รักต้องสูบ (ฉบับวายแต่เด็กยั้นโต) ปฐมบทเด็กดอย(บทบรรยาย)
จ๊วบบบบบบ...จ๊าบบบบบบบ....
อื้ม...... รสจูบยามเช้า....เป็นอะไรที่ดิบเถื่อน รสชาติขี้ฟันตุ่ย ๆผสมกับกลิ่นบุหรี่จาง ๆ หนวดสาก ๆ ที่บดขยี้กันอย่างดุเดือด
มันก็ไม่เลวนะ.....เล่นเอาตาสว่าง หายง่วงเป็นปลิดทิ้งดีนัก รู้สึกเย็นวาบ เหมือนร่างกายส่วนบนปราศจากอาภรณ์ ทั้ง ๆ ที่มั่นใจเป็นนักหนา ว่าเมื่อคืนก่อนนอนน่ะสวมเสื้อยืดที่แถมมากับน้ำมันเครื่อง
เย็นวาบที่หน้าอก.....คล้ายมีใครมาเย้าเล่นกับหัวนมทั้งสองข้าง....แต่ที่ทำให้ตื่นน่ะ.....คือไอ้ของแข็งที่พาดเป็นลำยาวของใครคนหนึ่ง ที่กำลังบดเบียดอยู่กับของแข็งขนาดไม่น้อยไปกว่ากันนัก.....ของเขาเอง....หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกว่ากำลังมีอารมณ์.....
อารมณ์โมโหน่ะสิ!!!!!“ไอ้สัตว์นรก....แม่มึงตาย’ไง๊!!!!!” ชายวัย....เอ่อ.....กลางคน ชายวัย(ใกล้)กลางคน(อยู่รอมร่อ) ที่หน้าตาดูเด็กกว่าอายุ.....นิสัยก็ด้วย.....ชายหนุ่ม(กลางคน)พันธุ์ผสม....ระหว่างคนกับหมีขาวผ่นคำผรุสวาท ใส่หน้ากวน ๆของแขกหนุ่มรุ่นน้องที่เขาไม่เคยเชื้อเชิญ หน้าหล่อปนเหี้ยกับปากสีแดงสดนั่น กำลังจะลวนลามเขาอีกครั้ง
“ลุงกับพี่ดินเล่นไรกันแว๊”แขกตัวน้อยอีกคนเปิดประตูผ่าง!!!! เข้ามายืนทำหน้าตาเอ๋อมึน คล้ายเพิ่งลงมาจากเขา แขกตัวน้อยที่ใคร ๆ ก็เรียกเขาว่าเด็กดอย หน้าตากวนประสาทขั้นเทพ ตาตี่ ๆนั่นหรี่มองลุงหมีของเขา กับพี่ชายบ้านใกล้ ๆกันอย่างมีนัยยะสำคัญ
“แล้วทำไมต้องขึ้นไปขี่กันด้วยน่ะ.....พี่เคี้ยงมาดูจิ.....เร็ว!!!!”
“เหี้ยดิน....มึงแมร่งทำไมไม่ล็อคประตูวะสาดดดดด” ------ หมี
“ห่า.....แล้วทำไมพี่ไม่สั่งไม่สอนหลานมันล่ะวะ....ว่าอย่าเจ๋อเข้ามาในห้องคนอื่นโดยที่ไม่เคาะประตูก่อนน่ะ!!!!!” ------ ผัวของหมี
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด.....ทำอะไรกันยะ...มันเกินไปแล้วนะว๊อยยยยย....บ้านนี้ไม่ได้มีแค่พวกเธอว์นะยะ ยังมีผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนต่อโลก กับเด็กตาดำ ๆ ด้วยนะ....ลืมไปแล้วเรอะ....ตาแก๊!!!!!!”------ ลูกสาวของหมี
เอาล่ะ....ก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปในเช้านี้ เรามาทำความรู้จักกับตัวเอกของซีรีย์ชุดใหม่ปัจจุบันนี้กันก่อนดีกว่ามั้ย.....
