วันนี้มีตอนพิเศษสั้นๆ มาฝากกันอ่านให้หายคิดถึงก่อนนะคะ ตอนแรกว่าจะเอาเพลงใส่ แต่......มันช้า....นี่ก็รีบสุดๆ แล้ว ถ้าผิดพลาดตรงไหน
ก็ข้ามๆ ไปนะคะ สดๆ ร้อนๆ เลยนะเนี่ย
**************************************************************************************
การมีทรัพย์สินเงินทองมากมาย บวกกับหน้าตาและรูปร่างแบบที่ผู้หญิงหลายๆ คนชื่นชม ทำให้ผมไม่ต้องตามจีบใครให้ยุ่งยาก รวมถึงไม่คิดจะผูกตัวเองไว้กับใครสักคนด้วย ผู้หญิงที่เข้าหา แต่ละคนก็ล้วนสนใจแต่ภาพลักษณ์ และผมเองก็ไม่อยากจริงจังกับใคร การใช้ชีวิตแบบนี้ก็มีอิสระดี เบื่อก็เปลี่ยน ถูกใจใครก็คบนานหน่อย
“ไปเที่ยวอีกแล้วเหรอมึง”เสียงไอ้เพื่อนรักถามผม
“เออ ไปด้วยกันมั้ยวะ กูจะไปหาพวกไอ้เต่า”ผมหันไปตอบโมทย์ตอนกำลังเลือกเสื้อใส่อยู่ โมทย์มันก็เช่าบ้านอยู่กับเพื่อนคนอื่นๆ แต่วันนี้มานั่งทำรายงานกันตั้งแต่บ่ายแล้วครับ ดีครับจะได้มาเฝ้าห้องให้ เพราะยังไงคืนนี้ผมก็คงไม่กลับ แต่จะนอนที่ไหนนั้น....ค่อยว่ากันอีกที
“คราวนี้ควงใครไปอีกล่ะ ระวังรถไฟจะชนกันสักวัน”
“รถไฟบ้าอะไร กูไม่ได้คบใครซะหน่อย ตกลงมึงไม่ไปใช่ป่ะ งั้นกูไปก่อนนะ”ผมถามอีกรอบ มันก็ส่ายหน้าปฏิเสธ ผมคว้ากระเป๋าตังค์กับกุญแจรถได้ก็ลงจากหอออกไปตระเวนราตรีเลย โมทย์มันไม่เที่ยว แต่คอเหล้าเหมือนกัน ส่วนผมน่ะชอบทั้งเหล้า ทั้งเที่ยว รวมถึงผู้หญิงด้วย
ขับรถมาไกลเหมือนกัน ระหว่างทางเต่าก็โทรหาผมตลอดว่าผมถึงไหนแล้ว มันนั่งจองโต๊ะไว้กับเพื่อน ก็ร้านนี้มันอยู่ใกล้มหาลัยมันนี่นา แต่ทำไงได้ ไอ้พวกนั้นมันไม่ค่อยเที่ยวกันนี่นา แล้วผมก็ไม่อยากเที่ยวแถวมหาลัยตัวเองด้วย ไม่อยากให้มีเรื่องยุ่งยากตามมาทีหลัง แต่คนก่อนขนาดว่าอยู่ไกลหอผม ยังตามมาถึงห้องได้ แต่เอาเถอะครับ ยังไงก็จบกันไปแล้ว
“ไงมึง หล่อมากลบพวกกูหมด”เดินเข้ามาถึงโต๊ะไอ้เต่ามันก็ทักเลย ผมก็ยกยิ้มให้ ทักทายเพื่อนมันคนอื่นๆ บางคนผมก็ไม่รู้จัก น้องพนักงานก็เดินเข้ามาชงเหล้าให้ ปกติผับพวกนี้ไม่ค่อยบริการหรอกนะครับ แต่พวกผมมาทุกอาทิตย์ ทิปหนัก เลยมีคนมาดูแลเยอะ ผมก็ดื่มไปเต้นไป ใครที่คุ้นหน้ากันหน่อยก็เดินมาชนแก้วกันถึงโต๊ะ
“นั่นมันน้องจิ๊บของมึงนี่หว่า”เต่าสะกิดให้ผมหันไปดูด้านข้าง
“....อืม...คุ้นๆ ว่ะ”นึกไม่ออกหรอกครับ แต่หน้าคุ้นๆ ชื่อนี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยจำ
“เชี่ยแม่ง ได้เขาแล้วเสือกลืม คนนี้ที่เจอเสาร์ที่แล้วไง ท่าทางเขาจะติดใจมึงนะ มองมาทางนี้ตลอดเลย”
“เขาติดใจกู แต่ก็ไม่นี่หว่า ไม่งั้นก็จำชื่อได้”
“มึงนี่มันเชี่ยจริงๆ ทีหลังยกให้กูดีกว่า กูจะได้ดูแลไปนานๆ”มันยิ้มให้แบบรู้กัน ผมชนแก้วกับมัน เต้นกันต่อสักพักก็มีคนมาสะกิดข้างหลัง หันเป็นเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง สวยด้วยครับ
“ชื่ออะไรคะ เห็นมาเกือบทุกวันเลย”เธอถาม แสดงว่าคนนี้ยังไม่รู้จักกัน งั้นก็รู้จักซะ
“ชื่อเอ็กซ์ครับ น้องล่ะครับ”ท่าทางจะเด็กกว่าผม เรียกน้องไว้ก่อนครับ ผู้หญิงเขาชอบ
“ณีค่ะ สนใจไปโต๊ะณีมั้ยคะ เพื่อนๆ ณีเขาอยากรู้จักพี่เหมือนกัน”
“งั้นพี่เอาเพื่อนไปด้วยคนนึงนะ คนนี้ชื่อพี่เต่า”เดี๋ยวมันจะหาว่าผมไม่ชวน น้องเขาก็ยิ้มให้มัน แล้วก็เดินนำพวกผมไปที่โต๊ะ ตอนแรกก็กะว่าจะมาเที่ยวเฉยๆ แต่พอเดินมาถึงโต๊ะ เปลี่ยนใจแล้วครับ น้องณีว่าสวยแล้ว แต่เพื่อนเธอสวยกว่า และ...เซ็กซี่ดีครับ ท่าทางจะไม่ต้องคุยกันมาก มาถึงน้องเขาก็แนะนำพวกผมให้เพื่อนๆ รู้จัก ผมก็ตั้งใจยิ้มให้น้องคนนั้นคนเดียว เธอเองก็คงคิดเหมือนกัน เพราะยกแก้วชนกันผมสองคนตลอด
“กูจองคนนี้นะ นอกนั้นตามใจมึง”ผมกระซิบบอกเต่า มันก็ยิ้มรับ เรายืนเต้นกันอีกสักพักเธอก็ขยับมาเต้นคู่ผมตามที่คิดไว้ ผมก็ชวนเธอคุย ถามนั่นถามนี่ไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้เข้าหูผมหรอก ถามไปงั้นแหล่ะ
“ถ้าร้านปิดแล้ว...เอ็กซ์จะไปต่อที่ไหนเหรอคะ”เธอโน้มคอผมลงไปกระซิบ ปากบางๆ สัมผัสใบหูผมอย่างจงใจ
“อยากไปที่ไหนล่ะครับ”ผมโอบเอวเธอมาแนบชิดมากขึ้น มองเห็นเต่ามันยิ้มๆ คุยกับเธอไม่กี่คำก็ประคองเธอออกมาขึ้นรถ ดูก็รู้ว่าไม่เมาแต่คงแกล้งทำไปอย่างนั้นแหล่ะ ขับรถมาเปิดห้องในโรงแรมใกล้ คนที่เดินเซซบผมตลอดทาง พอประตูห้องปิดกลับเป็นฝ่ายถอดเสื้อผมซะงั้น นี่ล่ะ ผมถึงได้เลือกคนนี้ไง บทรักร้อนแรง แสดงให้เห็นว่าไม่ใช่มือใหม่แน่ๆ สารพัดวิธีที่เธอทำเพื่อกระตุ้นและปรนเปรอผม และผมเองก็สนองกลับอย่างถึงอกถึงใจเช่นเดียวกัน
ตื่นมาตอนสายของอีกวัน ได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำ นับว่าคนนี้ถูกใจผมมาก ไม่เรื่องมาก ไม่พูดมาก แถมเอาใจเก่ง ผมเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปอาบน้ำกับเธออีกสักรอบก่อนเช็คเอ้าท์ ขากลับแวะพาเธอไปกินอาหารตามร้านที่เธอเลือก ส่งเธอที่หอพร้อมกับแลกเบอร์โทรกันไว้ด้วย
“ไงมึง อารมณ์ดีมาเชียว”ก่อนกลับหอตัวเองก็แวะมาหาโมทย์มันที่บ้านก่อน หอผมอยู่ลึกครับ กะว่าปิดเทอมนี้จะย้ายหอเหมือนกัน มันใกล้เกินที่จะขับรถ แต่ก็ไกลเกินที่จะปั่นจักรยานครับ
“กูอารมณ์ดีก็ผิดด้วย แล้วนี่คนอื่นๆ ไปไหนกันหมดวะ”บ้านมันเงียบเลยครับ
“ไม่รู้ดิ กูเพิ่งตื่น แต่ไอ้เปามันไปเล่นบาสกับเพื่อนเมื่อกี้”ไอ้เปานี่มันฟิตจริงครับ ขนาดโค้ชไม่ได้เรียกมันยังไป ผมกลับห้องอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่แล้วก็ออกไปเล่นบาสกับพวกมัน เล่นเสร็จก็ดึกแล้ว พวกนี้ก็ชวนไปกินเหล้าร้านประจำกันต่อ แยกย้ายกันอาบน้ำแต่งตัวใหม่แล้วไปเจอกันที่ร้าน ร้านนี้มีดนตรีเล่นสด นั่งกินกันสบายๆ ไปบ่อยจนสนิทกับพี่ติเจ้าของร้าน
ร้านที่จะไปอยู่ใกล้กับหอพักของดาว หนึ่งในคนที่ผมควงอยู่ ไม่ได้ไปหานานแล้วเพราะมัวแต่ยุ่งรับเรื่องอื่น ขับรถผ่านไปมองขึ้นไปบนห้องพักเห็นไฟเปิดอยู่เลยจอดรถกะว่าจะชวนไปด้วยกัน เดินไปห้องเธอ ยังไม่ทันได้เคาะประตูก็ได้ยินเสียงคนข้างในเล็ดรอดออกมา เสียงครางกระเส่าของชายหญิงที่บ่งบอกถึงกิจกรรมที่ทำอยู่ ผ้าม่านเปิดขึ้นเพราะแรงจากพัดลมในห้อง ทำให้เห็นภาพข้างในชัดเจน เตียงที่อยู่ชิดกับกำแพงด้านที่ผมยืนอยู่ หนึ่งในนั้นคือคนที่ผมตั้งใจจะมาหา อีกคนคงเป็นเด็กมหาลัยเดียวกับผม เหมือนจะเห็นตอนคัดตัวเข้าทีมบาส ผมปล่อยมือลงข้างตัว อีกมือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วเดินจากมา
“อ้าว ไหนน้องดาวล่ะมึง จะชวนมาไม่ใช่เหรอวะ”โมทย์ถามทันทีที่ผมนั่งลงข้างมัน
“ช่างเขาเหอะ”ผมหยิบแก้วเหล้ายกดื่ม
“ทำไมวะ ทะเลาะกันเหรอ หน้าบูดเชียวมึง”โมทย์กระซิบถามผมอีกรอบ เพื่อนคนอื่นๆ ก็คุยกันไปไม่ได้สนใจผมหรอกครับ
“ทะเลาะเชี่ยไรล่ะ กูไปเจอดาวกำลังนอนกับคนอื่นอยู่”
“จริงเหรอวะ ไม่น่าเชื่อ เห็นติดมึงจะตาย”จริงของโมทย์ กับดาวนี่ผมค่อนข้างจะดูแลและคบหานานหน่อย ก็ตั้งแต่ปิดเทอมแล้วน่ะนะ ถึงจะไม่ได้เป็นแฟน แค่ไปหาบ้างเป็นครั้งคราว มีพูดคุย กินข้าวด้วยกันบ้างตามโอกาส แต่การที่จะให้ผมใช้ผู้หญิงร่วมกันคนอื่นแบบนี้นี่รับไม่ไหวครับ ไม่ได้หึงหรือหวง แต่รู้สึกแย่ ยิ่งเห็นกับตาตัวเองด้วยแล้ว บอกตรงๆ...รับไม่ได้
“อย่าไปพูดถึงเลย ใช่ว่ากูจริงจังเมื่อไหร่”ผมยกไหล่แบบไม่ใส่ใจอะไร ต่างฝ่ายก็ต่างรู้อยู่แล้วว่าคบกันแบบไหน เพราะอะไร จบแบบนี้ก็ง่ายดีครับ
พวกผมก็นั่งกินเหล้า คุยกัน บางทีก็เดินออกไปแจมกับวงดนตรีด้านหน้า กินกันจนร้านปิดนั่นแหล่ะถึงได้เวลากลับ เดินออกมาที่ลานจอดรถ ก็มีผู้หญิงยืนรอผมที่รถอยู่แล้ว
“ไงคะเอ็กซ์ จำมดได้มั้ย”เธอก้าวมาหยุดหน้าผม หน้าคุ้นๆ มองนานอีกหน่อยก็จำได้แล้วคน คนที่คอยตามเชียร์เวลาผมแข่งบาสเมื่อก่อน
“แล้ว...มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”ผมถามกลับ ก่อนจะหยิบกุญแจรถปลดล็อคให้เพื่อนๆ เข้าไปนั่งรอก่อน แต่แทนที่พวกมันจะนั่งรอดีๆ ดันเอาหน้าแปะกระจกเป็นตุ๊กแกกันซะนี่
“คือ... ตอนนี้มดก็อยู่หอเดียวกับเอ็กซ์ด้วย มดชอบเอ็กซ์ตั้งแต่เรียนปวส.แล้ว ชอบมาตลอดสองปีเลย”มือเล็กๆ บิดนิ้วตัวเองเสียจนผมกลัวมันจะหัก น้ำเสียงฟังดูประหม่า คงใช้ความกล้ามากพอดูที่จะมาพูดกับผมแบบนี้
“ขอโทษนะ ผมไม่รู้ว่าคุณมาบอกผมทำไม”
“ถ้าเอ็กซ์ยังไม่มีแฟน...คบกับมดดูได้มั้ย”
“....คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า แค่มาบอกว่าชอบผมนี่ ผมต้องคบกับคุณเลยเหรอ ง่ายไปหรือเปล่า ผมไม่คิดจะมีแฟนหรอกนะ แต่ถ้าแค่สนุกๆ กันก็ได้นะ”ไม่รู้ทำไมถึงได้พูดจารุนแรงแบบนี้ออกไป อาจเป็นเพราะหน้าตาท่าทางที่ดูจริงใจ ทำให้ไม่อยากสร้างความหวัง ผมเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีหรอกนะ ยังรักสนุกและชอบใช้ชีวิตแบบนี้อยู่
“เอ่อ...มด...มดรักเอ็กซ์จริงๆ นะ รักมานานแล้วด้วย ไม่ต้องคบกันก็ได้ แค่...เป็นเพื่อนกันก็ได้”
“ตกลงอยากเป็นแฟนหรือเพื่อนเอาสักอย่างสิ ผมไม่ว่างมาพูดเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อะไรพวกนี้หรอก ไม่สนด้วยว่ารู้สึกยังไงกับผม เพราะผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณเลย ไม่ว่างเล่นด้วยหรอกนะ ขอตัวล่ะ”ผมเดินผ่านหน้าเธอไปขึ้นรถ ก่อนที่จะได้เห็นน้ำตาหยดลงจากตาคู่สวยนั้น รักคนอย่างผมเนี่ยนะ ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักพูดคุยกันเลย ไม่รู้เรื่องผมเลยสักอย่าง เอาตรงไหนมารักกัน บ้าหรือเปล่า
“ใจร้ายว่ะเอ็กซ์ เขาร้องไห้ใหญ่เลยนะเว้ย”เศกพูดจากเบาะหลัง เศกมันเป็นคนใจดี เป็นสุภาพบุรุษผิดกับผมอยู่แล้ว
“ช่วยไม่ได้ ก็เราไม่ได้ชอบเขานี่หว่า แค่มาบอกว่ารักนี่ต้องคบเป็นแฟนเลยหรือไง”ผมมองหน้ามันผ่านกระจกมองหลัง
“พูดดีๆ กับเขาก็ได้นี่หว่า เขาอุตส่าห์ชอบมึงมาตั้งนาน”โมทย์เองก็เข้าข้างเศกมัน
“ชอบกูเชี่ยไร กูยังเคยเห็นเขาควงกับคนอื่นตอนแข่งบาสอยู่เลย”ผมจำได้ครับ คนนี้เป็นดาวคณะบริหาร สวยน่ารัก หนุ่มๆ ชอบกันเยอะ แต่เธอตามมาเชียร์ผมบ่อยๆ จนก่อนจบรู้สึกว่าจะเห็นเธอย้ายฝั่งไปเชียร์ทีมคู่แข่งผมซะนี่
“ก็เขาตามมึงตั้งนานไม่เห็นจะสนใจ ใครเขาจะไปรอมึงไหวล่ะ”
“ถ้ารักกูจริงทำไมจะรอไม่ได้ ดีแต่พูดคำว่ารัก กูไม่เห็นอยากฟังเลย เป็นโสดแบบนี้สบายจะตาย ไปไหนก็ไม่ก็คอยให้ใครโทรตาม ไม่ต้องรายงานใครด้วย”
“ปากดีไปเหอะมึง ระวังมึงจะต้องเป็นฝ่ายขอความรักคนอื่นบ้าง”
“อย่างกูนี่นะ กูไม่มีทางไปนั่งขอความรักจากใครหรอก เรื่องอะไรต้องเอาตัวเองไปผูกไว้กับคนอื่นด้วยวะ แถมยังเอาคนอื่นมาเป็นภาระอีก แค่กูดูแลตัวเอง ดูแลครอบครัวก็เกินพอแล้ว”
“เออ มึงจำคำมึงไว้นะ แล้วถ้าวันไหนมึงต้องอ้อนวอนขอคำว่ารักจากคนที่มึงรัก กูจะหัวเราะให้ฟันหัก”ไอ้โมทย์มันบ้าอะไรของมัน ให้มันรอไปเถอะ อย่างผมนี่นะไปต้องไปอ้อนวอนใคร ถ้าเขาไม่รักผมก็ช่างสิ ตัดใจซะก็จบ จะทนให้ตัวเองเจ็บอยู่ทำไม ไม่ใช่ควายนะจะได้จมปลักอยู่กับคนเพียงคนเดียว คนที่ต้องการผมมีอีกตั้งเยอะแยะ ปล่อยให้มันพูดไปเถอะ ความจริงก็เสียดายเหมือนกัน อยากเห็นมันฟันหลอว่ะ
.
.
.
สอบเสร็จปิดเทอม ดาวก็พยายามโทรหาผมแต่ผมเปลี่ยนเบอร์ หอก็ย้ายมาอยู่แถวหน้ามหาลัย ที่เปลี่ยนเบอร์กับย้ายหอนี่ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก แต่เกี่ยวกับเธอๆๆ อีกหลายคน ที่พามันมาตบตีที่หน้าหอผมจนน่ารำคาญ อีกอย่างเพิ่งรู้ว่าที่นี่เรียนหนักมาก จบเทอมแรกก็แทบแย่ ทั้งเรียน ทั้งกิจกรรม คงต้องทุ่มเทกับเรื่องเรียนบ้างแล้วครับ
ปิดเทอมนี้มาช่วยงานแม่ครับ แม่เขาเห็นว่าผมเที่ยวเก่ง น่าจะช่วยรับรองลูกค้าบางกลุ่มได้ ผมก็สบายเลยครับ เที่ยวฟรีตลอด
“สวัสดีครับพี่ภานุ เตรียมงานเป็นไงบ้างครับ มีอะไรขาดเหลือก็บอกได้นะครับ”ผมเดินเข้าไปทักทายพี่ภานุที่กำลังแต่งห้องจัดเลี้ยง สำหรับจัดงานแต่งงานวันพรุ่งนี้ พี่ภานุเป็นลูกค้าประจำครับ มาจัดงานที่นี่บ่อย และผมกับพี่เขาก็ผลัดกันไปเลี้ยงรับรองกันตลอด คืนนี้ก็กะว่าจะชวนไปนั่งดื่มกันที่บาร์เหมือนเดิม
“ก็ใกล้เสร็จแล้วครับคุณอนวัช พวกผมเทสต์เสียงกับไฟเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
