วันนี้พี่บอลมาส่งผมที่บริษัท แล้วก็รอรับผมกลับ ความเกรงใจผมหายไปนานแล้ว เพราะเจอกันบ่อย บางวันก็ไปกินข้าวกันสามคน บางวันผมก็ติดรถไปหาแม่ที่โรงแรมด้วย แต่หลังๆ ไม่ค่อยได้ไปหาเลยครับ งานเยอะมาก พี่เจมส์เขามีลูกค้าเก่าๆ เยอะ พอเขากลับมาทำงานตรงนี้ก็มีคนจ้างทำโน่นทำนี่เยอะขึ้น พี่นุก็จ้างพนักงานเพิ่มอีกสองสามคน นอกนั้นก็จ้างเป็นงานๆ ไป
“สวยมากเลยครับเจ ทำทันจริงๆ ด้วย อย่างนี้ต้องให้เงินเพิ่มแล้วมั้ง”พี่เจมส์พูดพลางตรวจงานที่ผมปริ๊นท์มาให้ดูพร้อมซีดีไฟลล์งาน
“พูดอย่างนี้อีกแล้ว ไม่ต้องหรอกครับ งานเยอะผมก็ได้เงินเยอะขึ้นอยู่แล้ว แล้วนี่อ้นมันไม่มาเหรอ”ผมมาถึงบริษัทก็ไม่เห็นมันเลยครับ วันก่อนยังบอกว่ามีงานค้างจะเข้ามาแก้งานรอกลับพร้อมผมอยู่เลย
“ไม่มาหรอก เห็นว่าไม่ว่าง ก็วันลอยกระทงนี่เนอะ อ้นคงมีนัดไปไหนล่ะมั้ง แล้วนี่เจจะกลับเลยหรือเปล่า”
“ครับ เย็นแล้ว เจต้องเข้าไปช่วยงานที่คณะอีก”ความจริงวันนี้กลุ่มผมมันไปช่วยกันตั้งแต่เที่ยงแล้ว แต่ผมกลับต้องมานั่งอยู่นี่
“งั้นพี่กลับด้วยนะ วันนี้ไม่ได้เอารถมา นั่งรถในกรุงเทพฯ ไม่ค่อยถูกน่ะ กลัวหลง”พี่เจมส์พูดพร้อมลงมือปิดคอมฯ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ยังไงก็ทางเดียวกัน แม้จะรู้สึกอึดอัดก็เถอะ คำพูดที่พี่เขาพูดเมื่อวันนั้นยังก้องอยู่ในหัวผม กับพี่เอ็กซ์ผมไม่รู้สึกอะไร ออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ แต่กับคนอื่นบอกตรงๆ ว่ารับไม่ได้ พี่ฟ้าหรืออั้มก็ไม่เคยแตะต้องผม เพียงแค่พูดจาหยอดไปมาเล่นๆ เท่านั้นแต่นี่...
“เจเมาแต่พี่ไม่ได้เมา และก็ตั้งใจจูบด้วย พี่ชอบน้องเจนะครับ”
“เอ่อ..พี่เจมส์...เจเป็นผู้ชายนะ”
“แล้วไง ก็พี่เป็นเกย์นี่นา แล้วพี่ก็ชอบน้องเจตั้งแต่ที่ร้านกาแฟ พี่จงใจกลับมาทำงานกับพี่นุก็เพราะอยากอยู่ใกล้ๆ อยากรู้จัก พี่นุเขาชวนพี่ตั้งหลายครั้งแต่พี่ปฏิเสธมาตลอด ตอนนี้พี่นุถึงดีใจมากไงล่ะที่พี่กลับมาช่วยขยายงานเขาได้อีกเยอะ และพี่ก็เป็นคนขอให้เจมาอยู่ให้ความรับผิดชอบโดยตรงของพี่เอง ทั้งหมดก็เพราะพี่ชอบ..พี่รักน้องเจนะครับ...น้องเจรังเกียจพี่รึเปล่า”
วันนั้นผมไม่ได้ตอบอะไรออกไป เพราะอ้นเดินมาพอดี หลังจากนั้นเวลาทำงานด้วยกัน บ่อยครั้งที่พี่เขาเข้ามาอยู่ใกล้ๆ ผมเกินความจำเป็น และพยายามชวนไปไหนมาไหนตลอด ถึงจะมีอ้นหรือพี่นุไปด้วยทุกครั้งก็เถอะ มันก็ทำให้ผมอึดอัดอยู่ดี ยิ่งมีงานมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งต้องอยู่ใกล้เขามากเท่านั้น พี่นุเองไม่ค่อยอยู่บริษัทเพราะไว้ใจให้พี่เจมส์ดูแล ปกติถ้ามีงานเข้ามาผมต้องเลือก ถ้าผมไม่ทำพี่นุจะโยนให้คนอื่นทำ แต่พี่เจมส์ไม่ใช่...ถ้าผมไม่ทำ พี่เขาจะไม่รับทำเลย บริษัทก็ชวดงานหลายงานเหมือนกัน ดีว่าเป็นงานเล็กๆ ไม่งั้นคงรู้สึกแย่กว่านี้
“คณะน้องเจทำซุ้มอะไรเหรอครับ”พี่เจมส์นั่งที่เบาะหลัง ส่วนผมนั่งข้างพี่บอลที่ด้านหน้า
“พี่ๆ เขาทำร้านนมกันครับ มีดนตรีเล่นสดด้วย”ผมเอี้ยวคอตอบไป
“เหรอครับ งั้นพี่ไปอุดหนุนได้มั้ย”พี่เขาพูดจบ ผมแอบถอนหายใจนิดๆ เหลือบมองหน้าพี่บอล เขายิ้มขำผมอยู่แน่ๆ เลย แรกๆ คิดว่าพี่บอลเป็นคนสุภาพ พูดเพราะ แต่ไม่ใช่เลยครับ ที่พูดเพราะๆ กับผมน่ะเพราะอยากแกล้งให้ผมเกร็งเล่นเฉยๆ พอกันเลยเจ้านายกับลูกน้อง
“นะครับ...ยังไงน้องเจก็บอกว่าจะเลี้ยงข้าวพี่อยู่แล้ว ก็ขอเป็นวันนี้เลยแล้วกัน”...เอ่อครับพี่ พูดเองเออเองก็ได้
“ตามใจครับ”ตามใจพี่เถอะครับ เลี้ยงนมก็ถูกดี แถมคนเยอะด้วย ดีกว่าไปนั่งกันสามสี่คนเหมือนทุกที
พี่บอลขับมาส่งผมใกล้ๆ มหาลัยเพราะรถติดมากเข้าไปใกล้กว่านี้ไม่ได้ ผมชวนพี่บอลให้เดินเข้าไปด้วยกันแต่พี่เขาขอตัว สงสัยจะไปลอยกับแฟน ผมกับพี่เจมส์ก็ต้องลงเดิน ระหว่างทางคนเยอะสุดๆ ขนาดเพิ่งหกโมงกว่าเอง กว่าจะเบียดผู้คนเข้ามาภายในเขตมหาวิทยาลัยตัวเองได้ แทบแย่เลยครับ
“ไงครับน้องเจ แวะซุ้มพี่ก่อนมั้ย”เสียงมาก่อนตัวอีกครับ มองไปบนฟุตที่เคยที่จุดจอดรถมอเตอร์ไซต์ก็เห็นพี่ฟ้ากับอั้มยืนยิ้มโชว์ฟันขาวอยู่เลย ผมก็เดินเบียดๆ นำพี่เจมส์ไปหน้าซุ้ม ตัวผมกับพี่เจมส์นี่แทบจะติดกันอยู่แล้ว รู้ครับว่าคนเยอะ แต่...เบียดใกล้ไปเปล่าเนี่ย มือก็ไม่ต้องเกาะบ่าผมก็ได้มั้ง ผมไม่หนีหรอก จะเบี่ยงตัวหลบก็ไม่รู้จะไปทางไหน คนแน่นไปหมด
"แวะกินขนมซุ้มพี่ก่อนมั้ยครับน้องเจ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"เดินไปถึงพี่ฟ้าก็รีบเดินออกมาหาผมที่หน้าซุ้ม พ่วงด้วยอั้มอีกคน ซุ้มพี่ฟ้ามีแต่ขนมสำหรับที่เดินกินได้ พวกมีสายไหม น้ำแข็งใส แต่จุดเด่นคงอยู่ที่เกมส์หนูลงรูด้านในซุ้มมากกว่า เสียงตะโกนเชียร์หนูตัวเองดังมากเลย
“มีสายไหมด้วยเหรอพี่ ของชอบเลย พี่เจมส์เอามั้ย”ผมหันไปถามโดยที่ไม่รู้ว่าพี่เขาก้มหน้าใกล้ผมจนปาก พอหันไปปากผมเกือบชนแก้มเขาแล้ว ถอยออกเกือบไม่ทัน สรุปแล้วพี่เจมส์ไม่กินครับ ผมเลยขอทั้งสีขาวและสีชมพูเลย ระหว่างรออั้มดึงผมเข้าไปคุยด้านใน
“ใครเหรอเจ”
“หัวหน้าที่ทำงานน่ะ เขาพักอยู่แถวนี้ เลยแวะมาเที่ยวด้วย”
“รู้สึกจะเดินติดกันไปมั้ยครับน้องเจ”พี่ไม่บอกผมก็คิดเหมือนกัน แต่ทำไงได้ล่ะ คนมันก็แน่นซะขนาดนี้
“คนมันเบียดกันน่ะครับ”เบียดจนเริ่มรำคาญแล้วด้วย
“ระวังๆ ไว้หน่อยแล้วกันนะครับ”อืมม...เขาเรียกผีเห็นผีใช่มั้ยเนี่ย
พอได้ของฟรีมาเรียบร้อย ผมก็ถามทางไปซุ้มคณะผม ต้องเดินเข้าไปกลางๆ งานเลยครับ ใกล้เวทีประกวดนางนพมาศ ผมก้มลงกินสายไหมหอมๆ หวานๆ อร่อยดีครับ ดีนะได้มาสองไม้จะได้กินให้หายอยาก ยิ่งหาซื้อยากๆ อยู่
“อ๊ะ!!”ตกใจหมดครับ กำลังก้มลงกินอยู่ดีๆ พี่เจมส์ก็ก้มหน้ามากินใกล้ปากผม ตกใจหมดเลย
“อืม..อร่อยดีนะ”อิ่มเลยครับ...ผมรีบๆ เดินให้ถึงซุ้มคณะทันทีเลย ไปถึงก็เห็นมีคนนั่งเต็มทุกโต๊ะเลยครับ มองหาไอ้ตี๋กับโก้ก็เห็นพวกมันกวักมือเรียกผมอยู่ พอเดินไปถึงพวกมันแล้วอยากกระโดดกอดมันสองคนมากๆ
“ใครวะมึง”ตี๋ยื่นหน้ามาถามถึงคนที่เดินตามผมมา และยื่นอยู่ข้างๆ ผม
“หัวหน้าที่ทำงานกู....พี่เจมส์ครับ นี่เพื่อนผมชื่อตี๋กับโก้...มึงสองคนนี่พี่เจมส์”ผมแนะนำพอเป็นพิธี
“มีโต๊ะว่างมั้ยวะ”ผมถาม มันบอกว่าต้องรอตามคิว แต่เดี๋ยวแซงคิวให้ ดีครับ ไม่อยากให้อยู่นาน รีบกินพี่เขาจะได้รีบกลับ
“พี่เอ็กซ์ล่ะวะ”
“แหมห่างกันไม่ได้เลยนะ”เก๋เดินมาแซวผมจากไหนก็ไม่รู้ มันนี่ชอบเข้ามาได้จังหวะแบบนี้ทุกที
“ทีมึงยังไม่ห่างจากโอ้เลย ทำมาเป็นแซวกู”มันยืนแพ็คคู่อยู่ครับ
“ขายกระทงอยู่ตรงโน้น ไอ้อ้นมันก็อยู่ด้วยนะ มาช่วยตั้งแต่เย็นแล้ว”โก้บอกครับ แล้ว...ทำไมไอ้อ้นไม่ไปบริษัทล่ะเนี่ย
“เออ งั้นกูไปหาแฟนกูก่อนนะ ฝากพี่เขาไว้แป๊ป อ่ะกูให้สายไหม อร่อยนะมึง”ไอ้พวกนั้นหน้าเหวอเลยครับ ก็ผมจงใจพูดให้พี่เขาได้ยินนี่ครับ เผื่อเขาจะลืมว่าผมมีแฟนแล้ว
เดินห่างไปอีกหน่อยก็เห็นโต๊ะขายกระทงแล้วครับ ใครมันคิดวะ มีทั้งพี่เอ็กซ์ พี่กร พี่โมทย์มายืนขาย สาวๆ แทบจะเข้าคิวรอซื้อ กระทงก็ไม่ได้ถูกกว่าร้านอื่นทำอย่างกับมารอของฟรีงั้นแหล่ะ ไอ้อ้นนี่ก็ตะโกนเรียกแขกเหลือเกิน
“พี่เอ็กซ์”ผมเดินไปกระตุกชายเสื้อให้หันมา
“เป็นไงเหนื่อยมั้ย”โอยยย...ทำเอาอยากเดินเข้าไปกอดเลยครับ เหนื่อยมากๆ
“ไอ้อ้น ไหนพี่เจมส์บอกว่ามึงไม่ว่าง แล้วมาโผล่นี่ได้ไง”ผมยิ้มให้พี่เขาก่อนตะโกนถามกึ่งด่าไอ้อ้นมัน
“อ้าว ก็พี่เจมส์โทรมาบอกผมเองว่าไม่ต้องไปก็ได้เพราะพี่คนอื่นทำต่อผมแล้ว ผมก็เลยมาหาเฮีย”อ้นทำหน้างงๆ เออ...กูก็งงเหมือนมึงนั่นแหล่ะ
“มึงไปนั่งเป็นเพื่อนพี่เขาไป วันนี้กูเลี้ยงนมเอง”ผมบอก อ้นมันก็ทำหน้าเหวอเลย ผมเลยพยักหน้าให้เชิงว่าไม่ได้พูดเล่น มันมองไปที่ซุ้มเห็นพี่เจมส์นั่งอยู่คนเดียวและกำลังมองมาทางผมเหมือนกัน
“อย่าบอกนะว่าตามพี่มา”มันถามผมก็พยักหน้าตอบเหมือนกัน
“มันตามมาทำไม”เสียงเหี้ยมมาเลยครับ ตาก็จ้องเป้าหมายเขม็ง ลืมไปเลยว่ายังยืนคุยอยู่ข้างๆ พี่เอ็กซ์
“เขาขอติดรถกลับมาด้วย แล้วเจก็เคยรับปากว่าจะเลี้ยงข้าวไอ้อ้นกับพี่เขา ก็เลยว่าจะเลี้ยงมันวันนี้เลย”ตอบตามจริงทุกอย่างครับ
“เห็นตั้งแต่เดินก่อนเข้าซุ้มแล้วนะ บอกให้มันทำตัวดีๆ หน่อย”พี่เอ็กซ์พูดหน้าไม่ยิ้มเลย อะไรวะ เมื่อกี้ยังยิ้มให้ผมอยู่...เอ...ไม่สิ พี่เขาถามแค่ว่าเหนื่อยมั้ย ไม่ได้ยิ้มเลยนี่หว่า ถ้าคิดดีๆ น้ำเสียงมันเหมือนประชดซะมากกว่าด้วย....ผมลองมองไปตามทางที่ผมเดินมา จากมุมนี้เห็นชัดมากเลยครับ ตอนที่พี่เขาก้มกินสายไหมใกล้ๆ ปากผม พี่เอ็กซ์ก็คงเห็นเหมือนกัน
“ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวผมพาอ้นมันไปนั่งเป็นเพื่อนพี่เขาก่อนนะ”ท่าทางอารมณ์ไม่ดีแล้วครับ ขอถอยก่อน ผมรีบลากอ้นเดินมาที่โต๊ะ พี่เจมส์ยังไม่สั่งอะไรเลย ผมเลยจดรายการแล้วเดินเอาไปส่งให้เก๋ เก๋เป็นคนทำขนมปังครับ กินไปแล้วผมจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย ระหว่างนี้ก็ช่วยเสิร์ฟให้ตามโต๊ะอื่นๆ ด้วย สนุกดีครับ มีวงเล่นสดคลอเบาๆ สลับกับเปิดเพลง บรรยากาศดีเลยเชียวแหล่ะ ถ้า...ไม่ต้องรู้สึกเหมือนถูกใครจ้องตลอดเวลาแบบนี้น่ะนะ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955825 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก