^
^
^
.
.
.
ได้จิ้มเต้ยด้วยอ่ะ
คิดถูกคิดผิดหว่า พี่ต้องยิ่งน่ากลัวอยู่...เปลี่ยนใจทันมั้ยเนี่ย
**************************************************************************
กลับมาถึงห้อง อาบน้ำเสร็จผมก็หยิบรายงานของฝ่ายการตลาดมานั่งอ่าน เจวิ่งไปยืมการ์ตูนเล่มใหม่ของโก้มานอนอ่านข้างๆ ผม
“พี่เอ็กซ์ เก๋มันไม่ชอบน้องบีเลยอ่ะ เจอยากให้มันสนิทๆ กับน้องไว้ น้องเขาดูไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่เลย สนิทสุดก็แค่ไอ้หมอกกับอ้น”เจนอนคว่ำอยู่ข้างๆ ผม
“คนเราต้องมีคนที่ชอบที่เกลียดเป็นธรรมดา ขอแค่ไม่มีเรื่องตบตีกันก็พอมั้งพี่ว่า”ผมก็รู้จักน้องเก๋ดีพอควร และรู้ว่าเป็นคนไม่ยอมใคร รวมถึงรู้ด้วยว่าทำไมไม่ชอบบี เหมือนกับที่เก๋ไม่ชอบดาวเมื่อก่อนนั่นแหล่ะ เรียกว่าไม่ถูกโฉลกน่าจะใช่
“อ้าว ทำไมพี่เอ็กซ์พูดงี้ล่ะ ทีเมื่อก่อนเห็นไม่ชอบให้รุ่นน้องทะเลาะกันนี่”
“ก็ใช่ ไอ้เรื่องทะเลาะเนี่ยไม่ชอบ เราเป็นรุ่นพี่ ก็ต้องทำตัวให้น้องเคารพ แต่เราบังคับให้คนอื่นเขารู้สึกอะไรกับใครไม่ได้นี่ครับ คนจะชอบจะเกลียดกันมันก็เรื่องของเขา เจอย่าเอาเรื่องพวกนี้มาคิดมากเลย”ไม่อยากให้เจไปยุ่งกับบี และไม่อยากให้เอาเรื่องบีมาคิดมากด้วย ผมว่าคนแบบเจไม่ทันบีหรอก รายนั้นน่ะเล่ห์เหลี่ยมเยอะจะตาย
“อาทิตย์หน้าเจไปรับน้อง พี่เอ็กซ์ไปด้วยกันมั้ย ชวนพวกพี่โมทย์พี่กรไปด้วย”
“พี่ไม่ว่างเลยครับ แต่โมทย์มันบอกจะไปนะ ไอ้ฟ้ากับเปามันก็ไป”ปกติไปรับน้องก็มักมีรุ่นใหญ่ไปด้วยครับ ปีก่อนก็มี แต่ไม่ใช่พวกที่สนิทกับกลุ่มผม เลยไม่ได้มายุ่งเท่าไหร่ ที่พักก็จัดแยกกันด้วย เรื่องการคอยดูแลพวกรุ่นพี่ ผมก็สอนงานให้โก้มัน ว่าควรกันรุ่นใหญ่ให้ห่างๆ ชวนไปก็ต้องคุมให้ได้เพราะกลัวจะสร้างปัญหาให้ภายหลัง ถ้ารุ่นน้องเป็นอะไรคนซวยจะกลายเป็นพวกมันครับ
“อ้าว แล้วเกี่ยวไรกัน คนละคณะ”
“ก็มันไปรับที่เดียวกันไง แต่คนละรีสอร์ทนะ โก้มันไม่ได้บอกเหรอ”ผมถามเจก็ส่ายหน้าให้ ก็เจนอนป่วยตั้งหลายวัน พวกนั้นประชุมอะไรกันเจก็คงยังไม่รู้
“ทำไมครับ อยากให้พี่ไปด้วยเหรอ”ผมวางหนังสือแล้วถอดแว่นไว้บนโต๊ะหัวเตียง หยิบการ์ตูนเจออกจากมือแล้วเลื่อนตัวนอนระดับเดียวกัน
“ก็...ถ้าไปก็สนุกดี แต่ถ้าพี่เอ็กซ์ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจซื้อขนมมาฝาก”เจนอนคว่ำเอียงหน้ามองผม
“พี่อยากไปเหมือนกันนะ แต่ไว้เราไปเที่ยวกันสองคนดีกว่า คราวนี้เจไปสนุกกับเพื่อนๆ น่ะแหล่ะดีแล้ว เดี๋ยวตี๋กับโก้มันจะงอนเจอีก พี่ไม่อยากให้เจไปนอนง้อมันอีกแล้วนะ”ผมดึงเจมากอดแล้วจูบแรงๆ ที่หน้าผาก ที่แก้ม สองสามทีจนเจหัวเราะคิกคัก มันจะรู้มั้ยว่าหัวเราะแบบนี้น่ะยั่วกันชัดๆ
“แฟนใครก็ไม่รู้ขี้หึ๊งขี้หึง”
“ไม่รู้จริงอ่ะว่าแฟนใคร”ผมถามเจก็ช้อนตาขึ้นมองผม ส่ายหน้าพร้อมอมยิ้มไว้ด้วย เจหัดเจ้าเล่ห์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“ไม่รู้อ่ะ แฟนใครเหรอ”
“เจ....แฟนใคร บอกมาเร็ว”ผมกระชับเอวเจให้แน่นแล้วดึงให้มานอนทับบนตัวผมแทน เจนอนทับมือที่ประสานกันไว้บนอกผม ทำหน้าตาคิดหนักเชียว
“เจ...เร็วๆ เลย”
“แฟนใครหว่า....แฟน...อ้อออ....แฟนเจนี่เอง นึกตั้งนาน”ดูมัน ยังมีหน้ามาบอกว่านึกนานอีก กวนประสาทจริงๆ
“ไม่ต้องมากวนกันเลย แล้วไปทำอีท่าไหนน้องมันถึงได้ประเคนของให้มากมายแบบนี้ ไปหว่านเสน่ห์ใส่ใครมาบ้างล่ะเนี่ย เปิดเทอมแค่ไม่กี่วันเอง”ลืมไปครับ ยังไม่ได้ถามเรื่องนี้เลย รู้หรอกว่าน้องเทคต้องหาของให้รุ่นพี่ แต่...ตอนมันเป็นรุ่นน้องผม มันไม่ได้ขอเทคใครเลยครับ ไม่มีพี่คนไหนไปขอมันด้วย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเพื่อนมันสองคนนั่นแหล่ะ ยิ่งไอ้โก้ยิ่งโหด ตัวกันเลยมัน เมื่อก่อนไม่ได้คิดอะไร แต่พอมานึกย้อนหลังถึงได้รู้สึกครับว่ารุ่นพี่ที่สนิทกับกลุ่มเจจริงๆ ก็มีแค่พวกผมพี่เป็นพี่รหัส นอกนั้นเหมือนโดนกันห่างออกไป
“ไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่พวกรุ่นน้องน่ะแหล่ะชอบแกล้งเจ เห็นเจเป็นตัวตลกตลอดเลย ยิ่งไอ้อ้นกับไอ้หมอกนะตัวดี”เจลุกขึ้นนั่งบ่นเป็นชุดเลย แต่ผมว่า มันนั่งผิดที่นะ แถมยังขยับไปขยับมาจนผมต้องพยายามไม่หลุดเสียงครางออกมา
“น่าสงสารน้องเจของพี่จังเลย ไม่มีใครกลัวสักคน”
“ไม่ต้องมาล้อเจเลย คอยดูนะตอนไประยองจะเอาให้หนักๆ เลย ให้มันพูดว่าพี่เจจอมโหดให้ได้เลย”
“พี่ว่าเปลี่ยนเป็นจอมยั่วดีกว่า เพราะรู้สึกเดี๋ยวนี้จะยั่วเก่งนะ”ผมแค่ลูบสะโพกเจเบาๆ เจก็หน้าแดงแล้วครับ
“บ้า ทะลึ่ง เจไม่เคยยั่วพี่ซะหน่อย”
“เหรอ....แล้วเจนั่งทับอะไรพี่อยู่ล่ะ ขยุกขยิกจนมันตื่นแล้วไม่รู้สึกเหรอ”ผมดันสะโพกเจเลื่อนต่ำไปอีกแต่เจเกร็งตัวทันทีเลย
“พี่เอ็กซ์....อย่าแกล้งเจสิ นอนกันดีกว่านะ ดึกแล้ว”เจทำท่าจะปีนลงจากตัวผม แต่ว่ามันสายไปแล้วหล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
“ง่วงแล้วเหรอครับคนดี.....อาบน้ำไหวมั้ย”ผมยกมือเกลี่ยผมชื้นเหงื่อออกจากหน้า เจส่ายหน้าทั้งๆ ที่หลับตาอยู่ ผมเลยช้อนตัวเจพาไปห้องน้ำและอาบน้ำให้ แต่เจก็เล่นกอดคอผมแน่นจนอะไรๆ มันเสียดสีกันให้เกิดอารมณ์จนผมต้องฝืนให้เจรับแรงอารมณ์ที่เจเป็นคนกระตุ้นอีกรอบ
ออกจากห้องน้ำได้เจก็หลับสนิท ผมมองร่างเล็กในอ้อมกอดที่นอนหลับตาพริ้ม นับวันเจยิ่งน่ารักน่าใคร่ขึ้น เวลาว่างจากการทำงานก็ต้องมีอันหยิบโทรศัพท์มาพูดคุยหยอกล้อให้ได้ยินเสียงหวานๆ พลางมองรูปเจที่ใส่กรอบวางบนโต๊ะ
“พี่รักเจนะครับ”ผมกระซิบข้างหูเจเบาๆ เจขยับตัวนิดหน่อยเหมือนรับรู้ที่ผมพูด ก็มันต้องพูดให้ได้ยินทุกวันนี่นา แต่คนดีที่นอนในอ้อมกอดผมคนนี้ก็ยังไม่เคยพูดคำว่ารักกลับมาให้ได้ยินสักครั้ง ความจริงผมน่าจะไปบอกให้ไอ้โมทย์มันหัวเราะให้ฟันหักได้แล้วนะเนี่ย เพราะตอนนี้ผมกำลังอ้อนวอนขอคำว่ารักจากคนรักที่หลับอยู่ในอ้อมแขน แต่ช่างมันเถอะ ยังไม่พูดก็ไม่เป็นไร ขอแค่การกระทำมันใช่ก็พอ
“...คุณเอ็กซ์คะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ มดเรียกตั้งหลายครั้ง”มดสะกิดแขนผมเบาๆ ผมถึงได้ดึงความคิดกลับมาสู่ปัจจุบันได้ ตอนนี้เรากำลังคุยกันเรื่องยอดจองห้องจัดเลี้ยงที่เพิ่มสูงขึ้น นับว่าเป็นผลงานที่น่าให้รางวัลเพื่อเป็นกำลังใจให้กับพนักงานมากครับ
“เมื่อกี้เราคุยถึงไหนนะ อ้อ...เรื่องจัดงานเลี้ยง อีกหนึ่งเดือนก็หมดไตรมาสที่สอง เราจัดเลี้ยงเล็กๆ ก็ดีนะ ถือเป็นของขวัญให้พนักงานที่อุตส่าห์สร้างยอดได้ทะลุเป้าแบบนี้”
“เมื่อกี้คุณเอ็กซ์พูดไปแล้วค่ะ มดแค่จะถามว่าจะจัดเลี้ยงให้เฉพาะฝ่ายการตลาดกับฝ่ายขาย หรือจัดให้ทุกฝ่ายเลย”
“เอ่อ..เหรอ..โทษที....อืม ผมขอไปปรึกษากับพี่บอลแล้วก็ท่านประธานก่อนดีกว่า ถ้าเราจัดให้เฉพาะของแผนกนี้ก็ดี มันเป็นการให้รางวัลเขาโดยตรง เป็นการกระตุ้นแผนกอื่นด้วย แต่...ไม่รู้ว่าจะเกิดผลเสียอะไรหรือเปล่า เหมือนๆ กับเราลำเอียงนิดหน่อย เพราะเวลาห้องจัดเลี้ยงมีงาน ก็ยังมีหลายแผนกที่เข้ามารับหน้าที่ตรงนี้ไปต่อ พวกเขาก็เหนื่อยเหมือนกัน”วันนี้พี่บอลลาป่วยครับ ขนาดพี่บอลยังป่วย ไม่แปลกเลยที่ช่วงนี้เจไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวก็ร้อน เดี๋ยวก็ฝนตก ไปรับน้องไม่รู้จะเป็นยังไง ไข้จะกลับอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้สิ
“งั้นมดจะหาข้อมูลเรื่องวันจัดงานกับค่าใช้จ่ายเอาไว้ก่อนแล้วกันนะคะ...เอ่อ...คุณเอ็กซ์แน่ใจนะคะว่าไม่เป็นอะไร ดูเพลียๆ นะคะ”ผมรู้สึกเพลียๆ มึนๆ อย่างที่มดบอกจริงๆ ด้วยครับ
“มึนหัวนิดหน่อยน่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก คุณไปทำงานต่อเถอะ เดี๋ยวผมเคลียร์เอกสารพวกนี้เสร็จก็จะกลับเหมือนกัน”ทำงานลืมเวลาไปเลยครับ มองดูนาฬิกาถึงรู้ว่าใกล้เวลาเลิกงานแล้ว
มดเดินออกไป ผมก็นั่งอ่านเอกสารตรงหน้าต่อ อ่านไปยังไม่ทันจบหนึ่งหน้ามดก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามาพร้อมน้ำอุ่นหนึ่งแก้ว และยาลดไข้ 2 เม็ด
“กินไปเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นหนัก แล้วมดเรียกคนขับรถของโรงแรมให้ขับไปส่งคุณเอ็กซ์เรียบร้อยแล้วนะคะ ส่วนรถคุณจอดทิ้งไว้ที่นี่ก่อนแล้วกันค่ะ”
“คงไม่ได้หรอก พรุ่งนี้ผมต้องไปประชุมข้างนอกตอนเช้า ยังไงก็ต้องขับกลับ ไม่งั้นพรุ่งนี้ไปสาย ลูกค้าได้หมดความเชื่อถือแน่ๆ”
“งั้นเดี๋ยวมดขับรถคุณเอ็กซ์กลับไปให้แล้วกันค่ะ”
“ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ขับไปให้ผมแล้วคุณจะกลับยังไง ผมไม่เป็นอะไรมาก ขับรถไหว”คือ...ผมไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ นะครับ แค่มึนๆ แต่ยังมีสติอยู่
“ไม่ได้ค่ะ คุณนั่งรถโรงแรมกลับไป ส่วนมดจะขับรถคุณตามไป แล้วขากลับมดก็ให้คนขับไปส่งมดไงคะ แบบนี้คุณเอ็กซ์คงปฏิเสธไม่ได้แล้วนะคะ”มดนี่เหมาะกับเป็นเลขาผมจริงๆ จัดการทุกอย่างได้เรียบร้อยจนผมเถียงไม่ขึ้น
ผมนั่งรถโรงแรมกลับมา ระหว่างทางก็หลับๆ ตื่นๆ เพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไป กว่าจะรู้สึกตัวเต็มที่ก็มาถึงห้องนอนตัวเองแล้วครับ ได้ยินเสียงมดกับคนขับรถคุยกันเบาๆ ใกล้ๆ เตียงผม
“ผมไม่เป็นไรแล้ว มดกลับไปพักผ่อนเถอะ”ถ้าผมฟังไม่ผิด เหมือนจะได้ยินมดบอกให้คนขับรถกลับไปก่อน แล้วเธอจะกลับเองน่ะครับ
“แน่ใจนะคะว่าไม่เป็นไร เมื่อกี้มดกับลุงต้องช่วยกันพยุงคุณขึ้นมา กว่าจะถึงห้องได้แทบแย่ ยังมาบอกว่าไหวอีก”แปลกแฮะ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินน้ำเสียงกึ่งดุของเธอ ฟังๆ ดูก็คล้ายๆ เวลาเจดุผมเหมือนกันนะ
“ผมไม่เป็นไรหรอก ยาก็กินแล้ว นอนสักพักก็ดีขึ้นเอง คุณกลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวจะดึกนะ”ผมหลับหูหลับตาพูด ไม่รู้ว่าเธอยังยืนอยู่ข้างๆ หรือเปล่า แต่มันเงียบพิกล พอลืมตามองดูอีกทีก็เห็นมือเรียวๆ หยิบผ้าชุบน้ำมาวางไว้บนหน้าผากผมซะแล้ว
“มดวางอ่างใส่น้ำไว้ตรงพื้นนี่นะคะ คุณมีไข้นิดหน่อย ถ้าเช็ดตัวเองไหวก็ลุกมาเช็ดแล้วเปลี่ยนชุดที่มันสบายขึ้นดีกว่า แล้วนี่โจ๊กหมู มดแวะซื้อที่หน้าปากซอย ทานโจ๊กแล้วทานยาอีกครั้งนะคะ ส่วนเรื่องงานวันพรุ่งนี้ มดโทรไปขอเลื่อนนัดออกไปก่อน ทางเรามีเหตุสุดวิสัยจริงๆ เขาก็เข้าใจ และฝากบอกว่าให้คุณรักษาสุขภาพ ขอให้หายเร็วๆ ด้วยค่ะ”
“..................ขอบคุณนะครับ”
**********************************************************************
สั้นแบบ...ไม่ได้ตั้งใจ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955562 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก