แค่หยุดงานไปวันเดียว งานยังกองสุมให้ทำเยอะไปหมด ปกติแล้วผมไม่ป่วยง่ายๆ แต่เป็นทีก็จะหนัก ที่หายเร็วนี่คงต้องขอบคุณมดคนเดียวเลยครับ ถ้าเธอไม่คะยั้นคยอให้ผมพักผ่อนแล้วก็กินยา นานๆ จะป่วยสักที เจก็ไม่อยู่ให้ผมอ้อนซะนี่
วันนี้ก็มีประชุมยาวเลยครับ ขับรถกลับมาที่ห้องก็ต้องนอนคนเดียว เจไปรับน้องได้สามวันแล้ว ต้องไปเตรียมสถานที่ด้วย ดูนาฬิกาล่วงเข้าวันใหม่แล้ว แต่ผมคิดว่าเจต้องยังไม่นอนแน่ๆ พวกมันต้องตั้งวงกันอยู่ชัวร์ ผมกดโทรศัพท์ไปหา อยากคุยด้วย อยากได้ยินเสียง ไม่รู้เป็นยังไง มันรู้สึกเหงาๆ บอกไม่ถูก ก่อนหน้านี้ผมสั่งให้ห้องอาหารเตรียมอาหารแยกให้เจต่างหาก เพราะเมนูที่โก้ติดต่อไว้กับห้องอาหารส่วนมากจะมีแต่งอาหารทะเลครับ รอสายนานแล้วไม่มีคนรับสักที จนเกือบถอดใจวางแล้ว
“คร้าบบบบบ”เสียงยานมาเลย ผมว่าผมขอร้องไม่ให้มันกินเบียร์นะ นี่เพิ่งตีหนึ่งทำไมมันเมาเร็วจัง
“เจเมาเหรอ”
“ครับป๋ม”เออดูมัน ยังมีหน้ายอมรับอีก
“เมาอะไรครับ เบียร์เหรอ”ผมลอบถอนหายใจเบาๆ ไม่อยากให้เจดื่มเบียร์ครับ รู้อยู่ว่าเมาแล้วมันจะชอบอ้อนไปทั่ว เดี๋ยวก็มีคนมาหลงชอบมันอีก ใครไปจับมันกรอกอีกล่ะเนี่ย เล่นอะไรกันไม่รู้เวลาเลย
“เปล่าคร้าบบบ......เมา.....สปายยยย”ยังพอคุยรู้เรื่อง เมาสปายแสดงว่าน้องเก๋เป็นคนจับกรอกแกล้งมันแน่ๆ เลย
“เจครับ พี่คิดถึงเจนะ พรุ่งนี้มาถึงแล้วโทรหาเลยนะ จะออกไปรับ”
“คร้าบบบ...เจก็คิดถึงเหมือนกัน”เจพูดมาผมนึกหน้าพวกที่นั่งใกล้มันออกเลย ป่านนี้คงหน้าเหวอไปตามๆ กัน ส่วนไอ้โก้กับตี๋คงส่ายหน้าแบบเซ็งๆ
“เจไปนอนเถอะนะ อย่ากินต่อเลย พี่ไม่อยากให้เจไปนั่งอ้อนคนอื่น”อ้อนพวกเพื่อนมันยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าไปอ้อนรุ่นน้องนี่ไม่ดีครับ
“แต่เจยังไม่ง่วงเลยน้าาาาา”
“นะนะ ไปนอนเถอะครับเจ เดี๋ยวพี่กล่อมก็ได้”
“กล่อมเชี่ยไรวะมึง กูจะคุยกับน้องกูไม่ต้องมาไล่ไปนอนเลย”อ้าว เสียงเปลี่ยนแล้ว เสียงนี้จำได้ครับไอ้ฟ้าไง
