หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434

[~ScAreD:SAcreD~]

โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :sad2:เศร้าอ่ะ จี

เจปายหนายยยยยยยยย 

[-~iK@iZ_KunG~-]

รีบ ๆ มาต่อนะครับ 

[madamkung]

ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว ตอนจบของเรื่องจะเป็นแบบใหน
เศร้า เหงา หรือ สุขสมหวัง น่ารัก อบอุ่น

ก็คงยังเป็นกำลังใจให้น้องจีนะคะ
จีเขียนเรื่องได้ดีมากค่ะ อย่างที่บอกไปแล้วหลายครั้ง
เรื่องที่จีเขียนมันเหมือนมีชีวิต บอกกลับอะไรบางอย่างคืนมาให้คนอ่านเอาไปคิด

ขอ +1 เช่นกันค่ะ

[BICHA]

         อ่ะ น้องเจ ไปไหน 

         นายเอ๊กซ์รีบไปตามด่วน !

         ******เจ ตี๋ และโก้ เป็นมิตรภาพที่งดงาม มากมาย

        มากกว่าคำว่ารัก 

[oomoim]

สู้ต่อไปค่ะ-เหอๆ
ว่างๆจะแวะเข้ามาดูอีกที

[shympu]

รอนะคร๊าบ 

[★L'Hôpital]

ตามอ่านทันแล้วครับ มานั่งปูเสื่อรอตอนต่อไปด้วยคน
ว่าแต่เจจะหนีไปไหนละ 
มาชื่นชมทั้งตี๋และโก้ ที่มีมิตรภาพและรักแท้ให้แก่เจ 

อยากให้เจเปิดใจจัง อย่าปิดกั้นตนเองไว้กับอดีตเลย
ยิ่งปิดกั้นนานเท่าไร ทั้งตนเองและคนรอบข้างก็จะเป็นทุกข์มากไปด้วย สงสารเจมากมาย 

ส่วนพี่เอ็กซ์...ช่วยหลอมละลายน้ำแข็งในหัวใจของเจทีน้า ทำให้เจกลับมาสดใสให้ได้ เชียร์เต็มที่เลย   

แล้วก็ขอบคุณคุณจีนะครับ...ที่เขียนเรื่องนี้ออกมาให้อ่านกัน เป็นกำลังใจให้นะคร้าบ 

 

[winney555]

ง่า เพิ่งโพสต์ ครั้งแรก อิอิ อะไร มันจะเศร้าขนาดนั้น หนอ ชีวิต
   เจ เป็นคนที่น่ากลัวโคตร ทั้งกะตัวเองและคนรอบข้าง แอบหมั่นไส้ตัวละครตัวนี้เล็กๆ นะ 555555 เล่นตัวนัก แหง่งๆๆๆๆๆๆๆๆ

[bigpoman1]

รอ ร้อ รอ

[THIP]

  เจหายไปไหน 

[fulres]

หาย     ไปไหนนนนนนน

อะไรกันๆๆๆๆๆๆๆ

[dawa_11]

เจไปไหนอ่ะ.......

น้องจี  ขอมาต่ออย่างด่วนเลย

ขอร้อง..........ก่อนที่หลายๆคนในนี้จะอึดอัดตายซะก่อน
 

[kaporzung]

รอ ร๊อ รอ รอเจกลับมาคร่า 

ต่อไวๆนะจ๊ะ

[zeazaiz]

ตอนที่แล้วแค่น้ำตาคลอ
แต่ตอนนี้ไหลเป็นทางแล้วเลย
 

[Givesza]

ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว ตอนจบของเรื่องจะเป็นแบบใหน
เศร้า เหงา หรือ สุขสมหวัง น่ารัก อบอุ่น

ก็คงยังเป็นกำลังใจให้น้องจีนะคะ
จีเขียนเรื่องได้ดีมากค่ะ อย่างที่บอกไปแล้วหลายครั้ง
เรื่องที่จีเขียนมันเหมือนมีชีวิต บอกกลับอะไรบางอย่างคืนมาให้คนอ่านเอาไปคิด

ขอ +1 เช่นกันค่ะ

เป็ฯกำลังให้อีกคนงับ 

    รอพี่จี และ

รอน้องเจ กลับมา   

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

เจไปไหนอ่ะ

เศร้า..........

[naja]

จีจ๋า วันนี้เค้าง่วงแล้วง่ะ มาต่อเร็วๆได้ป่ธ นะๆๆๆ

[MeepadA]

มารอเช่นเดิม   

[Simply Blue]

ลุ้นให้เอ็กซ์อดทน เปิดประตูหัวใจของเจให้ได้

 

[Givesza]

ปูเสื่อ พร้อมเบาะนุ่ม ผ้านวมผื่นใหญ่  เรียกคนอื่นานั่งด้วยกัน

อิอิ 

[snowblack]

ใกล้เวลาแล้วรอคร้าบบบบบบ

อยากรู้ว่าน้องเจจะไปไหน

[fulres]

 

[G_wa]

ผมมาถึงหมอชิตพร้อมกระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้าสี่ห้าชุด ของจำเป็นบางอย่าง เดินไปดูช่องจำหน่ายตั๋ว ถามเวลารถออก เลือกขึ้นเที่ยวที่ไม่ต้องรอนาน ไม่สนว่าจะเป็นจังหวัดไหนของประเทศ ไม่สนว่าจะต้องเดินทางกี่ชั่วโมง ผมได้ตั๋วมาถือไว้ในมือเดินไปขึ้นรถบัสที่ชานชลา นั่งรอบนรถประมาณครึ่งชั่วโมงรถก็ออก ผมหลับตาลงทันทีที่รถเคลื่อนตัว การเดินทางครั้งนี้มีเวลาให้นอนตั้งสิบกว่าชั่วโมง กว่าจะถึง......

ผมนอนไปนานจนแดดเริ่มแรง และผมเริ่มร้อน ข้างกายผมเป็นหญิงสูงวัย ดูจากผิวพรรณคงเป็นคนเหนือ ทันทีที่ผมตื่นคุณป้าก็หันมายิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบ ป่านนี้ตี๋กับโก้คงไปหาผมที่ห้องเพื่อเช็คดูให้แน่ใจว่าผม..ไม่อยู่แล้วจริงๆ..มันสองคนคงเสียใจน่าดู ที่ผมไม่เคยบอกอะไรเลย...แล้ว..พี่เอ็กซ์ล่ะ...รู้สึกยังไง

นั่งรถมาได้พักใหญ่ก็มาจอดพักรถ ผมเดินลงมานั่งกินข้าว ซื้อน้ำและขนมใส่กระเป๋า ขึ้นมานั่งรอสักพักรถก็ออกเดินทางไปสู่จุดหมาย ผมก็หลับๆ ตื่นๆ ตลอดตามประสาคนนอนง่าย รู้ตัวอีกทีก็มาถึงแล้ว....เชียงใหม่

ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว ผมคงต้องหาที่พักก่อน เห็นมีโรงแรมอยู่ไม่ไกลก็เข้าไปติดต่อห้องพัก ราคาค่อนข้างแพงเหมือนกัน ผมคงอยู่ที่นี่ได้แค่ไม่กี่คืนแล้วคงหาที่อื่นต่อ ได้กุญแจห้องแล้วก็ตรงไปห้องพักทันที ห้องก็สมราคาครับ ตกแต่งได้สวยแบบทางเหนือ วิวด้านนอก็สวย อาบน้ำเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้นแล้วก็มานอนต่อ ถึงจะนอนมาตลอดทางแล้ว แต่ความอ่อนล้าจากการเดินทางทำให้อยากนอนต่ออีกสักพัก

บรรยากาศยามค่ำของที่นี่ไม่ต่างจากกรุงเทพเท่าไหร่ นักท่องเที่ยวเดินซื้อของกันเยอะแยะไปหมด ผมเดินเข้าร้านขายของแฮนด์เมด มีโปสการ์ดสวยๆ หลายใบ

“สนใจภาพไหนบอกนะครับ ซื้อเยอะๆ เดี๋ยวลดราคาให้”เสียงคนขายที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะเก่าๆ มุมร้านบอกผม หันไปดูน่าจะอายุเท่าๆ กัน คงเป็นนักศึกษาที่นี่ล่ะมั้ง ผมเลือกรูปทุ่งดอกบัวตองสีเหลืองสดกับรูปแอ่งน้ำที่มีหมอกปกคลุมหนา ดูแล้วอาจเป็นน้ำพุร้อน

“ที่นี่ที่ไหนครับ”ผมเดินเอารูปไปให้เจ้าของร้านดู เจ้าของทำหน้างงๆ แต่ชินแล้วครับที่จะโดนเข้าใจผิด ยิ่งตอนนี้ผมยาวประบ่ายิ่งเหมือนผู้หญิงเข้าไปใหญ่

“...อืม ที่ปายครับ แม่ฮ่องสอน”น้ำเสียงนุ่มๆ แบบหนุ่มเหนือแท้ๆ เลยครับ

“มีรูปไหนเป็นรูปที่เชียงใหม่นี่บ้างเปล่า”ผมถามไป เขาก็เดินไปเลือกรูปมาให้หลายใบ ผมก็เลือกรูปที่ผมชอบมาสามสี่ใบ

“ผมจะซื้ออุปกรณ์วาดรูปได้ที่ไหนบ้าง”

“จะวาดรูปเหรอ เอาเยอะมั้ยล่ะ ผมแบ่งให้ได้นะ”เขาเดินไปหยิบสมุดวาดรูปจากหลังร้านมาให้ คนเชียงใหม่นี่ใจดีกันจัง

“ไม่เอาหรอก ผมเกรงใจ”

“ไม่ได้ให้ฟรี....ให้ยืม”

“เอ๋...”งงเลยครับ ของมันใช้แล้วจะเรียกว่ายืมได้ไง ผมต้องซื้อมาคืนเหรอ สู้จ่ายตังค์ให้เลยดีกว่ามั้ง

“ให้ยืมไง วาดเสร็จแล้วเอามาให้ดูด้วย ถ้าวาดแล้วไม่สวยจะคิดตังค์”

“อ้าววว”

“ฮ่าๆๆๆ ผมล้อเล่น เอาไปเถอะ ผมมีเยอะ เอาสีด้วยมั้ย”อุตส่าห์หลงนึกว่าเป็นคนดี ดันแกล้งผมซะได้

“ไม่เอา...มีดินสอมั้ย”ผมไม่วาดภาพสีครับ

“อ่ะนี่ ให้สองแท่งเลย แถมยางลบด้วย”เขายื่นดินสอมาให้

“ทำไมใจดีจัง”

“ไม่ได้ใจดี......ภาพที่คุณเลือก ผมถ่ายเอง นอกนั้นส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนๆ แล้วสองรูปนั้นผมก็ชอบเหมือนกัน ดีใจ..ที่มีคนชอบรูปผม...ไม่ใช่ใจดี”คำพูดของคนแรกที่ผมคุยด้วยตั้งแต่มาถึง เหมือนจะไร้สาระ แต่รู้สึกดี ผมยื่นโปสการ์ดให้เขาคิดเงินพร้อมใส่ถุงให้

“แต่ถ้าวาดเสร็จ เอามาแบ่งๆ กันดูก็ดีนะ ผมอยากเห็นรูปผมในมุมมองของคนอื่นบ้าง”เขายิ้มให้...ผมก็ยิ้มตอบ รับของมาทั้งหมดแล้วเดินกลับโรงแรมทันที

นั่งมองรูปในมือ...ปายงั้นเหรอ เคยได้ยินคนพูดว่าสวย แต่ไม่เคยเห็นรูปสักที สวยอย่างที่เขาพูดกันจริงๆ ด้วย ผมหยิบยางมัดผมมารวบผมไว้เป็นจุก หยิบคาดผมคาดอีกที เอาคลิปหนีบกระดาษมาหนีบรูปไว้ที่มุมสมุด เริ่มลงมือวาดจากรูปวิวทิวทัศน์ของเชียงใหม่ รูปแหล่งท่องเที่ยว สถานที่สำคัญ วาดต่อไปเรื่อยๆ จนเริ่มล้า ผมก็นอน...ตื่นมาเดินเข้าห้องน้ำ หน้าตาเลอะคราบดำๆ มองมือตัวเองมีรอยเปื้อนจากดินสอที่ฝ่ามือ ผมล้างมือล้างหน้าแล้ววาดต่อ...วาดจนเกือบหมดทุกภาพ มองออกไปด้านนอกน่าจะบ่ายแล้ว ผมลงมานั่งกินข้าวที่ร้านเล็กๆ มุมถนน ซื้อมีดเหลาดินสอ ซื้อน้ำและขนม กลับขึ้นห้องพักมาวาดรูปต่อ พอเหนื่อยก็พัก ง่วงก็นอน

“มาอีกแล้วเหรอครับ”เสียงเจ้าของร้านคนเดิมทักตั้งแต่ผมยังไม่ทันได้ก้าวเข้าร้าน

“ครับ อยากถามว่าภาพในรูปนี่จะไปยังไงครับ”ผมหยิบภาพที่เป็นวิวของเชียงใหม่ขึ้นมาสองรูป เขาก็ดูแล้วก็อธิบายว่าอยู่ตรงไหน ไปยังไง ควรไปตอนไหน เสร็จแล้วผมก็เดินไปเลือกซื้อรูปอีกสองสามใบ แล้วก็กลับมาโรงแรมต่อ ผมนั่งวาดรูปที่ซื้อมาอีกภาพสองภาพแล้วรีบนอนเพราะต้องตื่นเช้า...ผมอยากใส่บาตร อยากไปดูวิวจริงๆ บ้าง

รุ่งเช้าผมตื่นตั้งแต่หกโมง เดินออกมาถามทางไปตลาดจากพนักงาน ก็เดินไปไม่ไกลครับ เข้าไปในตลาดซื้อของสำหรับใส่บาตรมายืนรอตรงที่มีสองแม่ลูกคืนอยู่ก่อนแล้ว รอไม่นานพระสงฆ์ก็เดินมา จัดแจงใส่อาหารลงในบาตรพระ นั่งลงรับพร ซื้อน้ำเปล่ามากรวดน้ำเสร็จก็เดินกลับเข้าตลาดใหม่ นั่งกินโจ๊กกับปาท่องโก๋.....ตั้งแต่รู้จักกับพี่เอ็กซ์ การได้กินข้าวต้มหรือโจ๊กตอนเช้าๆ กลายเป็นความเคยชินไปแล้ว......ผมเดินทางมาไกล ไม่มีจุดหมาย หลีกหนีผู้คนที่คุ้นเคย.....ครั้งนั้นผมอยากเที่ยว อยากฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆ.....เพียงลำพัง โดยที่ไม่มีพ่อกับแม่....ไม่คิดเลยว่าการทำตามใจตัวเองจะได้ผลลัพธ์แบบนี้ ตั้งแต่วันนั้นคนเดียวกับโดดเดี่ยวเข้าใจความแตกต่างได้ชัดเจน

ปิดเทอมแรกที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว ผมนั่งรถไปน้ำตกที่ผมเกือบได้ไปในวันนั้น มันสวยมากจริงๆ แต่ไม่คุ้มเลยที่ต้องแลกด้วยการสูญเสีย ผมไปทุกๆ ที่ๆ คิดว่าสวย แต่ว่ามันไม่สวยเลยเมื่อต้องอยู่คนเดียว.....ลึกๆ แล้วเป็นเหมือนการลงโทษความเอาแต่ใจเพียงชั่วครู่ของตัวเอง การลงโทษของการหาความสุขให้ตัวเอง...ผม..หนี..จากความคุ้นเคยทุกอย่าง....แม้การเดินทางจะทำให้ผมล้าและป่วยบ่อยๆ แต่ก็ไม่มีความอ่อนโยนจากใครสักคนส่งถึง...ความรู้สึกถูกทอดทิ้งอย่างสมบูรณ์แบบ....มันเป็นการลงโทษ....ผมเคยคิดเสมอว่าระหว่างความรักกับความเหงาอะไรทำร้ายเราได้มากกว่ากัน.....สำหรับผม...ความเหงามันเจ็บปวดมาก....เจ็บเจียนตายเลยล่ะ

[G_wa]

เดี๋ยวจะมาอัพอีกตอนนะคะ ไม่ต้องขอเพิ่ม ตอนเหลือน้อย ใช้สอยจำกัด

[DeShiWa]

 

เป็นกำลังใจให้พี่เจเสมอครับผม

สู้ๆๆต่อไปครับผม ว่าแต่เพื่อนๆๆและพี่เอ็ก รออยู่นะครับ

[คุณหมาหยอกไก่]

 

จงรีบลง รีบลง

 

[snowblack]

เหงาจับจิต 

[-~iK@iZ_KunG~-]

รีบ ๆ เอามาลงนะครับ

จาไปนอนแล้วอ่า

แต่ก้อยังอยากอ่านครับ

แหะ ๆ

 

[NoSSToB]

มาต่อไวๆนะครับรออ่านอยู่

[@BUA@]

หึหึ