กินข้าวเสร็จก็ขี่มาบ้านเช่าพวกมัน แต่ยังไม่เห็นจักรยานผมเลยครับ หมอกมันเลยโทรไปหาไอ้อ้นให้ สรุปคืออ้นมันต้องพาบีไปกินข้าวครับ ตอนนี้ยังกินไม่เสร็จเลย ดีนะที่พวกผมแวะกินข้าวกันก่อน ไม่งั้นรอนานแน่
“ครับ”เห็นเบอร์แปลกๆ โทรมาครับ ไม่คุ้นเลยด้วย
“นี่บีเองนะคะพี่เอ็กซ์”
“แล้วบีได้เบอร์พี่มาได้ยังไง”ผมพูดจบเจที่นั่งดูทีวีอยู่หันมามองผมเลย
“พี่เอ็กซ์อยากไม่ให้บีดีๆ บีก็มีวิธีแล้วกันค่ะ ตอนนี้บีเพิ่งกลับถึงหอ เดี๋ยวอ้นก็ไปถึงบ้านแล้วนะคะ”
“อืม”
“บีกะว่าจะชวนพี่กินข้าวด้วยกันซะหน่อย ไม่ได้คุยกันตั้งนาน คราวหน้าห้ามหนีบีอีกนะคะ บีไม่ยอมจริงๆ ด้วย”
“ไม่ยอมก็เรื่องของบีเถอะ ไม่เกี่ยวกับพี่ พี่กับบีไม่เคยเป็นอะไรกัน ไม่ต้องทำเหมือนคนสนิทสนมกันมาก่อนก็ได้”
“ใจร้ายจัง ถึงไม่สนิท แต่ก็เคยแนบสนิทกันมาแล้ว แล้วบีจะโทรมาหาอีก แค่นี้นะคะพี่เอ็กซ์”เธอพูดจบก็วางไปเลย ผมก็ได้แต่ยิ้มให้เจ อยากเล่าเรื่องบีให้ฟังเหมือนกัน แต่ไม่รู้เจจะเข้าใจหรือเปล่า แล้วก็ไม่อยากให้เจมองผมไม่ดีด้วย แต่ผมก็ไม่ได้คิดปิดบังหรือทำอะไรลับหลังนะ นี่ก็พูดต่อหน้าให้ได้ยินชัดๆ ทุกคำพูดเลย
“พี่เอ็กซ์ซื้ออะไรมาในถุงน่ะ”เจชี้มาที่ถุงเซเว่นครับ ผมก็เลื่อนถุงไปหลบข้างหลัง ตอนนี้นั่งอยู่ที่พื้นด้านล่างบ้านพวกมันครับ หมอกนั่งดูทีวี ส่วนน้องคนอื่นๆ คงอยู่บนห้อง
“อะไร เอามาดูเลย ยาสระผมใช่มั้ย”เก่งแฮะ ขนาดเห็นแค่รูปร่างขวด กะว่าจะชมซะหน่อย หน้าบึ้งมาเลยครับ ก็ผมไม่ชอบกลิ่นที่เพิ่งซื้อมานี่ เดินเข้าไปในเซเว่นแล้วมันมีขายพอดี เจมันเป็นคนประหยัดครับ ไม่ชอบให้ผมฟุ่มเฟือย แต่ผมก็ไม่ได้ฟุ่มเฟือยนะ ขวดที่ซื้อมาเดี๋ยวผมเอาไว้ใช้เอง ขวดใหม่นี้ก็ให้เจใช้ไปคนเดียวไง
“พอดีเห็นมันมีขายเลย...ซื้อมา”ผมตอบเบาๆ ไม่อยากให้ไอ้หมอกมันหันมาครับ เจก็หน้างอเชียว
“ก็เพิ่งซื้อขวดใหม่เมื่อบ่ายเอง จะซื้ออีกทำไม บอกอะไรไม่เคยฟังเลย”โอ้วววว...เจมันดุครับ หมอกหันมาดูเลยว่าเถียงอะไรกัน
“เออน่า เดียวขวดนั้นพี่ใช้เอง ขวดนี้เจก็ใช้ไปไง ไม่ได้จะเอาไปทิ้งซะหน่อย”
“ก็แล้วทำไมไม่ใช้ให้มันหมดเป็นขวดๆ ไปล่ะ จะแยกกันใช้ทำไม บ้ารึเปล่า”
“อ้าว เรื่องอะไรว่าพี่ล่ะ เจก็ใช้ขวดนี้ไปก็สิ้นเรื่องแล้ว ไม่เห็นต้องว่าเลย”
“ก็ได้ เจจะใช้ แต่ผลไม้ที่พี่ซื้อมาเจไม่กินนะ จะได้หายกัน”รู้ทันผมอีกว่าซื้อมาให้มัน ก็มันไม่ค่อยชอบผลไม้ ผมก็ต้องซื้อชนิดที่มันพอจะกินบ้างมาตุนไว้ พยายามบังคับให้กินบ่อยๆ อย่างชมพูกับองุ่นนี่มันกินได้มากกว่าอย่างอื่นครับ
“ไม่เกี่ยวกันดิ อันนี้ของมีประโยชน์ทั้งนั้น แถมไม่กินมันจะเสียเอานะ อุตส่าห์ซื้อมาให้”แชมพูไม่ใช้มันก็ไม่เสียครับ
“ก็ทีพี่เอ็กซ์ยังไม่ยอมเจเลย แล้วทำไมเจต้องยอมพี่เอ็กซ์ด้วยล่ะ”
“อย่าพาลดิ มันไม่เกี่ยวซะหน่อยว่าใครยอมใคร ทำตัวไม่น่ารักเลย”
“ไม่ได้พาลนะ!”
“อ้าวๆ เถียงอะไรกันอีกแล้วคู่นี้ เพื่อนผมมองตาปริบๆ แล้ว”อ้นเดินเข้ามาพอดีเลยครับ เถียงกับเจเพลิน ลืมไอ้หมอกไปเลย หันไปมองมันก็ยิ้มๆ หันกลับมาอีกทีเจเดินออกไปแล้ว
“เฮ้ย!! ไปไหนเจ! อ้น หมอก พี่ไปก่อนนะ แม่งพี่มึงนี่ขี้งอนชิปหายเลยว่ะ”ผมบ่นกับอ้นก่อนจะวิ่งตามเจออกไป ดีนะที่มันปั่นได้ไม่ไกล วิ่งแป๊ปเดียวก็ทัน เจปั่นไม่เร็วหรอกครับ ไม่งั้นผมได้วิ่งตามถึงหอแน่
“เจ...พี่ขอโทษ”ผมรู้ว่าเจมันงอนที่ผมว่ามันพาลแน่ๆ เลย ผมจับแฮนด์จักรยานไว้ เจก็ลงยืนบนพื้น ก้มหน้านิ่งเลย คือ...มันโกรธเหรอ
“เจครับ เป็นอะไร หันหน้ามาหาพี่หน่อยสิ”ผมจับหน้าเจให้หันมา รู้สึกถึงน้ำที่แก้ม...เจร้องไห้
“เจร้องไห้ทำไม พี่ว่านิดเดียวเอง ไม่ได้ตั้งใจด้วย พี่ขอโทษนะ นะครับ”ผมเช็ดน้ำตาให้ ลูบหัวด้วย แต่ตอนนี้ใครเดินผ่านไปผ่านมาก็มองหมดเลย ผมเลยดันให้เจเลื่อนไปนั่งซ้อนเบาะหลังซุกหน้าที่หลังผมไปก่อน ผมรีบปั่นกลับหอ จอดจักรยานพร้อมล็อคเสร็จก็รีบพาเจขึ้นห้องเลย
“โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะครับ พี่ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ต่อไปจะไม่ว่าแล้วนะ”ปิดประตูห้องได้ก็ดึงเจมากอดไว้ เจยังร้องไห้อยู่เลย เจไม่ร้องไห้นานแล้วนะครับเนี่ย ผมอุ้มเจเดินเข้าห้องนอน พาไปนอนกอดไว้บนเตียง เจยังร้องอยู่เลย
“เป็นอะไรครับ บอกพี่ได้มั้ย ปวดท้องเหรอ”ผมลูบหลังเจ มือเจขยำเสื้อที่อกผมแน่นเลย เจก็ไม่ค่อยได้ปวดท้องแล้วนะครับ นานๆ จะเป็นสักที แต่ไม่หนักเหมือนเมื่อก่อน
“ฮึก....ฮึก......พี่เอ็กซ์ด่าเจ....ด่าเจทำไม....ฮือออออ”เจพูดไปก็ดึงเสื้อผมไปด้วย ผมไม่ได้ด่านะ แค่ว่านิดเดียวเอง
“ไม่ได้ด่านะครับ แค่ว่านิดเดียวเอง ไม่ได้ตั้งใจด้วย โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะครับ พรุ่งนี้ต้องไปคุยงานด้วย เดี๋ยวไม่สบายนะ”
“ฮึก...ฮือออ.....ว่าเจทำไม....ว่าเจ.....ฮืออออ.....ไม่น่ารัก....ฮึก....ก็..ไม่ต้องรักเลย....ฮืออออ”อ้าว...ผมนึกว่าร้องเพราะผมว่ามันพาลซะอีก
“ขอโทษครับ ก็เจดื้อนี่นาพี่เลยเผลอพูดไป แต่ไม่ได้หมายความแบบนั้นจริงๆ หรอก น่ารักขนาดนี้ไม่รักได้ไง รักเจคนเดียวเลยนะ รู้มั้ยครับ จะไม่รักใครเลย รักเจคนเดียวจริงๆ นะ รักเจๆ ได้ยินมั้ยครับคนดี”
“ฮือออ....”เจไม่หยุดร้องเลย ผมก็ทั้งกอด ทั้งปลอบ มือเจก็ทั้งดึงเสื้อทั้งทุบผม จนเจหลับไปเลย คือ...แค่ผมบอกว่าไม่น่ารักเนี่ยนะ ปกติก็เห็นไม่ชอบให้ชมว่าน่ารักไม่ใช่เหรอ ผมก้มดูหน้าเจ ตาเอย จมูกเอย แดงไปหมดเลย....ป่วย...พรุ่งนี้ป่วยแน่ๆ กินยาไว้ก่อนเลยดีมั้ยเนี่ย เดี๋ยวตื่นมาก็ปวดหัวอีก แต่...พอผมจะขยับตัวออกมา เจก็กำเสื้อผมไว้แน่นเลย ไม่กล้าแกะมือด้วย กลัวเจตื่น ไฟก็ไม่ได้ปิด ข้าวของก็กองอยู่หน้าประตู แต่...คงต้องนอนสภาพนี้ไปก่อน
ผมเคลิ้มหลับไปสักพัก พอตื่นมากลางดึก รู้สึกว่ามือเจเริ่มคลายผมก็เลยเดินไปเปิดแอร์ให้เจนอน ออกมาเก็บของแล้วก็อาบน้ำ ตัวเหนียวมากเลยครับ ผมนอนไม่หลับหรอก
“พี่เอ็กซ์.....พี่เอ็กซ์......”เสียงเจเคาะประตูห้องน้ำผมครับ
“เจจะเข้าห้องน้ำเหรอ พี่อาบน้ำอยู่”ผมตะโกนตอบกลับไป แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ ผมก็รีบอาบน้ำให้เสร็จแล้วเดินออกมา แต่ไม่เห็นเจแล้ว สงสัยกลับเข้าไปนอน ผมเดินเข้ามาในห้องนอน ปิดไฟแล้วนอนลงข้างๆ เจสวมกอดผมทันทีเลย ทำไมวันนี้เจขี้อ้อนจัง ทำอย่างกับกลัวผมจะหนีไปไหนงั้นแหล่ะ
“ร้องอีกแล้ว ร้องทำไมครับ พี่ไปอาบน้ำแป๊ปเดียวเอง”ผมรู้สึกตัวเจสั่นๆ เลยลองลูบแก้มเจดู แล้วก็รู้ว่าร้องไห้อยู่จริงๆ ด้วย เจส่ายหน้าไม่ตอบ แล้วก็หลับไปทั้งน้ำตาอย่างนั้น เจร้องไห้เงียบๆ ถึงผมจะกอดปลอบแบบเดิม แต่กลับไม่หยุดง่ายๆ เหมือนทุกครั้ง
ตื่นเช้ามาเจตัวร้อน ปวดหัวอย่างที่คิดเอาไว้เลย แต่นัดกับพี่ภานุไว้แล้วก็ต้องไปตามนัดนั่นแหล่ะ ผมก็เลยโทรไปบอกพี่บอลว่าวันนี้ไม่เข้าไปทำงาน แล้วก็ขับรถพาเจไปบริษัท ระหว่างรอเจอยู่ร้านกาแฟด้านล่างก็เห็นดาวเดินเข้ามา
“หวัดดีค่ะพี่เอ็กซ์ มากับเจเหรอคะ”ดาวสั่งกาแฟเสร็จก็เดินมานั่งกับผม ดูเธอสดใสสมวัยมากขึ้น ไม่เหลือคราบสาวเที่ยวแบบเมื่อก่อนเลยครับ
“พอดีเจไม่สบายน่ะ พี่เลยมาส่ง”ผมคุยกับดาวอยู่ โทรศัพท์ก็ดัง หยิบมาดูเห็นเป็นเบอร์แปลกๆ แต่ผมก็จำได้ทันทีว่าเป็นเบอร์ของใคร เพราะเพิ่งโทรมาเมื่อวาน
“ดาวช่วยรับโทรศัพท์พี่ให้หน่อยสิ บอกว่าพี่ไม่ว่าง”ผมยื่นโทรศัพท์ให้ เธอก็รับไปแบบงงๆ
“มือถือพี่เอ็กซ์ค่ะ..........พี่เอ็กซ์ไม่ว่างรับสาย จะฝากอะไรไว้มั้ยคะ..........ไม่รู้เหมือนกันว่าจะว่างตอนไหน ถ้ามีธุระสำคัญฝากเรื่องไว้ได้นะ เดี๋ยวจะบอกให้..........อ๋อ....เป็นคนสนิทค่ะ มีอะไรอีกมั้ยคะ ถ้าไม่มีจะได้วาง มันเปลืองแบตฯ..............ฉลาดนี่ รู้ว่าเขาไม่อยากรับก็อย่าโทรมาอีกล่ะ แค่นี้นะ พูดกับเธอมากๆ มันเริ่มจะเปลืองน้ำลายแล้ว สวัสดีค่ะ”......ดาวก็ยังเป็นดาว นับว่าช่วยแก้สถานการณ์ให้ผมได้เป็นอย่างดี
“ขอบใจมากน้องรัก”ผมยิ้มให้ดาวพร้อมรับโทรศัพท์คืนมา
“ใครคะพี่เอ็กซ์ พูดจากับดาวไม่ดีเลย มาถึงก็แว้ดใส่ ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของพี่ เจรู้มั้ยเนี่ย ระวังตัวไว้เหอะ จะหาว่าดาวไม่เตือน”
“ระวังอะไร พี่ไม่ได้คิดอะไรเลย เคยรู้จักนานมาแล้ว แต่ตอนนี้ก็เป็นรุ่นน้องเจ เป็นเพื่อนไอ้อ้นมันอีกต่างหาก”ดาวนี่ก็พอจะรู้จักกับอ้นนะครับ เพราะอ้นมันช่วยงานเจกับพี่ภานุอยู่บ้างบางงาน
“ท่าทางจะแรงใช่ย่อย เจจะรับมือไหวเหรอเนี่ย ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะคะ ดาวขอไปทำงานก่อน แล้วก็...แทนคำขอบคุณขอเป็นค่ากาแฟแทนแล้วกันนะคะ”ดาวยิ้มให้แล้วเดินออกไป ผมยินดีจ่ายให้อยู่แล้ว เล่นช่วยผมเสียขนาดนี้นี่นะ
นั่งรออยู่สักพักเจก็เดินมา ผมพาเจกลับไปที่รถ จะพาเจกลับไปนอนที่ห้อง เจก็ยังจะดื้อไปเรียนอีก
“ไปนอนพักดีกว่า ตัวร้อนนะเนี่ย ปวดหัวมากมั้ยครับ”
“ไม่ปวดแล้วครับ แต่เจขาดไม่ได้หรอก นี่วิชาเอกด้วย”เจตอบเบาๆ หลับตาเอนพิงเบาะอยู่ ผมก็หยิบเสื้อกันหนาวด้านหลังมาห่มให้ เปิดแอร์เบาๆ แวะพาเจกินข้าวก่อนไปส่งในมหาลัย ให้พวกตี๋เดินมารอรับเจขึ้นตึกไปด้วย
“มันเป็นอะไรน่ะพี่ ตาบวมเชียว”ตี๋เดินมาถาม โก้กับเก๋ก็ช่วยกันประคองเจเดินไป โอ้คอยถือกระเป๋าให้
“เมื่อคืนร้องไห้ ไม่รู้ทำไม ร้องไม่หยุดเลย เจมันบอกว่าเพราะพี่ว่ามันว่าไม่น่ารัก ถ้าตาเจมันบวม ตัวพี่ก็บวมไม่แพ้กัน เพราะมันเล่นทุบทั้งคืนเลย”
“ไม่บอกก็รู้ รอยแดงเป็นปื้นเลย”ตี๋มองที่คอเสื้อผม ตอนนี้ผมใส่เสื้อเชิ้ตอยู่นี่ครับ มันก็เห็นรอยบ้าง แต่เจทุบแรงเหมือนกันนะ นานด้วย
“ฝากด้วยแล้วกัน แล้วนี่ยา เรียนเสร็จก็โทรบอกพี่”ผมบอกมันก็รับปาก ผมขับรถกลับห้อง นั่งกินผลไม้เมื่อวาน จัดห้องนิดหน่อย แล้วก็นอนดูหนังเคลิ้มๆ หลับไปเพราะเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน ตื่นมาอีกทีก็เกือบทุ่มแล้ว คว้ากุญแจได้ก็ขับออกไปเลยครับ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955476 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก