ติดเรทนิ๊ดดดดนึงคับ
**************************
>>> Valentine DaY <<< (ตอนพิเศษ).....[15 ก.พ. 50]วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ครับ...บรรยากาศในวันนี้เรียกได้ว่าเป็นวันแห่งความรักจริงๆ ผมเห็นคู่รักหลายคู่
เดินกระหนุงหนิงจูงมือ กอดเอวกันอย่างสวีท เห็นแล้วช่างน่าอิจฉาจริงๆครับ...ผมหลบหนีภาพบาดตาบาดใจเหล่านี้
เข้าไปอ่านหนังสือในห้องสมุด โดยที่ใจนึงก็ยังคงพะวงหาใครบางคน
"เจอตัวจนได้...วันนี้ไปไหนรึป่าวเอ็ม" เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกความสนใจของผมออกจากหนังสือเล่มที่อ่านอยู่
"แล้ว...อยากให้เราไปไหนรึป่าวล่ะ" ผมเงยหน้าขึ้นตอบ แล้วส่งยิ้มให้ร่างสูงที่ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้เบื้องหน้า
"อยากสิ...อยากให้ไปกับเรา" เขาตอบ ยกมือเกาหัวแก้เก้อ...เขาคงเขินน่าดู
"จำเป็นมั้ยล่ะ" ผมยวนเขา พร้อมปิดหนังสือที่อ่านลงอย่างเบามือ
"จำเป็นสิ...จำเป็นมากๆ...เพราะเราอยากฉลองวันวาเลนไทน์กับนาย"
"ถ้าเราบอกว่าเราไม่ว่างล่ะ...นายจะทำยังไง" ผมตอบ
"ไม่ทำไงหรอก...ฉุดเลย...ดีมั้ย" เขายิ้ม ดวงตาของเขาฉายแววขี้เล่น ทำเอาผมยิ้มตอบกลับไป
"บ้า..." ผมด่า...ผมรวบหนังสือมาถือไว้ในมือแล้วลุกเดินออกจากห้องสมุด
ชายหนุ่มอีกคนยิ้มเล็กๆที่มุมปากแล้วลุกเดินตาม เขาสะกิดไหล่ผมเบาๆ เรียกให้ผมส่งสมุดให้เขาถือ เขาใช้มือข้างที่ว่าง
ู่รวบมือผมไปจับอย่างถือวิสาสะ...ผมหันไปส่งสายตาต่อว่าเขา...แต่ก็ไม่อยากดึงมือกลับออกมาแต่อย่างใด
เราทั้งคู่เดินไปด้วยกันจนถึงที่จอดรถ ระหว่างทางเราไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย...มีเพียง ความร้อนจากตัวเขาที่ส่งผ่านมือของเขามายังผม...ผมชอบความรู้สึกนี้จริงๆเลย
"ตกลงนายจะพาเราไปไหนล่ะวันนี้หน่ะ" ผมถามขึ้นหลังจากที่นั่งมองวิวข้างทางที่รถขับผ่านมานาน
"ห้องเรา"
เขาตอบแล้วไม่พูดอะไรอีก...ผมรู้สึกได้เลยว่าวันนี้เขาดูประหม่ามากๆ...
คงเตรียมอะไรไว้เซอร์ไพรส์ผมแน่ๆ...ความเงียบในรถยนตร์ทำเอาผมอึดอัดพอสมควร...
แต่ผมก้อไม่รู้จะพูดอะไรดีเหมือนกัน
เมื่อรถยนตร์มาถึงที่หมายเราทั้งคู่ก้อเดินลงมาจากรถ เขาเดินมากุมมือผม
เพื่อพาผมไปที่ห้องของเขา มือของเขาสั่นและชื้นเหงื่อ มันบ่งบอกว่าเขากำลังตื่นเต้นมาก พอผมเดินมาถึงหน้าห้องเขาก้อหันมาพูดกับผม
"เอ็ม...หลับตานะ" เขาพูดเสียงแผ่วแล้วยกมือขึ้นลูบเปลือกตาผมให้ปิดลง...ผมทำตามอย่างว่าง่าย
โดยไม่ทวงติงอะไร...ผมได้ยินเสียงเขาไขประตูห้องเปิดแล้ว รู้สึกได้ถึงแรงที่ดึงผมให้เดินตามเขา
เข้าไปในห้อง...เขาปล่อยมือจากผมแล้วทำอะไรบางอย่างที่ส่งเสียงกอกแกก...
ผมยิ้มอย่างขำๆทั้งๆที่หลับตาอยู่อย่างนั้น
"อย่าลืมตานะเอ็ม"
"รู้แล้วหน่า...ไม่ลืมหรอก" ...สักพักหลังจากที่ผมตอบ...เขาก้อเดินมาด้านหลังผมแล้วดันผมเบาๆ
ให้ไปยืนตรงจุดที่เขาต้องการ เขาโอบมือของเขาขึ้นมารอบเอวผม ก่อนที่จะซุกหน้าลงบนบ่าของผมแล้วกระซิบ
"ลืมตาได้แล้วเอ็ม"
ผมลืมตาขึ้นช้าๆ...ดวงตาผมกำลังปรับสภาพการทำงานให้รับรู้ภาพตรงหน้า...ภาพเบื้องหน้าที่ผมเห็น
ทำให้เกิดคลื่นอารมณ์เพิ่มขึ้นอย่างท่วมท้น...ความรู้สึก...รัก...ขอบคุณ...ห่วงใย
ผนังห้องของเขาทุกด้านนั้นเต็มไปด้วยรูปของเราทั้งคู่...มันมีตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่ได้คบกัน...
ตอนที่เริ่มรู้จักกัน...ตอนที่เริ่มมีใจให้กัน...จนกระทั่งตอนนี้ที่เราคบกันภาพล่าสุด ที่บันทึกเหตุการณ์จนถึงเมื่อวานนี้...นอกจากนั้นยังมีโมบายเล็กๆที่ห้อยลงมาจากเพดาน...
มีทั้งรูปหัวใจ...รูปดาว...และรูปนกกระเรียน
เขาคลายอ้อมกอดที่รัดผมไว้แน่นจนเหมือนกลัวว่าผมจะหนีเขาไป...
แล้วหมุนตัวผมให้หันไปมองหน้าของเขา...ดวงหน้าที่เคยขาวตอนนี้กลับแดงก่ำไปด้วยความเขิน
คิ้วเข้มมุ่นน้อยๆ อย่างทำอะไรไม่ค่อยถูก..ดวงตาคมมองมายังใบหน้าของผมที่ผมเริ่มรู้สึกว่า
มันคงจะแดงไม่น้อยไปกว่าเขาสักเท่าไหร่ดวงตาที่ทอดมองมาแสดงออกถึงความรู้สึกของเขา
ได้เป็นอย่างดี...รัก...
"เอ็ม...เราให้"เขาเอื้อมมือไปหยิบดอกไม้ช่อใหญ่แล้วส่งมาให้ผม...ผมยิ้มตอบ...รับดอกไม้มาไว้ในมือ...
ผมสูดกลิ่นดอกไม้ในมือ
"นี่ด้วย" เขาพูดแล้วส่งกล่องเล็กๆที่บุภายนอกด้วยผ้ากำมะหยี่สีน้ำเงิน...
ผมรับมาไว้ในมือก่อนที่จะเปิดออกดู...ภายในกล่องนั้นบรรจุแหวนสีเงินวงหนึ่ง...
ผมบรรจงหยิบขึ้นมาดู...มือของผมสั่นอย่างบังคับไม่ได้...มันเป็นแหวนที่ดูเรียบๆแต่มีสไตล์
ผิวด้านในมีลอยสลักปรากฏ...เป็นชื่อของเราสองคน...ผมมองดูแหวนในมือผมสักพัก
แล้วยื่นมือที่ถือแหวนไปที่เขา...ใบหน้าเข้มฉายแววงุนงงที่ผมส่งแหวนคืนเขา
"จะไม่ใส่ให้เราเหรอ"ผมถามแล้วยิ้มกว้าง...เขาพ่นลมหายใจพรืดยกมือขึ้นเสยผมแสดงความสบายใจ...
ก่อนที่จะรับแหวนไปแล้วบรรจงสวมลงที่นิ้วมือผม
"ขอบคุณ"ผมเอ่ยแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บริมฝีปากเขาเบาๆด้วยความเขิน...
แต่ในขณะที่จะละริมฝีปากออกมา...ร่างสูงก้อบดเบียดริมฝีปากตอบกลับมา...
มือข้างนึงโอบรอบเอวของผม..ส่วนมืออีกข้างก้อรับดอกไม้ช่อนั้นไปวางบนเก้าอี้เพื่อไม่ให้เกะกะ...
ลิ้นอุ่นแทรกลึกเข้ามาในปากแล้วควานหาความหวานลึกที่หาจากไหนไม่ได้...
ปลายลิ้นหยอกล้อไปมากระตุ้นความรู้สึกของผม...ความหวานที่ได้รับทำเอาผมเคลิ้มไปกับมัน...
เมื่อลิ้มรสภายในอย่างเต็มอิ่ม...เขาก้อปล่อยริมฝีปากบางเป็นอิสระ
"เอ็ม...วันนี้เราขอได้มั้ย" ...คำถามที่ได้มาทำเอาผมลังเล...แต่ผมก้อไม่วายที่จะแกล้งเขากลับ
"นายกะจะฟันแล้วทิ้งในวันวาเลนไทน์เหมือนคนอื่นเขาหรือป่าวล่ะ" ผมถาม...
เขาหน้าเสียแล้วแก้ตัวเป็นพัลวัน
"ป่าวนะ...เราไม่เคยคิดจะทำอย่างนั้นกับเอ็มเลยนะ...เรารักเอ็มนะ...รักมาก...
ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เราจะทำไม่ดีกับเอ็มเอาไว้...แต่ตอนนี้เราก้อรู้สึกผิดกับเรื่องนั้นมาตลอด...
และเราก้อไม่เคยคิดจะทำให้เอ็มเสียใจอีก" เขาตอบหน้าเสีย
"รู้แล้วๆ...เอ็มล้อเล่น...แต่ว่า...ไม่เอาตรงนี้ไม่ได้เหรอ"ผมยิ้ม...กับผู้ชายคนนี้ที่ผมยอมให้เขาได้ทุกอย่าง
ถึงแม้ว่าวันนี้เขาจะได้ในสิ่งที่เขาต้องการ แล้วอาจจะจากไปผมก้อจะให้...เขายิ้มกว้างกับคำตอบ
แล้วดึงผมไปจนถึงห้องนอน...เขาผลักผมนอนหงายแล้วขึ้นคร่อมผมไว้...
"เอ็มรู้มั้ย...หลังจากวันนั้น...ที่...เราได้รู้ใจตัวเอง...เรารู้สึกเกลียดตัวเองมากที่ได้ทำอย่างนั้นลงไปกับเอ็ม...
เรา......"
ผมไม่อยากให้เขาพูดต่อ...อะไรที่เคยผ่านมาผมก้ออยากให้มันผ่านไป...ผมจูบเขาอ้อยอิ่งเนิ่นนาน
ก่อนที่จะเริ่มหนักหน่วงอย่างอดรนทนไม่ได้อีกต่อไป...ร่างกายนี้ที่เขาเคยได้ไปครั้งแรก...
มีแต่สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับทั้งสองฝ่าย...แต่ในครั้งนี้มันจะเต็มไปด้วยความรักที่มีให้กันเท่านั้น
ฝ่ามือกว้างเลิกชุดนักศึกษาของผมขึ้นเผยผิวขาวและยอดอกสีทับทิม...
เขาลากปลายลิ้นผ่านท้องขึ้นมาแล้วไล้วนรอบติ่งเนื้อนั้น...ผมยกมือขึ้นปิดปากป้องกันเสียงที่จะลอดผ่าน...
อารมณ์ถูกปลุกขึ้นอย่างช้าๆ...ปลายลิ้นค่อยๆดุ้นเบาๆ...แล้วเปลี่ยนไปเป็นขบก่อนที่จะเข้าครอบครองมัน...
มือของผมกดไว้ที่หัวของเขา...ส่วนมืออีกข้างของเขากำลังปลดกางเกงของผมออก...
จนเหลือแต่กางเกงในเป็นอาภรณ์ชิ้นเดียวที่ใช้ปกปิดร่างกาย...เขาเลื่อนลงต่ำเปลี่ยนจุดมุ่งหมาย
ไปยังรอยนูนเด่นชัด...เขาลากลิ้นไปบนผ้าตามแนวรอยนูน...
การสัมผัสที่ได้รับผ่านผ้าที่กั้นนั้นทำเอาผมแทบคลั่ง..
"อย่าแกล้งกันสิ...อะ....อืม...."
เขาครอบครองแก่นกายของผมด้วยปากของเขาผ่านผ้าเปียกชื้น...เม้มเบาๆ...ถี่ๆ...
กระตุ้นอารมณ์อยู่อย่างนั้น...เขาส่งปลายนิ้วมือเข้ามาในปากผมแล้วหยอกล้อกับปลายลิ้น...
ตัวผมถูกพลิกให้หันหลังก่อนที่เขาจะเริ่มขบไปตามกระดูกสันหลัง...
ผมครางอย่างไม่ได้ศัพท์ด้วยอารมณ์ที่ถูกปล่อย ให้ค้างคาอยู่เบื้องล่างและการกระตุ้น ที่ด้านหลัง
"รักนะ...รัก...รักเอ็มมากๆ...อย่าหนีเราไปไหนนะ"เขาพร่ำบอกอยู่อย่างนั้น
โดยไม่ละริมฝีปากจากการขบเม้มเลย...นิ้วที่เปียกลื่นเริ่มเบิกทางทางด้านหลัง...
มันกดเน้นอยู่รอบด้านโดยมีบางครั้งลูบผ่านจุดที่ผมต้องการที่สุด...ผมแทบจะคลั่งเมื่อโดนละเลยอย่างนั้น...
จากปลายนิ้วกลับกลายเป็นปลายลิ้น...ดุน...ดูด...ลึกขึ้นเรื่อยๆ
"อะ.........อืม.....เร็วๆ.......อืม"
"อืมมมม" เขาครางตอบ....เปลี่ยนจากลิ้นชื้นๆเป็นแก่นกายของเขาเอง...
เขาดันเข้ามาทางเส้นทางที่คับแคบอย่างช้าๆ...ผมกอดเขาไว้แน่น...
"อย่าเกร็งนะ...เดี๋ยวเอ็มจะเจ็บ"
"อืม.."ผมตอบอย่างไม่รู้เรื่อง...ความคับแน่นทางด้านหลังกำลังทำให้ผมปวดหนึบ...
แต่การเสียดสีอย่างต่อเนื่องก็ทำให้ผมหฤหรรษ์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ...เขาค่อยๆดันเข้ามาอย่างช้าๆ...
ผมซุกใบหน้าลงบนบ่ากว้างของเขา...ความสุขที่ได้รับถูกถ่ายทอดออกมาเป็นเสียงคราง
ที่แสดงถึงความสุขสม...เมื่อเขาดันเข้ามาครั้งสุดท้าย ร่างกายผมก้อกลืนร่างกายของเขาจนหมด...
ผมหอบช้าๆหลบหน้าโดยฝังหัวลงบนอกกว้าง...
เขาเริ่มขยับเข้าออก...จากช้าๆจนกลายเป็นเร็ว...ผมตอบรับสัมผัสนั้น...
จนกระทั่งอารมณ์ที่เพิ่มสูงขึ้นของเราทั้งคู่ถูกปลดปล่อยออกมา...
เขาล้มตัวลงนอนข้างผมแล้วกอดผมไว้แน่น...ผมไม่มีแรงที่กอดตอบเขาได้แต่ซุกตัวอย่างเงียบๆ
และอิ่มเอมไปกับความสุขที่ได้รับ...
"เรารักนายเอ็ม"
"เราก็รักนาย"ผมตอบ
_______________________________________________
InLuSt say : ตอนพิเศษอ่านะ...
เป็นเรื่องในอนาคตตอนที่เอ็มเรียนมหาลัยแล้ว...
(โตพอแล้วที่จะเรทได้เลยเอามาลง
เนื่องในวันวาเลนไทน์...ตอนนี้อยู่แค่มอปลายง่ะ)
ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ด้วยจะเป็นใครนั้นต้องรอตอนต่อๆไป
นี้เป็นการแต่งเรทครั้งแรกในชีวิต...ถ้าไม่ได้เรื่องก้อติมาได้นะครับ...(ยังแต่งไม่ค่อยเป็นอ่ะ)
ช่วงนี้จะสอบแล้ว...ขอลาไปอ่านหนังสือสักพักนะครับ
รักคนอ่านนะฮะ
**************
อย่างที่หมออิน บอก ตอนพิเศษ.....
บางคนอ่านอาจจะงงหน่อยๆ
กะสงสัย "เขา" คือ ใคร? แล้ว ทำไม? ยังไง?
ตามอ่านไปเรื่อยๆ คับ แล้วจะรู้ว่าเขาเป็นใคร เมื่อรู้แล้วลองกลับมาอ่านตอนนี้ซ้ำอีกที
ระหว่างที่อ่านครั้งนี้ กับ ที่จะอ่านในตอนนั้น ความรู้สึกสองครั้ง แตกต่างกันมะ
สำหรับผม ผมว่ามันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย ทั้งๆ ที่มันก็ตอนเดิม ทำไมนะ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