“มึงไปอยู่นั่นได้ไง แอบดอดมาจีบแฟนกูอีกแล้วเหรอ”ผมรู้ว่ามันไปรับน้อง แต่ไม่คิดว่าจะมานั่งกินเหล้ากับพวกเจด้วย
“เออว่ะ แล้วมีอะไรมั้ยวะ”
“ห้ามแตะนะมึง ไม่งั้นมึงตายแน่ งานการไม่ทำเที่ยวตามจีบแฟนชาวบ้านอยู่ได้”เดี๋ยวนี้เจมันเมา ผมเริ่มไม่ไว้ใจคนรอบข้างเวลา ก็มันเคยเกือบโดนลักหลับนี่นา
“โห เดี๋ยวนี้แม่งปากจัดว่ะ กูไม่แตะหรอก เพื่อนมันก็นั่งแยกเขี้ยวใส่กูอยู่เนี่ย มึงก็ให้น้องมันนั่งคุยกับพวกกูหน่อย เดี๋ยวไอ้เปามันก็นั่งด้วยแล้ว กูไม่ทำอะไรหรอกน่ะ”ฟ้าบ่นแสดงว่าโก้กับตี๋นั่งประกบข้างเจอยู่แน่ๆ เลย
“เออก็ได้ ส่งโทรศัพท์ให้เจมันมาคุยกับกูได้แล้ว”ผมพูดจบมันก็บอกให้รอเดี๋ยว เพราะมันเดินออกมาคุยห่างจากวงเหล้า มิน่าเสียงรอบๆ ถึงเบาลง
“...........คร้าบบบบ”
“เจอย่าดื่มเยอะนะครับ อย่ากินเยอะด้วย พี่เป็นห่วง”
“คร้าบบบ...คิดถึงนะครับ พรุ่งนี้รีบมารับเจนะ เจจะซื้อขนมไปฝาก”
“หึหึ จะฝากพี่หรือจะซื้อมากินเองกันแน่ เอาเถอะ พี่ไม่กวนแล้ว เจไปนั่งกินเหล้าต่อเถอะนะครับ พี่รักเจนะครับ”
“คร้าบบบผม”เจพูดจบก็วางสายไป ขนาดเมาๆ มันยังมีสติพอที่จะไม่พูดคำว่ารักกลับมาเลย ผมจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย แต่เอาเถอะ อย่างน้อยก็ได้ฟังคำว่าคิดถึงตั้งหลายครั้ง
รุ่งเช้าผมตื่นมาทำความสะอาดห้องรอเจครับ โทรไปหาแต่เจไม่รับ สงสัยไม่ได้เปิดเสียงหรือโทรศัพท์ไม่อยู่กับตัวอีกแน่ๆ เลย ผมรอจนใกล้เที่ยงถึงได้โทรไปหาเจใหม่
“ถึงไหนกันแล้วครับเจ”
“ใกล้ถึงม. แล้วครับ...พี่เอ็กซ์....ออกมารอได้เลย”เสียงเจขาดๆ หายๆ และก็พูดเบามากเลยครับ
“เจเป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่าครับ”
“ฮึก....เจ..ปวดท้อง.....ฮึก....ฮือออ”อ้าว เวรแล้วมั้ยล่ะ รู้งี้ยังไม่ถามดีกว่า เจร้องไห้เลยครับ ผมก็กอดปลอบไม่ได้ด้วยสิ
“โอ๋ๆ ไม่เอาไม่ร้องนะครับ แล้วกินยารึยัง”ผมคุยกับเจไปก็หยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องไปด้วย
“ฮืออ...กิน..แล้ว...”
“แล้วตี๋กับโก้ล่ะ อยู่ด้วยกันมั้ยครับ”
“ฮึก...อยู่ครับ....”
“งั้นพี่ขอคุยกับตี๋หน่อยสิครับ”
“ฮึก...ไม่.....เจ..จะคุย”อ้าว...เจไม่ยอมให้ผมคุยกับตี๋ซะงั้น กะจะถามซะหน่อยว่าดูแลเจยังไง ทำไมปล่อยให้ปวดท้องได้ เรื่องอาหารผมก็สั่งโรงแรมแล้วก็บอกโก้ไว้ด้วย ผมขับรถไปปลอบเจไป มันก็ไม่ค่อยพูดหรอก ปกติถ้าปวดท้องมากๆ แค่พูดมันก็กระเทือนแล้ว แล้วนี่นั่งอยู่บนรถบัสไม่ปวดแย่แล้วเหรอเนี่ย ผมก็คุยกับเจปลอบเจไปเรื่อยๆ จนขับรถมาถึงตึกคณะ นั่งฟังเสียงเจร้องไห้ ตาก็ชะเง้อมองหารถบัสที่พวกเจนั่งมา จนมองเห็นรถเลี้ยวโค้งมาทางที่ผมจอดรถอยู่นั่นแหล่ะถึงได้เปิดประตูออกมายืนข้างรถ
“เจครับ พี่เห็นรถแล้ว เจวางได้แล้วนะครับ เดี๋ยวพี่จะพากลับห้อง”ผมยืนมองรถบัสสี่คันที่ทยอยเข้ามาจอดเรียงกันริมฟุตบาท รุ่นพี่รุ่นน้องเริ่มทยอยกันลงมา มองหากลุ่มเจจนเห็นเก๋กับโอ้ลงมากวักมือเรียกผม
“เจล่ะ”ผมเดินตรงไปถามเก๋ทันที
“โก้กำลังพาลงมาพี่ เดี๋ยวหนูเอากระเป๋ามันให้”เก๋พูดจบโอ้ก็ช่วยเปิดที่เก็บของข้างรถ หยิบกระเป๋าด้านในออกมาวางไว้ให้รุ่นน้องหยิบของใครของมันไป
“ฮึก...พี่เอ็กซ์...”เจร้องไห้ลงมาเลย โก้กับตี๋ก็ช่วยกันประคองมันเดิน
“เป็นไงครับ ไปหาหมอนะ จะได้รู้ว่าเป็นอะไร”ผมเดินไปพยุงเจมายืนเกาะผมไว้ เจส่ายหน้าช้าๆ ไม่ยอมไปท่าเดียว
“หวัดดีค่ะพี่เอ็กซ์ มารับพี่เจกลับหอเหรอคะ”เสียงบีมาก่อนตัวอีกครับ ผมเห็นพวกโก้ส่ายหน้าแบบเบื่อหน่ายเต็มที ส่วนน้องเก๋ไม่ต้องพูดถึง เดินหนีหายไปเลย
“โก้ตี๋ กลับพร้อมพี่เลยมั้ย”
“เดี๋ยวผมต้องพาน้องไปไหว้ศาลก่อน พี่พาเจกลับไปก่อนเลย”โก้ตอบ ตี๋ก็พยักหน้าเห็นด้วย
“งั้นเอากระเป๋าฝากไปกับรถพี่เลยก็ได้ จะได้ไม่หนัก”ผมย่อตัวลงเตรียมจะช้อนตัวเจอุ้มขึ้นมาแต่เจขืนตัวไว้
“เจ..เดินไหว”มือเล็กๆ กำเสื้อผมแน่น ตัวก็งอ แต่บอกว่าเดินไหว เชื่อก็บ้าแล้ว แต่พยายามยังไงเจก็ไม่ยอมท่าเดียว ผมก็เลยต้องพยุงพาเดินไปที่รถ พวกมันก็เดินหิ้วกระเป๋ากับถุงของฝากมาใส่รถผมด้วย ขับมาถึงหอเจก็ยอมให้อุ้มพาขึ้นห้อง ผมพาเจไปนอนบนเตียง หยิบผ้าชุปน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดคอให้ ตัวเจร้อน เหงื่อออกเยอะมาก คงปวดหัวด้วยแน่ๆ เลย
“เป็นไงครับคนเก่ง ทำไมขี้แงจังเลยครับ ตาบวมหมดแล้ว”ตอนคุยโทรศัพท์กันเจก็ร้องเป็นพักๆ พอเจอหน้าผมก็ร้องอีก หมู่นี้เจเป็นอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“ฮึก...ฮึก....พี่เอ็กซ์....พี่...เอ็กซ์...รักเจมั้ย”
“.......รักสิครับ รักที่สุดเลย เจถามทำไมครับ”ไม่เข้าใจครับ ปกติเจไม่เคยถาม หรือเรียกร้องให้ผมพูดคำนี้ให้ฟัง แต่ผมก็พูดของผมทุกวันอยู่แล้ว เจถามทำไม....เป็นเพราะพิษไข้....หรือคิดอะไรอยู่
“...พี่เอ็กซ์........เจ......ใช่มั้ย...พี่........”เจเริ่มพูดอะไรไม่รู้เรื่องแล้วครับ ไข้สูงแบบนี้คงจะเพ้อเพราะพิษไข้อยู่แน่ๆ
“โอ้ย!!”ผมแค่จะลุกไปหยิบยา เจก็คว้ามือผมไว้แน่นจนเล็บกรีดลงไปบนเนื้อ ถึงจะไม่ได้ลึกแต่ก็เป็นรอยยาว ผมรู้ว่าเจทำไปโดยไม่รู้ตัว แต่...มันเป็นเพราะอะไรเจถึงแสดงออกแบบนี้
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955558 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก