หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434

[a_tapha]

น้องเจสู้ ๆ 

พี่จีสู้ ๆ 

 

[osaru]

มาส่งกำลังใจให้น้องจี   

 

[loveorlike]

 :m1:มารอพี่จี

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

 :a2:เคาว์ดาวน์รอพี่เอ็กซ์กับเจ

 

อย่าทำร้ายจิตใจกันนะพี่จี

[ราเมง(^3^)]

มาส่งกำลังใจให้ จีด้วยคน
รักษาสุขภาพนะ  
จะรอนะจ้าาาาา

[~ScAreD:SAcreD~]

มีเรื่องให้ลุ้นตลอดเลยนะ คู่นี้

4 เดือน ฮืมมมมม ทำใจยากเหมือนกันนะ

[j4c9y]

 

เศร้ามากครับ

ไม่ได้นอนมาวันเต็มๆเลย

สงสารเจ

แอบไม่ชอบมด มานิดๆอ่ะ

กลัวไปเมกา แล้วมอมเหล้า x

แล้ว x ต้องมารับผิดชอบอ่ะ

หือๆ

[three]

เข้ามารอและเป็นกำลังใจให้ครับผม

[marchmenlo]

ลืมก็ลืม ไม่ลง เพราะใจมัน ยังคงรักเธอ
เพียงหลับตา ก็เจอ ภาพเดิม
ภาพที่เธอกับฉัน รักกันนั้น มันยังไม่จาง
แต่เธอเปลี่ยนทาง จากไป กับเขา

*คำว่ารัก จากเธอ ความหมายคือ อะไร อธิบาย ให้ที
คำว่ารัก จากเธอ ความหมายคง ไม่มี อย่างที่ เธอทำกับฉัน

เธอ บอกฉัน ว่ารักจริง ไม่มีวันเปลี่ยน
รักหมดใจ ก็เลย เชื่อใจ

เพียง ไม่นาน แล้วเธอเอง เป็นคนทำลาย
ไม่เหลือความหมาย ที่เธอ บอกรัก


สุดท้าย มีฉัน คน-เดียว ไม่เหลือแม้เงาของเธอ มาห่วงใย
จะเหลือก็เพียง รักที่ช้ำใจ จะเก็บ เอาไว้เป็น ตัวอย่าง เพี่อสอนใจ
ว่าอย่า ไปเชื่อใคร ง่ายดาย

[sakiko]

รอ


ร้อ


รอ


รอตอนต่อ ไปยุน้า


 

[lune]

มาแวะหลายรอบแล้ว  น้องจีไมไม่มา
ทิ้งระยะห่างจัง   ให้เวลาบรรดาพี่ๆน้องๆ รวมป้าน้าอา ทำใจเหรอค่ะ ใจดีจัง
แต่ว่า มาต่อได้แล้วมั้ง   

 ความจริงไม่อยากซ้ำเติมตัวเองเท่าไหร่ เพราะ ช่วงนี้อาการประมาณนี้   
 กลัวน้องจี พาเศร้าอีก     แต่อยากอ่านต่อค่ะ มานะคะ

[susukung]

มารอด้วยคน   

       : 222222 :       

             

[PrInceZz]

ยังรออยู่นะคะ

เหอๆ

ขอถามจีนะคะ

จะมีรวมเล่มป่าวอ่ะ

จะได้เก็บตังรอค่ะ

สนับสนุนรวมเล่มนะคะ

[G_wa]

ผมไม่เคยคิดว่า....เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น.....ไม่เคยคิด....ว่าจะเอ่ยคำนั้นออกไป....แต่...คงเหมือนที่โก้เคยพูดไว้ล่ะมั้ง....ถ้าผมทนเห็นเจเจ็บได้....ผมจะไม่ใช่คนที่ปลอบเจ......ตอนนั้นผมค้านหัวชนฝา ถ้าผมไม่ใช่คนที่ปลอบเจ แล้วผมเป็นใครล่ะ คนที่ทำร้ายเจงั้นเหรอ.... อย่างผมนี่นะ...จะทำร้ายเจได้ลง แต่....สุดท้าย....ผม...ก็ไม่สามารถปลอบเจได้ต่อไปแล้วจริงๆ

“.....พี่เอ็กซ์...ได้เวลาแล้วนะ ช่วงนี้รถติดนะ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก”เสียงเรียกใสๆ ดังจากด้านหลัง ผมยังคงมองออกไปด้านนอก อยากซึบซับบรรยากาศตอนนี้ไว้ให้ได้เยอะที่สุด อยากจะเก็บเอาไว้....เป็นความทรงจำ...ครั้งสุดท้ายของเรา

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมดกับพี่บอลมารับ”

“ครับ....งั้น...ผมไปทำงานก่อนนะ สายมากแล้ว”คนที่ยืนพูดอยู่ด้านหลังใช่คนที่ผมนึกถึงรึเปล่า เพราะไม่แน่ใจเลยต้องเหลียวกลับมามอง ร่างเล็กเพรียว ผิวขาวผ่อง แก้มใสๆ ปากแดงๆ กับดวงตากลมโต.....เหมือนจะใช่....แต่...ไม่ใช่อีกแล้วสินะ คำเรียกแทนตัวที่ไม่ได้ยินมานานถูกเอ่ยออกมาเหมือนเส้นแบ่งสถานะ ความจริง..ไม่ต้องตอกย้ำกันด้วยคำพูดก็ได้.....แค่นี้.....ก็รู้ตัวดีแล้ว....ว่าผม...กับเจ......ไม่มีวันเหมือนเดิม

........ทุกอย่างผมผิดเอง.......
........อยากย้อนเวลากลับไปเริ่มต้นใหม่.......
........แต่...จะเริ่มจากตรงไหนดี......
........ใช่สิ...น่าจะเริ่มตั้งแต่วันนั้น......วันที่ผมต้องแยกห่างจากเจ
........วันนั้น....เมื่อสองเดือนก่อน
.
.
.
.
.
“เอ็กซ์....เอ็กซ์...ตื่นเถอะ ได้เวลาแล้ว เดี๋ยวจะไปสายนะ”เสียงหวานๆ เรียกดังอยู่หน้าห้อง พร้อมเสียงเคาะประตูอย่างต่อเนื่อง ผมมาอยู่อเมริกาได้สองสัปดาห์แล้ว งานที่นี่ยุ่งยากกว่าที่คิด วัฒนธรรมก็ต่างกัน การทำงานยิ่งต่างกัน แรกๆ ผมก็ทำตัวไม่ค่อยถูก แต่อยู่ไปสักสัปดาห์ก็เริ่มที่จะชิน และเริ่มเก็บเกี่ยวประสบการณ์พร้อมความรู้ใหม่ๆ ไปพัฒนาโรงแรมของตัวเองให้เต็มที่

“ขอโทษที เมื่อคืนอ่านเอกสารทวนอีกรอบน่ะ เพิ่งนอนตอนตีสี่เอง”ผมเปิดประตูห้องนอนออกมาก็พบมดยืนกอดแฟ้มเอกสารรออยู่หน้าห้อง เราสองคนที่ขับรถตรงไปที่โรงแรมเพื่อเข้าไปนั่งฟังประชุมกับผู้บริหารท่านอื่น เราสองคนพักกันที่คอนโดซึ่งเป็นห้องชุดของคุณป้าผม ความจริงบ้านพ่อแม่ของมดอยู่ที่นี่ แต่ต่างเมืองออกไป วันหยุดสัปดาห์แรกคุณป้าเลยพาผมไปไหว้ท่านทั้งสอง มันค่อนข้างอึดอัดมากสำหรับผม แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ในตอนนั้น แค่เวลานอนผมยังไม่ค่อยมี เวลาว่างจากงานผมก็เพียรโทรไปหาเจบ่อยๆ บางครั้งไม่ได้เทียบเวลา โทรไปเจก็ยังนอนอยู่ หรือบางครั้งก็เรียนอยู่ ไม่ค่อยได้คุยกันนานๆ เลย แต่...เพียงแค่ได้ฟังเสียงใสๆ ก็ทำให้มีกำลังใจที่จะทนอยู่ที่นี่ได้นานขึ้นอีกหน่อย

กว่าจะประชุมเสร็จก็เกือบเลิกงานเลยครับ ทั้งวันมีแค่กาแฟตกถึงท้อง คิดได้แค่นี้ก็หิวขึ้นมาทันทีเลย ผมชวนมดแวะกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารไทยก่อนห้อง วันนี้คุณป้าไม่อยู่ ไปค้างกับพ่อแม่มดตั้งแต่เมื่อวาน

“อย่าซื้อกินเลย กลับไปกินที่บ้านดีกว่า ซื้อมันแพงมากนะเอ็กซ์”

“แต่วันนี้แม่บ้านไม่อยู่นี่ จะให้สั่งอาหารจีนมากินเหรอ เบื่อแล้วนะ”

“เปล่า แต่ถ้าอาหารง่ายๆ มดก็พอทำเป็น รับรองอร่อยไม่แพ้ร้านอาหารดีๆ เลย”มดพูดยิ้มๆ พร้อมยกมือแตะหน้าอกเบาๆ เหมือนจะบอกว่าให้เชื่อฝีมือ ผมก็พยักหน้ารับ แล้วก็พากันขับรถตรงกลับคอนโด อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็รีบโทรไปหาเจ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเรียนครับ น่าจะคุยได้นานหน่อย

“ว่าไงครับ”เจถามทันทีที่รับโทรศัพท์

“ไม่ว่าไง แต่จะบอกว่า...คิดถึงมาก”

“...บ้า แล้วนี่เพิ่งเลิกงานเหรอ กินอะไรหรือยัง”เจมักถามผมด้วยคำถามเหล่านี้เสมอ เจบอกว่ากลัวผมไม่มีอะไรกิน กลัวอาหารไม่ถูกปาก แต่ผมไม่ใช่คนกินยากแบบมันนะ อาหารฝรั่งไม่ชอบ ของมันของทอดก็ไม่ค่อยกิน มาอยู่นี่มีหวังน้ำหนักลดฮวบแน่ๆ แต่...ยังไงก็ต้องมานะ

“กำลังจะกินครับ แล้วเจล่ะ ทำอะไรอยู่”

“วันนี้มีงานที่โรงแรมพี่นั่นแหล่ะ เดี๋ยวเจก็ต้องออกไปเตรียมงานกับพี่นุที่บริษัทแล้ว ตอนนี้กำลังจะลงทางด่วน”

“แล้วไปยังไงครับ แท็กซี่เหรอ”ที่ถามเพราะเสียงมันค่อนข้างเงียบ ไม่เหมือนอยู่บนรถเมล์เลย

“อยู่บนรถเจนี่แหล่ะ อ้นมันขับให้ มันก็ไปด้วยน่ะ”ก็ดีครับ ทำงานเหนื่อยๆ จะได้กลับถึงบ้านเร็วๆ ไม่ต้องเสียเวลาหาแท็กซี่

“แล้วเป็นไงบ้างครับ จะถึงงานกีฬาแล้วนี่ ตกลงว่าลงอะไรบ้าง”ผมถามก่อนจะมาที่นี่ เจบอกว่าจะลงแค่วิ่งระยะไกลสักสองรายการ นอกนั้นให้รุ่นน้องลง

“ก็ลงวิ่งอย่างที่บอกพี่ไปนั่นแหล่ะ ปีนี้มีพวกบ้าพลังเยอะ ไอ้อ้นนี่ก็เล่นมันทั้งบาสทั้งบอล ไอ้หมอกมันลงวิ่งกับบอลเหมือนเจเลย แต่เน้นบอลเป็นหลัก เพราะมันเป็นตัวจริง ที่สำคัญโก้ลงเป็นกัปตันด้วย”

“แล้วมันไม่ลงบาสเหรอ”โก้มันเล่นกีฬาเก่งไปหมด บาสก็เก่ง บอลก็เก่ง แต่มันไม่ชอบอยู่ในกรอบ ไม่ชอบซ้อม อันที่จริงผมว่ามันไม่ชอบฟังคำสั่งคนอื่นมากกว่า

“ลง แต่จะลงแค่ครึ่งแรก มันบอกจะทำแต้มให้ห่างๆ แล้วถ้าครึ่งหลังถูกนำ ไอ้กัปตันทีมก็เตรียมตัวตายได้เลย”เจพูดไปหัวเราะไป ผมสงสารไอ้ตี๋จัง มีแต่คนแกล้งมัน

“ฝากบอกมันด้วยแล้วกันว่าถ้าทำทีมแพ้ กลับไปมีซ่อมแน่”ผมพูดจบเจหัวเราะลั่น ผมเลยพลอยยิ้มตามไปด้วย เสียงใสๆ ที่ดังกังวานนี่ระรื่นหูดีจริงๆ ยิ่งได้ยินเสียงยิ่งอยากเห็นหน้า อยากกอด แต่....ตอนนี้ผมคงต้องนอนกอดตุ๊กตาตัวโปรดแทนเจ้าของไปก่อน

“อืมพี่เอ็กซ์...หลังงานกีฬาเจจะช่วยทำงานที่ร้านอาหารน้าของหมอกนะ”เจพูดจบ ผมถึงกับเงียบไปเลย ในหัวมีแต่คำว่า..ไม่ให้...ไม่ให้ไป

“ทำไมต้องไปล่ะ จะไปช่วยอะไรเขาได้ งานเจก็ยุ่งๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ”ผมรู้นะครับว่าเจขอรับงานพี่ภานุเพิ่ม คงไม่อยากให้ตัวเองมีเวลาว่างน่ะ

“หลังงานนี้ก็...เหลืออีกงาน แล้วก็ว่างยาวเลย เพราะมันเป็นงานต่างจังหวัดเกือบทั้งหมด เจไปไม่ได้ แล้วงานออกแบบก็แค่นิดๆ หน่อยๆ มีแต่ชิ้นงานเล็กๆ เอง เจ...เบื่อน่ะ”เจครับ...เบื่อหรือเหงากันแน่

“แล้วโก้กับตี๋ล่ะ ชวนๆ พวกนั้นไปทำด้วยสิ”

“สองคนนั้นมันสนใจเจที่ไหนล่ะ วันๆ อยู่แต่ในห้อง นะๆ เจไปช่วยแค่บางวันเท่านั้นแหล่ะ ไม่ไปทุกวันหรอก ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวอ่ะ”นั่นไง บอกแล้วว่าเหงา....ใช้คำไม่ถูกเอาเสียเลย

“....ก็ได้...แต่อย่าไปบ่อยนะ พักผ่อนซะบ้างล่ะ กินข้าวกินปลาบ้างรึเปล่าเนี่ย ไม่ใช่พอพี่ไม่คุมแล้วไม่ยอมกินอะไรเหมือนเมื่อก่อนนะ ปวดท้องบ้างมั้ย ถ้าปวดก็ไปหาหมอนะ อย่าฝืน”

“กินครับ พี่เอ็กซ์น่ะฝากฝังไว้ซะทั่ว เดี๋ยวคนโน้นคนนี้ก็ซื้อของกินมาให้เจเต็มไปหมด พรุ่งนี้พี่โมทย์ยังนัดไปกินข้าวด้วยเลย”

“เหรอ ดีแล้วๆ แล้วพี่จะรีบกลับนะ ตอนนี้ก็เร่งทำงานทุกวันเลย อยากกลับไปหาเจเร็วๆ”ประโยคสุดท้ายผมทอดเสียงยาว อยากให้รู้ว่าผมหมายความตามนั้นจริงๆ ไม่ใช่แค่เจหรอกที่เหงา

“ครับ...พี่เอ็กซ์...รีบๆ กลับมานะ”

“ครับผม...พี่รักเจนะ”

“ครับ....เจ...........คิดถึงพี่”เจพูดเสียงสั่นๆ เหมือนจะร้องไห้อีกแล้ว ผมเป็นห่วงเจจัง อยู่ไกลกันแบบนี้ ใครจะเป็นคนคอยปลอบ ผม...ไม่อยากอยู่ที่นี่เลย

“พี่ก็คิดถึงเจ...คิดถึงมากๆ มีวันหยุดเมื่อไหร่จะรีบไปหาทันทีเลย”

“จริงๆ นะ”เจตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสดใสมากขึ้น ได้ฟังแค่นี้ก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยก็ยังปลอบได้อยู่

“ครับผม...เจก็อย่าร้องไห้นะ พี่อยู่ไกล...กอดเจไม่ได้...ถ้าเจร้องไม่หยุด พี่จะทำยังไง”

“....ไม่ได้ร้องสักหน่อย”

“รู้ครับ เจเข้มแข็งนะ....เชื่อใจพี่นะ”

“ครับ”เจตอบรับทุกคำของผมอย่างหนักแน่น ผมดีใจที่ได้ยินแบบนี้ เราอยู่ไกลกัน ความรักผมส่งไปถึงเจแน่ๆ ผมมั่นใจ แต่....ความอบอุ่นมันไปไม่ถึง สองมือผม....คว้าเจมาไว้ข้างตัวไม่ได้....เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเกลียดคำว่า...ระยะทาง

กว่าจะวางสายจากเจได้ ก็รอให้เจไปถึงโรงแรมก่อนนั่นแหล่ะครับ อยากยื้อเวลาอยู่ด้วยกันให้นานที่สุด ลงมาด้านล่าง มดนั่งรอทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว

“ขอโทษที รอนานมั้ย”

“....ไม่นานหรอก ทานเลยมั้ย”มดถามพร้อมเดินกลับเข้าไปตักข้าวสวยร้อนๆ จากในครัว อาหารบนโต๊ะล้วนเป็นอาหารไทยๆ ง่ายๆ แกงจืดวุ้นเส้นใส่เต้าหู้ไข่ ผัดกะเพรารวมมิตร ผัดคะน้า ไข่เจียวหมูสับ ผมว่า...มันเยอะเกินไปสำหรับสองคนนะ เรานั่งทานกันไปเรื่อยๆ มดไปเปิดดูละครไทยที่เช่ามา บอกตรงๆ ว่ารู้สึกลำบากใจที่ต้องอยู่กับเธอตามลำพังในบ้าน ยังไงก็เป็นผู้หญิง แต่....ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นแผนของคุณหญิงป้าผมทั้งนั้น

ทานอาหารเสร็จผมก็ขอตัวขึ้นห้องทันที นอนก่ายหน้าผากอ่านเอกสารในมือ แต่ใจผมกลับลอยไปถึงคนที่อยู่แสนไกล ก่อนหน้านี้แม่ผมพยายามมาเกลี้ยกล่อมป้าแล้ว ทั้งๆ ที่บอกเหตุผลไปว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว แต่ป้าผมกลับไม่สนใจ บอกว่าให้ลองคบหาดูใจกันไปก่อน มีเวลาศึกษากันตั้งสี่เดือน แฟนเพิ่งคบกันไม่นาน อาจจะเลิกกันก็ได้ ผมได้ยินคุณป้าพูดถึงกับเผลอตวัดสายตาไปมองอย่างเกรี้ยวกราด และนั่นยิ่งทำให้คุณป้ากดดันผมมากขึ้น ถึงขนาดว่าจะให้หมั้นกันไว้ก่อน หมั้นกันเงียบๆ ที่นี่ก็ได้ ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ ไว้ผมเคลียร์ตัวเองได้เมื่อไหร่ค่อยจัดงานอีกที เรื่องหมั้นมดเคยบอกให้ผมฟังเมื่อตอนไปพัทยาแล้ว คุณป้าผมเป็นคนไปทาบทามเธอเอง ถามเธอทุกวันว่าคิดยังไงกับผม และเธอ...ก็ตอบตามจริง

“มด...ยังชอบเอ็กซ์อยู่นะ แต่...มันเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย”

“ผม...ขอโทษ...แต่ผมรักเจคนเดียว”

“...ค่ะ มดรู้ แต่คุณหญิงป้าท่านไม่ฟังท่าเดียว ท่านเอ็นดูมดมาก ท่านอยากให้เราหมั้นกันไว้ก่อน จะแต่งเมื่อไหร่ก็ได้ แต่อยากจะจองมดไว้ให้เอ็กซ์ ท่านไปคุยกับพ่อแม่มดแล้วด้วย”

“แต่มันเป็นไปไม่ได้ คุณป้าทำอย่างนี้ไม่ถูก ให้หมั้นทั้งที่ไม่ได้รักกัน มดก็เสียเปรียบสิ”

“แต่....มดยอมนะ”มดเอื้อมมือมาจับที่แขนผมเบาๆ แต่ผมพยายามเบี่ยงตัวออกอย่างสุภาพ

“.....มด”

“จริงๆ นะเอ็กซ์....หมั้นกันไว้ก่อนก็ได้ เงียบๆ ไม่ต้องจัดงาน เอาไว้..เอาไว้เอ็กซ์พร้อม...หรือว่า...เอ็กซ์....รักมดไม่ได้จริงๆ เราค่อยถอนหมั้นกัน”

“มด......มันเป็นไปไม่ได้....ผมรักเจคนเดียว....ต่อให้เจไม่รัก ผมก็จะยังรักเจอยู่....จะไม่รักใครอีกแล้ว”

“.....แต่...คุณหญิงป้า...จะให้เราไปอเมริกาด้วยกันสัปดาห์หน้าแล้วนะ จะให้เอ็กซ์ไปพบกับพ่อแม่มดแล้วคุยกันเรื่องนี้ ท่านประะธานเองก็รู้เรื่องแล้วด้วย”

“ว่าไงนะ....แม่ผมเนี่ยนะ”แสดงว่าที่แม่ผมไปต่างประเทศบ่อยๆ นี่ไม่ใช่แค่ไปเที่ยว หรือไปดูงานสินะ มิน่าแม่ถึงดูเครียดๆ ก่อนไป

“ใช่...แต่...ท่านเป็นคนบอกว่าเอ็กซ์น่ะมีแฟนอยู่แล้ว”

“แต่คุณป้าผมไม่สน มดดูไม่ออกรึไงว่านี่มันเป็นเรื่องของธุรกิจน่ะ จะยอมความสุขตัวเองมาแลกกับชื่อเสียงเงินทองหรือไง”

“มดรู้....แต่มดยอม มดบอกแล้วไง เอ็กซ์ไม่เข้าใจหรอก มดรักเอ็กซ์มาตั้งนานแล้วนะ ทั้งๆ ที่คิดว่าตัดใจได้แล้ว แต่พอได้มาเจอกันอีก มันก็ยิ่งรู้สึกมากกว่าเดิม มดพยายามเตือนตัวเองทุกครั้งว่าเอ็กซ์มีเจ้าของแล้ว มีคนที่รักแล้ว แต่มดก็ห้ามใจไม่ได้ ทุกครั้งที่เห็นเอ็กซ์พูดถึงเจด้วยสีหน้ามีความสุข มดเองก็สุขไปด้วย แต่มันก็เจ็บเหมือนกัน เอ็กซ์รักเจมากจนไม่แคร์รอบข้างเลย ไม่สนใจว่าใครจะรู้ ใครจะมองแบบไหน คนอื่นเขามองยังไงเอ็กซ์ก็ไม่สน แต่...ทำไมคนๆ นั้นไม่เป็นมดบ้าง มดทำเพื่อเอ็กซ์มาโดยตลอด ในขณะที่เด็กคนนั้นอยู่เฉยๆ ก็ได้รับความรักตั้งมากมาย เอ็กซ์เสียใจเพราะเขาจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ แล้วไม่ใช่มดเหรอที่คอยอยู่ข้างเอ็กซ์น่ะ ไม่ใช่มดเหรอไง ทำไม...ต้องทำเหมือนมองไม่เห็นกันด้วย”

“........มด”

“...........เอาเถอะ มดเข้าใจ ไว้เอ็กซ์ไปคุยเรื่องหมั้นกับคุณหญิงป้าเองแล้วกัน อีกไม่กี่วันก็ต้องถูกส่งตัวไปดูงานที่นั่นอยู่แล้ว หาคำปฏิเสธให้ท่านยอมใจอ่อนดีกว่า........เมื่อกี้...มดมึนๆ น่ะ เลยเผลอพูดอะไรเหลวไหลออกไป ไม่ถือนะ”เธอถอนหายใจก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง ผมเชื่อว่าเธอเริ่มจะเมาอย่างที่บอก แต่...ที่เธอพูด มันคือความจริงในใจเธอไม่ใช่หรือไง

“ผม...ขอโทษนะมด มด...ไม่เป็นไรนะ”ผมถามหญิงสาวร่างบางตรงหน้า เธอก็พยักหน้าให้พร้อมฝืนยิ้มอย่างเต็มที่

“เอ็กซ์...เข้าไปก่อนเถอะ เดี๋ยวมดขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นไหวและเบาจนแทบไม่ได้ยิน ผมยังลังเลว่าจะทำยังไง เธอก็ยิ้มให้ผมอีกครั้งแล้วเดินกลับเข้าไปข้างในก่อน

“ผม...ขอโทษนะ ที่ทำให้มดเจ็บอีกแล้ว”ผมพูดเบาๆ ก่อนที่เธอจะเดินเลยผ่านไป ตั้งแต่รู้จักเธอ ผม...น้ำให้เธอเสียน้ำตาถึงสองครั้ง ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ จะใช่ความผิดของผมหรือเปล่า...ลึกๆ แล้ว...ผมอยากขอโทษ...ที่รักเธอไม่ได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูด้านหน้า ถึงไม่ไปเปิดก็รู้ว่าคนเคาะเป็นใคร

“มีอะไรหรือมด”ผมเดินไปหยุดใกล้ประตูแล้วร้องถามออกไป แทนที่จะเปิดประตูออกไปคุยกับเธอตามลำพัง

“คุณหญิงป้าท่านยังไม่กลับนะ มดโทรไปถามที่บ้านมาน่ะ”

“เหรอ...ขอบคุณที่มาบอกนะ มดไปพักผ่อนเถอะ”ตะโกนบอกมดเสร็จก็เดินกลับมาล้มตัวนอนกอดตุ๊กตาตัวเล็กบนเตียง ต้องเป็นแผนคุณป้าแน่ๆ คงอยากให้ผมอยู่กับเธอตามลำพังสินะ ไม่เห็นเข้าใจผู้ใหญ่เลย ฝ่ายนั้นก็เหมือนกัน ไม่กลัวบ้างหรือไง ให้ลูกสาวตัวเองอยู่กับผู้ชายตามลำพังสองต่อสอง แถมผมมันชื่อเสียงดีซะที่ไหนล่ะ

[life_fracture]

 
 
 
 
 
 

จีบ้า

แต่เบ็ตก้อรักนะ

[madamkung]

จีบ้า
เบ็ตบ้า

กุ้งก็ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  

[ranaways]

นึกว่าคุณ เพื่อน จะไม่ลงซะแล้ว

[christiyaturnm]

เฮ้อ
 
สร้างสถานการณ์จนได้

 

[tan]

   นึกแล้วเชียว

[ranaways]

และแล้ว เราก้อได้รู้ความจริง

ขอให้เอ๊กซ์กับ เจ มั่นคงในรักต่อกันนะจ๊ะ

[ment12835]

 

ทำไมต้องเป้นอย่างงี้ด้วยละเนี่ย ไม่เข้าใจๆ

เซง พีเอ็กซ์อย่าเผลอน้า

[maabbdo]

เหอๆๆๆ  ให้มันได้เเบบนี้ซิ

เอ็กซ์ห้ามใจอ่อน  ห้ามเมา  ห้ามหน้ามืดเด็ดขาด

ห้ามไม่มีสติด้วย

[sakiko]

พี่จี ใจร้าย

แกล้งคนอ่านหยั่งงี้ด้ายไง

ถ้าเรื่องนี่จบเศร้า ละก็น่าดู

ถ้า พี่ x ทามพี่ เจ ร้ายละก็น่าดูเหมือนกัน

อยากบอกว่าตอนนี้เกลียดมดมากอะ

เรื่องมันน่าสงสารก็จริงนะ  การที่มดรัก พี่ x มันไม่ผิดอะ

แต่สิ่งที่มดทำ หยั่งงี้ มันเหมือนไปแทรกกลางระหว่างคน 2 คน

ที่รักกันอะ

ถ้ามด ปฏิเสธว่า ยัง ไง ก็ หมั้นกับ พี่ x ไม่ด้าย  เรื่องก็คงไม่วุ่นวายอะ  


+++++เกลียดป้าพี่ x มากมายเรย

พี่จี ตอนต่อไป ไม่เอา เนื้อ หาแบบ ดีหน่อยนา

พี่ x กลับมาหา เจ ด้ายแล้ว

ไม่เอาแบบตอนนี้อะ เครียด

+++รอตอนต่อไป ของพี่จีนา

[TARO]

กดดัน

พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว

[zandwizz]

  ตรูว่าแล้ว เชื่อใจอ้ายจีไม่ได้เลยจิง ๆ เชียว

จะเอาไงอีกเนี่ย

[karenoo]

 :serius2:นี่มันอะไรก๊าน...

แล้ววันนั้นเมื่อสองเดือนก่อนมันเกิดอะไรขึ้น  

ไม่เอานะจี...อย่าทำให้น้องเจร้องไห้สิ

[wan]

  ยังมีอีกหรือ ไอ้ประเพณีคลุมถุงชนนะ พี่เอ็กซ์ ต้องหาวิธีจัดการอะไรสักอย่างแล้ว

                ก่อนที่อะไรจะสายเกินแก้  แต่ทำไมแม่พี่เอ็กซ์ถึงได้ยอมคุณหญิงป้าด้วย  

               เข้มแข็งเข้าไว้ พี่เอ็กซ์ (ช่วยลุ้นสุดตัว )   กลัวใจคุณจีด้วย อย่าทำร้าย

  จิตใจน้องเจ กับพี่เอ็กซ์เลย  คงต้องลุ้นและวัดใจ คุณจีแล้วละคราวนี้  

แต่ทุกครั้งคุณจี ก็ไม่เคยทำร้ายจิตใจ Fc น้องเจกะพี่เอ็กซ์  เพียงแค่ ทิ้งระยะเวลาให้คนวุ้นวายใจเล่น

ก็เท่านั้น  คอยดูต่อไปดีกว่า  

ปล. อย่าหายไปนานนะครับ  

[nirun4]

  คุณหญิงป้า มาได้งัยอย่างนี้ไม่ดีนะครับ 

[MoPPeT]

 
 
 
 
 

[Simply Blue]

เครียด...............................

[nanalonely]

โธ่ น้องจี

ทำไมทำกันอย่างนี้หล่ะ

มันแซดนะ

สงสารเจ