หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434

[TONG]

ได้งานแล้วเหรอค่ะ ดีใจด้วยนะ

 

[astral]

ยินดีด้วยนะคะ  ขอให้ปรับตัวได้ในเร็ววันและกลับมาต่อน้องเจอย่างไวเช่นกัน 

[kwa]

ดีใจด้วยค่าน้องจี

 

[Colloniezz]

ยินดีด้วยนะคะ 

รอคอยวันมาต่อน้าค้า

 

[๐DoNuT๐]

ขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ ^ ^

[TAMAKUNG]

 



เช่นกันนะครับ



รีบกลับมาต่อให้ได้อ่านกันเร็วๆๆ  นะครับ



ยังงัยก็จารอต่อปายน้า


 

[PakBeob]

ยินดีด้วยงับที่ได้งานแล้ว ขอให้ประสบความสำเร็จ ตั้งใจทำงานนะงับ เป็นกำลังใจให้

[G_wa]

หลังจากที่กลับจากพัทยา รถของผมก็ยังคงจอดนิ่งสนิทอยู่ใต้หอ แต่...วันนี้ต้องเอาออกมาใช้ครับ คนขับไม่ใช่โก้แต่เป็นอ้น ผมก็เพิ่งรู้ว่ามันขับรถได้ ค่อยรู้สึกดีกว่าโก้ขับ รายนั้นขับเร็วแถมชอบปาดอีก ผมกับตี๋นั่งกลิ้งไปกลิ้งมาเวลามันเลี้ยวโค้งทุกที

“เอ็มมันจะออกจากบ้านจริงๆ นะพี่ ตอนนี้ให้เพื่อนคนอื่นมาอยู่แทนแล้วด้วย”ก่อนถึงโรงพยาบาลอ้นก็พูดออกมา ผมเองก็พอจะได้ข่าวมาบ้าง ตอนแรกเพื่อนๆ ก็ไม่ยอม แต่ว่าเพื่อนคนที่มาแชร์ค่าเช่าใหม่ก็เป็นเพื่อนที่สนิท เลยไม่มีปัญหามากเท่าไหร่

“แล้วมึงล่ะ จะตามไปอยู่กับมันมั้ย”

“รอสิ้นเดือนก่อนน่ะ เพื่อนอีกคนมันจะออกจากหอสิ้นเดือนนี้”อ้นมันก็รักเพื่อนดีเหมือนกันนะครับ หรือจะเรียกว่าติดเพื่อนดี

“อืม...มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”

“แค่นี้ก็พอแล้วพี่ ผมกับหมอกเกรงใจ เพิ่งรู้จักแท้ๆ ยังต้องอาสามารับน้าก้อยกลับบ้าน พวกผมไม่รู้จะตอบแทนยังไง”

“ไม่ต้องคิดมาก มีอะไรก็ช่วยกัน มันก็น้องพี่เหมือนกัน”

“.......พี่กับเฮียเป็นไงบ้าง บีมันยังไปวุ่นวายอยู่หรือเปล่า”

“ก็ไม่แล้วนะ เงียบไปเลย”เงียบไปจริงๆ นะครับ ไม่ค่อยเห็นที่คณะด้วย วันแรกที่กลับมาเรียน เพื่อนๆ น้องๆ บางคนก็มองผมแปลกๆ พอถามเก๋ดู ถึงได้รู้ว่าน้องบีเอาผมไปพูดประมาณว่าเป็นคู่ขาใหม่ของพี่เอ็กซ์ ตอนแรกที่รู้ก็โกรธ แต่เก๋บอกว่าไม่ต้องไปคิดมาก เพราะหมอกมันด่าบีกลางร้านอาหารเลย หมอกบอกว่าไม่มีปัญญาจับพี่เอ็กซ์ เพราะพี่เขาไม่สนใจขยะเน่าๆ เลยพาลมาหาเรื่องคนที่เขาดีกว่า แต่บีก็ยังไม่หยุด ยังด่าว่าหมอก หาว่าไปนอนกับผมแค่คืนเดียวก็ติดใจ เก๋มันทนไม่ไหวเลยตบหน้าไปหนึ่งที พอบีจะสวนโอ้ก็มาช่วยกันออกไป หมอกก็พูดเรื่องที่ผมเฝ้าไข้เป็นเพื่อนมันที่โรงพยาบาลให้คนอื่นเข้าใจผมใหม่ แล้วก็ว่าบีไม่มีน้ำใจ น้าก้อยมันรู้จัก แต่ไม่คิดจะไปเยี่ยม แถมยังไม่บอกคนอื่น ปล่อยให้เขาเข้าใจผมกับมันผิด บีก็หาว่าหมอกหลงผม เพราะหมอกเปลี่ยนไป แล้วก็จะเข้ามาตบหมอก แต่หมอกผลักกระเด็นหงายหลังกระแทกโต๊ะกับเก้าอี้ แก้วน้ำที่วางบนโต๊ะก็หกราดจนเปื้อนไปหมด แถมไม่มีคนเข้าไปช่วยพยุงเลยสักคน รุ่นน้องบางคนก็มองเฉยๆ บางคนก็หัวเราะออกมา บีก็เลยวิ่งออกจากร้านไปคนเดียว ผมฟังเก๋เล่าแบบนี้ก็ไม่นึกโกรธแล้วครับ ออกจะสงสารมากกว่า หมอกมันก็รุนแรงเกินไป แต่คนอื่นที่ได้ฟังกลับสมน้ำหน้า บอกว่าหมอกทำยังน้อยไป เพราะบีเล่นประจานผมกลางร้านอาหาร ต่อหน้ารุ่นพี่รุ่นน้องหลายคน ถ้าโก้อยู่มันต่อยไปแล้ว ผมว่าโก้รังแกผู้หญิง มันบอกว่ามันไม่เคยรังแกสุภาพสตรี แต่อย่างบีมันไม่นับ

“ดีแล้วล่ะ ช่วงนี้มันก็เข้าหน้าพวกผมไม่ติด มันตามไปด่าหมอกถึงที่ห้องผมเลยนะ ไม่รู้จะอะไรนักหนา หาว่าหมอกเข้าข้างคนอื่นมากกว่าคนที่รู้จักกันมานาน มากกว่าคนที่มันเคยบอกว่ารัก ผมก็ยังคิดว่าบีมันบ้าไปแล้วรึเปล่า ถึงได้เอาเรื่องนี้มาอ้าง”อ้นพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ผมเดาว่าน้องบีคงรู้สึกว่ากำลังจะสูญเสียหมอก เลยเริ่มเห็นความสำคัญ มันก็คล้ายๆ กับหวงนั่นแหล่ะ ผมว่าเป็นสัญญาณที่ดีนะ หมอกจะได้สมหวังสักที

อ้นขับรถมาถึงโรงพยาบาล หมอกจัดการค่าใช้จ่ายทุกอย่างเรียบร้อย น้าก้อยดูสดชื่นขึ้นมาก พวกเราขับรถกลับบ้านหมอกซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริษัทพี่นุ ตอนแรกหมอกบอกว่าเป็นร้านอาหารตามสั่ง ผมก็คิดว่าร้านเล็กๆ ทั่วไป แต่นี่...ร้านใหญ่เลยครับ มีทั้งหมดสองชั้น ตกแต่งร้านด้วยโทนสีขาวทั้งหมด ประดับด้วยดอกกล้วยไม้ ไฟสีส้มอ่อนทำให้บรรยากาศในร้านดูอบอุ่น ด้านหลังมีบ้านเล็กๆ สำหรับพักอาศัย พอพนักงานในร้านหันมาเห็นน้าก้อย หลายคนที่ว่างงานอยู่ก็พากันกรูเข้ามาถามไถ่อาการ

น้าก้อยเข้าบ้านได้ หมอกก็บังคับให้ไปนอนพัก ไอ้นี่มันห่วงน้ามันจริงๆ นะครับ น้าจะหยิบจับอะไรมันคอยแต่จะบ่น

“แล้วนี่จะกลับเลยหรือเปล่าพี่เจ”หมอกถามหลังจากที่ส่งน้าก้อยเข้าห้องนอนเรียบร้อย

“เย็นนี้พี่นัดกินข้าวกับพี่เอ็กซ์ที่โรงแรมน่ะ อ้นขับกลับไปเองเลยนะ เอากุญแจไปฝากไว้ที่ห้องโก้ก็ได้”

“ให้ผมไปส่งมั้ยพี่ โรงแรมใกล้ๆ ขี่มอไซต์ไปแป๊ปเดียวถึง”หมอกอาสา ผมก็ไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้ว

“ก็ดี เพราะตอนนี้รถคงติดน่าดู”

“งั้นอ้นมึงอยู่เป็นเพื่อนน้ากูก่อนนะ เดี๋ยวกูกลับมามึงค่อยกลับ”หมอกบอก อ้นก็พยักหน้ารับให้แล้วก็หันไปสนใจทีวีต่อ ท่าทางอ้นจะมาบ่อย ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของบ้านเลยครับ เดี๋ยวเปิดทีวี เดี๋ยวหยิบน้ำหยิบขนมมากินเต็มโต๊ะเลย

“หมอก....ขอบใจนะ เรื่องบีน่ะ”หมอกจอดส่งผมที่หน้าโรงแรม ผมเลยถือโอกาสขอบคุณเรื่องที่มันพูดปกป้องผมซะเลย

“ไม่เป็นไรครับ”หมอกรับหมวกกันน็อคที่ผมยื่นให้ไปใส่ไว้ที่หน้ารถ

“อ้นบอกพี่ว่าบีโกรธหมอกมาก ตอนนี้ดีกันรึยัง”

“คราวนี้คงยากน่ะ เป็นครั้งแรกที่ผมลงมือกับมัน แต่....ผมก็ไม่เสียใจนะที่ทำลงไป เพราะผมทนมันไม่ไหวจริงๆ”

“เอาน่า ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง ตอนนี้บีเขาก็ไม่เหลือใครแล้ว เพื่อนๆ ก็ไม่ค่อยพูดด้วย พี่ว่าเป็นโอกาสที่ดีนะถ้าหมอกจะทำคะแนน”

“ผม....ไม่แน่ใจว่า...ยังรักมันอยู่มั้ย”หมอกพูดเบาๆ ทำสีหน้าลำบากใจเต็มที เหมือนมันกำลังคิดไม่ตกกับเรื่องนี้

“ทำไมล่ะ”

“...........ผม....คิดว่า ผมเริ่ม...”หมอกเงยหน้ามองนิ่ง เหมือนลังเลว่าจะพูดออกมาหรือไม่ ผมเองก็พลอยลุ้นไปด้วย

“อ้าวน้องเจ มาถึงนานรึยัง”เสียงพี่บอลดังมาจากด้านหลัง ผมหันไปมองก็เห็นยืนอยู่กับพี่มด วันนี้พี่เขาก็สวยเหมือนเดิม แต่ดู...เศร้าๆ พิกล

“เพิ่งมาครับพี่ แล้วพี่เอ็กซ์ล่ะ”

“อยู่ที่ห้องทำงาน รอเจอยู่น่ะแหล่ะ”

“ครับ...พี่มดสวัสดีครับ สบายดีมั้ยครับ”ผมเห็นสีหน้าเธอแปลกๆ เลยร้องทักออก ชั่วขณะหนึ่งผมรู้สึกเหมือนในแววตานั้นไม่เป็นมิตรเหมือนเคย แต่ผม...ไม่แน่ใจ

“ดีจ๊ะ แค่เพลียๆ นิดหน่อยน่ะ ช่วงนี้งานหนัก”

“พี่เจผมกลับก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”หมอกพูด ผมก็พยักหน้าตอบพร้อมโบกมือให้ หันมาอีกทีพี่มดกับพี่บอลก็เดินห่างออกไปแล้ว พี่บอลหันมาโบกไม้โบกมือให้ผม ก่อนจะรับเดินตามพี่มดต่อไป

ผมเดินเข้าไปด้านในพร้อมกับโทรศัพท์หาพี่เอ็กซ์ พี่เขาบอกว่ากำลังลงมาพอดี ผมเลยไปยืนรอที่หน้าลิฟต์ ระหว่างทางมีพนักงานหลายคนมองผมแปลกๆ บางคนก็ยิ้มๆ

“มานานรึยังเจ”พี่เอ็กซ์เดินออกมาพร้อมแฟ้มเอกสารปึกใหญ่ จนผมต้องเข้าไปช่วยถือครึ่งหนึ่ง

“เพิ่งมาครับ เจอพี่บอลกับพี่มดเมื่อกี้ด้วย”

“อืม หิวรึยัง”

“ไม่ค่อยเท่าไหร่”

“ตอนแรกจะพาไปกินข้างนอก แต่งานพี่เยอะ กินที่นี่แล้วกันนะ”พี่เอ็กซ์เดินไปฝากแฟ้มงานไว้ที่ฟร้อนท์ จากนั้นก็พาผมไปห้องอาหาร สั่งมาไม่กี่อย่าง แต่ส่วนมากเป็นของโปรดของผม ระหว่างกินพี่เอ็กซ์ดูเครียดๆ ผมพยายามชวนคุย ถามถึงแม่ว่าเมื่อไหร่จะกลับ เพราะคราวนี้ไปนาน พี่เอ็กซ์ก็บอกว่าวันอาทิตย์ก็กลับมาแล้ว แม่ฝากบอกว่าซื้อของมาฝากเต็มเลย เรากินอาหารกันจนอิ่ม ก็กลับมาที่หอ

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว พี่เอ็กซ์ยังนั่งกองอยู่กับกองเอกสารอยู่เลย ผมต้องเดินไปสะกิดให้ไปอาบน้ำนั่นแหล่ะ ถึงได้ถอดแว่นออกแล้วหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป ผมเปิดคอมพิวเตอร์นั่งแก้ไขงานของพี่นุให้เสร็จ จะได้รีบส่ง มัวแต่ทำงานเพลิน พี่เอ็กซ์กลับมานั่งจ้องผมบนโซฟาด้านหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“พี่เอ็กซ์มีอะไรรึเปล่า ไม่สบายเหรอ”ขนาดอาบน้ำแล้วพี่เขายังไม่ดูสดชื่นขึ้นเลย

“เจ......อาทิตย์หน้า...พี่จะไปอเมริกา”

“เหรอ อย่าลืมของฝากนะ ไปกี่วันล่ะ”บ้านนี้ขยันไปเมืองนอกจริงๆ พอแม่กลับ ลูกชายก็ไปแทนซะงั้น

“.....สี่เดือน”พี่เอ็กซ์พูดน้ำเสียงมั่นคง ดวงตายังจ้องตรงมาที่ผม แววตานั้นจริงจัง ผมรู้ว่าพี่เขาไม่ได้ล้อผมเล่นแน่ๆ

“....ทำไม...ไป...นานจัง”น้ำเสียงผมเปล่งออกมายากขึ้นทุกที

“ป้าพี่จะให้ไปดูงาน เขามีหุ้นที่นั่น ฝ่ายนั้นก็ส่งคนมาดูงานที่นี่เหมือนกัน”

“……แล้วไปวันไหน”ผมยังคงมองตรงไปที่พี่เอ็กซ์ เหมือนกับพี่เขาที่มองผมอยู่เช่นกัน

“วันจันทร์หน้า”

“งั้นก็....แค่...สี่วันเองสิ”

“เจ....อย่าร้อง....พี่ขอโทษ แต่พี่ก็เพิ่งรู้ไม่นานเอง พี่ขอโทษนะ”พี่เอ็กซ์เดินเข้านั่งลงตรงหน้า พร้อมเช็ดน้ำตาให้ ผม...ร้องไห้อีกแล้วเหรอ ผมไม่รู้สึกตัว....ระยะเวลา...สี่เดือน...มันก็พอๆ กับปิดเทอมไม่ใช่เหรอ...แต่....ไกลขนาดนั้น....พี่เอ็กซ์จะมาหาผมได้บ่อยๆ มั้ย จะโทรมาหาทุกวันรึเปล่า แล้ว....

“......ไปกับใคร”น่าแปลกที่ผม....ไม่สะอื้นเหมือนทุกครั้ง เหมือนน้ำตามันไหลออกมาเฉยๆ โดยที่บังคับให้หยุดไม่ได้

“....ไปกับเลขา”

“ไป...กับพี่มด...สองคนเหรอ”ผมไม่ได้ระแวง แต่...รู้สึกเจ็บๆ ในอก ผมพยายามจะไม่คิดมาก บางครั้งที่เผลอมองตามสายตาของพี่มดที่เฝ้ามองพี่เอ็กซ์...ผมคิดว่า....มีคำว่ารัก...ส่งผ่านมา

ผมไม่รู้ว่าร้องไห้นานแค่ไหน น้ำตาไหลมากเท่าไหร่
 ผมเสียใจเหรอ...เปล่า
เพียงแค่....รู้สึกเหงาขึ้นมา
......เหงา.....จับขั้วหัวใจเลย

เช้าวันนั้น...พี่เอ็กซ์ไปทำงานสายกว่าทุกวัน และผมตื่นเช้ากว่าปกติ เราออกไปกินข้าวเช้าที่หน้ามหาลัย ก่อนที่พี่เอ็กซ์จะขับมาส่งผมด้านใน ตลอดเวลา มือเราประสานกันอยู่โดยที่ไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายยื่นออกไปก่อน ผมยิ้มพร้อมโบกมือให้เมื่อรถเคลื่อนออกไป แต่เมื่อหันหลังกลับ...รอยยิ้มก็จางหาย

“เจเป็นอะไร สีหน้าดูไม่ดีเลย”เก๋ถาม ส่วนตี๋ยื่นมือมาสัมผัสหน้าผากผม เพียงเท่านั้น...น้ำตาผมก็ไหลรินเหมือนเมื่อคืน โก้ไม่ได้ซักถามอะไรแต่ถึงผมเข้าไปกอด ผมสวมกอดโก้ไว้แน่นและร้องไห้เสียงดังอย่างไม่อายใคร ระบายเรื่องราวให้ทุกคนรู้ มันไม่ใช่คำบอกเลิก เขาแค่ไปทำงาน แต่...มันไกลเกินไป และ...นานเกินไป

“พี่เขาไปทำงาน เดี๋ยวเขาก็โทรมา แล้วก็กลับมาหาบ่อยๆ เองนั่นแหล่ะ”ตี๋โอบบ่าผมพร้อมบีบไหล่เบาๆ

“อืม...รู้...”ผมรู้ว่าพี่เอ็กซ์ต้องทำแบบนั้นแน่...แต่...ใจผมมันสั่นๆ เหมือนเกลียวเชือกที่เคยรัดแน่น กลับค่อยๆ คลายออกช้าๆ มัน...ไม่มั่นคงเหมือนเดิมแล้ว

“แค่สามเดือนเอง นี่เดี๋ยวก็สอบแล้วก็ปิดเทอมแล้ว เจก็ตามไปอยู่กับพี่เอ็กซ์สิ”เก๋กับโอ้นั่งมองผมจากฝั่งตรงข้าม เช้านี้ทุกคนพร้อมใจกันโดดเรียนเพื่อมาปลอบผมกันหมด

“.....อืม”

“...กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหรอ”โก้พูดเรียบๆ แต่คำพูดนั้นยังคงรู้ใจผมเหมือนเคย และครั้งนี้...มันเฉือนใจผมได้พอดู ใช่....ผมกลัว....ผมเลิกกับเกตเพราะอะไร...เพราะระยะทางไม่ใช่เหรอ เพราะความเปลี่ยนแปลง ความไม่แน่นอน ระยะห่าง....จะก่อให้เกิดปัญหาเสมอ

ตอนเที่ยงพี่เอ็กซ์ส่งคนขับรถมารับผมไปทานข้าวด้วยกันแล้วก็กลับมาส่ง ตอนเย็นพี่เอ็กซ์ก็รับกลับพร้อมกับงานกองใหญ่เหมือนเคย ตอนนี้ต้องรีบเคลียร์งานให้หมด พี่บอลไม่ได้ไปด้วย เขาต้องคอยดูแลคนที่จะมาดูงานที่นี่ ผมเร่งทำงานของผมแล้วรีบส่งต่อให้พี่นุ พร้อมกับขอรับงานเพิ่มในสัปดาห์หน้า....หลังจากพี่เอ็กซ์ไป...ผมจะได้....ไม่ว่างจนเกินไป....ไม่เหงาจนเกินไป

ทำไมเวลาถึงผ่านไปเร็วขนาดนี้ วันนี้แม่กลับมา ตอนเย็นเราไปรับแม่ที่สนามบินแล้วกลับบ้านพร้อมกันสามคน แม่มีของฝากให้ผมเยอะแยะไปหมด ผมเริ่มสนุกกับการลองเสื้อผ้าใหม่ๆ ขนมมากมายถูกคัดแยกที่จะนำไปแจกเพื่อนในวันพรุ่งนี้....วันพรุ่งนี้...วันที่พี่เอ็กซ์จะไม่อยู่แล้ว

“มานั่งนี่มา พี่เช็ดผมให้”พี่เอ็กซ์กวักมือเรียกให้ผมไปนั่งผมตัก พร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กที่ค่อยๆ ซับน้ำออกอย่างเบามือ นานเท่าไหร่แล้วที่พี่เขาคอยทำแบบนี้ให้ผม มันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน

“พี่จะโทรมาหาเจทุกวันเลย พอมีวันหยุดก็จะรีบกลับมาหา ปิดเทอมเมื่อไหร่เจรีบตามไปอยู่เป็นเพื่อนพี่นะ พี่อยู่ที่นั่นคนเดียวคงเหงาแย่เลย คง...คิดถึงเจ....แทบ....ขาดใจ”เสียงกระซิบที่ข้างหูขาดๆ หายๆ อ้อมแขนเดิมโอบกอดผมจากด้านหลัง ปลายคางวางไว้ที่บ่าด้านซ้าย ไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้....น้ำตาใครไหลรินมากกว่ากัน น้ำที่ไหลลงบนบ่าจนเสื้อเปียกชื้น หรือ...น้ำตาที่ไหลตามแนวคางจนหยดลงบนแขนแกร่งที่สั่นน้อยๆ

ตื่นลืมตามาอีกครั้งก็พบว่าพี่เอ็กซ์นอนมองหน้าผม ปลายนิ้วไล้เกลี่ยแก้มเบาๆ ผมจับมือนั้นให้หยุดนิ่งก่อนจะยื่นหน้าไปจูบเบาๆ มือหนาที่โอบรัดผมแน่นขึ้น สัมผัสจากริมฝีปากและปลายนิ้วยังคงอบอุ่น...มันยืนยันได้ดีว่าคนตรงหน้ายังอยู่ตรงนี้จริงๆ ไม่รู้ว่าเราจูบกันนานเท่าไหร่ โอบกอดกันแน่นขนาดไหน ไออุ่นจากผิวกายเปลือยเปล่ายังคุกรุ่น ร่างกายสอดประสานกันแนบแน่น มันอ่อนโยนกว่าครั้งไหนๆ เสียงเรียกชื่อพร้อมคำบอกรักยังดังก้อง แต่...ดังกว่านี้ได้ไหม....ผมมันคนอ่อนแอ...ไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่ตัวเองคิดเลย....ผม...ไม่สามารถห่างจากพี่ได้อีกต่อไปแล้ว...พี่รู้บ้างไหม
   

[สาวตัวกลม]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จิ้มจี

แต่ว่า......

[ren]

จิ้มทั้งคุณจี และสาวตัวกลม  ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดด้วยค่ะ  เข้ามาได้อ่านพอดี 

[nanalonely]

[color=blue

“ครับ...พี่มดสวัสดีครับ สบายดีมั้ยครับ”ผมเห็นสีหน้าเธอแปลกๆ เลยร้องทักออก ชั่วขณะหนึ่งผมรู้สึกเหมือนในแววตานั้นไม่เป็นมิตรเหมือนเคย แต่ผม...ไม่แน่ใจ

   [/color]

แล้วนี่พี่เอ็กซ์ต้องไปดูงานกับมดตั้งสี่เดือน

อะไรจะเกิดขึ้นเนี่ย พี่เอ็กซ์จะหวั่นไหวกับบีหรือเปล่า

ไม่ให้มดไปได้ไหม เจพูดซิ แค่นี้เอง บอกให้พี่บอลไปแทน
 

[ooICEoo]

  มาจิ้มไม่ทัน 

แต่ก่อนอื่น ไปอ่านก่อนดีกว่า   

[bbb]

พี่จีคับ
ต่ออีกตอนได้ป่าว
จบแบบนี้มันอึดอัด อัดอั้น อย่างไรชอบกล
ไม่สบายใจเลย
ต่อเหอะน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[RN]

 

ไม่  นะ ต้องห่างกันนานมากก

แง๊ๆๆ

[G_wa]

ไม่มีอะไรจะบอก นอกจากว่า....ภาคสองนี้ก็ใกล้ถึงบทสรุปแล้ว

แต่เหลืออีกกี่ตอนยังไม่แน่ใจ แต่...ไม่เกินสิบแน่ๆ

ขอบคุณทุกคนที่คอยอ่านจนดึกนะคะ

[Simply Blue]

  4 เดือน เอ็กซ์ไปกับมดแบบนี้ ถึงจะไปทำงานก็เถอะ กลุ้ม  แล้วคนแวดล้อมเจก็ไม่ธรรมดา เฮ้อ.... แค่คิดก็ทรมานหัวใจ

ชอบฉากตื่นนอนตอนเช้าวันที่เอ็กช์เดินทางจัง คิดภาพตามแล้วรู้สึกถึงอารมณ์ของความรัก

(รู้สึกแปลก.. มด+เอ็กซ์ = มดเอ็กซ์)

[loveorlike]

 
ไม่ไหวแล้วพี่จี

น้ำตาไหลแข่งกับพี่เอ๊กซ์กับเจจะแย่แล้วเนี้ย

บอกได้คำเดียวว่ากลัว

ไม่กล้าอ่านตอนต่อๆไปเลย

กลัวพี่จีแกล้งคนอ่าน

ทำไมต้องไปกับเลขาแค่สองคนด้วย

ทำไมต้อง มดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เฮ้ออออ............จะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี้ย

เพราะว่าดูหมอก ก็ไม่ทำธรรมดา

มดก็ไม่ธรรมดา ..........

 

สงสารเจกับพี่เอ็กซ์

มั่นคงนะทั้งสองคน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าปล่อยมือจากกันเลยนะ

โอ๊ยยยยยยยยยยพี่จี รับผิดชอบด้วยยยยยยยยยยย

 

[โมกข์มีนา]

เหอๆ กลัวจังเลย

ไม่ได้กลัวมดกับพี่เอ็กซ์นะ

กลัวใจ เจ จัง
 

[G_wa]

^
^
^
ชอบรูปที่เป็นลายเซ็นต์น่ะ ส่งให้หน่อยได้มั้ยคะ

 

[aspirinkub]

โห้ จะจบแล้วหรอเนี้ย

จะมีเรื่องใหม่ป่าวครับพี่จี

ชอบที่พี่จีเขียนที่สุดเลย

ปล. รู้สึกตะงิดๆ ว่าพี่เอ็กกะเจ จะต้องมีเรื่องกันอีกก่อนจบแน่เลย รึป่าวอ่า

[G_wa]

เรื่องใหม่มีแน่นอนค่ะ เขียนจนติดแล้ว...ไม่เขียนแล้วว่างเกิน ไม่มีไรให้ทำ

ปล.พี่ก็คิดเหมือนกันเลยอ่ะ

[maabbdo]

เง้อ...ใกล้จบเเล้วเหรอ

อย่าจบเศร้านะจี  ขอร้องเลยอ่ะ   

กลัวใจจีนะขอบอก

[โมกข์มีนา]

เรื่องใหม่มีแน่นอนค่ะ เขียนจนติดแล้ว...ไม่เขียนแล้วว่างเกิน ไม่มีไรให้ทำ

ปล.พี่ก็คิดเหมือนกันเลยอ่ะ

^
^
^
คุณจีใจร้ายอะ
ที่ว่าคิดเหมือนกันเนี่ย คือคิดว่ามีเรื่องก่อนจบชิมิ

กดดันคนอ่านจัง
งอล ชิส์
---------------------------------------------------------------
ปล. เด๋วจะส่งรูปให้ทางเมล์แล้วกันนะคับ

ชอบแบบนี้มากมั๊ยอะ มีอีกเยอะเลย เหอๆ

[tansecret]

ไปนานแถมไปกะคุณเลขาด้วย  กลัวจังเลยว่ามดจะหาเรื่องจับอีกอ่ะ

[๐DoNuT๐]

พี่จีทำผมหัวใจจะวายอีกแล้ว
น้ำตาซึมเลยอะ
เตรียมเครียดอีกละ(จบค้าง)
รีบๆมาต่อนะครับ
อยากเห็นบทสรุปเรื่องอะ
อีกไม่กี่ตอน....

พี่เอ็กซ์ไปตั้ง 4 เดือน TTwTT~
กลัวอะ กลัวพี่เอ็กซ์ทนไม่ไหวจับมดทำเลขาขั้นพิเศษ
หรือว่ากลัวมด ทนไม่ไหว จับพี่เอ็กซ์ปล้ำทำไงอะ
ยิ่งคิดยิ่งเครียด ฮุ้วว
ต่อไวๆนะครับ

[~prince™~]

อยากได้ตอนจบแบบกระชากอารมณ์มากๆอ่ะพี่จี...........

จบแบบเศร้าสุดๆไปเลยก็ได้นะค๊าฟ........

แบบกระชากน้ำตาคนอ่านกันทั้งกระทู้เลยยิ่งดีอ่ะ...........ชอบ...ชอบ.....

[pindream]

สเปนได้เข้ารอบชิงยังไม่ดีใจเท่าเรื่องนี้มาต่อเลย (เกี่ยว??)

อ่านตอนนี้แล้วเศร้ามากมายยย  สงสารน้องเจจจ พี่เอ็กซ์ห้ามนอกใจนะ  

ยังไงก็ได้แต่อย่าจบเศร้าได้มั้ยคะ กลัวใจคุณจีจังงงงง  แต่บีบหัวใจยังไงก็จะรออ่านให้จบบ (ดีใจที่บอกว่าจะมีเรื่องใหม่ -เป็นภาคเอ็มตี๋รึเปล่าคะ55555)


สุดท้ายย...เชียร์ให้รวมเล่มมมมคะ

[zandwizz]

ตรูจะบ้า

ยิ่งใกล้จบยิ่งบีบหัวใจ

อ้ายจี จะทรมารตรูไปถึงไหนหะ

เฮ้อ thanxx ที่มาต่อ

รออ่านตอนต่อไป

ปล. สนุกกับงานใหม่  happy happy happy

[kaporzung]

กรี๊ดดดดด จะจบแล้ว แต่ยังค้างคาหัวใจอยู่เลยค่า

พี่เอ็กซ์ไม่ไปไม่ได้หรอ หรือไม่ก็ไม่ต้องไปกับมดอ่า

แบบว่ากลัว นะ กลัวอะไรๆจะเปลี่ยนไป

สงสารทุกๆคนเลย

ว่าแต่ตอนจบเรื่องจะออกมาแนวไหน ยังเดาไม่ออกเลย

จาแฮปปี้หรือเศร้าหรือพลิกล็อค ก็มะรุ

เปนกำลังใจให้นะคะคุณจี

สู้ๆ ไฟ๊ติ้ง อยากอ่านแระเนี่ย ^^

[artday]