หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434

[loveorlike]

 

กินเจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ

พี่เอ็กซ์คงไม่ว่านะค่ะ

55555+...ไม่ช่ายล่ะ

รอพี่จีอยู่นะ...อยากบริโภคเจของพี่เอ็กซ์แล้วนะ

[bowjung]

พี่จีขา....ช่วงนี้พี่เอ็กซ์ได้กินเจมั้ยคะ?


ปล. หรือว่ากินตลอด ดูท่าทางจะได้บุญเยอะเนอะ  
ปล2. อยากดูเจยั่วแล้วค่ะ เง้อออ กระซิกๆ  

[Amamiya]

เราไม่ได้กินเจอ่ะ...

แต่.......



อยากให้พี่เอ็กซ์"กินเจ".....

[norimaki]

 :a4:ยกสองไม้สองมือเลยว่ากิน

แต่ว่าอยากเห็นพี่เอ็กซ์กินเจโชว์ด้วย

คริๆๆๆๆๆ...เอาล่ะสิ

อิ่มบุญกันทุกคนนะค่ะ

 ::เขารออยู่นะตัวเอง

[patiharn]

กินเจเหรอ....อืมน่าสนใจทีเดียว
กำลังชั่งใจว่าจะโดน :เตะ1:ของพี่เอ็กซ์มั้ย
....จริงๆแล้วไม่ได้กินเป็นประจำคะ...แล้วแต่โอกาส

[wicth]

กินน้องเจของพี่เอ๊กแทนได้ป่าวอ่ะ


พี่เอ๊กจะมาฆ่าไหมเนี้ย


อิอิ

ป.ล.
รออ่านต่อน่ะ

ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[โน๊อา]

กินด้วย กินด้วย เค้าจะ  "กินเจ" ด้วยอ่ะ



นะนะ

นะ

[life_fracture]

เห็นมีคนใหม่เข้ามาอ่านเรื่อยๆ เลย ขอบคุณๆๆๆๆๆๆๆๆ นะคะ ไม่ได้จิ้มใครเลย โดนแย่งตลอด(เหลือๆ ไว้ให้มั่งเด้ ไอ้พวกที่ชอบจิ้มน่ะ)

ก็แล้วทำไมไม่ขยันเฝ้าทู้เล่า
ของแบบนี้ใครดีใครได้เฟร้ย

ไม่มีอะไรจะบอก แค่....อยากรู้ว่า.....ช่วงนี้......ใคร.....
..
.
.
.
.
กินเจบ้างคะ

หนูค่ะ

แต่ถ้าเป็นน้องเจของพี่เอ็กซ์ล่ะก็
หนูเสพเอาทางตา
ขย้อนออกทางปากทุกค่ำ
ตามลงไปซ้ำด้วย :เตะ1: อะค่ะ

ตอบอย่างนี้จะมีใครมา ไหมนิ

 

[madamkung]

^
^
^ 

[akaipee]

  กินเจค่ะ    แต่สนพี่เอ็กซ์อ่ะ  น้องเจคงไม่ว่านะค่ะ 

[MIXER]

ถ้า<เผลอ>กินเจ  แล้วพี่เอ็กซ์ จะว่ารึเปล่าค่ะ ??

กลัวโดนพี่เอ็กซ์  :เตะ1: ค่ะ T^T

รอยู่นะค่ะพี่จี 

[♥a2k♥]

อยากกินน้องเจค่า

แต่กลัวพี่เอ็กซ์ 

[xj_love]

กินเจจจจจจจจจจจ

หึหึ มุขนี้เพิ่งจะเล่นกะเพื่อนไปเมื่อวานซืนเอง ว่ากินเจกันมั้ยยย

เพื่อนบอก อือ อยากกินน้องเจจจจจ เป็นพี่เอ๊กได้มั้ยอ่ะ ก็จะกินเจนิ

[A-J.seiya*]

 


เห็นฟากโน้น ~

กินเจ ....


เลยแวะมาดูว่าพี่เอ็กซ์ กินเจมั่งยัง

หุหุ


กินเห้อออออ  ได้บุญนะพี่เอ็กซ!!!

[สาวตัวกลม]

:oหรือว่าพี่เอ๊กซ์...กำลัง..กินเจ...อยู่

[Akiizz]

รอคุณจีมาลงต่อ อยูน้า

ระหว่างรอก้อ่าน นิยายไนบอร์ดไปเกือบหมดแร้วมั้ง หุหุ

กินเจ กินเจ คุนแม่ผมน่ะกินเจ แต่ผมน่ะไม่กิน

แล้วคุนหม่อมแม่ท่านชอบมาบ่นว่าข้าวที่ผมกัน หน่ะ เหม็น (ก้ผมกินของผมได้ละกัน ว่าแล้วก้เบื่อ แม่บ่น)

แต่ที่อยากทำตอนนี้อยากดู พี่ x กินเจ หุหุ

มาต่อเรวๆนะคับ

[yunjaelover]

  :oni1:หวัดดีค่ะ มาเผยตัว แบบแอบอ่านมานานแล้ว  แค่อยากแว่บ มาบอกว่ากินเจ ค่ะแต่คนละเจกับพี่เอ็กซ์ นะค่ะ  อิ อิ๊ว 

[TaDa]

อยากกินเจของพี่เอ๊กซ์ได้ป่าวอ่ะครับ 

[ppangg]

เราไม่ได้กินเจ
แต่ P'X กินน้องเจ ชัวร์ๆ

แล้วเราค่อยไปขอกิน P'X เอ๊ย!!! ม่ายช่าย
ขอไปดู P'X กินเจ หุหุ เผื่อจะได้บุญไปด้วย

ปล. ยังคงรอวัน เจ ยั่ว & รอรวมเล่ม อยู่นะคะคุณจี

[jowchaykob]

จะมาดูเจยั่ว
แต่งัยมาเป็น จี ยั่ว แทน ฟ๊ะ
โอ้ย จี  อะ

[LIZZ]

อยากกินเจอ่ะ แต่จะโดนหมัดX โก้ ตี๋ เป่าอ่า........

ตอนเช้ากินเจ ตอนเย็นกินเกี๊ยวหมู เช้าต่อมากินผัดผักหมูไข่ดาว ตกเย็นกินพะโล้เจ

แบบนี่เรียกกินเจได้เป่าหว่า .....อิอิ

รอต่อฮ้าบบบบบ เจยั่ว เจยั่ว 

[sabishi]

แวะมาดูฝากนี้ ว่าจะกินเจกันเมื่อไหร่

[G_wa]

เมื่อวานเจไม่กลับบ้าน แต่ผมเองก็ไปเที่ยว ให้เจไปอยู่กับเพื่อนบ้างก็ดี จะได้ไม่ต้องนั่งคอยผม แต่.......วันนี้เจก็ไม่กลับ แถมยังฝากตี๋บอกอีกว่าอาทิตย์ก็จะไม่กลับ ไปเจอกันที่ทำงานวันจันทร์เลย ถ้าพวกมันสามคนไม่ค่อยได้เจอกันผมจะไม่ว่าเลย แต่นี่เจอกันเกือบทุกวัน นอนค้างด้วยกันก็บ่อย แล้วเรื่องอะไรต้องไปค้างตั้งสามวันเนี่ย

ตอนเย็นไม่มีอะไรทำเลยโทรชวนโมทย์ออกไปว่ายน้ำที่สโมสรในหมู่บ้าน ผมก็ปั่นจักรยานออกไป กางเกงว่ายน้ำถูกใส่ไว้ข้างในอยู่แล้ว ไปถึงก็ถอดได้เลย ไม่ต้องเปลี่ยนที่ห้องน้ำ อันตรายครับ เวลามาแล้วชอบมีคนแอบมอง ผมเลยไม่ชอบให้เจมา แค่มันเดินเข้ามาคนก็มองจนเหลียวหลัง ผมเคยคิดว่าพออายุมากขึ้น หน้าตามันจะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเสียอีก ที่ไหนได้...ยิ่งโตหน้าก็ยิ่ง....น่ารัก...แก้มป่องๆ ก็เรียวลงเล็กน้อยทำให้หน้าดูเรียว รับกับผมซอยประบ่า ผมสีน้ำตาลประกายทองอ่อนๆ ทำให้ดูนุ่มนวล น่ารักน่าหลงกว่าเดิมอีก.....สงสัยต้องย้ายร้านตัดผมแล้วมั้งครับเนี่ย

“ไงวะ...ฟิตนี่หว่า ขนาดไม่ค่อยได้ว่าย”ผมตบบ่าโมทย์เบาๆ น้อยครั้งที่มันจะว่ายน้ำกับผมนะครับ

“เออ แต่กลัวพรุ่งนี้ปวดตัวว่ะ ไม่ได้วอร์มก่อน”

“คืนนี้ไปเที่ยวกันมั้ยวะ”กลับบ้านไปก็อยู่คนเดียวครับ แม่ก็ไม่อยู่ เอ็มก็ไม่อยู่ ส่วนเจ....ปล่อยให้อยู่กับเพื่อนอีกวันก็ได้ พรุ่งนี้เช้าค่อยไปรับ

“อยู่ติดบ้านบ้างเถอะมึง น้องเจมึงน้อยใจนะเว้ย”

“จริงเหรอวะ ทำไมวะ”

“กูไม่รู้ เมื่อเช้ากูไปส่งก็ร้องไห้บนรถ มึงน่ะชอบเมาแล้วขับกลับบ้าน น้องมันก็ห่วงน่ะสิ”โมทย์ไปส่งเจงั้นเหรอ เออใช่...ไม่มีใครอยู่บ้านเลยนี่นา เจมันไม่บอกแดงให้ไปส่งแน่ๆ เพราะแดงต้องไปเรียน

“กูลืมว่ะว่าที่บ้านไม่มีคนอยู่ ขอบใจนะ”ช่วงนี้งานเยอะ พักผ่อนน้อย เบลอๆ ไปเหมือนกัน

“น้องเจคงเหงามั้ง ช่วงนี้มึงก็เที่ยวเก่งเหลือเกินนี่”โมทย์พูดแบบไม่ดูตัวเองเลย ผมไปเที่ยวหรือไปกับลูกค้า ก็ไปเจอกันออกบ่อย บางทียังชวนไปแจมด้วยเลย

“ก็แม่กูไม่อยู่นี่ กูต้องรับลูกค้าเอง คุยงานเสร็จก็พาไปเลี้ยง ใกล้สิ้นปีก็เยอะแบบนี้แหล่ะว่ะ”

“กูก็พอจะเข้าใจมึงนะ แต่น้องมันจะเข้าใจหรือเปล่า”

“ทำงานด้วยกันเจก็ต้องรู้สิวะว่าลูกค้าเยอะแค่ไหน หรือเจงอนเรื่องอื่นวะ”

“ไม่รู้ กูไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับน้องเจนี่ แต่เจบอกว่ามึงไม่สนใจมัน ร้องไห้จนตาบวมมึงไม่สังเกตุเหรอ”

“คือ...กูไม่ได้ไปทำงานว่ะ”โมทย์พูดซะขนาดนี้เลยแอบรู้สึกผิดนิดๆ ครับ แต่งงมากกว่าว่าเจงอนอะไร

“อ้าว แล้วเจกลับไงวะเนี่ย กูไม่ได้โทรไปหาด้วย”

“ไปค้างคอนโดเพื่อนมัน บอกว่าจะกลับวันจันทร์....สงสัยงอนอะไรจริงๆ ด้วยว่ะ”ซึมเลยผม ไม่รู้ว่าเจงอนผมเรื่องอะไร เรื่องกลับดึก กินเหล้า ผมก็เคยบอกเจแล้วนะว่าต้องทำงาน เจน่าจะเข้าใจ ส่วนเหตุผลที่ไม่ให้เจไปด้วยนี่...ไม่ได้อธิบายให้ฟังทั้งหมดแค่นั้นเอง  

ผมไม่มีอารมณ์ไปไหนแล้วครับ ปั่นจักรยานกลับมาบ้านก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วลงมากินข้าวที่ป้านอมทำไว้ให้ นั่งคิดไปว่าเจจะน้อยใจผมเรื่องอะไร ผมเมากลับมาบ่อยๆ ก็ใช่ แต่ก็พยายามขับช้าๆ ชิดซ้ายให้จักรยานแซงตลอด ไปรับรองลูกค้าแล้วจะให้เขามาส่งก็ไม่ได้ ถึงแม้จะมีลูกค้าบางคนที่สนิทกันอาสามาส่งแต่ก็ไม่บ่อย จะจอดไว้ที่ร้านก็ไม่อยากครับ ไม่ใช่ร้านประจำ กลัวรถหาย

ผมนอนดูหนังบนเตียง รอบข้างว่างเปล่าจนรู้สึกว่าเตียงมันกว้างเกินไป ไม่ค่อยได้อยู่บ้านคนเดียวแบบนี้มานานมากแล้วครับ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปหาเจ แต่ก็ไม่มีคนรับ โทรไปหาตี๋ก็ไม่รับ โทรเข้าคอนโดก็ไม่รับ สุดท้าย....จำใจโทรหาโก้ครับ

“มีอะไรครับพี่”น้ำเสียงกวนโทสะยังคงเส้นคงวา ทั้งๆ ที่เดาได้ก็ยังจะถามผมอีก

“เจอยู่มั้ย ขอคุยหน่อย”

“ออกไปกินข้าวข้างนอกกับตี๋ เห็นว่าจะไปดูหนังกันด้วย คงกลับดึก มันไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป ไม่รู้ว่า...ไม่อยากคุยกับใคร”โก้ตอบแบบละเอียดยิบโดยที่ผมไม่ต้องถามต่อเลย แถมท้ายด้วยการจิกกัดผมอีกต่างหาก

“เออๆ แค่นี้แหล่ะ”หงุดหงิดครับ คุยกับมันเรื่องเจนานๆ ไม่ได้สักที ถ้าเรื่องอื่นนี่สบายครับ เหมือนเป็นเพื่อนกัน เพราะมันก็ไม่ค่อยจะเคารพผมเท่าไหร่ ส่วนผมก็ไม่ค่อยมองว่ามันเป็นรุ่นน้อง เพราะดูๆ ความคิดมันจะเกินคนอื่น หรือบางเรื่องก็เกินผมไปด้วยซ้ำ

ผมลูบไล้ผ้าปูเตียงด้านข้างเบาๆ ที่นอนว่างเปล่าไร้ซึ่งไออุ่นจากคนที่เคยนอนเคียงข้าง บรรยาศเงียบเชียบดูวังเวง เสียงทีวีไม่ได้เรียกความสนใจผมได้เลย กี่คืนแล้วนะที่ผมไม่ได้มองหน้าเจเวลาหลับ.....สี่....ไม่สิ...ห้าต่างหาก และพรุ่งนี้จะต้องไม่ใช่วันที่หก......อารมณ์อยากดูหนังหายไป พอๆ กับความง่วงนอน ผมปิดทีวีแล้วเดินลงมาหาน้ำดื่มด้านล่าง แก้วน้ำที่ดื่มเหลือถูกวางไว้บนโต๊ะหน้าโซฟา ผมเปิดทีวีที่ห้องนั่งเล่นโดยไม่สนใจว่ามีรายการอะไรน่าสนใจ เพราะที่เปิด.....ไม่ได้เพื่อดู แต่เพื่อกลบความเงียบ......กี่คืนกันนะที่ผมกลับมาโดยมีเจออกมารับถึงหน้าประตู......เจนั่งรอผมตรงนี้แทบทุกวันเลยงั้นเหรอ.......ขนาดผมยังรู้สึกว่า....เสียงแห่งความเงียบมันน่ารำคาญ......มันรู้สึกเหงามากเกินไป.....แล้วเจ....จะรู้สึกขนาดไหน......ผมไม่รู้ตัวเลยจริงๆ.....มัวแต่ดีใจกับความห่วงใยที่เจมีให้ การรอผมกลับมา ความใส่ใจเวลาโทรหาผมยามดึก ผมชอบที่เจทำแบบนั้นเพื่อผม.......โดยลืมไปเลยว่า….มันทรมานขนาดนี้

ตอนเช้าผมเข้าไปทำธุระที่โรงแรม แล้วก็รีบขับรถตรงไปที่คอนโดของสองคนนั้น รู้สึกอยากเจอเจมาก โทรหาสองวันแล้วไม่ติด แถมไม่โทรกลับหาผมด้วย

ยืนกดออดอยู่นานก็ไม่มีคนเปิด ก้มลงมองที่แม่กุญแจที่คล้องลูกบิดถึงได้รู้ว่าเจ้าของห้องไม่อยู่ ผมกดโทรศัพท์หาเจ แต่ก็เหมือนเดิม เริ่มไล่โทรหาคนอื่น แต่ก็ยังเหมือนเดิม กำลังจะไล่โทรหาเพื่อนเจคนอื่นๆ โทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้น ความหวังที่จะให้เป็นชื่อเจดับสลายทันทีที่ปรากฏชื่อน้องชายตัวแสบ

“มีอะไรวะ”ยอมรับว่าไม่สุภาพที่ถามคนโทรมาแบบนี้ แต่...ไม่มีอารมณ์คุยกับมันจริงๆ

“ไม่มีอะไรครับพี่ แค่อยากถามว่าตอนนี้เจอยู่กับพี่หรือเปล่า”

“ไม่อยู่ ไม่รู้ไปไหน ตามหาอยู่เหมือนกัน”

“เหรอ งั้นเมื่อกี้คงใช่เจล่ะมั้ง”เอ็มพูดแบบไม่แน่ใจ แต่ก็ยังคงความทะเล้นในน้ำเสียงเหมือนเดิม

“เจอเจเหรอ ที่ไหน”

“ในโรงหนัง มาดูกับใครไม่รู้ แต่...เป็นผู้ชาย”เอ็มทิ้งระยะเพื่อเน้นคำพูดสุดท้ายให้ผมได้ยิน...และ..มันชัดมาก

“ที่ไหน”ผมถามเสียงแข็งกลับไป พอรู้สถานที่ก็รีบขับรถตามไปเลยครับ เจไปกับใคร เมื่อวานก็บอกว่าไปกับตี๋ แล้ววันนี้ไปกับใครอีก

ผมรีบวิ่งมาหาเอ็มหน้าร้านหนังสือ เอ็มบอกว่าเห็นเจเดินไปชั้นบนแล้ว สงสัยจะดูหนังอีกรอบ ผมนี่ปรี๊ดเลย ดูอีกรอบ!! ที่บ้านไม่มีให้ดูหรือไง แล้วทำไมต้องมาดูกับคนอื่น

“แล้วตกลงเจมากับใคร”

“ผมเดินเข้าไปทักแล้ว แต่เจแนะนำว่าเป็นลูกค้าที่โรงแรม เห็นบอกว่า....มาเลี้ยงรับรอง”

“รับรองบ้าอะไรที่โรงหนังวะ”ผมบ่นอย่างหัวเสีย เอ็มก็ยกไหล่แบบไม่รู้เรื่อง ไม่ยุ่งด้วย แต่ผมกำลังจะบ้า รีบตามเจไปที่หน้าโรงหนังเลยครับ มองไปรอบๆ ที่นั่งสำหรับรอเวลาหนังฉายก็ไม่เห็นเจเลย

“พี่เอ็กซ์ นั่นไง”เอ็มสะกิดให้หันไปดูทางเข้าโรงหนัง ถึงเห็นเพียงด้านหลังก็จำได้ขึ้นใจครับว่าเป็นเจแน่ๆ ส่วนคนข้างๆ เป็นใครผมไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ต้องตามไปพาเจกลับให้ได้

“เดี๋ยวพี่! จะเข้าไปได้ไง ยังไม่ได้ซื้อตั๋วเลย แล้วสองคนนั้นดูเรื่องอะไรก็ไม่รู้”

“ฮึ่ยยยย แล้วทีนี้จะทำไงล่ะ ต้องนั่งรออยู่ข้างนอกอย่างเดียวหรือไง”

“ก็...คงต้องเป็นอย่างนั้น คอยดักเวลาออกมาไง”เอ็มพูดยิ้มๆ มีความสุขมากเลยใช่มั้ยเนี่ยที่เห็นพี่มันเป็นแบบนี้

ผมกับเอ็มนั่งรออยู่ด้านหน้า เวลาเหมือนจะเดินช้ากว่าปกติ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดจะลุกไปไหน ไม่เหมือนเอ็มครับ รายนี้เดี๋ยวลุกไปซื้อน้ำซื้อขนม แถมตอนนี้หยิบเกมส์ขึ้นมานั่งเล่นสบายใจเชียว

“แล้วไปนอนไหนมาตั้งหลายคืน บ้านช่องมีไม่กลับ”

“ไปนอนคอน....คอนโดเพื่อน”นั่นๆ หัดมีความลับกับผมนะเนี่ย

“แล้วเมื่อไหร่จะมาช่วยงานพี่”

“เอาน่า ขอผมสนุกกับงานตรงนี้ก่อน พี่เองก็มีทั้งเจทั้งพี่บอลอยู่แล้วนี่”

“ตามใจ”ไม่อยากบังคับมันครับ ผมเองถึงไม่ได้รักงานตรงนี้ แต่ก็เริ่มผูกพันธ์แล้ว ให้ไปเริ่มจับงานอื่นก็คงไม่ไหว ไม่อยากนับหนึ่งใหม่ เพราะตรงนี้ก็ยังนับไม่จบเลย

“นี่มันจะสามชั่วโมงแล้วนะ หนังบ้าอะไรนานจังวะ”ผมบ่นดังๆ ออกมาอีกรอบ เอ็มมันก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ

“......เฮ้ยพี่...ผมลืมไปว่าที่นี่มันมีทางออกหลายทาง ป่านนี้หนังจบไปนานแล้วมั้ง”เอ็มพูดพร้อมทำหน้าสำนึกผิด แต่ผมแทบจะหยิบเกมส์มันมาขว้างทิ้ง รู้ว่าผมร้อนใจยังจะทำเป็นเล่นอีก

“แล้วทำไมเพิ่งบอก ทีนี้จะทำไงล่ะ”

“พี่ลองโทรหาเจสิ ออกจากโรงหนังอาจจะเปิดโทรศัพท์แล้วก็ได้”เอ็มพูดก็ถูก แต่ถ้ารับจริงแสดงว่ารอบแรกที่โทรไปเจตั้งใจไม่รับสายน่ะสิ ผมเสี่ยงโทรหาเจอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิม นี่ก็ค่ำแล้วเจอาจจะกลับคอนโดพวกนั้นไปแล้วก็ได้ ผมไล่โทรหาตี๋ หาโก้ มันสองคนอยู่ที่ห้อง แต่เจไม่อยู่ และไม่รู้ว่าไปไหน ผมโทรกลับไปบ้าน ป้านอมก็บอกว่าเจไม่ได้ติดต่อไป ผมเดินนำเอ็มมานั่งบนรถ รู้สึกมึนๆ ไม่รู้จะเริ่มหาเจที่ไหนดี รู้ว่าเจคงไม่ได้หายไปไหนเหมือนเมื่อก่อน แต่.....ตอนนี้อยากเจอ….อยากเจอมาก......อยากให้อยู่ใกล้ๆ

“พี่เอ็กซ์ นั่นไงเจ”เอ็มสะกิดให้ผมมองรถที่กำลังขับผ่านไปตรงหน้า ใช่เจจริงๆ ด้วย แต่...นั่งอยู่ข้างใคร รถไม่คุ้น คนขับก็มองไม่เห็นหน้าด้วย ผมรีบสตาร์ทรถแล้วขับตาม การจราจรติดขัดทำให้ผมได้แต่ขับตามห่างๆ เพราะมีรถเข้ามาแทรก แต่ก็นั่นแหล่ะ เพราะรถติด ผมเลยขับตามได้โดยไม่คลาดกัน

นี่ก็ขับตามมาร่วมชั่วโมงแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าจุดหมายปลายทางของรถคันข้างหน้าคือที่ไหน พยายามบีบแตรก็แล้ว เปิดไฟสูงใส่ก็แล้ว แต่คันข้างหน้าก็ไม่ตอบรับอะไรสักอย่าง แถมพอผมจะแซงก็เหยียบหนีซะห่าง เอ็มมันก็ไม่เห็นใจพี่มันเลย นั่งเล่นเกมส์บ้าง โทรศัพท์บ้าง ไม่รู้มันมาช่วยผมหรือมาทำไมกันแน่

ในที่สุดรถมาก็ถึงจุดหมายปลายทางจนได้ นี่เจจะมาเที่ยวกับไอ้คนนั้นสองต่อสองเหรอ แถมยังมา.....ที่...แบบนี้อีก ผมเห็นมันจอดรถให้เจเดินเข้าไปในร้านก่อน ผมก็เลยรีบวนหาที่จอดรถแล้วเดินตามเจเข้าไปในร้าน โดยไม่ได้รอดูว่าใครคือคนที่มากับเจ

“มาทำไมกันที่นี่วะ ร้านอื่นไม่มีรึไง”ผมเดินบ่นตลอดทาง

“ที่นี่มันทำไมอ่ะพี่”

“.....เข้าไปก็ระวังหน่อยแล้วกัน ร้านนี้มีแต่เกย์ทั้งนั้นล่ะ”รู้นะครับว่าร้านนี้ก็ค่อนข้างปลอดภัย แต่อย่างไอ้เอ็ม เจอใครก็คุยกวนประสาทเขาไปทั่ว บางทีก็ดันหว่านเสน่ห์ไม่เลือกเพศ เผลอๆ จะโดนฉุดไม่รู้ตัว

“โอ้ววว....รู้ด้วย”เอ็มทำเสียงล้อเลียนผม ฟังแล้วอยากจะหันไปตบหัวมันสักป้าป

“ก็เคยพาลูกค้ามาเที่ยว อย่าพูดมากเลย ช่วยกันเข้าไปตามหาเจดีกว่า”ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันก็เพิ่งมาเอง แต่ไม่อยากบอกมันว่าผมมาบ่อยแค่ไหน ผมเดินนำเอ็มเข้ามาในร้าน ไอ้นี่ก็ดูจะตื่นเต้นกับบรรยากาศแปลกใหม่ สงสัยเพิ่งเคยมาที่แบบนี้ ความจริงร้านนี้ก็มีผู้หญิงมาเที่ยวบ้างนะครับ แต่เป็นอันรู้กันว่า ผู้ชายที่มาส่วนมากจะเป็นเกย์ ต่อให้เมายังไงก็ปลอดภัยกว่าผู้ชายที่มาเมาในนี้เยอะ

เพียงแค่ก้าวเท้าเข้ามาก็รู้สึกถึงสายตาหลายคู่ที่มองมา เอ็มเองก็คงรู้ตัว แต่...มันดันหันไปยิ้มให้เขาเฉยเลย ผมล่ะงงกับรสนิยมมันจริงๆ ที่หนักกว่านั้นคือ มันลากผมไปหาที่นั่งแล้วสั่งเหล้ากับมิกซ์มาเสร็จสรรพ นี่ผมไม่ได้พามันมาเที่ยวนะ มันเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า

“อะไรของมึงเนี่ยไอ้เอ็ม ให้มาช่วยตามหาเจนะ”ผมยืนกวาดสายตาไปรอบๆ ต่อให้มืดขนาดไหนผมก็จำเจได้ ขอแค่เห็นแว้บๆ ก็พอ

“พี่ก็ไปหามันสิ เดี๋ยวผมนั่งรอ”ดูมัน เป็นน้องภาษาอะไร ถ้าถึงคราวมันนะ ผมจะไม่ช่วยเลย

ผมเดินมองหาเจตามโต๊ะต่างๆ มองมากๆ เข้าก็มีคนเข้ามาคุยด้วย หรือไม่ก็ชวนนั่งด้วย ผมต้องปฏิเสธโดยบอกไปตรงๆ ว่ามาตามหาแฟน ผมหาจนทั่วแม้กระทั่งห้องน้ำ แล้วก็เดินออกไปที่ลานจอดอีกรอบ เดินจนเหนื่อยยังไม่เจอเจ แต่พอกลับมาดันเจอ......คนที่ไม่ได้อยากเจอ

“มาได้ไงวะ”

“ดีครับพี่เอ็กซ์ .....บังเอิญจัง”ตี๋ยกมือไหว้ผม ส่วนคนข้างๆ มันแค่พยักหน้าให้ผมตามสไตล์มัน

“บังเอิญเชี่ยไร เจโทรชวนมาก็บอกพี่เขาไปดิ”นี่ก็คำพูดตามสไตล์มันอีกเหมือนกัน

“เจโทรหาพวกมึงเหรอ”ผมถามโก้ มันก็พยักหน้าให้ เริ่มน่าสงสัยแล้วสิ ยิ่งมีไอ้โก้มาเกี่ยวด้วยแบบนี้

“เห็นบอกจะมาเที่ยวกับลูกค้า เลยชวนพวกผมมาแจม แต่พอมาถึงดันโทรหาไม่ติด”ตี๋ตอบพร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่ม ผมเพิ่งสังเกตุเห็นว่าพวกมันนั่งดื่มกันมาสักพักแล้ว หาเจไม่เจอยังมีอารมณ์ดื่มกันอีกนะพวกนี้ ผิดปกติคูณสอง

“อ่ะพี่ ดื่มสักแก้วสิ ได้ข่าวว่าหมู่นี้เที่ยวบ่อยไม่ใช่เหรอครับ”โก้ยื่นแก้วที่เพิ่งชงเสร็จมาให้ผม มันไม่ได้เป็นคนชงให้ผมหรอกนะครับ พนักงานเดินมาชงแล้วมันยื่นให้เฉยๆ

“เออ เจเล่าให้ฟังเหรอวะ”ลองไอ้โก้พูดแดกดันผมขนาดนี้ก็มีเฮแน่ๆ มันรู้อะไรมาชัวร์ อยู่แต่ว่ารู้ลึกแค่ไหน

“ก็นิดหน่อย แต่ผมก็บอกมันไปแล้วว่ามันเป็นงาน เจควรจะเห็นใจพี่ แล้วก็ควรจะ...แบ่งเบาภาระไปบ้าง”

“เฮ้ย!! พูดงี้ได้ไงวะ อย่างเจน่ะทำไม่ได้หรอก ต้องคอยพาลูกค้าไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ อันตรายจะตาย พี่เป็นห่วงถึงไม่เคยปล่อยให้เจมาด้วย”อันนี้พูดจริงๆ ครับ ลูกค้าที่มาติดต่อที่โรงแรมถ้าเป็นผู้หญิง ส่วนมากก็จะเป็นพวกที่มีความมั่นใจสูงมาก ถ้าเป็นผู้ชาย...ส่วนมากก็ไม่ใช่ชายแท้ แค่เจนั่งทำงานกับผมแล้วเจอคนพวกนั้น ผมก็ต้องคอยกันท่าจนปวดประสาทแล้ว

“อ้าวเหรอ...เจมันไม่ยักรู้”

“มันก็เหมือนงานนอกเวลา ใช่ว่าพี่จะต้องทำตลอด....เอ่อ....อืม...ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพี่พูดกับเจเอง”ยิ่งพูดยิ่งรู้ตัวครับ ผมรู้ว่าผมไม่ได้ผิด เพียงแต่ทำไม่ค่อยถูก โก้เองก็มองยิ้มๆ ก่อนจะยกแก้วข้ามหน้าตี๋มาชนกับผมเหมือนเป็นสัญญาณสงบศึก ส่วนเอ็มนั่งร้องเพลงคลอไป ชนแก้วกับผมบ้าง ตี๋บ้าง ไม่แปลกใจในตำแหน่งการนั่งเลยครับ ไม่ว่าเมื่อไหร่...โก้ก็ขวางเอ็มมันได้ตลอดสิน่า ไม่รู้จะดีใจหรือหนักใจ....เอาเป็นว่าสนใจเรื่องตัวเองก่อนท่าจะดี

ร้านนี้บรรยากาศดีนะครับ เก้าอี้ไม่เบียดกันมาก วงดนตรีก็เล่นดี เพลงหลากหลายสไตล์ ไม่เสียแรงที่ไอ้ฟ้าแนะนำ

“พี่เอ็กซ์ๆ นั่นใช่เจป่ะ”ตี๋สะกิดให้ผมมองไปที่โต๊ะด้านหน้า ผมเห็นเจยืนคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้ สักพักก็เดินไปทางหลังร้าน พอผมจะเดินไปหาก็มีมือใครไม่รู้รั้งไหล่ผมเอาไว้

“อ้าวไอ้ฟ้า มาด้วยเหรอวะวันนี้”

“กูสิต้องถามมึง ร้านนี้กูมาประจำอยู่แล้ว”อย่างที่บอก ฟ้ามันเป็นลูกค้าประจำระดับวีไอพีของที่นี่ เวลาพาลูกค้ามาผมก็มักจะชวนมันมาด้วย หรือไม่ก็แจมกับระหว่างกลุ่มผมกับมัน

“เออกูลืม มึงนั่งกับพวกนี้ไปก่อนนะ เดี๋ยวกูไปหาเจก่อน”

“อะไรวะ เพื่อนฝูงอุตส่าห์เดินมาหาเสือกเดินหนี เจอยู่กับมึงทุกวันอยู่แล้ว มึงน่ะแหล่ะนั่งลงคุยกับกูก่อน”ฟ้าไม่พูดเปล่า มันล็อคคอผมไว้แน่นเลย

“อะไรของมึงเนี่ย กูขอไปหาเจก่อนแป๊ปนึง เดี๋ยวมาคุยด้วย”ผมพยายามแกแขนไอ้ฟ้าออก แต่มันก็ไม่ปล่อย แถมหันไปหัวเราะกับไอ้เอ็มอีก อ้าว...ทำไมเหลือไอ้เอ็มคนเดียว ไอ้สองตัวนั้นหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่

“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวค่อยไป เพลงชาติมาแล้วมึงจะเดินไปเดินมาได้ไงเล่า”ฟ้ามันชอบพูดอย่างนี้ทุกทีที่มีเพลง I will survive ดังขึ้น ผมพยายามแกะแขนมันเท่าไหร่มันก็ไม่ปล่อยจนผมเริ่มจะโมโห แถมไอ้เอ็มยังพยายามจับหน้าผมให้หันไปทางวงดนตรีอีก จะอ้าปากด่ามันก็ต้องอ้าปากค้างเพราะนักร้องที่ยืนอยู่ด้านบน

“เจ!”ไม่ให้ตกใจได้ไงครับ อยู่ดีๆ เจก็ยืนอยู่บนเวที แถมเสื้อผ้าก็ยัง.....เอ่อ....เซ็กซี่มากๆ เสื้อเชิ๊ตสีชมพูบางๆ จนเห็นรูปร่าง กางเกงยีนส์ซีดๆ ที่ไม่รู้ว่าใครจงใจกรีดเนื้อผ้าบริเวณต้นขาจนมองเห็นขาอ่อนขาวๆ ผมที่ยาวปรกคอถูกมัดหลวมๆ ปล่อยไรผมละตามต้นคอขาวๆ ยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก กระดุมเสื้อก็มีตั้งหลายเม็ด แต่เจทำไมติดแค่สองเม็ดกลาง โชว์หน้าอกกับเอวคอดๆ ทำไมเนี่ย พอคิดว่าเริ่มตั้งสติได้ เจก็เริ่มร้องเพลงชาติที่ไอ้ฟ้ารอ พร้อมกับเสียงตะโกนแซวแล้วร้องร่วมดังจากทุกโต๊ะ แต่.....สติผมก็เริ่มหลุดไปอีกรอบ เพลงจบ....แต่สติยังไม่กลับมา เมื่อคนที่ร้องเพลงบนเวทียังไม่หยุด แต่กลับร้องต่ออีกเพลงด้วยท่าทีสบายๆ ระหว่างนั่งห้อยขากับเก้าอี้ทรงสูงบนเวที แต่...ท่านั่งสบายๆ กลับทำให้คนด้านล่างหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะกางเกงที่ขาดเป็นรอยกว้างไม่ได้พอดีรูปร่างจนรัดเรียวขา แต่กลับเหลือพื้นที่ให้มองเข้าไปเห็น.......ขอบกางเกงในสีขาว

“…ซี้ดด..เจแม่ง…..ว่ะ”

“ไอ้เชี่ยฟ้า!!”ผมหันไปตะคอกมันโดยไม่สนใจว่าช่องว่างที่เว้นไว้คือคำว่าอะไร ไม่พูดออกมาก็เดาได้ ไอ้พวกที่อยู่ในร้านก็จ้องกันตาไม่กะพริบ โต๊ะติดเวทีมีบางคนก้มลงไปมองเวลาเจเดินเฉียดมาใกล้ๆ ด้วย ถ้าคิดว่าผมจะรอให้เพลงจบแล้วรอเจเดินลงมาก็ฝันไปเถอะ

“เฮ้ย! จะไปไหนน่ะ”

“ปล่อยนะเว้ย ไม่งั้นถึงเป็นมึงกูก็ไม่เว้น”ผมสะบัดมือฟ้าที่จะจับไหล่ผม มันก็ยกมือขึ้นเหมือนยอมแพ้ แต่กว่าจะฝ่าฝูงชนเดินใกล้เวทีได้ เจก็เดินลงแล้วหายไปทางห้องน้ำด้านหลังแล้ว

ผมเดินไปก็เห็นเจกำลังยืนล้างมืออยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ โดยมีคนที่อยู่ด้านในจ้องกันตาเป็นมัน ผมรีบเดินไปยืนซ้อนข้างหลังให้เจเห็นผมสะท้อนในกระจก...และแน่นอน...ตอนนี้เจเห็นแล้ว แต่....ยิ้ม

“อ้าวพี่เอ็กซ์....มาได้ไงครับ”เจพูดโต้ตอบผมผ่านกระจก พร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเป้ที่วางอยู่ขึ้นมาซับเหงื่อ

“เจนั่นแหล่ะมาได้ไง แล้วใครบอกให้แต่งตัวแบบนี้เนี่ย”ยิ่งยืนใกล้ๆ ยิ่งอยากจะบ้า เสื้อบางจนคิดว่าแค่กระชากที่เดียวก็คงหลุดติดมือ กางเกงก็ไม่ได้มีรอยขาดแค่ด้านหน้า ด้านหลังก็มีรอยกรีดเล็กๆ ใต้ก้น

“เจพาลูกค้ามาเลี้ยง แล้วพี่ล่ะ”

“เจ.....พี่รู้ว่าเจงอนพี่ แต่เรากลับบ้านกันก่อนนะ มีอะไรไปคุยที่บ้าน”ผมรู้ว่าที่เจทำไปเพราะอยากประชดผม หรือแกล้งผม แล้วนี่คงเป็นแผนไอ้พวกนั้นโดยมีไอ้โก้เป็นตัวนำเหมือนเคย แต่เอาเถอะ.....ตอนนี้ขอพาเจออกไปให้พ้นสายตาคนพวกนี้ก่อนดีที่สุด

“......ก็ได้”เจหันหน้ามาพร้อมหุบยิ้ม ผมเลยโอบไหล่เจเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของแล้วเดินออกจากห้องน้ำตรงไปที่รถทันที

[G_wa]

เพียงแค่ขับออกจากร้านไม่กี่นาที เจก็หยิบกระเป๋าเป้ใบเล็กมาเปิดออกแล้วหยิบ.....เบียร์....ออกมาเปิดดื่มหน้าตาเฉย

“เจ! ดื่มทำไมล่ะ เดี๋ยวก็เมาหรอก”

“....นิดหน่อยเอง”เจพูดอ้อมแอ้มเบาๆ เหมือนใช้ความคิดหนัก ผมเลยลองยกมือไปโอบไหล่ให้เจเอนมาทางผม เมื่อกี้อยู่ในร้านไม่ค่อยได้กลิ่น ไม่ได้สังเกตุสีหน้าด้วย...แต่ตอนนี้ชัดเลย....ท่าทางจะดื่มมาก่อนหน้านี้แล้วแน่ๆ หน้าแดง หน้าเยิ้มเชียว ผมก็ว่าทำไมเจกล้าขึ้นไปร้องไปเต้นแบบนั้น สงสัยมีดื่มย้อมใจ เฮ้อ...ในเมื่อลำบากขนาดนั้นก็ไม่รู้จะทำๆ ไม

“ไม่ต้องกินแล้ว เมาแล้วใช่มั้ยเนี่ย”ผมพยายามแย่งกระป๋องเบียร์ออกจากมือ แต่เจไม่ยอม ชักมือหลบไปหลบมา ถ้าไม่ติดว่ากำลังอยู่บนทางด่วนก็จะลงทุนจอดรถอยู่หรอกนะ

“....ป๋องเดียว....นะ...นะนะ”เอาเข้าไป ไม่พูดเปล่า เอาหัวมาถูไหล่ผมอีก แล้วผมจะขัดได้ไงล่ะ มาไม้นี้น่ะ

ผมก็ขับไป เหลือบมองเจไปด้วย จนรู้สึกว่าเจ้าตัวจะกลั้นใจกระดกจนหมดนั่นแหล่ะ หน้าเบ้เพราะความขมและฝืดคอยังจะพยายามอะไรไม่เข้าเรื่องอีก แล้วใครมันเอาเบียร์เตรียมใส่กระเป๋าให้เจวะเนี่ย

“....พี่เอ็กซ์.........”

“ครับ ว่าไง”เรียกแล้วก็ไม่พูด ผมเลยต้องขานรับแล้วถามแทน ท่าทางเมาได้ที่แล้ว

“...เจ....หนาว....ขา”สมควรจะหนาวอยู่หรอก กางเกงมันขาดเป็นรอยกว้างแล้วมานั่งให้แอร์เป่า แต่...ขอร้อง อย่าเอามือตัวเองสอดเข้าไปลูบต้นขาเล่นได้มั้ย คนมองหัวใจจะวาย

“....เอาเสื้อพี่ไปคลุมไป”ผมดึงเสื้อที่คลุมเบาะนั่งส่งให้เจ แต่เจไม่รับ แถมยังโยนไปเบาะหลังอีก

“...ม่ายยย.....นี่....อุ่นกว่า”ไอ้...นี่...ของเจน่ะ มันคือมือพี่นะ แล้วขาเจก็ไม่ใช่เกียร์ด้วย จะเอามือพี่ไปวางทำไมเนี่ย คนเมาไม่รู้สึกอะไร แต่....คนไม่เมาสติกำลังกระเจิง ยิ่งช่วงนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้านเร็วๆ อยู่ ทำไมบนทางด่วนไม่มีโรงแรมสักแห่งเนี่ย

“เอ่อ...เจ...พี่ขอมือคืนก่อนนะครับ พี่ขับรถไม่ถนัด”ผมดึงมือตัวเองกลับมา เจก็ยอมปล่อยง่ายๆ ผมควรจะโล่งใจ ถ้าเจไม่....เอาหัวมาหนุนตักผม

“...เจ....ง่วงก็เอนเบาะ......โอ๊ะ…..”หมดแล้ว...คำพูดที่อยากพูดต่อ เจไม่ได้นอนนิ่งๆ ขยับยุกยิกกอดขาผมเพื่อให้ได้ท่านอนที่สบาย แต่...ลำบากผม จากที่ขับช้าๆ เพื่อความปลอดภัยก็เหยียบเต็มสตรีม มือที่ควรจะวางไว้แถวเกียร์รถหรือจับพวงมาลัยสองมือเพื่อความปลอดภัย ก็ย้ายมาจับหัวเจให้ห่างจาก....เกียร์ตัวเอง

ยอมรับว่า...เป็นครั้งแรกที่ต้องใช้สมาธิในการขับรถมากที่สุด ขับเร็วมากก็ไม่ค่อยได้ เพราะรถกระตุกแทบทุกครั้งที่เจขยับตัว พูดอะไรพึมพำฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะสมาธิผมแตกไปนานแล้ว จำทางกลับบ้านได้ก็ดีบุญแล้ว จะให้นั่งตอบคำถามเจอีกคงไม่ไหว กว่าจะขับเข้ามาจอดในบ้านได้ทำเอาเหงื่อตก รู้สึกอุณหภูมิในรถสูงผิดปกติ ดับเครื่องเรียบร้อยแต่ยังออกจากรถตัวเองไม่ได้ เพราะคนที่นอนหนุนไม่ยอมขยับ

“เจ....ถึงบ้านแล้วนะ เข้าบ้านกันเถอะ”

“...อื้ม....”

“อื้มก็ลุกสิครับ เดี๋ยวพี่อุ้มเข้าบ้านก็ได้”ยอมรับว่าอารมณ์กระเจิง แต่...ก็เหนื่อยและง่วง ปนหิวนิดหน่อย ไม่แน่ใจว่าอยากทำอะไรก่อน เพราะคนนอนดูเหมือนจะเมา ทำให้สิ่งที่อยากทำอันดับแรกต้องตัดทิ้งไปก่อน

“วันนี้...สนุ๊ก...สนุก”

“ไม่สนุกเลยครับ ไม่สักนิด พี่ตามหาเจทั้งวันเลยนะ ข้าวปลาไม่ได้กิน เจกับพวกนั้นก็เอาแต่แกล้งให้พี่วิ่งวุ่น เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย”ผมเริ่มพูดได้ถนัดหน่อยเพราะเจยอมนอนนิ่งๆ ไม่ขยับยุกยิกแล้ว

“……..”เจเงียบไม่พูดอะไร ผมเลยก้มลงมองชัดๆ ก็เห็นนอนนิ่งไปแล้ว

กว่าจะออกจากรถตัวเองแล้วอุ้มเจขึ้นมาบนห้องได้ก็เล่นเอาเหนื่อยได้อีก เพราะคนที่คิดว่าเมาหลับดันลืมตาตื่นตอนเดินเข้าบ้าน แล้วก็เอาแต่หอมแก้มผมพร้อมหัวเราะคิกคักมีความสุขอยู่คนเดียว

“จะเช็ดตัวหรืออาบน้ำครับ”ผมถามเจที่ยังไม่ปล่อยมือที่คล้องคอผม ถึงแม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียงแล้ว

“ฮิๆ....หน้าตลกอ่ะ.....ตามหาเจ.....ทั้งวันเลย”

“ครับ ตลกก็ตลก แล้วหายงอนพี่ได้ยัง”ผมถามแต่ได้รับการส่ายหน้ารัวๆ เป็นทำตอบ เอาเถอะ ถือว่ายังพอฟังผมรู้เรื่องอยู่

“แล้วจะให้พี่ทำไงครับ พี่ต้องทำงานเจก็รู้นี่นา”ทำงานกลับมาเหนื่อยๆ แล้วเห็นเจรออยู่มันก็ทำให้อิ่มใจ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ามันเหงาขนาดไหน ไม่ค่อยอยากให้เจต้องนั่งเหงาอีกแล้ว

“....ไปด้วย....นะนะ”เมาแล้วพูดสั้น แต่ไม่ได้ใจความเท่าไหร่ ต้องมาแปลเองอีกรอบ

“ไปด้วยไม่ได้ พี่บอกตรงๆ เลยก็ได้ว่าพี่ไม่ชอบให้คนอื่นมองเจน่ะ แค่นี้ก็ไม่ค่อยอยากให้ไปติดต่องานข้างนอกแล้ว พวกทำงานสายนี้กี่รายๆ ที่มาเห็นเจก็ตื้อขอเบอร์กับพี่ทั้งนั้น ถ้าไปเที่ยวด้วยไม่โดนลวมลามเลยเหรอ พี่ยังไม่อยากมีปัญหากับลูกค้านะ”ปกติก็ไม่เคยบอกเจหรอกครับว่าทำไมถึงไม่ให้ไป แต่หลังจากทำงานมาสักพักถึงได้รู้ว่า พวกที่มาติดต่องานกับผมมักจะไปขอเบอร์เจกับพี่บอล หรือไม่ก็พนักงานคนอื่น กล้าหน่อยก็ขอกับผมนี่แหล่ะ ดีว่าลูกน้องผมเกือบทั้งหมดจะรู้ดีอยู่แล้วว่าผมกับเจเป็นอะไรกัน เขาก็เลยไม่บอก ยิ่งสัปดาห์ที่แล้วพวกทีมงานที่ผมเคยไปฝึกงานด้วยมาพักร้อนกันที่นี่ เรียกได้ว่าอยากจะห้ามเจไปทำงานเลย แค่เห็นเจวันเดียวตอนที่แวะมาทักทายผม พวกนั้นก็คะยั้นคยอให้ผมพาเจไปเที่ยวให้ได้ ถึงจะรู้ว่าเจเป็นอะไรกับผม แต่มันก็ไม่ถือ ขอให้ไปนั่งให้พวกมันทำความรู้จักหน่อย เรียกได้ว่าแค่นั่งมองแล้วลวนลามทางสายตาก็ยังดีว่างั้น

“งั้น....พี่ก็...ไม่ต้องไป”

“ส่วนมากเป็นลูกค้าที่ติดต่อกับพี่โดยตรงทั้งนั้น พี่เลยต้องลงไปรับรองด้วยตัวเอง เข้าใจมั้ยครับ”ส่วนมากก็เป็นลูกค้าเก่าๆ ทั้งนั้น แต่...ยอมรับว่าบางครั้งก็มีการแนะนำเป็นทอดๆ ผมเลยต้องออกไปบ่อยหน่อย

“เจ.....เป็นอะไรครับ...โกรธพี่เหรอ”ผมพูดไปแล้วเจเงียบไม่ตอบอะไรกลับมา แต่กลับรั้งคอจนผมต้องลงไปนอนบนเตียงเพื่อตามใจ

“วันนี้....เจน่ารักมั้ย”

“น่ารักทุกวันอยู่แล้วครับ แต่ถ้าจะให้ดี อย่าแต่งแบบนี้ให้คนอื่นเห็นอีกจะดีกว่า พี่หวง”

“ฮิฮิ....เจก็หวง....กลับดึก.....เจ...นอนคนเดียว....เกือบทุกคืนเลย......เหง๊า...เหงา...”

“....งั้น....พี่จะพยายาม....ไม่ดึกแล้วกันนะ”

“.....งั้น...เจก็จะไม่ดึกด้วย”

“เฮ้ย ไม่ได้ เจไม่ต้องไปเที่ยวอีกนะ ไว้ไปกับพี่คนเดียวพอ ยิ่งร้านวันนี้ยิ่งห้ามเลย”

“.....ขี้โกง....เมื่อก่อน...ยังได้เลย”

“โธ่เจ....พี่ไม่อยากให้เจกินเหล้าเท่าไหร่หรอกนะ นานๆ ครั้งก็พอ อย่าเยอะด้วย ถึงหมอจะบอกว่าเจดีขึ้น แต่ไม่ได้บอกว่าหายซะหน่อย เกิดกลับมาปวดท้องแล้วต้องผ่าตัดล่ะ เชื่อพี่นะ อย่าไปเที่ยวเลย พี่เป็นห่วง”ผมน่ะ หวงและห่วงเจมากกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย ผมยอมรับ ขนาดพวกเพื่อนมันผมยังไม่ค่อยยอมให้ไปค้างตามลำพังบ่อยๆ เลย ไม่รู้ว่าใครจะเป็นแบบผมมั้ย แต่รู้สึกยิ่งนานก็ยิ่งรักเจมากขึ้น ไม่อยากให้ใครมองเลย พวกลูกค้าที่พยายามจีบเจแล้วโดนกันก็มักจะเอามาอ้างแล้วบังคับให้ผมไปแทนตลอด ให้พี่บอลไปคนเดียวพวกนั้นก็ไม่ยอม ถ้าบอกเจไปมีหวังได้โวยผมแน่ๆ แค่ทนเฉพาะลูกค้ารายใหญ่ๆ เท่านั้น

“....เจ...ห่วงด้วย.....นะ....นะ”

“เฮ้อ....ก็ได้ครับ....ต่อไปนี้พี่จะพยายามให้น้อยลงแล้วกันนะ”

“ดีๆ....ทำดี....มีรางวัล”

“ฮึ...รางวัลอะไรครับ”ผมถามปนหัวเราะ ดูเถอะว่าเรียนจบทำงานแล้วยังไม่เห็นโตขึ้นเลย ขี้อ้อนหนักกว่าเดิมอีก ผมรอดูว่าเจจะมีรางวัลอะไรให้ แต่เจกลับบอกให้ผมลุกขึ้นนั่ง งงเลย นอนคล่อมอยู่ดีๆ ให้นั่ง แล้วเจก็นั่งตามแต่ยื่นหน้ามาหอมแก้มผมด้วย

“เนี่ยนะรางวัล แค่นี้เอง”ผมพูดแกมน้อยใจ รางวัลไม่เห็นคุ้มค่าเหนื่อยเลย ขับรถทั้งวัน ข้าวปลาไม่ได้กิน

“เฮ้ย! ทำอะไร”กำลังแกล้งน้อยใจอยู่ดีๆ มือเล็กๆ ของเจก็ยื่นมาปลดเช็มขัดผมหน้าตาเฉย แถมยังดูมุ่งมั่นแบบแปลกๆ คือ...เจเริ่มก่อนมันก็ดีนะ แต่......เมาหนักไปเปล่าเนี่ย ทุกทีไม่เห็นเคยทำ

มือผมกับเจก็พัลวันกันอยู่ที่กางเกงจนในที่สุด เจก็ประสบความสำเร็จในการถอดเข็มขัดผมออกไป ไอ้อาการที่สงบลงจากในรถก็เริ่มตื่นขึ้นมาใหม่เพราะมือที่ปัดไปปัดมาและก็....คว้าหมับ...จนผมสะดุ้ง

“...อืม.....เจทำอะไร”เจไม่ตอบแต่กลับลุกขึ้นมานั่งคล่อมผมแล้วก็ยื่นหน้ามาจูบปากผมเบาๆ ปากนุ่มคลอเคลียไม่ห่างจนผมเริ่มตอบรับ มือก็ลูบสะโพกมนเบาๆ แค่ที่นั่งทับก็...ทรมานพอแล้ว ไม่ต้องขยับเสียดสีไปมาก็ได้

หลังจากยุ่งกับกางเกงผมได้สักพักก็เปลี่ยนมาถอดเสื้อผมออกแทน เจเลื่อนหน้าจูบซอกคอผมเบาๆ ไม่ต่างจากผมที่ซุกไซร้ใบหน้าและซอกคอเจไม่ห่าง มือที่ว่างอยู่ก็เลื่อนไปลูบยอดอกเบาๆ เจเลื่อนสะโพกบดลงมาเสียดสีกับด้านล่างผมอย่างจงใจ และเน้นจังหวะจนผมหายใจไม่ทั่วท้อง ถึงแม้จะมีกางเกงขวางกั้นก็ไม่สำคัญ เพราะตอนนี้ร่างกายผมมันพร้อมเต็มที่และเจเองก็สัมผัสได้

จากที่อยากรู้ว่าเจจะทำอะไรต่อก็ต้องเป็นฝ่ายสานต่อด้วยความใจร้อน ผมพลิกตัวเจให้นอนราบบนเตียง ปลดเสื้อตัวบางและกางเกงของเจออกอย่างง่ายดาย ยอดอกนุ่มๆ ถูกหยอกล้อด้วยปลายลิ้นวนไปมาทั้งสองข้าง เสียงครางดังเบาๆ ทุกครั้งที่ผมปลุกเร้าตามจุดไวสัมผัสของเจ ฝ่ามือลากวนบั้นท้ายเนียนและกอบกุมแก่นกาย แต่เพียงแค่สัมผัสเพียงปลายนิ้ว เจก็ปัดมือผมออก พอลองใหม่ก็ได้รับผลแบบเดิม ผมเงยหน้ามองเจเพื่อหาคำตอบ แต่ที่ได้รับกลับกลายเป็นการที่เจดันตัวผมออก แล้วเป็นฝ่ายนั่งคล่อมอีกครั้ง

เจเลื่อนตัวลงช้าๆ จนแก่นกายด้านหน้าสัมผัสกัน ฝ่ามือนุ่มที่กอบกุมรวบเอาไว้ไม่รอบ แต่เพียงแค่ขยับเบาๆ ก็กระตุ้นอารมณ์ได้มากกว่าทุกครั้ง

“อืม...ม”ผมพยายามกลั้นเสียงและอารมณ์ตัวเองโดยปล่อยให้เจทำอย่างที่ตั้งใจ เจเปลี่ยนมารูดรั้งเบาๆ ปลายนิ้วที่สัมผัสอย่างช่ำชองต่างจากทุกครั้ง

“อาาา....เจ.....เจ......”เหมือนยิ่งผมส่งเสียงหรือแสดงอาการมากเท่าไหร่ คนด้านบนก็ยิ่งเพิ่มสัมผัสมากขึ้น มือนุ่มๆ กระตุ้นอารมณ์ได้ดีทุกครั้งที่สัมผัส ปลายนิ้วไล้วนเบาๆ แต่ทำให้ผมต้องเม้นปากไว้แน่น ลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดจนขนลุกเกรียว ผมดันตัวขึ้นมองคนตัวเล็กที่นั่งหมอบอยู่ระหว่างขา จับจ้องสิ่งที่สัมผัสอยู่ในมือเหมือนชั่งใจอยู่นานจนผมเผลอกลั้นหายใจแล้วลุ้นตาม ปลายลิ้นนุ่มสีสดจะยื่นออกมาสัมผัสส่วนปลายเบาๆ มือเล็กที่ยังกอบกุมไว้ก็ยังขยับทิ้งระยะบางช่วงให้ผมได้หายใจ เรียวลิ้นนุ่มตวัดรอบแก่นกายช้าๆ ซ้ำๆ กันหลายรอบก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรียวปากนุ่มที่ครอบลงมารวดเร็วจนทำให้ผมสะดุ้งลุกขึ้นมานั่งเต็มตัว และเผลอเอื้อมมือไปจับศีรษะเจไว้

เจถอนปากออกมาแล้วเงยหน้ามอง ผมไม่รู้ว่าตีความหมายถูกมั้ย แต่ก็ยกมือตัวเองออกมาวางราบบนที่นอนตามเดิม เจค่อยๆ ก้มลงไปแล้วทำแบบเดิมช้าๆ ริมฝีปากบางครอบลงแก่นกายสลับกับเรียวลิ้นตวัดเลียรอบๆ ใจหนึ่งก็อยากให้เจทำให้จบๆ ใจหนึ่งก็อยากจะเปลี่ยนมาเป็นคนเริ่มเองเพราะใกล้จะทนไม่ไหว และคนที่พยายามปลุกเร้าผมคงเข้าใจ เพราะยิ่งเจเพิ่มสัมผัส ผมก็ยิ่งทนไม่ได้จนเผลอขยับสะโพกหรือจับศีรษะเจแล้วเป็นฝ่ายขยับเอง แต่เจคงไม่ถนัดเพราะเหมือนจะสำลักหลายรอบ สุดท้าย...ผมก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

“อ๊ะ......ดะ...เดี๋ยว”เจร้องห้ามทันทีที่ผมดึงตัวเจขึ้นมาแล้วพลิกให้นอนหงาย

“เจ...อย่าห้ามพี่เลยนะ”ผมเอื้อมไปหยิบเจลที่ลิ้นชักหัวเตียงมาชโลมลงบนนิ้วก่อนจะสอดเข้าไปด้านหลังช้าๆ เจสะดุ้งน้อยๆ ได้ยินเสียงครางหวิวเบาๆ ผมเลยจับหน้าเจหันมาจูบปลอบ

“ดะ....เดี๋ยว....ก่อน....”เจหันหน้าหนีแล้วพยายามห้าม แต่ผมก็ไม่ค่อยอยากฟัง เปลี่ยนมาจูบไซร้ซอกคอตามแรงอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่

“......อื้ออ.......พี่....เอ็กซ์.....อ๊ะ.....”ผมไม่ได้สนใจว่าเจจะพูดอะไร พอเห็นว่าร่างกายเจพร้อมแล้วก็เปลี่ยนจากเรียวนิ้วที่สอดแทรกอยู่เป็นแก่นกายที่ถูกปลุกเร้าเต็มที่จากคนที่นอนอยู่ด้านล่าง เสียงหวานที่พยายามจะพูดอะไรบางอย่างก็กลายเป็นเสียงครางหวิวแทน สะโพกมนยกรับแรงกระแทกช้าๆ ก่อนจะหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เรียวปากนุ่มถูกปิดกั้นเสียงคราง ปลายลิ้นหยอกเย้าในโพรงปาก เร่งเล้าสัมผัสอย่างต่อเนื่อง ช่องทางด้านหลังบีบรัดทุกครั้งที่ขยับกาย หน้าหวานสะบัดเกลือกกลิ้งบนเตียงนุ่มเมื่ออารมณ์มาถึงขีดสุด ผมเร่งจังหวะขยับสอดใส่และปรนเปรอแก่นกายด้านหน้าเพื่อปลดปล่อยพร้อมๆ กัน เสียงครางหวิวร้องดังพร้อมกับร่างที่กระตุกเล็กๆ เมื่อปลดปล่อยหยาดรักออกมา แรงบีบรัดด้านหลังทำให้ต้องรั้งสะโพกไว้ก่อนจะขยับสอดใส่กระชั้นขึ้นและปลดปล่อยตามร่างเล็กที่นอนหอบหายใจด้านล่าง

บทรักจากอารมณ์ที่คุกรุ่นจากการเย้ายวนของร่างเล็กที่ปล่อยให้ผมตักตวงหลายต่อหลายครั้ง จนดำเนินไปถึงขีดสุดของร่างกาย ร่างเล็กนอนนิ่งเผยอริมฝีปากแดงช้ำจากการจูบหลายครั้ง ดวงตาปรือปรอยหอบหายใจน้อยๆ ผมอุ้มเจเข้าไปในห้องน้ำ แล้วจัดการอาบน้ำเพื่อให้สบายตัวก่อนจะพากลับมานอน

“วันนี้ไม่ต้องไปทำงานนะครับ เดี๋ยวพี่ไปคนเดียว”ผมกระชิบบอกคนที่นอนหลับตาพริ้มซุกอกอยู่ใกล้ๆ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่น เจคงไม่ไหวแน่ๆ

“....อื้ม....”เสียงขานรับในลำคอเบาๆ จากคนที่ใกล้หลับ

“....แล้ว...ตอนนั้น...จะห้ามพี่ทำไมเหรอ”พออารมณ์สงบ สติก็มา ไม่รู้ว่าพยายามจะพูดอะไร เห็นเหมือนจะห้ามตั้งหลายครั้ง

“...อื้ม........ไม่....ทันแล้ว”เจพูดมาทำเอางงหนักกว่าเดิม.....อะไรไม่ทัน วิธีที่จะหลอกถามเจได้มีสองทางคือไม่ตอนเมาก็ตอนง่วง ซึ่งตอนนี้...กำลังเหมาะ

“อะไรครับ บอกตอนนี้ก็ได้ เดี๋ยวพี่ทำให้”

“.....ฮื่ออ......เขาให้ขอ.....ตอนยังไม่...เสร็จ”

“หืมมมม....”ผม...ไม่ได้ฟังผิดใช่มั้ย ใครให้ขอ ขออะไร.....แล้วทำไมต้องขอตอนนั้น ถ้าเจทำได้จริงๆ ผมมีหวังอึดอัดตาย...ที่สำคัญ...ไม่ได้อยากจะคิดแง่ลบหรอกนะ...แต่เจไปหัดวิธีพวกนั้นมาจากไหน นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เจยอม...ใช้ปาก

“....ฮื่อออ...จะนอน….ไปถามโก้โน่น”เจพูดแบบนี้ งานนี้ก็สวยสิ ยิ่งสงสัยอยู่ว่าวางแผนอะไรกันตั้งแต่เมื่อไหร่ กะว่าจะไปเคลียร์อยู่แล้วว่าทำไมปล่อยให้เจไปร้องเพลงแล้วแต่งตัวแบบนั้น แต่นี่....แสดงว่ามีมากกว่าที่ผมคิดใช่มั้ยเนี่ย
.
.
.
.
.
.
.

ติดตาม......เบื้องหลังได้ที่นี่
.
.......แต่....
.
.
.
.
.
.
.
.
..........เมื่อไหร่ไม่รู้

[nanalonely]

จี

ไปอ่านก่อนนะ






อ่านแล้ว




 

[life_fracture]

 :เตะ1:




งานเข้าอีกล่ะ




แต่แหม


 

[→Yakuza★]

ก๊าซซซซซซซซ เจจ๋าเซ็กซี่มั่ก โฮกกกกกกกกกก

อย่าว่าแต่พี่เอ็กซ์เลย   เราก็หวั่นไหว

อยากอ่านโก้ตี๋บ้าง  จะเอาๆๆๆๆๆๆ

รักพี่จีจัง 

[Q_bi_Q]

แหล่มม๊ากกกกกก อ่านแล้วเลือดหมูกแทบพุ่ง แต่อยากอ่านของตี๋กะเอ็ม ชอบๆๆ แต่งเปงภาคพิเศษเยยยย

[Ryze]

ว้ากกก กั้กๆๆๆๆๆๆๆ

ชอบว่ะ

 

[loveorlike]

 :m1:อย่างน่ารักเลยเจ
ไม่ไหวแล้วนั้นสิพี่เอ็กซ์ไปถามให้ได้เลยนะ
ว่าขออะไรโอ๊ยยยยยยย...เห็นด้วยกับพี่เอ็กซ์ทุกประการไม่ควร
ปล่อยให้ไปเจอลุกค้าจริงเลย

รอเบื้องหลัง