“พี่บอลผมว่าแคมเปญนี้ไม่น่าได้ผลมากเท่าไหร่นะ ไม่รู้ลูกน้องคุณปรางค์คิดมาได้ไง ถ้าประชุมแล้วคิดได้แค่นี้ผมว่าเรารอลอกแคมเปญโรงแรมอื่นก็พอแล้วมั้ง”ผมบ่นอย่างหัวเสีย เข้าใจอยู่ว่าการคิดแคมเปญใหม่ๆ มันไม่ง่าย แต่ผมต้องการความแปลกใหม่ อาจจะเพราะผมยังเด็กในวงการนี้ แต่มันเป็นเรื่องถูกต้องไม่ใช่เหรอที่ทำให้ผมมีมุมมองไม่เหมือนคนเก่าๆ
“พี่รู้ว่าคุณอยากสร้างกระแสให้เราดัง แต่มันก็มีปัจจัยหลายอย่างที่เราทำไม่ได้ ถ้าสาขาที่ภูเก็ตหรือพัทยาเราจัดงานอะไรมันก็รุ่ง เพราะนักท่องเที่ยวเยอะโดยเฉพาะชาวต่างชาติ แต่ระยองมันไม่ใช่ ส่วนใหญ่มีแต่คนไทย”
“ผมก็เข้าใจ แต่ผมก็อยากประชาสัมพันธ์ส่วนที่เราต่อเติมเพิ่ม ไม่ใช่แคมเปญต้อนรับปิดเทอมแบบนี้ จุดประสงค์มันไม่ตรงนะพี่”
“เอาอย่างนี้ พี่ว่าคุณรอประชุมรอบหน้าว่าเขามีความคิดอะไรใหม่ๆ เสนอหรือเปล่า ถ้าไม่ดีจริงๆ เราก็จ้างบริษัทข้างนอกรับงานนี้ไป”พี่บอลพูดเข้าท่าครับ งานพวกนี้บางทีให้คนที่เขาเชี่ยวชาญรับไปจัดการให้จะดีกว่า เพราะถ้าปิดเทอมเมื่อไหร่ เราก็คงยุ่งกับงานอื่นๆ ทัวร์ก็มีลงเยอะขึ้นด้วย
วันนี้เจต้องทำงานดึกเลยโทรมาบอกว่าจะค้างที่บ้านพี่ภานุ ผมจะไปรับหลังทำงานเสร็จก็ไม่ยอม บอกว่าไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ นี่ผมไม่ได้เจอหน้าเจมาสองวันแล้วนะ ได้ยินแต่เสียงทางโทรศัพท์แค่นั้นเอง บอกแล้วว่าไม่ต้องทำงานๆ ก็ไม่เชื่อ แล้วดูมันสนุกกับงานจนลืมผมไปแล้วมั้ง
"วันนี้พี่เจก็ไม่กลับเหรอเฮีย"ผมว่าช่วงนี้ผมคุยกับไอ้อ้นหรือพี่บอลมากกว่าเจอีกนะ
"เออสิ พี่ภานุของมึงน่ะ ใช้งานเจอย่างกับทาส เดี๋ยวเสาร์นี้ก็จัดงานอีก"
"พี่เจเขาเกรงใจพี่นุมากกว่า ให้งานอะไรก็รับหมด ยิ่งช่วงนี้กำลังขยายบริษัท งานยิ่งยุ่งกว่าเมื่อก่อนอีก"
"ไม่รู้เว้ย เมื่อก่อนก็ไม่คิดว่ามันทำงานหนักแบบนี้นี่หว่า แต่นี่อะไร นอนห้องวันเว้นวัน บางวันแทบโทรหาไม่ได้เพราะไม่มีเวลาคุย งานบ้าอะไรมันจะยุ่งได้ขนาดนั้น"
"พี่เจเขาเป็นลูกน้องนะเฮีย ไม่ใช่ลูกเจ้าของโรงแรมแบบเฮียจะได้ไม่ต้องเกรงใจใคร"
"เออๆ พอๆ กูก็บ่นไปอย่างนั้นแหล่ะ ว่าแต่มึงเถอะ แนวข้อสอบที่ให้ไปน่ะลองทำบ้างหรือยัง"
"ก็ทำบ้างแล้ว ตอนนี้พวกผมก็จับกลุ่มติวกันอยู่ นี่ผมกลับไปก็ต้องไปติวให้พวกมันต่อนะเนี่ย"อ้นมันก็ขยันดีนะครับ สอนง่ายด้วย ส่วนมากมันจะอ่านล่วงหน้ามาก่อน อะไรที่ไม่เข้าใจก็จะมาให้ผมอธิบายอีกที ผมนั่งติวให้เกือบสี่ทุ่มมันก็กลับ ส่วนผมก็อาบน้ำนอนคนเดียว...อีกแล้ว
วันนี้เข้ามาประชุมที่โรงแรม สรุปแล้วก็ต้องจ้างบริษัทข้างนอกมารับงานไป กว่าจะตกลงกันได้แทบตาย พูดกับคนไม่ฟังความคิดเห็นคนอื่นนี่เหนื่อยเหมือนกันนะครับ
"ผมมีเอกสารอะไรที่ต้องอ่านอีกมั้ยพี่"
"ตอนนี้ไม่มีอะไรด่วน แต่คุณเอ็กซ์ร่างรายละเอียดงานคร่าวๆ ไว้ให้บริษัทที่จะมารับงานไปทำไว้ก็ดีนะครับ ขาดเหลืออะไรจะได้ปรับแก้เรื่อยๆ เขาจะได้รูปแบบงานได้ตรงใจเรามากขึ้น"
“เดี๋ยวผมร่างๆ ไว้แล้วพี่เอาไปอ่านอีกทีแล้วกัน แต่ตอนนี้...พี่บอลไปรับเจที่บริษัทมาหาผมที่นี่ทีสิ เดี๋ยวผมโทรไปบอกเขาไว้ให้”พูดจบปุ๊ป พี่บอลแอบยิ้มล้อผมด้วย ทำไงได้ล่ะครับ ก็คนมันคิดถึงนี่นา
ผมนั่งทำงานพักใหญ่พี่บอลก็โทรมาถามว่าจะให้เจนั่งรอที่ไหน ปกติแล้วจะให้เจรอที่ห้องอาหารหรือไม่ก็ร้านกาแฟ แต่วันนี้เหนื่อยครับ อยากเห็นหน้า ผมเลยบอกให้พามาหาผมที่ห้องทำงาน
“......พี่เอ็กซ์”เจแง้มประตูชะโงกหน้าเข้ามาเรียกผมเบาๆ ทำท่าเหมือนไม่กล้าเข้ามา ผมเลยต้องกวักมือเรียก พี่บอลก็เปิดประตูให้กว้างขึ้นแล้วดันหลังเจให้เดินเข้ามา ก่อนจะปิดประตู
“มาให้กอดหน่อยเร็ว”ผมอ้าแขนออกกว้าง เจเดินมาหยุดตรงหน้า
“ไม่เอา เดี๋ยวมีใครเห็น”
“จะมีใครกล้าล่ะ พี่บอลเขาก็เฝ้าอยู่ข้างนอก มาเร็วๆ”ผมดึงมือเจเบาๆ เจก็เดินมายืนอยู่ตรงหว่างขาผมให้ผมกอดเอวเอาหน้าซุกท้องนิ่มๆ เจไม่เคยใช้น้ำหอม แต่มักมีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากสบู่และครีมทาผิวเสมอ
“วาเลนไทน์เจต้องทำงานจริงๆ เหรอ”
“อะ...อืม...พี่เอ็กซ์...อย่าสิ”เจบ่นเบาๆ เมื่อผมเริ่มรั้งชายเสื้อขึ้นและจูบเบาๆ ที่หน้าท้อง ผมดันตัวเจให้นั่งบนขอบโต๊ะทำงาน
“งั้นเจโดดเรียนแล้วไปเที่ยวกับพี่ตอนเช้ามั้ย ว่าไงครับ”วันมะรืนเจมีเรียนเช้า ตอนบ่ายก็มีงาน
“อือ...ไม่ได้...เรา...อื้อ...ไม่เอา”ผมดึงเสื้อเจถึงหน้าอกก่อนจะขบเม้มยอดอกเบาๆ มือก็ปลดกางเกงเจออกช้าๆ แต่ไม่ง่ายนักเพราะเจเบี่ยงตัวหนี
“น่านะ...ไม่มีใครเข้ามาหรอก....พี่สั่งพี่บอลไว้แล้ว”
“บ้าเหรอพี่เอ็กซ์...นี่มันห้องทำงานนะ”เจจับมือผมเอาไว้ไม่ให้ดึงกางเกงลงไป
“พี่ไม่สน”ผมปัดมือเจออกแล้วสอดมือเข้าไปลูบไล้เบาๆ ด้านใน ปากก็ไซร้ซอกคอเลื่อนไปที่ใบหู ขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมาจูบปากเล็กสีสดที่พยายามหันหนี นิ้วมือสะกิดหยอกเย้ายอดอกจนร่างเล็กหลุดเสียงครางและเผยอปากรับเรียวลิ้น เจถูกเล้าโลมแค่ไม่นานก็โอนอ่อนอย่างว่าง่าย เอกสารตรงหน้าถูกผมกวาดลงไปที่พื้นอย่างไม่ไยดี แผ่นหลังเปลือยเปล่าสะดุ้งเล็กๆ เมื่อสัมผัสกับความเย็นของผิวโต๊ะ ฝ่ามือลูบไล้ตามเรียวขาให้รั้งขึ้นและเบียดตัวแทรกก่อนจะครอบครองส่วนอ่อนไหวของคนใต้ร่างด้วยปากที่ปรนเปรอจนเสียงหวานครางกระเส่าให้ได้ยินชัดขึ้น นิ้วแกร่งหยิบยื่นไปให้คนตรงหน้าก่อนจะสอดเข้าโพรงปาก
“เลียหน่อยสิ”ลิ้นเล็กไล้เลียอย่างเงอะงะทำให้ดูน่าเอ็นดูมากขึ้น ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งร่างเล็กนี้ก็ยังไม่คุ้นชินเสียที แต่นั่นแหล่ะที่ทำให้คิดว่าน่ารักมาก ลิ้นเล็กที่โลมเลียตามความยาวของนิ้วดูเย้ายวนเกินทนไหว ผมถอนนิ้วออกสอดลิ้นแทนทันที นิ้วชุ่มชื้นสอดใส่ด้านหลังอย่างเชื่องช้าและแผ่วเบา แต่ก็ยังทำให้สะดุ้งเหมือนทุกครั้ง จำนวนนิ้วถูกเพิ่มในขณะที่ด้านหน้าก็ถูกปลุกเร้าคลายเจ็บเรื่อยๆ จนคิดว่าช่องทางคับแน่นด้านหลังขยายเพียงพอจึงถอนนิ้วออกและแทรกแก่นกายเข้าไปแทน
“อ๊ะ...เจ็บ”คนใต้ร่างบิดตัวหนีทำให้ต้องรั้งสะโพกไว้และกระตุ้นด้านหน้าให้เร็วยิ่งขึ้น ก่อนจะสอดแก่นกายเข้าไปอีกครั้งจนมิดด้วยความลืมตัว
“อึก!! เจ็บ!!!”เจบิดสะโพกหนี ปากเล็กเม้มแน่น จนต้องช่วยปรนเปรอด้านหน้าและก้มลงดูดดุนยอดอกจนร่างเริ่มหายเกร็งถึงขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ
“อ๊ะ อ๊ะ...อือ”
“อืม....”มองคนใต้ร่างที่ปรือตาหวานเยิ้ม ปากสีสดครางเครือเสียงหวาน ร่างขาวเนียนกลายเป็นสีอมชมพูด้วยแรงอารมณ์ มือหนารั้งสะโพกขึ้นก่อนจะถอยมานั่งที่เก้าอี้ด้านหลัง สองแขนถูกโอบรอบคอแน่น เนื้อตัวสั่นเทา ดวงตาเบิกกว้างมีอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด
“อ๊ะ...ไม่...มัน...ไม่เหมือนเดิม”คนน่ารักประท้วงเมื่อจัดให้นั่งคล่อมไว้ทั้งที่ด้านหลังที่สอดใส่อยู่ สองแขนดันบ่าพยุงตัวเองไม่ให้ทิ้งตัวลงมาทั้งหมด มือหนึ่งปรนเปรอด้านหน้าให้หายกลัวพร้อมกับมอบจูบเร่าร้อนต่ออีกครั้ง สะโพกมนถูกกดลงด้วยมืออีกข้างของผม และสัมผัสที่แนบชิดมากขึ้นทำให้เจหวีดร้องจนต้องรีบประกบปากปิดเสียงนั้นไว้ ปฏิกิริยาใสซื่อและช่องทางด้านล่างที่บีบรัดแน่นเสียจนต้องยกสะโพกมนให้เร็วและรุนแรงขึ้น ร่างบางผวาเฮือก ซบหน้าลงและกัดตรงบ่าเพื่อผ่อนคลายแรงอารมณ์ ผมรับรู้ได้ถึงอาการกระตุกเกร็ง และแรงบีบรัดด้านหลังก่อนจะปลดปล่อยออกมา เจทรุดตัวซบที่อก ทั้งที่อยากให้พักแต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้นาน สะโพกมนถูกยกกระแทกกระทั้นลงมาที่อีกครั้ง หน้าหวานสะบัดไปมา ดวงตาหวานเยิ้มกว่าครั้งไหนๆ สะโพกถูกเคล้นคลึงและสัมผัสขึ้นลงชี้นำให้ทำตาม และร่างเล็กก็ทำตามอย่างว่าง่าย แต่มันเชื่องช้าเกินกว่าจะอดทนรอไหว มือเล็กถูกดึงให้มาสัมผัสและปรนเปรอแก่นกายตัวเองด้านหน้า ก่อนที่ผมเริ่มยกสะโพกมนให้ขึ้นลงเพื่อสอดใส่ลึกและเร็วกว่าเดิม...จนในที่สุด หยาดรักขาวขุ่นถูกปล่อยในช่องทางอุ่นร้อน ก่อนที่จะช่วยเร่งสัมผัสด้านหน้าให้ปลดปล่อยตามมาติดๆ กัน
ผมจัดแจงเช็ดคราบต่างๆ และใส่เสื้อผ้าให้เจ มองหน้าคนตัวเล็กที่หลับใหลไม่ได้สติเพราะถูกฝืนบังคับให้รับสัมผัสครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาคู่หวานปิดสนิท เส้นผมเปียกชื้น ยิ่งได้แนบชิดยิ่งหลงใหล ความหวานจากร่างกายคนๆ นี้ชิมกี่ครั้งก็ไม่รู้เบื่อ มีแต่เรียกร้องมากขึ้นเรื่อยๆ และหวงแหนมากขึ้น ไม่อยากให้ใกล้ชิดกับใครเลย ผมยอมรับว่าครั้งนี้รุนแรงเกินไป แต่ทั้งๆ ที่คิดถึงจนแทบบ้า คนรักกลับทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร ยิ่งพี่บอลโทรมาบอกว่านั่งกินเค้กกับไอ้หมอนั่นตอนที่พี่เขาไปรับยิ่งทำให้ผมคิดมาก ไม่ใช่ไม่เชื่อใจเจ แต่เพราะรู้ว่าคนที่อยู่กับเจมีพฤติกรรมอย่างไร ชื่อเสียงในแวดวงชาวสีม่วงของผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ย่อยๆ ขนาดฟ้ามันยังรู้จักและเอ่ยเตือนให้ดูแลเจอย่าให้ห่าง เรื่องเตือนน่ะผมทำอยู่แล้ว แต่จะให้ดูแลไม่ให้ห่างคงทำไม่ได้เพราะเจไม่ยอมเลิกทำงาน ส่วนอ้นก็ไม่สามารถเป็นผู้ช่วยเจได้เพราะเตรียมสอบ เหลือแค่คนๆ เดียว
“สวัสดีค่ะ”เสียงปลายสายที่ผมโทรหาตอบกลับมา
“สวัสดีครับดาว”ผมเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ทำงาน ปล่อยให้เจนอนพักที่โซฟาไปก่อน
“อ๊ะ..ดีค่ะ...พี่เอ็กซ์”ดาวทำเสียงตกใจเมื่อรู้ว่าเป็นผม เธอคงไม่คิดว่าผมจะรู้เบอร์ใหม่ของเธอ ดาวเองก็พยายามปรับปรุงตัวเอง หลีกหนีจากสังคมที่เธอเคยอยู่ตามคำแนะนำของเจ
“พี่เอาเบอร์มาจากเครื่องเจน่ะ ดาวพอจะว่างมั้ย พี่มีเรื่องอยากรบกวนหน่อย”
“ว่างค่ะ พี่เอ็กซ์....เอ่อ...พูดมาได้เลยค่ะ”น้ำเสียงเจือความสงสัยเต็มที่ เหมือนเธอจะเกรงๆ ผมอยู่
“เรื่องเจน่ะ เอ่อ...พี่พูดตรงๆ เลยนะ คือพี่อยากฝากให้ดาวเป็นหูเป็นตาให้หน่อย คอยอยู่ใกล้ๆ เจเวลาทำงานกันน่ะ”
“เฮ้อ....ดาวก็นึกว่าจะห้ามไม่ให้ดาวยุ่งกับเจซะอีก ทำเอาตกใจหมด...มีอะไรหรือเปล่าคะถึงได้ขอดาวแบบนี้”
“พี่รู้ว่าดาวกับเจน่ะเป็นเพื่อนกัน พี่จะห้ามทำไมล่ะครับ พี่เห็นช่วงนี้ทำงานกับเจหลายงานแล้ว ส่วนพี่ก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เจ อีกอย่าง...เรื่องไอ้...เรื่องเจมส์น่ะ พี่อยากให้ช่วยกันให้ห่างๆ เจไว้หน่อย พี่ไม่ไว้ใจคนๆ นี้”
“หึหึ หวงว่างั้นเถอะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ดาวจะช่วยดูแลให้ ดาวก็พอจะดูออกนะคะว่าเขาชอบๆ เจอยู่ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ทำงานร่วมกันหรอกค่ะ เจเขาอยู่ทีมพี่นุน่ะ”
“เหรอครับ ยังไงพี่ก็ฝากด้วยแล้วกันนะ ดาวก็..ตั้งใจทำงานนะครับ มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอก ยังไงดาวก็น้องพี่เหมือนกัน”
“ค่ะ ขอบคุณพี่เอ็กซ์มากนะคะ ที่...ไม่โกรธดาวทั้งๆ ที่เคยพูดไม่ดี สร้างความลำบากใจกับพี่ไว้”ดาวดูเรียบร้อยขึ้นมาก บางทีชีวิตแบบนี้คงเหมาะกับเธอที่สุด การเห็นคนๆ หนึ่งมีชีวิตที่ดีขึ้นทำให้เรารู้สึกยินดีด้วย
ผมรอจนเริ่มค่ำและให้พี่บอลขับรถมารอที่ประตูด้านหลัง เพราะคงไม่ดีแน่ถ้าอุ้มเจผ่านหน้าพนักงานและแขกเหรื่อคนอื่นๆ พี่บอลแอบยิ้มแซวเมื่อเห็นเจหลับสนิทในอ้อมกอดที่มีเสื้อสูทคลุมตัวไว้
***********************************************************
ตอนแรกกะว่าจะแต่งตอนนี้ใหม่ แต่...ขี้เกียจและ...ยังดูคลิปไม่จบ หวังว่าคงถูกใจกันนะคะ
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955827 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก