ทำมาเป็นระแวงคนอื่น ไม่ได้ดูตัวเองเลย

“นั่งยิ้มอะไรคนเดียวพี่เจ”อ้าวไอ้อ้นมันมานั่งข้างๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วใครยิ้ม ผมเหรอ

“บ้า..ใครยิ้ม ไม่ได้ยิ้ม มั่วแล้วมึง”ผมเม้มปากแน่นเลยครับ รู้สึกเหมือนตัวเองยิ้มอยู่จริงๆ ด้วย

“ก็นั่งยิ้มอยู่เห็นๆ คิดถึงใครอยู่อ๊ะเปล่า”ได้ทีมันแซวผมเลย

“ไม่มี๊ ไม่ได้คิดถึงใคร ไปอาบน้ำดีกว่า”ผมเดินหนีมันเลยครับ มันพูดอะไรไม่รู้เรื่องอ่ะ
.
.
.
ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้วครับ ดีใจมากมาย สอบก็เสร็จ งานก็เรียบร้อยหมดแล้ว งานนี้ผมฝากให้อ้นมันดูแลต่อเพราะผมคงไม่ลุยหน้างานเอง แต่ที่สำคัญสอบเสร็จแล้วต้อง....ฉลองครับ ไม่ใช่ที่ไหนหรอก ร้านเหล้าร้านประจำของพวกพี่ๆ ที่กลายเป็นร้านประจำของพวกผมไปแล้วเหมือนกัน กลับห้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้ารอตี๋กับโก้มารับไปพร้อมกันครับ

มาถึงร้านพวกพี่ๆ เขาก็มาพร้อมกันแล้วครับ เก๋มันก็มากับโอ้ครับ คู่นี้ยังไงอยู่ครับ ช่วงสอบโอ้ก็มานั่งติวกับพวกผมด้วย พูดถึงช่วงสอบ ผมได้รับ sms จากพี่เอ็กซ์ทุกวันทั้งก่อนนอนและตอนตื่น แต่ไม่ค่อยได้เจอกันครับ รุ่นพี่รุ่นน้องสอบสลับวันกัน แต่วันนี้ได้เจอแล้วครับ นั่งข้างพี่โมทย์เหมือนเดิม มีที่นั่งข้างๆ สามที่พอดี แต่...วันนี้พิเศษครับ ผมต้องนั่งกลางระหว่างโก้กับตี๋ มันสองคนก็รู้หน้าที่ครับ เดินไปนั่งริมกันทั้งคู่ เห็นพี่เอ็กซ์พูดอะไรกับตี๋ก็ไม่รู้ ก่อนจะหน้าบึ้งกลับไป พวกผมก็กินดื่มกันสนุกสนานจนเริ่มดึกขึ้นทุกที

“ว่าไงน้องๆ ตกลงใครไปออกค่ายกับพี่บ้าง”พี่เศกถามครับ แต่ผมไม่ได้ฟังหรอกว่าใครตอบว่าไงบ้าง ตอนนี้ขอกินเหล้าก่อน

“เจล่ะ ว่าไง ไปด้วยรึเปล่า”หืมม เสียงใครหว่า อ๋อ..พี่เอ็กซ์

“ออกค่ายน่ะเหรอ ไม่ไปหรอกพี่”

“จะกลับบ้านเหรอ”

“เปล่าครับ”ผมตอบยิ้มๆ แล้วหันมายิ้มให้เพื่อนผมสองคนข้างๆ ด้วย ตี๋ก็ยิ้มตอบผมเหมือนเดิม แต่โก้ไม่มองหน้าผมครับ มันหันหน้าไปทางอื่น เอาแขนมาพาดบ่าผมไว้ ตี๋เองก็เอามือมาจับมือผมไว้ใต้โต๊ะ ผมบีบมือมันกลับเบาๆ ให้มันสบายใจว่าผมยังอยู่ ยิ่งเวลาใกล้เข้าวันใหม่...ทั้งคู่ก็ยิ่งพูดน้อยลง และนั่งชิดผมมากขึ้น

“คืนนี้...พวกกูไปนอนค้างด้วยนะ”โก้หันหน้ามาถามผม

“....อย่าเลย”ผมตอบไปช้าๆ โก้ก็หันหน้ากลับไปเหมือนเดิม แต่แรงบีบที่ไหล่ผมมากขึ้น

“วันนี้ไอ้สามคนนี้มันแปลกๆ ว่ะ นั่งเบียดกันอย่างกับกลัวเจมันจะหนีงั้นแหล่ะ”พี่โมทย์เก่งจริงๆ ครับที่ดูออก ว่าพวกมันกลัวผมว่าผมจะหนี.....

“พี่โมทย์ก็พูดไปนั่น ผมจะ....”คำว่า ‘หนีไปไหน’ ถูกกลืนหายไป ไม่ว่ายังไงผมก็โกหกไม่เก่งจริงๆ ทุกคนในโต๊ะมองผมอย่างงงๆ ที่ผมไม่พูดต่อ ผมก็ไม่พูดอะไร ยกเหล้าขึ้นมาดื่มดีกว่า ความอึดอัดหายไปเพราะเสียงหวานๆ จากด้านหลัง

“หวัดดีค่ะพี่เอ็กซ์”ทุกคนหันไปมองตามเสียง.....ดาวนั่นเอง

“หวัดดี”พี่เขาตอบเสียงแข็งจัง

“หวัดดีค่ะพี่โมทย์ พี่เศก”ดาวส่งยิ้มให้ทุกคนบนโต๊ะ คนอื่นๆ ก็ยิ้มตอบ บางคนก็ยิ้มแบบฝืนๆ ยังไงไม่รู้ครับ

“อ้าวเจ มาด้วยเหรอ เป็นไงคะ สอบได้มั้ย”ดาวหันมาทักผมด้วย

“ดีครับ ก็พอได้ ดาวล่ะ”ผมทักกลับ พี่เอ็กซ์หันมามองผมอย่างงงๆ

“ก็คงผ่านมั้ง แต่เกรดคงไม่สวยเท่าไหร่”เกรดไม่สวยไม่เป็นไรครับ ดาวสวยก็พอแล้ว หุหุ

“ดาวรู้จักกับเจด้วยเหรอ”พี่เอ็กซ์ถามใครหว่า ถามผมหรือดาว แต่ดาวก็ตอบแทนแล้วครับ

“ทำไมจะไม่รู้จักล่ะคะ...เจเขาออกจะน่ารัก ใครๆ ก็รู้จัก”ดาวชมผมด้วยครับ

“แหมน้องดาว เดี๋ยวนี้ไม่ชอบเอ็กซ์มันแล้วเหรอ ช่วงงานกีฬายังเห็นตามไปหาที่สนามบอลอยู่เลย”พี่เศกพูดครับ ผมเกือบลืมไปเลยว่าดาวคงชอบพี่เอ็กซ์ ครั้งแรกที่เจอผมก็เพราะจะเข้ามาถามหาพี่เขานี่นา

“นั่นบังเอิญต่างหากคะ ดาวแค่เข้าไปทักเฉยๆ งั้นเดี๋ยวดาวไปนั่งกับเพื่อนๆ ก่อนนะคะ ไปนะคะพี่เอ็กซ์ ไว้เจอกันใหม่นะคะ”ดาวเอามือแตะบ่าพี่เอ็กซ์เบาๆ ก่อนเดินจากไป พอเธอเดินพ้นไปไม่นานเสียงพี่ๆ เขาก็เริ่มแซวพี่เอ็กซ์ทันที

“ไงวะมึง ถ่านไฟเก่าจะคุรึเปล่าเนี่ย”พี่กรแซวก่อนเพื่อนเลยครับ คนอื่นๆ ก็เลยเชียร์กันใหญ่ นั่นสินะ ท่าทางแบบนั้นยังไงก็ดูออกว่าเคยลึกซึ้งกันมาก่อน และก็ดูเหมาะสมกันด้วย....ทั้งๆ ที่พอจะเดาเรื่องดาวได้อยู่แล้ว แต่.......ทำไม...ผมถึงรู้สึกหวิวๆ ในใจ...ลึกๆ แล้ว.............ผิดหวังเหรอ

“เจ...ไปคุยกันหน่อยสิ”โก้หันมาเรียกผมเบาๆ ผมหันไปมองหน้าตี๋ ตี๋ก็พยักหน้าให้ เราสามคนลุกออกจากโต๊ะเดินไปทางหลังร้าน พี่ๆ บางคนก็มองงงๆ แต่โก้หันไปบอกว่าจะไปห้องน้ำ เดินมาถึงหลังร้านโก้ก็เดินมาลูบหัวผมเบาๆ ตี๋เองก็จับมือผมไว้

“จะไปอีกแล้วเหรอเจ”โก้ถามผม สีหน้าโก้เศร้าจนผมใจหาย ผมได้แต่พยักหน้าตอบ

“ไปด้วยได้มั้ย”ตี๋บีบมือผมแน่นขึ้น ผมเองก็บีบมือตอบพร้อมส่ายหน้าให้ น้อยครั้งที่ตี๋จะเบือนหน้าหนีผม โก้จับหน้าผมให้เข้ามาซบที่ไหล่ไว้แล้วจูบที่ขมับ ก่อนจะกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูผม เสียงกระซิบที่ทำให้ผมแทบร้องไห้

“.....แล้วกลับมานะ...ฮึก...ต้อง..กลับมา...นะ”โก้ร้องไห้..ผมทำให้โก้ร้องไห้อีกแล้ว ตี๋เองก็ร้องไห้ ตี๋กอดตัวผมจากด้านหลังไว้แน่น ผมรู้สึกถึงแรงสั่นน้อยๆ จากการร้องไห้............ผมเสียใจ....

“ฮึก...สัญญาสิ...เจ...สัญญามา..ต้องกลับมา..ฮึก...สัญญามา...สัญญา...”ตี๋เรียกร้องสิ่งที่ต้องการเบาๆ สิ่งที่ผมให้ไม่ได้

“คำสัญญามันก็แค่คำพูด....จะกลับมานะ ไม่สัญญา แต่...จะกลับมาแน่ๆ”ผมนึกถึงคำสัญญาลอยๆ ของพ่อแม่ที่บอกว่าเดี๋ยวมา แต่สุดท้ายคำสัญญานั้นพังทลายลงตรงหน้า สัญญาที่รักษาไม่ได้มันก็เป็น...แค่คำพูด คำโกหกที่ทำให้คนฟังคาดหวัง....เราสามคนยืนกอดกัน จนรู้สึกว่าทั้งสองคนเริ่มสงบลงแล้วคลายอ้อมกอดออก ผมมองหน้าเพื่อนรักทั้งสองที่น้ำตาอาบแก้ม น้ำตาที่ผมเองเป็นคนทำให้มันไหล...ผมเช็ดน้ำตาให้เบาๆ.....อย่าได้เจ็บ...อย่าได้เสียใจ...อย่าได้เศร้าเพราะผมเลย ผมโน้มคอโก้ลงมาหอมแก้มเบาๆ โก้เองก็ยิ้มให้ผมกลับมา และผมหันไปทำแบบเดียวกันกับตี๋ ตี๋จูบหน้าผากผมเบาๆ.....ผมปล่อยให้ทั้งสองคนยืนปรับอารมณ์ให้คงที่อยู่ข้างนอกก่อน คงไม่ดีแน่ถ้าคนหล่อๆ สองคนเดินตาแดงกลับเข้ามาในร้าน ผมไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาเพื่อนรักผม อย่าได้ร้องไห้ให้คนอื่นเห็น.....ผมคงทนไม่ได้

[life_fracture]

เจิมก่อน

[nolirin]

  ตามมาจิ้มไว้ก่อนอ่ะ
++++++

  อ่านแล้วเศร้าอ่ะ

นู๋เจจะไปไหน....พี่เอ็กซ์ตามไปดูแลด่วนนนนนนนนนนนน

[Narak00]

เศร้าอ่ะ 

[@BUA@]

เอ้า จิ้มก่อน ก็ได้

เห็นจิ้มกันจัง

[life_fracture]

จีอ่ะ

ทำไมทำกับเจของเบ็ต (?) อย่างนี้

[Daow]

เอ๊ๆๆๆ หนูเจเจ จะไปไหน????

ทำไมสองคุณพ่อ(??) นั่นต้องพากันร้องไห้ซะขนาดนั้น  

เจเจอย่าหนีพี่เอ็กซ์ไปไหนน้า

[pongsj]

ทำไมต้องเศร้าแบบนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[G_wa]

จีอ่ะ

ทำไมทำกับเจของเบ็ต (?) อย่างนี้

ไหนกรี๊ดพี่เอ็กซ์ แล้วกลายเป็นเจของเบ็ตได้ไงจ๊ะ

[Givesza]

 

[snowblack]

 

[life_fracture]

จีอ่ะ

ทำไมทำกับเจของเบ็ต (?) อย่างนี้

ไหนกรี๊ดพี่เอ็กซ์ แล้วกลายเป็นเจของเบ็ตได้ไงจ๊ะ

อ้าว
ไม่เคยได้ยินอ่ะดิ

"น้องเบ็ตเหมาสอง"
 

[VaRinTr]

 

[G_wa]

พวกนั้นเดินไปไหนกันไม่รู้ครับ ที่สำคัญคือดาวกับเจรู้จักกันได้ไง คำทักทายที่บ่งบอกว่าไม่ได้แค่เจอกันเฉพาะตอนที่ดาวถามเรื่องหอพักผม เจเดินกลับเข้ามาในร้านแล้วครับ เดินกลับมาคนเดียว ไม่เห็นสองคนนั้นเลย หน้าเจดูเศร้าๆ จนผมใจหาย ไม่ได้ร้องไห้ แต่เศร้าเสียจนผมอยากร้องไห้แทน หน้าแบบนี้ ร้องออกมาจะดีกว่าไหม อย่างน้อยๆ ก็ปลอบได้ แต่แบบนี้...ทำอะไรไม่ได้เลย

“อ้าว สองคนนั้นล่ะมึง เขาจะปิดร้านแล้วนะ”เก๋ถามเจทันทีที่มันเดินมาถึงโต๊ะ

“เดี๋ยวมา”เจตอบแล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว สักพักสองคนนั้นก็เดินกลับมา ไม่รู้ไปคุยอะไรกัน แต่ดูก็รู้...ว่าพวกมันร้องไห้ เจเดินสวนออกไปที่เวที คุยกับพี่ตินักร้องของวงสักพัก ก็ขึ้นไปยืนด้านบน

“สวัสดีครับ....วันนี้ผมก็มาเป็นนักร้องจำเป็นอีกแล้ว...คราวนี้อาสาขึ้นมาเองไม่ได้มีใครบังคับ ก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่อยากมอบเพลงๆ หนึ่งให้กับ...เพื่อนรักของผมทั้งสองคน.........

ก่อนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า เคยมองหา ความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกิน มีผู้คนอยู่มากมาย แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที

แต่เมื่อฉัน ได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอ ให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ กลับไม่เคยต้องเหงาใจ แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้

เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต ฉันใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อตามหาและใช้เวลามาแสนนาน
และสุดท้าย ก็เจอ ว่าเธอคือทุกอย่าง ที่เติมเต็มหัวใจ จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ

หากว่าเธอนั้นคือความรัก ก็เป็นรักที่ดี จนไม่มีคำบรรยาย
ช่างโชคดีเหลือเกิน ที่มีเธอเดินข้างกาย ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย

เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต ฉันใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อตามหาและใช้เวลามาแสนนาน
และสุดท้าย ก็เจอ ว่าเธอคือทุกอย่าง ที่เติมเต็มหัวใจ จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ

เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต ฉันใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อตามหาและรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้าย ก็เจอ ว่าเธอคือทุกอย่าง ที่เติมเต็มหัวใจ จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ จากนี้ทุกลมหายใจ ฉันคือเธอ

 เสียงนุ่มๆ กับหน้าเศร้าๆ ทำเอาผมใจเสีย ผมมองน้องสองคนข้างๆ โก้...เอาแต่ดื่ม ดื่มหนักกว่าทุกครั้ง และไม่มีใครกล้าห้าม น้อยครั้งที่จะหันหน้ามองไปทางเวที ตี๋เองก็ดื่ม มีบ้างที่เงยหน้าไปมองคนที่ส่งเสียงร้องซึ้งๆ ด้านหน้า รอยยิ้มเศร้าๆ กับน้ำตาที่คลอหน่วยอยู่ทำให้บรรยากาศในโต๊ะเศร้าตามไปด้วย ผมไม่เคยเห็นสองคนนี้เป็นแบบนี้มาก่อน เจร้องเพลงจบท่ามกลางเสียงปรบมือทั่วร้านเหมือนเคย เดินผ่านโต๊ะไหนก็มีแต่คนยกเหล้าดื่ม มันก็แวะดื่มไปแก้วสองแก้วก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะ

พวกผมนั่งต่ออีกไม่นานก็ต้องกลับเพราะร้านจะปิดและทุกคนเหนื่อยกับการอดนอนเพื่ออ่านหนังสือสอบ ผมเดินมาที่รถ น่าแปลกที่ครั้งนี้ตี๋กับโก้ไม่กลับด้วย พวกมันไปรถโอ้ ก่อนไปมันสองคนเดินมากอดเจแน่นเสียจนผมคิดว่าเจต้องเจ็บแน่ๆ ทั้งสองคนผลัดกันจูบที่หน้าผากเจและพูดอะไรเบาๆ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ เจเดินมาทางผม โมทย์และเศกที่ยืนมองอยู่ ผมขับรถไปส่งโมทย์กับเศกที่บ้านก่อนจะกลับหอ ตลอดทางถึงแม้เจจะพูดคุยโต้ตอบด้วย แต่สายตากลับมองออกไปด้านนอกเสมอ

ผมเดินเข้าห้อง ในหัวผมโหวงๆ รู้สึกใจหายกับบรรยากาศรอบๆ ตัวเจวันนี้ เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด ความรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจโดยไม่รู้สาเหตุก็ยังไม่หายไป ผมมองออกไปที่ระเบียง เห็นแสงไฟ เจคงออกมายืนดูดาวของมันอีกล่ะมั้ง ผมยืนมองเจจุดไฟแช็คในมือ ปากยังคงคาบบุหรี่ที่ไม่ได้จุดไว้เหมือนเดิม

“ไม่สูบแล้วมายืนคาบไว้ทำไมบ่อยๆ วะ”ผมส่งเสียงทักออกไป เจหันมามองผม มันไม่ได้เอาบุหรี่โยนทิ้งเหมือนที่เคยทำ แค่คีบออกมาหมุนเล่นไปมาที่นิ้ว

“...........มัน...ชินแล้วล่ะมั้ง”เจตอบมาเบาๆ ไม่ได้ละสายตาจากบุหรี่ที่ปลายนิ้ว ผมกลัวว่าสักวันเปลวไฟกับปลายบุหรี่จะติดกันเหลือเกิน โดยเฉพาะวันนี้...ระยะห่างมันสั้นลงกว่าทุกครั้ง

“อย่าไปชินเลยว่ะเจ บุหรี่มันไม่ดี ยิ่งป่วยง่ายๆ อยู่”

“.....หึหึ...เป็นห่วงผมเหรอ”เจหันมายิ้มล้อผม

“ความห่วงใยที่มีให้คนอื่นน่ะ พี่ไม่ทำขนาดนี้หรอกนะ พี่น่ะชอบ...”

“แค่...ความห่วงใย.....ก็พอ...”เจยิ้มให้ผมบางๆ ก่อนจะก้มลงมองบรรยากาศท้องถนนข้างล่าง

ผมยืนนิ่งมองใบหน้าด้านข้าง คำพูดที่คิดจะพูดถูกกลืนลงมาติดอยู่ที่คอ ต่อหน้าคนอื่นมันดูสดใสร่าเริง แต่ทุกครั้งที่ยืนคนเดียวที่ระเบียง ไม่รู้ว่าความมืดของท้องฟ้าหรืออะไร ทำให้ผมกลัวว่ามันจะหายไปจากสายตาผมสักวัน ความกังวลลึกๆ ว่าเจจะหายไปทำให้ผม......ไม่กล้าหันไปมองทางอื่น

เรายืนที่ระเบียงอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ เจหันมายิ้มให้ผมอีกครั้งก่อนจะขอตัวเข้าห้อง ไม่รู้เพราะอะไรทำให้ผมไม่อยากเดินกลับเข้าห้องตัวเอง อยากยืนมองระเบียงที่เจไม่อยู่แล้ว.......เป็นครั้งแรกที่รู้สึกกลัวมากขนาดนี้ ผมคิดว่าเอาไว้พรุ่งนี้เช้า ผมลองชวนมันไปทำงานกับผมดีกว่า หรือไม่ก็ชวนไปเที่ยวบ้าน...อืม..ลองชวนไปเที่ยวดีกว่า เจเคยบอกว่ารีสอร์ทที่ระยองสวย  ถ้าได้ไปด้วยกันอีก...คงดี ผมอยากรู้ว่าถ้าเมื่อกี้ผมบอกความรู้สึกไปจะเกิดอะไรขึ้น ผมอยากรู้แต่ไม่อยากสัมผัสมัน เพราะกลัวจะเป็นคำหวานที่มาพร้อมกับการปฏิเสธ

วันนี้ผมตื่นแต่เช้า หรือเพราะนอนไม่หลับไม่รู้ เหลียวมองดูนาฬิกายังไม่เจ็ดโมง ไม่แน่ใจว่าเจจะตื่นหรือยังแต่ผมอยากเห็นหน้า อยากพูดคุยยิ่งกว่าทุกวัน เดินออกมาที่ระเบียง ผ้าผ่านยังคงปิด ผมลงไปซื้อข้าวต้มมาเตรียมไว้รอเจตื่นแล้วชวนมากินด้วยกันดีกว่า แต่ทันทีที่ออกจากห้อง...ประตูห้องข้างๆ..ปิดสนิท มีแม่กุญแจคล้องไว้...เจไปไหน..ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมไม่ได้ยิน ไปไหนแต่เช้ากัน เสียงฝีเท้าเดินมาตามทาง ทำให้ผมหันไปมองพร้อมรอยยิ้มเมื่อคิดว่าเป็นคนที่ใช่.......

“มาทำไมแต่เช้ากันวะ”รอยยิ้มหุบลง ผมส่งเสียงถามไป ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ผมเท่าไหร่ ร่องรอยความเศร้ายิ่งเห็นได้ชัด

“มีเรื่องอะไร”ทันทีที่ทั้งสองคนเดินมาถึงตัวผมและก้มมองกุญแจที่ถูกคล้องอยู่หน้าห้อง ตี๋หยิบกุญแจสำรองมาไขเปิดเข้าไปในห้อง

“เฮ้ย!! มีเรื่องอะไร เจไปไหน”ผมดึงไหล่โก้ที่กำลังจะเดินผ่านผมไปเอาไว้

“มัน..ไปแล้วพี่”อะไร..โก้พูด..อะไร

“ไปแล้ว..อะไร...ไปไหน”ผมเดินตามมันสองคนเข้ามาในห้อง ห้องยังคงจัดเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนเดิม บนโต๊ะมี...โทรศัพท์มือถือ..วางทิ้งไว้

“เจมันไปไหนโก้..ตี๋”ผมมองตี๋ที่เดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

“พวกผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...รู้แค่..มันไปแล้ว”

“....เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย..เมื่อวานถึงได้ทำท่าแปลกๆ กัน รู้ใช่มั้ยว่ามันจะไป รู้ใช่มั้ย!! แล้วทำไมไม่บอกพี่!!!”ผมถามเสียงดัง

“หึหึ...พี่คิดว่าพี่เป็นใคร คิดว่าจะห้ามเจมันได้เหรอ ปากก็ดีแต่บอกว่าชอบมัน เอาเข้าจริงรู้อะไรเกี่ยวกับตัวมันบ้าง ต้องคอยให้พวกผมบอกทุกเรื่องเลยรึไง ชอบมันแบบไหนกัน หึหึ....ตลกน่าพี่เอ็กซ์ ตลกชะมัด”คำพูดที่เหมือนเยาะเย้ยถากถางผม แต่กลับรู้สึกว่ามันเยาะเย้ยตัวเองมากกว่า แต่จริงของมัน ผมรู้อะไรเกี่ยวกับเจมันบ้าง ดีแต่ตามมันไปโน่นไปนี่ตามใจผมเองทั้งนั้น แม้แต่จะบอกว่าชอบยังไม่กล้า....น่าสมเพชชะมัด

“เจมันไปไหนล่ะ กลับบ้านเหรอ หรือไปหาญาติ”ผมถามโก้ที่ดูจะควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่า ผมไม่ถือคำพูดตี๋หรอก ยังไงก็ช่วยให้ผมคิดอะไรได้เยอะ

“มันไม่ได้กลับบ้านหรอกพี่...แต่ไปไหน..พวกผมไม่เคยรู้...ตลอดสองปีกว่า..ทุกๆ ปิดเทอม มันจะหายตัวไปเสมอ หายไปไหนก็ไม่รู้ บอกแต่ว่าจะกลับมา...แล้ว..จะกลับมา”โก้มันพูดอะไร เจไปไหน เมื่อวานผมยังยืนคุยกันอยู่เลย ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปแล้วไง ทำไมยังหายไปอีก

“จะ..กลับมา..”ตี๋พูดเบาๆ ในมือถือกระดาษแผ่นเล็กๆ บนกระดาษนั้นมีแค่ข้อความสั้นๆ ‘แล้วจะกลับมา’

ผมเดินกลับมาห้องตัวเอง ปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ห้องเจต่อไป ผมทำอะไรไม่ถูก อะไรคือจะกลับมา ทำไมไปไหนไม่บอก เพราะไม่อยากให้รู้ ไม่อยากให้ตามไปเหรอ ผมไม่แปลกใจเลยที่ผมไม่รู้ ขนาดเพื่อนรักมันสองคนยังไม่เคยได้รู้ นี่ล่ะมั้งความกังวลใจที่ผมรู้สึก กลัวว่าสักวันเจจะหายไป.....และก็หายไปแล้วจริงๆ

[naja]

เศร้าๆๆ :โฮๆ1:

[@BUA@]

ง่ะ

จะนอนหลับลงมั้ยเนี่ยคืนนี้

 

[snowblack]

ขออีกได้ไหมครับคุณจีแบบนี้ไม่หลับจริงๆนะ

[MeepadA]

เจครับ เจจะไปไหนครับ   ต้องกลับมาน๊ะ  

[life_fracture]

ALONE EN LA VIDA

[VaRinTr]

ต้องลงต่อนะ ไม่ลงต่องานนี้มีงอนคุณจีด้วยแหละ
ฮือๆ เศร้า

[G_wa]

ลืมบอก ฝัน....เอ่อ...ขอให้นอนหลับแล้วกันนะคะ

 


เอามาสปอยนิดหน่อยแล้วกันนะ

“แม่.....ลูกแม่โดนทิ้งแหล่ะ”ผมสวดกอดเอวแม่ไว้ เอาแก้มไปแนบไว้ที่ท้องเบาๆ

“ตายแล้วลูกฉัน โดนทิ้งเป็นกับเขาด้วย เห็นเมื่อก่อนสลัดคนโน้นคนนี้เป็นว่าเล่น”แม่ทำเสียงเหมือนได้ฟังเรื่องเหลือเชื่อ ไม่สงสารลูกตัวเองเลย

“แม่น่ะ...ผมโดนทิ้งจริงๆ นะคราวนี้ เจ็บสุดๆ เลย”

“จริงเหรอ ทำไมล่ะ ทะเลาะกันเหรอ”แม่ไม่ถามครับ ว่าใคร คบตั้งแต่เมื่อไหร่ คงชินเรื่องผู้หญิงของผม ก็เมื่อก่อนผมทำตัวเสเพลจริงๆ นี่นา แต่คราวนี้น่ะ สงสัยกรรมตามทันแล้วมั้ง

“ไม่ได้ทะเลาะเลยแม่...เขาทิ้งไปเฉยๆ เลย ไม่พูด ไม่สนใจผมสักนิดเลย”

[VaRinTr]

ง่า อย่างนี้ก็ถือว่าลงต่อแล้วอะดิ โหๆๆ
งอนคุณจีไม่ได้เลย เซ็งนะเนี่ย

ยังเศร้าไม่หาย 

[slmzaa]

  :mc2:มาต่อถึงใจมากมาย

[Narak00]

คุณจีทำอย่างงี้ได้ง้ายยยยยยยยยยยยยยยย

มีเรื่องที่คาดไม่ถึงเยอะเลย เศร้าอ่ะ   

[nolirin]

นู๋เจไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

 
โอ๊ยเครียดดดดดดดดดดดดดแทนพี่เอ็กซ์จริงๆเลย

อึดอัด...นอนไม่หลับแน่เลยเราคืนนี้

[zandwizz]

 

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

รอวันที่เจกลับมา

 

นี่นายจี ทำมายเขียนได้เศร้าอย่างนี้เนี่ย อย่าให้เจอตัวนะ จะจับ......ซะให้เข็ดเลย

มาลงต่อเลยนะ

[MeepadA]

ทีแรก ก้อดูเหมือนจะดีแล้วแท้ๆ ทำไมน๊า   

กลายเป็นเศร้าอีกแล้ว   


แกล้งปล่อยให้ค้างอีกแย้วๆๆๆ  เมื่อไหร่จะหลับอ่ะๆๆๆๆๆ