ตั้งชื่อตอนว่าอะไรดีล่ะ อัตชีวประวัติของเด็กดอย....ดอยสตอรี่.....เดอะบีกินนิ่ง ออฟ เดอะ ดอย.....อ๊ะ....รู้แล้ว!!!!
ปฐมบทเด็กดอย.
.
.
.
.
[ดอยเล่า]
กราบเรียนอาจารย์ที่เคารพ และสวัสดีเพื่อน ๆที่รักทุกคน....กระผมเด็กชายมนต์สิทธิ์ สินมั่งคั่ง.....ไม่สิ....ต้องเป็นมนต์สิทธิ์ วิลสันต๊ะหากเล่า วันนี้ผมจะมาเล่าประวัติส่วนตัวโดยย่อ ให้ทุกคนได้ฟังกัน
วันนี้เป็นวันเสาร์ และตอนนี้ผมกำลังนั่งนึกถึงอดีต ก็เรื่องที่จะเล่านั่นแหละ มันเหมือนนั่งไทม์แมชชีน แต่เป็นไทม์แมชชีนที่อยู่ในสมอง เอาล่ะ...(เก๊กหล่อเลียแบบลุงหมี) เรื่องมันเป็นงี้นะ
“
อีสัด!!!!! มึงไปเต้นมาทั้งคืน ได้ติ๊บมาแค่จิ๋มแมวแค่นี้เหรอวะ” ในตอนนั้นผมยังใช้นามกุลของผู้ชายคนนี้อยู่ คือเด็กชายมนต์สิทธ์ มีดินดำ นามสกุลตลกดีใช่มั้ยล่า แล้วนี่ก็เป็นเหตุการณ์ที่เหมือน ๆ กันทุกวัน คือแม่ของผมจะกลับมาตอนสว่าง แม่ผมทำงานกลางคืนน่ะ ส่วนกลางวันแม่จะหลับปุ๋ย แม่บอกงั้นนะ แต่ถ้าเป็นเสาร์ – อาทิตย์ที่ผมไม่ได้ไปเรียน ผมจะเห็นแม่วิ่งวุ่นดูแลพ่อที่กำลังเมาไม่ได้สติ จะได้นอนก็แค่ตอนบ่าย หรือไม่ก็ตอนที่พ่อน็อคคาขวดไปแล้ว แม่ผมน่าสงสารมาก ๆเลย
แล้วตอนนี้พ่อก็กำลังตีแม่อยู่ พักหลังมานี่พ่อหงุดหงิดง่ายมากกว่าทุกครั้ง ผมหมายถึงก่อนหน้านั้น พ่อจะตีแม่ก็แค่ตอนเมา แต่ตอนนี้พ่อไม่เมา สองสามวันก่อนวันนี้ มีผู้ชายตัวโตมาที่บ้าน พวกนั้นตีพ่อจนเลือดออก พอพวกนั้นกลับไป พ่อก็ตีผมกับแม่
พ่อเป็นคนมือหนัก แล้วไม่ค่อยชอบตีที่ก้นเหมือนพ่อบ้านอื่น พ่อของผมชอบชกผมที่หน้าบ้าง แขนบ้าง หลังบ้าง มันจุกจนบางครั้งผมอ้วก
ผมสูงแค่เอวพ่อเองนะ ตั้งแต่จำความได้ พ่อไม่เคยอุ้มผม หรือเล่นกับผมเหมือนเด็กคนอื่น ๆ เลย ผมเคยเห็นพ่อเล่นกับน้องข้างบ้าน แต่กับผม นอกจากตีแล้ว พ่อชอบมองผมด้วยตาดุ ๆ น่ากลัว เวลาพ่อเมา พ่อจะชอบตะโกนเสียงดัง บอกว่าผมเป็นลูกชู้....
ไม่ใช่ลูกของพ่อ“นั่นค่าเทอมลูกนะชาติชาย.....เธออย่าเอาไปเลยนะ” แม่พยายามห้าม แล้วพ่อก็ตีแม่อีก ผมจำเหตุการณ์วันนั้นได้ดีเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันที่เปลี่ยนชีวิตของผม เรียกได้ว่ามีเหตุการณ์สำคัญ ที่เปลี่ยนชีวิตเด็กผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ราวกับมีเวทมนต์ บางทีผมอาจใช้ภาษาเว่อร์ ๆ ไปบ้าง ขออย่าใส่ใจ ผมดูหนังกับลุงหมีบ่อย เลยเผลอจำมาใช้
“อย่าทำแม่นะ”
ผมสงสารแม่ เกลียดตัวเองที่ไม่เคยช่วยอะไรแม่ได้เลยซักครั้ง แต่คราวนี้ผมยอมไม่ได้จริง ๆ พ่อทำเกินไป เลือดกลบหน้าแม่ แต่พ่อก็ยังแม่หยุด ผมกลัวแม่จะตาย แล้วต้องอยู่กับคนใจร้ายแค่สองคน พ่อคงฆ่าผมแน่
“เดี๋ยวนี้มึงสู้กูเหรอ ไอ้เด็กเหี้ย!!!!!” คำหยาบที่รู้จัก ส่วนใหญ่ผมจำมาจากพ่อ ผมแค่วิ่งไปทุบขาพ่อ ทั้งทุบทั้งเตะ เพื่อให้พ่อหยุดตีแม่ แต่เป็นผมเองที่ถูกพ่อเตะอัดกับฝาบ้าน ผมลงไปกองกับพื้น มองเห็นเท้าใหญ่ ๆของพ่อลอยสูงขึ้น ผมหลับตาปี๋ ผมกำลังจะถูกกระทืบเป็นครั้งแรก มันต้องเจ็บมากแหง ๆ อยากหายตัวได้ ไม่ก็หยุดเวลาเอาไว้ ผมอยากหนีไปให้ไกล เท้าของพ่อใหญ่กว่าหน้าผมซะอีกน่ะ
“โอ๊ยยยยยยยยยย.....อีดา.....มึงตีกู”
“กูจะไม่ทนกับมึงแล้ว.....ไอ้ชาติหมา.....มึงทำกู.....กูทนได้.....มึงทำลูกกู.....ตายซะไอ้แมงดา”
ผมเองก็เพิ่งได้ยินแม่ด่าเป็นครั้งแรกเหมือนกัน บอกแล้วว่ามันเป็นวันสำคัญ มีเรื่องราวมากมายเหลือเกินในวันนี้ แม่ตีพ่อด้วยขวดเหล้า ในห้องมีขวดเหล้าหลายขวด ตอนนี้แม่ถืออยู่สองขวด หลังจากฟาดใส่พ่อไปแล้วสามขวด ผมเห็นแม่ตีลังกาด้วย อย่างเท่ห์ พ่อสู้ไม่ได้เลยเพราะเลือดเข้าตา แม่เลยเอาไอ้สองขวดนั่น ฟาดเข้าให้
ลาก่อนพ่อ.....ลาก่อนบ้านของผม พอพ่อตายไปแล้ว แม่ก็เก็บเสื้อผ้าแล้วพาผมออกมา
.
.
.
.
.
“ยุทธ....เราฝากลูกไว้กับเธอซักสองสามวันนะ” แม่บอกกับผู้ชายตัวโต ที่แม่บอกผมว่าเป็นเพื่อน ผู้ชายคนนี้คือลุงหมีนั่นเอง ตอนนั้นลุงหมียังไม่กลายร่างเป็นหมูอู๊ด ๆ ผมกลัวลุงหมีมาก เพราะตัวโตกว่าพ่อผมอีก แต่แม่บอกว่าลุงหมีใจดีกับเด็กแล้วก็ผู้หญิง เชื่อก็ได้
“ที่นี่ไม่ใช่สถานรับเลี้ยงเด็กนะยะ ข้าวจะกินพวกชั้นยังแทบไม่มีเลย ยังจะต้องมาเลี้ยงลูกหล่อนอีกเหรอ” พี่ผู้ชาย หน้าตาน่ากลัว แต่ท่าทางเหมือนผู้หญิง ส่งเสียงดังมาแต่ไกล แม่ตั้งท่าจะพาผมกลับ แต่ลุงหมีดึงตัวแม่เอาไว้ บอกว่าไม่เป็นไร....ไอ้หนวดมันก็โวยวายไปงั้น ๆ แหละ มันรักเด็กจะตายไป ผมไม่เชื่อหรอก พี่คนนั้นผมยาวเฟื้อยเหมือนผีในละคร แถมหน้าตาก็ดุ เสียงดังด้วย ทำเอาผมตกใจ ผมว่าดู ๆ ไปแล้ว พี่เค้าก็คล้ายกับคนในโปสเตอร์ที่บ้านของผมเหมือนกันนะ พี่โป่งวงหินเหล็กไฟ เพียงแต่พี่เค้าผอมแค่นั้นเอง
“ป๊าอ่ะ....ตลอดเลย เห็นหญิงแล้วใจปล้ำตลอด เอ้าแกน่ะ.....หน้าไปโดนอะไรมายะ....เขียวเชียว....เธอด้วยเลือดยังไหลอยู่เลย เข้ามาทำแผลก่อนมาม๊ะ”
จะว่าไปพี่เค้าก็ใจดีนิด ๆ แต่พี่เค้าพูดไม่ค่อยเพราะเลย ฟังแล้วมันปวดใจ
ผมอยู่บ้านหลังนั้น กับสองพ่อลูกที่ท่าทางสติไม่เต็มบาท สามวันก็แล้วแม่ก็ไม่มารับ.....อาทิตย์นึงก็แล้วแม่ก็หายต๋อม เดือนนึงก็แล้ว ผมร้องไห้จนตอนหลังไม่ร้องแล้ว เพราะร้องไป แม่ก็ไม่มา แถมยังโดนพี่หน้าโหดที่ชื่อเคี้ยงตวาดด้วย บางครั้งพี่เค้าก็ใจร้าย แต่ก็ดีตรงที่เค้าไม่ตีผม เค้าเรียกผมว่าไอ้เด็กดอย เพราะวันที่ผมมา ผมใส่ชุดเด็กดอย ผมว่ามันก็น่ารักดี แต่ไม่ค่อยเท่ห์เอาซะเลย
“แอร๊ยยยยยยยยยย”วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังเล่นเกมส์กับลุงหมี พี่เคี้ยงก็กรี๊ดเสียงลั่นบ้าน ผมได้ยินเสียงเหมือนคนมาพังบ้านเลย แถมเสียงยังคุ้น ๆ อีกต่างหาก พ่อผมนั่นเอง ตายยากชะมัด ผมนึกว่าแม่ฆ่าพ่อได้แล้วซะอีก เพราะวันนั้นแม่ตีพ่อจนหมอบเลย ไม่ขยับ ไม่กระดุกกระดิก เหมือนตาย
“เข้าไม่ได้นะยะ ออกไป....ไปไกล ๆ เลยไป๊”
“กูมารับลูกกู พวกมึงไม่มีสิทธิมาห้ามพ่อลูกเค้าเจอกันนะ....อีตุ๊ดดดด!!!! หลบไป ไม่งั้นกูจะเตะตุ๊ด”
“ที่มานี่ จะเอาลูกไปขายใช้หนี้ล่ะสิ อีพ่ออัปรีย์ ไปเลยนะ ก่อนที่ชั้นจะแจ้งตำรวจ....แอร๊ยยยยย....ป๊าช่วยด้วย”
ลุงหมีสั่งให้ผมขึ้นไปอยู่ข้างบน แล้วล็อคห้องไว้ ผมทำตามอย่างเชื่อฟัง ผมชะโงกหน้าลงไป เห็นพ่อกำลังโดนลุงหมีกระทืบ เห็นพี่เคี้ยงกำลังตีพ่อด้วยไม้กวาด ผมอยากไปร่วมด้วยคนจัง แต่คุณครูสอนว่าตีพ่อเป็นบาป แปลกนะ ผมไม่สงสารพ่อเลย ผมชอบที่พ่อเจ็บตัวซะบ้าง
“เอาเงินไป....แล้วไสหัวไปซะ ถ้ายังกล้ากลับมาที่นี่อีก กูจะฆ่ามึง ว่าไง มึงเป็นหนี้เค้าเท่าไหร่....อะไรนะ...กูไม่ได้ยิน” ผมเห็นลุงหมีกระชากตัวพ่อขึ้นมา แล้วหันไปพูดอะไรบางอย่างกับพี่เคี้ยง พี่เคี้ยงวิ่งขึ้นมาบนบ้าน เข้าไปในห้องของตัวเอง แล้ววิ่งลงไปข้างล่างใหม่ ผมเห็นลุงหมีพยายามจะแย่งเงินจากมือพี่เคี้ยง แต่สุดท้ายพี่เคี้ยงก็ยอมปล่อย พี่เคี้ยงเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วส่งยิ้มให้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าพี่เคี้ยงสวยจัง
พ่อไปแล้ว พี่เคี้ยงกำลังล้างเลือดพ่อที่ไหลเปื้อนเต็มหน้าบ้าน ลุงหมีขึ้นมาหาผม เรียกผมให้เข้าไปนั่งใกล้ ๆ ลูบหัวผม เหมือนที่พ่อชอบทำกับเด็กคนอื่น แต่ไม่เคยทำกับผม
“ลุงซื้อตัวแกมาแล้ว แกเป็นของลุงแล้วนะ อยากอยู่กับลุงที่นี่มั้ย รอจนกว่าแม่แกจะมารับ เป็นหลานของลุงนะม้ง”
“พ่อจะกลับมามั้ย”
“คงไม่แล้วล่ะ”
“ดีจัง.....แต่ผมคิดถึงแม่ แม่ไปไหนลุงรู้มั้ย”
“แม่แกไปทำธุระ เรื่องของผู้ใหญ่น่ะ อยู่รอแม่ที่นี่แล้วเป็นเด็กดีนะ รู้มั้ย ซักวันแม่จะกลับมารับแกไปอยู่ด้วย”
ผมโดนซื้อตัว ลุงอาจจะเป็นพวกค้ามนุษย์ แต่ก็เป็นพวกค้ามนุษย์ที่ใจดีที่สุดในโลก ผมกอดลุง ตัวลุงนิ่มแล้วก็อุ่นดี ผมอยากให้ลุงเป็นพ่อผมจังเลย
แล้วนี่ก็เป็นเรื่องราวของผม ชีวิตของผมเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งที่บ้านหลังนี้ ผมกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่แปลกจากคนอื่น แต่ผมก็มีความสุขดี
วันนี้กระผมขอจบการรายงานแต่เพียงเท่านี้
สวัสดีครับ
.......................................................................
Rrrrrrrrr……Rrrrrrrrrrr….Rrrrrrrrrrrr…..“ฮัลโหล.....สวัสดีครับ.....ครับ.....ใช่ครับ....นี่ยุทธ์พูดครับ....สะดวกคุยครับ”
“คุณสรยุทธ์คะ ดิชั้นชื่อมารศรี เป็นครูประจำชั้นของเด็กชายมนต์สิทธิ์ ไม่ทราบว่าตอนเย็นคุณสรยุทธ์พอจะมีเวลามั้ยคะ ดิชั้นอยากคุยกับคุณ เกี่ยวกับเนื้อหาเรียงความของเด็กชายมนต์สิทธิ์หน่อยน่ะค่ะ”
“.........”
To be con
มาแบบเกริ่น ๆ นะคะ ตอนต่อ ๆ ไปจะให้หนูม้งเล่า สลับกับบรรยายเนอะ ไม่อยากให้เด็กเล่า เพราะบางอย่างเด็กก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เจอกันตอนหน้าค่ะ จุ๊บ ๆ
หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014) (อ่าน 211841 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก