สวัสดีครับ ผมอนวัช หรือเอ็กซ์ ปิดเทอมที่ผ่านมา หลังจากไปตามหาเจและกลับมาพร้อมกัน ผมก็ทั้งทำงาน ทั้งซ้อมบาส ไม่มีเวลาอยู่กับคนข้างห้องผมเลยครับ วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเก็บตัว พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว ผมรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้ววิ่งกลับหอพักทันที
“อ้าว เก็บตัวเสร็จแล้วเหรอ”นี่ไงครับ เสียงคนข้างห้องผม เจอกันตั้งแต่หน้าหอเลย ที่ซ้อมเหนื่อยๆ หายเป็นปลิดทิ้ง
“เออ เพิ่งปล่อยเนี่ยแหล่ะ แล้วนี่จะไปไหน”ผมถามเพราะเห็นมันใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ผมที่ยาวๆ ก็รวบมัดไว้ได้เกือบหมดแล้ว
“ไปกินข้าว”
“รอก่อนสิ เดี๋ยวเอาของไปเก็บแล้วมากินด้วย”
“ไม่รออ่ะ หิว อยากกินก็ตามมาเร็วๆ”มันพูดจบก็สะบัดก้นเดินลิ่วๆ ไปเลย ผมต้องวิ่งเอาสัมภาระไปฝากร้านขายของใต้หอแล้ววิ่งตามมัน....เฮ้อ....เมื่อไหร่มันจะพูดเพราะๆ กับผมบ้างเนี่ย
“แล้วไอ้โก้ล่ะ มันไม่อยู่ด้วยเหรอ”ใช่ครับ ตั้งแต่ผมพามันกลับมา พวกมันสามคนก็ขลุกอยู่ด้วยกันตลอด ดีว่าไอ้ตี๋ต้องเก็บตัวกับผมเลยได้ห่างกันบ้าง แต่ไอ้โก้เนี่ยสิ
“มันก็กลับบ้านมันมั่งสิ กลับไปได้เกือบอาทิตย์แล้ว”เจนั่งกินข้าวผัดกะเพราะหมูกรอบเผ็ดๆ ของมันอยู่ ผมก็ผัดคะน้าหมูกรอบ แต่คะน้าผมส่วนใหญ่โดนมันแย่งกินเกือบหมด
“พรุ่งนี้เรียนกี่โมง”
“แปดโมง พี่ล่ะ”
“ยังไม่รู้ ไม่มีเวลาเข้าเว็บดูเลย ”ก็ผมมัวแต่ยุ่งอยู่ ไม่ได้เข้าเว็บเช็คตารางเรียนเลยครับ
“ชิส์ ไม่ได้เรื่องเล้ยยยย”เจมันลากเสียงประชดผมครับ ไอ้นี่นับวันยิ่งลามปามครับ ไม่มีหรอกที่จะทำตัวน่ารัก สงบเสงี่ยมขึ้น มีแต่กวนประสาทขึ้นทุกวัน ทำเอาผมไม่มีอารมณ์จะพูดจาหวานๆ จีบมันเหมือนจีบผู้หญิงเลย
“ไม่ใช่ไม่ได้เรื่องโว้ย ไม่มีเวลา ใครจะไปนั่งกินนอนกินอยู่กับห้องเหมือนเจ เจอหน้ากันดีแต่กวนประสาท ทีกับไอ้โมทย์เห็นคอยแต่จะเข้าไปอ้อนมัน”โมโหมันครับ ชอบทำเป็นไม่สนใจผม ไม่ว่าผมจะชวนคุย ชวนกินข้าว มันก็ไปด้วยหมด แต่....นี่มันก็เหมือนเมื่อก่อน เมื่อตอนที่ผมยังไม่ได้รักไม่ได้ชอบมัน ผมไม่ได้ต้องการแบบนี้นะ ตามขนาดนี้มันต้องมีการเปลี่ยนแปลงให้เห็นบ้างสิ
“ทำไม อยากให้อ้อนเหรอ”มันลอยหน้าลอยตาถาม ผมยิ่งมีภูมิคุ้มกันมันน้อยๆ อยู่ ได้แต่พยักหน้าครับ เวลามันถามอะไรตรงๆ ตอบไม่ถูกทุกที เหมือนมันแกล้งผมอยู่ยังไงไม่รู้
“งั้น.....ไปเปลี่ยนชื่อเป็นโมทย์สิ ชื่อเอ็กซ์....อ้อนไม่ลงอ่ะ”...ไอ้เด็กเวร
ผมกินข้าวเสร็จก็กลับห้องครับ ส่วนเจก็ออกไปหาเพื่อนรักมันโน่น เดี๋ยวนี้ดีอย่างครับ ผมรู้สึกว่ามันเข้าหาแล้วก็ยอมให้คนอื่นเข้าหามันมากขึ้น ถ้าเป็นเมื่อก่อน น้อยครั้งครับที่ผมจะเห็นมันไปหาเพื่อนมันที่หอ ผมก็รู้สึกดีใจนะครับกับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ของมัน แต่....หวงครับ ก็ถ้าคนอื่นเข้าหามันมากกว่าเดิมก็แย่สิ แค่นี้ก็แทบไม่มีเวลาเหลือให้ผมแล้ว
เมื่อวานล้มตัวนอนบนเตียงได้ก็หลับยาวเลยครับ ตื่นมาอีกทีก็เกือบเที่ยงแล้วครับ ออกจากห้องมองไปประตูห้องข้างๆ เจคงออกไปนานแล้วแหล่ะครับ ผมขับรถมามหาลัย เดินมาหาพวกโมทย์ที่โต๊ะ
“วันนี้เรียนกี่โมงวะ”
“เรียนเสร็จแล้ว”โมทย์หันมาตอบ ทำหน้าระอาผมเต็มที ก็คนมันเหนื่อยนี่ครับ ไม่ใช่มันนะจะได้อึดมานั่งเรียนแต่เช้าไหว
“เออ แล้วก็ไม่โทรมาบอก จะได้ไม่ต้องมา”
“กูนึกว่ามึงจะโดด ขนาดไอ้เศกยังไม่มาเลย”จริงของโมทย์ครับ ผมเห็นแต่กรกับเจนนั่งหวานกันอยู่เนี่ย มองไปทางโต๊ะกลุ่มเจ ยังไม่มีใครนั่งเลยครับ
“พวกนั้นมันกินข้าวกันอยู่”โมทย์มันพูดลอยๆ ยกคิ้วล้อผมด้วย ไอ้นี่นับวันยิ่งรู้ใจผมครับ สรุปแล้วผมก็ลากมันไปโรงอาหารกันครับ
********************************************************************
เอ่อ...ไม่มีอะไรจะพูด นอกจาก....คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955726 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก