ผมนึกอยู่แล้วครับว่าไอ้บ้านี่ต้องมารอผมแน่ๆ ดีว่าผมชวนโก้กับตี๋ไปกินข้าวด้วยกันก่อนแล้ว ยังไงพวกนี้ก็เป็นไม้กันหมาที่ดีที่สุดครับ ถ้ามีพี่โมทย์ด้วยนี่ครบพอดีเลยนะเนี่ย
“หวัดดีค่ะพี่เอ็กซ์ วันนี้โดดเรียนเหรอคะ”เก๋มันจะหยุดคุยทำไมเนี่ย พอผมจะเดินหนีมันคว้ามือผมแถมเอาขามาสกัดไว้หัวแทบทิ่ม ไอ้นี่มันเพื่อนเลวจริงๆ ครับ มันรับเงินพี่เขามาหรือเปล่าเนี่ย คอยแต่จะส่งผมประเคนพี่เขาตลอด
“พี่ส่งเศกมันมาเรียนแทน แล้วนี่เรียนเสร็จแล้วใช่ไหมครับ พี่จะได้พาเจไป”โหหห ไอ้บ้า พูดมาไม่กลัวผมอายเลยครับ ทั้งกลุ่มหันมามองผมหมดเลย เว้นแต่ไอ้สามคนที่พอรู้เรื่องอยู่แล้ว
“เห็นทีจะไม่ได้หรอกพี่ ผมนัดไอ้โก้กับตี๋ไว้แล้ว”ความจริงก็แค่กินข้าวหน้า ม. นี่แหล่ะ สองคนนี้ก็ให้ความร่วมมือดี พยักหน้าสนับสนุนผมทันที
“อ้าวเหรอ แต่เห็นทีเจต้องผิดนัดเพื่อนแล้วแหล่ะเพราะเจต้องไปกับพี่”
“ไม่ไปไง นัดเพื่อนแล้ว ฟังไม่รู้เรื่องรึไง”เอาสิครับ ผมไม่ไปซะอย่าง จะมาไม้ไหนอยากรู้เหมือนกัน
“งั้น...บอกคนในสายเอาเองนะ”พี่เอ็กซ์ยืนยิ้มส่งโทรศัพท์ในมือมาให้ผม ผมก็มองงงๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปรับมา
“ครับ”ผมส่งเสียงทักไปโดยไม่ได้ดูเบอร์หรือชื่อคนโทรเลย
“น้องเจเหรอลูก แม่เองนะ”
“ครับแม่ เจเองครับ”โหหหหห ไอ้บ้าเอ้ยยย เล่นไม้นี้เหรอ ไอ้สามคนข้างๆ ผมก็มองหน้ากันงงๆ ว่าผมคุยกับแม่ไหน
“มากินข้าวเย็นกับแม่นะ ให้พี่เขาพามา”ตรงประเด็นเชียวครับแม่ ไม่มีอารัมภบทเลย
“เอ่อ...”
“มานะจ๊ะ วันก่อนไม่ค่อยได้คุยกันเลย เพราะน้องเจไม่ค่อยสบาย แม่คิดถึง มากินข้าวเป็นเพื่อนแม่หน่อยนะ แม่กลับบ้านไปก็ต้องกินข้าวคนเดียว”แม่ทำเสียงเศร้ามาเลยครับ แต่ไอ้ลูกชายตัวดีของแม่น่ะยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย
“ครับ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะครับ”ผมวางสายไปแล้วยื่นคืนให้เจ้าของที่หน้าบานอย่างน่าหมั่นไส้
“แม่ใครวะมึง”โก้ถามทันทีเลย
“แม่พี่เอง”ชิส์ เขาไม่ได้ถามตัวเองซะหน่อย เสนอหน้าตอบเชียว
“แหม คืบหน้าเร็วนะคะ พาไปหาแม่กันตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย”เก๋ มึงเพื่อนใครเนี่ยตกลง แค่นี้กูก็อายจะแย่แล้วนะ ไอ้เก่ง ก้อง แก้วมองกันตาแป๋วเลย ไม่ต้องมองเลย ผมไม่มีคำอธิบายให้
“ก็พาไปตั้งแต่วันที่เจไปค้าง...”
“พูดอยู่นั้นแหล่ะ จะไปก็ไป”ผมรีบพูดแทรกก่อนที่เพื่อนคนอื่นที่อยู่รอบๆ จะได้ยินว่าผมไปนอนบ้านพี่เขามา แค่มารับไปกินข้าวเย็นกับแม่เขาคนอื่นก็คิดไปได้ไกลแล้วครับ
“ไปก็ไปสิ ไปก่อนนะน้องๆ”พี่เขาบอกลาเพื่อนๆ ผม แต่สายตาจงใจมองที่โก้กับตี๋เลยครับ ผมก็ได้แต่เดินตามเขา หันมามองเพื่อนรักสองคนด้วยหน้าตาที่น่าสงสารสุดขีด แต่....ไอ้พวกเพื่อนเวรดันยืนหัวเราะร่วนกับไอ้เก๋เชียวครับ ตกลงนี่ผมไม่มีพวกแล้วใช่ไหมเนี่ย
“เจ...”
“เรียกทำไม”อยู่กันแค่สองคนในรถ เรียกแล้วก็ไม่พูดครับ
“อย่าทำหน้าบึ้งสิ แค่ชวนมากินข้าวด้วยกันเอง ไม่อยากมากับพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ”เล่นทำเสียงทำหน้าเศร้าขนาดนี้ พูดไม่ออกเลยผม
“...ก็ ไม่เห็นต้องบังคับเลย ชวนดีๆ ก็ได้”
“แล้วถ้าชวนดีๆ จะมามั้ย”รู้ทันอีกคนเรา ก็..เวลาไปไหนกันแค่สองคน....มันเขินนี่
“.....ถ้าชวนดีๆ ก็มา”
“จำไว้แล้วกันที่พูดน่ะ”อ้าวววว สรุปนี่แกล้งเศร้าใช่มั้ยเนี่ย ทำไมพี่เขากลายเป็นคนแบบนี้ไปได้เนี่ย
หลังจากนั้นผมก็ไม่หันไปคุยด้วยอีกเลยครับ จนพี่เขาขับรถมาถึงโรงแรมที่ผมเคยมาจัดงาน ผมก็เดินตามเขาเข้าไปด้านใน ผู้จัดการโรงแรมก็เดินออกมาต้อนรับ ทำให้พวกผมเด่นกว่าเดิมอีก ผู้จัดการก็เรียกคุณอนวัชทุกคำเลย ผมงี้เดินตัวลีบๆ ตามหลังต้อยๆ เลย ไม่รู้จะเขินอะไรเหมือนกันครับ แต่มันเขินๆ น่ะ
เดินมานั่งรอที่โต๊ะสักพักคุณแม่ก็เดินมา ใส่สูททำงาน ดูภูมิฐานและมีเสน่ห์มากครับ แม่มาถึงก็เดินเข้ามากอดผม หอมแก้มซ้ายขวาใหญ่เลย ทำเอาหน้าแดงหมดเลยครับ ให้อ้อนที่บ้านน่ะทำได้ แต่ข้างนอกไม่ค่อยกล้าครับ แม่กับพี่เอ็กซ์เห็นผมอายเลยหัวเราะชอบใจกันใหญ่...ผมไม่ใช่ตัวตลกนะ
“ไข้หายดีแล้วใช่มั้ยน้องเจ ตัวไม่ร้อนแล้วนี่”แม่ถามตอนที่เราลงมือทานอาหารกัน ก็อาหารไทยๆ นี่แหล่ะครับ ถ้าให้กินสเต็คผมก็คงไม่กินแน่ๆ
“หายดีแล้วครับ ผมป่วยง่ายหายเร็ว”ผมยิ้มให้แม่ แล้วก็ก้มกินอาหารตรงหน้า
“ก็อย่าป่วยง่ายนักสิ”อ้าวพี่ครับ มันห้ามได้รึไงเวลาป่วยน่ะ
“คนจะไม่สบายมันห้ามได้ด้วยเหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย”ผมพูดเสียงสูงล้อเลียนพี่เขา เขาก็ได้แต่ใช้ส้อมชี้หน้าแล้วก็พูดเบาๆ ว่าฝากไว้ก่อนแค่นั้นแหล่ะ ต่อหน้าแม่ไม่กล้าว่าผมหรอก
“ชี้หน้าน้องได้ไงตาเอ็กซ์ ทำตัวไม่ดีเลยนะเรา น้องพูดก็ถูกแล้ว คนจะเจ็บจะป่วยมันห้ามได้ที่ไหน”แม่ครับ รักแม่จัง ลูกชายแม่น่ะนิสัยไม่ดี บ้าอำนาจ ชอบดุผมด้วย
“รู้ว่าน้องป่วยง่ายเราเป็นพี่ก็คอยดูแลน้องสิ ไม่ใช่ปล่อยให้ป่วย อยู่ห้องติดกันทำไมไม่ดูน้องดีๆ”แม๊....โหหหห ไอ้บ้าอำนาจมันยิ้มชอบใจใหญ่เลยครับ ผมโตแล้วนะไม่ต้องให้มันมาดูแลผมหรอก
“ครับแม่ ต่อไปนี้จะดูแลไม่ให้ห่างหูห่างตาเลย”พี่เอ็กซ์จ้องผมเขม็งเลย เชอะ ไม่สนหรอกครับ ผมนั่งตักอาหารใส่จานแม่ แม่ก็ตักใส่จานให้ผม ป้อนผมด้วย แม่น่ารักมากครับ ไม่น่ามีลูกชายแบบนี้เลย สงสารแม่จัง
กินอาหารเสร็จก็แยกย้ายกันกลับครับ แม่มีลุงคนขับรถขับให้ ผมเองก็เพิ่งรู้ ส่วนผมก็...ไม่อยากนั่งด้วยหรอกครับ แต่ไม่มีทางเลือก
“แม่ให้อะไรมาอ่ะ”ผมถามพร้อมมองถุงด้านหลังที่แม่ให้พนักงานเอามาให้พี่เอ็กซ์ก่อนขึ้นรถ
“เค้กไง ชอบไม่ใช่เหรอ”
“จริงอ่ะ ชอบๆ เอามากินเลยได้ป่ะ”เค้กช็อคโกแล็ตแน่ๆ เลยครับ มิน่าได้กลิ่นหอมๆ
“อันนี้เป็นปอด์นนะ ไม่ได้เป็นชิ้น ไว้ไปกินที่ห้อง”พี่เอ็กซ์บอกครับ อดกินเลยผม
“แม่ใจดีจัง ไม่เหมือนลูกเลย”
“หึหึ...เค้กนั่นน่ะ พี่บอกให้แม่สั่งไว้ให้เอง จะชมก็ชมพี่สิ ไปชมแม่ทำไม”แป๋ววววว....นึกว่าแม่ เซ็งครับ ทำหน้าล้อเลียนผมอีก
“อ้าว ไม่ชมล่ะ รออยู่นะ”แนะ มีทวงคำชมอีก คนเรา บ้ามั้ยล่ะเนี่ย
“ชมทำไม ไม่ได้ขอซะหน่อย ทำให้เอง”
“ไม่ชมก็ไม่ชม เดี๋ยวถึงห้องแล้วค่อย....ขอแบบเมื่อวานอีกทีแทนคำชมก็ได้”พี่เอ็กซ์หันมายกยิ้มมุมปาก ทำหน้าตากรุ้มกริ่มมากเลยครับ เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าหมายถึงแบบไหน
“อะ..ไอ้บ้า..อย่าทำบ้าๆ นะ ผม..ฟ้องแม่พี่จริงๆ ด้วย”ยังไงแม่ก็ต้องเข้าข้างผมครับ
“กล้าฟ้องรึไง จะบอกแม่เหรอว่าโดนพี่จูบน่ะ อยากฟ้องก็ฟ้องเลย แม่พี่เขาไม่ว่าอะไรหรอก เขารู้ว่าพี่ทำเพราะรักเจ”พี่เขาพูดมาได้เต็มปากเต็มคำ คนพูดไม่อาย แต่คนฟังนี่อยากเอาหัวมุดออกไปนอกกระจกรถมากครับ
“ไอ้...ไอ้..”ไปไม่เป็นเลยผม จะด่าก็นึกคำไม่ออก
“อย่าด่านะ ถ้าด่าจะจูบมันเดี๋ยวนี้แหล่ะ”
“.......แม่ง”ดีแต่ขู่ครับเดี๋ยวนี้อ่ะ ไหนบอกว่ารักผมไง ทำไมชอบแกล้งผมจัง มันสนุกนักหรือไงที่แกล้งให้ผมอายได้เนี่ย
“แม่งอะไร พูดจากับพี่นี่ไม่เคยเพราะเลยนะ”ดูสิ ทำเสียงดุผมอีกแล้ว
“ก็พูดอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่ชอบก็ช่างดิ”ผมไม่ได้ขอให้ชอบซะหน่อย รับไม่ได้ก็ช่างสิ
“ก็ไม่ได้ชอบ”
“.........”
“.......รักต่างหาก”
“อะ..ไอ้....โธ่เว้ย!”ผมอ้าปากจะด่า แต่พี่เขาเล่นหันมายกคิ้วท้าผมแถมเลียปากตัวเองอีกอ่ะ เพิ่งรู้ว่าพี่เอ็กซ์ก็ทำท่าทางแบบนี้เป็นด้วย
“ทำไมไม่ด่าล่ะ กลัวเหรอ”พี่เอ็กซ์เห็นผมก้มหน้าหนีเข้าหน่อยก็ได้ทีพูดใหญ่เลย
“กลัวอะไร ทำไมต้องกลัว ไม่ได้กลัวซะหน่อย”
“ก็ดี...จะได้รู้ไว้ หึหึ”หัวเราะอะไรของเขาน่ะ ทำเสียงน่าเกลียดมากเลยครับ ทางที่ดีตอนนี้ผมควรจะสงบปากสงบคำ พูดอะไรไปตอนนี้มีแต่เข้าตัวครับ นั่งนิ่งๆ ดูวิวนอกรถดีกว่า
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955709 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก