Kiss Love ► รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 100 เพิ่งเริ่มเท่านั้น |10/3/18|(ตอนจบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Kiss Love ► รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 100 เพิ่งเริ่มเท่านั้น |10/3/18|(ตอนจบ)  (อ่าน 680720 ครั้ง)

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
 Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ #22
ตอน : หลงเสน่ห์ Part 1

[พี่เอกเวิ่น...☼]
 



ตอนนี้ผมกำลังผูกไทด์อยู่ เหมือนผมจะให้ความสำคัญกับไทด์เส้นนี้เป็นพิเศษ เพราะมันเป็นของที่ใครบางคนเป็นคนเลือกให้

วันนี้ผมต้องไปออกงานกับครอบครัว ซึ่งนอกจากตัวผมแล้ว ก็ยังมีไอ้อ้อย ไอ้โอ๊คแล้วก็ไอ้ปิงอีกด้วย

จะว่าเพราะรูปลักษณ์ที่ดูดีจากภายนอก หรือเพราะเป็นทายาทนักธุรกิจรุ่นต่อไป พวกเราเลยกลายเป็นกลุ่มคนที่ผู้คนมักจับตามองมากเป็นพิเศษ

บรรดาสาว ๆ ก็เข้ามาแนะนำตัวกันไม่หยุด ไม่ต่างกับหนุ่ม ๆ ที่เข้ามาขายขนมจีบไอ้อ้อยกันยกใหญ่ จนบางที มันก็ใช้ผมเป็นไม้กันหมา กันพวกผู้ชายเหล่านั้นออกไป ซึ่งผมก็ช่วยมันเต็มที่ พ่อแม่เราก็อยากให้เราเป็นทองแผ่นเดียวกัน

แต่ผมกับอ้อยรู้ดี ว่าเราไม่ใช่สเป็คของกันและกัน

 

พอมาถึงงาน ทุกอย่างเหมือนเดิม ผมต้องวางตัวให้ดูน่าเชื่อถือ ทำตัวเป็นนักศึกษาที่ดี เรียนรู้งานจากประสบการณ์จริงที่พ่อแม่พยายามสั่งสอนผ่านการกระทำไม่ใช่คำ พูด ซึ่งผมก็พยายามเรียนรู้ให้มากที่สุด เพราะอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ผมต้องมาอยู่ที่นี่อย่างเป็นทางการ ในฐานะนักธุรกิจ ไม่ใช่ทายาทอีกต่อไป   

เวลาล่วงเลยมาจนถึงครึ่งทาง ผมขอเบรกพ่อกับแม่มาอยู่คนเดียว ผมยืนอยู่ข้างซุ้มอาหาร ในมือถือแก้วไวน์ทรงสวย มีหยาดน้ำสีเหลืองอำพันอยู่ภายในเพียงก้นแก้ว ผมขยับวนมันเบา ๆ ก่อนยกขึ้นดื่มจนหมด

“รับไวน์เพิ่มไหมครับ”
พนักงานเดินเข้ามาถามอย่างรู้หน้าที่ ผมพยักหน้า ยื่นแก้วไปให้เขาริน ไวน์พวกนี้ดื่มเยอะแค่ไหนก็ไม่เมาหรอก

พอเรียบร้อยพนักงานก็โค้งหัวจนต่ำ ก้าวเดินจากไป ปล่อยทิ้งให้ผมยืนดื่มอยู่คนเดียวเงียบ ๆ

แต่อิสระไม่ได้อยู่กับผมนานเท่าที่ผมต้องการ เพราะตอนนี้มีใครบางคนกำลังเดินนวยนาดเข้ามาหา เธอดูสวยสง่าจนไม่อาจละสายตาจากไปไหนได้

ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ

เพื่อนผมเอง

...ไอ้อ้อย...

มันเดินสวยมาแต่ไกล สวยเอามาก ๆ จนผู้คนพากันมองตาม มันมาในชุดแซกเข้ารูปสีเขียวเข้มไร้แขน เอวเล็กน่าจับ ชายกระโปรงไล่ระดับสูงต่ำ ปิดบางส่วนเผยบางส่วน ก้าวแต่ละทีเห็นน่องขาว ๆ ได้ชัดเลย   

ปกติมันตัวสูงอยู่แล้ว พอมาใส่ส้นสูงสี่นิ้วแบบนี้ มันยิ่งดูโดดเด่นเข้าไปใหญ่ แต่งหน้านิด ๆ เน้นสีนู้ดดูเป็นธรรมชาติ ผมยาวประบ่า กลิ่นตัวหอมคละคลุ้งสะกดผู้คนให้หลงใหล 

ถ้าเป็นคนอื่น ผมคงจะรีบเดินเข้าไปจีบ แต่เพราะเป็นมันที่เห็นกันมาจนชินตา ผมเลยเฉย ๆ

มันเดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ ดูจะใกล้จนเกินปกติด้วยซ้ำ มันไม่พูดอะไร หันไปหยิบลูกเชอร์รี่สีแดงสดมาจ่อไว้ใกล้ริมฝีปากผม ทุกกิริยาอาการดูเรียบร้อยนุ่มนวล ยั่วยวนกิเลสให้แตกซ่านเอาได้ง่าย ๆ

“แดกให้กูหน่อย”
ถ้ามันจะไม่พูดแบบนี้น่ะนะ = =

โหมึง คำพูดมึงสวนทางกับบุคลิกมาก

“กี่นาฬิกา”
ผมถามอย่างรู้ทัน

“สิบนาฬิกา”
มันตอบเสียงเบา

ผมเหลือบตามองแวบหนึ่งแบบไม่ให้ใครจับสังเกตได้ แต่เสี้ยววินาทีนั้นผมก็ทันได้เห็นชายมีอายุคนหนึ่งมองตรงมาที่เรา ผมกระตุกยิ้มมุมปาก มันขึงตาใส่

“เสน่ห์ตกรึไง แก่มาเชียว”
ผมก้มกระซิบกลับมันข้างหู

“เขาไม่ได้เล็งเอาเอง แต่เล็งให้คนสิบสามนาฬิกา”

ผมเหลือบตามองตาม เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนถือแก้วไวน์โดดเด่นอยู่ตรงนั้น ดูจากเค้าโครงใบหน้าแล้ว น่าจะเป็นชาวอาหรับหรือไม่ก็พวกแขกขาว ผมมองหน้าไอ้อ้อยสลับกับชายคนนั้น พิจารณาดูดี ๆ แล้ว พูดได้คำเดียวครับ

หล่อสุด ๆ
ผมก้มมองมันอีกที

“ก็หล่อดีนี่”

“ไม่เปค”

“เปคมึงนี่ต้องแบบพี่ตูนบอดี้แสลมหรือพี่โน้ตอุดมรึไง”

“ปากหมา รีบกินสักที กูเมื่อย”
มันพูดเสียงเบา จ่อเชอร์รี่ใส่ปากผมมากขึ้น

ผมหัวเราะหึ อ้าปากรับลูกเชอร์รี่เข้าไป มันมองผมตาขุ่น แต่ผมมองมันตาเชื่อม ไม่ได้หลงเสน่ห์ครับ แต่กำลังกลั้นขำอยู่ มันทำหน้าบูดเป็นตูดลิง ดีว่าคนอื่นมองไม่เห็น

ในสายตาของคนทั่วไป คงเห็นว่าผมกับมันกำลังยืนสวีทกันอยู่แน่ ๆ ซึ่งปกติมันจะใช้วิธีนี้ ก็ต่อเมื่อมันรู้สึกรำคาญพวกผู้ชายจัด ๆ เท่านั้นแหละ

สักพักไอ้สองหล่อก็เดินเข้ามาสมทบ แค่ ผมกับไอ้อ้อยสองคน ก็เรียกสายตาคนได้เกือบค่อนงานแล้ว นี่ยิ่งมีไอ้สองหล่อเกียรตินิยมมาอยู่ด้วย ยิ่งเรียกสายตาคนมองเข้าไปใหญ่ แต่พวกผมไม่สนใจครับ รอเวลาให้งานเลิกอย่างเดียว

ผมยืนดื่มไวน์ โดยมีไอ้อ้อยคอยป้อนลูกเชอร์รี่อยู่ข้าง ๆ ถัดไปเป็นไอ้โอ๊คกำลังดื่มไวน์ไม่ต่างกับผม มันยืนเงียบ ๆ ล้วงมือไว้ในกระเป๋ากางเกง ในขณะที่ไอ้ปิงหยิบขนมตรงหน้ากินหงุบหงับไม่สนใจใคร

มางานแบบนี้ พวกเราจะไม่พูดคุยกันมากนักหรอก หรือพูดให้ถูก.. คือแทบจะไม่คุยกันเลยด้วยซ้ำ

กลัวหลุดภาษาพ่อขุน หรือไม่ก็กลัวพวกสัตว์เลี้ยงในปากจะออกมาเพ่นพ่านกลางงานน่ะ

 

 

และแล้วช่วงเวลาที่แสนน่าเบื่อของพวกเราก็จบลง หลังจากล่ำลาทุกคนจนหมด ผมก็รีบบึ่งรถกลับทันที แต่ไม่ได้เข้าคอนโด ผมขับรถไปจอดอยู่หน้าบ้านของใครบางคน เห็นไฟในห้องมันยังเปิดอยู่ ผมล้วงหยิบมือถือมากดโทรออก สักพักปลายทางก็รับสาย

“พี่เอก”
เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียงมันผ่านมือถือนะเนี่ย

“ยังไม่นอนอีกเหรอ”

“เอ๊ะ?”
มันทำเสียงแปลกใจ

“พี่รู้ได้ยังไง”

“ก็เห็นไฟในห้องยังเปิดอยู่”

ได้ยินเสียงอะไรกุกกัก แล้วม่านหน้าต่างห้องมันก็ถูกแหวกออก มันโผล่มาทำหน้าแปลกใจก่อนผลุบหายเข้าไปภายใน หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงวิ่งตึงตัง แล้วผมก็เห็นมันอีกทีที่หน้าประตูบ้าน

ผมยืนยิ้ม พิงหลังอยู่ข้างประตูรถ วันนี้เอารถสปอร์ตสีดำมา ไม่ได้ขับคันนี้นานแล้วเหมือนกัน

มันยืนนิ่งอยู่หน้าบ้าน มือถือยังค้างอยู่ที่หู ผมกดตัดสาย มองหน้ามันยิ้ม ๆ

มันคงตลึงความหล่อของผมอยู่

ผมเดินเข้าไปหา มันยังมองตามตาค้างอยู่ ยิ่งผมเดินเข้าไปใกล้มากเท่าไหร่ มันยิ่งแหงนหน้ามองตามมากขึ้นเท่านั้น

ผมอมยิ้ม ชักชอบในความเตี้ยของมันซะแล้วสิ

“เอาตัวมาให้ดู ว่าเนกไทเข้ากับสูทไหม”
ผมยิ้มนิด ๆ มันยังมองตาค้างอยู่ครับ นี่ถ้าไม่ติดว่ายืนอยู่หน้าบ้าน ผมจับมันจูบไปแล้ว