“งานจัดสวยดีนะครับ ดูน่ารักดี คู่บ่าว-สาวคงยังอายุไม่มากใช่มั้ยครับเนี่ย”ผมมองบรรยากาศรอบๆ งาน ใช้โทนสีชมพูกับฟ้า ดูสบายตา เรียบๆ ดีครับ ผมชอบเดินมาดูงานพี่ภานุครับ งานพี่เขาจัดดีทุกครั้ง เห็นลูกค้าชอบกันมากด้วย
“งั้นถ้าพี่ทำงานเสร็จแล้ว ไปดื่มกับผมที่บาร์นะพี่ ไม่ได้ดื่มด้วยกันนานแล้ว พาพวกทีมงานพี่ไปด้วยนะครับ”
“ได้ครับ แต่คราวนี้หารกันนะ ไม่ต้องเลี้ยงหรอก งานก่อนก็เลี้ยงไปทีแล้ว”พี่ภานุพูด ผมก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ ตามใจครับยังไงก็ได้อยู่แล้ว คุยกันอีกสักพักผมจะก็ขอตัวไปดื่มรอที่บาร์ แต่ยังไม่ทันได้พูดออกไป แสงไฟในห้องก็หรี่ลงพร้อมภาพชายหญิงคู่หนึ่งบนจอโปรเจ็คเตอร์ด้านหน้า เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมภาพที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทั้งเพลงและภาพทำให้ผมต้องหยุดยืนดูเงียบๆ......ได้ยินเสียงนุ่มๆ ร้องคลอตามเพลง.....เสียงใสๆ ทั้งหวาน นุ่มจนอดไม่ได้ที่จะมองหาต้นเสียง มองไปโต๊ะคอนโทรลเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ตาโตๆ ยืนร้องเพลงคลอเบาๆ หน้าหวานเหมือนเสียงเสียด้วย สงสัยคงจะเป็นน้องสาวพี่ภานุ ตัวกะเปี๊ยกเดียว รู้จักมาช่วยงานเสียด้วย
“พี่ภานุ งั้นผมไปรอที่บาร์ก่อนนะครับ”ผมหันไปบอกแล้วเดินออกมาด้านนอก ได้ยินเสียงพี่เขาตะโกนถามใครสักคน
“เฮ้ย เจ ไปกินเหล้ากับพวกพี่เปล่าวะ หรือรีบกลับ”
“ไม่ไปหรอกพี่ เดี๋ยวผมกลับไปนอนบ้านพี่เลยแล้วกัน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าด้วย”เออ แฮะ เสียงที่ตอบกลับมาหวานเหมือนเสียงที่ร้องเพลง แต่ทำไมแทนตัวเองว่า ‘ผม’ กันล่ะ
ผมเดินมานั่งที่บาร์คนเดียว ฟังเพลงเบาๆ เสียงหวานนุ่มหูเมื่อกี้ยังก้องอยู่ในหัว บรรยากาศงานแต่งงาน บทเพลงรักหวานๆ ทำให้หวนคิดถึงคำพูดของโมทย์
‘เออ มึงจำคำมึงไว้นะ แล้วถ้าวันไหนมึงต้องอ้อนวอนขอคำว่ารักจากคนที่มึงรัก กูจะหัวเราะให้ฟันหัก’
มันจะมีวันนั้นจริงๆ น่ะเหรอ คนอย่างผมนี่นะที่จะหลงรักใครหัวปักหัวปรำจนต้องอ้อนวอนขอคำว่ารักเนี่ย..........ถ้ามีวันนี้จริงๆ.............คนๆ นั้นจะเป็นคนแบบไหนกันนะ..................
*********************** จบ**************************
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955566 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก