หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434

[osaru]

หวัดดีค่ะน้องจี (คิดว่าต้องเด็กกว่าเราแน่ๆ)
พี่เพิ่งเข้ามาอ่านวันแรกค่ะ มีคนแนะนำมาแต่ว่าไม่มีเวลาเข้ามาอ่านซักที
สนุกมากเลยค่ะ เจน่ารักมาก อ่านวันแรกก็ติดหนึบเลย
พี่ก็เลยสมัครสมาชิกมาเม้นให้กำลังใจน้องจีค่ะ

จะรีบอ่านให้จบก่อนภาค 2 มาจ้า

Mr_Gee Fighting!!!

[~prince™~]

ตี๋เคยลวนลามเจมาก่อนหรอเนี่ย...............

พี่เอ๊กซ์อย่าให้น้อยหน้านะ.................

เราต้องลวนลามให้มากกว่าซักสิบเท่า.................

อิอิ...................

รอภาคสองต่อปายยย.............

[BICHA]

   
    น้องเจ น่าสงสารจางเยย 

     มาต่อไว ๆ นะค๊าบ  รออ่านอยู่

[-~iK@iZ_KunG~-]

มาต่อไว ๆ นะครับ

รออ่านเสมอครับ 

[IZE]

ตอนพิเศามาแล้ว เรียกน้ำตาได้เหมือนกัน เศร้าๆๆงะ

[Simply Blue]

เป็นตอนพิเศษที่เศร้ากินใจมากมายจริง อ่านแล้วเข้าใจโก๋กับตี๋เลยว่าทำไมต้องดูแลเจขนาดนี้ แล้วทำไมถึงก้าวข้ามความสัมผัสแบบเพื่อนไปได้ อ่านไปน้ำตาไหลเลย 

[Turn_righT]

เศร้าอ่า..  

เป็นกำลังใจให้คุณจีเหมือนเดิม 

[sytokin]

 

[slmzaa]

  :impress:ตอน  สองตอนสอง  ออกยังอ่ะรอร๊อรอออออ

[tamkub]

เศร้า 

แต่แอบชอบตอนตี๋ขโมยหอมแก้มเจอ่ะ

โรคจิตมั้ยเนี่ยผม?? 55+

[G_wa]

บรรยากาศในห้องฉุกเฉินดูวุ่นวาย แต่บริเวณที่พวกผมนั่งกันอยู่กลับเงียบสงบ ได้ยินเพียงเสียงหายใจเบาๆ ของคนที่นอนอยู่บนเตียง มือเล็กๆ ทั้งสองข้างมีผ้าพันแผลสีขาวพันไว้ ตามแขนและคอก็มีรอยแผลเล็กๆ จากเศษกระจกและขอบประตูรถให้เห็นบ้าง ผมกับโก้ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ โก้โทรไปบอกที่บ้านเรื่องพ่อแม่ของเจ แม่โก้มาช่วยเป็นธุระให้ตอนนี้

ร่างเล็กบนเตียงค่อยๆ ขยับตัว เปลือกตาเปิดขึ้นช้าๆ พวกผมรีบยืนเกาะขอบเตียงไว้ เจมองไปรอบๆ ห้องอย่างงงๆ ก่อนจะก้มมองมือตัวเอง

“พ่อกับแม่เจล่ะ”คำแรกที่พูดเหมือนไม่แน่ใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ผมกับโก้ไม่กล้าตอบอะไร ชั่วขณะแรกตื่นที่นึกว่าเป็นเพียงความฝัน แต่ทันทีที่รู้ว่ามันคือความจริง ภาพที่เกิดตรงหน้าพวกเราคือเรื่องจริง เจรีบลงจากเตียงวิ่งออกไปด้านนอก

“เจ!! ไปไหน กลับมาก่อน”โก้วิ่งตามออกไป ผมก็วิ่งออกไปติดๆ เจวิ่งไปแบบไม่รู้ทิศรู้ทาง รองเท้าไม่ได้ใส่ เจอหมอหรือพยาบาลคนไหนก็ร้องถามหาแต่พ่อแม่ตัวเอง โก้ดึงเจมากอดไว้แน่น เจทั้งทุบทั้งตีแต่โก้มันก็ไม่ปล่อย เสียงกรีดร้องดังก้องจนผมทนมองไม่ได้ คนในอ้อมกอดโก้สะอื้นหอบตัวโยนจนสลบไปอีกรอบ โก้ร้องเรียกหมอพยาบาลให้วุ่นจนผมกลัวว่าถ้ายังไม่มีใครเข้าไปดูแลเจ โก้อาจจะอาละวาดโรงพยาบาลพังเลยก็ได้ เจเจ็บแค่ไหน โก้มันแสดงให้เห็นแล้วว่า มันยินดีรับไว้ทั้งหมด........ผมสู้โก้ไม่ได้เลย

พวกเราพาเจกลับมาที่บ้าน น้ำตาไม่เคยหยุดไหลจากตาคู่นี้ และยิ่งน่าสงสารเมื่อเจหากล้องที่คิดว่าเป็นตัวปัญหา กล้องที่เจอ้อนวอนให้พ่อแม่ขับรถกลับมาเอาไปให้เร็วๆ.....กล้องบ้าๆ อันนั้น....กลับอยู่ในกระเป๋าเป้ แต่มันอยู่ลึกเกินกว่าที่จะสัมผัสได้จากภายนอก เจนั่งหัวเราะพลางมองกล้องในมือตัวเอง ก่อนจะเขวี้ยงมันทิ้งและตามไปทุบจนไม่เหลือสภาพเดิม

แม่โก้จัดแจงเอาโทรศัพท์เจมาโทรหาญาติของเจให้ น้าชายที่เจสนิทที่สุดมาถึงก่อนใครและจัดเตรียมงานศพ ผู้คนมากมายพากันมาร่วมงานเยอะจนต้องเปลี่ยนศาลาที่ใหญ่ขึ้น มีคนมากมายพยายามจะเดินมาแสดงความเสียใจกับเด็กคนเดียวที่เหลืออยู่ของครอบครัวนี้.......แต่ตอนนี้...เด็กตัวเล็กๆ......ปีนไปนอนข้างร่างพ่อแม่ที่ยังไม่ได้นำใส่โลง เจทำเหมือนไม่รับรู้โลกภายนอก พอเจหลับโก้ก็เป็นคนไปอุ้มให้มานอนข้างๆ ศาลาแทน ตื่นมาก็ถามหาแต่พ่อกับแม่ นั่งนิ่งหน่อยก็ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม พูดอะไรไปเรื่อยไป จนงานศพผ่านพ้นไปเจก็ไม่สามารถบวชให้ได้ น้าชายอยู่จัดการเรื่องคดีความต่อให้ ทุกครั้งที่เจเจอหน้าคู่กรณีจะกรีดร้องสุดเสียง บ้างก็ทวงถามขอพ่อแม่คืน ตอนแรกเจจะไม่ยอมความ พ่อแม่ทางฝ่ายนั้นก็มาขอร้องทุกวันเพราะไม่อยากให้ลูกเขาติดคุก ทุกครั้งที่พวกนั้นพยายามเข้าใกล้เจ โก้จะเป็นคนไล่ไปโดยไม่นึกถึงความเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ แต่ราวกับว่าจะไม่ยอมให้ใครได้มีโอกาสทำให้เจร้องไห้ได้อีก

“กูอยากให้เจยอมความว่ะ”ผมมองเจที่นอนหลับอยู่ในห้องพ่อกับแม่

“มึงพูดเหี้ยอะไรออกมา!! อย่าพูดให้เจได้ยินเชียวนะมึง ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่”โก้กระชากคอเสื้อผมทันทีที่พูดจบ

“กูพูดจริงๆ ถ้าเจไม่ยอม อีกฝ่ายเขาต้องติดคุกนะมึง”ตอนนี้จิตใจเจยังไม่ปกติ ความสูญเสียมีมากเกินกว่าที่จะเป็นตัวของตัวเอง

“แล้วยังไง ใครจะเป็นจะตายก็ช่างหัวมันสิ โทษมันควรจะประหารเลยมากกว่า ฆ่าคนตายนะ มึงคิดว่าแค่ติดคุกมันจะพอเหรอ”โก้พูดน้ำเสียงนิ่งๆ แววตามันหมายความตามนั้นจริงๆ

“แล้วมึงคิดว่าถ้าเจมันคิดได้มันจะไม่เสียใจภายหลังเหรอ คนอย่างมันทำร้ายใครได้หรือไง”ผมพูดใส่มันบ้าง ที่ผมพูดไม่ใช่เพราะเห็นใจอีกฝ่าย แต่เพราะเจ ผมไม่อยากให้เจต้องเสียใจภายหลัง โก้เองคงเริ่มเข้าใจผมบ้าง มันถึงได้ไม่พูดอะไรต่อ

“มึงปล่อยให้เจตัดสินใจเองเถอะ อย่าไปขวางพวกนั้นให้ได้คุยกับเจเลย”

“.....ก็ได้ แต่มึงต้องรอให้เจพร้อมก่อน ช่วงนี้อย่าเพิ่งเลย”ที่โก้พูดมาผมเองก็เห็นด้วย ช่วงนี้ก็ให้น้ามันคุยๆ ให้ก่อนแล้วกัน

กว่าเจจะปรับตัว รับรู้เรื่องรอบตัวก็ผ่านไปจนเกือบเปิดเทอม เราสามคนอยู่ด้วยกันทุกวันและทั้งวัน ผมและโก้มากินนอนอยู่บ้านเจตลอด ไม่เคยปล่อยให้เจอยู่คนเดียวเลยสักครั้ง เรื่องคดีเจก็ยอมความตามที่คิดไว้ ทุกอย่างรอบตัวดูสงบมากขึ้น เจไม่ค่อยร้องไห้ ไม่นั่งซึม แต่....ไม่เหมือนเดิม บางครั้งเจก็นิ่งจนเหมือนไม่รับรู้อะไร ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสภาพแวดล้อม เหมือนหลุดออกไปอีกที่หนึ่ง จนผมต้องเอามือไปจับไว้ให้แน่ใจว่าเจยังนั่งอยู่ตรงนี้

“ตี๋....ตี๋จะอยู่กับเจตลอดไปมั้ย”เจห้อยขาที่บนแพของร้านอาหารที่เรามานั่งกินกัน

“ตลอดไปสิ”ผมจับมือเจไว้ ถึงเจจะถามผม แต่สายตากลับมองออกไปตรงหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย

“โก้ล่ะ”

“ไม่ต้องถาม จะอยู่ด้วยตลอดชีวิตเลย อยู่ด้วยกัน..ตลอดไป”โก้ก็จับมือเจอีกข้างไว้

หลังจากนั้นเจก็กลับมาสดใสเกือบเท่าเมื่อก่อน ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติจนกระทั่งปิดเทอม คืนแรกหลังสอบเสร็จ เจขอไปนอนห้องพ่อแม่คนเดียว จนเช้าเจก็ยังไม่ออกมา เจหายตัวไปโดยทิ้งข้อความไว้สั้นๆ ว่าจะกลับมา ไม่ต้องตามหา ผมกับโก้ก็จนปัญญา ได้แต่นั่งเงียบๆ รอเจอยู่ที่บ้านมันทุกวัน บางวันก็นั่งกินเหล้ากันสองคน แอบไปร้องไห้กันมุมใครมุมมัน เจไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่ผมคิด แต่มันเปราะบางกว่าเดิมจนต้องสร้างเกราะมาป้องกันตัวเอง กันตัวเองออกจากทุกคน แม้กระทั่งพวกผม ปิดเทอมวันสุดท้ายเจกลับมาด้วยร่างกายที่ดูผอมลงไป แต่ยังคงส่งยิ้มให้ อย่างน้อยๆ มันก็กลับมาตามที่บอกไว้จริงๆ

ไม่รู้ว่าเกราะของเจเป็นแบบไหน แต่บางครั้งมันคงบางจนผมไม่รู้สึก เจมักเรียกร้องสัมผัสจากผมสองคนมากขึ้น บางครั้งก็เป็นฝ่ายนอนกอดพวกผมสองคนเอง บางครั้งเวลาเจเมาก็จะเป็นฝ่ายหอมแก้มพวกผมก่อน เวลาผมหรือโก้หอมแก้มมันคืนก็ไม่ว่าอะไร จนวันหนึ่งมีผู้หญิงมาสารภาพรักกับเจ ผู้หญิงคนนี้สวย น่ารัก เป็นที่ต้องการของผู้ชายอีกหลายคน แต่ชอบเจ และชอบมานานแล้ว และเจเอง....ก็ตกลงเป็นแฟนกับเกต ผมทั้งดีใจทั้งเสียใจ ดีใจที่เกตเป็นคนดี สมควรที่เจจะชอบ ใช่...แค่ชอบ เจมันไม่ได้รัก เจไม่เคยพูดว่ารักกับใครเลย

“เป็นอะไรวะ นั่งซึมเลย”โก้วางจานข้าวผัดสองจานตรงหน้า สำหรับผมหนึ่งจาน และของมันอีกจาน เจไม่อยู่ ออกไปเที่ยวกับเกต ส่วนพวกผมสองคน....รอมันอยู่ที่บ้าน

“มึงก็รู้ว่ากูเป็นอะไรยังเสือกมาถามอีก”

“หึหึ ที่แท้ก็อาการอกหัก มึงควรจะทำใจได้นานแล้วนะ”ได้ทีเยาะเย้ยผมเลย แล้วมันไม่เศร้าหรือไงวะ ตกลงชอบเจแบบของมันนี่แบบไหน

“ตกลงมึงชอบเจแบบไหนวะ”

“มึงไม่ใช่คนที่กูควรจะอธิบายให้ฟังว่ะ เสียใจด้วย”ดูมัน เซ็งครับ ถามไปแม่งก็ไม่ตอบ

“กูเข้าใจว่ามึงอึดอัด แต่อย่าทำให้เจมันอึดอัดไปกับมึงด้วยแล้วกัน ถ้าแฟนกับเพื่อนไม่สามารถเป็นคนเดียวกันได้ มึงก็ต้องเลือก....ว่าจะอยู่แบบไหน”

“......กูว่าเจเลือกให้กูเรียบร้อยแล้วว่ะ”ผมว่ามันเลือกตั้งแต่ครั้งนั้นแล้ว ครั้งที่มันถามพวกเราว่าจะอยู่กับมันตลอดไปมั้ย มันเลือกให้แล้ว

“ไม่ใช่ให้มึงหรอก....ให้เราต่างหาก เราสามคน”โก้พูดจบเราก็เงยหน้ามองกันแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ เป็นครั้งแรกที่เห็นโก้มันไม่สบายใจในเรื่องเดียวกัน ทำเอาผมหลุดหัวเราะออกมาเลย

วันนี้เป็นวันเกิดผม พวกเราฉลองกันที่ร้านอาหารประจำของกลุ่มเรา นั่งแพกันเป็นหลังๆ ดูส่วนตัวดีครับ อาหารสด แถมไม่แพงด้วย ตอนนี้พวกเรามีเพื่อนใหม่กันเพียบ แต่ที่ผมอดดีใจลึกๆ ไม่ได้ก็คือ วันนี้เจไม่ชวนเกตมาด้วยครับ ผมไม่ถามหรอกว่าทำไม เพราะผมเองไม่อยากเห็นภาพสองคนนี้จู๋จี๋กัน ยังทำใจไม่ค่อยได้ เรากินเหล้ากันจนเริ่มเมาก็แยกย้ายกันกลับ วันนี้โก้ใจดีครับ ให้ผมนอนกับเจสองคน ส่วนมันไปนอนโซฟา ความจริงมันควรจะกลับบ้านมันเลยนะ

“เจ....เปลี่ยนชุดก่อนเร็ว”เจเข้าห้องได้ก็ล้มตัวลงนอนเลย พอผมบอกให้เปลี่ยนชุดมันก็ยกแขนขึ้นมาทำท่าให้ผมดึง ผมก็ดึงให้ลุกขึ้นมานั่งโงนเงนอยู่บนเตียง ถอดเสื้อเสร็จมันก็เอนตัวมาพิงอกผมไว้เต็มๆ มันเข้าใจบ้างมั้ยเนี่ยว่าผมรักมัน ไม่ระวังตัวบ้างเลย ผมก้มลงหอมที่ซอกคอเจเบาๆ เจย่นคอหนีแบบรำคาญ ถึงจะได้กลิ่นแอลกอฮอล์แต่กลิ่นตัวเจหอมมากกว่าครับ แม่เจเป็นคนชอบพวกน้ำมันหอมระเหยมาก จนบังคับให้ทุกคนในบ้านได้ใช้ด้วย ของใช้ทุกอย่างมักมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ทั้งครีมทาผิว ครีมอาบน้ำ มักจะมีกลิ่นหอมๆ เหมือนดอกไม้ติดตัวเจเสมอ ผิวขาวๆ แดงระเรื่อ ผิวพรรณอ่อนนุ่มลื่นมือ ผมกอดเอวเจไว้จากด้านหลัง ปากก็หอมไปตามซอกคอและผม

“อื้อ...ตี๋”เจขยับตัวเบาๆ แต่ไม่ได้แกะมือผมออก นั่นยิ่งทำให้ผมได้ใจที่จะทำมากกว่านั้น ผมจับตัวเจให้นอนหงาย ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเบาๆ ไล่ไปตามโครงหน้าจนใกล้ถึงริมฝีปากบาง แต่เจเบือนหน้าหนีพร้อมยกมือดันอกผมไว้

“เจตัวหอมจังเลย”ผมย้ายลงไปจูบไซร้ตามลำคอขาวและไหล่เล็กๆ มือก็ลูบไล้ไปทั่วตัว ผิวที่เนียนนุ่มให้ความรู้สึกที่ดีมากเลย

“ตี๋....อย่าแกล้งเจสิ เจง่วงแล้วอ่ะ”เจเบี่ยงตัวหนีแต่ผมก็กดตัวเจไว้ เจไม่ได้เมาเหล้า แต่ก็ไม่ขัดขืน ไม่เคยขัดขืนผมเลยสักครั้ง อย่างมากก็พยายามบ่ายเบี่ยงจนผมใจอ่อนเอง

“เจ...ตี๋รักเจนะ”ผมเลื่อนหน้ามามองคนใต้ร่าง แววตานั้นเศร้าลงทันทีที่พูดออกไป ผมรู้ทันทีว่าพลาดไปแล้ว

“ตี๋....ไม่อยากอยู่กับเจตลอดไปแล้วเหรอ......อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ จำได้มั้ย”เจพูดมาทำให้ผมอยากหัวเราะ และผมก็หัวเราะออกมาจริงๆ ผมทิ้งตัวนอนข้างๆ เจ อยากหัวเราะให้ดังกว่านี้แต่กลับได้ยินเพียงเสียงสะอื้นของตัวเอง มันยิ่งกว่าคำตอบอีก ผมรักเจมาเกือบเจ็ดปี ที่เจยอมให้กอดให้หอมให้สัมผัส เป็นเพียงความใจดีของมัน เพราะเจไม่อยากเสียผมไปจึงไม่กล้าพูดอะไรตรงๆ แบบนี้สิเจ็บกว่า ต่อให้พูดคำว่ารัก เจก็ไม่เข้าใจ ไม่รับฟัง ต่อให้ได้ยินก็ไม่รับรู้ เจเอื้อมมือมากุมมือผมไว้แน่นให้แน่ใจว่าผมจะไม่หายไป ใจหนึ่งอยากสะบัดมือเล็กๆ นี้ออกไป ให้รู้ว่าตอนนี้ผมเจ็บ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะรักเกินกว่าจะทำให้คนๆ นี้เจ็บได้

“........ตี๋จำได้.....จะอยู่กับเจตลอดไป ตลอดชีวิตเลย”ผมบีบมือเจตอบ......ก็รักมันไปแล้วนี่ จะให้ผมเป็นอะไรสำหรับเจก็ได้ทั้งนั้น เป็นเพื่อน.....เป็นพี่.....เป็นอะไรก็ได้.....ยอมแล้ว....ให้เป็นอะไรก็ยอมทั้งนั้น.....ขอแค่อย่าพูดแบบนั้นอีกเลย.........อย่าลองใจกัน........อย่าผลักไส......อย่า...ปฏิเสธกันแบบนี้......จะให้เป็นอะไรก็ยอม


*************************************************************
แอบมาเงียบๆ จะมีใครมาจิ้มก่อนเนี่ย

[zeazaiz]

อยากอ่านภาค2จังเยย

 

[G_wa]

หวัดดีค่ะน้องจี (คิดว่าต้องเด็กกว่าเราแน่ๆ)
พี่เพิ่งเข้ามาอ่านวันแรกค่ะ มีคนแนะนำมาแต่ว่าไม่มีเวลาเข้ามาอ่านซักที
สนุกมากเลยค่ะ เจน่ารักมาก อ่านวันแรกก็ติดหนึบเลย
พี่ก็เลยสมัครสมาชิกมาเม้นให้กำลังใจน้องจีค่ะ

จะรีบอ่านให้จบก่อนภาค 2 มาจ้า

Mr_Gee Fighting!!!

ดีค่ะ ชอบ อนุญาติให้เรียกน้องโดยไม่ต้องถามอายุเลยค่ะ
และก็ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน ฝากขอบคุณคนที่แนะนำให้อ่านด้วยนะคะ

[BICHA]

          มากกว่าคำว่ารัก อ่ะ  เจ ตี๋ โก้

[MeepadA]

เศร้าไม่หาย   

[hustsu]

 

[ToDo]

 

[nolirin]

 

อ่านตอนพิเศษแล้วมีแต่ความซึ้ง  กะเศร้า....*-*

อยากอ่านภาคสองอ่า  จีจ๋า

อยากอ่านตอนหวานๆของพี่เอ็กซ์กะนู๋เจ..........

[G_wa]

ไม่ใช่ว่าผมอยากให้เจกับตี๋อยู่กันสองคนในห้อง แต่เป็นเพราะเจเป็นคนขอร้อง ไม่งั้นผมคงไม่ยอม ใจหนึ่งก็สงสารตี๋มัน ไม่ว่าเมื่อไหร่ตี๋ก็หลงใหลกับความใจดีเล็กๆ น้อยๆ ของเจ เหมือนที่คนอื่นๆ หลง หน้าตาหรือบุคลิกภายนอกเป็นสิ่งดึงดูดผู้คน แต่ตัวตนที่ทั้งเข้มแข็งและอ่อนไหวต่างหากที่หลายๆ คนชื่นชม หลงรักมันเพราะความใจดีที่ไม่เคยทำร้ายใคร ไม่ปฏิเสธใคร เช่นเดียวกับไม่ตอบรับใคร กับเกตที่เป็นแฟนเจ ก็แค่ความใจดีที่เจมอบให้อีกรูปแบบหนึ่ง ความจริงเจเป็นคนใจร้ายมากที่สุดเท่าที่ผมเคยพบมามากกว่า ใครต่อใครที่พากันหลงรักเจจะรู้มั้ยว่า เจ....รักใครไม่เป็น และไม่เชื่อในความรักอีกแล้ว ความรักของเจ....จบลงไปพร้อมกับชีวิตของคนที่เจรักสุดชีวิต

“โก้เข้ามานอนในห้องกันเหอะ”เจเดินออกมาเรียกผมที่บนโซฟา ผมก็เก็บหมอนผ้าห่มเดินตามเข้าไปในห้อง เห็นตี๋นอนก่ายหน้าผากปิดหน้าอยู่ ดูก็รู้ว่าเพิ่งร้องไห้

“ตี๋...เจมีของขวัญวันเกิดจะให้”เจเดินไปนั่งข้างตี๋แล้วสะกิดแขนเบาๆ ตี๋ยกมือลูบหน้าเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนจะลุกขึ้นนั่งยิ้มให้เจ

“ของขวัญอะไรอีก เจก็ซื้อเสื้อให้แล้วไง”

“อันนี้ชิ้นพิเศษเลย ให้เป็นของขวัญวันเกิดโก้ล่วงหน้าด้วย”เจหันมายิ้มให้ผม ของขวัญผมด้วยเหรอ

“โก้กับตี๋ขยับนั่งใกล้ๆ กันหน่อย เร็วๆ ด้วย”เจดึงผมให้เลื่อนไปนั่งใกล้ๆ ตี๋ เราสองคนมองหน้ากันงงๆ

“หลับตาด้วยทั้งคู่เลย ห้ามแอบดูนะ”เจนั่งอยู่หน้าพวกผมพร้อมชี้นิ้วสั่ง หลับก็หลับครับ แต่แค่หลับตายังไม่พอ เจยังยกมือมาปิดตาไว้อีก

“เอาล่ะนะ นั่งนิ่งๆ ด้วย”เจพูดผมก็พยักหน้าให้

แค่เสี้ยววินาทีที่รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มๆ ทาบทับปากผม ถึงหลับตาแต่ก็รู้ว่ามันคือริมฝีปาก...จูบ!!  เจจูบผมเหรอ ทันทีที่เจปล่อยมือและผมลืมตาขึ้นมา เจทิ้งตัวนอนคว่ำเรียบร้อย ผมยกมือแตะปากตัวเองพร้อมหันไปทางตี๋ มันเองก็ทำแบบเดียวกับผม

“เจ....อะไรอ่ะ จูบเหรอ จูบจริงๆ ใช่ป่ะ”ตี๋พยายามดึงเจให้หันหน้ามาตอบ แต่เจยกหมอนปิดหน้ามิดเลย

“เจ..จริงๆ เหรอ”ผมเองก็ถามครับ อยากให้เจพูดให้แน่ใจว่าจูบเจจริงๆ

“เออสิ จูบแรกด้วย สดๆ ซิงๆ เลยนะ”เจพูดอู้อี้อยู่กับหมอน

“ตี๋...เมื่อกี้มึงได้ก้มมาทางกูเปล่า”ผมกลัวเจจะแกล้งดันหัวตี๋มาจูบกับผมครับ สยองว่ะ รับไม่ได้

“เปล่าเว้ย แล้วมึงล่ะ อย่านะมึง กูจะอ้วก”

“กูก็เปล่า งั้น....เจ...จูบจริงๆ ใช่มั้ย”ผมส่ายหน้าให้ตี๋มันแล้วข้ามไปนั่งข้างเจอีกฝั่ง

“เซ้าซี้จริงพวกมึง ดึกแล้วคนจะนอน บอกว่าจูบก็จูบสิ ไม่ต้องถามอีกเลยนะ อายเป็นนะเว้ย”

“เชื่อแล้วว่าจูบจริง จูบแรกด้วยใช่ป่ะ งั้น...ใครคนแรกอ่ะ ตี๋ใช่มั้ย เจ...บอกหน่อย...จูบใครก่อน”ตี๋คะยั้นคะยอต่อ ที่เจมันปิดตานี่เพราะไม่อยากให้รู้ว่าใครเป็นคนแรกแน่ๆ เลย

“ไม่ใช่ กูคนแรกชัวร์ จริงมั้ยเจ โก้คนแรกใช่ป่ะ”

“ไม่บอกเว้ย ปิดไฟแล้วนอนได้แล้ว หรือไม่พวกมึงก็ออกไปนอนข้างนอก”เจพูดจบพวกผมก็เถียงกันแบบไม่มีเสียงต่อ ยังไงผมก็เชื่อล้านเปอร์เซ็นต์ว่าเจจูบผมก่อน

บางครั้งที่ผมกับตี๋พูดคุยกับเพื่อนคนอื่นหรือสนิทกับใครเป็นพิเศษ จะรับรู้ได้ว่าเจจะเหงาและเงียบลง เหมือนกลัวว่าพวกผมจะสนิทกับคนอื่นมากกว่ามัน กลัวว่าคนอื่นจะมาแย่งพวกผมไป บางครั้งที่มีคนมาสนใจตี๋หรือผม ไม่ว่าหญิงหรือชาย เจจะกลับมาร้องไห้ให้พวกผมนอดกอด เจกลัวว่าตัวเองจะถูกทิ้ง ทั้งๆ ที่ผลักไสคนอื่นเขา แต่กลับ...ไม่ยอมปล่อยพวกผมไปจริงๆ ฝ่ามือที่ดันให้คนรอบข้างออกห่าง แต่ปลายนิ้วกับเกี่ยวรั้งชายเสื้อเอาไว้เสียแน่น

ช่วงนี้มีกิจกรรมเยอะทำให้ได้รู้จักคนเยอะมากขึ้น แล้วสนิทกับเพื่อนต่างห้องมากขึ้นด้วย ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นเพื่อนต่างห้องกัน แต่กลุ่มเราสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้น เธอสวยและนิสัยดีมาก ค่อนข้างเรียบร้อย และเธอชอบผม ผมเองก็สนใจเธออยู่เหมือนกัน แต่...มันก็แค่นั้น ผมไม่สามารถเป็นแฟนได้

“ทำไมมึงไม่คบกับแก้ววะ เหมือนชอบๆ กันอยู่ไม่ใช่หรือไง”เจเดินเข้ามาถามผมตอนทำกำลังเตรียมอุ่นกับข้าวที่ซื้อมา เจรู้ว่าผมปฏิเสธแก้วไป และเธอเสียใจมาก แต่คงไม่นานหรอก เพราะผมรู้ว่ามีเพื่อนอีกคนคอยปลอบอยู่

“ถามแปลกๆ แค่ชอบ...ไม่ได้รัก...แล้วจะคบทำไมวะ”ผมตั้งใจพูดให้เจมันรู้ตัว มันเองก็ไม่รักเกต แต่ก็ยังคบกับเธอ เหตุผลหนึ่งเพราะสงสาร อีกเหตุผลเพราะ....ให้ใครหลายคนตัดใจจากตัวมันเอง และ....ทดสอบใจของใครบางคน.......ว่าจะทนอยู่กับมัน.....ทั้งที่เจ็บได้มั้ย

“คบๆ ไปเดี๋ยวก็รักเองแหล่ะวะ ไม่ลองดูล่ะ”ทำเป็นพูดดี ก็รู้ๆ อยู่ว่าเจมันหวงพวกผม ถ้าผมมีแฟนจริงๆ เดี๋ยวมันก็คิดว่าตัวเองถูกทิ้งอีก

“หึหึ...บอกตัวเองก่อนเหอะมึง กูน่ะ...ไม่อยากให้แก้วเสียใจ และไม่อยากให้มึงคิดมากด้วย”ผมหันไปพูดกับเจ มันก็ทำหน้างงๆ บางทีการที่มันชอบแกล้งไม่รับรู้ความรู้สึกคนอื่น อาจจะกลายเป็นไม่รู้จริงๆ ไปแล้วก็ได้

“แล้วทำไมกูต้องคิดมากด้วย”

“ก็ถ้ากูไม่ได้รักแก้วที่สุดเพราะมึง มึงจะคิดมากมั้ยล่ะ แล้วก็ไม่ต้องมาถามเพื่อทดสอบอะไรกูอีก กูไม่ใช่ไอ้ตี๋นะ”ผมถามมันกลับ

“แล้วมันเกี่ยวไรกับกูอีกล่ะ”

“จะต้องให้กูพูดแบบตี๋มันหรือไงมึงถึงจะเข้าใจ ถ้าไม่อยากได้ยินก็อย่าถามกูอีก”ผมเงยหน้าจากจานอาหารมองเจตรงๆ แววตามันดูเศร้าจริงๆ จากไม่เข้าใจความรัก กลายเป็นคนกลัวความรักไปแล้วเหรอ

“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น กูยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ ที่กูทำทุกอย่างก็เพราะกูอยากทำ ไม่ใช่เพราะมึงหรอกไม่ต้องห่วง เพียงแต่เรื่องที่กูชอบทำคือเรื่องเกี่ยวกับมึงเท่านั้นเอง ฉะนั้นมึงก็ไม่ต้องรับรู้อะไรต่อไปน่ะแหล่ะ เพื่อตัวกูกับตี๋ พวกกูจะได้ทำอะไรให้มึงโดยไม่ต้องกลัวว่ามึงจะไม่สบายใจ มึงก็แกล้งไม่รู้ต่อไปเหอะ อะไรที่ไม่อยากให้พูด ไม่อยากได้ยินก็จะไม่พูดให้ได้ยิน แต่อย่ามาห้ามไม่ให้กูรู้สึก ตราบใดที่กูไม่พูดอะไรออกไป กูก็ยังพูดได้เต็มปากว่ามึงเป็นเพื่อนกู คำว่าตลอดไปก็คือตลอดไป คำสัญญาที่มึงคิดว่าไม่มีความหมาย สำหรับกูมันมีความหมาย กูสัญญา....จะทำทุกอย่างเพื่อมึง...ตลอดไป”ผมพูดโดยไม่สนใจน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาคู่นี้ ถ้าน้ำตานี้ไหลเพราะผม ก็ปล่อยให้มันไหลไปเถอะ ให้มันได้ทำอะไรเพื่อผมบ้าง ให้ผมได้ดีใจกับอะไรเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้บ้าง ความใจดีแบบแปลกๆ ของมันผมไม่อยากได้หรอก ผมอยากให้มันรับความใจดีจากผมไปมากกว่า ให้มันอยู่โดยมีผมคอยดูแล มีผมคอยเฝ้าดู คอยเอาใจ จนมันปฏิเสธไม่ได้ ไม่ผลักไสผมออกไป ผมจะทำให้มันขาดผมไม่ได้

คำว่า ‘รัก’ หรือ ‘แฟน’ ผมไม่เคยอยากได้จากเจ สองคำนี้เป็นคำที่ไร้สาระทั้งสิ้น สำหรับผม สิ่งที่อยากให้เกิดกับเจ คนที่ไม่เชื่อเรื่องความรักและรักใครไม่เป็น คำว่า ‘ความผูกพันธ์’ เป็นสิ่งที่เจอยากได้มากกว่า เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมตี๋ถึงไม่เข้าใจสักที

ปิดเทอมสุดท้ายของปวส. ก่อนเราไปเรียนต่อที่กรุงเทพกันสามคน เจหายไปเหมือนทุกครั้ง แต่พวกผมก็ไม่ชินสักที ไม่ว่าต้องทนอีกเท่าไหร่ ก็อยากให้เจกลับมาเป็นเด็กน่ารัก ขี้อ้อนเหมือนเดิม ผมกับตี๋มาหาหออยู่ใกล้ๆ มหา’ลัย

“จะเช่าแถวไหนดีวะ เจมันก็ไม่ได้บอกไว้ด้วยว่ามันจะอยู่ไหน”ตี๋ถามหลังจากเราเดินหาหอกันสองคน ช่วงนี้มาพักกับรุ่นพี่อยู่ครับ

“ไปไกลๆ ม. หน่อยแล้วกัน เผื่อเจมันไม่อยากอยู่ใกล้ที่วุ่นวายน่ะ”

“งั้น แบ่งเป็นสามส่วน ใกล้ม. ตัดออกไป เพราะถ้ามันมาอยู่แถวม. ยังไงก็ต้องได้มาหาบ่อยๆ อยู่แล้ว ไกลออกไปหน่อยก็โลตัส เผื่อเจมันอยากอยู่ใกล้ห้าง แล้วก็ไกลไปอีกเป็นตลาดนัด ใครจะอยู่ตรงไหน”ตี๋หยิบใบปลิวของหอพักมาวางบนโต๊ะ พวกผมเป่ายิ้งฉุบกันเลือกว่าใครจะอยู่ตรงไหน ตี๋ได้ไกลสุดเลยครับ

“โก้...มึงว่าเจจะเลิกกับเกตมั้ยวะ”ตี๋ถามผม ตอนนี้ตี๋มาช่วยผมจัดห้องอยู่ครับ

“ถามทำไม มึงจะเสียบรึไง”ไอ้ตี๋นี่ยังไม่เข็ด คราวก่อนก็ร้องไห้ให้เจปลอบมารอบนึงแล้ว

“เปล่า กูถามเฉยๆ ก็เห็นรักกันดี เกตก็เข้าใจเจมันทุกเรื่อง นิสัยก็ดีด้วย”ใช่ครับ เกตนิสัยดีมาก ถึงจะมีงอนกันบ้าง แต่ก็ไม่เคยทะเลาะอะไรกัน แต่.......คนอย่างเกต ไม่เหมาะกับเจครับ

“กูว่าเลิกชัวร์ อยู่แค่ว่าเมื่อไหร่เท่านั้นแหล่ะ”

“สงสารเขาเหมือนกันว่ะ หน้าตาดีขนาดนั้นเลือกใครก็ได้อยู่แล้ว ไม่น่ามาเลือกเจมันเลย”

“ปากดี แล้วตัวมึงเองล่ะ สงสารตัวเองบ้างรึเปล่า”

“สมเพชเลยแหล่ะ ต้องเป็นเพื่อนกับคนที่รักไปตลอดชีวิตเลยนะมึง เจ็บดีชิปหาย”

“ซาดิสม์ก็ไม่บอกนะมึง ต่อให้เจยังไม่รักใคร แต่เชื่อเถอะ คนๆ นั้นจะต้องไม่ใช่มึง”

“กูรู้แล้ว ไม่ต้องย้ำหรอก มึงก็ไม่ใช่เหมือนกันนั่นแหล่ะ ปากดี ว่าแต่กู”

“ที่ไม่ใช่มึง ส่วนหนึ่งก็เพราะเจ แต่ก็เพราะกูไม่ยอมด้วย มึงไม่เหมาะกับเจหรอก....มึงปกป้องเจไม่ได้ ดูแลเจได้ไม่ดีพอ แต่มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมันได้”

“แล้วมึงล่ะ”

“กูก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะกูปกป้องเจมากเกิน ทนเห็นมันเจ็บไม่ได้ มันถึงได้เปราะบางอยู่แบบนี้ไง”ผมรู้ตัวทั้งแต่วันนั้นแล้ว ว่าผมปกป้องเจผิดๆ กันเจออกจากทุกสิ่งที่เจไม่ชอบ ไม่สนว่าจะผิดหรือถูก ขอแค่เจต้องการ อะไรผมก็ทำให้ ผมไม่กล้าแตะต้องรอยแผลที่ยังปิดไม่สนิท คอยกันคนรอบข้างเพื่อไม่ให้เจได้เจอกับความเจ็บปวด เพราะตอนนี้เจเจ็บมากพอแล้ว

“กูอยากเห็นเจมีความสุขอีกครั้ง”ตี๋พูด ผมเองก็พยักหน้าเห็นด้วย

“กูอยากเห็น...คนที่เจจะรัก อยากรู้ว่าจะเป็นคนแบบไหน ขอให้คู่ควร........กับคนที่เราสองคนรักด้วยเถอะ”เป็นครั้งแรกที่พูดออกมาให้ตี๋ได้ยินตรงๆ มันหันมายิ้มให้ผม

สำหรับพวกผมสองคนคงไม่สามารถเป็นคนรักของเจได้..........ไม่ว่าต้องอธิฐานขอพรจากอะไรอีกกี่ร้อยกี่พันครั้ง ผมปรารถนาเพียงอย่างเดียว............ขอให้เจมีความสุขอีกครั้ง........ขอให้ยิ้มได้อย่างเต็มหัวใจ........ขอให้นอนหลับฝันดีทุกคืน.........ขอให้....ความรักมาเยือนหัวใจที่บอบช้ำของเจด้วยเถอะ..........ขอให้ความรัก....มาหาเจเร็วๆ เถอะ.......


                      *************************** จบ  ****************************



สำหรับตอนพิเศษก็คงมีแค่นี้นะคะ เรียกน้ำย่อยก่อนอ่านภาคสอง
ส่วนกำหนดการภาคสอง บอกตรงๆ ว่ายังไม่แน่นอนเลยค่ะ แต่อย่าเพิ่งบ่นนะ(ไม่งั้นคนแต่งอาจงอนไม่มาต่อได้)
ไว้อะไรแน่นอนแล้วจะมาบอกให้รู้แน่ๆ ค่ะ ช่วงนี้ก็เข้ามาคุยเล่นกันไปพลางๆ ก่อนนะคะ
 

[VaRinTr]

พอเรี่องนี้จบก็ไม่ได้ตามอ่านเลย แวปไปเล่นเกมมาพักนึง
ช่วงนี้ถึงได้มาตาม มีตอนพิเศษด้วยอะ
แต่ตอนพิเศษทำไมมันเศร้าจัง ...

[THIP]

หุหุ วันนี้มาเร็ววุ้ย  

[tarkung]

ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านจนเดินทางมาจบภาค 1 ซึ่งชอบมากๆครับ สนุกดี ยังไงก้จะรอและจะติดตามภาค 2 ต่อไปนะครับ

สู้ๆ แล้วจะคอยะ ใจเย็นๆนะครับ รอได้ แต่ก็มาบอกข่าวคราวบ้างนะ จะแวะมาบ่อยๆนะ

[Simply Blue]

สำหรับเราบอกได้คำเดียวว่าแต่งได้สุดยอดมากๆๆๆๆ เก็บรายละเอียดของอารมณ์ ความรัก ความรู้สึก ความผูกพันธ์ และอีกมากมาย บรรยายออกมาได้ดีมากๆๆๆๆๆ ซาบซึ่งและกินใจเหลือเกิน และรู้สึกดีๆๆไปพร้อมกัน เรียกว่าร้องไห้ไปยิ้มได้ด้วย  ขอบคุณคุณน้องจีที่มาเขียนเรื่องดีๆๆให้ได้อ่าน จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ แน่นอน

[-~iK@iZ_KunG~-]

รออ่านภาคสองอยู่ครับ

สู้ ๆ ครับ  

[~•SAkurAIro•~]

อ่า เข้ามาอ่านตอนพิเศษษ 
อ่านจบไม่รุ้จะเม้นยังไงเลยยย 


แอบไปอ่านคอมเมนท์คนอื่น

สำหรับเราบอกได้คำเดียวว่าแต่งได้สุดยอดมากๆๆๆๆ เก็บรายละเอียดของอารมณ์ ความรัก ความรู้สึก ความผูกพันธ์ และอีกมากมาย บรรยายออกมาได้ดีมากๆๆๆๆๆ ซาบซึ่งและกินใจเหลือเกิน และรู้สึกดีๆๆไปพร้อมกัน เรียกว่าร้องไห้ไปยิ้มได้ด้วย  ขอบคุณคุณน้องจีที่มาเขียนเรื่องดีๆๆให้ได้อ่าน จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ แน่นอน

แล้วเหนด้วยกะคอมเมนท์ของคุง LoVeMoDe มั่กเลย
คุงจีแต่งไดสุดยอดมั่กๆ อ่า ปลื้มๆ 


แล้วก้รอภาค 2  ด้วยคนงับบบ

อยากอ่านต่อมั่กๆ อ่า  คิดถุงพี่เอ็กซ์จังง 

[Narak00]

อ่านเรื่องของโก้กับตี๋แล้วรู้สึกเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่มาก ๆ เลย ชอบ ๆ ๆ

[SoN]

 

[kYos]

เศร้าง่า  แต่ก็มีความสุข   


ไม่ได้เข้าหลายวัน  ภาคแรกจบไปแล้ว  ตอนพิเศษอีกหนึ่ง


ขอบคุณ คุณจีมากๆเลย ที่ทำให้มีความสุขจากการอ่าน  ตัวหนังสือสร้างรอยยิ้มและความผูกพัน 

[kaporzung]

เจน่ารักอ่ะ ให้ของขวัญเพื่อนโดยการจูบบบ ชอบจัง 

[● MaYa~Boy ●]

อดทนรอตอนต่อไปนะคับ