“หล่อ...”
มันพูดเสียงเบาเหมือนคนละเมอ

ผมยิ้ม จับมันพลิกหันไปอีกด้าน รุนหลังให้มันเดินเข้าไปภายใน

พอเข้ามาถึง มันก็ยังไม่เลิกจ้องหน้าผม ผมอมยิ้ม กำลังจะคลายเนกไทออก มันรีบเบรกไว้ทันที

“อย่าเพิ่งถอดนะ!”
มันหันหลังวิ่งขึ้นห้องไป สักพักก็วิ่งตึงตังลงมาพร้อมกับกล้องในมือ

“เป็นนายแบบให้ผมที”

ผมยืนนิ่ง หรี่ตามองมัน

“ค่าตัวพี่แพงนะ”

“เท่าไหร่ผมก็จ่าย!” มันรีบตอบ “แต่..เอ่อ.. ขอเป็นแบบผ่อนได้ไหม”

ผมหัวเราะหึ พยักหน้าให้มันที มันหันซ้ายหันขวา คงกำลังหามุมดี ๆ ให้ผมอยู่ แต่หาไม่เจอครับ มันมองหน้าผมอีกที 

“ไปคอนโดพี่ดีกว่า ที่นี่ไม่มีมุมที่เข้ากับชุดสูทพี่เลย”
มันรีบวิ่งขึ้นไปหยิบกุญแจบ้าน ปิดประตู ลากผมแถก ๆ ไปที่รถ

ทีเวลาอย่างนี้แล้วเร็วเชียวนะมึง

ผมขับรถพามันมาที่คอนโด ก่อนขึ้นห้องยังมีแอบถ่ายกับรถด้วย

โอ้หนอคนเรา

จริง ๆ ผมไม่ชอบให้ใครมาถ่ายรูปหรอก แต่ผมยอมให้มันถ่ายคนเดียว ผมชอบเวลาที่มันมองผมผ่านเลนส์ เพราะผมรู้ว่ามันกำลังหลงเสน่ห์ผมอยู่

พอถึงห้อง มันก็รีบจัดแจงให้ผมยืนโพสท่าตามที่มันต้องการทันที

วันนี้ผมแต่งตัวแนวผู้ใหญ่ ผมเซตไปด้านหลังแบบที่มันชอบ ใส่สูทสีเทาเข้ม เนกไทสีอ่อนกว่าสูทนิดหน่อย ทำให้ดูภูมิฐานขึ้นเป็นกอง 

มันให้ผมยืนพิงกำแพงอยู่ข้างดวงไฟสีนวลส้มในห้องรับแขก สอดมือหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกง ส่วนอีกข้างถือแก้วไวน์ที่มีไวน์สีแดงสดคล้ายเลือดอยู่ครึ่งแก้ว มันให้ผมทำหน้านิ่ง ๆ แอ็คท่าตามที่มันสั่ง ผมก็ทำตาม

มันถ่ายทุกมุมของห้องเท่าที่มันเห็นว่าเหมาะ ทุกมุมจริง ๆ ตั้งแต่ห้องนั่งเล่น บนโซฟา หน้าทีวี ห้องครัว ไล่ออกไปที่ระเบียง และกลับมาจบที่ห้องสุดท้าย

นั่นคือห้องนอน   

และตอนนี้ ผมกำลังนั่งรอให้มันจัดท่าอยู่ข้างเตียง

มันเอียงคอมองนิดหนึ่ง ทำท่าคิด ก่อนเดินเข้ามาใกล้ แล้วคลี่ถอดสูทผมออกจนเหลือไว้เพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว ใจผมเต้นโครมคราม แต่ก็ทำหน้านิ่ง ๆ ปล่อยให้มันทำไป พอเสร็จมันก็เดินกลับไปยืนตำแหน่งเดิม กำลังจะถ่ายต่อ แต่เหมือนมันยังไม่พอใจเท่าไหร่ เลยเดินกลับมาคลี่ปลดกระดุมผมออกตั้งแต่เม็ดแรกยันเม็ดสุดท้าย ยกเว้นอันที่สอดอยู่ในกางเกง แล้วมันก็พับแขนเสื้อผมขึ้นจนถึงข้อศอกทั้งสองข้าง ขยับแหวกเสื้อนิด ๆ ให้มันโชว์กล้ามเนื้อหน้าอกกับซิกแพคหกห่อด้านล่าง

ดูเท่แบบสบาย ๆ ดี

มันสั่งให้ผมไปนอนหงายบนเตียง งอข้อศอกยันร่างตัวเองไว้ แล้วทำหน้า…เอ่อ…จะว่าไงดี

แบบเซ็กซี่ ๆ อ่ะนะ

คือ.. ผมก็ทำไม่ถูก แต่ก็พยายามทำหน้าให้เซ็กซี่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“มากกว่านี้ได้ไหม”
มันลดกล้องลงมาสั่ง

“แล้วแบบไหนล่ะที่จะเรียกว่าเซ็กซี่”
ผมถามกลับ

มันหันซ้ายหันขวา คงไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีเหมือนกัน

“พี่ก็ลองนึกถึงสาว ๆ ตอน เอ่อ…ที่พี่กำลังทำเรื่องอย่างนั้นก็ได้” 

“ยังไง”
ผมถามอีกที ไม่ได้กวนครับ แต่เวลาผมมีอะไรกับสาว ๆ มันก็มีหลายความรู้สึก แล้วเอาอารมณ์แบบไหนล่ะ

มันทำท่าจะอธิบาย ก่อนหุบปาก ทำท่าคิด แล้วเดินเข้ามาหาผมแทน

และตอนนี้ มันกำลังทำในสิ่งที่ทำให้ผมอยากเป็นนายแบบให้มันทุกวันเลย

…มันจูบผมอยู่ครับ…

เป็นครั้งแรกที่มันจูบผมก่อนด้วย จูบแบบเก้ ๆ กัง ๆ บดเบียดปากไปมา ก่อนสอดลิ้นเข้ามาแล้วตวัดปลายลิ้นที่คิดว่าหยอกล้ออะนะ ผมรู้ว่ามันต้องการจะสื่ออะไร ผมเลยตวัดปลายลิ้นตอบรับลิ้นไม่ประสาของมันทันที แล้วเป็นฝ่ายนำเกมซะเอง
 
ผมรุกหนักจนมันเริ่มหายใจไม่ออก อารมณ์ผมขึ้นแล้วเหมือนกัน มันรีบดีดตัวออกไปยืนอยู่ห่าง ๆ ชี้นิ้วใส่หน้าผมหอบ ๆ
 
“อารมณ์แบบนี้แหละ”
ยังมีอารมณ์มาแนะอีกนะ ผมอยากกระชากมันเข้ามาจูบอีกที แต่ก็รู้ว่ามันอยากถ่าย เลยเก็บอารมณ์ ‘อยาก’ เอาไว้ แล้วปล่อยให้มันถ่ายไป
 
ไม่ยากครับ เพราะตอนนี้ผม ‘อยาก’ ขึ้นมาแล้วจริง ๆ ยิ่งเห็นปากแดง ๆ ของมัน ผมแทบจะระงับอารมณ์ตัวเองไว้ไม่อยู่
 
 
ผมนั่งกึ่งนอนบนเตียง ทำตาฉ่ำ ๆ อย่างเชิญชวน ทำท่านี้ทีไร สาว ๆ ละลายกันทุกที ไม่รู้มันจะละลายด้วยไหม
 
มันยังตั้งหน้าตั้งตาถ่ายอยู่ ผมแทบจะทนไม่ไหว แต่ก็พยายามบังคับให้ตัวเองอดทนต่อไป สักพักมันก็ลดกล้องลง เอาไปวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง เดินมาหาผม คงจะจัดท่าให้อีก ผมเลยอยู่เฉย ๆ รอให้มันจัดการ
 
เปล่าครับ
 
มันไม่ได้เข้ามาจัดท่าอย่างที่คิด แต่มันเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก
 
ผมมองมันอึ้ง ๆ
 
มันทาบสองมือไว้ข้างแก้มผม โน้มหน้ามาจูบเบา ๆ
 
หรือว่ามันจะแนะอารมณ์ผมอีก?
 
ผมยังนั่งอยู่เฉย ๆ รอให้มันแนะอารมณ์ แต่มันไม่ยอมหยุดจูบสักที ยิ่งนานผมยิ่งระงับอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ได้ มือไม้ก็พาลจะวิ่งไปหาเอวมันอยู่เรื่อย แต่ก็พยายามกดมันไว้กับพื้นเตียง มันโหมจูบผมอยู่สักพัก ก่อนละมือที่แก้มลงไปจับมือผมไปวางไว้ที่เอวมัน
 
ผมถอนปากมามองมันงง ๆ มันมองผมตาเยิ้ม ๆ ริมฝีปากได้รูปแดงจนฉ่ำ
 
เซ็กซี่ฉิบหาย
 
“พี่เอก…”
เสียงมันนี่ เอาไม้มาทุบหัวกันเลยดีกว่า
 
ผมเผลอกระชับมือที่เอวมันแน่น มันเลื่อนสองแขนมาโอบรอบลำคอผมไว้ มุดหน้ากับซอกคอ แล้วกระซิบคำบางคำที่ทำเอาผมรีบจับมันพลิกไปอยู่ด้านล่างแทบไม่ทัน
 
“…กอดผมที”
 
ขอเซ็นเซอร์ครับ
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..             
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..             
..
..
คุณ ๆ คงอยากจะฆ่าผมใช่ไหม
 
เอาเป็นว่า ช่วงแรกเซ็นเซอร์ไปก่อน มาต่อกันที่ช่วงสอง แล้วผมจะเล่าให้ฟังแบบละเอียดยิบเลย ช่วงแรกเหมือนพายุลง ผมสำเร็จโทษมันโดยที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบ คือถอดกางเกงมันออกนิดเดียว พอทำเสร็จก็ใส่กลับเหมือนเดิม
 
แล้วตอนนี้ก็มาถึงช่วงเวลาผ่อนคลาย
 
“นายค้างค่าถ่ายแบบพี่อยู่นะ”
ผมกระซิบบอกมันข้างหู มันปรือตามอง ยกมือขึ้นมาลูบแผงอกกว้างผมเบา ๆ ผมก้มมองมือที่กำลังลูบ ๆ ไล้ ๆ อยู่นั้น
 
“ชอบเหรอ”
 
มันพยักหน้า
“สวยดี”
 
ผมอมยิ้ม ปกติโดนชมประจำมันก็ชิน แต่พอมันชม ผมกลับรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
 
“งั้นก็จับได้เท่าที่นายอยากจับ”
ผมบอก ก่อนก้มจูบหน้าผากมันเบา ๆ ที
 
พรุ่งนี้ผมคงต้องเข้าฟิตเนสไปเพิ่มกล้ามให้มากกว่านี้ซะแล้ว
ผมเลื่อนริมฝีปากลงมาหยุดอยู่ยังกลีบปากแดงช้ำ ขยับบดเบียดเบา ๆ ซึ่งมันก็ตอบรับโดยดี มือไม้ผมก็ไม่อยู่สุขเลื่อนเข้าไปสัมผัสผิวเนื้อภายใน ไล้วนอยู่แถว ๆ หน้าท้องก่อนเลื่อนสูงไปที่หัวนม บีบเบา ๆ จนมันครางสะท้าน
 
ผมจูบมันอยู่สักพัก ก่อนค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกมอง
 
“งวดแรก พี่ขอออนท๊อปหนึ่งที”
 
มันหน้าแดงทันทีที่ผมพูดจบ
 
“จ่ายเป็นอย่างอื่นไม่ได้เหรอ อย่างข้าวสักมื้อหรือเงินสักก้อน”
มันต่อรอง
 
“ก็นี่ไง ข้าวมื้อหนึ่ง”
 
มันทำหน้าแปลกใจ
 
“ออนท๊อป”
ผมพูดสั้น ๆ มันก้มหน้าหลบสายตา ก่อนอ้อมแอ้มพูดอะไรสักอย่าง
 
“ทำไม่เป็น”
 
ผมคลี่ยิ้ม จับมันพลิกขึ้นไปไว้ด้านบนแทนผม
 
“พี่จะสอน”
 
มันทำหน้าตื่น แก้มนี่แดงเถือก
 
“ผมว่าอย่าดีกว่า!” 
 
“ก่อนอื่น…”
ผมไม่สนใจฟัง พูดกลับเนิบ ๆ
 
“ถอดกางเกง”
 
“พี่เอก..”
มันครางเรียก
 
ผมมองมันแบบ 'ไม่ว่าจะยังไงนายก็ต้องทำ' มันทำหน้าลำบากใจ เขยิบตัวปลดกางเกงตัวเองออก คือทำแบบเก้ ๆ กัง ๆ น่ะนะ แต่เชื่อกันหรือเปล่า ท่ามันเซ็กซี่ยิ่งกว่าพวกถอดพรืดอย่างชำนาญซะอีก
 
พอถอดกางเกงออกจากตัว มันรีบดึงชายเสื้อปิดส่วนสงวนไว้ทันที
 
ยังจะปิดอีกเนอะ - -
 
ผมอมยิ้ม เอาเถอะ มันคงอาย เก็บไว้ให้มันสักตัวละกัน
 
“เอาของพี่ออกมา”
ผมสั่งอีก ของผมเป็นกางเกงผ้า เข็มขัดยังอยู่ แต่ถูกปลดหัวและรูดซิปลงแล้ว
 
มันค่อย  ๆ เคลื่อนตัวจากเอวผมลงไปที่หน้าขา สองมือจับขอบกางเกงผมไว้ ก่อนนิ่งค้างอยู่ท่านั้น มันคงกำลังชั่งใจอยู่ว่าจะทำต่อดีหรือไม่ทำดี
 
สุดท้าย มันกลั้นใจ คลี่ดึงขอบกางเกงพร้อมลิงน้อยลงจนบางส่วนของผมหลุดออกมา มันนิ่งไปพักจ้องสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
 
น้องผมมันพร้อมแล้วครับ ตั้งตรงเป็นเสาธงยามเช้าเลย
 
นี่แหละน้อง ความภาคภูมิใจของพี่
 
มันมองน้องผมสลับกับผม
 
“คราวนี้ ใส่มันเข้าไป”
ผมสั่งเนิบ ๆ อีกที
 
มันยังนิ่งครับ คงไม่กล้าทำ หรือไม่…
 
มันก็ไม่รู้วิธีใส่
 
ผมไม่แนะแล้ว ปล่อยให้มันทำเอง มันนั่งจ้องอยู่พัก ไอ้น้องผมมันก็ไม่ยอมลง ไอ้นี่ ถ้ามันได้ตั้งแล้วลงยากด้วย สุดท้ายมันก็ลุกขึ้นคุกเข่า เคลื่อนที่ให้ช่องทางด้านหลังของมัน ตรงกับน้องผมมากที่สุด แล้วค่อย ๆ กดร่างตัวเองลงมา
 
ไม่แนะก็ทำถูกนี่นา
 
 
คับ…
 
คือสิ่งแรกที่ผมรู้ และผมก็รู้ว่ามันคงรู้สึกแบบเดียวกัน
 
มันพยายามกดตัวเองลง อยากช่วยครับ แต่ก็อยากให้ลองทำด้วยตัวเองดู มันกลั้นใจผ่อนคลายตัวเองแล้วกดร่างลงจนสุด
 
ผมส่งยิ้มให้มันด้วยความชื่นชม
 
มันเริ่มขยับค้ำสองมือไว้ที่หน้าท้องผม แล้วยกตัวเองขึ้นลงโดยใช้เข่าเป็นฐาน มันกัดฟันเบ้หน้าเจ็บปวดหน่อย ๆ ของผมก็ไม่ใช่เล็ก ๆ มันคงอึดอัดน่าดู
 
ท่าทางมันยังเก้ ๆ กัง ๆ แต่ก็ดูดีมากสำหรับผม มันขยับช้า ๆ อยู่สักพัก ก่อนปรับเปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
 
“อืม.. พี่เอก”
มันเริ่มครางออกมาเบา ๆ
 
ภายในของมันบีบรัดผมแน่น ผมกัดฟันดังกรอด ขย้ำสองมือกับผืนที่นอนจนยับ มันเชิดหน้านิด ๆ ปากก็ครางสะท้าน ดวงตาปรือปรอยจนฉ่ำ เห็นแล้วอยากกระชากมาจูบแรง ๆ สักที
 
ผมปล่อยให้มันโยกไหวอยู่อย่างนั้นจนเป็นมันเองที่ทนไม่ไหวเร่งจังหวะจนไปถึงปลายทาง มันคงพยายามอดทนให้ถึงที่สุดแล้ว แต่ความอึดมันต่างกัน มันหมดแรง ทิ้งตัวลงมานอนทาบบนหน้าอกผม
 
ผมอมยิ้ม ช้อนจับปลายคางมันเงยหน้าขึ้นสบตา ก่อนก้มจูบไปเบา ๆ ที
 
“พี่อิ่มแล้ว คราวนี้ขอพี่ป้อนนายบ้างนะ”
ผมจับมันพลิกลงไปนอนอยู่ด้านล่าง แล้วจัดการกินมันไปอีกยก
 
ต่อไป..ผมจะทำตัวเป็นนายแบบที่ดี เพราะค่าตอบแทน มันคุ้มใช้ได้เลย

 

 

TBC...

http://www.facebook.com/Memew28 ^^
 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-01-2013 20:13:59 โดย memew »

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
คนเขียนคะ ระวังโดนดุนะ

!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด ***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้
แจ้งเพื่อทราบจ้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2012 21:39:45 โดย love2y »

tawan

  • บุคคลทั่วไป
ค่าตอบแทนเกินคุ้มจริงๆ

ถ่ายบ่อยๆนะ :z1:

 :call:

ออฟไลน์ KaorPaor

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 669
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-4

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
คุ้มสุดคุ้มเลยนะนายเอก :m25:

ออฟไลน์ bangkeaw

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 566
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-4
พี่เองร้ายอ่ะ เอาซะคุ้นเกินคุ้ม

ออฟไลน์ เก้าแต้ม

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-3
เพิ่งได้มาอ่าน สนุกมาก รอลุ้นตอนต่อไป

ออฟไลน์ omuya

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2023
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-9

ออฟไลน์ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 135
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เพิ่งตามไปอ่านเรื่องนี้ใน dek-d มา เพิ่งเห็นในบอร์ด หุหุ  :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ hello_lovestory

  • >>I'm C-Z@<<
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 881
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
น่ารักดีนะ ค่าตัวนายแบบคุ้มเว่อร์

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ benzdekba

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 503
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2

ออฟไลน์ withmeto_PJ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 256
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-0
อยากบอกว่าเพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกกกก อ่านตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันน ทึ้งตัวเองตลอดเวลาเลยค่ะ
ฉันไปอยู่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนมา ทำไมเพิ่งจะมาอ่านเรื่องนี้
หลงรักน้องกายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่เอกก็สุดยอดเลยยยยยย
เนื้อเรื่องสนุกมากๆค่ะ อ่านแล้วเพลิน ดำเนินเรื่องแบบเรื่อยๆ แต่อ่านแล้วเพลินมากๆ

ขอบคุณคนแต่งมากๆเลยนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้ มันเยี่ยมมาจริง
รอตอนหน้าค๊า ขอให้มาเร็วๆ มาไวไว 5555555

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
สนุกดีคับ  มาต่ออีกนะคับ o13

ออฟไลน์ zylph_z

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 213
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ค่าตัวพี่เอกแพงจัง แต่กายก็ยังจ่ายไหว อ๊ายยยยยย (>///<)

JiNgLeBelL

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อ่านรวดเดียววันเดียว เล่นเอาตาปวดตาไปเลยค่า
ชอบคะ ถูกใจมาก โดนใจสุดๆ :กอด1:
ทั้งภาษา ทั้งการเล่าเรื่องราว เข้าใจง่าย อ่านไปยิ้มไป
หลงรักพี่เอกมากมาย >< :L1:
ส่วนกายก็น่ารักน่าฟัดจริงจัง :-[
พี่เอกนี่ตั้งแต่เปิดเรื่องคิสซึน้องกายตลอดๆ  :z1:
สมกับชื่อเรื่อง Kiss love จริงๆค่า
ติดตามต่อไปค่ะ
^^

nubeebaa

  • บุคคลทั่วไป
ตามทันแล้ว 55555  กายจะน่ากินไปไหน ><?

TaroT

  • บุคคลทั่วไป
กำลังจะเริ่มอ่านครับ ..  :L2:

ออฟไลน์ mellowshroom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 976
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1

ตามทันและรออ่านตอนต่อไป

..น้องน่ารักมาก จนอยากมีแบบนี้ข้างตัวสักคน .. :กอด1:

ออฟไลน์ FanGieTsFc

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 29
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เรื่องนี้มีตามในเด็กดีอีกเยอะ ใกล้จะจบแล้วด้วย 555555555555555555555555555 :really2: :really2:

ออฟไลน์ honeyhoon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
เค้ามีอะไรกันแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว



แต่ ทว่า

สถานะยังคลุมเครือ พี่เอกไม่คิดจะบอกอะไรน้องหน่อยหรือ ถึงจะหึงเค้ารุนแรงขนาด แต่พูดออกไปก็จะเป็นตัวยืนยันที่ดีได้เลยน้า

บวกเป็ดให้คนแต่งก่อน เผื่อมาต่อตอนต่อไปไว อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






aumpolala

  • บุคคลทั่วไป
 :call: :call: อ่านรอบที่เท่าไรแล้ว จำไม่ได้ จิ้นไปไกลแล้ว มาต่อด่วน  :z13: :z13: :z10:

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41

ออฟไลน์ kataiyai

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-1
ใช่ คุ้มสุดๆ

เล่นทุ่มทั้งตัวเป็นค่าจ้างเลยนี่

ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
แหมๆๆๆ ในที่สุดก็มาลงนะคะ กายน่ารักตลอดดดด อิอิ  :L2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-01-2013 23:01:25 โดย MoMoRin »

Milk

  • บุคคลทั่วไป
น้องกายน่ารักไปแล้วนะ :man1:

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
 Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ #22
ตอน : หลงเสน่ห์ Part 2

[พี่เอกเวิ่น...☼]
 



 
 
เสียงรัวกดกริ่งหน้าห้องปลุกผมให้ตื่นตั้งแต่เช้า ผมพ่นลมหายใจออกแรง
 
กดรัวแบบนี้ มีแค่รายเดียว
 
ผมลุกเดินไปหยิบชุดคลุมสีน้ำเงินมาใส่ ผมเผ้าก็ปล่อยให้มันฟูฟ่องอยู่อย่างนั้นแหละ ถึงยังไง มันก็ดูดีอยู่ดี (ออกแนวหลงตัวเองนิด ๆ = =)
 
ผมเดินออกไปเปิดประตู
 
“พี่เอกกกกกกกก” 
สาวน้อยน่ารักภายใต้กระโปรงลายสก็อตสั้นจุ๊ดจู๋เครื่องแบบของโรงเรียนเอกชนม.ต้นกระโดดกอดคอผมแน่น ผมทำหน้าเหม็นเบื่อทันที
 
“มาทำไม”
 
“โหย พี่คะ ทักน้องสุดที่รักแบบนี้ได้ยังไงกัน ไอ้เรารึอุตส่าห์คิดถึง”
 
มันทำหน้างอนิด ๆ กอดคอผมไว้เหมือนลิง ก่อนที่สายตาผมจะเหลือบไปเห็นดวงตาวิบวับของใครอีกคนในชุดเครื่องแบบเดียวกัน
 
เหมือนกันทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่ส่วนสูงหรือรูปร่างหน้าตา
 
“ไอ” ผมทัก
 
“คิดถึงพี่จัง”
แล้วมันก็กระโดดเข้ามากอดเอวซ้ายผมแน่น
 
จะมีมาอีกไหม…
 
คิดยังไม่ถึงสิบวิ ก็มีอีกหนึ่งสาวน้อยโผล่เข้ามาเกาะเอวข้างที่ว่างผมแน่น
 
หนักครับ สามสาว ถึงจะตัวเล็ก แต่เล่นเกาะแบบนี้ ไม่ไหวเหมือนกัน
 
“นี่ยัยลิงทั้งหลาย ปล่อยพี่ก่อน เกิดชุดพี่หลุดขึ้นมาได้เห็นคิงคองออกมาเดินเล่นแน่ ๆ”
 
“ทะลึ่ง”
ไอ้แอมมันต่อว่า
 
“ว่าแต่…คิงคองพี่ตัวใหญ่กว่าเดิมหรือเปล่า”
 
ผมมะเหงกมันไปที
 
“หึ ๆ ใส่ชุดนี้ออกมา แปลว่าพี่เราต้องหิ้วใครมานอนด้วยแหงม ๆ”
 
ครับ ปกติถ้าผมใส่เสื้อผ้าคือห้องนอนว่าง แต่ถ้าใส่ชุดคลุม นั่นหมายถึงเมื่อคืนไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอน พวกน้อง ๆ รู้ดี แต่ก็ไม่คิดจะยุ่ง เพราะถือเป็นเรื่องส่วนตัว และมันก็รู้ว่าพี่มันไม่ได้คิดจะจริงจังกับใครด้วย
 
“พี่เอกอ่า กลับบ้านบ้างซิคะ อ้อนคิดถึง”
 
“ไอก็คิดถึงพี่น้า”
 
“แอมคิดถึงมากกว่าอีก”
 
สามสาวแย่งกันออดอ้อนใหญ่ พ่อแม่ก็เข้าใจตั้งชื่อซะจริง ๆ พวกมันถึงได้เกิดมาอ้อนกันเก่งได้โล่ขนาดนี้
 
“นี่พี่เอก พวกเราตกลงกันว่าคืนนี้จะมานอนค้างที่นี่นะคะ”
 
“พอดีห้องพี่ไม่ว่าง คิวเต็ม” ผมรีบปฏิเสธ
 
“โธ่ พี่คะ น่านะ อ้อนคิดถึงพี่นี่น่า”
 
“น่านะ ขอไอนอนด้วยคน”
 
“แอมก็อยากนอนน้า”
 
คือ ถ้าพวกคุณ ๆ มาฟังอาจจะจับไม่ถูกว่าใครคือใคร เพราะทั้งสามหน้าตาเหมือนกันมาก แต่ไม่ใช่ฝาแฝดครับ พวกมันเป็นพี่น้องที่คลานตามกันมาเรียกได้ว่าปีต่อปี แต่กลับมีส่วนสูงเท่ากัน หน้าเหมือนกันจนคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นฝาแฝด
 
ยกเว้นคนที่อยู่ด้วยกันนาน ๆ น่ะนะ
 
“พี่อาร์ตกับพี่อิฐก็บ่นใหญ่ว่าพี่ทิ้งน้อง”
 
“พี่มีงานเยอะ เราก็เห็น”
 
“ค่ะ เห็นว่าพี่ทิ้งน้อง ๆ ไปหางานมากกว่า”
ดูเหตุผลมัน
 
“ถ้าพี่ไม่ให้พวกเรานอนคืนนี้ งั้นเสาร์อาทิตย์นี้พี่ต้องกลับบ้านนะคะ”
 
ไฟท์บังคับครับ พวกมันรวมหัวกันบังคับผมชัวร์ ๆ เพราะถ้าให้เลือกระหว่างให้พวกมันมานอนค้างกับผมที่นี่คืนหนึ่ง กับผมกลับบ้านสองวันเสาร์อาทิตย์ อย่างหลังดูจะสงบกับชีวิตผมมากกว่า 
 
กริ๊ก!!
 
เสียงเปิดประตูเบา ๆ จากห้องนอนดึงความสนใจจากพวกเราสี่ชีวิตให้หันไปมอง

 
เงียบครับ…
 
พวกน้อง ๆ ผมพากันเงียบกริบ มองคนที่เดินสะลึมสะลือออกมาจากห้องนอนกันตาค้าง ทั้งเนื้อทั้งตัวมัน มีเพียงเสื้อเชิ้ตตัวเมื่อคืนของผมใส่ไว้
 
กำเดาผมแทบพุ่ง
 
คือ…หุ่นมันก็หุ่นแบบผู้ชายน่ะนะ แต่ก็ดูเซ็กซี่ยั่วยวนสำหรับผมอยู่ดี หัวมันฟูไร้ทรง ปากแดงแจ๋ (คงเพราะเมื่อคืน ผมจูบมันแรงไปหน่อย)

ที่คอมีรอยคิสมาร์ค (เอ่อ... อันนี้ผมทำเอง พอดีเมื่อคืนมันในอารมณ์ไปหน่อย ปกติจะทิ้งไว้ที่หน้าอก แต่เมื่อคืน ลืม โชว์หราเลย)
 
กระดุมมันปิดไว้แค่แถวล่างครับ ตั้งแต่ช่วงอกขึ้นไปไม่ได้ติด รอยจูบสามรอยเด่น ๆ เห็นชัด ๆ
 
ไม่ต้องอธิบายแล้ว

 
น้องผมพากันอึ้ง มันก็อึ้งที่เห็นคนแปลกหน้า มันรีบหันหลังเดินกลับเข้าห้องไปทันที
 
เงียบครับ…
 
ในห้องเงียบกริบจนได้ยินเสียงแอร์ครางหึ่ง ๆ
 
มันเป็นคนขี้เซาก็จริงครับ แต่เป็นพวกตื่นเช้า เจ็ดโมงเวลาตื่นนอนมันพอดี คงได้ยินเสียงคนคุยกันเลยเดินออกมาดู โดยลืมคิดถึงสภาพตัวเองไป
 
“นะ นี่พี่เปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่”
แอมมันได้สติก่อน
 
“นั่นน่ะสิ”
แล้วไอก็เปิดปากบ้าง
 
“…กับผู้ชาย”
ปิดท้ายด้วยไอ้อ้อน
 
แล้วทุกอย่างก็เข้าสู่ภวังค์เงียบอีกที
 
“คือ…”
อันนี้เสียงผมเอง
 
“มันเป็นเหตุสุดวิสัย แล้วก็เลยตามเลยน่ะ”
ผมบอกตามจริง
 
“อธิบายมาเลย”
 
“บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
 
“เล่ามาให้หมด”
 
เสียงเซ็งแซ่กลับมาอีกครั้ง
 
ผมเกาท้ายทอย เหนื่อยหน่ายกับการซักประวัติอันละเอียดยิบของสามป่วนตัวอ.
 
ผมก็เล่าความจริงนั่นแหละ กับน้องไม่ปิดบังอยู่แล้ว พวกมันรู้ไส้รู้พุงผมดี มีอะไร ก็ได้พวกมันนี่แหละ คอยช่วยเหลือเป็นธุระปะปังให้ 





 
“ว้าววววว”
เสียงไอ้แอมครับ
“สุดยอด”
อันนี้ไอ้ไอ
 
“เนอะ ๆ”
ตอบท้ายด้วยไอ้อ้อน แล้วพวกมันก็พากันกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
 
“นี่ ๆ พวกที่โรงเรียนจะพากันกรี๊ดไหม”
 
“แน่นอน ๆ มีของจริงดีกว่าในเน็ตเป็นไหน ๆ”
 
ผมหูตั้งทันที
 
“แล้วคนเมื่อกี้นี้ก็ดูเคะ ๆ เนอะ”
 
อะไรเคะ ๆ หูผมผึ่งแล้วผึ่งอีกฟังพวกมันพูดกัน
 
...แต่ไม่รู้เรื่อง
 
“กรี๊ดดด!!!!!!!!!!!!!!”
แล้วผมก็ต้องรีบเอามือปิดหูเอียงหน้าหนี
 
ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนโซฟา โดยมีไอ้แอมนั่งขนาบอยู่ด้านซ้ายกอดคอผมไว้ ด้านขวาเป็นไอ้ไอกำลังทำแบบเดียวกัน ส่วนไอ้อ้อนนั่งคุกเข่าอยู่บนตักผมอีกที
 
ถ้าคนอื่นมองอาจคิดว่าผมมีฮาเร็มเป็นของตัวเองแน่ ๆ
 
แต่พวกมันเป็นคนที่ทำให้ผมหมดอารมณ์มากกว่า

 
“พี่ ๆ แนะนำให้พวกเรารู้จักหน่อยซิคะ”
 
“นะ ๆ”
 
“อยากรู้ ๆ”
 
แล้วพวกมันก็รวมพลังกันออดอ้อน ผมพยักหน้า แต่บอกพวกมันไว้ก่อนว่าผมกับไอ้ตัวเล็กยังไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกัน เพราะงั้นกายไม่ใช่แฟนผม พวกมันพยักหน้าเข้าใจ เขยิบลงไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยบนโซฟา
 
ทีอย่างนี้ละเรียบร้อยกันขึ้นมาเชียว -*-




 
ผมเดินกลับเข้าไปในห้อง เห็นไอ้ตัวเล็กนั่งเหม่ออยู่ข้างเตียง ตอนแรกคิดว่ามันอาบน้ำแต่งตัวแล้วซะอีก
 
“ยังไม่ได้อาบน้ำเหรอ”
 
มันสะดุ้งเฮือก
 
เป็นอะไรของมัน
 
“อะ เอ่อพี่เอก” มันทำหน้าอึดอัด
 
“ขะ ขอโทษฮะ ผมจะรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ” มันรีบลุกจากเตียง แต่ผมรั้งไว้ก่อน สีหน้ามันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่
 
“เป็นอะไร”
 
“อะ เอ่อ เปล่าครับ พี่รอแป๊บนะ บอกสาว ๆ ให้รอก่อน ผมจะรีบอาบแล้วรีบไป”
ผมจ้องหน้ามันนิ่ง ๆ แต่มันไม่ยอมสบตา ผมจับคางมันเงยขึ้นมอง แต่มันหลุบเปลือกตาลงต่ำหลบหนี
 
“กาย”
ผมเรียก มันยังนิ่งเหมือนเดิม
 
“กาย”
ผมเรียกอีกที มันค่อย ๆ ช้อนตามอง
 
“พี่เอก...”
มันเรียกกลับเสียงแผ่ว
 
บ๊ะ! เซ็กซี่เป็นบ้า ไม่ไหวแล้วครับ ผมฉกจูบมันทันที หน้ามันแหงนตอบรับอัตโนมัติตามความเตี้ยของตัวเอง สองมือจับสาบเสื้อผมแน่น ปากมันหวานดีครับ ผมชอบ

ผมโหมจูบอยู่พัก ก่อนถอนปากออก กลัวยาว มันหอบหนักเลย
 
“ถ้าไม่รีบ…” มันพูดหอบ ๆ
 
“เดี๋ยวผู้หญิงของพี่จะรอนะ”
 
ผมคิ้วขมวดกับคำมัน
 
“ผู้หญิงของพี่?” ผมทวนนิดหน่อย
 
นี่มันคิดว่าน้องผมเป็นอะไรกัน
 
“คิดว่าผู้หญิงข้างนอกเป็นใคร”
 
มันชะงักกับคำถามผม ก้มหน้าลงไม่ตอบอะไร ผมจับคางมันเงยมองอีกที
 
“ก็ผู้หญิงของพี่ไง ผะ ผมจะรีบออกไป ขอเวลาอาบน้ำก่อน”
 
ผมถอนหายใจแรง
 
เข้าใจแล้วครับ มันคงคิดว่าน้อง ๆ ผม เป็นสาว ๆ ที่จะมานอนกับผมแน่ ๆ
 
“ไม่ต้องแล้วล่ะ”
ผมรั้งเอวมันเดินออกจากห้องไปทันที มันโวยวายใหญ่


 




น้อง ๆ ผมพากันนั่งพับเพียบเรียบร้อยหน้าสลอนกันบนโซฟา
 
โว๊ะ! เป็นครั้งแรกที่เห็นพวกมันนิ่งกันได้ขนาดนี้นะเนี่ย
 
ดวงตาแต่ละคนวิบวับจ้องกายกันยกใหญ่ ไอ้ตัวเล็กยังพยายามยื้อจะกลับเข้าห้อง จนผมต้องโอบเอวมันแล้วอุ้มขาลอยไปนั่งบนโซฟา พวกน้อง ๆ รีบพากันย้ายไปนั่งฝั่งตรงข้ามทันที
 
กายนั่งก้มหน้างุด
 
“ขี้อายเนอะ”
แอมมันพูดขึ้นมาก่อน
 
“น่ารักอ่ะ”
ไอต่อ
 
“น่าจับกด”
คราวนี้เป็นอ้อน ผมมองหน้าน้องงง ๆ รวบไอ้ตัวเล็กมาไว้ในอ้อมแขนทันที
 
“ของพี่”
 
“โอ๊ย!! ไอ้พี่ขี้หวง!!”
พวกมันสามตัวประสานเสียงตอบ ไอ้ตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองงง ๆ
 
มันมองผมสลับกับน้อง ๆ ไปมา ผมยิ้มให้มันนิดหนึ่ง พวกน้อง ๆ ก็พากันยิ้มหวานหว่านเสน่ห์จนเห็นเขี้ยวแหลม ๆ กันทุกคน
 
“แอมค่ะ”
 
“ไอค่ะ”
 
“อ้อนค่ะ”
 
“พวกเราเป็นน้องพี่เอก”
แล้วพวกมันก็แนะนำตัวเสร็จสรรพ ไอ้ตัวเล็กคิ้วขมวดมองหน้าผมสลับกับน้อง ๆ
 
ไม่ต้องมอง หน้าไม่มีเค้าเหมือนกันเลย
 
คือ ผู้ชายบ้านผมได้เชื้อฝั่งคุณปู่มาเต็ม ๆ แต่พวกน้อง ๆ ผู้หญิง ได้เชื้อฝั่งคุณย่าไปเต็ม ๆ พวกคุณตาคุณยายเลยงอนกันใหญ่ ที่หลาน ๆ ไม่มีเค้าทางพวกท่านกันเลยสักคน ยกเว้นนิสัยน่ะนะ ที่ได้ฝั่งคุณตาคุณยายไปเต็ม ๆ
 
“น้อง…”
มันพูดสั้น ๆ ครับ
 
“ค่ะ/ค่ะ/ค่ะ”
สาว ๆ แพ็คกันตอบ
 
“นี่ ๆ พี่กาย พี่กายชอบพี่เอกใช่ไหม”
ไอ้แอมมันรุกใหญ่
 
“ชอบขนาดไหน ชอบตอนไหน อะไรที่ชอบ”
ไอ้ไอถามต่อ
 
“พี่เอกดูแลพี่กายดีไหม อยากให้พี่เอกพัฒนาอะไรในตอนนี้”
ไอ้อ้อนมันตบท้าย
 
ไอ้ตัวเล็กมันอ้าปากค้าง
 
“คะ คือ…”
 
พวกน้อง ๆ ยื่นหน้ามาตั้งใจฟัง
 
“ผมมีเรียนช่วงเช้า ขอตัวไปอาบน้ำก่อนดีกว่า” หน้ามันแดงแป๊ดเลย พวกมันทำท่าเสียดายกันยกใหญ่
 
ผมหัวเราะร่วนกับทางออกของมัน
 
“เอาล่ะ วันเสาร์พี่จะกลับบ้านล่ะกัน ตอนนี้ต้องขอเวลาอาบน้ำส่งกายไปเรียนก่อน”
ผมปล่อยกายให้เป็นอิสระ ลุกต้อนพวกน้อง ๆ ไปโรงเรียน พวกมันทำท่าเสียดายใหญ่ พากันกรี๊ดกร๊าดเดินออกจากห้องไป
 
 
ทันทีที่ผมปิดประตูลง ความเงียบก็กลับมาอีกครั้ง
 
เข้าใจกันแล้วใช่ไหม ว่าทำไมผมถึงได้ย้ายออกมาอยู่คนเดียว
 
พวกมันยุ่งครับ ยุ่งทุกเรื่อง ยุ่งแม้กระทั่งเรื่องในมุ้ง
 
เชื่อกันรึเปล่า พวกน้อง ๆ ผมเป็นผู้หญิงก็จริง แต่กล้านั่งฟังผมกับพวกไอ้อิฐไอ้อาร์ตพูดเรื่องบนเตียงกันได้หน้าตาเฉย ฟังเหมือนฟังนิทานหลอกเด็ก
 
แสบกันจริง ๆ
 
ว่าแต่อะไรเคะอะไรเมะวะ??
 
ผมเดินกลับเข้าห้องอีกที ไอ้ตัวเล็กคงกำลังอาบน้ำอยู่ ผมยืนรอ วันนี้ขี้เกียจทำอาหารเช้า เดี๋ยวพามันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเลยไปกินข้าวนอกบ้านดีกว่า

           
 TBC...
ชอบอ่านนิยายในเล้านะ แต่ลงนิยายเองทีไรมีปัญหาทุกที T^T ทำไมมันงี้ง่าาาาาาา สะอึกสะอื้น ชื่นชมคนที่ลงนิยายเยอะ ๆ ได้จัง T^T เราก็นั่งงมต่อไป แง้ววว
ผิดพลาดประการใดขออภัยค่ะ ร้องไห้ งื้อ 

ออฟไลน์ zylph_z

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 213
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
กรี๊ดดด~ มาต่อแล้ว >.<
ดีใจแทนพี่เอกด้วยนะ มีน้องเป็นสาววายคอยเชียร์

ออฟไลน์ bangkeaw

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 566
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-4
มีน้องๆ มาเป็นกองหนุนแล้ว

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :


Kiss Love ♥ [23]
ฟรีเดย์
[กาย...♥]


 
อายครับ
บอกได้คำเดียวอับอายเป็นที่สุด ผมได้ยินเสียงโวยวาย เลยเดินออกไปดู สิ่งที่เห็นก็คือสาว ๆ สามคนกำลังนั่งนัวเนียพี่มันอยู่ ขนาดมีผมมานอนด้วยทั้งคน พี่มันยังจะเอาคนอื่นมานอนด้วยอีก
 
นอยด์ครับ

 

ก็รู้ว่าไม่ควรจะนอยด์…แต่ก็นอยด์
 
ผมนั่งนอยด์อยู่เพลิน ๆ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่พี่มันเปิดประตูเข้ามา ผมรีบลุกหวังจะไปอาบน้ำเพื่อออกจากห้อง เปิดโอกาสให้พี่มันได้อยู่กับสาว ๆ ไป แต่พี่มันฉุดข้อมือผมไว้ ซ้ำยังมาจูบผมอีก
 
มีผู้หญิงเรียงแถวมาให้กอด แล้วมายุ่งกับกูทำไมวะ
 
สุดท้ายพี่มันก็ลากผมออกไป ตอนแรกก็คิดว่าพี่มันจะพาผมไปเล่นเซ็กส์หมู่ซะอีก ที่ไหนได้เป็นน้องนี่เอง
 
แต่ละคน น่ารักดีครับ
 
แต่ผมโคตรอาย ก็เล่นจ้องกันตาเป็นมัน แถมชุดที่ใส่ยังไม่น่ามองอีก เสียเชิงชายหมด
 
 
 
 
และตอนนี้ ผมก็มานั่งหน้าร้อนอยู่บนรถพี่เอก พี่แกจะพาไปกินข้าวที่ไหนก็ไม่รู้ ผมไม่กล้าถาม ไม่กล้ามอง ไม่กล้าพูดคุยอะไรทั้งนั้น
 
อับอายเป็นที่สุด
 
ซ้าธุ ขออย่าให้พี่แกรู้ความคิดวิปริตของผมเล้ย!!
 
 
 




ผมเงยหน้าอีกทีตอนรถจอดสนิท เห็นแผ่นป้ายหน้าร้านอันคุ้นเคย ร้านนี้เป็นร้านที่พี่เอกเคยพามานั่นแหละ   
 
“กินกันที่นี่แหละ อร่อยดี”
 
ผมก้าวลงจากรถ เดินตามพี่มันต้อย ๆ อารมณ์นี้ ทำตัวเป็นหมาน้อยไปก่อนครับ เขาจะได้ลืม ๆ เรื่องเมื่อเช้านี้ไป
 
พี่มันจัดการสั่งอาหารเช้าแบบคอมโบ้เซตมากิน คงเพราะพี่เอกมากินอาหารที่นี่บ่อย ๆ พนักงานถึงได้พากันทักทายแบบคุ้นเคย โดยเฉพาะสาว ๆ ที่พากันโปรยยิ้มยกใหญ่
 
ยิ้มอะไรนักหนาวะ ไม่เห็นรึไงว่ากูมาด้วย
 
ยิ้มให้กูด้วยคนดิ

 

แง่ง…แอบหงุดหงิดนิดหน่อยครับ
 
 


“น้องพี่เป็นพวกวุ่นวายนิดหน่อย สงสัยเสาร์อาทิตย์นี้ต้องกลับบ้านจริง ๆ” พี่มันพูดปลง ๆ เบื่อ ๆ
 
“น่ารักดี” ผมบอกสั้น ๆ
 
ก็น่ารักจริง ๆ นี่น่า เหมือนหนูแฮมสเตอร์เลย น่าจับมาแต่งคอสเพลย์แล้วถ่ายภาพซะให้เข็ด
 
“อยากจับถ่ายรูปละสิ”
 
ผมสะดุ้งทันทีที่อีกคนรู้ทัน ผมยิ้มแหยง คว้าเอาชาเย็นมาดูดแก้เก้อ พี่มันหัวเราะหึ ๆ
 
“ลองขอดูสิ ถ้านายขอ พวกนั้นอาจตกลงก็ได้”
 
ผมตาวาวขึ้นมาทันที
 
“แต่ค่าจ้างคงแพงน่าดู”
 
หดครับ..
 
ความหวังผมหดเหลือเท่าเม็ดก๋วยจี๋

 

“หรือไม่…” พี่มันพูดค้างให้ความหวังผมอีก
 
“ก็นั่งให้พวกนั้นยำเล่นสักชั่วโมง รับรองได้ถ่ายแบบไม่อั้น”
 
ผมนั่งงุนงง แล้วให้ยำเล่นนี่เป็นยำแบบไหนกัน
 
 
 
 
 
ผมนั่งกินมื้อเช้าสลับกับนั่งมองพี่เอกกินด้วย ผมพอจะรู้รสปากพี่มันบ้าง เลยหยิบพวกขนมปังมาทาแยมวางไว้ให้ ราดซอสบนไส้กรอกให้บ้าง ตอนแรกพี่มันก็ดูอึ้ง ๆ อะนะ สักพักก็นั่งกินไปเงียบ ๆ
 
เสียงมือถือผมดังเบา ๆ ผมรีบคว้ามากดรับทันทีที่รู้ว่าเป็นใคร
 
“ป๋า”
 
‘อยู่ไหนลูก มาหาที่บ้านไม่เจอ’
 
“ทานข้าวอยู่แถว ๆ มหาลัยครับ”
 
‘ว้า…ว่าจะมาทานข้าวเช้าด้วยซะหน่อย’
 
ผมฉีกยิ้มตาวาวทันที
 
“มื้อเช้าคงไม่ทันแล้วละฮะ ผมอิ่มแล้ว แต่มื้อเที่ยงกับมื้อเย็นยังว่าง”
 
ได้ยินเสียงหัวเราะอารมณ์ดีจากปลายสาย
 
‘งั้นตอนเที่ยงจะไปรับนะ’
 
“ครับ” ผมรับปากแล้ววางสายไป หน้ายังแต้มไปด้วยรอยยิ้ม

 

“พ่อ?”
 
“ครับ”
 
พี่เอกทำหน้าแปลกใจ แต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ พอหมดมื้อเช้าพี่แกก็ขับรถไปส่งผมที่มหาลัย
 
 
 
 
 
 
 
“วุ้ยไอ้เอก นี่มึงเปลี่ยนอาชีพแล้วเหรอวะ”
 
ไอ้พี่มอครับ พี่มันขับรถมาส่งสาวที่คณะผมพอดี
 
“อาชีพอะไรของมึง” พี่เอกถามกลับ
 
“ก็คนขับรถไง ฮ่า ๆ ๆ ๆ“
 
หน้าผมร้อนวาบ รีบขอตัวจากพี่ ๆ เดินหนีเข้าตึกไป ยิ่งอยู่ยิ่งไหม้ ยังไม่อยากเกรียมก่อนวัยอันควร
 
 
 
 
 

 

“ไอ้กาย!!”
พอมาถึงก็เจอไอ้เต้ยพอดี มันรีบวิ่งมากอดคอผมไว้
 
“กูส่งใบสมัครงานไปแล้วนะ เขาให้เริ่มงานวันเสาร์นี้เลย”
 
ผมขมวดคิ้ว
 
งานไรวะ ยืนนึกอยู่สักพักก็ถึงบางอ้อ มันคงหมายถึงงานที่ร้านกาแฟที่พี่เป้ทำอยู่
 
นี่มันเอาจริงเหรอวะเนี่ย
 
คงต้องรีบบอกให้พี่เป้รู้ตัวไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ ซะแล้ว
 
แต่ว่า…
 
ผมไม่เบอร์พี่เป้นี่น่า ถ้าถามไอ้เต้ย มันต้องสงสัยเอาแน่ ๆ

งานนี้คงต้องไปถามเอาจากพวกพี่ ๆ มันอีกที
 



ผมให้ไอ้เต้ยเข้าคลาสไปก่อน โดยบอกว่าจะไปหาซื้อน้ำอัดลมกิน อันนี้อยากกินจริง ๆ ครับ แต่คงต้องหลังจากได้เบอร์พี่เป้มาก่อน ไปตามหาแกตรง ๆ เลยคงยาก เพราะช่วงนี้แกอยู่ในช่วงหลบไอ้เต้ยอยู่
 
จริง ๆ จะถามพี่เอกเอาก็ได้ แต่ไม่กล้าครับ ไปถามพี่กิ๊ฟน่าจะง่ายกว่า กำลังจะวิ่งไปหาพี่กิ๊ฟที่คณะ แต่สายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนเข้าก่อน ผมรีบวิ่งไปหาทันที


 

“พี่โอ๊ค!!”
 
ผมตะโกนเรียกคนที่เดินอยู่ไม่ห่าง พี่โอ๊คหยุดขาตัวเองไว้หันมามอง พี่แกทำหน้าแปลกใจ มองตามจนผมวิ่งเข้าไปชิดตัวแก

จากจุดแรกยันจุดนี้ ไม่ใกล้เลยครับ กว่าจะมาถึง...

...หอบแดกน่ะสิ
 
 
ผมยืนโกยเอาอากาศเข้าปอด พอรู้สึกดีขึ้นก็มองหน้าพี่โอ๊คเต็ม ๆ อีกที เหมือน ๆ พี่มันกำลังจ้องมองบางอย่างที่คอผมอยู่ สักพักก็เสมองไปด้านข้าง บังเอิญตรงนั้นมีกระจกประตูอยู่พอดี ผมเลยหันไปมองตามบ้าง และสิ่งที่เห็นก็คือ…
 
รอยคิสมาร์ครับ
 
เด่นเลย ผมรีบยกมือขึ้นปิด
 
ไอ้พี่เอกบ้า มาทำรอยอะไรไว้ตรงนี้วะ

 

“อะ เอ่อ..พี่โอ๊ค”
ผมรีบเบนสายตาพี่แกกลับมาเรื่องที่ผมต้องการจะพูด พี่แกทำหน้านิ่ง ๆ มองตอบ
 
“มีเบอร์พี่เป้ไหม ผมอยากได้เบอร์พี่เป้”
 
พี่มันพยักหน้า บอกเบอร์ผมช้า ๆ ผมรีบเมมเก็บไว้ในมือถือทันที
 
“เอาไปทำอะไรเหรอ แล้วทำไมไม่ถามเต้ยเอาล่ะ”
 
ผมยิ้มให้
 
“มีเหตุที่ทำให้ขอมันไม่ได้นิดหน่อย”
 
พี่แกพยักหน้าเข้าใจ
 
“ขอบคุณนะครับ”
 
ผมยิ้มแก้มบานให้ กำลังจะวิ่งกลับแต่ถูกฉุดข้อมือไว้ก่อน ผมหันไปมอง

 

“ฮะ?”
 
พี่มันทำหน้าอึดอัด ก่อนคลายมือออกช้า ๆ
 
“เปล่า ไม่มีอะไร”
แล้วพี่มันก็หันหลังเดินจากไป
 
“อะไรวะ”
 
ผมมองตามงง ๆ ก่อนก้มมองหมายเลขในเครื่องอีกที ผมรีบกดโทรออก ฟังเพลงรอสายอยู่ไม่นานมันก็เปลี่ยนเป็นเสียงทุ้มนุ่มของพี่เป้แทน
 
“พี่เป้ นี่กายเอง”
..
..
..
..
..
..
..
..
..
อีกสิบห้านาทีเที่ยงตรง ผมยืนตื่นเต้นอยู่หน้าคณะ รอใครบางคนมารับ ผ่านไปประมาณห้านาที รถบ้านโตโยต้าวีออสก็วิ่งมาเทียบตรงจุดที่ผมยืนอยู่ ผมรีบเดินไปเปิดประตูรถทันทีโดยไม่รอให้คนภายในรถโผล่หน้าออกมาเรียก
 
“ไม่อยากให้ป๋ากลับอังกฤษเลย” ผมท้วงทันทีที่นั่งเบาะได้
 
“งานกำลังรุ่งนี่น่า”
 
“แล้วก็ทิ้งผมไว้เนี่ยนะ นิสัยเหมือนกันเลย ทั้งแม่ทั้งพ่อ ทิ้งผมไปกันหมด” ผมพูดงอน ๆ พ่อลูบหัวผมเบา ๆ
 
“ไม่ได้ทิ้งซะหน่อย แต่ปล่อยให้เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ด้วยตัวเองต่างหาก”
 
“ข้ออ้างของคนชอบทิ้ง”
 
พ่อหัวเราะหึ ๆ กับคำต่อว่านั้น หันไปสับเกียร์เคลื่อนตัวรถออกสู่ถนนใหญ่
 
จริง ๆ พ่อกับแม่รักกันดีครับ แต่เลิกกันด้วยเหตุผลว่าไม่มีเวลาให้กัน บวกทิฐิส่วนตัวอีกนิดหน่อย แล้วพ่อก็แต่งงานใหม่กับคนที่คิดว่าน่าจะเดินทางไปด้วยกันได้
 
น้อยใจเหมือนกันครับ แต่นั่นคือชีวิตที่พ่อเลือกแล้ว สุดท้ายพ่อก็เลิกกับใครคนนั้นแล้วกลับมาหาผม แต่ก็ยังทำงานอยู่ต่างประเทศอยู่ดี
 
สงสัยแม่จะยังไม่รู้เรื่องที่พ่อเลิกกับเมียใหม่แล้ว
 
จริง ๆ ผมอยากให้พ่อกับแม่กลับมาคืนดีกัน แต่ความหวังผมคงน้อยเต็มที
 
“ลูกพ่อออกจะเก่ง” พ่อหันมาชม ผมยิ้มรื่นรับคำทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อพามาที่ห้างใกล้ ๆ มหาลัยครับ ไม่ได้เจอพ่อมาเป็นปี งานนี้ขออยู่ด้วยให้หนำใจหน่อย ผมคว้าแขนพ่อมากอดทันทีแบบไม่อายใคร
 
พ่อผมหล่อครับ ทั้งหนุ่มทั้งหล่อ พอ ๆ กับแม่นั่นแหละ สองคนนี้เขาแข่งกันลดอายุ
 
พ่อผมทำตัวเป็นเจ้าบุญทุ่มอีกแล้ว ผมก็ช็อปกระจายไม่กลัวกระเป๋าคนจ่ายฉีก
 
ฮ่า ๆ ๆ เป็นลูกที่นิสัยไม่ดีจริง ๆ
 
แล้วเราสองคนก็พากันเดินเข้าไปในร้านขายอุปกรณ์การถ่ายภาพ จะไปเที่ยวที่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็มาจบที่นี่ตลอด
 
บางครั้งไม่ได้มาหาซื้ออะไรหรอก แค่มาเดินเล่นเฉย ๆ มาดูอุปกรณ์ออกใหม่บ้าง ไม่ก็ดูหนังสือพวกเทคนิคการถ่ายภาพแบบใหม่ ๆ อะไรทำนองนั้น
 
 
 
“กาย”
 
ผมหันไปตามเสียงเรียก ในขณะที่แขนอีกข้างยังเกาะพ่อไว้แน่นหนึบ พ่อมองตามเสียงเรียกเหมือนกัน
 
“พี่เชน” ผมยิ้มแฉ่ง
 
พี่เชนเดินมาหยุดอยู่ใกล้ ๆ มองหน้าพ่อแวบหนึ่งก่อนมองมาที่ผมด้วยสายตาอบอุ่น
 
“ไม่มีเรียนรึไง หรือว่าโดด”
 
“นิดหน่อยฮะ” ผมยิ้มแฮะ ๆ ยอมรับครับ จริง ๆ ผมมีคลาสแต่แอบโดด เรื่องเรียนผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ตอนนี้พ่อสำคัญกว่า
 
“เอ่อ พี่เชนนี่พ่อผมเองครับ ป๋านี่พี่เชนไง คนที่ผมพูดถึงอยู่บ่อย ๆ แล้วก็เป็นหนึ่งในคณะกรรมการหลักที่เลือกให้ภาพผมชนะการประกวด”
 
พ่อเลิกคิ้วสูง
 
“อ๋อ คุณชรินทร์ โห ตัวจริงหล่อกว่าในภาพซะอีก” พ่อเคยเห็นพี่เชนบ่อยครับ แต่ในภาพถ่ายเท่านั้นนะ ผมชอบเอาไปอวดอยู่บ่อย ๆ

แต่ตัวจริงพี่เชนหล่อกว่าในภาพจริง ๆ นั่นแหละ
 
“ขอบคุณครับ คุณเองก็ดูหนุ่มจนมองแทบไม่ออกว่าเป็นพ่อของกาย ตอนแรกก็คิดว่าเป็น...เอ่อ พี่ชายซะอีก” พี่แกเว้นจังหวะไปนิดหนึ่ง

โดนชมแบบนี้ พ่อยิ้มแก้มบานเลย

“แต่ลูกชายคุณเก่งจริง ๆ ผมเองยังทึ่ง”
 
โดนคนที่เราปลาบปลื้มชมนี่บอกตามตรง ตายลงวินาทีนี้ก็คุ้มครับ ผมยิ้มยืนแก้มบานตามพ่อไป
 
“ถ้ายังไง ให้เกียรติผมเลี้ยงกาแฟสักแก้วได้ไหมครับ” พี่เชนออกตัว

พ่อเลิกคิ้วแปลกใจ หันมองมาทางผม ผมส่งสายตาวิบวับบอกให้พ่อตกปากรับคำ พ่อรีบพยักหน้าตอบรับทันที
 
 
 
 
 
แล้วเราสามคนก็พากันมานั่งดื่มกาแฟในร้านกาแฟภายในห้างนั่นแหละ
 
พี่เชนกับพ่อคุยกันถูกคอดีครับ ส่วนผมนั่งยิ้มนั่งปลื้ม มองพ่อทีสลับกับพี่เชนที ดีใจครับ มีคนที่เรารักตั้งสองคนมาอยู่ด้วย
 
“นั่งมองพี่เขายิ้ม ๆ อยู่นั่นแหละ นี่ถ้าไอ้กายเป็นผู้หญิงนะ ผมคงยกให้เป็นเมียไปแล้ว”
 
ผมแทบสำลักขนมที่กินอยู่ พ่อผมขำใหญ่ก่อนจะพูดต่อ
 
“ค่าสินสอดผมไม่เอาหรอก ฝากป้อนข้าวป้อนน้ำวันละสามมื้อ พาไปจูงเล่นเสาร์อาทิตย์บ้างก็พอ”
 
โห พูดซะผมรู้สึกเหมือนตัวเองมีหางเลย   
 
พี่เชนขำใหญ่
 
“ถึงเป็นผู้ชายก็รับนะครับ”
 
ผมไอค่อกแค่กกับคำพี่แก พ่อหัวเราะร่วน โดยมีพี่เชนหัวเราะตาม
 

“เอ่อ เกือบลืม งานของเราจะถูกนำไปโชว์ตั้งแต่กลางเดือนไปจนถึงสิ้นเดือนที่แกลลอรี่นะ ว่าง ๆ ก็ไปดูได้”
 
ผมตาวาว
 
“จริงเหรอครับ”
 
ผมหันไปทางพ่อ
 
“ไปด้วยกันนะฮะ”
 
“ถ้าไม่เดินทางกลับก่อนน่ะนะ”
 
ผมทำหน้าเหี่ยว
 
“แต่จะพยายามหาเวลาว่างพาไปสักวันละกัน”
 
หน้าผมชื่นมื่นขึ้นมาอีกรอบ
 
 
 
 
นั่งคุยกันได้ไม่นานก็มีเสียงเรียกเข้าดังมาจากมือถือพ่อ พ่อขอตัวออกไปคุยสักพักก็เดินหน้าเครียดเข้ามา
 
“มีงานด่วนเข้ามา ต้องรีบไปก่อน”
 
ผมหน้าบูดขึ้นมาทันที
 
“ฝากคุณเชนด้วยนะครับ” พ่อหันไปบอกพี่เชน
 
ผมกำลังจะลุกจากที่นั่งเพื่อไปส่ง แต่พ่อปรามไว้ แล้วรีบวิ่งจู๊ดหายไปทันที ผมมองตามตาละห้อย
 
ดูซิ นาน ๆ จะได้อยู่ด้วยกัน ผมน่าจะอ้อนเขาให้มากกว่านี้หน่อย
 
เฮ่อ~
 
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ม่ะ พี่พาไปเที่ยวปลอบใจ” พี่แกคว้าแขนผมลากแถก ๆ ให้เดินตาม ไม่มีอารมณ์จะขัดครับ
 
 
 
 
 
ไม่เกินสามสิบนาทีหลังจากนั้น ผมก็มายืนหนาวอยู่ข้าง ๆ ลานสเก็ตน้ำแข็ง
 
โห พี่แกสุดยอด
 
“เคยเล่นไหม”
 
ผมส่ายหน้า
 
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่สอน”
 
แล้วพี่มันก็จับผมใส่รองเท้า จับผมฝึกยืนฝึกเดิน ก็นะ คนมันไม่เคย เลยยืนแบบเก้ ๆ กัง ๆ จะล้มก็หลายที ดีหน่อยที่พี่เชนคอยรับคอยประคองอยู่ตลอด
 
ผมคิดไปเองหรือเปล่า เหมือน ๆ ตัวเองจะโดนแต๊ะอั๋งยังไงก็ไม่รู้
 
สงสัยจะคิดไปเอง
 
 
 
 
ตอนนี้ผมยืนได้มั่นคงแล้วครับ แอบขาสั่นนิดหน่อย เห็นฝรั่งตัวโต ๆ ล้มโครมล้มโครมแล้วก็เบาใจ อย่างน้อย ตัวเองก็ไม่ได้เป็นตัวตลกเพียงคนเดียว
 
พี่เชนจับมือผมแน่น ลากผมให้เดินตาม ผมก็ค่อย ๆ กระดืบ ๆ คืบคลาน จากก้าวเล็ก ๆ ตามไป สักพักก็เริ่มก้าวยาวขึ้นเรื่อย ๆ
 
แล้วหลังจากนั้น ผมก็วิ่งปร๋อ สนุกดี ไม่คิดมาก่อนว่าการเล่นสเก็ตน้ำแข็งจะสนุกขนาดนี้
 


 
 
ผมวิ่งเร็วตามหลังพี่เชนไปเรื่อย ๆ แต่อยู่ ๆ ก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ วิ่งตัดหน้าไป ผมเสียหลักกำลังจะล้ม ดีที่พี่เชนหันมาคว้าเอาไว้ได้ทัน กระชากแรงเข้าไปหาอกพี่แก ผมเกาะพี่เชนแน่น พ่นลมหายใจโล่งอก
 
ดีหัวไม่โหม่งน้ำแข็ง ไม่อยากได้มะนาวกลับบ้านหรือราดน้ำหวานเฮลวูบอยแถว ๆ นี้
 
ผมดันตัวเองออก แต่ไม่หลุด ผมเงยหน้ามอง เห็นพี่เชนจ้องหน้าอยู่ เห็นสายตาแบบนั้นแล้วรู้สึกแปลก ๆ ยังไงบอกไม่ถูก
 
พี่แกละมือมาลูบแก้มผมเบา ๆ ผมสะดุ้งนิด ๆ
 
“ผิวบางนะเนี่ย แห้งแล้วก็แดงหมดแล้ว”
 
ผมรีบถูแก้มตัวเองตามบ้าง
 
“เหรอฮะ ไม่เคยสังเกต”
 
ช่วงนี้ผมจะไวสัมผัสและสายตาผู้ชายนิดหน่อย คงเป็นเพราะพี่เอกนั่นแหละ ทำเอาผมเสียคนหมด
 
ผมยังลูบแก้มตัวเองอยู่ จนพี่เชนต้องจับข้อมือหยุดผมไว้
 
“อย่าลูบมาก เดี๋ยวมันจะแดงยิ่งกว่าเดิม”
 
ผมพยายามจะชักมือกลับ แต่มันไม่หลุด
 
“ข้อมือเล็กจังแฮะ” พี่มันยกข้อมือผมดู

 

เอ่อ.. กูน่ะมาตรฐาน แต่พวกมึงนั่นแหละ ตัวอย่างกับควายกันเอง
 
โดยเฉพาะพวกพี่เอก ตัวใหญ่ ๆ กันทั้งนั้น ขนาดเป็นชายไทยแท้ ๆ กันนะน่ะ พวกพี่ผู้หญิงยังตัวสูงเลย ยิ่งพี่เอกนี่ไม่ต้องพูดถึง
 
เหมือนคนโบราณกลับชาติมาเกิด 
 
แต่พี่เชนเป็นลูกครึ่งครับ ตัวใหญ่ก็ไม่แปลก หน้าก็อย่างลูกครึ่งด้วย หล่อดี
 
แต่ไม่เท่าพี่เอก
 
อะไรวะ
 
แล้วทำไมกูต้องเทียบพี่เชนกับพี่เอกด้วยเนี่ย
 
 
 
 
 
หลังจากปวดขาได้ที่ พี่เชนก็พาผมออกมาจากห้องเย็นขนาดใหญ่ จากหนาวจนตัวสั่น พอก้าวพ้นขอบประตู เหมือนอยู่กันคนละซีกโลก
 
ร้อนตับแตก
 
ตอนที่อยู่ข้างใน พี่แกบอกจะพาไปกินหมูกระทะคลายหนาว และตอนนี้ผมก็มานั่งอยู่ในร้านตามคำชวนนั้นแล้ว ตอนนู้นมันหนาวก็จริงครับ แต่ตอนนี้ร้อนฉิบหาย กินไปได้ไม่กี่คำเหงื่อก็ไหลท่วมตัว
 
พอร้อนมาก ๆ ผมก็แก้น่ะสิ


ไม่ได้แก้ผ้าครับ
 
แค่แกะกระดุมสองเม็ดบนออกเท่านั้น ผมจับคอเสื้อกระพือลมใส่ตัวเองเบา ๆ พี่เชนมองผมนิ่ง ๆ
 
แค่กูร้อน มีอะไรประหลาดให้มองรึไง
 
ผม ไม่สนใจ รีบคีบหยิบลูกชิ้นปลาที่กำลังสุกได้ที่มาจุ่มน้ำจิ้มจนมิดยัดเข้าปากเคี้ยว ตุ้ย ๆ มือที่ว่างก็ปาดเหงื่อออก มันทั้งร้อนทั้งเผ็ด แอร์ที่ร้านเสียรึไงฮึ

ผมซี้ดปาก เผ็ดขนาดนี้ปากผมคงแดงแน่ ๆ
 
พี่เชนล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อที่หน้าผากให้ ผมยิ้มพยายามม้วนวุ้นเส้นเข้าปากให้หมดอยู่ 
 
“ร้อนมากรึไงเรา”
 
“อื้ม” ผมรับคำทั้งที่ปากยังเต็มอยู่
 
พี่แกซับเหงื่อที่หน้าผากลากลงไปที่ขมับแล้วขยับมาที่แก้มต่อ ก่อนซับต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนถึงลำคอ ถึงได้ถอนมือออก 
 
“ขอบคุณครับ”
ผมบอกยิ้ม ๆ ตักเต้าหู้ปลาให้พี่แกตอบแทน
 
 
 
 
 
“ดีใจจัง ได้มากินมาเที่ยวกับคนที่ปลื้มแบบนี้ เดินไปหัวฟาดฟื้นหลับไม่ตื่นก็คุ้มแล้วล่ะ”
 
พี่มันหัวเราะ
 
“ขอบใจ งั้นพี่ชวนเรามาเที่ยวบ่อย ๆ ได้ใช่ไหม”
 
ผมมองหน้าแกงง ๆ
 
“ถ้าช่วงไหนไม่มีงาน พี่ขอจองตัวเราละกัน”
 
ผมยิ้มรับทันที
 
“เพื่อพี่เชน ผมจะรีบเคลียร์ทุกคิวเลย แต่รองจากของพ่อนะฮะ”
 
ผมเว้นไว้นิดหนึ่งครับ
 
เอ่อ…
 
ของพี่เอกด้วย
 
นี่กูข้ามขั้นให้พี่เอกตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย
 
พี่เชนยิ้มหล่อ แล้วต่างคนก็ต่างกินอาหารของตัวเองไป
 
 
 
 
สักพักมือถือผมก็ดัง ผมหยิบขึ้นมาดู เป็นพี่เป้ครับ ผมเบี่ยงหน้าไปพูดกับโทรศัพท์

 

“ครับ.. ผมอยู่ข้างนอก อืม… ได้ จะกลับไปเรียนอีกแค่วิชาเดียวก็เลิกแล้ว”
 
ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
 
“ครับ ได้พี่แล้วเจอกัน”
ผมรับปาก
 
คิวทองจริงวุ้ยกู ได้กินฟรีทุกมื้อเลย โชคดีจริง ๆ
 
เช้าพี่เอก เที่ยงป๋า บ่ายพี่เชน เย็นพี่เป้ ใครจะมาเลี้ยงมื้อดึกกูอีกไหม ยินดีต้อนรับ เลี้ยงทุกมื้อเลยยิ่งดี ฮ่า ๆ ๆ
 
ผมนั่งคุยกับพี่เชนต่อ แล้วพี่แกก็ขับรถไปส่งผมที่มหาลัย
 
 
 
 
 
“เสน่ห์แรงจริงนะน้องเรา”
พี่กิ๊ฟครับ ทักทันทีที่ผมก้าวลงจากรถ ผมคิ้วขมวดกับคำทักแบบนั้น
 
“เสน่ห์อะไร”
 
“อ้าว เมื่อเช้าเพื่อนพี่มาส่ง เที่ยงไปกับหนุ่มหล่อแปลกหน้า บ่ายเป็นคุณชรินทร์ เย็นคิวของใครเนี่ย”
 
ผมยิ้ม
 
“ของพี่กิ๊ฟไง สนใจหนุ่มรุ่นน้องคนนี้ไหมครับ ผมยังว่าง” แอบทำตาเจ้าชู้นิดหน่อยไม่ให้เสียเชิงชาย
 
พี่กิ๊ฟปัดมือไหว ๆ คล้ายที่ปัดน้ำฝนหน้ารถ
 
“อย่าเลย พี่ไม่ชอบกินเมียชาวบ้าน”
 
โห พี่พูดซะผมเสีย
 
“แล้วนี่พี่มายืนทำอะไรแถวนี้”
 
“มารอคน”
 
ผมเลิกคิ้วสูง ก่อนจะเห็นรถคันหนึ่งวิ่งช้า ๆ เข้ามาเทียบ แล้วจอดสนิทตรงหน้าเราพอดี สักพักก็เห็นใครบางคนก้าวลงจากรถ ผมเลิกคิ้วสูงอีกที
 
ฝรั่งครับ ฝรั่งที่เคยมาจีบพี่กิ๊ฟนั่นแหละ พี่แกยกมือเซย์ไฮผมเบา ๆ
 
ผมยิ้มให้ ก่อนจะหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่พี่กิ๊ฟ
 
“แหม ที่ปฏิเสธกันเนี่ย เพราะมีหนุ่มแล้วนี่เอง”
 
พี่กิ๊ฟไม่ตอบ ตีหน้านิ่ง ๆ แต่ผมมองออกว่าพี่แกกำลังเขินอยู่
 
โธ่ พี่เราตกหลุมฝรั่งไปซะแล้ว
 
“โชคดีครับพี่”
ผมโบกมือลา หันไปยิ้มทักเซย์บายพี่ฝรั่งด้วย แล้วผมก็วิ่งจากมา
..
..
..
..
..
..
..
..
ตกเย็น
 
ผมรีบบอกลาไอ้เต้ยทันทีเพื่อไม่ให้มันสงสัย แล้ววิ่งไปยังร้านกาแฟหน้ามหาลัยที่มีใครบางคนรออยู่
 
พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นพี่เป้นั่งหล่อไขว่ห้างมองเหม่อไปยังวิวนอกกระจก ผมเดินไปทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม พี่มันหันมามอง ก่อนหันกลับไปนั่งเหม่ออีกที อารมณ์แบบนี้ผมไม่อยากเข้าไปอยู่ในโลกส่วนตัวของพี่มันเท่าไหร่ เลยปล่อยให้พี่มันนั่งเหม่ออยู่แบบนั้น แล้วตัวเองก็หันมาสั่งพวกเครื่องดื่มกับขนมกิน
 
“เดือนหนึ่งใช่ไหม”
พี่มันถามขึ้นมาลอย ๆ โดยไม่หันมามอง ผมพยักหน้าครางรับ พี่แกถอนหายใจแรง มองสูงขึ้นไปยังท้องฟ้าทำหน้าเหม่อลอยเหมือนเดิม
 
“แล้วพี่พอจะไหวไหม” ผมถามแทรกความเงียบขึ้นมา
 
เดือนหนึ่งที่ต้องเห็นหน้ากันเกือบทุกวันมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนที่หมด ความอดทนไปแล้ว ผมก็หวังแค่ว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นแค่นั้นแหละ
 
“จะลองดู”
 
พี่แกหันมามอง “กายก็ช่วยพี่หน่อยละกัน พี่กลัวว่าพี่จะควบคุมตัวเองไม่ได้ เผลอทำอะไรมันขึ้นมาคงยุ่ง”
 
ผมยิ้มรับ
 
“อันนั้นชัวร์อยู่แล้ว”
 
พี่แกยิ้มให้ผมนิดหนึ่ง หยุดเหม่อหันมานั่งคุยกับผมดี ๆ 
 
ของฟรีครับมื้อ เพราะฉะนั้น ซัดอย่าให้เหลือเศษซาก หึ ๆ


To be Con...

รีบลงก่อนไปลาววววว อยากไปเยือนหลวงพระบางงงงงงงงงงงง >//<

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
น่ารักจังอ่ะ  ใคร ๆ ก็รักกายยย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด