ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ____________________________________________________________________________
กะเทยดอย....................ชีวิตแสนทรหด (หรือเปล่า)
ในขณะที่ฉันกำลังนอนหลับสบายใต้ผ้าห่มอุ่น และในอ้อมกอดของชายคนนึง.......................
“เฮ้ย! อีตุ๊ด มึงทำอะไรกับกู”
ฉันสะดุ้งตื่น ยังไม่ทันจะรู้เรื่องอะไร
ตุ๊บบบบ! ..................... กำปั้นของชายคนนั้นทุบเข้าที่หลังฉันอย่างแรง
“นี่แกเป็นอะไรของแกนะ” ฉันร้องขึ้น สะอึกไปด้วยจากที่โดนกำปั้นไปเมื่อกี้
“กูถามมึงว่า มึงทำอะไรกู” ชายหนุ่มคนนั้น ตวาด มือชี้หน้าฉัน หน้าตาเต็มไปด้วยความโกรธ เค้าอยู่ในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างใส่แต่บ๊อกเซอร์
“ชั้นไม่ได้ทำอะไรแกเลย ก็เมื่อวานแกเมา ฉันก็...........” ยังไม่ทันที่ฉันจะอธิบายอะไร
ตุ๊บบ! ปึ๊ก!! กำปั้นอันหนักหน่วงของเขา ทุบเข้าที่หัวฉันอย่างแรง มึน ไม่ทันหาย ก็โดนฝ่ามืออรหันต์ ตบเข้า 1 ฉากที่หน้า
“โอ๊ย มึงทำอะไรของมึงเนี่ย” ฉันร้องด้วยความกลัว + เจ็บ
“มึงฉวยโอกาสเหรอ ห๊ะ!” “มึงทำตอนกูเมาใช่มั๊ย” “อีตุ๊ดเอ๊ย” “อีทุเรส” “อีสถุน” “ชั้นต่ำนะมึง” ตุ๊บบบบบ!!! ผลั๊กกกก! ผัวะ!!! สารพัดคำด่า พร้อมหมัดมือ ประดังเข้ามา
แฮ่กๆๆๆ เสียงผู้ชายคนนั้นมันเหนื่อย แหงล่ะ ทั้งด่า ทั้งตี สภาพฉันตอนนี้ เจ็บระบม ดีนะที่ฟันไม่หลุดร่วง แต่เลือดกำเดาก็ไหลเป็นทางอาบแก้ม
แล้วเค้าก็จิกผมฉัน ลากดึงออกมาจากห้อง
“กูเจ็บบบบบบบบ ปล่อยกู” เค้าลากมาได้พ้นหน้าห้อง
“กูปล่อยมึงแน่ อีเวรเอ๊ย ไสหัวออกจากบ้านกูไปเดี๋ยวนี้เลยมึง” เขาปล่อยฉันลง พร้อมถีบส่งอีกหนึ่งดอก
ฉันเดินแบกสังขารอันน่าสมเพช ค่อยลงบันไดบ้านพักของหนุ่มคนนั้น เข้าห้องน้ำ ล้างคราบเลือด และดูความน่าเวทนาของใบหน้า แล้วก็ค่อยหอบสังขารลากขาเพราะจุก(โดนถีบ) เดินออกจากบ้านพักของเขา
น้ำตาค่อยๆ ไหลซึม ใจนึกถึงหน้าพ่อแม่ ที่เกิดมาไม่เคยมีใครทำกับเราแบบนี้เลย แล้วทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ ฉันเดินกะโผลกกะเผลก น้ำตาท่วมนองใบหน้า ร้องไห้สะอึกสะอึ้น ยิ่งคิดก็ยิ่งร้องไห้หนักเพิ่มเข้าไปอีก เดินเช็ดหน้าตาตลอดทาง กลิ่นเลือดปนนิด ก้มหน้าไม่กล้ามองขึ้น กลัวว่าจะมีใครเหลียวมองเห็นสภาพน่าเวทยาของฉัน
แล้วนี่ฉันจะกลับยังไง คงต้องเดินกลับสินะ ระยะทางจากบ้านพักของผู้ชายคนนั้น ไปหาบ้านพักของเราเกือบ 20 กิโลเมตร แถมยังต้องขึ้นดอยอีก
เวทนาตัวเองเสียจริงๆ ..................................................
เดินตัวคนเดียวข้างถนน ในความคิดตอนนี้ คิดถึงแต่ความรักที่พ่อแม่มีให้ อยากกลับไปซบไออุ่นของท่าน
อีกความคิด ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ไล่เรียงลำดับย้อนไปตั้งแต่รู้จักผู้ชายคนนั้น
ฉันกะว่า จะเดินไปบ้านเพื่อนที่ที่ทำงานเดียวกัน แล้วรบกวนให้มันไปส่ง ถ้ามันเห็นสภาพฉัน มันต้องถามแน่ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น นี่ฉันจะอายมันดีไหม หรือจะต้องเดินขึ้นดอยในสภาพแบบนี้ให้ถึง ฉันคงต้องบอกมันว่า อย่าเพิ่งถามอะไรเลยดีกว่า ถ้าสภาพจิตใจฉันดีขึ้น ฉันค่อยเล่าให้มันฟัง...........................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
