หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434

[jara]

 

ขอบคุณมากนะคะ

ที่พีเอ็มาให้อิอิอ

แต่เดี๋ยวไปทำงานก่อนนะคะ


อิอิ


รอคุณจีต่อไปคร้า

[piyakorn]

 :a4:ผมก็อยากอ่านตอนพิเศษเหมือนกัน ใครมีช่วยอนุเคราะห์บ้านะคร๊าบ Thank

[patiharn]

ยังกะตลาดหุ้นคะ...กระทู้วิ่งเร็วมากๆ

ส่วนน้องจีเมื่อไหร่จะมาปิดตลาดคะ..รออยู่น๊า 

[andy_kwan]

ขอบคุณ อ้ายวีค่ะ
ป้าได้อ่านตอนพิเศษแล้ว ม่วนใจ๋ขนาดเลยเน้อ

[filmfujii]

จริงๆ มันไม่ใช่ตอนพิเศษหรอก
แต่เป็นเวอร์ชั่นเต็มของตอนนึงที่จีเขา . . . ไว้น่ะ

ใครยังไม่ได้ยังไงช่วยพีเอ็มมาหาเบ็ตละกันนะ
ตั้งใจจะส่งให้ทุกรีตอนจีมาอนุญาตน่ะ
แต่พอเห็นมีคนช่วยกันส่งก็เลยกลัวว่าจะส่งไปซ้ำ
หรือไม่งั้นก้อไปเรียกที่หน้าซีบ๊อกละกันนะ
อาจจะตอบช้าหน่อย
แต่ก็วนเวียนอยู่แถวนั้นแหละ


จี...แฟนๆ ใจดีไม่ :เตะ1:จีหรอก
กลับเข้าเล้ามาได้แล้ว

แต่ตอนนี้เบ็ตเริ่มออกอาการ
สงสัยโดนหนักไปหน่อย
เมื่อคืนเลยเก็บเอาไปจิ้นซะ

[artkung]

ขอบคุณป้าเบ็ตกับคุณ luft มากเลยครับ จะเก็บไว้อ่านเต็มๆ ตอนปัจจุบันดีกว่านะคร้าบบ ... อิอิ

[filmfujii]

อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ    ใครใจดี PM ให้ด้วยนะ

 

[life_fracture]

ขอบคุณป้าเบ็ตกับคุณ luft มากเลยครับ จะเก็บไว้อ่านเต็มๆ ตอนปัจจุบันดีกว่านะคร้าบบ ... อิอิ

 
ถ้าเรียกเบ็ตเป็นป้า
อย่าลืมเรียกจีเป็นยายนะ

[Daow]

อยากอ่านตอนพี่เศษด้วยน่ะค่ะ คุณๆ ขา
ช่วยอนุเคราะห์ด้วยคนนะค้า

[artkung]

ขอบคุณป้าเบ็ตกับคุณ luft มากเลยครับ จะเก็บไว้อ่านเต็มๆ ตอนปัจจุบันดีกว่านะคร้าบบ ... อิอิ

 
ถ้าเรียกเบ็ตเป็นป้า
อย่าลืมเรียกจีเป็นยายนะ

งั้นเป็น

คุณป้าเบ็ต

คุณยายจี .. ละกานน   




ปล. อย่าโกรธน๊าคร้าบพี่จี 

[Simply Blue]

ได้อ่านแล้ว ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆ 

อ่านตอนนี้ทีแรกก็รู้สึกอยู่ว่าทำไมมันแปลกๆๆๆ ที่แท้ก็ข้อความบ้างส่วนถูกตัดออกไปนี่เอง 

อันที่จริงไม่น่าเรียกว่าตอนพิเศษเลย (ทำเอาเราแทบบ้า) น่าจะเป็นเนื้อหาบางส่วนที่คัดออกมากกว่า พอบอกว่าเป็นตอนพิเศษ แล้วบางคนได้บางคนไม่ได้ เลยเกือบทำให้บอร์ดระเบิด

อย่างไรก็ตามขอขอบคุณทั้งคุณ Manfang ที่ส่งมาให้อ่านและคุณน้องจีด้วยที่มาถ่ายทอดเรื่องราวอีกมุมหนึ่งของความรักน่ารักๆๆ ให้ได้อ่านกัน   

[[€]ŝĊörŦ]

โอ๊ะ...

แค่ข้ามคืนทะลุมาหน้า 208 เชียว

         

[A-JJ]

มาแทงยูอ้ายวีอีกทีจ้ะ  

ขอบคุณจีด้วยที่แต่งตอนพิเศษมาให้ได้อ่านกัน

[MELON]

แง่มมมๆๆ

อยากอ่านตอนพิเศษมั่งจัง 


เม้นแรกเลยน้า     



โปรดฟังอีกครั้ง !!

[THIP]

ได้รับตอนพิเศษแล้ว       

ขอบคุณทุกคนมากค่ะ 

[a_tapha]

ได้อ่านตอนพิเศษแล้ว 


ขอบคุณ  คุณ luft  มากกกกกกกกกกกกกก

 

 


ดีใจจนน้ำตาไหลพรากกกกกกกกกก นึงว่าจะไม่ได้อ่าน เพราะเราส่ง pm ม่ายเปน

         

[MELON]

ได้อ่านแล้วค้าบบ


ขอบคุนฮับ

 

[~ScAreD:SAcreD~]

เย้ เย้ ได้อ่านแล้ว

ขอบคุณเบตมากค๊าบบบบบ

[marchmenlo]

   ขออ่านด้วยได้มั๊ยอ่ะคับ..

[TONG]

 

ได้อ่านตอนพิเศษกันถ้วนหน้าเลยนะค่ะ

แต่ว่าแล้วตอนใหม่ละ

หายไปไหน

[G_wa]

ขอบคุณป้าเบ็ตกับคุณ luft มากเลยครับ จะเก็บไว้อ่านเต็มๆ ตอนปัจจุบันดีกว่านะคร้าบบ ... อิอิ

 
ถ้าเรียกเบ็ตเป็นป้า
อย่าลืมเรียกจีเป็นยายนะ

งั้นเป็น

คุณป้าเบ็ต

คุณยายจี .. ละกานน   




ปล. อย่าโกรธน๊าคร้าบพี่จี 

สำหรับน้องพี่ไม่โกรธหรอกจ๊ะ แต่...ไอ้เบ็ตตตตตต

 :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

เดี๋ยวจับถ่วงน้ำเลยนี่

สำหรับของขวัญนั้น...อย่างที่บอกว่าของขวัญพิเศษ หวังว่าคนที่ได้อ่านแล้วจะมีความสุขกันถ้วนหน้า ส่วนคนที่ยังไม่ได้ รบกวนช่วยเข้ามาแจ้งในทู้ ให้คนอื่นส่งให้ดีกว่านะคะ เพราะจีส่งให้เฉพาะคนที่อยู่ในหน้า 200 เท่านั้น มาทำความรู้จักกันนิดๆ หน่อยๆ ถือว่าได้เพื่อนเพิ่มไง

สุดท้าย....
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนที่ช่วยกันแบ่งปันให้คนอื่นได้อ่านกันนะคะ
 

[ราเมง(^3^)]

ขอจิ้ม ขอจิ้ม  ::จี รออ่านต่ออยู่นา

[both^^]

มาขอตอนพิเศษด้วยค่า

[life_fracture]

งั้นเป็น
คุณป้าเบ็ต
คุณยายจี .. ละกานน   
ปล. อย่าโกรธน๊าคร้าบพี่จี 

สำหรับน้องพี่ไม่โกรธหรอกจ๊ะ แต่...ไอ้เบ็ตตตตตต
 :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
เดี๋ยวจับถ่วงน้ำเลยนี่

เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉ้านไย...

แต่...ช่างเหอะ
เบ็ตรู้...จีทำเพราะรัก

ดีนะว่าเบ็ตเป็นมาโซ (เฉพาะกับจี)
แกล้งยังไง
ศรีเบ็ตก้อทนด้ายยยยยยยยย

[zandwizz]

อ่าไรกานเนี่ย งงไปหมดแระ

คุณหญิงเบ็ตแย่งซีนอ่ะ ว่าจะแอบส่งตอนพิเศษให้ผู้ชายซักหน่อย

อ้ายจี มาต่อเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยววันที่ สาม กค ไม่ไปเชียงใหม่นะโว้ย

มาต่อได้แล้ว.......

[kcr333kjj]

 
 
 

ขอบคุณ คุณiGiG ที่ส่งมาให้อ่าน

แบบว่า ไม่ไหวที่จะเคลียร์...

[JoJo]

ได้รับตอนพิเศษจากคุณอ้ายวีแล้วค่ะ ขอบคุณมาก 

รักบอร์ดนี้จัง มีแต่คนใจดี น่ารัก 

+1 ให้ทั้งคนส่งและคนเขียน 

[ultraman]

อยากอ่านตอนพิเศษ ด้วยอ่ะ  

คัยมี ส่ง PM ให้หน่อยจิ

ขอบคุณล่วงหน้าก่อนเลยคร้าบบบป๋ม

[crosa]

ขอตอนพิเศษด้วยคนได้มั้ยคะ 

ใครมีช่วยส่งให้ด้วยน๊าค๊า   



เมื่อไรพี่จีจะอัพค๊า 

รออยู่น๊า

[G_wa]

นั่งทำงานกันมาจนล่วงเข้าวันใหม่ ถึงตำแหน่งผมมันจะขึ้นชื่อว่าอยู่ฝ่ายบริหาร แต่ตอนนี้ทำงานเหมือนทาสเลยครับ ต้องลงไปดูงานในทุกๆ ส่วนที่ท่านประธานสั่งมา งานฝ่ายขายก็ต้องลงไปดู การตลาดก็ด้วย บางครั้งก็ต้องไปคุยกับลูกค้ารายสำคัญๆ เอง เหมือนอย่างวันพรุ่งนี้ที่เราจะเข้าไปประชุมกับลูกค้าที่เป็นบริษัททัวร์รายใหม่ ตอนนี้ผมกำลังขยายฐานลูกค้าครับ ถ้าเราติดต่อกับบริษัททัวร์ เราก็จะได้ลูกค้าประจำที่มาพักที่โรงแรม การแข่งขันตรงนี้มันเลยค่อนข้างสูง บริษัททัวร์นี้ก็เป็นบริษัทใหญ่มาก เขาเลื่อนประชุมจากวันจันทร์หน้าเป็นพรุ่งนี้บ่าย พวกผมก็เลยต้องทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนเที่ยง นึกอย่างเลื่อนอยากยกเลิกก็ทำง่ายๆ ไม่เห็นใจพวกผมบ้างเลย

“ง่วงก็ไปพักก่อนได้นะมด เดี๋ยวผมกับพี่บอลทำต่อเอง”พวกผมน่ะผู้ชาย อดนอนกันเป็นเรื่องปกติ แต่มดนี่สิ มาอดนอนแบบนี้ หน้าสวยๆ โทรมหมดพอดี

“งั้นเอ็กซ์กับพี่บอลเตรียมข้อมูลเสร็จก็บอกนะ เดี๋ยวมดจะตื่นมาทำพาวเวอร์พอยท์ให้”ใจจริงอยากบอกมดว่าไม่เป็นไร ทำเองได้ แต่...มดทำไฟลล์สำหรับพรีเซ็นท์ได้ดีมากครับ พี่บอลยังชมเลย สุดท้ายเธอก็เดินไปนั่งขดตัวบนโซฟา เอาเสื้อกันหนาวมาห่มแล้วก็นิ่งไปเลย ผมกับพี่บอลแอบมองแล้วหัวเราะกันเบาๆ ตอนแรกทำเป็นไม่ง่วง พอนั่งเข้าที่เข้าทางหน่อยเดียว.....หลับไปซะแล้ว

“มดนี่เขาขยันดีนะ ทำงานก็เก่ง คล่องดี”อยู่ดีๆ พี่บอลก็พูดครับ

“อะไรกันครับ ไหนไปกินข้าวกับแฟน แล้วมาชมผู้หญิงคนอื่นแบบนี้หมายความว่าไงครับเนี่ย”

“พี่ชมไปเขาก็ไม่ดีใจหรอก ไม่ใช่เจ้านายเขานี่”

“เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ”

“อย่ามาปากแข็ง พี่ดูออกหรอกน่ะ มดเขาชอบเอ็กซ์ใช่มั้ย”พี่บอลนี่ก็ช่างจับผิดจริงๆ ไม่ต้องฉลาดทุกเรื่องก็ได้นะครับพี่

“......นั่นมันเมื่อก่อน”

“แน่ใจ”

“ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกัน พี่อย่ามาจับผิดผมเลย”

“ไม่ได้จับผิด แค่แซวเล่นเฉยๆ อย่าร้อนตัวสิวะ”อ้าว...ซวยเลย

“เปล่านะพี่ ไม่ได้ร้อนตัวจริงๆ ผมน่ะรักเจคนเดียว ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ หรอก ยิ่งเดี๋ยวนี้เจน่ารักกว่าเดิมอีก อ้อนผมมากกว่าเดิม บางครั้งก็แสดงออกมาหึงผมแบบไม่รู้ตัวด้วย เวลาบอกให้ทำอะไรก็ว่าง่าย ไม่เถียงผมเหมือนเมื่อก่อน เฮ้อ.....พูดแล้วก็คิดถึง ผมว่าเรารีบทำแล้วแยกย้ายกันกลับเถอะ ผมไม่อยากค้างแล้ว”

“ไม่ต้องมาอู้เลย พูดถึงแฟนหน่อยเดียวทำเป็นเคลิ้ม รีบๆ ปริ๊นพวกนี้ออกมา เดี๋ยวพี่นั่งทำกราฟให้ ถ้าเสร็จก่อนตีสามจะยอมปล่อยให้กลับไปนอน”เจ้านายผมเขาสั่งอีกแล้ว ความจริงงานนี้ให้พวกการตลาดทำก็ได้ แต่....อยากได้ผลงานครับ เลยเสนอตัวเอง ทำไงได้ ช่วงนี้กำลังสร้างความน่าเชื่อถือนี่นา เผื่อได้รับแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ ผมจะได้ขอลาพักร้อนไปฉลองกับเจสองคน

สุดท้ายเร่งทำยังไงก็เสร็จไม่ทันครับ พวกเราเปิดห้องนอนกันที่โรงแรม ทุกคนตื่นมาเตรียมตัวกันตอนสายๆ พอใกล้เที่ยงก็ออกไปคุยงานกับลูกค้า แวะหาอะไรกินระหว่างทาง กว่าจะประชุมเสร็จ ทำอะไรเสร็จ ก็หมดวัน กลับมาเคลียร์งานที่โรงแรมก็ปาไปเกือบสองทุ่ม วันนี้งานผ่านไปด้วยดีครับ ประสบความสำเร็จตามที่คาดไว้ พวกเราเลยกะว่าจะไปฉลองกัน

“อยู่ไหนครับ เสียงดังเชียว”ผมคงกลับดึกเลยจะโทรมาบอกให้เจไม่ต้องรอ กลัวเจรอกินข้าวด้วยน่ะ

“อยู่โลตัสครับ พี่เอ็กซ์ล่ะครับ อยู่ไหน เสียงดังกว่าเจอีก”ได้ยินเสียงใสๆ แล้วยิ่งคิดถึง ไม่ได้เห็นหน้าเกือบสองวันเต็มแล้ว

“พี่อยู่ร้านอาหารใกล้ๆ โรงแรมนี่แหล่ะ มาหาอะไรกินกับพวกพี่บอลน่ะ เลี้ยงเรื่องงานกันนิดหน่อย แล้วเจไปซื้ออะไรที่โลตัส เพิ่งซื้อของเข้าห้องเองนี่”ของใช้อะไรก็ยังไม่เห็นหมดนี่นา ปกติเวลาพวกผมซื้อของ จะซื้อตุนไว้ ไม่ชอบออกไปซื้อบ่อยๆ ครับ

“เจ....มาเป็นเพื่อนหมอกมันน่ะ พวกมันชวนไปกินเหล้าที่บ้าน เจว่าจะโทรบอกพี่พอดี”เจพูดเบาๆ เหมือนกลัวผมโกรธ

“จะไปกินได้ยังไง เพิ่งหายไข้เอง”ผมก็แกล้งทำเสียงแข็งกลับไป ต้องขู่ไว้ก่อนครับ

“เจไม่ได้กินหรอก ไปนั่งเฉยๆ คุยเรื่องงานกับพวกมันด้วย”

“แน่ใจนะ ถ้ากินเหล้าพี่โกรธจริงๆ นะ แล้วนี่โก้กับตี๋ไปด้วยรึเปล่า”

“....ไม่ได้ไป มีแค่เจ หมอก แล้วก็ไอ้อ้น นั่งกินกันในห้องพวกมันอ่ะ”ก็ยังดีครับ กินแค่นี้แสดงว่ากินไม่เยอะ และก็คงไม่มีใครมาจับเบียร์กรอกมันเหมือนน้องเก๋ด้วย

“แล้วจะให้พี่ไปรับกี่โมง”

“.......ไม่เป็นไรเดี๋ยวหมอกมันไปส่ง พี่เอ็กซ์ก็อย่ากลับดึกนะ แล้วเจอกันที่ห้องนะฮะ แค่นี้ก่อนนะ”

“ได้ๆ อย่าดึกมากนะ”

“ครับผม”เจพูดจบก็วางสายไป ผมมาเที่ยว เจก็เที่ยวเหมือนกัน อย่างน้อยก็ดีกว่าให้เจนอนรอผมที่ห้องคนเดียวนั่นล่ะ แต่...ถ้านอนรอผมก็ดีนะ

เดินกลับเข้ามาที่โต๊ะ พี่บอลกับมดเขากำลังคุยกันสนุกสนานเชียวครับ มีลุ้นเหมือนกันนะคู่นี้น่ะ แต่...พี่บอลมีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ ท่าทางเจ้าชู้ใช่ย่อยแฮะพี่ผม

“ไหงหน้าบูดมาล่ะ คุยอะไรกับแฟนมาวะ”พี่บอลนี่ก็ชอบจับผิดจริงๆ

“ก็มันแอบไปกินเหล้าเหมือนกัน ถ้าผมไม่โทรก็คงไม่รู้นะเนี่ย”ความจริงแอบน้อยใจเล็กน้อยนะครับ แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เลยไม่อยากให้เป็นเรื่อง

“มัวแต่ยุ่งกับงาน ระวังโดนคนอื่นแย่งไปไม่รู้ตัวนะ”

“ ใครกล้าก็ลอง ไม่กลัวตายก็ให้เข้ามา”ผมไม่ได้พูดเพราะคะนองปากหรอกนะครับ แต่คิดแบบนั้นจริงๆ บอกแล้วว่าผมรักเจมาก และก็หวงมากด้วย

“ขี้หึงซะด้วย อยากเห็นตัวจริงจัง เห็นแต่รูปถ่ายมานานแล้ว”มดร่วมวงแซวผมเลย สงสัยคงหมายถึงรูปที่วางบนโต๊ะในห้องทำงาน เป็นรูปถ่ายของผม เจ แม่และเอ็ม ถ้าเป็นคนอื่นก็คงคิดว่าเป็นรูปครอบครัว แต่พูดถึง...มันก็เป็นรูปครอบครัวจริงๆ นี่นา

“ช่วงนี้เขายุ่งน่ะ เพิ่งรับน้องเสร็จ ปกติเวลาว่างแม่ก็ชวนมากินข้าวด้วยกันที่โรงแรมบ่อยๆ เดี๋ยวมดก็ได้เจอเอง”อยากอวดแฟนจะผิดไหมครับ ก็แฟนผมน่ารักนี่นา คนภายนอกจะคิดยังไงก็ตามใจเขา เราห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้ จะเดินควงแฟนก็ไม่จำเป็นต้องอายใครเพราะผมไม่ได้ขอเงินใครใช้ ไม่ได้ทำผิดกฏหมายนี่นา

พวกเรานั่งทานอาหารไป ฟังเพลงไป ผมกับพี่บอลก็นั่งดื่มเบียร์กันนิดหน่อย มดนี่ดูภายนอกเรียบร้อย แต่ความจริงเป็นสาวมั่นเลยนะครับ คุยสนุกด้วย ลูกค้าที่มาติดต่องานต่างก็ชมเธอเป็นเสียงเดียวว่าอัธยาศัยดี ทำให้ผมได้ยืดนิดหน่อยว่ามีเลขาเก่ง ผู้ช่วยก็รู้ใจ กว่าจะออกจากร้านก็ห้าทุ่มกว่า ขับรถมาถึงหอก็เที่ยงคืนกว่าๆ ไม่อยากขับเร็วครับ ถึงไม่เมาแต่ก็ไม่อยากประมาท

เดินเข้ามาในห้องนอนตัวเอง ค่อยๆ หยิบเสื้อผ้าในตู้ออกไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด ไม่อยากทำให้เจตื่นครับ อาบน้ำเสร็จก็กลับมานอน ค่อยๆ ก้าวขึ้นเตียง ดึงผ้าห่มออกแล้วสอดตัวเข้าไป แต่...ทำไมวันนี้เจไม่เปิดแอร์ และ....ว่างเปล่า...ผมคลำหาเจในความมืด แต่พบเพียงความว่างเปล่า ที่นอนเย็นสนิท เจ....ยังไม่กลับ ผมรีบเดินไปเปิดไฟ แล้วหยิบโทรศัพท์มากดหาเจทันที

“..................”ผมเดินวนอยู่ในห้องนอน หูแนบกับโทรศัพท์แน่น แต่ก็ยังไม่มีเสียงใดตอบกลับมา สัญญาณตัดไป ผมก็กดโทรออกใหม่ จนท้ายที่สุดต้องหาเบอร์ไอ้อ้นแล้วโทรหามันแทน

“อืม...ว่าไงครับเฮีย”เสียงมันงัวเงียมาเลย ดีที่ยังดูว่าเป็นเบอร์ผม

“เจอยู่กับมึงหรือเปล่า”

“พี่เจเหรอ...กลับไปสักพักแล้วนี่ครับ”

“กลับยังไง ใครมาส่ง”

“....ไอ้หมอกไปส่งครับ ไปได้สักชั่วโมงแล้ว....เดี๋ยวผมโทรหามันให้นะ”

“เอาเบอร์มันมา เดี๋ยวพี่โทรเอง”ผมพูดจบ อ้นมันก็รีบหาเบอร์แล้วบอกผม ได้เบอร์มาก็กดโทรออก แต่...

“โทษครับเฮีย หมอกมันไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป แล้วเฮียโทรหาพี่เจ...”ผมกดตัดสายก่อนที่อ้นมันจะพูดจบ อีกคนก็ไม่รับสาย อีกคนก็ไม่เอาโทรศัพท์ไป แล้วไอ้คนชื่อหมอกนี่สนิทกันมากรึไง เจไม่เคยทำตัวแบบนี้มาก่อน ผมหยิบกุญแจรถแล้วรีบลงมาด้านล่าง ขับไปมองหาตามร้านอาหารโต้รุ่ง ตามตลาดนัด แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว ขับวนไปวนมาร่วมชั่วโมงก็กลับมาที่หอ ไม่รู้จะไปหาที่ไหนแล้วครับ กลับมาถึงห้อง ทุกอย่างยังอยู่ในสภาพเดิม....เจยังไม่กลับมา โทรหาก็ไม่รับเหมือนเดิม โทรไปถามอ้น มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหายไปไหน และที่สำคัญมอเตอร์ไซต์ยังจอดอยู่ที่บ้าน จะรออยู่ที่ห้องเฉยๆ ผมก็ร้อนใจ ไปเคาะห้องข้างๆ ก็มีแต่ไอ้โก้อยู่คนเดียว ตี๋มันไปค้างกับพวกเพื่อนนักบาส ผมถามหาเจ โก้ก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน ผมขับรถวนหาอีกหลายรอบ ระหว่างนั้นก็โทรไปตามสถานีตำรวจ โรงพยาบาล บอกชื่อนามสกุลของทั้งสองคน แต่ก็ไม่มีรายชื่อ....อย่างน้อยก็ไม่ได้เป็นอะไร ผมควรจะดีใจสินะ

ผมไม่รู้ว่ายืนอยู่ที่ระเบียงนี้นานเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเดินกลับมานั่งที่โซฟาตอนไหน แต่อย่างเดียวที่รู้คือ...แสงแรกของวันทำให้ผมแสบตา.....และ....เจยังไม่กลับมา ผมต้องอาบน้ำ เปลี่ยนชุดไปทำงาน ยังมีงานสำคัญต้องไปสานต่อ ผมจำเป็นต้องแยกแยะให้ได้ ยังมีทีมงานอีกหลายคนรอประชุมกับผมอยู่ ผมไม่อยากให้คนอื่นต้องรอ....เหมือนผมที่กำลังรออยู่.....มันรู้สึกทรมาน.....มากเกินไป

“เอ็กซ์ไม่สบายหรือเปล่า หน้าตาไม่สดชื่นเลย”มดเดินเอากาแฟพร้อมขนมปังมาวางให้...นี่แหล่ะอาหารเช้าของวัน

“นั่นสิ หน้าเหมือนคนอดนอน”พี่บอลนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็สังเกตสีหน้าผมด้วยอีกคน ผมได้แต่ยิ้มเนือยๆ กลับไป ใช่...ผมไม่ได้นอน เพราะอะไรน่ะเหรอ...แฟนหาย แจ้งความไม่ได้ด้วย ยังไม่ครบ 24 ชม.

“ตี๋...เจมันมาเรียนหรือเปล่า”ผมไม่รู้จะตอบอะไรกลับไป เลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มากดหาตี๋ เผื่อว่าเจจะกลับมาแล้ว

“ยังเลยพี่ โทรหาก็ไม่ติด ทำไม มันไม่สบายอีกแล้วเหรอพี่”เสียงเหมือนตี๋มันเพิ่งตื่น สงสัยยังไม่เจอกับโก้ มันเลยยังไม่รู้เรื่องอะไร

“เปล่าหรอก งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวพี่ทำงานก่อน”ผมวางสายแล้วก็วางโทรศัพท์ลงช้าๆ รู้สึกล้าไปหมด อดนอน ขับรถค่อนคืน แล้วก็นั่งรอเจอีกทั้งคืน แต่...มันไม่โทรหาผมเลยสักครั้ง ตอนนี้โทรไปก็ไม่มีสัญญาณ ผมก็คิดในแง่ดีว่าคงแบ็ตฯ หมด

“ทะเลาะกับน้องเจเหรอ”พี่บอลถาม ผมรู้ว่าพี่เขาเป็นห่วง เพราะพี่เขาก็สนิทกับผมและเจพอสมควร ไปรับส่งกันก็บ่อย

“เปล่าหรอกครับ เพียงแต่เมื่อคืนเจไม่กลับห้อง ตอนนี้ก็ไม่รู้อยู่ไหน....ผมเป็นห่วง”

“เขามีเรื่องอะไรหรือเปล่า เอ็กซ์โทรไปตามโรงพยาบาลหรือโรงพักยัง เดี๋ยวมดช่วยโทรหาก็ได้นะ”มดนั่งกอดแฟ้มเอกสารอยู่ที่เก้าอี้ด้านหน้าผมอีกคน

“ขอบใจนะมด แต่ผมโทรหมดแล้ว.....ผมว่าเรามาเตรียมประชุมดีกว่า เอกสารพร้อมหมดแล้วใช่มั้ย”ผมพยายามเรียกกำลังใจกลับมา ตอนนี้ต้องทำงานก่อนครับ ฝ่ายอื่นเขากำลังจะมาเข้าประชุม ถ้าไม่มีสมาธิเดี๋ยวอธิบายงานไม่เข้าใจ ขายหน้าลูกน้องเปล่าๆ

กว่าจะออกจากห้องประชุมก็พักเที่ยงพอดี วันนี้ไม่รู้สึกอยากทานอาหารเลยครับ แต่เลขาผมก็เข้มงวดเหลือเกิน จัดแจงสั่งอาหารขึ้นมาให้บนห้องเสร็จสรรพ

“ท้องว่างไม่ดีหรอก เครียดไปก็ไม่ได้อะไร กินให้ท้องอิ่ม มีอาหารไปเลี้ยงสมอง หัวจะได้ปลอดโปร่ง เผื่อจะคิดหาวิธีติดต่อน้องเขาได้ หรือไม่เขาอาจจะโทรมาเองก็ได้นะ”มดนั่งกินอยู่ฝั่งตรงข้ามผม เธอให้เหตุผลว่าไม่อยากให้นั่งคนเดียว กลัวผมคิดมาก และกลัวผมไม่ยอมกินด้วย

“ขอบคุณนะ”ตั้งแต่ทำงานร่วมกับเธอ...ผมพูดคำนี้กับเธอบ่อยเหลือเกิน

“ไม่เป็นไร ถือว่าช่วยเหลือกัน ตอบแทนที่เมื่อวานพาไปเลี้ยงด้วยไง”มดพูดไปก็ลงมือทานสปาเก็ตตี้ตรงหน้าไป เขาบอกว่าผู้หญิงมักจะไม่เลือกทานอาหารเส้นต่อหน้าผู้ชายไม่ใช่เหรอ แต่นี่....กินไม่หยุดเลย ดูเธอกินแล้วหิวตามเลยครับ

“เอ็กซ์คบกับน้องคนนี้มานานหรือยัง ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรนะ มดถามเฉยๆ”ดูจากท่าทางกินไปคุยไปนี่แสดงว่าถามเฉยๆ จริงๆ คงไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอะไรแน่ๆ

“ก็...ยังไม่ถึงปีเลย แต่รู้จักมาปีกว่าแล้ว เมื่อก่อนอยู่ห้องติดกัน เป็นน้องรหัสโมทย์ด้วย คนที่เคยมาหาน่ะ”

“จำได้ๆ เป็นเพื่อนเอ็กซ์ตั้งแต่สมัยเรียนเลยนี่ แล้วน้องเจนี่....เขาเป็น...กะเทยเหรอ”คำถามของมดทำเอาผมแทบสำลัก

“ฮ่าๆๆๆ มดคิดได้ไงเนี่ย เจมันไม่ใช่กะเทยหรอก มันก็เป็นผู้ชายธรรมดานี่แหล่ะ แต่หน้ามันน่ารักคล้ายทอมมากกว่า อะไรทำให้มดคิดอย่างนี้เนี่ย”

“อ้าว....ก็....ปกติเห็นเอ็กซ์คบแต่ผู้หญิง มดเลยนึกว่าคราวนี้มาควงสาวประเภทสองน่ะสิ งั้นก็ต้องเรียกว่าเกย์แทนสินะ”ผู้หญิงเขารับเรื่องแบบนี้ได้ง่ายกว่าผู้ชายเหรอครับ

“อืม...ไม่รู้สิ เอ็กซ์กับเจก็เพิ่งจะเคยคบผู้ชายด้วยกันก็ครั้งนี้นี่แหล่ะ แล้วก็ไม่ได้นึกพิศวาสผู้ชายคนอื่นด้วย ถึงจะมีคนหน้าตาน่ารักคล้ายๆ มัน แต่ก็ไม่ได้คิดอยากคบด้วย....มัน..อธิบายยาก”ผมไม่รู้ว่าพูดไปคนอื่นจะเข้าใจมั้ย จะให้ยอมรับตรงๆ ว่าผมเป็นเกย์ ผมรักผู้ชายด้วยกัน มันก็ไม่ใช่ เพราะ....ผมรักแค่เจคนเดียว

“ไม่เป็นไร มดว่ามดเข้าใจนะ ตอนแรกที่รู้ก็แปลกใจนิดหน่อย แต่คิดว่าน้องคนนี้คงมีอะไรดีพอให้เอ็กซ์สนใจได้นั่นแหล่ะ ไม่งั้นอย่างเอ็กซ์.......คงไม่รักขนาดนี้ เขาเองก็คงรักเอ็กซ์มากเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่คบด้วยหรอก ผู้ชายทั้งคู่”

“......บางครั้งเอ็กซ์ก็คิดแบบนี้ การกระทำบางอย่างมันก็แสดงให้รู้ว่าเขารักเราเหมือนกัน แต่....บางครั้งก็เหมือนกับไม่แคร์เลย ถ้ารักจริงๆ.....บางทีก็อยากได้ยินเหมือนกันนะ”ถึงใครจะบอกว่า รักเป็นเพียงคำพูด การกระทำสำคัญกว่า แต่...ถ้าพูดออกมา...มันก็เป็นคำที่น่าฟังไม่ใช่เหรอ....อยากได้ยินเร็วๆ จัง

ผมนั่งคุยเรื่องราวทั่วๆ ไป ทั้งตอนเรียนมัธยม มหาลัย จนมาถึงปัจจุบัน เพิ่งได้รู้จริงๆ ก็วันนี้แหล่ะ มดอยู่ใกล้ตัวผมมาก แทบจะได้เรียกได้ว่า โต๊ะประจำอยู่ติดกัน ที่นั่งทานข้าวอยู่ใกล้กัน ตู้ล็อคเกอร์อยู่แถวเดียวกัน แต่....ผมไม่เคยใส่ใจเธอเลย ไม่เคยรู้ว่าเรา...อยู่ใกล้กันถึงขนาดนี้

หลังจากเลิกงานผมก็รีบขับรถกลับมา เปิดประตูเข้าไปในห้องนอน...ภาวนาให้เจอยู่ด้านใน...มองเห็นร่างเล็กๆ นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ผมถอดเสื้อสูทพาดไว้ปลายเตียงแล้วนั่งลงข้างๆ มองใบหน้าด้านข้างของเจ ยกมือปัดไรผมออกจากแก้มใส....อยากรู้...ว่าเจหายไปไหนมา....ไปกับใคร.....ไปทำอะไร....อยากปลุกเจขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่อง แต่สุดท้าย….ผมก็แค่นอนลงเคียงข้าง แล้วมองหน้าเจอยู่เงียบๆ…..ไม่มีผมอยู่...เจก็หลับได้เหรอ สำหรับผม....ไม่ได้….เมื่อคืน...ทรมานมาก

ผมไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน แต่ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว สงสัยเพราะอดนอนมาทั้งวันเลยหลับเป็นตาย ยังอยู่ในชุดทำงานเมื่อวานอยู่เลย ตอนนี้ยังไม่แปดโมง แต่.....เจหายไปอีกแล้ว เหลือบมองไปบนโต๊ะมีแค่โน๊ตแผ่นเล็กๆ ขนาดเท่าฝ่ามือ บนกระดาษมีข้อความว่า…..

เจไปธุระ เจอกันตอนเย็นนะครับ
                               J

ผมพยายพลิกไปมาเพื่อมีข้อความอะไรที่ยาวกว่านี้ แต่...ไม่มี...เจไปธุระ...ธุระอะไร....ไปกับใคร

“วันนี้ผมไม่เข้าไปทำงานนะ มีอะไรด่วนรึเปล่า”เป็นแบบนี้ให้ผมไปนั่งทำงาน ก็มีแต่จะฟุ้งซ่านเปล่าๆ ดีไม่ดีจะไปพาลอารมณ์เสียใส่คนอื่นอีกด้วย

“เอ็กซ์เข้ามาเซ็นเบิกเงินค่ากินเลี้ยงให้ก่อนได้มั้ย มดขอทำเอกสารก่อน น่าจะเสร็จตอนบ่าย เดี๋ยววันพรุ่งนี้จะได้พาทีมงานไปเลี้ยงที่พัทยากันไง”ถ้ามดไม่เตือนผมก็ลืมแล้วนะครับ ผมเป็นคนเสนอแท้ๆ ว่าให้ไปเลี้ยงพวกฝ่ายการตลาดกับฝ่ายขายที่พัทยา เสร็จแล้วก็พักกันที่รีสอร์ทหนึ่งคืน วันอาทิตย์ก็กลับ ผมมอบให้พี่บอลเป็นคนจัดการเรื่องที่พักกับที่เที่ยวเพราะผมคงไม่ไปด้วย ให้ลูกน้องไปกันเองน่าจะสะดวกใจกว่า ถึงผมจะเด็ก แต่ก็เป็นลูกเจ้าของโรงแรม คนอื่นเขาก็เลยค่อนข้างระวังตัวกับผมเป็นพิเศษ

“งั้นเดี๋ยวสักบ่ายสองผมเข้าไปแล้วกัน ถ้ามีอะไรด่วนก็โทรมานะ บอกพี่บอลให้ทำงานแทนผมก่อนแล้วกัน”ผมวางสายจากมดเสร็จก็โทรหาเจต่อ แต่...เสียงโทรศัพท์กลับดังอยู่ที่หัวเตียง เจไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปอีกแล้ว ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวใหม่แล้วขับรถออกไปหาอ้นที่บ้าน...ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย หรือ...ขออย่าให้ไปกับคนที่ผมคิดเลย

“หมอกไม่อยู่หรอกเฮีย เมื่อวานมันไม่ได้กลับมา เฮียมีอะไรกับมันรึเปล่า”คำตอบอ้นทำให้รู้ทันทีว่า...คำขอของผมไม่เป็นจริงเสียแล้ว

“เพื่อนมึงน่ะแหล่ะ อยากมีปัญหาอะไรกับกูรึเปล่า เจหายไปพร้อมมันสองวันแล้วนะ”

“จริงเหรอ ผม....เดี๋ยวผมช่วยโทรตาม...แต่..เมื่อวานมันไม่ได้กลับมา โทรศัพท์มันยังอยู่ที่ห้องผมอยู่เลย แล้วเฮียโทรหาพี่เจไม่ติดเหรอ”

“เมื่อคืนเจกลับมา แต่เช้าก็หายไปอีก โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป บอกเพื่อนมึงให้ระวังตัวไว้ด้วยแล้วกัน”ผมไม่สนหรอกว่าเพื่อนรักใคร ไม่อยากไว้หน้าใครแล้วเหมือนกัน ถ้าถามว่าหึงมั้ย...ยังไม่ใช่เหตุผลนั้น แต่ถ้าหวงล่ะก็ใช่...หวงมาก และห่วงมากด้วย

“อุ้ย! พี่เอ็กซ์ มาทำอะไรแต่เช้าคะ”ได้ยินเสียงนี้ยิ่งหงุดหงิดครับ วันนี้ผมจะเจอเรื่องซวยๆ อีกกี่เรื่องกันเนี่ย

“ไม่ใช่เรื่องของเธอ หลีกไป”ผมจะเดินกลับไปขึ้นรถ บีก็เดินขวางผมที่ประตูหน้าบ้านอ้น สงสัยคงจะมาติดรถอ้นเข้าไปเรียนแน่ๆ

“ท่าทางอารมณ์ไม่ดี....เมียหนีไปกับชู้เหรอคะ”เสียงเล็กเสียงน้อยแบบที่น่ารังเกียจ แต่...ต้องยอมรับว่าคำเสียดสีของเธอทำให้ผมต้องหันกลับมาสนใจ

“พูดอะไรน่ะ”

“ไปส่งบีที่คณะก่อนสิคะ แล้วบีจะบอกว่าพี่เจหายไปไหน”บีตอบกลับมาทำให้ผมต้องอึ้ง แสดงว่าเธอรู้เรื่องจริงๆ ผมต้องยอมเดินตามเกมส์เธออย่างนั้นเหรอ ถ้าไม่ทำตามแล้วจะไม่รู้เรื่องเจเลยหรือไง…..ให้มันรู้ไปสิว่าจะหาเจไม่เจอ เมื่อก่อนก็เคยตามขึ้นเหนือไปแล้ว คราวนี้ตามหามันอีกสักรอบจะเป็นไร

“ไม่มีปัญญาไปเรียนเองก็ไม่ต้องไป คนของพี่ พี่หาเองได้”

“แน่ใจนะคะว่าจะไม่สายเกินไป พี่เจอาจจะกลายเป็นคนของคนอื่นไปแล้วก็ได้”

“เจไม่ใช่คนที่จะไปนอนกับคนอื่นง่ายๆ เหมือนเธอ”

“แต่หมอกก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษเหมือนกัน”

“.....ถ้ามันกล้าแตะต้องเจ....พี่ไม่เอามันไว้แน่”