ดูเหมือนเรื่องมันจะยาวๆ ละ ตกลงมันเป็นเรื่องสั้นหรือเปล่าคะเนี่ย แต่ก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่ติดตามอ่านกัน
-------------------------------------------------------------------------------------
วันรุ่งขึ้น(พฤหัสบดี) ป๊อปมาส่งฉันที่ ร.ร. ระหว่างทางต่างคนต่างเงียบ ฉันก็ไม่มีอารมณ์ที่จะพูดอะไรทั้งนั้น จนถึง ร.ร.ของฉัน
“วันศุกร์กูจะมารับเหมือนเดิมนะ” (อะไรของเขาหนิ ฉันเบื่อหน้ามันเต็มทีแล้ว)
ฉันรีบปิดประตูรถ เดินเข้า ร.ร. เหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูด
วันนี้ฉันก็เหมือนทุกวัน ตามปกติ ฉันเบื่อ ฉันแทบไม่อยากจะพูดกับใครเลย เพียงแค่ยิ้มให้ กับทักทายบ้างนิดหน่อย จนเลิกเรียน
“ครูอุ้ย วันนี้เป็นอะไร เห็นเป็นซึมๆ ทั้งวัน ไม่สบายเหรอครับ” เสียงอันอบอุ่นของครูบอมทักฉันในขณะที่ฉันกำลังจะเดินกลับบ้านพัก
“เปล่า นิดหน่อย” บอมรีบเดินมาให้ทันข้างๆ ฉัน
ฉันหยุดแล้วมองหน้าบอม ฉันเห็นแววตาเขาเหมือนกับเป็นห่วงฉันยังไงไม่รู้
“ไปคุยกันที่ห้องศิลปะป่ะ” บอมเอ่ยปากชวนฉัน แล้วเดินนำหน้าฉันไป
ฉันเดินตามไปอย่างไม่มีเหตุผล ฉันนั่งลงในห้อง สายตามองไปรอบๆ อย่างไร้จุดหมาย บอมมานั่งข้างๆ
“เป็นอะไรหรือเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดีเลย”
ฉันเหลียวขึ้นไปมองหน้าบอม ผู้ชายที่สุดจะเป็นแฟมิลี่แมน คิ้วหนาๆ ใบหน้าผิวสองสี ตัวตากลมโต ที่เหมือนจะเป็นห่วงชีวิตน้อยๆ ของฉัน มันทำให้ฉันอดไม่ไหวแล้ว เรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน มันค่อยจุกแน่นขึ้นมา ทันใดนั้น ฉันน้ำตาแห่งความอัดอั้นก็ฉันมันก็รินไหลเป็นทาง
บอมดึงตัวฉันไปโอบกอดไว้ ฉันร้องไห้ซบอกบอม มือซ้ายของบอมลูบหัวฉันเบาๆ
“ไม่เป็นไรนะครับ ร้องออกมาเลยครูอุ้ย ร้องออกมาให้หายอัดอั้นตันใจ”
(ทำไมผู้ชายคนนี้ช่างอบอุ่นยิ่งนัก ฉันหวั่นไหวจังเลย)
ฉันสะอึกสะอื้นอยู่สักครู่ ก็ผละออกจากอกเขา มือรีบเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลริน
“โหย ดูสิ ร้องเป็นเด็กเลยน่ะ”
“ไอ้บ้า ไอ้หัวล้าน แกอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ”
ฉันเช็ดน้ำตา กระซิกๆ บอมเอากระดาษทิษชู่มาให้
“อ้าว นึกว่าจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาให้ เหมือนในหนัง” ฉันแขวะใส่บอมนิดๆ บอมหัวเราะ
“ถ้ายังไง ก็พูดคุยกับผมก็ได้นะครูอุ้ย”
“อืม บอม ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”
ฉันกับบอมก็ไปเดินเล่นกันรอบๆ หมู่บ้าน
ฉันไว้ใจผู้ชายคนนี้ เราบรรจุพร้อมกัน อายุเท่ากัน เราชอบเล่นกล้อง ถ่ายรูปเหมือนกัน และอีกหลายๆ อย่างที่ทำให้เราไปด้วยกันได้ และสนิทกันมาก ฉันชอบทำให้เขาหัวเราะ ส่วนเขาก็ชอบแหย่ฉันเป็นประจำ จนครูบางคนแซวว่า เราคู่กัน
ฉันสารภาพนะ ว่าฉันชอบผู้ชายคนนี้ แต่เนื่องด้วยเราเป็นเพื่อนกัน และเค้ามีครอบครัวแล้ว ฉันจึงเบรกความรู้สึกนั้น เป็นความประทับใจแทน
ฉันบรรยายเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนถึงเมื่อวานนี้ให้บอมฟัง เขารับฟัง และพูดคุยคลายทุกข์กับฉัน จนฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิม เราสองคนเดินคุยกันเล่น สนุกสนานไปรอบๆ หมู่บ้านชาวเขา เจอนักเรียนทักทายบ้าง เจอหมาเห่าใส่บ้าง (สงสัยหมามันไม่เคยเห็นตุ๊ด) บอมพาฉันเดินขึ้นไปบนเนินเขาลูกหนึ่งท้ายหมู่บ้าน เมื่อขึ้นไปถึง เห็นวิวสวยงามของหมู่บ้าน บอมพาฉันถ่ายรูป และฉันก็ถ่ายให้บอม ฉันนั่งดูภาพบอมในกล้อง (ไอ้หัวล้านนี่มันน่ารักดีแฮะ)
เลิกเรียนวันศุกร์แล้ววว
บรรยากาศอำมหิตกลับมาแล้วสินะ
ฉันเห็นป๊อปมันยืนคุยกับพี่สุ (พี่ที่พักอยู่บ้านพักเดียวกันกับฉัน) แหม ทำท่าเป็นคนดี นางงามมิตรภาพนะยะ ไอ้ป๊อป ฉันล่ะอยากกระชากหน้ากากแกออกมาจริงๆ
“น้องอุ้ยจ้าว ไปยะหยังมา ดูซิ เปิ้นรอน้องตั้งเมินละ” พี่สุเรียกฉันไปหา
ป๊อปเหลียวมองฉันแบบเจ้าเล่ห์ แล้วก็ยืนคุยกับพี่สุสักพัก (พูดจาไพเราะ เรียบร้อยเชียวนะมึง)
ในขณะนั้นบอมขับรถมาหน้าบ้านพักพวกฉัน เพราะพี่สุจะกลับบ้านกับบอม
บอมลงรถมา ในขณะที่ป๊อปเหลียวหันไปมอง ยอมเดินมาใกล้ๆ ทางกลุ่มพวกฉัน ฉันเห็นสายตาบอมมองปะทะกับป๊อปสักครู่ ฉันมองท่าทีของทั้งคู่
“ป๊อบ นี่ครูบอม ครูสอนศิลปะ คนที่ไปส่งฉันเมื่อวันก่อนไง” ฉันรีบตัดบทแนะนำบอมให้ป๊อปรู้จัก
“ครับ ครูบอม ครูอุ้ยเล่าเกี่ยวกับครูบอมให้ฟังอยู่”
“อ้าว ครูอุ้ยเล่าอะไรเหรอครับ”
“ก็เล่าว่า ครูบอมมีครอบครัวแล้ว” (ไม่ค่อยจะตอกย้ำเลยนะมึง บักป๊อป ไอ้รากเอ๊ย)
“บ่จ้ายมีครอบครับบ่าดายเน้อจ้าว มีลูกแล้วแหมหนึ่งคนจ้าว” พี่สุเริมขึ้น (เอากันเข้าไปพวกเธอ ตอกย้กันเข้าไป ชิส์)
“หึๆๆ” เสียงป๊อปมันหัวเราะเหมือนคนชนะ
“ป๊ะ น้องบอม เดวถึงบ้านค่ำ” พี่สุชวนบอมขึ้นรถ (ฉันหมั่นไส้ไอ้ป๊อบมากตอนนี้ เลยแซวบอมไปสักหน่อย)
“อย่าลืมเรื่องที่เราสัญญากันไว้นะจ๊ะ” ฉันเอ่ยขึ้นตามหลังบอม “คร๊าบบบ” บอมตอบทันที
ฉันยิ้มหัวเราะในใจอย่างพอใจ แต่พอเหลียวไปมองคนข้างๆ
อุ๊ย!!!! ยืนทำตาเขียวเชียวนะไอ้หนุ่มโหด ฉันรีบเดินบิดตูดไปขึ้นรถป๊อปโดยที่ไม่ต้องรอให้มันมาลาก
--------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ พระเอกต้องยกให้ครูบอมนะคะ มาทำให้ใจครูอุ้ยหวั่นไหว แหมๆๆ
แต่ในตอนสุดท้าย หนีไม่พ้นเงาอำมหิตของไอ้ป๊อปจนได้ เชอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
