เมื่อวานก็กะว่าจะเข้ามาอัพแล้ว เห็นเย็นแล้วเลยเดินมา ร้านเปิด แต่...เด็ก(เวร)เต้มหน้าร้าน และโดนสาดด
โทรศัพท์เปียก(นิดหน่อยเพราะหยิบออกมาจากกางเกงทัน) แต่ตั้งแต่เสื้อยันกางเกงเปียกหมด ไม่มีอารมณ์เล่นเลยกลับ... ใครรอเมื่อวานแล้วไม่ได้อ่านก็โดนเด็กๆ แถวนี้แล้วกันนะ แค่นี้แหล่ะ บ่นให้ฟังเฉยๆ ใครจะคิดว่าจีไม่เป็นนางงาม ไม่รักเด็ก บอกได้เลยว่า จีไม่ใช่ไม่รักเด็กนะ แต่....เกลียดดดดดดด!!!!!!!!! :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
บ่นแค่นี้แหล่ะ มาอ่านต่อกันดีกว่า
*********************************************************************
นอนป่วยอยู่ห้องพี่เอ็กซ์สองวันเต็ม ไม่ได้กลับมาห้องตัวเองเลย พวกนั้นก็ผลัดกันมาเฝ้าผมตอนเที่ยงบ้างตอนเย็นบ้าง พี่เอ็กซ์จะได้ไปเรียนไปทำงานได้ แม่กับป้านอมก็โทรมาถามอาการตลอด คงรู้จากพี่เอ็กซ์น่ะแหล่ะ
“ดีขึ้นแล้วครับ พรุ่งนี้ก็ไปเรียนได้”
“แม่บอกให้พี่เขาพาน้องเจมาพักที่บ้านก็ไม่พามา จะให้ป้าเขาไปช่วยดูก็ไม่ยอมอีก”
“เจบอกพี่เอ็กซ์เองแหล่ะ ก็เจไม่เป็นอะไรมากนี่ครับ นี่ก็หายแล้ว”ปกติเวลาอากาศเปลี่ยนแบบนี้ผมก็ป่วยง่ายอยู่แล้ว เพราะแพ้อากาศ ยิ่งเดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนตกนะ ได้เรื่องทุกที
“ดื้อจริงเชียว ทั้งพี่ทั้งน้องเลย แต่ยังไงวันศุกร์นี้มานอนที่บ้านนะลูก ป่วยตั้งสามวันแล้วไม่รู้ผอมลงไปเท่าไหร่ พี่เขาบอกว่าน้องเจไม่ยอมกินข้าวไม่ใช่เหรอ”
“เจเจ็บคอน่ะครับ แต่ตอนนี้กินได้เยอะแล้ว”เจ็บคอ แถมกินแต่อาหารจืดๆ พี่เอ็กซ์ไม่ยอมให้ปรุงเลย มันเลยกินไม่ค่อยลง
คุยกับแม่เสร็จ หันมามองตี๋กับโก้ที่จ้องผมตาแป๋ว วันนี้ตอนบ่ายไม่มีเรียนพวกมันก็มานอนเล่นกับผมที่ห้องพี่เอ็กซ์ ส่วนพี่เอ็กซ์ไปทำงานแล้วจะแวะทำโปรเจ็คต่อที่บ้านพี่โมทย์ คงกลับค่ำไม่ก็ดึกๆ
“พี่เอ็กซ์กับแม่เขาดีกับเจมั้ย”อยู่ดีๆ ตี๋ก็ถามขึ้น
“ก็...ดีนะ คนที่บ้านพี่เอ็กซ์ก็ดีกับเจมาก ใจดีกันทั้งบ้านเลย ตี๋...มีอะไรรึเปล่า”ผมเอามือไปจับมือตี๋ไว้
“เจ...เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอก ตี๋เป็นห่วงเฉยๆ กลัวแม่เขาจะไม่ชอบเจ ก็ลูกชายเขาดันมาชอบเจนี่นา ตี๋กลัวเจจะโดนแกล้ง ถ้าใครทำอะไรเจ เจมาบอกตี๋นะ ตี๋จะไปจัดการให้”
“เจไม่รู้ว่าแม่เขารู้เรื่องที่...พี่เขาชอบเจหรือเปล่า...คิดว่าน่าจะรู้ แต่ที่บ้านนั้นเขาก็ใจดีกับเจทุกคนเลย ตี๋...เป็นอะไรรึเปล่า”ผมบีบมือตี๋ ตี๋ก็สวมกอดผมแน่นเลย ผมมองผ่านหลังไปเห็นโก้ยิ้มๆ แล้วก็ส่ายหน้าให้ว่า ไม่รู้ว่าตี๋เป็นอะไรหรือส่ายหน้าเพราะไม่บอกผมกันแน่
คืนนี้ผมกลับไปนอนที่ห้องพร้อมเพื่อนรักสองคนที่นอนขนาบข้าง รุ่งเช้าเราไปเรียนพร้อมกันโดยไม่ไปพร้อมพี่เอ็กซ์เพราะพี่เขาเรียนบ่าย มาถึงมหาลัยพวกผมก็ไปกินข้าวที่โรงอาหาร ตี๋จัดแจงไปซื้อข้าวซื้อน้ำมาให้ผม นั่นไม่เท่าไหร่เพราะบ่อยครั้งที่ไม่ตี๋ก็โก้เป็นคนทำแบบนี้อยู่แล้ว เพียงแต่ระยะหลังพี่เอ็กซ์เข้ามาดูแลผมเรื่องนี้เสียส่วนใหญ่ ตลอดวันบ่อยครั้งที่ตี๋มักจะลูบหัวลูบหน้าผมเล่น เลิกเรียนพวกเรานัดไปทำรายงานหอตี๋ จนค่ำตี๋ชวนผมนอนค้างผมก็ตกลง เพื่อนคนอื่นๆ กลับกันไปหมด ผมโทรบอกพี่เอ็กซ์ว่าผมจะนอนห้องตี๋เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะพี่เขาก็ยังอยู่บ้านพี่โมทย์ มารับผมไม่ได้อยู่แล้ว ช่วงนี้ไปไหนมาไหนพี่เขาคอยรับส่งตลอด จนผมชินแล้ว เขาก็ไม่ได้บังคับอะไรหรอก แค่โทรบอกให้รู้ว่าจะไปไหนเท่านั้น
“เจ..กินมั้ย”เอาอีกแล้วครับ ตี๋ยื่นกระป๋องเบียร์มาให้ผม ในมือก็ยกกระป๋องตัวเองขึ้นดื่ม คือ...ผมก็ไม่อยากหรอกครับ รู้อยู่ว่าถ้าดื่มมันเข้าไปจะเป็นยังไง
“ก็ได้...มีขนมอะไรแกล้มมั้ยอ่ะ”ก็...ไม่ได้มีแอลกอฮอลล์ลงกระเพาะนานแล้วนี่ครับ ตี๋หยิบขนมห่อมาแกะวางตรงหน้าพร้อมด้วยเบียร์อีกหลายขวดที่มันไปซื้อมาแช่ไว้ตอนไหนก็ไม่รู้....เอ่อ...มันจะมอมผมเปล่าเนี่ย ผมเงยหน้ามองมัน ก็เห็นรอยยิ้มแบบเดิมที่ส่งให้ผมเสมอ ผมก็ไม่สนใจเรื่องอื่นหรอก ให้กินก็กิน จะมอมก็มอมเถอะ อยากรู้เหมือนกันว่าตี๋เป็นอะไร
“ตี๋คร้าบบบ......ตี๋เป็นไรอ่ะ”ผมละสายตาจากทีวีไปมองตี๋ที่นั่งบนโซฟาพิงขอบเตียงข้างๆ กัน
“ตี๋ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เจถามทำไมครับ”
“แล้วตี๋มองเจไมครับ”
“ก็เจน่ารักไง ตี๋เลยอยากมอง.....นานๆ”
“อื้มมม...ตี๋..เจอึดอัดนะ”อยู่ดีๆ ตี๋ก็ดึงผมเข้าไปกอดแน่นมากเลยครับ
“ขอตี๋กอดเจแบบนี้ก่อนนะครับ...ตัวเจหอมเหมือนเดิมเลย”ตี๋ก้มลงหอมที่ซอกคอผม ทำเอาผมสะดุ้ง นานแล้ว..ที่ตี๋ไม่ทำแบบนี้
“อึ๊...ตี๋อ่ะ ตี๋แกล้งเจทำไม”
“ไม่ได้แกล้งซะหน่อย เจหอมจริงๆ นี่นา ไหนขอหอมหน่อยซิ”ตี๋พูดแล้วก็ก้มลงหอมผมไปทั่วหน้า ทั้งหน้าผากแก้ม คาง ซอกคอ ทำเอาผมดิ้นไปมา แต่ตี๋ก็กอดผมแน่นก่อนจะรวบตัวผมให้ขึ้นไปนอนบนเตียง
“ตี๋...”ผมเรียกตี๋เอาไว้ทันทีที่หลังผมสัมผัสกับผิวที่นอนนุ่มๆ ตี๋คล่อมตัวผมอยู่ หน้าห่างจากผมแค่ปลายจมูก รู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ ที่รดหน้าผม ตี๋จ้องผมนานโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา มีเพียงมือที่ยื่นมาลูบหน้าผมเบาๆ ก่อนจะมาไล้นิ้วที่ปากผมช้าๆ
“.......นอนกันเถอะนะ”ตี๋พูดแล้วก็ลุกไปปิดทีวี เก็บของ ปิดไฟแล้วเดินมาข้างๆ ผม
“เจครับ.....ถอดเสื้อนะ”ตี๋จับชายเสื้อผมขึ้น ผมก็ยืกมือขึ้นให้ตี๋ถอดง่ายๆ ถอดเสร็จตี๋ก็จับตัวผมนอนลง
“เจทั้งหอมทั้งนุ่มไปทั่วตัวเลย”ตี๋กอดผม มือก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง หน้าท้อง หน้าอก ปากก็คลอเคลียอยู่ทั่วหน้า จูบและหอมเบาๆ ที่ซอกคอผม
“อื้อ...ตี๋..อือ...อย่าแกล้งเจนะ”
“ตี๋ไม่แกล้งเจหรอกครับ...ตี๋ขอแค่นี้แหล่ะ...เจครับ หอมแก้มตี๋หน่อยสิ”ตี๋ถอนหน้าออกจากคอผม ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มข้างซ้าย ตี๋ก็เอียงอีกข้างให้ ผมก็หอมแก้มขวาอีก ตี๋ก็หอมแก้มผมคืน
“นอนกันดีกว่าเนอะ”ตี๋กอดผมไว้ ผมก็กอดตี๋ตอบ...ก็ผม...ให้ตี๋ได้แค่นี้นี่นา
รุ่งเช้าเราสองคนตื่นพร้อมกัน ผลัดกันอาบน้ำแต่งตัว นั่งรถไปมหาลัย เดินไปที่โต๊ะเห็นโก้มานั่งรอแล้ว ผมโทรไปบอกโก้ให้รีบมาแต่เช้าเอง
“ตี๋...ตี๋เป็นอะไรไป บอกเจได้มั้ย”ผมถามตี๋อีกครั้งเมื่อเรานั่งกันที่โต๊ะ ผมเลือกที่จะนั่งหันหน้าหาเพื่อนรักทั้งสอง
“มันหวงเจน่ะ โก้ก็หวง...รู้สึกหมู่นี้เจอยู่แต่กับพี่เอ็กซ์ตลอดเลย”โก้ตอบแทน ตี๋ก็ยิ้มให้กับคำตอบที่โก้พูด
“ตี๋ไม่ได้ห้ามหรืออะไรหรอกนะ แค่...มันเหงาๆ น่ะ เมื่อก่อนตี๋ไม่คิดว่าเจจะ....สนิท....กับคนอื่นที่ไม่ใช่เราสองคนได้ แต่ตี๋ดีใจที่เจ...มีใครสักคนที่อยู่ข้างๆ ถึงไม่ใช่ตี๋หรือโก้ก็ไม่เป็นไร เพียงแต่...พอเห็นเจสนิทกับคนอื่น....ทำกับคนอื่น...แบบที่...ไม่เคยทำกับเราสองคน.....มันอดน้อยใจไม่ได้...แค่มันเหงาๆ แล้วก็...หวงขึ้นมา”
“โธ่ตี๋...เจก็นึกว่าเรื่องอะไร เจเพิ่งรู้จักกับพี่เอ็กซ์ยังไม่ถึงปีเลยนะ จะไปสู้ตี๋กับโก้ได้ไง เราอยู่กันมาสามคนเกือบครึ่งชีวิตของเจ แล้วต่อไปก็จะไม่มีวันแยกจากกันด้วย ตี๋กับโก้เคยบอกไม่ใช่เหรอ ว่าจะไม่ทิ้งเจไปไหน ต่อให้เจ..เคยคิดจะทิ้ง ตี๋กับโก้ก็จะไม่ไปไหน.....กับพี่เอ็กซ์...เจแค่...เพิ่งเริ่มต้นเอง เจชอบพี่เอ็กซ์ก็จริง..แต่มันก็แค่นั้น เหมือนที่เจเคยชอบคนโน้นคนนี้ คนที่เจชอบมีเพิ่มขึ้น แต่...สองคนตรงหน้านี้ไม่มีวันเพิ่ม เพื่อนในวัยเด็กที่กลายเป็นเพื่อนรัก....คนสำคัญ.....ทั้งชีวิตเจ....จะมีแต่ตี๋กับโก้ ต่อให้สนิทกับใครขนาดไหน...ทั้งชีวิต...เพื่อนรักก็จะไม่มีวันเพิ่ม เรื่องนี้ไม่มีวันเปลี่ยน....จะไม่มีใครสำคัญกว่าโก้และตี๋ เจสัญญา ”คำสัญญาที่ผมไม่เคยให้ใคร สัญญาหากรักษาไม่ได้มันก็เป็นแค่คำพูดไร้สาระ แต่สัญญานี้...รักษาได้..ผมมั่นใจ
“ฮึก...ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ”ตี๋เงยหน้าให้ผมก่อนจะก้มหน้าลงไปร้องไห้เบาๆ ชั่วขณะหนึ่งผมเห็นรอยยิ้มมุมปากของโก้ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาและถูกปาดทิ้งไป
“ตี๋ โก้....อย่าร้องนะ น้ำตาตี๋กับโก้มีค่ากับเจมาก อย่าร้องให้ใครเห็น เจไม่อยากให้ใครคิดว่าเพื่อนรักเจอ่อนแอ แม้แต่คิดเจก็ไม่ยอม...อย่าร้องเลยนะ”ผมบีบมือทั้งคู่ไว้ เพื่อนที่เข้มแข็ง เพื่อนที่แสนดี.....เพื่อนรักของผมเอง
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955541 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก