“ฮึก...ฮึก....พี่เอ็กซ์....พี่...เอ็กซ์...รักเจมั้ย”ผมถามไปแล้ว แต่...พี่เอ็กซ์พูดอะไร...พี่เอ็กซ์ตอบว่าอะไร....ทำไมผมฟังไม่รู้เรื่อง.....พี่เอ็กซ์...ยังรักเจอยู่มั้ย....รักอยู่รึเปล่า....รัก..ใช่มั้ย
ทำไมผมถึงไม่เคยคิดถึงเรื่องของพี่เอ็กซ์....พี่เอ็กซ์ชอบกินอะไร ทำไมผมไม่รู้ พี่เอ็กซ์ชอบให้ชงเหล้าแบบไหน.....ผมไม่รู้ พี่เอ็กซ์ชอบเที่ยวแบบไหน...ผมไม่รู้ พี่เอ็กซ์เป็นคนเบื่อง่าย...ผมไม่เคยรู้......แต่...น้องบีรู้....น้องเขาจำได้ น้องเขาชอบพี่เอ็กซ์ เขาเคยเป็นคนโปรดของพี่เอ็กซ์ เขาจะเอาของเขาคืน เขาจำได้แม้กระทั่ง...พี่เอ็กซ์คิดว่าเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เป็นสิ่งไร้สาระ....พี่เอ็กซ์ไม่เคยรักใคร.....แล้ว...ทำไมรักผม....รักผมจริงมั้ย.....รู้ได้ไงว่ารัก.....ผมคิดเรื่องต่างๆ มากมายจนเหมือนหัวจะระเบิดออกมา มีแต่คำถามที่เรียบเรียงเป็นประโยคไม่ได้ ถามอะไรไปก็ฟังที่พี่เอ็กซ์ตอบไม่รู้เรื่อง ได้ยินเสียงเหมือนอยู่ไกลออกไป แต่สัมผัสจากมือทำให้รู้ว่ายังอยู่ใกล้พอจะเอื้อมไปถึง...ยังอยู่ตรงนี้...อยู่ข้างๆ เจใช่มั้ย.....จะอยู่ตลอดไปใช่มั้ย
ผมปรือตาขึ้นมามองเห็นเพดานห้องสีขาวคุ้นตา ห้องนอนผมเอง จำไม่ได้ว่ากลับมาถึงตอนไหน แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว ผมรู้สึกเมื่อยไปทั้งตัว แต่...พี่เอ็กซ์อยู่ไหน มองดูนาฬิกาก็ค่ำแล้ว.....แต่พี่เอ็กซ์....อยู่ที่ไหน........ผมรีบลุกขึ้นจากเตียงกระชากประตูให้เปิดเพื่อออกไปหาพี่เอ็กซ์ แต่สิ่งที่ได้เห็น.....
“อ้าว เจ ตื่นแล้วเหรอ......เป็นอะไรครับ ฝันร้ายเหรอ”พี่เอ็กซ์ลุกจากพื้น เดินมาจับมือผมไปนั่งบนโซฟา มองไปรอบๆ ห้อง พวกนี้มาทำไรกันที่นี่เยอะแยะ ทั้งโก้ ตี๋ เก๋ โอ้ อ้น หมอก และ....บี
“ตัวยังอุ่นๆ อยู่ เป็นอะไรครับ”พี่เอ็กซ์ยกมืออังหน้าผาก ผมนั่งจับชายเสื้อพี่เอ็กซ์ไว้แน่น ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย รู้สึกเกลียดตัวเอง แต่....ไม่อยากให้น้องบีมา..ทำไมต้องให้เข้ามาในห้องเรา....ผม..ไม่อยากให้เข้าใกล้พี่เอ็กซ์
“เจ..ร้องทำไม ปวดหัวเหรอ หรือปวดท้อง”พี่เอ็กซ์ยกมือเช็ดน้ำตาข้างแก้ม...ผมร้องไห้อยู่เหรอ คนอื่นมองหน้ากันเลิ่กลั่นเมื่อเห็นน้ำตาผม บางคนอมยิ้ม...ยิ้มทำไม ผมดู..น่าสงสารเหรอ...แต่พี่เอ็กซ์ไม่ได้สงสารผมใช่มั้ย ไม่ใช่ความสงสารใช่มั้ย ผมกำลังฟุ้งซ่าน คงเป็นเพราะพิษไข้และเพิ่งตื่นนอนทำให้สมองมันเบลอๆ
“ไปเจ เดี๋ยวโก้พาไปนอนต่อดีกว่านะ”โก้ลุกจากที่นั่งมาจับมือผม ผมก็เปลี่ยนไปกอดคอโก้ ปล่อยให้โก้อุ้มผม ไม่สนด้วยว่าน้องๆ จะมองยังไง ถึงโก้จะอุ้มแต่ผมก็ยังไม่ปล่อยมือจากเสื้อพี่เอ็กซ์...ถ้าผมจะไปนอน พี่เอ็กซ์ก็ต้องไปด้วยสิ....ไม่เอานะ.....ไม่อยากให้คุยกัน
“เดี๋ยวพี่พาไปเองดีกว่า โก้นั่งกินข้าวต่อเถอะ”พี่เอ็กซ์กำลังกินข้าวกันอยู่เหรอ ผมไม่ได้สังเกต ไม่ได้สนใจด้วย
“พี่รออยู่นี่แหล่ะ ผมพาเจไปเอง คืนนี้ให้เจนอนห้องผมแล้วกัน...นะเจ ไปนอนกับโก้ก่อน ปล่อยมือพี่เอ็กซ์ก่อนครับ”ไม่เอา ทำไมโก้ต้องพูดแบบนี้......ไม่ปล่อยได้มั้ย...โก้บีบข้อมือข้างที่จับเสื้อพี่เอ็กซ์เบาๆ เป็นเชิงบังคับ...ไม่ปล่อย...ไม่ได้สินะ......ผมคลายมือออกแล้วมากอดคอโก้ไว้แน่น โก้อุ้มผมเดินมาที่ห้องพวกมัน พาเข้าไปนอนในห้องนอน โก้นั่งลงที่ข้างเตียงโดยที่ผมยังกอดคอไว้แน่น โก้ค่อยๆ แกะมือผมออกจากคอ แล้วรวบมือไว้ด้านหน้า จ้องหน้าผมนิ่งโดยไม่พูดอะไรออกมา
“เจ......กลัวบีจะแย่งพี่เอ็กซ์ไปเหรอ”
“ฮืออออ....ทำไม..ฮึก....ทำไมต้องพูดด้วย.....โก้บ้า....ฮึก...เกลียด....โก้....ฮึก..เกลียดโก้....ไปไหนก็ไปเลย......ฮืออออ”ผมพยายามดิ้นหนีจากตักโก้แต่ก็ทำไม่ได้ ทำไมโก้ต้องพูดแบบนี้
“หยุดด่าเดี๋ยวนี้เลยนะ คิดดีแล้วเหรอที่พูดว่าเกลียดโก้ออกมาน่ะ กล้าพูดเหรอ พูดอีกครั้งสิ ถ้าพูดอีกจะไม่สนใจเจเลย ให้อยู่กับคนอื่นโดยไม่มีโก้ดีมั้ย”โก้ดุ เสียงดัง น่ากลัวด้วย โก้โกรธเหรอ ผมไม่ได้ตั้งใจ ก็โก้พูดแบบนั้นออกมาทำไม ผมไม่อยากได้ยินนะ
“ฮือออ...ไม่เอา.....ฮึก...อย่าไปนะ....สัญญาแล้ว...ฮึก..สัญญากันไว้แล้วไง...ฮือออ.”ผมโถมตัวกอดโก้แน่น ไม่ให้ไปหรอก โก้เคยสัญญาแล้ว โก้เคยบอกแล้วว่าจะอยู่กับเจตลอดไป
“ใช่..สัญญาแล้วว่าจะทำทุกอย่างเพื่อเจ ถ้าเจบอกให้โก้ไป โก้ก็จะไปไง โก้ถึงบอกให้พูดอีกครั้ง ถ้าไล่จริงๆ ก็จะไม่อยู่ ไม่ใช่ไม่อยากอยู่ แต่เพราะเจบอกให้ไป....ถึงไม่อยากไป...ก็ต้องไป เพราะงั้น....อย่าไล่โก้แบบเมื่อกี้อีกเลยนะ”
“ไม่ให้ไป....เจ..ไม่ให้โก้ไป...อย่าไปนะ”
“.....คำว่าอย่าไป...เจพูดกับพี่เอ็กซ์บ้างรึเปล่า.....บอกพี่เอ็กซ์สิว่าอย่าไป.......ต่อให้เจเจอกับใครที่เคยเป็นแฟนเก่าพี่เขา แต่ใช่ว่าพวกเขาจะกลับมาคบกันใหม่นี่......ไม่เชื่อใจพี่เขาเหรอเจ”โก้พูดไปก็ลูบหลังผมไปด้วย
“.....เชื่อ”
“เชื่อแล้วยังไง ทำไมถึงมองพี่เขาแบบนั้น พี่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ มองเหมือนเขาทำอะไรผิดงั้นแหล่ะ”
“.......”ผมไม่ได้ตั้งใจนะ ไม่รู้ด้วยว่ามองยังไง ผมทำสายตาแบบนั้นเหรอ
“เจเชื่อมั้ยว่าที่เจคิดมากเรื่องพี่เอ็กซ์ แล้วก็หวงพี่เอ็กซ์แบบนี้ ความจริงโก้ว่าพี่เขาเป็นยิ่งกว่าเจอีก ขนาดเมื่อกี้ยังทำท่าจะมีเรื่องกับโก้เลย เดี๋ยวต้องตามมาหาเจที่ห้องนี้แน่ๆ เลย คนแบบนั้นน่าฟังใครที่ไหน”
“แล้วโก้พาเจมาห้องนี้ทำไม”ตอนนี้หยุดร้องไห้แล้วครับ โก้ดันหน้าผมออกมาแล้วยกยิ้มให้
“ก็แกล้งพี่เอ็กซ์เล่น ถ้าโก้รู้นะว่าเมื่อก่อนพี่เขามั่ว....เออๆ....ไม่มั่วๆ ไม่ต้องทำตาละห้อยใส่เลย ไม่มั่วก็ได้ แค่เจ้าชู้มาก....ถ้ารู้ว่าเจ้าชู้มากขนาดนี้นะ โก้ไม่ปล่อยให้มาจีบเจหรอก”คืนรับน้องโก้เองก็ได้ยิน เหมือนที่คนอื่นได้ยิน เรื่องราวของพี่เอ็กซ์กับน้องบี ว่าเจอกันที่ไหนและจบลงที่ไหน และเพื่อนน้องเขาคนไหนบ้างที่เคยยุ่งเกี่ยวกับพี่เอ็กซ์ น้องบีเล่าอย่างไม่อายเลย ส่วนผมนี่สิ ได้แต่นั่งกินเหล้าเงียบๆ เมาไม่รู้เรื่องตั้งแต่สปายแล้ว
“เจครับ...เป็นไงบ้าง”พี่เอ็กซ์มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ยินเสียงดังอยู่ข้างๆ พร้อมมืออุ่นๆ ที่ลูบหัวผมอยู่
“อ้าวพี่ มาทำไม ผมบอกให้รอที่ห้องไง”พอผมคลายแขนที่โอบรอบคอโก้ออก มันก็กอดเอวผมแน่นเลย
“ถามแปลก เจเป็นแฟนพี่ พี่ก็ต้องมาดูแลสิ ปล่อยเลย ปล่อยๆ กอดแน่นเกินไปแล้ว”พี่เอ็กซ์แกะแขนโก้ออก มันก็ยอมปล่อยดีๆ พี่เอ็กซ์ดึงแขนผมเบาๆ ผมเลยย้ายไปกอดพี่เอ็กซ์ไว้แทน
“เจเป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไม”
“ชิส์..หมั่นไส้คนว่ะ ไปนั่งกินข้าวต่อดีกว่า”โก้ผลักหัวผมเบาๆ สักพักก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องนอนแล้วตามด้วยประตูหน้าห้อง
“เป็นอะไรไปครับเจ ร้องไห้ซะตาบวมเชียว เดี๋ยวก็ปวดหัวอีกหรอก”พี่เอ็กซ์กอดเอวผมไว้หลวมๆ พยายามจะจับหน้าผมให้ออกจากบ่า แต่ผมยิ่งก้มให้ชิดกว่าเดิม
“พี่เอ็กซ์....อย่าพาคนอื่นมาห้องเราอีกได้มั้ย”
“เอ่อ...เจ.....พวกนั้นเขาเป็นรุ่นน้องเจนะ”
“นะๆ พี่เอ็กซ์ สัญญามาสิ อย่าพามา อย่าให้ใครเข้าห้องเรา พี่เอ็กซ์ไม่พาใครมา เจก็จะไม่พาใครมาด้วยเหมือนกัน นะพี่เอ็กซ์นะ”พี่เอ็กซ์จะรู้มั้ยว่าผมต้องทำใจขนาดไหนให้พูดแบบนั้นออกมา มันหมายรวมไปถึงโก้กับตี๋ด้วยเชียวนะ แต่ไม่อยากเอาเปรียบพี่เอ็กซ์ ถ้าผมไม่พาสองคนนี้เข้าห้อง พี่เอ็กซ์ก็ต้องไม่ให้ใครเข้าห้องเราด้วยเหมือนกัน
“.....พี่ไม่รู้ว่าเจเป็นอะไร...แต่พี่สัญญาก็ได้ พี่จะไม่พาใครเข้าห้องเรา เจไม่ต้องสัญญาหรอกนะ พี่สัญญาคนเดียวพอ เจจะให้โก้กับตี๋หรือคนอื่นมาที่ห้องก็ได้พี่ไม่ว่าหรอก โก้กับตี๋เป็นคนสำคัญของเจนะ ทำแบบนั้นมันคงไม่ดี แล้วเจก็จะไม่สบายใจด้วย”พี่เอ็กซ์พูดจบผมก็กอดพี่เอ็กซ์แน่นกว่าเดิม พี่เขาเป็นคนใจดี อ่อนโยน ความใจดีนั้นเผื่อแผ่ไปถึงเพื่อนรักของผมด้วย เป็นคนที่เข้าใจผม เป็นคนที่รักผม ผมเชื่อนะ เชื่อพี่เอ็กซ์
พอพวกนั้นกลับไปแล้ว โก้กับตี๋ถึงได้เดินเข้ามาไล่ผมกับพี่เอ็กซ์กลับไปห้อง เข้ามาถึงห้องตัวเองพี่เอ็กซ์ก็เอาข้าวผัดที่สองคนนั้นซื้อไว้ให้ไปอุ่น ร้องไห้มากๆ นี่ดีนะครับ กินข้าวได้หมดเลย พี่เอ็กซ์นั่งหัวเราะใหญ่ ก็ผมแทบไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา อาการดีได้ไม่กี่ชั่วโมง ตกดึกก็ไข้ขึ้นอีกครับ ไปรับน้องทีไรเป็นได้กลับมาป่วยทุกทีสิน่า
รุ่งขึ้นพี่เอ็กซ์ทำท่าว่าจะหยุดงานเฝ้าไข้ผม แต่ผมบอกให้ไปทำงาน เพราะผมก็จะไปเรียนเหมือนกัน ตอนนี้ไข้ลดลงมากแล้ว ท้องก็ไม่ค่อยปวดแล้วด้วย
“เป็นไงบ้างครับพี่เจ”หมอกเดินเข้ามาถามผม ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งกินข้าวเที่ยงอยู่ที่โรงอาหาร
“ก็ดีขึ้นแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก”
“ไม่มากอะไรพี่ เมื่อวานจะเป็นลมอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“เว่อร์ไปแล้วมึง แล้วนี่พวกไอ้อ้นอยู่ไหนล่ะ ทำไมมาคนเดียว”
“มันไม่มาเรียนกัน นั่งเขียนโปรแกรมส่งอาจารย์อยู่บ้านโน่น”
“แล้วนี่จะกลับบ้านเลยเปล่า พี่จะไปหาอ้นมันหน่อย”ผมถามหมอกก็พยักหน้า
“มึงป่วยอยู่นะ แทนที่จะกลับไปนอนพัก หาเรื่องจริง”ตี๋มันว่าผมอ่ะ
“กูแค่เป็นไข้ ไม่ปวดท้องแล้ว แล้วกูก็มีธุระกับอ้นมันด้วย พวกมึงจะกลับห้องเลยรึเปล่าล่ะ”วันนี้เรียนครึ่งเช้าอย่างเดียว แต่ตี๋กับโก้ยังไม่กลับห้องครับ มันต้องเคลียร์ค่าใช้จ่ายรับน้องกัน ผมชวนหมอกนั่งกินข้าวด้วยกัน เสร็จแล้วก็ซ้อนมอไซต์หมอกมาบ้านพวกมัน
“พี่เจตัวเบาจัง ผมไม่รู้สึกว่ามีคนซ้อนอยู่เลย”หมอกเอียงหน้ามาถามผม แต่ผมแกล้งเงียบ มันจะได้ไม่รู้สึกว่ามีคนซ้อนจริงๆ
“พี่เจ...อย่าแกล้งดิ ผมนึกว่าพี่ตกรถ”
“ฮ่าๆๆ ก็จะได้ไม่มีคนซ้อนจริงๆ ไง ตกใจอ่ะดิ”ขำมันครับ มันเอามือมาแตะขาผมถึงได้รู้ว่าผมยังนั่งอยู่ พอขี่มาถึงบ้านก็ตรงไปห้องไอ้อ้นเลย มันกับอ้นนอนห้องเดียวกัน ผมนั่งอธิบายงานให้มันฟังสองงาน ให้มันเลือกว่าอยากทำอันไหน จะลองให้รับไปทำเต็มตัว พวกมันก็ขอเลือกงานง่ายๆ ก่อน กลัวรับไปแล้วทำไม่ได้ จะเสียมาถึงผม
“ว่าไงครับ”คุยงานกับอ้นเสร็จผมก็นอนเล่นบนที่นอนพวกมัน ดูมันสองคนนั่งทำงานส่งอาจารย์เพลินๆ พี่เอ็กซ์ก็โทรมาพอดี
“คิดถึงครับ เป็นไงบ้าง ดีขึ้นมั้ยครับ”ส่งเสียงหวานมาเชียว เล่นเอาผมเขินเลยครับ
“ก็ดีขึ้นนะ ไม่ปวดหัว ไม่มึนหัวด้วย”ผมนอนหันหลังให้พวกมันแล้วคุยกับพี่เอ็กซ์เบาๆ
“แล้วทำไมเสียงมันอู้ๆ ตอนนี้อยู่ไหนครับ”เสียงมันอู้ก็เพราะผมนอนคลุมโปงอยู่ไง เดี๋ยวไอ้อ้นมันแซวอ่ะ
“อยู่บ้านไอ้อ้น มาคุยงานกับมัน เจขี้เกียจกลับห้องอ่ะ ตี๋กับโก้มันก็ไม่อยู่ห้อง ตอนเย็นต้องไปประชุมกับรุ่นน้องเรื่องงานเฟรสชี่กับกีฬาอีก”
“งั้นเจก็นอนพักซะนะ ตอนเย็นจะได้มีแรงนั่งประชุม แล้วเดี๋ยวพี่ไปรับ วันนี้ไปค้างที่บ้านกัน แม่เขาว่าพี่ใหญ่เลยว่าดูแลน้องเจของแม่ไม่ดี”พี่เอ็กซ์มีทำเสียงเล็กเสียงน้อยประชดแม่ตัวเองด้วย
“ก็ได้ครับ ยังไงพรุ่งนี้ก็เรียนบ่าย แต่พี่เอ็กซ์ต้องไปเอาโน๊ตบุ๊คเจที่ห้องมาใส่รถไว้ก่อนนะ เจต้องคิดงานให้พี่นุเขา”
“ครับผม งั้นเจนอนซะ จะได้หายเร็วๆ รักนะครับ”
“ครับ ตั้งใจทำงานนะ”ผมวางสายไปแล้วนอนยิ้มอยู่คนเดียว ถ้าเปิดผ้าห่มไอ้อ้นมันต้องแซวผมทันทีแน่ๆ ผมก็เลยนอนคลุมโปงต่อไป จนเคลิ้มๆ จะหลับนั่นแหล่ะถึงได้ยินเสียงน้องบีแว่วๆ คงเพิ่งเข้ามาในห้องนี้
“อ้นมึงรู้มั้ยว่าพี่เอ็กซ์กับพี่เจเขาเป็นอะไรกัน”ตอนแรกผมว่าจะลุกมาคุยด้วย แต่พอได้ยินคำถามนี้เลยต้องจำใจนอนเงียบไว้ครับ ไม่รู้อ้นจะตอบว่าไง
“ก็เขาสนิทกัน อยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน มึงจะถามทำไม”ผมไปทำงานกับพี่เอ็กซ์ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แต่...ดีมากอ้น ดีกว่าให้ผมตอบเอง ยิ่งโกหกใครไม่เป็นอยู่
“ก็เห็นสนิทกันมาก ตอนแรกนึกว่าเป็นญาติกันด้วยซ้ำ แล้วอ้นรู้จักแฟนพี่เอ็กซ์มั้ย”กะจะลุกแต่ต้องนอนต่ออีกแล้ว ถามแต่ละคำนี่...เหงื่อตกเลยครับ
“รู้จัก มึงถามทำไม”ได้ยินเสียงอ้นพูดเบาๆ คงกลัวผมตื่น
“ก็กูอยากรู้ สวยมากมั้ยวะ ปกติกูเห็นพี่เขาควงคนโน้นคนนี้เป็นว่าเล่น ไม่เห็นจะมีแฟนจริงๆ สักที หรือว่าคนนี้เขาก็เล่นๆ วะ”ถึงไม่ได้เห็นหน้า แต่ก็คิดว่าน้องเขาไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ
“ไม่เล่นหรอก คนนี้ตัวจริง คนที่มาจีบแฟนเฮียน่ะจะโดนตีนหลายคนแล้ว”
“มันก็ไม่แน่ ยังไงกูก็มาก่อนแฟนใหม่เขา ให้มันรู้ไปสิว่ากูจะสู้ไม่ได้น่ะ พี่เอ็กซ์เขาเจ้าชู้จะตาย เดี๋ยวคนนี้เขาก็เบื่อเองแหล่ะ กูว่าเดี๋ยวนี้เขาดูมีเสน่ห์มากขึ้นว่ะ เมื่อก่อนก็แค่เล่นๆ เพราะพี่เขารักสนุก แต่ถ้าเขาอยากมีตัวจริง กูก็อยากเป็นตัวจริงของพี่เขาเหมือนกัน ผู้ชายแบบนี้หายากจะตาย ปล่อยไปก็โง่ล่ะ”
“มึงอย่ามาบ้า คนเขามีเจ้าของแล้วจะไปเสือกอะไรนักหนา กิ๊กมึงมีเยอะแยะยังไม่ครบวันอีกรึไงวะ หรือต้องให้ครบเดือน”เสียงนี้คงเป็นหมอก เสียงดังอยู่ไม่ไกลจากตัวผมเท่าไหร่ แทบจะชิดตัวเลยก็ว่าได้ สงสัยหมอกคงมานั่งบังผมไว้ แต่เปล่าเลย หมอกกำลังปลอบผมอยู่ต่างหาก มือที่ไม่คุ้นเคยยื่นเข้ามาจับมือผมเอาไว้ มันไม่ได้อบอุ่นเหมือนมือคู่นั้น แต่....มันก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้น อย่างน้อย...ก็ยังมีคนอยู่เคียงข้าง
“ก็ไม่มีใครสู้พี่เอ็กซ์ได้สักคน เดี๋ยวกูขอโทรนัดพี่เขากินข้าวก่อน เมื่อวานก็เห็นตอนมารับพี่เจแป๊ปเดียวเอง..............พี่เอ็กซ์คะบีเองนะคะ คิดถึงจัง พี่ทำงานอยู่เหรอ...........ก็ไม่มีอะไร ว่าจะชวนทานข้าวเย็นด้วยกัน เย็นนี้นะคะ บีจะรอ แค่นี้นะคะ”
“มึงจะทำเชี่ยอะไรก็ช่างมึง แต่ขอเตือนไว้ก่อน ถ้ามึงสร้างปัญหาอะไรให้พวกเขาล่ะก็ มึงเจอตีนกูก่อนพี่เอ็กซ์แน่”บีคงวางสายไปแล้ว อ้นมันถึงได้ด่าต่อ
“ทำไมวะ อย่าบอกนะว่ามึงชอบแฟนพี่เขาน่ะ ชัวร์เลย...เอาดิ มึงเอาแฟนเขาไป กูจะได้เอาพี่เอ็กซ์คืน คนมันเคยๆ คงไม่ยากนักหรอก ยิ่งพี่เอ็กซ์ก็ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่ รื้อฟื้นความหลังกันนิดหน่อยจะเป็นไรไป ขี้คร้านจะกลับมาติดใจกูเหมือนเดิม”
“มึงอย่าเอากูไปรวมกับความคิดเชี่ยๆ ของมึงเลยบี กูเคารพทั้งคู่นั่นแหล่ะ แล้วมึงก็ออกไปจากห้องกูได้แล้วก่อนที่กูจะโมโหไปกว่านี้”อ้นเริ่มเสียงดัง ได้ยินเสียงบีบ่นอะไรไม่รู้ก่อนจะมีเสียงปิดประตูตามมา.....ผมเองก็เคยพบกับความรู้สึกแบบนี้กับเรื่องของดาว แต่....คนนี้ไม่เหมือนกัน ดาวไม่เคยคิดแย่งพี่เอ็กซ์กลับไป และไม่เคยพูดถึงพี่เอ็กซ์แบบนี้.....ผมไม่รู้ว่าน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มันมากพอที่จะทำให้แก้มผมสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่หมอน
ทำไมพี่เอ็กซ์ที่น้องเขารู้จัก กับพี่เอ็กซ์ที่ผมรู้จักมันต่างกันเหลือเกิน คนที่ดีแต่เที่ยวเล่น เมาเหล้าเกี้ยวสาวไปวันๆ สนุกกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแทบทุกคืน พี่เอ็กซ์ชอบคนสวย เซ็กซี่ น้องบีไม่ต้องบอกก็พอรู้ ก็ดาวและบีมีส่วนนี้ที่คล้ายกันมากนี่นา แล้ว...พี่เอ็กซ์ที่อยู่ข้างผมทุกวันนี้ล่ะ คนที่บ้าอำนาจ ชอบดุ อ่อนโยน อบอุ่น บางครั้งก็หวานใส่จนผมเขินอายทำตัวไม่ถูก คนที่พูดว่ารักผม.....คนไหนคือตัวตนจริงๆ ถ้าบอกว่าจะพี่เอ็กซ์เปลี่ยนไปแล้ว....พี่เอ็กซ์เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน...แล้ว..จะกลับไปเหมือนเมื่อก่อนอีกมั้ย...พี่เอ็กซ์เคยติดใจน้องบีเหรอ พี่เขาจะเคยนึกเปรียบเทียบมั้ย.....ผมมีอะไรสู้ผู้หญิงที่พี่เคยผ่านมาได้เหรอ...นึกแล้วก็สมเพชตัวเอง...ทำไมต้องมานั่งเปรียบเทียบตัวเองกับผู้หญิงด้วย ถ้าน้องเขาจะแย่งพี่เอ็กซ์จริงๆ ผมคงไม่สู้รบปรบมือด้วยหรอก....แย่งผู้ชายเนี่ยนะ...รู้ถึงไหนอายเขาตายเลย......ผมยังเชื่อพี่เอ็กซ์อยู่นะ.....แต่....ทำไมใจผมมันถึงได้สั่นไหวแบบนี้.....ผม...เชื่อพี่...นะ
“พี่เจ.......พี่เจ......ได้เวลาประชุมแล้วครับ.....ผม...ไปส่งพี่ที่หอก่อนเอามั้ย”อ้นแตะผมนอกผ้าห่มเบาๆ มันคงไม่รู้ว่าผมตื่นนานแล้ว ผมยกมือเช็ดน้ำตา แล้วเลื่อนผ้าห่มออก อ้นคงตกใจที่เห็นผมตาแดงๆ
“พี่ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะ เดี๋ยวเข้าไปในม. ด้วย”ผมเดินออกจากห้องอ้น ห้องน้ำอยู่ติดห้องนอน เดินเข้าไปเปิดก๊อกน้ำล้างหน้า ตาแดงขนาดนี้ใครเห็นก็รู้ว่าร้องไห้มา
“พี่เจ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เห็นหมอกยืนรออยู่ ผมส่ายหน้าช้าๆ อ้นเก็บของเสร็จก็เดินตามออกมา หมอกเป็นคนขี่อ้นซ้อนแล้วผมนั่งหน้าเหมือนเดิมครับ ทำไมพวกนี้ชอบให้ผมซ้อนหน้าเนี่ย
หมอกจอดรถเสร็จพวกเราก็เดินเข้ามาด้านใน ผมรีบเดินไปหาตี๋ทันทีเลยครับ
“เจเป็นอะไร ทำไมตาแดงๆ ใครทำอะไรบอกตี๋มา”เดินไปยังไม่ทันนั่งเลย ตี๋ก็ลุกมาหาผมก่อน
“ตัวร้อนจี๋เลย กลับไปพักเถอะ เดี๋ยวตี๋ไปส่ง”ตี๋พูดต่อ โก้ก็ลุกเดินมาหาผมแล้วเหมือนกัน
“ไหนเจมันไปหามึงไงไอ้อ้น แล้วทำไมไข้ขึ้นแบบนี้วะ”โก้หันไปถามอ้นที่ยืนด้านหลังผม
“เจไข้ขึ้นเอง ไม่เกี่ยวกับอ้นมันหรอก โก้อย่าไปว่ามันเลย”ผมนั่งลงข้างๆ เก๋ เอาหัวไปพิงไหล่ไว้ ตอนนี้ใครก็ได้มานั่งให้อ้อนหน่อย พี่เอ็กซ์อยู่ไหน....เมื่อไหร่จะมา
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3955854 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก