หัวข้อ: เพื่อนคนสำคัญ .. ของขวัญ : เท็น .. ตอนสุดท้ายครับ

[aimsun]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


........
........
........

[aimsun]

ยามเย็นบนเรือโดยสารที่แล่นอยู่บนแม่น้ำเจ้าพระยา
พระอาทิตย์ส่องแสงกระทบสิ่งก่อสร้างอันสวยงามของกรุงเทพมหานครฯ
เท็นกับนิลกำลังยืนอยู่ที่ท้ายเรือ มองย้อนไปตามแม่น้ำที่เขากำลังผ่านเลยมาเรื่อยๆ

"ถ้ามีที่ให้เลือกไป มึงอยากไปที่ไหนมากที่สุดวะ" เท็นถาม
"หือ ... " นิลหันไปมองหน้าเพื่อนเพื่อขอให้ทวนคำถาม
"ถ้าเลือกได้มึงอยากไปเที่ยวที่ไหน ที่ที่อยากไปที่สุด" เท็นพูดช้าๆ
นิลขมวดคิ้วแล้วหันกลับไปมองที่แม่น้ำตามเดิม "ไป ... "
เท็นยังคงรอคำตอบ ......
"ไป สะพานพุทธฯมั้ง" นิลตอบ
"หา... กวนตีนป่าวเนี่ย" เท็นยิ้ม
"อ้าว ... กูก็อยากไปหลายที่ กูเลือกไม่ถูก"
"โลภนะมึง กูให้เลือกที่เดียวเว้ย" เท็นพูด
"อ้าว ... กูก็เลือกมากับมึงนี่ไง" นิลหันไปมองหน้าเท็น “ก็มึงบอกเอง ว่าอยากไปสะพานพุทธฯ”
"กวนตีนละ" เท็นส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ

   .......................

สงสัย : เท็น

“ยังไม่มาอีก..” เท็นคิดในใจแล้วชะเง้อมองไปทางหน้าตึก หลังจากที่นั่งรอวิวมาครึ่งชั่วโมง
วิว .. เธอคือแฟนสาวที่เขาคบด้วยมาสักพักหนึ่งแล้ว
“เฮ้ย ไม่เข้าเรียนหรือไง” ใครคนหนึ่งหยุดอยู่ที่ตรงหน้าเขา เท็นจึงเงยหน้าขึ้นมอง
นิล.. เพื่อนที่เรียนห้องเดียวกัน “ยัง... เดี๋ยวไป” เท็นตอบก่อนยิ้มมุมปากให้  แล้วหันกลับไปมองทางเดิม
“เออ.. งั้นรีบไปแล้วกัน” นิลพูดแล้วเดินไป
......

“นี่...” เสียงวิวร้องทัก เท็นหันไปมองแล้วทำหน้าโกรธน้อยๆใส่ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
“โทษทีพี่เท็น วันนี้วิวตื่นสายมาก” วิวบ่นพร้อมกับยื่นมือมา เป็นอันรู้กันว่าเธอต้องงานที่ขอร้องให้เขาทำให้เมื่อวันก่อน
 เท็นหยิบใบงานส่งให้วิว “ก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ ... แต่เดี๋ยวพี่ต้องไปแล้ว สายมาตั้งเกือบยี่สิบนาที”
“อ่ะๆ...” วิวทำหน้ายุ่งๆ “เจอกันตอนเที่ยงนะพี่เท็น”
“อืม” เท็นบอกขณะยืนมองวิว ที่กำลังเดินกลับไปขึ้นบันไดทางหน้าตึก

เท็นเลือกที่จะเดินขึ้นบันไดไปเรียนที่ชั้นสี่ เพราะขี้เกียจไปรอขึ้นลิฟต์
เขาเดินเรื่อยๆไปจนถึงชั้นสาม ก็ได้ยินเสียงคุ้นๆคุยกันตรงทางเดินข้างๆบันได
นิลคุยอยู่กับกันย์...
เขาหยุดฟังทันทีที่จำเสียงของเพื่อนได้

“ไม่พูดหรอกน่า”เสียงกันย์พูดอย่างไม่เต็มใจรับปาก
“เอาให้ดีนะเว้ย ถ้าเท็นรู้ซวยแน่มึง” นิลพูดเหมือนย้ำ “ไม่รู้ว่านี่วิวมาทันหรือเปล่า” 
เท็นทำหน้าคิ้วขมวดอย่างสงสัย
“เฮ้ย รีบๆดูดเข้าดิวะ เดี๋ยวก็โดนจนได้” นิลร้องเร่ง
“เชี่ยนี่ บุหรี่นะเว้ยไม่ใช่นมจะได้ดูดรวดเดียวได้หมด” กันย์บ่น
“งั้นมึงก็ดูดไปแล้วกัน กูไปละ”สิ้นเสียงนิลก็ก้าวออกมาทางบันได
เท็นรีบหันกลับมาแล้วทำเหมือนไม่สนใจก่อนจะก้าวเดินขึ้นบันไดต่อ
“เฮ้ย!” นิลชะงัก เขาหันกลับไปสบตานิลด้วยสีหน้านิ่งๆแล้วเดินขึ้นบันไดไป

ในห้องเรียนเขามองนิลเป็นระยะๆเพื่อจับพิรุธ และมันก็ดูมีพิรุธจริงๆ
นิลนั่งอยู่แถวที่สองทางด้านหน้า ส่วนเขานั่งอยู่เกือบแถวหลังสุด วันนี้วันจันทร์คนในห้องมาน้อย
ถึงจะเลยเวลาสอนมาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว
แต่ขนาดอาจารย์ยังมาสายเกือบ 40 นาที แล้วก็เข้ามายืนปิ้งแผ่นใสตามเคย
เขามองนิลที่กำลังคุยอยู่กับกันย์ นิลเหมือนพยายามจะมองมาทางเขาเหมือนกัน
เท็นมั่นใจว่ามันต้องมีอะไรสักอย่าง ยิ่งคิดถึงเรื่องที่โทรไปคุยกับวิวเมื่อคืนก็ยิ่งมีอะไรชวนให้สงสัยไปหมด

มีนิลมาเกี่ยวแล้วมันยิ่งน่าหงุดหงิด
เพราะนิลเป็นรุ่นพี่ของวิวตั้งแต่ตอนเรียนเทคนิคที่ต่างจังหวัด ทั้งสองคนนี้สนิทกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
จะว่าไปก็นิลนี่แหละที่ทำให้เขาได้มาคบกับวิว
“เอาวะ เดี๋ยวเที่ยงนี้จะลองถามให้รู้เรื่อง”
.....

ตอนเที่ยงที่โรงอาหารเท็นมานั่งกินข้าวกับวิว ท่ามกลางบรรยากาศที่จอแจ
“เมื่อวาน ตอนที่พี่โทรไปแล้วไม่รับสาย วิวอยู่ที่ไหน” เท็นเริ่มยิงคำถามเมื่อหญิงสาวลงมือกินข้าวไปได้สักพัก
วิวหยุดมือเหลือบมองหน้าเท็นด้วยสีหน้าเฉยๆ “ก็ออกไปซื้อของกับน้า เสียงมันดังก็เลยไม่ได้ยิน
กลับมาที่ห้องวิวก็โทรหาแล้วไง”
“เหรอ.... นิลไปด้วยหรือเปล่า” เท็นรุก
วิวหน้ามุ่ยทันที “พี่นิลจะไปได้ยังไง พี่เท็นถามทำไมเนี่ย”
“เปล่า พี่ก็ถามดู วันนี้พี่ได้ยินมันพูดอะไรแปลกๆ” เท็นมองตาวิวแล้วก้มลง
“แปลกยังไงล่ะ” วิววางช้อนแล้วหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
“ไม่รู้สิ...เหมือนจะมีคนกำลังโกหกอยู่” เท็นประชด
“โกหกอะไร... พี่เท็นอย่างี่เง่าสิ”
“แล้วจะไม่บอกอะไรพี่หรือไง”
“ไม่มีอะไรจะบอก เมื่อคืนก็บอกไปแล้ว จะอะไรอีก” วิววางช้อนให้เข้าที่เข้าทาง
“วิวต้องไปทำรายงานกับเพื่อน เดี่ยวไปก่อนนะ ตอนเย็นจะโทรหา” วิวพูดเสร็จแล้วก็เก็บของลุกเดินไป
เท็นมองตามด้วยความหงุดหงิดแต่ยังแสดงท่าทีเฉยๆตามเดิม
ในใจคิดว่าวิวต้องทำอะไรสักอย่าง ...อะไรที่บอกเขาไม่ได้ซะด้วย

.... .. ....

[aimsun]

สวัสดีครับ ที่จริงเรื่องนี้เคยลงไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่ติดขัดบางอย่างทำให้ทิ้งช่วงไปนาน
เลยขอให้ลบไปก่อน กะว่าจะเขียนให้จบแล้วเอามาลงทีเดียว
คงต้องขอโทษคนที่เคยอ่านนะครับ


ตามจริงผมเขียนจบนานแล้ว แต่เวลาก็ผ่านมานานนมกว่าจะได้ฤกษ์มงคลเอามาลงใหม่
แต่ก็ขอเว้นจังหวะลงบ้างแล้วกันนะครับ จะให้ลงพรืดเดียวคงจะไม่เหมาะ..เนอะ
ยังไงผมต้องขอฝากตัวไว้ด้วยครับ
 

[Horizon]

รับเรื่องเก่ารอบใหม่
+1

[aimsun]

ความสัมพันธ์ : นิล

นิลนั่งรอวิวอยู่ที่ห้องสมุด เธอโทรมาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
เขานั่งอยู่ที่โต๊ะในสุดริมหน้าต่าง พร้อมกับหนังสือหนาๆสามเล่มที่ถูกนำมากองไว้
เสียงก้าวเท้าเร็วๆดังเป็นจังหวะตรงมาทางเขา เขาเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวรุ่นน้อง
ที่หน้ามุ่ยเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“พี่นิล พี่ไปพูดอะไรเนี่ย พี่เท็นทำท่าทางสงสัยใหญ่เลย” เธอพูดทันทีที่นั่งลง
“พี่ก็ว่าอยู่” นิลพูดยิ้มๆ “พี่ก็บอกไอ้กันย์ไปว่าไม่ให้ไปพูดมาก
แต่ไม่รู้ว่าเท็นมันเดินขึ้นมาตอนไหน พี่ก็ไม่ทันเห็น”
“โถ่... แล้วจะทำยังไงเนี่ย” วิวมองหน้าเขาแบบกล่าวโทษ
“พี่ว่าเท็นมันไม่รู้ทั้งหมดเลยหรอก วิวก็บอกไปว่าพี่ชวนไปเที่ยวแล้วกลับดึก วิวก็เลยไปนอนบ้านเพื่อนแถวนี้”
นิลลองเสนอแนวทางให้กับเพื่อนรุ่นน้อง “น่าจะโอเคนะ ยังไงเท็นมันก็ไม่อะไรกับพี่หรอก”
“พี่นิล วิวบอกกับพี่เท็นอย่างดิบดีไปว่าอยู่ห้องตัวเอง อย่างนี้วิวก็แย่ดิ ช่วงนี้ยิ่งมีปัญหากันอยู่”
วิวยังไม่พอใจกับทางออกที่นิลเสนอ
นิลเบ้ปากครุ่นคิด “พี่ว่าวิวก็บอกไปแหละ ดีกว่าปล่อยไว้ เรื่องจริงครึ่งโกหกครึ่งก็ยังดี
ถ้าปล่อยให้มันรู้เองว่าวิวไปกับพวกพี่แล้วนอนห้องพี่ น่าจะซวยกว่าเดิมนะ”
วิวหน้าเบ้เอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วถอนหายใจ “ซวยจริงๆเลย” เธอกอดอกเหมือนครุ่นคิดหาทางออกที่ดีกว่า
“วิว พี่ว่าเรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ ใจคอแกจะคบกับเท็นไปพร้อมๆกับอู๋เลยเหรอ” นิลถามหญิงสาว
“อย่าเพิ่งมาถามพี่นิล เอาทีละเรื่อง ปวดหัว” วิวส่ายหน้า
นิลหัวเราะเบาๆแล้วส่ายหน้า ก้มอ่านหนังสือไปอย่างอารมณ์ดี
....
....





วิชาตอนบ่ายอาจารย์ไม่สอน หลังกลับมาที่ห้องพักนิลก็ออกไปที่ร้านหนังสือ
เขาหาหนังสือที่ถูกใจไม่ได้เลยคิดว่าจะไปดูอีกร้านตอนเย็นก่อนไปเรียนภาษาอังกฤษ
เขาเดินออกไปนั่งที่ร้านกาแฟเล็กๆริมสวนสาธารณะ ในใจนึกถึงเรื่องวิวกับเท็นขึ้นมา
ขณะที่มองออกไปนอกกระจกใสบานใหญ่
เขากับเท็นก็สนิทกันดีในช่วงแรกๆ แต่ระยะหลังมาห่างกันไปตอนที่เท็นเริ่มคบกับวิว
เขารู้สึกว่าเท็นจะไม่ชอบให้วิวสนิทกับผู้ชายอื่นมากๆ เท็นดูจะเป็นคนขี้หึงทีเดียว
ถึงปกติจะดูเป็นคนไม่ค่อยแสดงออกอะไรให้คนอื่นเห็นเท่าไหร่ และมักจะแอคหน้าเฉยเสมอ
แต่ที่เขาเคยสนิทกันก็เพราะอายุเท่าๆกันและอายุมากกว่าคนอื่นๆในห้องแค่นั้นเอง

ส่วนวิวก็เป็นสาวสวยที่ใครๆก็พากันแอบชอบ เพราะทั้งน่ารักและหุ่นดี สูง ขาว
จนเขาชอบบอกว่าให้ไปเป็นนางแบบ วิวรู้จักกับเขามาตั้งแต่เรียนอยู่ที่เทคนิค..
ตอนนั้นเขาอยู่ปวส.ปีสุดท้ายวิวเพิ่งอยู่ปวช.ปี2 ถึงจะอยู่คนละแผนกแต่ก็เคยออกค่ายด้วยกัน
เพราะเธอเป็นน้องสาวของเพื่อนสมัยเรียนเทคนิค เลยทำให้ได้รู้จักกันก่อนหน้านี้
แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย จนได้มาเจอกันตอนที่วิวมาเรียนปริญญาตรีที่นี่
วิวเข้ามาสนิทสนมกับเขามากขึ้นตอนเธอมาเป็นรุ่นพี่เขาแทน เพราะเขาตัดสินใจเรียนปริญญาตรีอีกครั้ง
หลังจากจบสาขาที่เรียนก่อนหน้า
เมื่อก่อนวิวกับเขาจะไปนั่งกินไอศกรีมกันบ่อยๆและเขาก็เป็นฝ่ายเลี้ยงโดยที่ไม่เคยปฏิเสธ
จนมีครั้งหนึ่งที่วิวถามว่า “พี่นิลแอบชอบวิวหรือเปล่า”
นิลตักไอศกรีมเข้าปากแล้วยิ้ม “ถ้าชอบล่ะ วิวจะทำยังไง”
วิวเงียบไปอึดใจหนึ่ง “วิวก็....จะได้มีตัวเลือกเพิ่มไง” เธอหลบตาแล้วก้มลงกินไอศกรีม
“พี่พูดเล่น” นิลหัวเราะเบาๆ

ในใจเคยคิดว่าเขาแอบชอบวิวหรือเปล่า แต่ก็เหมือนจะชอบนิสัยที่คุยสนุกร่าเริงของเธอ
มีบางครั้งที่วิวไปนอนกับเขาที่ห้อง แต่ก็ไม่มีเรื่องอะไรเกินเลยไปกว่าพี่น้องจริงๆ

“เฮ้ย.. มานั่งถ่ายมิวสิควีดีโอหรือไงมึง” เสียงกันย์ร้องทักจากด้านหลัง
นิลหันไปมองก็เห็นเพื่อนในชุดบอลเข้ามานั่งลงข้างๆ พร้อมกับน้ำหนึ่งขวด
“มาเล่นบอลหรือไง” นิลถาม
“เล่นไพ่ว่ะ” กันย์ตอบกวนๆ
“ขอให้มึงดวงขึ้น  ไอ้สัด” นิลตอบ
“วันนี้กูมาเล่นกับพวกพี่ชาน เมื่อกี้เห็นไอ้เท็นกับไอ้ธารมันเดินไปกันแล้ว” กันย์ยกขวดน้ำขึ้นดื่ม
“โห..มึงจะเล่นกันตอนนี้เนี่ยนะ ร้อนเชี่ย”
“ก็ไปนั่งคุยอะไรกันก่อน กูก็ยังไม่เล่นหรอกตอนนี้”
นิลวางแก้วกาแฟลงแล้วนึกได้ “เฮ้ย อย่าลืมเรื่องวิวนะเว้ย”
“อะไรของมึงนักวะ” กันย์ทำเสียงเบื่อๆ
“เดี๋ยววันนี้ไอ้เท็นมันต้องถามมึงแน่ มึงยิ่งปากดีอยู่ด้วย”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า”
“งั้น ก็เก็บปากไว้ดีแล้วกัน ถ้าเท็นรู้มึงซวยแน่”
.... .. ....

[aimsun]

ตาม : เท็น

หลังเล่นบอลเท็นเดินกลับห้องพัก หลังจากเปลี่ยนตัวให้คนอื่นเล่นแทน
ส่วนกันย์หายไปตั้งแต่เขายังอยู่ในสนาม ทั้งที่วันนี้จะลองถามดูเพราะคิดว่ากันย์คงจะหลุดอะไรมาได้ไม่ยาก
แต่จะโทรไปถามก็ดูไม่ค่อยดี เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวและเขาก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของคนอื่นด้วย

เขาโทรหาวิวทันทีเมื่อมาถึงห้อง วันนี้เธอกลับไปก่อนแล้วโทรมาบอกว่ามีธุระกับน้าสาวที่เธอพักอยู่ด้วย
“....” ไม่รับสาย
เท็นโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง ถอนใจแล้วถอดเสื้อโยนลงตะกร้า
เดี๋ยวนี้วิวทำตัวออกห่างเขามากขึ้น ต่างจากเมื่อก่อนที่เขาต้องพาเธอไปเดินเล่นที่นั่นที่นี่ด้วยกัน
ก่อนไปส่งเธอที่บ้าน ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทะเลาะกับวิว แต่เวลามีปัญหากันทีไร
เขาก็ไม่เคยได้เคลียร์ปัญหากันตรงๆสักที มีแต่ปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปสักพักเท่านั้น
เขาก็จะกลับมาดีกับวิวได้เหมือนเดิม
หลังจากอาบน้ำเขาโทรหาวิวอีกครั้งแต่เธอก็ยังไม่รับสาย
เท็นจึงตัดสินใจว่าจะออกไปหาเธอเองที่บ้านของน้าสาววิว
...
...

ค่ำๆเท็นนั่งรถเมล์มาลงที่รัชโยธินแล้วโทรหาวิวอีกครั้ง เขาตัดสินใจมาดักเจอเธอ
ก่อนหน้านี้เขาก็เคยคบกันผู้หญิงมาก็หลายคน แต่ไม่มีใครเหมือนวิว... 
วิวเป็นผู้หญิงที่ดูร้ายๆแต่ใจดี มีวิธีการพูดการเอาใจให้ใครๆพากันชอบได้ไม่ยาก
เขาอยากจะเอาชนะใจและให้เธอมารักเขาแบบจริงๆจังๆ
นานแล้วที่วิวทำตัวเหมือนมีคนอื่นตลอดมา และเขาก็รู้สึกได้

“ว่าไง พี่เท็น” เสียงวิวรับสาย
“โทรไปตั้งกี่ครั้ง ไม่เคยรับ” เท็นทำเสียงแข็ง
“ทำธุระอยู่กับน้า ไม่ได้ยิน” วิวตอบ มีเสียงแทรกเหมือนอยู่ริมถนน
เหตุผลเดิม.... เขาคิดในใจก่อนที่จะถามต่อ “แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน”
“ก็แถวๆบ้านนี่แหละ ทำไมล่ะ” วิวทำเสียงใส
“ขอคุยกับน้าได้ไหมล่ะ” เท็นพูด
“จะบ้าเหรอ พี่เท็น ...วุ่นวาย” วิวทำเสียงไม่พอใจทันที
“แล้วจะกลับกี่โมง” เขาถาม
“อีกสักพัก” วิวตอบ
“กี่โมงล่ะ” เขาถามย้ำ
“ไม่รู้  ก็มากับน้า น้าวิวกลับกี่โมงวิวก็กลับเมื่อนั้นแหละ” วิวใส่อารมณ์
“ก็กี่โมง ถามก็บอกพี่มา  ถามน้าวิวดิ” เท็นเซ้าซี้ต่อ
“พี่เท็น แค่นี้นะ” วิวขึ้นเสียง “น้าเรียกแล้ว”
“น้าหรือใคร” เท็นทำเสียงเรียบ
“พี่เท็น อย่าหาเรื่องกันนะ” วิวพูดจบก็ตัดสายเขาทันที เท็นมองดูโทรศัพท์อย่างขุ่นเคือง
“อย่ามาหลอกกันดีกว่าน่า” เขาคิดในใจ แล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง
สายตาบังเอิญมองไปทางรถเมล์ที่กำลังเทียบป้าย
“นิล” เขาเห็นเพื่อนกำลังเดินลงมาจากรถเมล์
เท็นจึงหลบไปยืนด้านหลังแผ่นป้ายโฆษณา พอนิลเดินผ่านเขาไประยะหนึ่ง เขาจึงเดินตามไปห่าง ๆ
เขาเดินตามไปทางเมเจอร์ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินกันขวักไขว่
หรือบางคนก็หยุดดูของขายตามข้างทาง
นิลค่อนข้างรีบเดิน เขาเร่งฝีเท้าตามนิลที่เริ่มห่างออกไปมากขึ้น
จะรีบเดินไปไหนวะ... เขาคิดในใจ แล้วหันไปขอโทษคนที่เขาเดินชนเมื่อครู่
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเท็นจึงหยิบมันออกมาจากกระเป๋ากางเกง แต่ตากำลังมองเพื่อนที่กำลังเดินห่างออกไปไกล
จนโทรศัพท์ตกลงพื้น เขาจึงก้มลงเก็บโทรศัพท์ขึ้นมาขณะที่มันยังดังอยู่
“ว่าไง” เขากดรับเมื่อมองดูชื่อเพื่อนที่โทรเข้ามา
“มึงอยู่ไหนวะ กูขอดูการบ้านอาจารย์เจษหน่อย” ธารพูด
“อยู่ข้างนอก ยังไม่กลับ” เขาตอบเสียงเรียบรีบเดินตามนิลไป เพราะมองไม่เจอตัวเพื่อนแล้ว
“อยู่ที่ไหนวะ” ธารถาม
“รัชโย ดึกๆกลับ” เท็นตอบ
“เออๆ กลับมามึงโทรบอกกูด้วยนะ” ธารพูดแล้ววางสายไป
ส่วนเขาก็เร่งเดินตามหานิลจนเข้ามาในห้าง เดินดูจนทั่วแต่ก็หาไม่พบ
จึงลงมาตามบันไดเลื่อนด้วยความผิดหวัง เขาลองโทรหาวิวอีกครั้งแต่เธอไม่รับสายอย่างที่คิดเอาไว้
“ลองดูแล้วกัน” เขากดโทรศัพท์ใหม่อีกครั้งเมื่อมายืนอยู่ตรงหน้าประตูทางออก
เท็นโทรหานิล เพื่อลองดูว่าเพื่อนของเขาอยู่ที่ไหน เขาจะให้เหตุผลว่าโทรมาเรื่องการบ้านของอาจารย์เจษ
“..........” นิลไม่รับสาย เขาโมโหในทันที ในใจคิดเอาเองว่านิลกับวิวต้องมีอะไรบางอย่าง

.... .. ....

[aimsun]

ก่อปัญหา : นิล

หลังจากเลิกเรียนภาษานิลเดินมารอรถเมล์เพื่อกลับไปยังห้องพัก
การเรียนวันนี้ดูไม่ยากเย็นอย่างที่คิดเพราะทุกคนก็ดูเป็นกันเอง ไม่มีอะไรเรื่องมาก
ก่อนเวลาเข้าเรียนตอนหนึ่งทุ่มเขามาหาหนังสือเล่มที่อยากได้ ในร้านหนังสือที่เมเจอร์รัชโยธินแต่ก็ไม่ได้
เขาเดินหาอยู่จนเกือบจะมาเข้าเรียนสายตั้งแต่วันแรกซะอย่างนั้น
“สามทุ่มครึ่งแล้ว” เขามองนาฬิกา บังเอิญคิดถึงเรื่องวิวเลยหยิบโทรศัพท์ในเป้ขึ้นมา
เขาจำได้ว่าจับมันกดปิดเสียงแล้วโยนลงเป้ไปตั้งแต่ก่อนออกจากห้องพัก
“เท็น... โทรมาทำไม”เขาคิดในใจเมื่อเห็นเบอร์ที่ไม่ได้รับสาย เขาจึงกดโทรกลับไป
แล้วชะเง้อมองดูรถก่อนจะถอยหลังลงมานั่งเมื่อไม่เห็นวี่แวว
“เออ... ว่าไง” นิลถามเมื่อได้ยินเพื่อนตอบรับ
“งานอาจารย์เจษเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้ว ทำไมวะ”เขาตอบไป
“เออ ทีแรกว่าจะขอดู” เท็นเงียบไปนิดหนึ่ง “แต่ไม่เป็นไร กูเสร็จแล้ว”
“อืมๆ”
“ตอนนี้อยู่ไหน” เท็นถาม
 “อยู่รัชโยธิน... ??”
“เปล่า งั้นแค่นี้นะ” เท็นตอบแล้วกดวางไป
นิลไม่ได้คิดอะไรจึงกดโทรศัพท์โทรหาวิวต่อ แต่รถมาพอดีเขาจึงรีบวิ่งขึ้นรถโดยไม่ได้แนบโทรศัพท์ไว้กับหู

“อ่า...โทษที” เขาพูดเมื่อหนีบโทรศัพท์ไว้กับไหล่ มือควานหาเหรียญในกระเป๋า
“จะวางแล้วนี่ พูดไม่ตอบ” วิวพูด
“พี่ขึ้นรถเมลล์อยู่” นิลพูดแล้วหันไปจ่ายเงินให้กับคนเก็บค่าโดยสาร
“วันนี้ พี่เท็นโทรมาตอนเย็น” วิวทำเสียงอารมณ์เสีย
“แล้วยังไงล่ะ มันจับได้หรือไง” นิลยิ้ม
“ก็ว่าอยู่... พี่เท็นโทรมาตอนที่อยู่กับอู๋ กว่าจะหาทางออกไปรับสายได้...” วิวเล่า
“เหอะๆ” นิลขำในลำคอ “แล้วอยู่ไหนนี่”
“วิวกำลังกลับบ้าน ไปดูหนังมา”
“เหรอ ...สนุกไหม”
“ก็ดี..” วิวเงียบไปก่อนจะถามแบบนึกขึ้นได้ “พี่นิลจะไปเที่ยวกาญจน์วันไหน”
“วันอาทิตย์ทำไมล่ะ” นิลเคยบอกวิวไว้ว่าจะไปเที่ยวช่วงปิดหนึ่งสัปดาห์ของมหาลัย “จะไปด้วยหรือไง”
“ไม่ไปหรอก ไปกับพี่เหนื่อยตายเลย ไม่ไหวๆ” เขาเคยเล่าประสบการณ์การท่องเที่ยวให้วิวฟังบ่อยๆถึงเธอจะดูสนใจ แต่ก็บ่นว่าไม่ยอมไปด้วยแน่ๆ เขาก็ได้แต่ขำ
“เหอะๆ แล้วยังไง” นิลหัวเราะเบาๆ
“ก็อู๋ชวนไปเที่ยวบ้าน เดี๋ยววิวจะบอกพี่เท็นว่าไปกับพี่” วิวอธิบาย
“เฮ้ย.. จะทำพี่ซวยว่ะ”  นิลคัดค้าน
“โถ่พี่นิล พี่เท็นไม่กล้าหาเรื่องพี่หรอกน่า เดี๋ยววิวจัดการเอง”
“เออ มันไม่หาเรื่องหรอก มันจะกระทืบเอาอ่ะดิ” นิลพูดติดตลก
“เอาน่าพี่นิล ....เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะพี่”
“อ่ะคับ ... บายๆ” นิลกดวางสายแล้วนึกถึงเรื่องที่วิวพูด
เขามักจะปฏิเสธใครไม่ค่อยได้เวลามีคนมาขอให้ช่วย โดยเฉพาะเพื่อนๆ
หรือแม้กระทั่งเพื่อนรุ่นน้องในห้อง ยิ่งวิวล่ะก็ไม่ต้องพูดถึง 
นิลนั่งเงียบอยู่สักพักเสียงโทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้นมา
เขาหยิบขึ้นมาดูก็เห็นชื่อ นิด แฟนเก่าโทรเข้ามา

.... .. ....



ลงให้ได้อย่างนี้ทุกวัน ไม่กี่วันก็จบแล้วมั้งนี่ หุหุ 

[aimsun]

อึดอัด : เท็น

เท็นนั่งรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามกับบ้านของน้าสาววิวมานานพอสมควร
หลังจากวางสายจากนิลได้สักพัก เขาก็เห็นวิวเดินลงจากรถเมล์ที่ป้ายฝั่งตรงข้าม
ตอกย้ำว่าเพื่อนเขากับวิวเพิ่งไปด้วยกันมา
เขากดโทรศัพท์โทรไปหาวิวในทันที หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าขึ้นมาดูแล้วกดตัดสาย
เท็นโกรธมาก เพราะถึงจะโทรไปอีกครั้งวิวก็ไม่รับสายจนกระทั่งเธอเดินเข้าบ้านไป
“เลว  วิวมีคนอื่น”  เขากดโทรศัพท์พิมพ์ข้อความไปหาเธอ
...
...

เช้าวันรุ่งขึ้น เท็นเดินเข้ามาในวงสนทนาที่มีนิล กันย์ ธารและนิค ที่โต๊ะหินในสวนข้างอาคารเรียน
“กูก็ทำไปตามสถานการณ์เว้ย” เสียงกันย์พูดขณะที่เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆธาร
นิลหันมายิ้มทักทายให้เขา เท็นก็ยักหน้าตอบกลับไป
“ผมก็เคยเจอ แต่ไม่ทำอะไรโดนตีนก่อน” นิคพูดแล้วหัวเราะ
“ไม่เว้ย สาวเขามีใจ ไม่สานต่อมันก็จะเสียงเชิงว่ะ  เรื่องตีนเอาไว้ค่อยคิดทีหลัง” กันย์พูด
ธารหัวเราะแล้วพูดว่า “อย่าไปเชื่อไอ้เชี่ยนี่ แม่งเอาไม่เลือก”
“โถ่ คนมันหน้าตาดีก็งี้ล่ะวะ” กันย์หัวเราะขณะพูดเข้าข้างตัวเอง “กูก็ลำบากใจ”
“สาด เสียดายข้าวเช้า” นิลพูดแล้วหันไปทางอื่น เท็นจึงสบตากับนิลพอดี แต่นิลทำหน้าเหมือนไม่มีอะไร
“เป็นชู้กับเมียชาวบ้านระวังไว้เหอะมึง” ธารหันไปบอกกับกันย์
“โถ่ไอ้ธาร ถ้าเขาให้ท่ามึงจะวิ่งหนีหรือไงวะ” กันย์พูดแล้วดูดน้ำอัดลม หันไปมองแบบเยาะเย้ย
“ไอ้กันย์มันก็พูดถูก เขาให้ท่ามามันก็ต้องนิดหน่อย เรียกว่ารักสนุกแต่ไม่ผูกพัน”
นิลพูดแล้วหัวเราะพร้อมๆกับคนอื่นๆในโต๊ะยกเว้นเท็น
เท็นมองนิลด้วยสายตาไม่พอใจแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ เขาจึงลุกเดินออกไป

เขาเดินมาที่ห้องน้ำแล้วไปที่อ่างล้างหน้า เท็นยืนมองดูตัวเองในกระจก
นึกถึงหลายคนที่เคยเข้ามาติดพันด้วย แต่ก็ไม่เคยมีใครที่เขาจะปล่อยใจเกินเลยจนให้มาหักอกเขาได้
เท็นคบผู้หญิงมาแล้วหลายคน แต่ก็เลิกราไปด้วยเหตุผลหลายอย่าง จนเขาเริ่มรู้สึกเฉยๆเมื่อเติบโตขึ้นมา
แต่เขาก็ไม่เคยหักหลังใครก่อน ...

เท็นเคยนอนกับผู้ชายครั้งหนึ่ง เขาถูกรุ่นพี่ชักชวนให้ไปค้างคืนโดยจะตอบแทนด้วยเงิน
ช่วงเวลานั้นเขาทะเลาะกับพ่ออย่างหนักจึงไม่มีเงินใช้ เลยตัดสินใจทำๆไปกับรุ่นพี่
ตอนอยู่ ปวส.ปี1 แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นฝ่ายรุก และก็คิดว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไร
นั่นเป็นครั้งแรกที่เท็นได้แตะต้องร่างกายผู้ชายด้วยกันมากมายถึงขนาดนั้น

เท็นพาตัวเองเดินจากห้องน้ำไปยังห้องเรียน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาวิวแต่ครั้งแล้วครั้งเล่า
เธอก็ยังไม่รับสาย เขารู้สึกว่าวิวกำลังทำให้เขาประสาทเสีย
...
...

เขารีบออกจากห้องเรียนก่อนพักเที่ยงเพื่อไปดักรอวิวที่หน้าตึกแต่แล้วก็ไม่เจอ
เขาเห็นแต่เพื่อนร่วมห้องของเธอเดินลงมา วิวเป็นคนที่ทันคนและน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเขาจะมา
เลยเลี่ยงไปทางอื่น
แต่คนที่ทำให้เขาเจ็บใจมากที่สุดตอนนี้ก็คือนิลที่ไม่น่าจะทำกันได้
...

ในชั่วโมงเรียนเขานั่งอยู่แถวเดียวกับนิล แต่ห่างกันเพราะกันย์กับธารนั่งคั่นอยู่
“เฮ้ย...นิลวันนี้มึงทำงานหรือเปล่าวะ” เสียงกันย์ถามนิลเบาๆขณะอาจารย์กำลังสอน
“เออ ทำไมวะ” นิลตอบ
“วันนี้ไอ้เอ็มที่พักห้องเดียวกับกู แม่งจะพาแฟนมา”กันย์อธิบาย “กูเลยว่าจะไปขอนอนห้องมึงหน่อย”
นิลขมวดคิ้วเหมือนคิดอะไรแล้วจึงตอบ “ไม่ได้ว่ะ พอดีเพื่อนกูจะมานอน”
“ใครวะ” กันย์ถาม
“เพื่อนกู สมัยเรียนเทคนิค” นิลพูด
“เฮ้ยผู้หญิงรึเปล่าวะ” ธารพูดขึ้นมา “พาสาวมาแน่เลยมึง”
“ผู้ชายเว้ย เพื่อนกู” นิลแก้ตัว

เท็นคิดในใจ ...วิว หรือเปล่า..ง คืนนี้เขาจะลองไปดักรอดูให้รู้

หลังเลิกเรียนเท็นรีบออกไปดักรอวิวอีกครั้ง คราวนี้ไปถึงห้องเรียนแต่ไม่เจอ
เพราะเธอคงเลิกก่อนเวลา เขากดโทรศัพท์โทรหาเธออีกที
“ว่าไง พี่เท็น” วิวรับสาย
“อยู่ที่ไหน” เขาถาม
“กำลังจะกลับบ้าน มีอะไรหรือเปล่าวิวถือของอยู่คุยไม่ถนัด” วิวทำเสียงเหนื่อยๆ
“พี่ถามว่าอยู่ไหน ตอบให้ตรงคำถามดิ” เท็นพูด
“พี่เท็น.... วิวมันคนเลวก็ตอบได้แค่นี้แหละ” วิวพูดแล้วกดวางสายทันที
เท็นกดโทรศัพท์หาวิวอีกครั้ง
“...อือ” วิวตอบสั้นๆอย่างเบื่อหน่าย
“อยากคุยด้วย ...อยู่ที่ไหนบอกพี่มา”เท็นพูดตรงๆ
“วิวยังไม่อยากคุย”
“เฮ้ย...ก็คุยกันให้รู้เรื่องดิ” เท็นเริ่มหมดความอดทน
“....” วิวเงียบ
“เออ ...งั้นเดี๋ยวกูโทรไปคุยกับนิลเอง” เท็นใส่อารมณ์
“พี่นิลเกี่ยวอะไร”
“ก็อยากรู้เหมือนกัน ว่ามันเกี่ยวสักแค่ไหน”
“พี่เท็น... พาลแล้วอ่ะ  ไร้สาระ”
“ปกป้องมันดีนักนะ”
“ก็พี่นิลเขาไม่ได้เกี่ยวนี่” วิวขึ้นเสียงบ้าง “พี่เท็น ถ้าไม่เลิกงี่เง่าแบบนี้ เราก็เลิกกันเหอะ”
“พี่ไม่เลิก จนกว่าจะมาคุยกันให้รู้เรื่อง” เท็นคัดค้าน
“งั้นก็คุยมา”
“ไม่ พี่ต้องเจอวิว” เท็นยืนยัน แต่เธอกดวางสายไป
...
...
เท็นกลับมาที่ห้องแต่ไม่ได้เตรียมตัวออกไปเล่นบอลเหมือนอย่างเคย ขารู้สึกหงุดหงิด
อยากจะรู้ความจริงทั้งหมดให้เร็วๆ ทั้งๆที่ในใจมั่นใจว่าวิวต้องมีอะไรกับนิลแน่ๆ
นิลเลิกงานตอนห้าทุ่มกว่าจะกลับถึงห้องก็คงราวๆเที่ยงคืน
บางทีเพื่อนที่นิลพูดถึงอาจเป็นวิวก็ได้ หรือว่าวิวจะมานอนที่ห้องนิลจริงๆ
เขาคิดในใจอย่างร้อนรนก่อนจะวางแผนไปดักรอเจอวิวที่บ้านน้าสาว
ถ้าไม่เจอก็จะลองมาดูที่ห้องนิลตอนเที่ยงคืน
เขาถอดเสื้อโยนลงตะกร้าแล้วยืนมองตัวเองในกระจกอย่างเจ็บใจ
“ก่อนหน้านี้น่าจะมีอะไรกับวิวสักครั้ง จะได้รู้สึกเป็นต่อได้บ้างในเวลาแบบนี้”

.... .. ....

[aimsun]

เหนื่อย : นิล

นิลเดินไปหาวิวหลังเลิกเรียนเมื่อหญิงสาวใช้เบอร์ตู้โทรมา และนัดให้มาเจอกันที่ร้านข้าวหลังมหาลัย
พอนิลมาถึงวิวก็นั่งรออยู่แล้ว พร้อมกับจานข้าวผัดที่เธอยังไม่ได้แตะมันเลย
“ว่าไง สาวน้อย” นิลยิ้มทักทายแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“พี่นิล จะออกไปทำงานเลยหรือเปล่า” วิวตอบแบบเหนื่อยๆ
“ยังต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องก่อน” นิลตอบ
“ถ้างั้นรอวิวแปบนะ ขอกินข้าวก่อนยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย” วิวพูดแล้วลงมือกินข้าวผัดในจาน
“แล้วมีอะไร ถึงจะมานนอนห้องพี่” นิลถามหาเหตุผลเมื่อวิวโทรมาบอกเมื่อตอนกลางวัน
“เบื่อ... เมื่อวานทั้งอู๋ทั้งพี่เท็นทำเอาวิวปวดหัวไปหมด”
เธอหยุดเคี้ยวข้าวแล้วพูดต่อ “พี่เท็นก็รู้จักบ้านวิวด้วย ตอนนี้ก็ยังไม่อยากเจอ”
“วิวเป็นคนผิดนะ ที่ทำแบบนี้” นิลพูดแบบจริงใจ
“แล้ววิวจะทำยังไงดีล่ะ”
“ก็เลือกไปสักคน แล้วหาเหตุผลที่ดีพอ บอกกับอีกฝ่ายไปดิ”
วิวเงียบเหมือนกำลังครุ่นคิดแล้วกินข้าวผัดต่อไป
นิลพอจะรู้จักนิสัยวิวดี เธอร่าเริงกับชีวิตไปกับคนนั้นคนนี้ตลอด ถึงจะไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง
แต่ก็มีปัญหาตามมาไม่หยุดเหมือนกัน ถึงวิวจะมีใครอยู่แล้วแต่ก็ยังจะไปสนิทกับคนอื่นได้ตลอด
เธอให้เหตุผลว่า “คนเราก็ต้องมีสิทธ์เลือกไม่ใช่เหรอ”
แต่สำหรับเขาต่างจากวิวมากมาย ที่ยิ่งกว่านั้นเขาไม่เคยมอบหัวใจให้ใครมาก่อน
มันเหมือนกับความกลัวที่อยู่ในใจมาตลอด จนดูเหมือนไม่อยากจะรักใครสักคน
เรื่องวิวทำให้เขาเห็นอีกมุมหนึ่งของความรักที่ต่างออกไป

ขณะที่เขารอวิวกินข้าว เธอก็เล่าเรื่องข้อความของเท็นเมื่อวาน เรื่องที่ทะเลาะกับอู๋
และก็ล่าสุดเรื่องที่วิวเพิ่งจะคุยกับเท็นไปไม่นานนี้ นิลเข้าใจว่าเท็นต้องรู้อะไรมาสักอย่าง
ที่ทำให้แน่ใจว่าวิวมีคนอื่น เพียงแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นอู๋ แฟนอีกคนของวิวที่เรียนอยู่ต่างมหาลัย
...
...



ระหว่างทางที่นิลนั่งรถมาทำงานที่ร้านอาหาร โดยปล่อยให้วิวนั่งเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์อยู่ที่ห้อง
นิลคิดถึงเรื่องของตัวเอง เขาเคยคบกับผู้หญิงมา 2 คน คนแรกคบกันตั้งแต่สมัยปวช.ปีสาม
แต่ก็เลิกรากันไปนานแล้ว คนที่สองคบกันตอนใกล้จบปวส.หลังจากเลิกกับคนแรกไปได้ไม่นานนัก
เธอชื่อนิดเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนอีกที ตอนมาเรียนมหาลัยใหม่ๆนิลมักจะกลับไปหาเธอบ่อยๆ
แต่เริ่มห่างกันไปเรื่อยๆจนแทบจะไม่ได้นึกถึงกัน แต่นิลก็ไม่เคยเอ่ยปากบอกเลิกกับนิดสักที
จนกระทั่งเธอกลับมาโทรหาเขาอีกตอนเขาเริ่มเรียนปริญญาตรีอีกครั้ง
เธอโทรมาถามทุกข์สุขตามประสา และหลังจากนั้นต่างฝ่ายก็ดูเหมือนจะเป็นเครื่องมือคลายเหงาให้กันเสมอ
...
กับผู้ชายนิลเคยพยายามเริ่มต้นกับใครมาบ้าง แต่ไม่เคยสานสัมพันธ์กับใครได้เลย
อาจเป็นเพราะเขาไม่ได้เปิดเผยเรื่องแบบนี้ เลยปิดบังเรื่องนี้เงียบมาตลอด แม้แต่เพื่อนที่สนิทที่สุด
ถึงจะอึดอัดบ้างแต่เขายังไม่พร้อมที่จะบอกใครๆ
สำหรับผู้ชายที่เขาติดใจคำพูดมากที่สุดคือไอซ์ ตอนนั้นเขาทำความรู้จักกับไอซ์ตอนใกล้สอบปลายภาค
พอเข้าสู่ช่วงสอบนิลต้องขลุกติวกับเพื่อนๆทั้งวันอดหลับอดนอน ทำให้ไม่ได้โทรไปหาไอซ์เลยหลายวัน  ส่วนไอซ์ก็คงจะเล่นแง่ เมื่อโทรมาหานิลแล้วนิลไม่รับก็ไม่โทรมาอีกเลย จนกระทั่งสอบเสร็จนิลจึงโทรไปหาไอซ์
“แค่เวลาไม่กี่นาทีโทรหากันไม่ได้หรือไง” ไอซ์พูดจนทำให้เขาอึ้งไปเหมือนกัน
“แบบนี้คบกันไปก็เสียเวลาเปล่าๆ”
นิลเงียบไปเหมือนคนที่รู้สึกผิด ในใจนึกว่าตัวเองไม่ดีพอกับใคร ไม่พร้อมกับใคร
และเริ่มสับสนว่าต้องการอะไร
“งั้น ถ้าอยากคุยก็โทรมาหากันบ้างนะ ... ถ้าไงนิลจะขอโทรไปหาบ้าง”


นิลหยุดคิดลุกขึ้นเดินไปลงรถที่ป้ายแล้วเดินต่อไปที่ท่าน้ำเพื่อจะไปลงเรือ
ที่ท่าน้ำผู้คนมากมายกำลังรอเรือที่กำลังแล่นมาเทียบท่าอย่างใจจดใจจ่อ
เมื่อเรือเทียบเขารอจนกระทั่งคนอื่นๆลงเรือไปจนหมดแล้วจึงเดินลงเรือเป็นคนสุดท้าย
นิลสูดหายใจมองแม่น้ำเจ้าพระยาตอนที่พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า บางทีมันก็เหงาเหมือนกัน ....
…






นิลมาถึงที่ร้านฟ้าริมน้ำ ร้านอาหารสวยๆริมแม่น้ำเจ้าพระยา เขารู้จักกับฟ้า
เจ้าของร้านและเพื่อนของเธอตอนไปเที่ยวต่างจังหวัด หลังจากได้รู้จักกัน
ฟ้าก็รู้ว่านิลเป็นคนชอบไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยๆ ดังนั้นเวลาฟ้าจะไปเที่ยวที่ไหน
ก็มักจะโทรมาถามข้อมูลนิลอยู่ตลอด จนกระทั่งฟ้าชวนให้นิลมาทำงานที่ร้าน
หลังจากนิลบ่นเรื่องไม่มีเงินไปเที่ยวต่างจังหวัดเลย

“สวัสดีครับพี่ฟ้า วันนี้สวยเนอะ” นิลทักทายฟ้าซึ่งกำลังวุ่นวายกับสมุดบัญชี กับเครื่องคิดเลข
“จ้า .. สวยอยู่แล้วนะ” เธอหันมายิ้มให้
 “อย่าลืมนะครับ วันอาทิตย์ผมลา และวันพุธผมให้อามมาทำแทน” นิลพูด
“โอเคจ้า ว่าแต่ปกติ อามมีเรียนวันพุธไม่ใช่เหรอ” เธอถาม
นิลหันมายิ้มตาหยี “ผมให้มันโดดมา” เขาพูดแล้วหัวเราะ
“ทำแบบนี้ได้ไง น้องเขาเสียการเรียน” ฟ้าต่อว่า แต่ก็ยิ้มๆ
“เอาน่าพี่ เดี๋ยวผมเคลีย์เอง” นิลพูดแล้วเดินเดินไปเปลี่ยนชุด

วันนี้แขกไม่มากจนวุ่นวายเกินไป ไม่เหมือนวันศุกร์ กับวันเสาร์ ที่คนจะเยอะมากจนน่าเบื่อ
โชคดีที่นิลรอดวันศุกร์ไปได้วันหนึ่ง แต่ก็มีบ้างที่ต้องมาทำงานแทนคนอื่น

หลังจากเคลียร์ร้านเสร็จ ก่อนกลับบ้านนิลเข้าไปบอกลาฟ้าและก็นิวเจ้าของร้านร่วมอีกคนหนึ่ง
ดึกแล้วนิลกลับทางเรือไม่ได้เขาต้องเดินออกไปขึ้นรถเมล์หน้าปากซอย แล้วต้องลงไปต่อรถเมล์อีกต่อหนึ่ง

นิลยังคิดเรื่องวิวไม่ตก ไม่รู้จะหาทางออกยังได้ ถ้าขืนเขาช่วยวิวมากๆ
ก็ดูเหมือนความเป็นเพื่อนของเขากับเท็นจะยิ่งแย่ลง และยิ่งถ้าวิวบอกเลิกเท็นล่ะก็
สงสัยคงจะมองหน้ากันไม่ติดเลยทีเดียว

ระหว่างที่เขาเดินคิดเรื่องวิวไปนั้น เขาก็เห็นคนหน้าคุ้นๆ มายืนอยู่ที่หน้าปากซอย
“อ้าว! อู๋” นิลร้องทักอู๋ซึ่งกำลังมองมาทางเขาอยู่ก่อนแล้ว
“พี่นิลหวัดดีครับ” อู๋ยกมือไหว้
“อ่ะ..” นิลรับไหว้ เขาสังเกตเห็นหน้าเครียดๆของแฟนรุ่นน้อง
“คือ ผมติดต่อวิวไม่ได้เลยพี่ ไม่รู้จะทำไงดี” อู่พูดคิ้วขมวด นิลไม่แปลกใจที่อู๋จะมาหาเขาที่นี่ เพราะอู๋เคยมากินข้าวที่ร้านนี้กับครอบครัว และก่อนหน้านั้นได้เจอกันแล้วตอนวันเกิดวิว
“เห็นวิวบอกว่าจะไปทำงานที่ห้องเพื่อนนะ” นิลโกหก
“ห้องเพื่อนที่ไหนครับ  นี่ตอนเย็นผมไปที่บ้านวิว น้าวิวก็บอกแบบนี้เหมือนกัน” อู๋อธิบายอย่างอึดอัด
“พี่ก็เห็นเขาเหนื่อยๆนะ ไม่รู้ว่าวิวไปทำอะไรมาเหมือนกัน” นิลพยักหน้าไปตามเรื่อง
“แล้วนี่มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า”
“ก็มีนิดหน่อยครับ” อู๋ก้มหน้าเอามือเกาท้ายทอย “แล้วพี่เจอกับวิวตอนกี่โมงครับ”
“ตอนเลิกเรียน พอดีเจอกันหน้าตึก ... สักสี่โมง”
“วิวไม่ได้บอกหรือครับ ว่าจะไปหอเพื่อนคนไหน” อู๋ถาม
นิวขมวดคิ้วทำท่าครุ่นคิดแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ส่ายหน้าไป

.... .. ....

[aimsun]

พี่ชาย : เท็น

เก้าโมงเช้าเท็นเดินเข้ามาในมหาลัย เขาจงใจมาสายเพราะเซ็งๆ และไม่อยากมาคุยอะไรกับใครหน้าห้องเรียน
และที่สำคัญเขาไม่อยากเจอนิลเลย .....

เรื่องเมื่อคืนทำเอาเขาเจ็บใจมาก เมื่อวานตอนเย็นเขาไปดักรอที่บ้านของน้าวิวจนถึงสามทุ่มแต่ก็ไม่เจอ
จนกระทั่งใกล้เที่ยงคืนเขามาดักรอแถวๆหน้าหอพักของนิล พอเห็นนิลเดินกลับมาที่หอคนเดียว
เขาก็โล่งใจไปได้หน่อยเลยคิดจะกลับ แต่กลายเป็นว่านิลเดินลงมาอีกครั้งกับวิว
เขามองเห็นนิลคุยกับแฟนเขาอย่างสนิทสนม ทำให้เขาโมโหมากจนอยากจะกระโดดออกไป
ลากคอเพื่อนมาเหยียบให้สาใจ....

ในห้องเรียนเท็นจ้องมองนิลเป็นระยะ ในใจเจ็บจี๊ดอย่างบอกไม่ถูก เขายังแทบไม่เชื่อว่านิลจะหักหลังเขา
ได้แนบเนียนขนาดนี้
ใจหนึ่งขายังอยากให้แน่ใจกว่านี้ อยากได้ยินจากปากวิวเองเลย ว่าเป็นนิล
แต่อีกใจหนึ่งก็ถามตัวเองว่า แค่นี้มันยังไม่พออีกหรือไง กับหลักฐานความเลวของเพื่อนคนนี้
ทุกอย่างมันดูชัดเจนเกินกว่าที่จะเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น

เขากดโทรศัพท์หาวิวทันทีที่มาถึงห้อง “ว่าไงพี่เท็น” เสียงวิวพูดหลังรับสาย
“ทำอะไรอยู่” เขาพูดเสียงเรียบ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ก็อยู่บ้าน แต่ก็กำลังจะออกไปข้างนอก” วิวตอบเรียบเฉย
“ไปที่ไหน ..” เท็นเงียบรอคำตอบอยู่ “พี่ไปด้วยดิ” เท็นพูดในที่สุด
“อืม ..”
“ไปที่ไหนล่ะ” เขาถาม
“เซ็นทรัล”
“ไปทำไมอ่ะ”
“ก็ไปเดินเล่น ซื้อของ”
“งั้นไปด้วยได้ไหม” เท็นวางมาดทื่อๆ ในใจยังเก็บความขุ่นเคือง กับเรื่องที่เกิดขึ้นไว้ “จะไปกี่โมงล่ะ”
“ก็จะออกจากบ้านละ พี่เท็นก็ออกมาเลยแล้วกัน”
“อ่ะได้ เดี๋ยวไปถึงแล้วพี่โทรไป”

หลังจากวางสายเท็นนั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น มันวุ่นวายในใจเกินกว่าที่เขาจะตัดสินใจอะไรตอนนี้
ถึงจะโกรธแต่มันน่าจะดีกว่าถ้าได้คุยกับวิวดีๆบ้าง...
แต่เวลาทะเลาะกันทีไร พอเผลอเปิดใจได้คุยกับวิว
ก็พาลจะใจอ่อนทุกครั้งโดยเฉพาะเวลาที่เธอพูดดีๆกลับมา

แล้วเรื่องเขากับนิลล่ะมันจะแก้ยังไง เขาก็ไม่ได้อยากจะเสียเพื่อนไปจริงหรอก
ในหัวกำลังสับสนกับคำตอบที่เขาก็แอบหวั่นๆใจ
...
...
เท็นคอยหญิงสาวอยู่เกือบ 20 นาที หลังจากโทรไปนัดว่าจะเจอกันหน้าร้าน KFC
วิวก็เดินเข้ามาในห้าง เท็นจึงเดินเข้าไปหา ในใจนึกอยากจะไม่โกรธเธอเลย “ให้ตายสิ”
“วิวหิวข้าว ไปหาอะไรกินกันก่อนนะ” เธอยิ้มแล้วทำเสียงออดอ้อน
“กินอะไรล่ะ” เท็นเอามือล้วงกระเป๋ามองหาร้านใกล้เคียง
“MK นะไม่ได้กินนานละ” วิวเสนอ
“อ่ะ ไป” เท็นตอบ ในหัวแทบจะลืมเรื่องที่โกรธ เขายังคงไม่เข้าใจว่าทำไม
ระหว่างนั่งกินอาหาร เท็นคุยกับวิวอย่างเรียบๆ ยัง ไม่มีใครเริ่มต้นประเด็นที่ค้างคากันมาก่อนหน้า
“วิว มีอะไรหรือเปล่า” เท็นถามในที่สุด เขาพยายามสบตาวิว แต่วิวก็หลบสายตาเขาอยู่ตลอด
“ก็เรื่องที่บ้าน ... “ วิวก้มหน้าเล็กน้อย “เรื่องพ่อวิวนั่นแหละ..”
เท็นรู้ว่าครอบครัววิวมีปัญหา แม้จะรู้ไม่มากนักแต่ก็พอเข้าใจได้ว่า
พ่อวิวเป็นคนที่มักจะสร้างปัญหาให้แม่วิวอยู่เสมอ มีบางครั้งที่หญิงสาวระบายความรู้สึกให้เขาฟัง
“แล้วก็เลยไม่รับสายพี่ อย่างนั้นหรือไง” เท็นถาม
“ก็พี่เท็นพูดจาไม่รู้เรื่อง” เธอบ่น
“ขี้หึงเกินไปนะ รู้ตัวหรือเปล่า” วิวเอาตะเกียบชี้หน้าเท็น แล้วค่อยเอามันไปคีบกุ้งที่อยู่ในหม้อ
เท็นยิ้ม “ก็วิว ชอบไปกับคนนั้นทีคนนี้ที มีปัญหาอะไรก็ไม่ยอมบอก” เขาบ่นบ้าง
“โดยเฉพาะกับนิล วิวก็สนิทกันเกินไปนะ”
“โถ่..พี่เท็น พี่นิลเขารู้จักวิวมาตั้งแต่สมัยไหนแล้ว” เธออธิบาย
“ก็นั่นล่ะ” เท็นยังคงไม่พอใจ “แล้วตกลง เมื่อคืนวันจันทร์มันมีอะไรกันแน่”
“วิวก็แค่ไปกินหมูกระทะกับพี่นิลและก็พี่กันย์” วิวตอบแบบเฉยๆ
“นั่นไง ไหนบอกว่าอยู่ห้อง” เท็นทำเสียงไม่พอใจ “แล้วไงต่อ”
“ก็ไม่แล้วไง เสร็จแล้วก็กลับ พี่กันย์กับพี่นิลไปส่ง” เธอตอบ
“ทำไมไม่บอกพี่ก่อนล่ะ”
“ถ้าบอกแล้ววิวจะได้ไปไหมล่ะ” วิวเลือกกินนั่นกินนี่ขณะพูด
“พี่นิลเขาแพ้พนันพี่กันย์ เลยโดนบังคับให้เลี้ยง” เธออมยิ้ม
“สนิทกันเหลือเกินนะ พนันอะไร” เท็นถาม
“เรื่องหนังฉายวันไหน อะไรแบบไร้สาระน่ะ” เธอส่ายหน้าเล็กน้อย “เพื่อนพี่นี่บ้าๆกันนะ”
“พี่ว่ามันบ้าก็เพราะมันได้รู้จักวิวนี่แหละ” เท็นยิ้มออกในที่สุด
ในใจยังคิดเรื่องที่เห็นวิวกับนิลเมื่อคืนอยู่ แต่เขายังไม่อยากถามวิวตอนนี้

ตลอดบ่ายเท็นเดินดูนั่นดูนี่กับวิวจนทั่ว เดินตั้งแต่ร้านราคาแพงๆไปจนกระทั่งร้านราคาถูกที่สุด
แวะเล่นตู้เกมส์กันสองคน ก่อนจะไปหาอะไรกินกันอีกรอบ
หลังจากกินเสร็จเท็นบอกว่าจะไปส่งวิวที่บ้าน แต่หญิงสาวยืนยันว่าไม่ต้องไป
เท็นคะยั้นคะยออยู่นานแต่วิวก็ยังไม่ยอม จนกระทั่งทั้งคู่เดินมาใกล้ถึงป้ายรถเมล์เท็นจึงตัดสินใจพูดออกไป
“เมื่อคืนพี่เห็นวิวอยู่กับนิล” เท็นมองตาวิวอย่างจ็บปวด
“... พี่เท็น พี่นิลเป็นพี่ชายคนสำคัญของวิวนะ” วิวมองตาเท็นกลับอย่างจริงจัง แต่ไม่ตอบคำถามของเขา
“แล้วให้พี่เป็นทั้งพี่ชาย และคนรักไม่ได้หรือไง” เท็นพูด
“ชีวิตวิว ไม่ได้ต้องเกิดมาเจอพี่เท็นคนเดียวนะ คนเราต้องมีเพื่อน มีพ่อแม่ พี่น้อง และมีใครอีกหลายคน”
วิวถอนใจหันหน้าทางอื่น “พี่เท็นต้องใจกว้างกว่านี้”
“วิว .. แต่พี่” เท็นพยายามอธิบาย
“พอเถอะพี่เท็น” วิวเดินห่างออกมาแล้วโบกแทคซี่โดยไม่รอรถเมล์อย่างที่ตั้งใจ
โดยทิ้งให้เท็นยืนใช้ความคิดอย่างสับสน
“พี่ชายหรอ ?” เขาคิดในใจ ปากกัดริมฝีปากเบาๆ “ใว้ใจ นิล ?”

เท็นจากตรงนั้นมาแบบไม่เข้าใจตัวเอง วันนี้เขาพบทั้งความสุข ความทุกข์
ความหวั่นไหว ความสับสน ปะปนกันมั่วไปหมด
แค่ปีเดียวที่เริ่มจากความชอบและก็คิดว่าคบกันได้ มันเพิ่มพูนเป็นความรักจนเขาแทบ
ไม่กล้านึกถึงใจตัวเองในวันที่ขาดวิวไป
...
...



เท็นลงรถที่สะพานลอยฝั่งตรงข้ามทางปากซอยเข้าหอ เขาโทรศัพท์หาวิวแต่เธอไม่รับสาย
เท็นเดินมาเรื่อยๆจนถึงร้านขายบะหมี่หน้าปากซอย เขาก็เห็นนิลนั่งอยู่คุยโทรศัพท์อยู่
เขาหยุดูอยู่ห่างๆจนนิลเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะลงมือกินบะหมี่ที่แม่ค้ายกมาเสริ์ฟ
และหลังจากนั้นแปบเดียววิวก็โทรเข้ามาหาเขา
“อืม ... ถึงบ้านหรือยัง” เขาพูดขณะเดินเข้าไปใกล้ร้านบะหมี่
“ถึงแล้ว ..  เพิ่งถึงน่ะ พอดีติดสายแม่อยู่เลยไม่ได้รับ” วิวตอบ
“เหรอ ... เดี่ยวนะพี่เจอนิล” เท็นหยุดเมื่อเดินเข้ามาถึงนิล แล้วเพื่อนก็พยักหน้าทักทายให้

“ไม่มีน้องสาวมานั่งกินด้วยเหรอ” เขาพูดกับนิลแต่จงใจให้วิวได้ยิน

เท็นมองหน้านิลนิ่งๆ ปากพูดกับวิวต่อ “พี่ก็นึกว่าวิวคุยอยู่กับผู้ชายที่ไหนซะอีก”
“พี่เท็น พูดอะไรน่ะ” วิวทำเสียงเหมือนไม่เข้าใจโลก
เท็นเดินออกมาจากร้าน “ก็ พี่ทักทายนิลไง”
“เอาอีกแล้ว เพิ่งคุยกันไปยังไม่รู้เรื่องอีก” วิวทำเสียงเบื่อหน่าย
“วิวก็เอาอีกแล้ว พี่พูดอะไรเกี่ยวกับนิลนิดหน่อยไม่ได้เลยนะ”
“ไปโน่นได้อีกพี่เท็น อะไรของพี่นักเนี่ย” วิวถอนหายใจดังๆ “นี่จะให้วิวเลิกคบพี่นิลไปเลยใช่ไหม ถึงจะพอใจ”
“ทำได้ไหมละ” เท็นถาม
“ไม่ได้ ... วิวไม่จำเป็นว่าจะต้องมาเลือกรักใครแล้วจะต้องเลือกทิ้งใคร”
“เฮอะ ...” เขาเสียอารมณ์
เท็นพูดกับวิวอีกไม่กี่ประโยคก็วางสาย เขานึกถึงนิลแล้วก็อดหันกลับไปมองไม่ได้ทั้งๆที่เดินมาไกลแล้ว
เขาคงทำให้นิลเก็บเอาไปคิดได้บ้างแล้วว่า เขาไม่พอใจเรื่องของนิลกับวิว นี่ยังไม่รวมเรื่องเมื่อคืนอีก
เขาเดินกลับหอด้วยความสะใจเล็กๆ ท่ามกลางลมเย็นๆที่พัดเอากลิ่นดอกไม้ข้างทางโชยมา
.....สัญญาณของฤดูหนาวในปีนี้

.... .. ....

[aimsun]

ที่ปรึกษา : นิล

นิลอึ้งๆกับคำพูดของเท็น ... มีไม่บ่อยครั้งนักที่เท็นจะแสดงความหึงหวงวิวต่อหน้าคนอื่นแบบนี้
นิลยิ่งคิดก็ยิ่งรู้ตัวว่าถ้าวิวเลือกอู๋ขึ้นมาจริงๆ เท็นคงจะมากระทืบเขาเอาก็ได้ โทษฐานที่ปิดบังกันมานาน
“เฮ้อ .. แล้วกูมีทางเลือกหรือไงวะ” นิลคิดในใจ
มือจับตะเกียบคีบเส้นมาเหม่อมองก่อนจะกินเข้าไป

หลังจากกินเสร็จ นิลก็เข้าไปซื้อของใน 7-11 แล้วเดินกลับห้อง
อากาศเย็นแล้ว ดอกสัตตบรรณ ส่งกลิ่นหอมเขาจำกลิ่นนี้ได้ ....

ตอนไปเที่ยวต่างจังหวัดมีหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ปลูกต้นนี้ไว้หลายต้น
กลิ่นของมันหอมรับบรรยากาศยามเช้า นึกขึ้นมาก็อยากไปที่นั่นอีก

ก่อนถึงห้องนิลกดโทรศัพท์หาวิว
“ว่าไงจ๊ะ ..พี่นิล” วิวรับสายอย่างอารมณ์ดี
“เหอะๆ ไม่รู้เมื่อกี้ใครมันมาโยนระเบิดใส่พี่ ที่ร้านบะหมี่ก็ไม่รู้” นิลพูดขำๆ
วิวหัวเราะแล้วพูดว่า “ได้ยินแล้ว  วิวก็เพิ่งว่ามันไปเอง”
“เมื่อวานก็เจออู๋มาทำเซอร์ไพรซ์กลางดึก วันนี้ก็มีเพื่อนมาแขวะอีก
พี่ว่าช่วงนี้วิวกำลังชักพาศัตรูมาให้พี่นะ” นิลพูดไปก็เหมือนจะขำ

“เอาน่าพี่เท็น วันนี้วิวเคลียร์ให้พี่แล้วทั้งสองคน”
“ยังไงบ้างล่ะ”
“ก็โทรไปพูดกับอู๋ว่าไม่ให้ไปกวนพี่อีก แล้วก็คุยกับพี่เท็นแล้วด้วย” วิวอธิบาย
“ดีนะที่อู๋มันไม่รู้เบอร์พี่  ยิ่งขี้เกียจโกหกหาเรื่องมาตอบคำถามมันอีกคน”
“จ่ะ มันไม่รู้หรอก”
“เท็นมันก็แปลก เดี๋ยวโกรธเดี๋ยวหาย อะไรของมันวะ” นิลบ่น
“ก็แบบนี้แหละพี่นิล ขอให้ได้เจอเหอะเดี๋ยวพี่เขาก็เปลี่ยนมาอารมณ์ดีเอง” วิวพูดอย่างเป็นต่อ
“อ่าครับ คนสวยก็งี้แหละน้า” นิลยิ้ม
“อ่ะแน่นอน”  เธอหัวเราะเบาๆ “ไม่หรอก... พี่เท็นนิสัยเขาเหมือนเด็กแหละ ขี้งอนอะไรไปเรื่อยเปื่ย”
นิลหัวเราะบ้าง “ทำไมอ่ะ เด็กคนนี้กลัวคนอื่นแย่งของเล่นเหรอ”
“โอ้ย ... พี่นิลแรงไปละ ดูพูดเข้าดิ” วิวต่อว่า
“อ่าน่า ... พี่ล้อเล่น” นิลพูดยิ้มๆ “แต่ว่า ... ไหนว่าคุยกับเท็นแล้ว ทำไมมันยังมากัดพี่ได้ละ”
“ก็รู้อยู่ว่าพี่เท็นรั้นแค่ไหน พูดไปทำยังกะจะเชื่อจะฟัง ขี้แอคด้วย” วิวพูดแล้วก็ขำอีก
“อ่านะ” นิลหัวเราะ
“อืม .. พี่นิลเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน”
“จ้า ... บายนะ” วิวตอบ
“บาย” นิลกดวางสายไป ในใจยังนึกหัวเราะเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ลึกๆเขาเชื่อว่ามันคงไม่ง่ายอย่างที่คิด
...
...





เช้าวันพฤหัสฯ อากาศเย็นขึ้นจนนิลอดดีใจไม่ได้ เขาจินตนาการถึงทริป
ที่จะไปเที่ยวกาญจนบุรี ถ้าได้เจออากาศเย็นๆแบบนี้มันคงวิเศษทีเดียว

นิลมักจะไปถึงหน้าห้องก่อนเวลานิดหน่อย แต่มักจะเจอธารที่มาถึงก่อนทุกครั้ง
ธารบ้านอยู่ไกลพอสมควรเลยทำให้ต้องออกจากบ้านเช้ามาก
มีเฉพาะบางวันที่ธารจะมานอนห้องกันย์ เวลาที่ไปกินเหล้าเมาดึกๆแล้วกลับไม่ได้

“ไงวะ เมื่อคืนไปเที่ยวไหนมา” นิลถามคำถามแบบเดิมๆ
ซึ่งที่จริงมันควรจะเป็นคำถามที่เขาไว้ใช้ถามกันย์ แต่กันย์ยังไม่มา

“เปล่า ... มึงเห็นกูเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนหรือไงวะ” ธารยิ้มขณะที่นิลนั่งลงข้างๆ
“เออ .. ไม่ใช่หรือวะ” นิลหยิบขนมปังแซนวิชขึ้นมา
“เอ้ย กินบ้างดิ หิวว่ะ” ธารร้อง
“อ้าว เชี่ยนี่ทำไมไม่ซื้อมาเองวะ” นิลบ่น
“กูลืม มึงเอามาครึ่งนึงเลย” ธารว่าแล้วก็เอื้อมมือไปเอาแซนวิชมาหักครึ่งแล้วส่งครึ่งหนึ่งคืนมา
“ไอ้เลว เอ้ย” นิลรับแซนวิชอีกครึ่งหนึ่งมา
“พี่นิล ไปเที่ยวไหนอ่ะวันหยุด” แมกเพื่อนรุ่นน้องเดินเข้ามานั่งข้างๆ
“พี่จะไปกาญจน์ สักสามวัน” นิลตอบขณะกินแซนวิช
“ไปกับใครพี่” แมกถามต่อ
“ไปคนเดียว” นิลตอบ
“ไอ้นี่มันเที่ยวคนเดียวตลอดแหละ ไม่รู้ว่าจะไปตกเขาตายห่าเมื่อไหร่” ธารพูดแทรกขึ้นมา
“ไอ้แสด” นิลหันไปว่าเพื่อน
“เจ๋งว่ะพี่ แบ๊กแพ่คใช่ไหม” แมกยังคงสนใจต่อ
ขณะที่หญิงสาวตัวเล็กน่ารักประจำห้องเดินเข้ามานั่งลงข้างๆธาร นิลหันไปยิ้มให้เธอก่อนเธอจะยิ้มตอบกลับมา
“พี่นิลจะไปไหน “เธอถาม
“ไปกาญจน์ น้ำจะไปกับพี่เหรอ” นิลแกล้งถาม
“น้องเขาไม่ไปกับมึงหรอก” แล้วธารก็หันไปพูดกับน้ำ
“ถ้าน้ำไปนะ ต้องโดนมันพาเดินวันละ 10 กิโล ได้เหนื่อยตายแน่”
“ขนาดนั้นเลยเหรอพี่” น้ำหัวเราะ
นิลยิ้มตอบ ก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนอย่างเซงๆ
“งั้นพี่ไม่ไปกาญจน์แล้วนะ” นิลพูดกับน้ำ “พี่ขอไปที่บ้านน้ำแทนได้ไหม”
นิลหันไปหยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาเปิด “พี่อยากไปลอยกระทง ฝากตัวเป็นลูกเขย” นิลทำตาเจ้าชู้ใส่
น้ำยิ้มแต่ทำหน้างงๆ “จะไปขอเป็นลูกเขย ต้องลอยกระด้วยเหรอ”
“ก็ที่บ้านน้ำก็ต้องมีแม่น้ำไง พี่ก็ต้องไปไหว้แม่น้ำก่อนไง” นิลพูดแล้วยิ้มตาหยีก่อนกระดกกาแฟกินอย่างมีความสุข
...
“มุข เชี่ยอะไรเนี่ย!” ธารตบหัวนิลเบาๆ แต่ก็ทำให้นิลสำลักกาแฟ
“ทั้งเสี่ยวทั้งฝืด มึงคิดบ้างไหมนี่  งั้นถ้ากูไปบ้านน้องมด
กูไม่ต้องไปคุยกับดับเบิ้ลดอร์หรือไงวะ มีทั้งพ่อมดแม่มดเลยมึง” ธารพูดไปก็ยิ้มไป
ส่วนน้ำกับนิลก็ยังหัวเราะกันอย่างครื้นเครง จนเพื่อนๆเดินเข้ามาเยอะขึ้น
ใกล้เวลาเรียนเท็นกับกันย์ก็เดินมาด้วยกัน
นิลได้ยินการสนทนาของทั้งคู่เกี่ยวกับเรื่อง กินเบียร์หลังเลิกเรียนเย็นวันนี้
...
...




ธารโทรเข้ามาตอนที่เขากำลังเดินกลับที่พัก หลังจากเลิกงานที่ร้านอาหาร
“เออ ว่าไง” นิลพูดเมื่อรับสาย
“เฮ้ย คืนนี้กูไปนอนห้องมึงนะ” ธารพูดเสียงอึนๆ
“อ้าว มึงไปกินกับพวกนั้นมาด้วยเหรอวะ” นิลถาม
“เออดิ แม่งยังไม่เลิกกินเลย พรุ่งนี้ก็มีเรียนเช้ากูไม่ไหวว่ะ”
“มึงอยู่ไหน”
“7 หน้าปากซอย”
“เออ กูถึงพอดี เดี๋ยวกูเดินไป” นิลกดวางโทรศัพท์แล้วหันหลัง เดินย้อนกลับไปที่หน้าปากซอย

นิลกับธารเดินมาด้วยกันจนถึงหอพัก ซึ่งธารดูเหมือนจะไม่ได้เมาอะไรมากมาย
..
..



“อ่ะผ้าเช็ดตัวมึง” นิลโยนผ้าขนหนูที่หยิบออกจากตู้ไปให้ธาร “เสื้อผ้ากู มึงใส่ได้นะ ยกเว้นกางเกงใน”
“เออ กูคงใส่ไม่ได้หรอก กางเกงในมึงไซส์เล็กเกินไป รับขนาดของกูไม่ไหว”
ธารพูดกวนๆแล้วหยิบผ้าขนหนูพาดบ่าเดินเข้าห้องน้ำไป
“ใหญ่ สักแค่ไหนวะ แสด” นิลพูดไล่หลัง

หลังอาบน้ำเสร็จนิลก็ไล่ธารที่นั่งดูทีวีอยู่ไปนอน แล้วเดินไปปิดไฟ
“นิล ถ้าแฟนมึงมีคนอื่นมึงจะทำไงวะ” ธารถามในความมืด หลังจากนิลหลับตาไปได้ไม่นาน
“หือ ?” นิลขมวดคิ้วหันไปทางเพื่อน ทั้งๆที่ตายังไม่ชินกับความมืด
“กูเข้าใจนะว่าคนเรามีสิทธิ์เลือก..”ธารพยายามอธิบาย
“แต่ยังไงการมีคนอื่นทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วมันก็ไม่ดี......??” นิลพูด
“ก็ใช่ว่ะ ...” ธารหยุดเหมือนกำลังคิด “แล้วมึงล่ะ เคยนอกใจแฟนไหม”
“อืม ...  ไม่รู้ว่ะ กูไม่เคยคบใครจริงจังมั้ง” นิลตอบ
“ทำไมวะ”
นิลถอนใจ “กูก็ไม่รู้ว่ากูจะรักใครได้จริงๆรึป่าว” คำตอบของนิลทำให้ธารเงียบไป
“ถ้ามึงมีคนอื่น หรือแฟนมึงมีคนอื่น ก็หมายความว่ามันคงขาดอะไรสักอย่างไง” นิลพูดต่อ
“แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า จะไม่ได้รักกันอีกแล้วก็ได้”
“แต่ ... “ ธารหยุดไปแปบนึง “เออ ก็คงงั้น” ธารตอบในที่สุด
“ก็อย่างที่มึงบอก คนเราก็คงต้องมีสิทธิ์เลือก” นิลว่า
“กูก็มีสิทธิ์เลือก มึงมีได้กูก็มีได้” ธารหัวเราะเจื่อนๆ
นิลหัวเราะเบาๆ “เลวว่ะมึง”
“ไม่เลวเว้ย กูออกจะเป็นคนดี” ธารหันมายิ้ม
“อย่างมึงเนี่ยนะ แสด” นิลส่ายหน้าค่อยๆ “ดีแต่ปากดิ”
“จะชมว่ากูจูบเก่งว่างั้น ... เฮ้ย นี่มึงคิดอะไรกับกูป่าวนี่” ธารเอาไหล่มาสะกิดไหล่นิล
“คิดดิ ... คิดว่าจะถีบมึงลงไปนอนใต้เตียง” นิลพูดแล้วหันไปอีกทาง
“ปากดีจังมึง เดี๋ยวตอนดึกกูลักหลับแม่งซะ” ธารพูด
“แสด กูจะนอนละ”

...
...



 “เมื่อคืนเป็นไงวะ หมดแรงเลยดิมึง” กันย์ร้องทักธารที่เดินเข้ามา โดยมีนิลเดินหาวตาปรือๆตามติดมาด้านหลัง
“ไม่ไหวๆ ..” ธารส่ายหน้า “แม่งเล่นตัวฉิบหาย แตะเนื้อแตะตัวหน่อยขยับหนีตลอด”
“อ่อนว่ะมึง” กันย์ส่ายหน้ายิ้มเยาะ แล้วหันไปหานิล
“บ่นอะไรของมึงวะ” นิลหาวอีกครั้งก่อนนั่งลงข้างๆกันย์ “มึงกินกันถึงกี่โมงวะ” นิลถาม
“ตีสาม นี่กูยังมึนอยู่เลย” กันย์ส่ายหน้าแรงๆแล้วเงยหน้าขึ้น “ง่วงฉิบ”
“แล้วพวกไอ้แมกล่ะ” ธารถาม
“แม่งก็นอนอยู่ห้องกูละ โดดกันหมด” กันย์ตอบ
“แล้วไอ้เท็นล่ะ มันกลับเมื่อไหร่” นิลถาม
“ตีหนึ่งมั้ง หลังจากไอ้ธารสักพัก”
“กินอะไรมากมายวะ ก็รู้อยู่ว่ามีเรียน ...” นิลยังพูดไม่จบก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงโวยวายที่คุ้นหู
...

“เออ ...แล้วยังไงล่ะ” เสียงวิวดังมาจากทางบันได ทำให้นิลหันไปมอง
“พี่พูดดีๆ ทำไมต้องเสียงดัง อายคนอื่นเขา” เท็นพูดเสียงค่อยกว่า แต่นิลกับคนอื่นๆก็ได้ยิน
“ดีอะไร ...”วิวพูดเสียงดัง แล้วหันกลับจะเดินจากไป
แต่เท็นคว้ามือไว้ วิวสะบัดออกแล้วโยนหนังสือกับสมุดที่เธอถือมาด้วยใส่เท็น ก่อนจะรีบหนีขึ้นบันไดไป
เท็นหันมาทางนิลแวบหนึ่งแล้วก้มลงเก็บหนังสือ ก่อนจะรีบตามวิวขึ้นไป

“โอ๊ะ มีเรื่องแล้ว” กันย์พูดแล้วหันมายิ้มแหยๆ แต่นิลกับธารยังคงมองตามไปด้วยสายตามที่เป็นห่วง
“เชี่ยนี่ เล่นได้ตลอด” นิลหันไปว่ากันย์
แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น นิลหยิบขึ้นมาดูปรากฏชื่อ นิด จึงลุกเดินออกมาแล้วกดรับโทรศัพท์
“ว่าไงครับ ...” นิลพูดแล้วเดินช้าๆไปทางห้องน้ำอีกด้านหนึ่ง

.... .. ....

[aimsun]

เพราะโกรธ : เท็น

เท็นฝากหนังสือให้กับเพื่อนวิวที่อยู่หน้าห้อง ขณะที่มองไปยังแฟนสาวที่เดินหนีเขาเข้าไปในห้องเรียน 
เท็นเดินลงมาทางบันไดอีกด้านแล้วเข้าไปในห้องน้ำ ในใจนึกย้อนไปถึงเรื่องที่คุยกับกับวิวทางโทรศัพท์ เมื่อคืน

“วิวจะไปกับพี่เท็นนะ” วิวเอ่ยหลังจากที่คุยกันมาได้สักพัก
“หา ..” เท็นทำเสียงเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ไปกาญจน์อ่ะนะ”
“อืม .. วิวอยากไปเที่ยว” วิวพูดเสียงเรียบ
“พี่ไม่ให้ไป จะไปได้ไงนิลมันไปคนเดียวไม่ใช่หรือ” เท็นคัดค้านเสียงแข็ง
“ทำไมจะไปไม่ได้ วิวก็แค่ไปเที่ยวนานๆจะได้ไปไหนสักที”
“ไม่เอาหรอก ยังไงก็ไม่ให้ไป” เท็นยืนยัน “ถ้าพี่ไปด้วยก็ว่าไปอย่าง แต่พี่ต้องกลับบ้านไปทำธุระ วิวก็รู้”
“พี่เท็น ... ไหนตกลงกันแล้วไงว่ามีอะไรก็จะพูดกันดีๆ”
“เฮ้ย .. แต่แบบนี้มันก็เกินไป ไปเที่ยวกับคนอื่นสองต่อสองใครจะให้ไป” เท็นถอนหายใจอย่างอารมณ์เสีย
“วิวก็บอกแล้วนะ พี่เท็นบอกเองว่ามีอะไรก็พูดกันได้” หญิงสาวเว้นจังหวะคำพูด “วิวไม่ได้มาขออนุญาตนะ”
“วิว !”เท็นขึ้นเสียง “วิวเป็นแฟนพี่นะ ใครเขาจะยอมให้แฟนไปกับคนผู้ชายอื่นวะ”
“พี่นิล เป็นพี่วิวนะ ... พี่เท็นจะมาอะไรนักหนา”
“พี่ชายบ้าบออะไร ไม่ได้พ่อแม่เดียวกันนี่” เท็นค้าน
“พี่เท็นอย่างี่เง่า ขอร้อง” วิวพูดแล้วเงียบไป
“ไปเที่ยวกับพี่ก็ได้” เท็นพูดแต่วิวยังเงียบไม่ตอบอะไร
“พี่ขอไปทำธุระสักสองวันเดี๋ยวพี่พาไปก็ได้ จะไปไหนก็ได้”

วิวถอนหายใจแล้วพูดว่า “วิวอยากไปกับเพื่อน ไปแบบสนุกๆ
คนเรามันก็ต้องมีเวลาส่วนตัวให้กันนะพี่เท็น วิวก็อยากทำอะไรที่อยากทำด้วยตัวเอง”

“อ้าว คนเราคบกันแล้ว ก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอดดิ” เท็นพูด
“ถ้างั้นวิวก็ขออยู่เป็นโสดดีกว่า” วิวพูดแล้วหาวเบาๆ “วิวขอไปนอนแล้วนะ ง่วง...”
ไม่ทันที่เท็นจะพูดอะไรต่อวิวก็กดวางสายไปซะก่อน
เขานึกทบทวนคำพูดเหล่านั้นในใจก็ยังไม่อาจสรุปได้ว่าวิวจริงจังกับเขาแค่ไหนกันแน่
...
...

เท็นล้างมือในอ่างล้างมือหน้ากระจกบานใหญ่ ขณะนั้นก็ได้ยินเสียงนิลพูดอยู่ที่หน้าห้องน้ำ เขาจึงหยุดและจึงตั้งใจฟัง
“จะไปจริงดิ ..” นิลพูดอย่างอารมณ์ดี
“อืมถ้าไปก็รีบเก็บของล่ะ” นิลหัวเราะเบาๆ
“ได้จะพาไปเที่ยวให้รอบเลย ...” 
...
 “อืม ... กลัวทำไมอ่ะผี” 
...
 “เหอะๆ...”
...
“อ่านะ ... เดี๋ยวนอนเตียงเดียวกันก็ได้ พี่จะกอดซะให้กลัวพี่แทนผีเลย”
เท็นโกรธมาก... เขารีบเปิดประตูออกไป
นิลกำลังยืนคุยโทรศัพท์ยืนเอาหลังพิงกำแพงด้วยท่าทีสบายใจ

เท็นมองหน้านิลอย่างเชือดเฉือนก่อนจะเดินจากมาอย่างไม่พอใจ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนิลถึงกล้าทำขนาดนี้

 
ตอนเที่ยงเท็นโทรไปหาวิวหลังจากออกมาจากห้องเรียน
“อยู่ที่ไหน..” เขาพูด
“กินข้าวอยู่กับเพื่อน” วิวตอบ
“พี่จะไปหา”
“กินข้าวอยู่ ไม่ต้องมาหรอก ... ขี้เกียจทะเลาะด้วย” วิวพูดเบื่อๆกลับมา
“พี่จะคุยด้วย” เท็นพูด
“เดี๋ยวิวไปหาตอนบ่าย จะไปคุยงานกับเพื่อนก่อน”
“อืม ... เสร็จก็โทรมา” เท็นพูดแล้วกดวางสายไป
...
...


ตอนบ่ายเท็นรออยู่ที่ห้องอย่างใจเย็น เขายังนึกหาวิธีที่ทำให้วิวจนมุมไม่ออก
แต่เข้าใจแล้วว่า วิวโกหกเรื่องนิลมาโดยตลอด...
แต่ในใจก็นึกสมน้ำหน้านิลอยู่เหมือนกันที่โดนวิวหลอก เพราะเขาต่างหากที่เป็นคบกับวิวอย่างจริงจัง
นิลก็เป็นแค่ตัวเผื่อเลือกก็แค่นั้น

เท็นเดินออกจากหอพักเพื่อไปกินข้าวที่ร้านอาหาร แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นวิวเดินมากับนิล
เขายืนมองคนทั้งคู่ที่คุยกันอย่างสนุกสนาน มันช่างเหมือนกับคนเป็นแฟนกัน
สักพักเขาก็เดินเข้าไปใกล้ๆวิว เมื่อเห็นนิลแยกทางไปแล้ว

“ไหนบอกว่าไปกับเพื่อน” เท็นถามเมื่อเดินมาหยุดข้างหน้าหญิงสาว
วิวมองหน้าเท็นอย่างตกใจนิดหน่อย แต่ก็ตอบเสียงเรียบ “ก็เพิ่งเจอพี่นิลตอนเดินออกมา”
“ไอ้นิลมันเลิกเรียนพร้อมพี่ มันจะเพิ่งเดินออกมาได้ไง” เท็นเสียงดุ
“วิวไม่รู้” วิวตอบอย่างอารมณ์เสียแล้วเดินไป

เท็นเดินตามวิวมาเรื่อยๆ จนมาถึงห้องของเขาเอง วิวก็หยุดรอข้างประตูให้เท็นเข้าไปไขกุญแจเปิดประตูห้อง
เมื่อเข้ามาในห้องเท็นก็พูดขึ้นทันที “ทำไมต้องไป มันจำเป็นนักหรือไง”
“ก็วิวอยากไป แล้วทำไมถึงคุยกันไม่รู้เรื่องสักทีเนี่ยพี่เท็น” วิวเริ่มเสียงดัง
“แล้วคิดว่ามันถูกหรือไงที่ทำน่ะ” เท็นเสียงดังกลับ
“แล้วมันผิดตรงไหนล่ะ”
“ผิดตรงที่วิวนอกใจพี่ ไปยุ่งกับไอ้นิลไง”
“บ้าไปแล้วพี่เท็น ทำไมยังไม่เลิกคิดสักทีนะ”
“ก็เห็นๆกันอยู่ ทำไม... พี่มันไม่ดีอะไรว่ามาดิ”
“ก็ไม่ดีตรงที่งี่เง่านี่แหละ”
“งี่เง่า หรือวิวไม่รู้จักพอ”
“พี่เท็น...” วิวขึ้นเสียงมองหน้าเท็นอย่างโมโหสุดขีด
“ถ้าวิวมันแย่นักเราก็จบกันไปแล้วกัน”
วิวพูดแล้วลุกขึ้นยืนหยิบกระเป๋าสะพายกับหนังสือ จะเดินออกจากห้อง แต่เท็นคว้าข้อมือไว้

“จะไปไหนพี่ยังคุยไม่จบ”
วิวหันมาสะบัดให้เท็นปล่อยมือแล้วดึงมือกลับ “ได้...คุยให้พอแล้วก็จบกัน” วิววางหนังสือลงบนโต๊ะข้างประตู
“ทำไม จะไปคบกับไอ้นิลหรือไง” เท็นประชด
“จะคบใครก็เรื่องของวิว พี่เท็นก็อย่ามายุ่งแล้วกัน” วิวประกาศ
ห้องทั้งห้องเงียบไปทันทีทั้งคู่มองตากันอย่างโมโหสุดๆ
...... .....
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำลายความเงียบชั่วขณะนั้นลง วิวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วกดทิ้ง
“ใครโทรมา” เท็นถาม
“เพื่อน” วิวตอบ
“แล้วทำไมไม่รับ” เท็นมองหน้าวิวจะเอาคำตอบ
วิวหันหน้าหนี “ไม่อยากรับ”
“นิล โทรมาใช่ไหม” เท็นเลิกคิ้วถาม
วิวหันกลับมามองหน้าเท็น “แล้วจะทำไม”
 
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งแต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะทำอะไร เท็นก็เอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าของวิว
เพื่อจะเอาโทรศัพท์มาดูเอง วิวรีบกระชากกระเป๋ากลับมาแล้วผลักเท็นออกไป
แต่กลับเป็นวิวที่ต้องเสียหลักถอยหลังไปเอง
“จะทำอะไร” วิวร้องถาม
“เอาโทรศัพท์มาดู” เท็นเสียงดัง
“ไม่ให้” ทันทีที่วิวพูดจบเท็นก็เข้าไปทำท่าจะดึงกระเป๋าวิวมาอีกครั้ง
แต่วิวก็จับมันไว้แน่นหันหน้าหนีไปทางประตูพยายามจะออกจากห้องไป เท็นยังคงดื้อดึงคว้ากระเป๋าวิวไว้ไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยนะ” วิวร้อง
“แน่จริงก็เอามาให้พี่ดูสิ” เท็นไม่ยอมอ่อนข้อ
ทั้งคู่ยื้อกันไปมา วิวหลบหมุนตัวเข้าไปทางด้านในห้อง กลายเป็นเท็นที่ไปยืนขวางประตู 
เท็นคว้าข้อมือวิวไว้แน่น วิวพยายามบิดข้อมือตัวเองให้พ้น แล้วใช้จังหวะนั้นผลักเท็นออกไป

เท็นถอยหลังไปชนกับประตู วิวถอยออกมาอย่างคนหาทางออกไม่ได้
นัยน์ตาแดงก่ำ จนในที่สุดเธอก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมา
“อยากดูนักใช่ไหม” วิวแกะโทรศัพท์หยิบซิมนั้นมาหักทิ้งทั้งน้ำตา
แล้วเขวี้ยงโทรศัพท์ออกไปสุดแรง จนมันพุ่งไปกระแทกกับผนังตรงจุดที่ไม่ไกลจากเท็น
โทรศัพท์กระจายเป็นชิ้นๆ เท็นมองโทรศัพท์นั้นอย่างงงๆ

“อยากดูอะไรอีกไหม” วิวหยิบกระเป๋าอุปกรณ์เครื่องเขียนขึ้นมา
แล้วเอาปากกาดินสอออกมากำไว้ในมือก่อนจะเขวี้ยงใส่เท็น ตามด้วยข้าวของในกระเป๋าของเธอ
จนเท็นต้องเข้าไปจับมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ แต่วิวบิดข้อมือจนเท็นต้องยอมปล่อย
และเธอก็ตบหน้าเขาแรงๆหนึ่งที วิวผลักไหล่เท็นให้หลีกทางแล้วเดินออกนอกห้องไปทั้งน้ำตา
....
....


...>>

[aimsun]

....
...
..

เที่ยงคืนกว่าแล้วตอนเท็นนั่งรถกลับมา หลังจากตามไปหาวิวที่บ้านน้าสาว
แต่น้าสาววิวบอกกับเขาว่า วิวก็ยังไม่ได้กลับมาที่บ้านเลย เธอโทรมาบอกไว้ว่าจะกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด

จะโทรไปหานิลก็ใช่ที เขาไม่มีทางง้อคนที่ทรยศเขาเป็นอันขาด ...
เท็นเดินเข้าไปใน 7-11 แล้วซื้อเบียร์มา 2 กระป๋อง อากาศเย็นๆทำให้เขารู้สึกหนาวอย่างบอกไม่ถูก
เท็นเดินมานั่งในสนามเด็กเล่นข้างโรงเรียนอนุบาล เขาเปิดเบียร์นั่งดื่มขณะที่สายตาทอดมองออกไปที่ถนน
เขานึกถึงนิลที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เริ่มเข้ามหาลัย ถึงจะห่างๆกันไปบ้างในตอนหลังๆมานี้
แต่ก็ไม่เคยโกรธเคืองอะไรกันมาก่อน
...ที่จริงนิลอาจจะชอบวิวมานานแล้วก็ได้ แต่พอเห็นเขาสนใจเลยแกล้งยุให้เขาจีบ
ช่วงนี้พอตัวเองได้ทีก็กลับมาแย่งเขาไปดื้อๆ ระยะหลังที่นิลห่างกับเขาก็เพราะเรื่องนี้
 
เท็นเงยหน้าสูดหายใจช้าๆ แล้วหันมาดื่มเบียร์กระป๋องแรกจนหมด เขาเปิดกระป๋องที่สองทันที
แล้วดื่มมันเข้าไปรวดเดียวครึ่งกระป๋อง
ลมพัดไม้ดังเกรียวกราวเขาทอดสายตามองไปจนไปหยุดที่ถนนฝั่งตรงข้าม
....

และสิ่งที่เขาไม่อยากจะเชื่อก็คือเขาเห็นวิวกับนิลกำลังยืนอยู่ที่ตรงนั้น
มันเป็นทางเข้าไปหอนิล...
เขาปล่อยกระป๋องเบียร์หลุดจากมือแล้วค่อยๆลุกขึ้น ขามันชาจนเหมือนจะก้าวไม่ออก
เขายังคงยืนนิ่งมองดูนิลที่กำลังโบกรถแท็กซี่ที่กำลังผ่านมาให้จอด ในใจรู้สึกว่าตัวเองโง่เต็มทน
เท็นรีบออกเดินไปทางที่ทั้งสองกำลังจะขึ้นรถไป แต่แค่ออกวิ่งไปได้นิดเดียวรถแท็กซี่ก็ทะยานออกไปเสียก่อน
เขาเม้มปากกัดฟันแน่นมองตามออกไปอย่างแค้นใจ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนมอง
เท็นเอามือกุมขมับอย่างสุดเซ็ง แล้วตัดสินใจโทรไปหานิล

“กูขอคุยกับวิว” เท็นพูดหลังจากนิลรับสาย
“เอ่อ ..” นิลอ้ำอึ้ง
“เร็วดิ” เท็นเริ่มขึ้นเสียง
“วิว คุยกับมันหน่อยดิ” เสียงนิลดังผ่านออกมาทางโทรศัพท์
“ว่า” เสียงวิวดังขึ้น
“ทำไมต้องไปหามัน” เท็นถาม
“แล้วยุ่งอะไร” วิวตอบแบบไม่สนใจ
“ทะเลาะกับพี่แล้วไปหามัน นี่วิวเห็นพี่เป็นอะไร”
“ก็เลิกกันแล้ว พี่เท็นจะอะไรอีก”
“จะคบกับไอ้นิลใช่ไหม .. ไอ้...” เท็นพูดไม่ออก
“แล้วไงล่ะ” วิวตอบ
“เออ งั้นก็ไปตายซะ” เท็นพูด
“อืม .. ขอบใจ” วิวตอบ
“โถ่เว้ย!” เขาสบถด้วยความโกรธจนตัวสั่น

...
...




เท็นแอบดักรออยู่ที่ด้านล่างตึกจนกระทั่งนิลกลับเข้ามา สายตาเขามองแผ่นหลังเพื่อน
ที่กำลังเดินผ่านประตูคีย์การ์ดเข้าไปด้านในอย่างแค้นเคือง...

เท็นนิ่งรออยู่อีกสักพักใหญ่ กว่าจะมีคนมาเปิดประตูอีกครั้ง

เท็นเคาะประตูห้องนิลแล้วยืนรออย่างใจเย็น ไม่นานนักนิลก็เปิดประตูออกมา
พร้อมกับสีหน้าที่ดูตกใจเล็กน้อย
ในห้องนั้นปิดไฟมืดมีเพียงแสงสว่างที่ผ่านเข้ามาทางประตูระเบียง
“อ้าว ... ว่าไง” นิลถาม แต่เขาไม่ตอบ
...
นิลกดสวิตซ์เปิดไฟแล้วหันกลับเดินเข้าไปในห้อง เท็นเดินตามเข้าไปแล้วปิดประตู
นิลหันกลับมามอง ขณะที่เขากดสวิตซ์ไฟทำให้ห้องมืดลง
“ปิดทำไมวะ” นิลถาม

เท็นไม่พูดไม่จาพุ่งตรงเข้าไปหานิล แล้วต่อยเข้าที่หน้าของคนที่กำลังยืนมองมาที่เขาอย่างจัง
นิลเสียหลักหงายลงไปกับพื้น “เฮ้ย .. เชี่ยอะไรวะ” คนเจ็บสบถ
เท็นก้มลงไปกระชากคอเสื้อนิลแล้วดึงให้ลุกขึ้นยืน เขาผลักนิลให้หลังกระแทกกับกำแพง
นิลร้องก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วผลักอกเขาให้ถอยหลังออกมา
“อะไรของมึงวะ” นิลเริ่มโวยวาย

เท็นไม่ตอบและปล่อยหมัดเข้าที่หน้านิลอีกที นิลเซไปแต่ก็ตั้งหลักได้รวดเร็ว
ก่อนจะสวนหมัดกลับมาที่หน้าเท็นจนหน้าหัน

เขาหยุดเอามือเช็ดที่ปากตัวเอง สายตานิลยังดูหวั่นๆเมื่อเขาหันไปมอง
เขาก้าวเข้าไปหานิลอีกครั้ง แต่นิลผลักอกเขาและต่อยตรงๆเข้าที่จมูกจนจื๊ดขึ้นหัว
เท็นตั้งตัวใหม่เอามือซ้ายเอื้อมไปบีบคอเพื่อนไว้แล้วกระแทกร่างนั้นเข้ากับกำแพงอีกครั้ง
เขากระชากตัวนิลกลับเข้ามาแล้วชกเข้าที่ท้องนิลอย่างจัง เท็นปล่อยให้นิลทรุดตัวลงกับพื้น
....

"อึก.." เท็นเตะเข้าที่ตัวนิลจนหงายไปนอนกลิ้ง
เขาลงไปคร่อมตัวนิลไว้แล้วต่อยหน้านิลอีกที ก่อนจะตบเข้าที่แก้มนิลเบาๆสองสามทีเพื่อให้หันมามองที่เขา

เท็นมองหน้านิลที่ทำตาหยีโอดโอยอยู่นั้น เขายิ้มมุมปากและลุกขึ้นลากนิลมาที่เตียงอย่างทุลักทุเล
เมื่อมาถึงเขาก็กดหน้านิลลงกับที่นอนขณะที่ขายังชันเข่าอยู่ที่พื้น  เท็นถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วโยนทิ้งไป
เขาจับแขนของนิลข้างหนึ่งไพล่ไปด้านหลังแล้วดันขึ้นจนนิลสบถออกมาด้วยความเจ็บปวด
เท็นใช้อีกมือหนึ่งดึงกางเกงขาสั้นของนิลลงพร้อมกับชั้นใน ...
ทำให้เขาได้เห็นร่างกายของเพื่อนในจุดที่ไม่เคยมาก่อน

คนที่ถูกทำร้ายรุกรี้รุกรน พยายามหันมองหน้าเท็นอย่างเอาเรื่อง
“เท็น ... เฮ้ยมึง” นิลร้อง “อึก...ปล่อย โอ๊ย..”
เท็นดันแขนของนิลขึ้นแรงๆให้ทรมาน ก่อนที่จะหันมาพยายามปลดเข็มขัดของตัวเองออก
แต่นิลยังพยามดันตัวจะลุกขึ้น เขาจึงก้มลงไปกัดที่ต้นคอด้านซ้ายของนิลอย่างแรง
“โอ๊ย ... ไอ้..ท..” นิลร้องอย่างเจ็บปวด

นิลพยายามขยับหนีแต่เท็นกัดแรงๆจนนิลเกร็งร้องเสียงหลง เขาจึงปล่อยนิลให้พ้นจากคมเขี้ยว
แล้วยันตัวขึ้นมาปลดเข็มขัดกางเกงแล้วรูดซิบออกเพื่อเตรียมพร้อม
เท็นจับเอวของเพื่อนไว้แล้วถุยน้ำลายลงบนร่องตรงหน้านั้น แต่คนด้านล่างไม่ยอมง่ายๆสะบัดตัวจะออกห่าง
เท็นกอดรัดฟัดเหวี่ยงจนกระทั่งลากนิลขึ้นมากดไว้บนเตียงได้สำเร็จ
เขากัดลงไปที่ต้นคอของนิลที่นอนคว่ำหน้าอยู่นั้น
 “อย่า ไอ้...เท็น” นิลดิ้นรน “ไอ้สัดเอ้ย”

เท็นขย้ำกัดคอเพื่อนอย่างแรง นิลร้องอึกอักจนฟุบไปเหมือนจะสิ้นฤทธิ์ และเท็นก็ยันตัวขึ้น
แล้วถุยน้ำลายลงไปที่ร่องนั้นใหม่ เขาดึงกางเกงนิลออกให้พ้นไปแล้วจับขานิลดันขึ้น
เท็นเอาน้ำลายป้ายเข้าไปที่ร่องนั้น นิลยังพยายามขัดขืนอยู่แต่ก็ทำอะไรได้ไม่มากกว่าบิดไปบิดมา

เท็นถุยน้ำลายอีกครั้งลงบนท่อนเนื้อของตัวเอง เขารูดมันสองสามครั้งแล้วจ่อเข้าไปทางประตูหลังของเพื่อน
เท็นทำการไม่ถนัดจึงจับสะโพกขาวๆที่สั่นเทานั้นยกขึ้น แล้วค่อยๆบรรจงยัดท่อนเนื้อนั้นเข้าไปช้าๆ
“.....” นิลร้องครางสั่นๆ หน้าผากทิ่มลงกับเตียงมือทั้งสองข้างกำผ้าห่มไว้แน่น

“อ... อ...อึก”
นิลร้องดังขึ้นเมื่อเท็นดันสะโพกพยายามยัดมันเข้าไปในร่างของนิล “เท็น อย่า...”
เขาถุยน้ำลายลงไปอีกที แล้วตั้งหลักยัดมันเข้าไปใหม่ “อ..ไอ้  .... อือออ”
 
เท็นยัดมันเข้าไปจนสุดลำ เขาค่อยๆขยับร่างกายเข้าออกช้าๆ ท่อนเนื้อของเขาถูกตอดรัดจนอึดอัด
เท็นค่อยๆขยับจังหวะถี่ขึ้นและแรงในทุกๆจังหวะ นิลอึกอักในลำคอตามจังหวะของเขา
เนื้อตัวที่เคยเกร็งสู้อ่อนแรงลงไป ...


แม้จะรู้สึกพอใจและสะใจอยู่ก็จริง แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขากำลังทำสิ่งที่ไม่ควรอยู่
... แต่ยังไงตอนนี้มันมาไกลเกินไปแล้ว

เท็นกลับไปใส่จังหวะถี่ๆแรงๆ ท่อนเนื้อนั้นร้อนผ่าวตามอุณหภูมิในร่างกายของคนด้านล่าง
เขาจับเอวของเพื่อนไว้มั่นแล้วกระแทกเข้าออกรัวๆ
สักพักก็สั่นแล้วกระตุกกายปลดปล่อยทั้งหมดนั้นเข้าไปในภายในร่างกายของเพื่อน
เท็นยังขยับสะโพกช้าๆ ก่อนจะถอนท่อนเนื้อนั้นออกมา ปล่อยนิลนอนราบลงไปกับที่นอน
เท็นมองผลจากการกระทำของตัวเองด้วยความรู้สึกที่ยากเหลือเกิน

.... .. ....

[gupalz]

บางทีวิวก็เห็นแก่ตัวเกินไป จะทำให้คนอื่นซวยไม่รู้ตัว

[Nus@nT@R@]

เย้ๆๆ ดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ต่อ กำลังค้างเลย ฮ่าๆๆๆ ยินดีต้อนรับการกลับมาอีกครั้งค่ะ

[aimsun]

ขอบคุณที่มาทักทายกันครับ 
ว่าแต่... จำกันได้เหรอครับนี่ ดีใจจังเลย

.....

บาดแผล: นิล

ถึงจะตื่นมาสักพักแล้วแต่เขาก็ยังนอนอยู่บนเตียงไม่ลุกไปไหน ในหัวพยายามตั้งสติจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน  ....
ในห้องไม่มีอะไรแปลกและมีแต่เขาอยู่เพียงคนเดียว
ร่างกายที่ดูแย่บอกสภาพที่เกินกว่าจะหลอกให้เชื่อว่ามันไม่จริง

นิลลุกขึ้นนั่งแล้วเอื้อมไปเอากางเกงมาใส่ให้เข้าที่เข้าทาง แขนซ้ายยังหมดแรงและยังเจ็บ ท้องก็ยังจุกๆไม่หาย
นิลหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงขึ้นมาดู ซึ่งมันบอกเวลาบ่ายโมง เลยเวลาที่จะเดินทางไปกาญจนบุรีอย่างที่ตั้งใจไว้
เขาพาตัวเองลุกไปห้องน้ำอย่างยากสุดๆ เมื่อมาถึงเขามองตัวเองในกระจก แล้วก็ต้องถอนใจ
สภาพแบบนี้คงออกไปเที่ยวไม่ได้แล้วจริงๆ .....
เขาเอามือจับรอยช้ำบนใบหน้า มันเจ็บจี๊ดขึ้นมาแต่ที่ลึกกว่ามันคือข้างในหัวใจ


นิลกลับไปทิ้งตัวลงบนเตียงอีกรอบแล้วหลับตาลง ขอนอนอีกสักพักให้ดีขึ้นกว่านี้เสียก่อน
แล้วค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อไปดี ตอนนี้มันล้าเหลือเกิน
...
...

........ ก่อนการสอบสัมภาษณ์เพื่อคัดตัวนักศึกษา นิลนั่งอยู่กับเท็นบนเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้ให้
นอกจากนั้นก็มีมีคนอื่นๆที่นั่งอยู่ถัดๆไป นิลเพิ่งรู้จักกับเท็นได้ไม่ถึงสองชั่วโมงที่ผ่านมา
หลังจากที่เท็นเข้ามาทักและถามเรื่องรายชื่อสอบกับเขา

“ทศพิธ” นิลอ่าน ขณะที่หยิบบัตรประจำตัวสอบของเท็นขึ้นมาดู
“แล้วชื่อนายอ่ะ” เท็นถาม นิลจึงหยิบบัตรของตัวเองให้เท็นดู “อะ-นิล....” เท็นอ่าน
นิลมองหน้าเท็น “ที่จริงอ่านว่า อะ-นิ-ละ ...แต่ใครๆอ่าน อะ-นิลนั่นล่ะ” นิลยิ้ม
“อ้อ .. งั้นหรอ” เท็นพยักหน้าแล้วส่งบัตรคืนให้นิล
“นายอนิล xxx เชิญเข้าห้องสัมภาษณ์ค่ะ” เสียงเจ้าหน้าที่เปิดประตูออกมาเรียกเขา
นิลจึงเก็บบัตรนั้นใสกระเป๋าเสื้อแล้วเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ไป

การสอบเข้ามหาลัยไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับเขา นิลจึงไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนัก
หลังจากวันนี้ก็ไม่มีอะไรเพียงแต่รอประกาศผล และก็ไปลงทะเบียนตามกำหนดการ
หลังการสอบสัมภาษณ์แล้วนิลก็กลับมาที่ห้องพัก เขาถอดนาฬิกาหยิบนั่นหยิบนี่
ออกจากกระเป๋าเสื้อและกระเป๋ากางเกง ปรากฏว่าบัตรประจำตัวสอบของเท็นยังติดอยู่
ในกระเป๋าเสื้อพร้อมกับบัตรของเขาเอง
“อ้าว ...” นิลคิดว่าวันประกาศผลเขาจะเอามันไปคืนให้เท็น .....
....
....






นิลนั่งอยู่บนรถทัวร์มองออกไปด้านนอกขณะที่พระอาทิตย์ใกล้จะตก
เรื่องที่ต้องคิดตอนนี้ก็คือเหตุผลที่เขาจะใช้บอกพ่อกับแม่ที่บ้าน เรื่องสภาพร่างกายแบบนี้
เขาเอาเสื้อคอปกมาใส่แล้วใส่เสื้อกันหนาวมีฮู้ดทับอีกชั้น เพื่อปกปิดร่องรอยเท่าที่พอจะทำได้
สองชั่วโมงที่ผ่านมาหลังออกจากกรุงเทพมหานครเขายังวนเวียนนึกถึงแต่เรื่องเมื่อคืน
ทำยังไงก็ยังไม่มีกะจิตกะใจคิดถึงเรื่องอื่นได้เลย เขาไม่เคยถูกทำแบบนี้มาก่อนและก็ไม่เคยทำกับใครด้วย
ยิ่งพอนึกถึงหน้าเท็นด้วยแล้ว ใจมันก็วูบแปลกๆ มันดูไม่น่าเชื่อและไม่ควรเป็นเรื่องจริง
เขาจะกลับไปเจอหน้ามันทุกวันได้ยังไง แล้ววิวที่เขาจะปล่อยให้รู้เรื่องไม่ได้อีก
เพราะถ้าเท็นกล้าทำกับเขาถึงขนาดนี้ ก็แสดงว่ามันต้องแค้นเขามากแน่ๆ และหมายความต่อไปว่า
เท็นก็รักวิวมากด้วย ....

นิลเอามือจับท้ายทอยด้านซ้ายที่เขาติดผ้าก็อตปิดรอยกัดเอาไว้
แม้จะยังไม่มีเหตุผลที่ดีพอเอาไว้บอกใครๆสำหรับรอยช้ำบนหน้าตา
แต่สำหรับรอยกัดแล้วเหตุผลที่จะตีความเป็นอื่นนั้นคงยาก


นิลมาถึงบ้านก็เกือบสองทุ่ม ทันทีที่เห็นหน้าพ่อกับแม่ก็ตกใจไม่น้อย
ใครๆก็พากันเข้ามาถามไถ่ดูอาการ แต่เขาก็มั่วไปว่าโดนตีผิดตัวแถเอาตัวรอดไปได้
หลังจากนั้นจึงโทรไปหาแนช เพื่อนสมัยเรียน ปวส. เพื่อนัดให้มาเจอกันที่ร้านประจำ
ก่อนจะไปเตรียมตัวแล้วขับรถมอเตอร์ไซค์ออกมา
....
....



“โห... มึงไปทำอะไรมาวะ” แนชทักทายแข่งกับเสียงนักร้องบนเวที
นิลพยักหน้าให้ เขามานั่งรออยู่ก่อนสักพักแล้ว
“รอนานยัง” แนชถาม
“ไม่นาน  แล้วไอ้บอมล่ะ” นิลถาม
“ไม่รู้มัน  เดี๋ยวก็มามั้ง” แนชตอบขณะที่หันไปรับแก้วเบียร์จากสาวน้อยน่ารักนักเชียร์
ที่ส่งสายตาและยิ้มหวานมาพร้อม ก่อนจะเดินจากไปทำหน้าที่ของเธอกับคนอื่นๆ

“มารถอะไรมึง” นิลถามแล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มตามองหน้าเพื่อน
“มอร์ไซค์ดิ” แนชตอบ
“ทำงานมากี่ปีแล้ววะ ยังไม่ถอยรถยนต์อีก” นิลยื่นแก้วไปทางแนช
แนชเอาแก้วมาชนแล้วพูด “สัตว์ กูจบปวสนะเว้ย รอกูไต่ระดับก่อน” แนชหัวเราะ
“แล้วทำไมมึงไม่เรียนต่อวะ มีตังค์เก็บรึยัง” นิลยิ้ม
“โห่ แทบไม่มีเลยว่ะ” แนชตอบ
“เที่ยวบ่อยดิมึง เลี้ยงสาวอย่างเดียว” นิลพูดแล้วหันไปเติมน้ำแข็งใส่แก้ว
แต่สาวน้อยน่ารักคนเดิมก็เข้ามาเอาแก้วไปจัดการให้ นิลหันไปยิ้มขอบคุณ
“แหอะๆ” แนชหัวเราะเจื่อนๆ
“แล้วไง กับเมียมึงตกลงจะแต่งหรือยัง” นิลถาม
“ยัง ... ยังหาไม่ได้” แนชตอบ
“หาไม่ได้อะไรวะ กูเห็นมึงมีตลอด แต่จำไม่ได้ละว่าคนไหน” นิลหันไปรับแก้วเบียร์กลับมา
“ก็นั่นไง กูถึงบอกว่ายังหาคนแต่งด้วยไม่ได้” แนชหัวเราะ ส่วนนิลส่ายหน้าขำๆ
“เออ แล้วมึงไปทำอะไรมาวะ หน้าเยินเชียว” แนชยักคิ้วถาม
นิลเบ้ปากก่อนจะตอบไปมั่วๆ “กูโดนกระทืบมา มันทำผิดคน”
“ที่ไหนวะ”
“แถวมหาลัย”
“เมื่อไหร่”
“ เมื่อวาน ไปแก้ปัญหาชีวิตให้คนอื่นเขาแล้วโดนซะเอง” นิลยิ้มเจื่อนๆมองเบียร์ในแก้ว
“ใครวะ” แนชขมวดคิ้ว
“เพื่อนกูนี่แหละ กูดันเสือกเอง”
“แล้วคนที่กระทืบมึงเนี่ย ใคร”
“ก็เพื่อนกูนี่แหละ”
“อ้าว  ... ยังไงวะ กูงงละ”
“เออ ช่างแม่งเหอะ ขี้เกียจพูดถึง” นิลถอนหายใจ แล้วหันไปมองนักร้องบนเวที

“เงินเดือนเท่าไหร่แล้ววะ” นิลหันกลับมาเปลี่ยนเรื่องคุย
“หมื่นกว่า แต่แมร่งไม่มีวี่แววจะขึ้นเลยว่ะ” แนชบ่น
“เอาน่า ก็โอเคแล้ว แต่ถ้ามึงไม่ไปหลีสาวบ่อยๆก็คงดีกว่านี้” นิลพูด

บอมมาถึงหลังจากนั้นไม่นานนัก ทุกคนมีเรื่องคุยเยอะแยะไปหมดหลังจากไม่ได้เจอกันนานพอสมควร
นิลคิดถึงบรรยากาศเก่าๆตอนเรียนอยูกับเพื่อนกลุ่มนี้ ชีวิตตอนไหนจะสนุกเท่าตอนนั้นเขายังนึกไม่ออกเลย
...
...

 
ที่ก้อนหินใหญ่บนชายหาด มีเสียงคลื่นกระทบผืนทรายดังมาเป็นระลอก
นิลกับบอมนั่งทอดสายตาไปในทะเลท่ามกลางแสงจันทร์สลัวๆ
ไม่มีคำพูดจาใดๆมาสักพักหนึ่งแล้ว แนชนอนหลับอยู่ทางซ้ายของนิลส่วนบอมนั่งอยู่ทางด้านขวา
นิลนั่งกอดเข่าในมือถือเบียร์ที่ยังเหลืออยู่ครึ่งกระป๋อง
เขายังคงเพลียๆและเจ็บตามจุดต่างๆบนร่างกาย แผลในปากทำให้เขาได้รับรสของเลือดที่ไหลซึมออกมา
ทุกครั้งที่เขาจิบเบียร์เข้าไป แต่ยังไงคืนนี้เขายังไม่อยากนอนหลับ ไม่อยากคิดอะไรไปไกลโดยไม่มีใครอยู่ข้างๆ

“ไอ้แนชหลับแล้วหรือวะ” บอมถามหลังจากหันไปหยิบเบียร์กระป๋องใหม่ขึ้นมาเปิด
“อืม ... หลับแล้วมั้ง” นิลหันไปมองที่แนช แล้วดื่มเบียร์ในกระป๋อง “แม่ง หนาวว่ะ”
เสียงพูดคุยเงียบไปอีกสักพัก จนบอมพูดขึ้น “นิล เอาความจริงดิ ... มึงไปทำอะไรมาวะ”
นิลหันไปสบตากับบอมก่อนจะหลบหน้าหันไปมองทะเลตามเดิม “ก็บอกแล้วไง” นิลพูด
“เออ โดนตีเฮี้ยอะไร กูเห็นมึงมีรอยที่คอ” บอมพูด นิลจึงหันมามองหน้าเพื่อนทันที
“เฮ้ย จริงดิวะ” นิลหน้าเหวอเอามือจับท้ายทอย “ตรงไหนวะ”
“ตกลงนี่มึงไปฟันเมียชาวบ้านมาแล้วโดนตีน” บอมพูดแล้วยิ้มแห้งๆเหมือนรู้ทัน “หรือไปโดนตีนก่อนแล้วโดนฟัน”
นิลนึกหมั่นไส้ตัวเองและเพื่อนขึ้นมาทันที มันจะเดาแก่งเกินไปแล้ว
“โถ่เว้ย” นิลสบถ ก้มหัวลงเอาหน้าผากวางไว้บนแขน
“ไปทำอะไรมา บอกกูมาดีๆเลย” บอมยังคงขอคำตอบจากเขา
“โดนแดกหลังคอซะขนาดนั้นแมร่งโดนฟันมาอ่ะดิ หรือไปฟันใครแล้วมึงเล่นท่ายาก”

นิลพูดไม่ออกเขายังนึกอยู่ตอนติดผ้าก๊อต ว่ายิ่งติดจะยิ่งทำให้เป็นจุดสังเกตหรือเปล่า
นิลเงยหน้าขึ้นแล้วกระดกเบียร์จนหมด เขารู้สึกมึนขึ้นอีกเล็กน้อย “เออ กูโดน” นิลตอบในที่สุด
บอมเงียบไปสักพัก “ใครวะ” บอมหันไปหยิบเบียร์กระป๋องใหม่มายื่นให้
นิลรับมาเปิดแล้วดื่มเข้าไปอีก “เพื่อนกู ที่มหาลัย” ขณะที่พูดไปในใจเหมือนโดนไฟช๊อต
“ทำไมวะ”
“มันคงโกรธกูหลายเรื่อง กูไปยุ่งๆกับแฟนมันด้วยแหละ”

บอมเงียบไม่พูดอะไร นิลแกว่งกระป๋องเบียร์ไปมาแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆแนชที่นอนตะแคงกอดอกอยู่
นิลเหม่อมองไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ภาพแบบนี้เขาไม่ได้เห็นมันมานานแล้ว
“เฮ้อ...” บอมทิ้งตัวลงมานอนข้างๆด้วยอีกคน “แล้วตกลง เพื่อนของมึงคนนั้นมันหล่อไหมวะ”
บอมถามแล้วมายิ้มให้
นิลหัวเราะเจื่อนๆ “ดีกว่ามึงล่ะ”
“เออ ไหนๆมึงก็โดนไปแล้ว จะได้ไม่เสียชื่อ” บอมพูด
นิลยิ้มแล้วส่ายหน้า เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วหลับตา ตอนนี้มันหนาวเหลือเกินจริงๆ


...>>

[aimsun]

....

นิลกลับมาที่กรุงเทพฯในวันจันทร์ และก็ใช้ชีวิตปกติไม่มีอะไรแปลกใหม่
นอกจากมีเวลาว่างให้ทำโน่นทำนี่มากขึ้นเพราะไม่มีเรียน
เขาเลยออกไปเที่ยวเล่นถ่ายภาพตามสถานที่ต่างๆในกรุงเทพบ้างบางวัน

วิวโทรมาหาเขาเพื่อบอกเบอร์ใหม่ แต่ไม่ได้เล่าเรื่องอะไรให้เขาฟังมากนัก
ส่วนเรื่องที่เท็นทำกับเขานั้นก็ยังไม่มีทางออก เขายังคิดไม่ตกว่าจะทำหน้ายังไงเมื่อเจอกันในมหาลัย

นิลเจอคนรู้จักสองสามคนแถวหอพัก ทุกคนเข้ามาถามไถ่ว่าเป็นอะไร
เขายังคงใช้คำตอบเดิมๆตอบไป จนเขาเบื่อที่จะตอบคำถาม ยิ่งตอบก็ยิ่งเซ็ง



คืนวันอาทิตย์หลังเลิกงาน นิลเดินออกจากร้านมาพร้อมกับอาม เพื่อนรุ่นน้องที่ทำงานในร้านด้วยกัน
“พี่นิลขึ้นมา.. เดี่ยวไปส่ง” อามยิ้มหลังจากสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์แล้วหยิบหมวกกันน็อคมาใส่
“ถ้าส่งแค่ปากซอยไม่ต้องว่ะ พี่เดินไปเอง” นิลหันไปบอก
“จะให้ผมไปส่งที่หอเลยหรือไง” อามเตรียมตัวออก
นิลยิ้มแล้วส่ายหน้าให้ “แล้วเจอกัน” นิลพูดแล้วอามก็พยักหน้าให้ก่อนจะจะบิดมอเตอร์ไซค์จากไป

นิลเดินออกมาอย่างอารมณ์ดี เขาแหงนหน้ามองดาวบนท้องฟ้า
หลายครั้งแล้วที่เขาพยายามมองหาดาวเหนือ

ตอนเด็กๆเขาเคยเรียนมาว่าถ้าจะดูดาวเหนือต้องหาจากดาวไถให้เจอก่อน แต่หายังไงก็ไม่เจอซักที
เขาเดินเรื่อยมาจนเกือบถึงปากซอยแต่ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะเจอกับอู๋อีกครั้งในจุดเดิมที่เคยเจอกันเมื่อวันก่อน
“อ้าว ว่าไง” นิลถามขณะมองหน้าอู๋แบบงงๆ
“ผมมีเรื่องจะคุยด้วย พี่ไปกับผมหน่อยดิ” อู๋ยิ้มแบบเจื่อนๆ


อู๋พานิลมานั่งที่ร้านเบียร์เล็กๆข้างทาง ไม่ไกลจากร้านที่นิลทำงานเท่าไหร่นัก
“พี่นิล วิวคบคนอื่นนอกจากผมใช่ไหม” อู๋ถาม
นิลพยายามเลือกคำตอบที่ดีที่สุดอย่างลำบาก “เอ่อ..” นิลอ้ำอึ้ง
 “ก็ประมาณนั้น” เขานึกได้แค่นี้

“ใครครับ” อู๋ถามด้วยแววตาจริงจัง
“เออ ไม่ใช่พี่หรอกน่า” นิลยิ้มกลบเกลื่อน เลี่ยงยกเบียร์ขึ้นดื่ม “แล้วทำไมถึงคิดว่าวิวมีคนอื่นล่ะ”
“เขาไม่ติดต่อผมมาเกือบอาทิตย์แล้ว” อู๋ก้มมองแก้วเบียร์ “โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ ไม่รู้จะเอายังไง”
นิลรู้สึกสงสัยแต่ไม่ได้แสดงอาการผิดปกติ เขาจำได้ว่าวิวบอกว่าจะไปเที่ยวบ้านอู๋ แล้วแบบนี้หมายความว่ายังไง

“อืม พี่ก็ติดต่อวิวไม่ได้เหมือนกัน” นิลโกหก
“คนที่วิวคบอยู่ พี่นิลรู้จักไหม” อู๋ถามอีกครั้ง แต่เป็นคำตอบที่ยากมากสำหรับเขา
“เออ ก็รู้” นิลเริ่มไม่มั่นใจ “พี่รู้มาว่าเขาทะเลาะกันแล้วเลิกกันไปเมื่ออาทิตย์ก่อน”
“เลิก...? ยังไงครับ” อู๋ขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“เขาทะเลาะกันแรงมากๆ พี่ก็รู้แค่นั้ล่ะ”
อู๋ยังไม่พูดอะไรหลังจากฟังคำตอบของนิล

“แกต้องเข้าใจนะ ไม่ใช่ว่าพี่จะพูดได้ทุกเรื่อง” นิลยิ้มเรียบๆแล้วลุกขึ้น
“พี่กลับก่อนนะ มีอะไรโทรมาก็ได้จะได้ไม่ต้องลำบากมาไกลๆ”
“ผมไม่มีเบอร์พี่ วิวลบเบอร์พี่จากเครื่องผมทิ้งไปนานแล้ว” อู๋พูดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้นิล
นิลกดเบอร์แล้วส่งโทรศัพท์คืนให้
“พรุ่งนี้พี่มีเรียน ไปก่อนนะ” นิลตบบ่าอู๋เบาๆ “ไว้คราวหน้าจะเลี้ยงคืน”
“ครับ แล้วเจอกันพี่” อู๋ตอบแล้วหันไปหยิบเบียร์มาดื่ม

 นิลมองอู๋แปบนึงก่อนเดินจากมา เรื่องวิวมันมีอะไรที่เขาสงสัยเพิ่มขึ้น
แต่ตอนนี้เขาเซ็งเกินกว่าที่จะต้องเข้าไปยุ่งกับเรื่องของวิว
พอสมองมันเอาความทรงจำระหว่างเท็นกับเขากลับเข้ามา แค่แวบเดียวใจมันก็สั่นอย่างบอกไม่ถูกแล้ว

เขาหยุดเดินแล้วหันไปชกที่ต้นไม้ต้นหนึ่งริมทางเดินนั้น ก่อนจะเอาหน้าผากพักลงไป
เพื่อหยุดความคิดนั้นลงอย่างเสียไม่ได้..
...
...





เช้าวันจันทร์นิลมาถึงที่มหาลัยก่อนเวลาเรียนไม่นานนัก เขามองไปที่โต๊ะในสวนริมทางขึ้นตึก
ก็เห็นกลุ่มเพื่อนนั่งกันอยู่แล้ว หนึ่งในนั้นมีเท็นนั่งอยู่ด้วย นิลจำต้องเดินเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
นิลยิ้มพยายามไม่หันมองเท็น ในโต๊ะมีกันย์ เท็น ธาร แล้วก็แมก
“เอ้ยนิล... ได้ข่าวว่ามึงเอาหน้าไปรับตีนใครมาวะ” กันย์ถามเสียงดัง
“เออ แล้วมึงอยากเอาหน้ามารับตีนกูไหม” นิลตอบแล้วเอามือสะกิดให้ธารเขยิบไปแล้วนั่งลง
“มึงบอบช้ำตรงไหนบ้างวะ” ธารหันมาถาม
นิลจะหันไปตอบแต่เป็นจังหวะที่มองเลยธารไปสบตาเท็นพอดี
“ไม่ ... ไม่มี” นิลหันหน้าหนี เบ้ปากเพราะแผลในปากเริ่มออกอาการขึ้นมาทันใด
“ไปโดนที่ไหนมาพี่” แมกถาม
ที่กันย์กับธารรู้ก็คงเพราะแมกเป็นคนบอก เขาเจอแมกเมื่อหลายวันก่อน
และได้คุยกันแล้ว เพียงแต่เขาไม่ได้บอกรายละเอียดไป “ช่างเหอะๆ อย่าสนใจเลย” นิลตอบ
“อ้าว แล้วมึงไปทำยังไง อะไรมาวะ” กันย์ถามอย่างสงสัย
นิลเริ่มรู้สึกอยู่ไม่สุข “เรื่องไม่เป็นเรื่องว่ะ” เขาหันไปทางอื่นอย่างเซ็งๆ
เสียงโทรศัพท์ของธารดังขึ้นขัดจังหวะ เจ้าตัวจึงลุกออกจากวงสนทนาไป หลังจากนั้นทุกคนก็พากันขึ้นไปเรียน
...
...


ตอนบ่ายนิลมีเรียนอีกหนึ่งวิชาที่ตึกนอกคณะ เขาเดินไปเรียนพร้อมกับกันย์ แมกและนิค
ส่วนธารหายไปตั้งแต่เลิกเรียนวิชาแรก นิลไม่ได้สนใจอะไรมากนักถึงจะรู้สึกผิดปกติไปบ้าง
“เฮ้ย สมุดกู” นิลร้องหลังจากรู้สึกตัวว่าเดินตัวปลิวเกินไป
“อ้าว พี่ลืมไว้ไหนเนี่ย” นิคถาม
“เออ นั่นดิ” นิลพยายามนึก “ไม่เป็นไรมึงไปกันก่อนเหอะ เดี๋ยวกูตามขึ้นไป” นิลพูดแล้วเดินย้อนกลับไป
เขาน่าจะลืมไว้ในห้องน้ำข้างห้องสมุดบนตึก
.....

นิลได้สมุดคืนที่นั่นตามที่คาดหมาย เขาเปลี่ยนใจไม่เดินลงจากตึกทางเดิม
แล้วมุ่งหน้าไปที่ทางลงด้านข้างตึกแทน
ตรงนั้นคล้ายๆเป็นทางหนีไฟไม่ค่อยมีคนผ่าน มักจะเป็นที่ประจำสำหรับสิงห์อมควันมาแอบสูบบุหรี่เสมอ
แต่ก่อนที่นิลเดินลงบันไดนั้น เขาก็เห็นวิวกับธารยืนคุยกันอยู่ที่ชั้นถัดไปของบันได
เขาหยุดแล้วหลบไปยืนในจุดที่ทั้งคู่จะมองไม่เห็น

“ยังไม่ไปอีก อีกสิบห้านาทีเอง” เสียงวิวพูด
“พี่ไปส่งที่ห้องไง” ธารตอบ
“ส่งแค่นี้ก็พอแล้ว เดี๋ยวคนในห้องพี่มาเห็น”
“ช่างเหอะน่า วิวเลิกกับเท็นแล้วนี่นา”
“เพิ่งเลิกได้แปบเดียวเอง”
“อ่านะ” ธารพูด

นิลใจแป้วทันที นี่หมายความว่า ...

“เดี๋ยววิวไปเรียนละ เย็นนี้เจอกันนะพี่ธาร” วิวพูดก่อนจะมีเสียงเดินขึ้นบันไดมา
“เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วพี่โทรหานะ” ธารพูดไล่หลัง

ระหว่างที่วิวเดินขึ้นมานั้นนิลยังไม่หลบไปไหน เขาตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ไม่น้อยเลย
ในหัวสมองประมวลผลรวดเร็ว เขานึกจับต้นชนปลายเรื่องของวิวอย่างกับมันจะนานเป็นชั่วโมง
อึดใจเดียวที่วิวก้าวขึ้นบันไดขั้นสุดท้ายมา “พี่นิล” วิวพูดเสียงอ่อย


.... .. ....

มาทักทายกันบ้างนะครับ 

[gupalz]

เฮ้ออออ วิวนี่มันหลายใจจิงๆอ่ะ

[Nus@nT@R@]

วิวนี่น๊า...

[cher7343]

ชอบนิลมากเลย ชอบจริงๆนะ

วิวนี่สุดยอดไปเลย ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อน แย่ๆ

เท็นจ๋า ตาสว่างจากอีชะนีเถอะนะ คนใกล้ตัวที่ดีๆก็มีอยู่ไม่ใช่หรอ อย่ามาข้ามสิจ๊ะ หึหึ

กอดๆ คนเขียน สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่า มามะ มาจุ๊บที

[aimsun]

ขอบคุณคร้าบบบบ

.... .. ....

ความจริง : เท็น

หลังเลิกเรียนวิชาตอนเช้าเท็นแอบลองเดินลงไปหาวิวที่ห้องเรียนแต่ก็ไม่เจอตัว
เขาจึงกลับไปที่หอแปบหนึ่งก่อนจะมานั่งฟังเพลงอยู่คนเดียว แถวๆที่นั่งข้างตึกของคณะ
สำหรับวิวเขายอมรับว่าตอนนี้ยังตัดใจไม่ได้ ลึกๆเท็นถามตัวเองว่า ที่จริงเขาทำให้วิวกลับมารักเขาไม่ได้
หรือยังเอาชนะเธอไม่ได้กันแน่ ...

กับนิลเขายังทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ใกล้กัน ถึงจะรู้สึกผิดแต่มันก็สมควรที่นิลจะต้องเจ็บบ้างอย่างที่เขาเจ็บ
แต่ผลของมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ในเวลาที่เขาจะต้องสบตาหรือพูดอะไรกันในหมู่เพื่อน

ใกล้ถึงเวลาเรียนเท็นตัดสินใจไม่เข้าเรียนวิชาที่สอง เพราะไม่อยากไปเจอนิล
เขาจึงลุกขึ้นเดินไปที่ห้องสมุด ในเวลาเรียนที่นั่นจะเงียบเพราะไม่ค่อยมีคนเข้ามา

ในขณะที่เขาเดินขึ้นมาตามบันไดเล็กข้างตึก เท็นหยุดชะงักเมื่อได้ยินบทสนทนาของใครบางคน
เขาฟังแล้วจับใจความได้รวดเร็ว เพราะมันคือเสียงวิวกับธารนั่นเอง ...
คำพูดเหล่านั้นทิ่มแทงใจเขาอย่างคาดไม่ถึง เขาเริ่มหน้าแดงด้วยความโกรธ
แม้เขาจะจำเสียงได้แต่ก็อยากเห็นหน้าคนทั้งคู่เพื่อให้มั่นใจ
เท็นก้าวขึ้นบันไดมาช้าๆ เขาเห็นธารกำลังปล่อยมือวิวขณะที่เธอกำลังจะเดินขึ้นบันไดไป
ภาพนั้นทำให้เขาหน้าชาเหมือนใครเอาน้ำมาสาดแรงๆใส่ ในใจเจ็บจื๊ด
กระทั่งธารหันมาเพื่อจะลงบันได เท็นก็ปล่อยหมัดซัดเข้าไปเต็มแรงจนธารล้มลง
“เท็น!!” ธารร้อง

เท็นก้มลงไปคร่อมตัวธารที่กำลังจะพยุงตัวลุกขึ้น แล้วชกที่หน้าธารอย่างแรงอีกหลายหมัดจนได้เลือด
เสียงวิวร้องดังจากทางด้านบน แต่ไม่ทันที่จะหันไปมองธารก็ซัดเขากลับจนเซออกก่อนจะยันตัวขึ้นเป็นฝ่ายได้เปรียบ
ธารปล่อยหมัดใส่หน้าเขาตรงๆจนเขามึนไป พอตั้งสติได้เท็นก็สวนกลับทันทีแต่ไม่โดนเพราะมีคนเข้ามาผลักเขาออก
แล้วดึงตัวธารออกไป....
 เท็นตามไปคว้าไหล่คนที่เข้ามายุ่งนั้นให้หันมา เขาตั้งท่าจะซัดหน้าให้เต็มแรง
แต่ก็ต้องชะงักเพราะเป็นนิลที่กำลังมองหน้าเขาด้วยใบหน้าที่คิ้วขมวดเป็นปมแต่ดูเฉยชาจนเขาเองต้องลังเล
นิลปัดมือของเขาออกแล้วหันไปพยุงธารให้ลุกขึ้นมา วิวเดินลงมาช่วยนิลพยุงธารไว้
ธารหันมาสบตาเขาแต่เลือดยังไหลออกมาจากจมูกไม่หยุด เท็นจ้องมองกลับไปอย่างแค้นเคืองธารจึงหลบตาไป
นิลเดินชนไหล่เขาพาธารเดินลงบันไดไป เขาคว้ามือวิวที่กำลังจะเดินตามลงไปเอาไว้
วิวหันมามองหน้าเขาด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะสะบัดมือออกแล้วเดินตามนิลกับธารไป

ทุกคนทิ้งเขาให้ประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมดตามลำพัง ตอนนี้เท็นรู้สึกเหมือนว่า
ทุกคนกำลังทรยศเขาอย่างหน้าตาย
นี่เขาได้กลายเป็นคนโง่ที่เข้าใจผิดมาตลอด เข้าใจผิดและได้โยนความผิดเหล่านั้นให้กับนิลคนเดียว
เท็นทรุดตัวลงนั่งบนขั้นบันไดตรงนั้นอยู่นาน มีคนเดินผ่านเขาไปมาเรื่อยๆ แต่เขาไม่สนใจ
ได้แต่คิดว่าทำไมถึงไว้ใจใครไม่ได้เลย
....
....






ตอนกลางคืนเท็นออกไปกินเหล้ากับกันย์ที่ร้านไม่ไกลจากมหาลัย
กันย์ถามเขาถึงสาเหตุที่หน้าช้ำมา เขาบ่ายเบี่ยงที่จะตอบแต่กันย์ก็พูดเหมือนเข้าใจหลายๆเรื่อง
“พรุ่งนี้กูก็อยากดูหน้าเพื่อนกูอีกคนเหมือนกัน ว่ามันจะเละสักแค่ไหน”
“มึงรู้ได้ไง” เท็นถามอย่างสงสัย
“หึ ... โจทย์ จำเลย โดดหายไปพร้อมกัน” กันย์พูดแล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“มันก็ต้องเป็นใครสักคนแหละ แต่กูหวังว่ามึงคงไม่ได้ซัดมันจนมาเรียนไม่ได้นะเว้ย”
“...” เท็นเงียบไม่พูดอะไร
“ถ้าเอาให้จริงเรื่องนี้กูก็ผิดเหมือนกัน ...เฮ้อ” กันย์พูดแล้วถอนหายใจ
“ยังไงวะ” เท็นถาม
“ในฐานะเพื่อนมึงไง”
“....” เท็นมองหน้ากันย์ แต่หัวสมองนึกไปถึงเรื่องที่เขาทำกับนิล
ในใจเขาเองเริ่มรู้สึกผิดที่ด่วนสรุปไปก่อน ที่จะตัดสินใจทำอะไรแบบนั้น
แต่ยังไงก็ตามนิลก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ปิดปังเรื่องของวิวกับธารเอาไว้ และมันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าเขาจะโกรธนิลด้วย


เท็นพาตัวเองกลับมาที่ห้องหลังจากที่รู้สึกว่าเมาเหลือเกินแล้ว
สติที่พอจะมีอยู่พาร่างกายของเขาทิ้งลงบนเตียงทันทีหลังจากที่เข้าห้องมา
เท็นไม่รู้สึกว่าตัวเองหลับตาลงไปหรือเปล่าเพียงแต่มันมืดมาก มืดไปสักพักจนเขาดึงภาพ
ของใครบางคนออกมาจากความทรงจำ .....


ยามเย็นบนเรือโดยสารที่แล่นอยู่บนแม่น้ำเจ้าพระยา พระอาทิตย์ส่องแสงกระทบ
สิ่งก่อสร้างอันสวยงามของกรุงเทพมหานครฯ
เท็นกับนิลกำลังยืนอยู่ที่ท้ายเรือ มองย้อนไปตามแม่น้ำที่เขากำลังผ่านเลยมาเรื่อยๆ

"ถ้ามีที่ให้เลือกไป มึงอยากไปที่ไหนมากที่สุดวะ" เท็นถาม
"หือ ... " นิลหันไปมองหน้าเพื่อนเพื่อขอให้ทวนคำถาม
"ถ้าเลือกได้มึงอยากไปเที่ยวที่ไหน ที่ที่อยากไปที่สุด" เท็นพูดช้าๆ
นิลขมวดคิ้วแล้วหันกลับไปมองที่แม่น้ำตามเดิม "ไป ... "
เท็นยังคงรอคำตอบ ......
"ไป สะพานพุทธฯมั้ง" นิลตอบ
"หา... กวนตีนป่าวเนี่ย" เท็นยิ้ม
"อ้าว ... กูก็อยากไปหลายที่ กูเลือกไม่ถูก"
"โลภนะมึง กูให้เลือกที่เดียวเว้ย" เท็นพูด
"อ้าว ... กูก็เลือกมากับมึงนี่ไง" นิลหันไปมองหน้าเท็น “ก็มึงบอกเอง ว่าอยากไปสะพานพุทธฯ”
"กวนตีนดีจริงๆ" เท็นส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ


พอมาถึงที่หมายนิลก็พาเขาไปยังจุดที่เขาจะตั้งของขาย
แต่ปรากฏว่าพวกเขามาเร็วเกินไป ยังไม่มีใครตั้งร้านขายของเลย นิลจึงหันมายิ้มแหยๆให้
“อ้าว ยังไง” เท็นถาม
“สงสัยว่าเขาคงเปิดดึกๆ” นิลหัวเราะเจื่อนๆ
“พามาไม่รู้ได้ไงเนี่ย”
“อ้าว กูก็รู้ว่าสะพานพุทธอยู่ไหนไง แต่ไม่รู้ว่ามันจะเปิดกี่โมง”
“...” เท็นเงียบมองซ้ายมองขวาเพื่อหาร้านนั่งกินรอเวลา
“อะไรวะ” นิลถาม
“ไปหาอะไรกินกันก่อนปะ”
“มึงอยากกินไรอ่ะ”
เท็นนึกสักแปบก่อนจะบอกว่า “อืม ... อะไรก็ได้”
“แล้วมึงจะนึกทำไมเนี่ย” นิลยิ้ม “เออเดี๋ยวกูพาไปกินร้านดังแถวนี้”


นิลพาเขามาที่ร้านมนต์นมสดแถวเสาชิงช้า แต่ก็นั่งกินในร้านได้ไม่นานเพราะคนเยอะ
พวกเขาจึงออกมาเดินเล่นกัน
“มึงเคยปฏิเสธใครไหมเวลาเขาชวนไปไหนเนี่ย” เท็นถามขณะที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปที่เสาชิงช้าสีแดงอันใหญ่
“เคยดิ ทำไมวะ”
“ก็เห็นใครชวนไปไหนก็ไปตลอด ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
“เหอะๆ ดีกว่าอยู่เฉยๆ” นิลตอบแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งยื่นมา “เดี๋ยวลืมอีก ว่าจะคืนหลายรอบละ”
“อะไรวะ” เขาถามแล้วรับมา
“บัตรตอนสอบเข้ามหาลัย ติดกระเป๋ากูมาแน่ะ”
“โห เอามาคืนป่านนี้แล้วมันจะได้ใช้ไหมนี่ ทิ้งไปเหอะ” เท็นส่งมันคืนกลับไปให้นิล
“อ้าว ก็กูลืมนี่หว่า ดีนะหลังสอบสัมภาษณ์ตอนนั้นแล้วเขาไม่ได้ใช้”
นิลรับกลับไปเก็บใส่กระเป๋าอย่างเสียไม่ได้ “เก็บไว้แล้วกัน ที่ระลึกว่ะ”
เท็นมองหน้านิลแล้วยิ้มก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เขารู้สึกว่านิลเป็นผู้ชายที่น่ารักเหมือนกันนะ



..... >>

[oaw_eang]

คราวนี้ ลงไม่จบมีเคืองนะคะ

555555


เจ้สอง  กะเทยน่ารักที่สุดในสามโลก

[gupalz]

เรื่องนี้คนผิดที่สุดคือ วิว

[O_cha]

ลงรวดเดียวจนถึงตอนที่ค้างไว้คราวก่อนเลยได้มั้ยครับ
กลับมาอ่านเรื่องที่เคยอ่านไปแล้ว เลยไม่รู้จะคอมเม้นท์อะไร
รู้แต่ว่า... นิลใจดีเกินไปว่ะครับ

[aimsun]

จบแน่นอนครับ ๕๕
จะลงให้เยอะขึ้นแล้วกันนะครับ ฝีมือการพิมพ์ห่วยๆอย่างผมต้องเอามาทวนคำศัพท์ก่อนน่ะครับ 
ขอบคุณที่ติดตามครับ

........

เช้าวันต่อมาเท็นโทรนัดให้ธารออกมาเจอกันที่สนามเด็กเล่นไม่ไกลจากทางเข้าหอของนิล
เมื่อเขาไปถึงก็เห็นธารนั่งรออยู่แล้ว เท็นเข้าไปยืนใกล้ๆ ธารจึงเงยหน้าขึ้นมา
ธารมีรอยช้ำที่ตาและปากเจ่อเล็กน้อยนั่นก็เป็นเพราะจากการกระทำของเขา
ส่วนเท็นเองไม่ได้เป็นอะไรมากนักนอกจากที่จมูกกับแผลในปาก

“ธาร มึงคบกับวิวมานานแค่ไหนแล้ว” เท็นถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก
“เดือนกว่า” ส่วนธารก็ตอบเหมือนไม่ได้ใส่ใจ
“....” เท็นเงียบไปด้วยความหงุดหงิด “ทำไมวะ ผู้หญิงเยอะแยะมึง...”
“กูมีเหตุผลของกู” ธารตอบ
“เหตุผลเชี่ยอะไร”
“เรื่องของกู”

เท็นเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อธาร มืออีกข้างกำไว้แน่น มองหน้ากันย์อย่างเก็บความอดทน
ธารมองหน้าเท็นกลับด้วยสายตานิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร
เท็นเหลืออดจึงซัดหมัดเข้าไปที่หน้าเพื่อน จนธารหน้าหันไป
ธารถุยน้ำลายปนเลือดออกมา “กูให้หมัดนี้อีกหมัดเดียว” ธารพูด
“แล้วมึงจะทำไม” เท็นผลักอกธารแรงๆ ธารรถอยหลังไปสองก้าวมองหน้าเท็นตาขวาง
เท็นไม่รอช้ากระโจนตัวเข้าไปต่อยธารอีกหมัดเข้าที่แก้มด้านซ้าย
คราวนี้ธารไม่ยอมจึงสวนหมัดกลับในตำแหน่งเดียวกัน แล้วทั่งสองคนก็พัวพันกันอยู่สักพัก
ต่างฝ่ายต่างกำคอเสื้อของกันไว้มองหน้ากันอย่างท้าทาย
เท็นนิ่งอยู่แล้วผลักอกธารให้ถอยไปก่อนจะเดินไปนั่งอย่างเสียอารมณ์ เขาก้มหน้าเอามือกุมหน้าผากอยู่
แล้วธารก็เดินออกจากตรงนั้นไป



เท็นมาเข้าเรียนวิชาตอนบ่ายสายไปสิบนาที ในห้องเรียนเขาเห็นนิลกับกันย์นั่งอยู่ที่แถวสองด้านหน้า
แต่ไม่เห็นธาร เท็นมองไปที่นิล...
เขาไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกันแน่ มันเหมือนทั้งแค้นใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน
เท็นกัดฟันแล้วเดินออกจากห้องไป ขณะที่เดินลงมาจากตึก เท็นก็เห็นวิวกับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนกำลังเดินเข้ามา
เท็นหยุดมองไปที่เธอแต่เธอทำเหมือนไม่เห็นเขา
วิวเดินผ่านไหล่เขาไปอย่างเย็นชา เท็นหันตามไปมือทำท่าจะเอื้อมไปคว้าแขนเธอไว้แต่ต้องหยุดการกระทำนั้นลง
เขาหันกลับไปแล้วเดินต่อ เขาไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว แม้ในใจยังรู้สึกเสียดายวันเวลาที่ผ่านมากับวิวก็ตาม

.... .. ....

[gupalz]

ก็เข้าใจเท็นนะ แต่ว่าตัดใจไปเหอะ คนอย่างวิว อย่าไปเอาอะไรเลย

[aimsun]

เรื่องในใจ : นิล

นิลไปทำงานที่ร้านตามปกติ วันนี้ธารไม่มาเรียน..เท็นก็เหมือนกัน..
เมื่อวานหลังจากที่เขารู้เรื่อง นิลก็มานั่งคุยกับวิวสองคนเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
วิวยอมรับว่าคบกับธารมาสักพักหนึ่งแล้ว และสารภาพเรื่องที่โกหกเขาว่าจะไปเที่ยวบ้านอู๋ตอนช่วงวันหยุด
แต่ที่จริงวิวอยู่ที่กรุงเทพและไปเที่ยวกับธาร
เขาต่อว่าวิวไปตามตรงแต่เธอก็ให้เหตุผลไปต่างๆนาๆ ว่าเข้ากับเท็นไม่ได้บ้าง เข้ากับอู๋ไม่ได้บ้าง
นิลบอกเธอว่าเขาเองเข้าใจว่าวิวยังอยากจะใช้ชีวิตแบบนี้ อยากที่จะมีอิสระที่จะคบใครๆได้ตามใจ
แต่อย่างน้อยเธอควรคิดให้ดีก่อนว่ามันจะไม่ส่งผลกระทบต่อคนอื่น
เพราะที่เธอทำมันคือการให้ความหวัง และให้มากจนคนที่ได้รับเจ็บปวด
วิวไม่ได้เถียงอะไรต่อและขอตัวกลับ นิลจึงแยกจากวิวมาด้วยบรรยากาศที่แย่เหลือเกิน

แม้วันนี้นิลจะได้เจอเธออีกตอนกลางวันแต่เขาก็ทำได้แค่ยิ้มทักทายโดยไร้คำพูดจา
นิลยังรู้สึกแย่กับวิวและไม่อยากจะคุยอะไรด้วย เขารู้สึกเหมือนคนอกหักจากการถูกหักหลัง
เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่เข้าใจวิวมาตลอด แต่ที่จริงแล้วมันไม่ใช่เลย
....
....





นิลสะพายเป้เดินอยู่ท่ามกลางอากาศเย็นๆยามดึก เขาคิดอะไรไปเรื่อยขณะเดินกลับหอพัก
แต่ก่อนจะถึงหน้าหอพักไม่ไกลใครบางคนก็เอามือมาจับไหล่เขาไว้ นิลหยุดแล้วหันไปมอง
“เพิ่งกลับหรอวะ” ธารยิ้มให้ด้วยใบหน้าที่เศร้าๆ
ธารกับเขามานั่งอยู่บนชิงช้าข้างๆกันในสนามเด็กเล่นใกล้หอ ธารยังใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเหมือนมาเรียน
ที่ไหล่มีรอยเลือดเลอะอยู่นิดหน่อย หน้าตาก็มีรอยฟกช้ำตามจุดที่โดนเท็นต่อยเมื่อวาน
หรืออาจจะมากกว่าเดิมเขาก็จำไม่ได้

“ใส่เสื้อผ้ามาเรียน ทำไมไม่ไปเรียนวะ” นิลถาม
“ไม่อยากไป” ธารตอบนิ่งๆ
นิลไม่รู้จะพูดอะไรดีถึงแม้จะมีเรื่องที่อยากถามหลายอย่าง แต่เขารู้สึกว่าธารคงยังไม่อยากจะตอบ
เขานั่งแกว่งชิงช้าเบาอยู่สักพักธารก็หันมามองที่เขา
“เรื่องวิวกูไม่ได้ตั้งใจ กู..” ธารหยุดถอนหายใจ นิลขมวดคิ้วรอฟัง
“คือ กูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง ที่จริงแรกๆกูไม่ได้ชอบวิว กูแค่...”
ธารหยุดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เพิ่มความสงสัยให้กับนิล
“แล้วมึงคบกับวิวทำไม” นิลถามอย่างไม่เข้าใจ
ธารหันไปก้มหน้าลงมองพื้นทรายก่อนจะเอ่ยปาก
“ตอนที่มึงเริ่มยุให้เท็นจีบวิว มึงคงยังไม่รู้ว่าวิวก็มีใจให้กูบ้างเหมือนกัน
แรกๆหลังจากที่กูรู้จักกับวิว กูก็ได้เจอกันหลังเลิกเรียนบ่อยๆ และนั่นรถกลับบ้านด้วยกัน
กูเลยสนิทกับวิวมาตั้งแต่ตอนที่วิวยังไม่ได้คบเท็นซะอีก พอดีตอนนั้นแฟนเก่ากูก็ไปมีคนอื่น
มันก็เจ็บนะแต่ก็เรื่อยๆไป” นิลเงียบฟังธารเล่าอย่างตั้งใจ
ธารเงยหน้าขึ้นสูดหายใจเหมือนรวบรวมความกล้า
“แต่หลังๆพอเท็นเริ่มคบกับวิวกูก็ไม่ค่อยได้นั่งรถกลับบ้านพร้อมวิวอีก แต่ก็โทรคุยกับเรื่อยๆ
แต่มีเรื่องหนึ่ง....” ธารหันมามองหน้านิลอีกครั้ง
“อะไรวะ” นิลจ้องหน้าถาม
“มึงรู้ไหม ถึงมึงจะเคยบอกว่ามึงรู้สึกกับวิวแค่พี่น้อง แต่การกระทำของมึงอ่ะ มันเกิน”
“เกิน ..? หมายความว่าไงวะ” นิลยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีก
“ก็ทุกเรื่อง มึงอาจจะไม่รู้สึกตัวหรือเปล่า ว่ามึงก็ชอบวิวเหมือนกัน” ธารพูด
“เฮ้ย มัน...” นิลอิ้งไปอึกหนึ่ง เขาหันกลับมาช้าๆแล้วก้มหน้าใช้ความคิด
“กูก็เลยหมั่นไส้มึงขึ้นมาไง” ธารพูด
“หมั่นไส้อะไรวะ ไม่เห็นมึงจะเกี่ยวตรงไหนเลย” นิลหันกลับมาถาม
“ที่จริงกูก็กะจะแกล้งมึง แต่ก่อนมึงทำตัวน่าหมั่นไส้ฉิบหาย” ธารเริ่มยิ้มออก
นิลขมวดคิ้ว “กูทำเหี้ยอะไรวะ”
“มึงจำตอนที่นัดมันเอาตุ๊กแกปลอมมาเล่นในห้องเรียนได้ป่าว ที่มันเอาไปโยนใส่ปลากับน้ำ”
ธารหัวเราะในลำคอ นิลก็เริ่มนึกออก

วันนั้นนิลกับเท็นมาเข้าเรียนสาย พอดีเป็นวิชาที่มีคนจากห้องอื่นมาลงเรียนด้วยที่นั่งเลยเต็ม
เขาต้องไปยกเก้าอี้จากอีกห้องมาเสริม พอยกมาก็ได้ที่ว่างแถวหน้าห้องใกล้ๆประตู
เขาหันไปเห็นปลานั่งร้องไห้อยู่แถวๆหลังห้อง แล้วพวกเพื่อนๆรุ่นน้องในห้องก็กล่าวโทษกันไปมา
แต่ก็ยังหัวเราะกันเสียงดัง น้ำก็เลยหันไปต่อว่าเสียยกใหญ่
แต่พวกนั้นก็ยังหัวเราะกันอยู่ นิลเห็นว่ามันจะมีเรื่องเลยไปบอกให้ปลากับน้ำมานั่งข้างหน้า
ส่วนเขากับเท็นก็ไปนั่งตรงนั้นแทน

“วันนั้นกูก็นั่งอยู่ตรงที่มึงยกเก้าอี้มาวาง และก็ได้ยินมึงชวนไอ้เท็นไปนั่งแทนที่พวกนั้น กูก็เลยหมั่นไส้....
 ว่ามึงจะพระเอกทำไมนักหนา”
“อ้าว ไอ้แสด ทำไมวะพระเอกไม่ได้ไง” นิลหัวเราะ
“เออ ดีฉิบหายเลยมึงอ่ะ” ธารเบ้ปาก “พอกูยิ่งเห็นมึงสนิทกับวิว ก็กูรู้เลยมึงนี่แม่งหม้อชัวร์ๆ”
“โห มึงนี่อกุศลว่ะ” นิลต่อว่า
“เออ หลังจากนั้นพอกูรู้จักกับวิว กูก็เลยคิดจะจีบตัดหน้ามึงไง” ธารหันมายิ้มกวนตีน
“แต่พอไปสักพักมึงก็ไปยุให้ไอ้เท็นจีบวิวแทน พอมันคบกันกูก็เลยถอยมา
จนเมื่อสองสามเดือนก่อนที่วิวทะเลาะกับเท็นบ่อยๆ กูเองก็เพิ่งเลิกกับแฟนเก่า
มันก็เลยมีเรื่องให้ได้โทรคุยกับวิวบ่อยมาก จนคุยกันไปคุยกันมาแล้วก็มาคบกัน”
นิลหุบยิ้มก้มหน้านึกตามแล้วถอนใจ
 “ธาร ... ไม่ว่าจะพูดยังไง มึงกับวิวก็เป็นคนผิดอยู่ดีนั่นแหละว่ะ”
นิลพูดมองหน้าธารด้วยสายตาจริงจัง “คนที่มึงต้องขอโทษต้องเป็นเท็น”
คำพูดของนิลทำให้ธารเงียบไป เขาสองคนนั่งเงียบอยู่สักพัก จนนิลดูนาฬิกาแล้วลุกขึ้น
“แล้วตกลงคืนนี้มึงจะนอนห้องกูไหม” นิลหันไปถามธาร
“อืม” ธารพยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินตามนิลไป
....
....

    
หลังอาบน้ำนิลก็นุ่งผู้เช็ดตัวเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นธารนั่งดูทีวีอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
นิลเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบกางกางมาใส่ ในระหว่างที่นิลหยิบกางเกงมาใส่นั้น
ธารก็เข้ามาข้างหลังแล้วพูดว่า “เนียนจังเลยว่ะ ตัวมึงเนี่ย”
“ไอ้สาด มึงพูดเชี่ยอะไรเนี่ย” นิลสะดุ้ง ถึงเขาจะชอบผู้ชายแต่กับเพื่อนที่รู้จักกัน มันก็รู้สึกแปลกๆ
นิลหันไปหัวเราะแล้วเหวี่ยงกางเกงตัวที่หยิบออกมานั้นใส่ธาร ธารรับไว้แล้วก็จับเขวี้ยงกลับมา
นิลรับแล้วจึงหันหลังให้ธารเพื่อใส่กางเกง
“เฮ้ยนิล ไหล่มึงมีรอยอะไรวะ” คำถามของธารเหมือนมีน้ำเย็นๆรดลงบนหัว
นิลรู้สึกวาบไปทั้งตัว เขาลืมไปว่ามันยังมีรอยอยู่ รอยที่เท็นทำไว้
“เฮ้ย รอยอะไรไม่มี” นิลรีบใส่กางเกงแล้วเอาผ้าเช็ดตัวที่พันเอวอยู่ขึ้นมาคลุมไหล่
“มีดิ เมื่อกี้กูเห็น” ธารว่าเดินเข้ามาไกล้
“ไปอาบน้ำเลยมึง” นิลเฉไฉผลักไหล่ธารให้ถอยออกแล้วเขาก็เดินออกไปที่ระเบียง เพื่อจะหยิบเสื้อที่เขาตากไว้มาใส่
“อ่ะ ผ้าเช็ดตัว” นิลหยิบผ้าเช็ดตัวโยนให้ธาร ระหว่างนั้นก็รีบใส่เสื้อทันที
ธารทำหน้าสงสัยเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
นิลมานั่งดูทีวีได้แปบเดียวธารก็อาบน้ำเสร็จ ธารออกมาแล้วก็ไปเลือกหยิบเสื้อผ้าของนิลมาใส่ตามใจชอบ
นิลกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยเปื่อย พอธารเข้ามาก็แย่งรีโมทไปกดเลือกดูเอง

“ธาร ตกลงมึงจะคบกับวิวต่อใช่ป่าววะ” นิลถามตามจ้องมองทีวี
ธารยังไม่ตอบอะไร ตายังคงมองไปที่ทีวีเช่นกัน จนนิลหันไปมองหน้าเพื่อน
“อืมก็คงคบไปเรื่อยๆ” ธารหันมามองหน้าเขา
“กูเสียดายว่ะ มันเสียเพื่อน”
“เออ แต่ถ้ามึงยอมคบกับกูนะ กูจะยอมเลิกกับวิว” ธารหัวเราะ
“พอเลยมึง แค่นี้กูก็งงแย่ละ” นิลเบ้ปาก
“งงอะไรวะ” ธารยิ้ม
“มึงกับวิวหลอกปั่นหัวกูกับไอ้เท็นมาตั้งนาน พวกมึงหลอกกันเองกูก็งงฉิบหายละ ยังดึงกูเข้าไปด้วยอีก”
“เออ กูก็ขอโทษมึงไง”
นิลนิ่งตาจ้องมองทีวีแต่ใจนึกถึงเรื่องอื่นไปแล้ว “เฮ้ย” ธารสะกิด
“อะไร”
“เงียบทำไมวะ”
เปล่า ไม่มีอะไร นอนเหอะง่วงแล้ว” นิลหาวแล้วหยิบรีโมทจากธารมากดปิดทีวี
“อ้าว” ธารร้อง นิลไม่สนใจลุกไปปิดไฟแล้วไปนอนที่เตียง
“นิล ถามจริงๆมึงโกรธกูป่าววะ” ธารถามขณะนอนอยู่ข้างๆ
“ไม่ชอบใจว่ะ แต่ไม่โกรธ” นิลตอบ
“แต่กุอยากให้มึงโกรธนะ”
“อ้าว อะไรของมึงวะ”
“เออ ช่างเหอะ” ธารหาวแล้วก็เงียบไป


....>>

[Also]

เป็นกำลังใจให้ค้า

[aimsun]

ขอบคุณนะครับ


หลังจากวันนั้นนิลแทบไม่ได้คุยกับเท็นอีกเลย แม้จะนั่งอยู่ในกลุ่มเดียวกันที่มหาลัยแต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆต่อกัน
หลายครั้งที่สบตากันหรือบทสนทนามาชนกัน ต่างฝ่ายก็จะหยุดและหลีกเลี่ยงที่จะสานต่อ
นิลเองไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกันว่าทำไมทั้งๆที่ไม่โกรธเท็นแล้ว แต่ใจมันยังจะหวั่นไหวแปลกๆทุกครั้ง
มันอึดอัดซะจนบางครั้งก็ทำตัวไม่ถูก




ธารก็มักจะแยกออกจากกลุ่มไปเป็นพักๆเวลาที่มีเท็นอยู่ด้วย ธารยังคงคบวิวอยู่และวิวเองก็คงคบอู๋อยู่เช่นเดิม
แต่ธารคบวิวอย่างระวังๆนิดหน่อยเพื่อไม่ให้เท็นลำบากใจ นิลกับกันย์ขอร้องเรื่องนี้เอาไว้
เพราะยังไงพวกเขาก็ยังคงต้องเจอกันอยู่แทบทุกวัน
แต่สำหรับเท็นแล้วก็ยังดูเหมือนไม่ค่อยพอใจอยู่ดี เพื่อนๆต่างก็อึดอัดกับสถาณการณ์แบบนี้อย่างช่วยไม่ได้
นิลเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ปล่อยไป จนกระทั่งใกล้ถึงวันเกิดกันย์

“เฮ้ยนิล ตกลงมึงหยุดนะเว้ยพรุ่งนี้น่ะ” กันย์ถามขณะที่เขากำลังเดินออกจากห้องเรียน หลังเลิกเรียนวิชาสุดท้ายของวันนี้
“เออหยุด แล้วมึงจะไปที่ไหนวะ” นิลหันหลังไปถาม จึงเห็นเท็นที่เดินตามมาด้วยด้านหลัง
“กินที่ห้องกูดีกว่า จะได้ยาวเลย” กันย์ตอบ
“มึงจะเมาอย่างเดียวเลยหรือไงวะ” นิลบ่น
“ป่าว ก็เดี๋ยวทำอะไรกินกันในห้องกูนั่นแหละ ของพร้อม”
“ใครทำวะ”
“ก็ช่วยๆกัน มึงก็ไปช่วยกูซื้อของแล้วกันหลังเลิกเรียน”
“หือ แม่งจะแดกได้ไหมนี่” นิลทำหน้าเบ้
“เฮ้ย เท็นมันทำเป็นเดี๋ยวให้มันทำ”
นิลเดินต่อไม่พูดอะไร ฟังการสนทนาระหว่างกันย์กับเท็นที่เดินตามมาด้านหลัง
นิลเห็นธารเดินคุยโทรศัพท์อยู่แถวบันได แต่ก่อนที่ธารจะเดินเลี้ยวลงบันไดก็หันมาโบกมือให้เขาแสดงการล่ำลา
นิลยกมือตอบแล้วธารก็ลงไป
“เท็นเดี๋ยวมึงทำกับข้าวนะเว้ย” กันย์พูดกับเท็น
“ทำอะไรอ่ะ” เท็นถาม
“สุกี้ไง กินเหล้าไปด้วยเพลินดี”
“สุกี้ไม่เห็นต้องทำอะไรเลย ก็กินไปทำไปไม่ใช่ไง” เท็นพูดเสียงอารมณ์ดี
“เออ ก็มีอย่างอื่นด้วยก็ได้ ยำอะไรก็ว่ากันไป”
“อืม”
“เฮ้ย นิลมึงทำอะไรเป็นบ้างวะ” กันย์เดินมาอยู่ข้างๆ
“กูเหรอ” นิลทำท่าคิด “กินเป็นอย่างเดียวได้ไหมวะ” นิลยิ้ม
“ไอ้สาด” กันย์พูดแล้วผลักไหล่เขา นิลไม่ทันระวังสมุดเล่มหนึ่งจึงหลุดจากมือ
“อ้าว” นิลหันหลังกลับไปเพื่อจะก้มเก็บ
แต่เท็นเก็บขึ้นมาแล้วยื่นส่งให้ นิลเอื้อมมือไปรับแล้วพยักหน้าเป็นการขอบคุณ
แต่เท็นทำหน้านิ่งแล้วเดินต่อไป

“เมื่อไหร่จะหายงอนกันซักทีวะ” กันย์พูดหลังจากที่เท็นห่างไปได้สักระยะ
“งอนอะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” นิลพูด
“แล้วทำไมมึงไม่คุยกันสักทีวะ”
“จะรู้ไหมเนี่ย มึงก็ถามมันดิ กูไม่ได้อะไรสักหน่อย”
“มึงพูดกันครั้งสุดท้ายว่าอะไรยังจำได้ไหมเนี่ย” กันย์ยิ้มถามกวนตีน
นิลเงียบไม่ได้ตอบได้แต่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ หลังแยกจากกันย์มาเขาก็เดินกลับไปที่ห้อง
ระหว่างทางก็เก็บคำพูดของกันย์มาคิดมาอย่างช่วยไม่ได้ ...
คำพูดครั้งสุดท้ายที่คุยกันมันน่าจะเป็นตอนที่เท็นเข้ามาพรากพรหมจรรย์เขาในห้องตอนนั้น
คิดขึ้นได้ก็ใจแป้วแปลกๆเหมือนมันชาๆขึ้นมา
สงสัยจะหิวนิลหยุดเดินคิดว่าจะย้อนกลับไปหาซื้ออะไรกิน เขาจึงหันหลังเดินกลับไป
จนเมื่อถึงมุมกำแพงนิลก็เดินเลี้ยวไปโดยไม่ได้ระวัง จึงชนกับคนอื่นอย่างจัง
“ขอโทษครับ” นิลเงยหน้าขึ้นมอง
“อ้าว พี่นิล” อู๋ยิ้มทักทาย
“เฮ้ย มาได้ไงเนี่ย” นิลยิ้มตอบ
“มารับวิวครับพี่”
“ไหนวิวอ่ะ” นิลมองหา
“ซื้อของอยู่โน่น” อู๋ชี้เลยไปทางด้านหลังของเขา นิลจึงหันไปมองเห็นวิวที่ยืนซื้อเครปอยู่
“เป็นไงบ้างพี่ สบายดีหรือเปล่า” อู๋ถาม
“ก็สบายดี แล้วแกอ่ะ”
“ครับ แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานที่ร้านหรอ”
“ไปดิ เดี๋ยวจะไปเนี่ยแหละ” นิลพูดแล้วเดินเข้าไปหาวิว อู๋เดินตามมา
“วิว” นิลทักทาย
“อ้าว พี่นิล” วิวยิ้มแย้มหันมาหาเขาอย่างอารมณ์ดี “มาเลี้ยงเครปวิวหรอ”
“เฮ้ย คนจ่ายอยู่โน่น” นิลยิ้มเอียงหัวไปทางอู๋
“ไม่เอา วิวอยากกินของที่พี่นิลเลี้ยง” เธออ้อน
“เหอะๆ มันก็เหมือนกันแหละน่า” นิลตอบ
“ไม่เหมือน พี่นิลรู้ป่าว เมื่อวานนะอู๋มันให้วิวจ่ายค่าข้าวด้วย มาบอกว่าจะเลี้ยงแล้วก็ลืมกดตังค์”
วิวพูดแล้วก็หันไปตีแขนอู๋ แล้วเอามือมาจับแขนนิลไว้ อู๋หัวเราะเบาๆ
“อ้าวซะงั้น” นิลพูดแล้วหันไปยิ้มให้ “อ่ะๆ  พี่เลี้ยงก็ได้”
“ต้องอย่างนี้สิ พี่นิลซะอย่าง” เธอพูด แล้วหยุดชะงักไป ....

นิลมองสายตาวิวที่จ้องไปอีกทาง เขาหันไปมองที่อีกฝั่งถนนก็เห็นเท็นเดินมากับผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งเขาเดาว่าเป็นคนที่กันย์เล่าให้ฟัง ว่าเท็นเพิ่งจะเริ่มคบได้ไม่นานนี้
เท็นมองมาที่วิวด้วยสายตาเฉยชา แล้วมองมาที่เขาก่อนจะหันกลับไปคุยกับหญิงสาวคนที่เดินมาข้างๆ

“อ้าว เสร็จแล้ว” วิวพูดขึ้นเพื่อลบบรรยากาศแย่ๆ “พี่นิลจ่ายด้วย เธอหันมายิ้มให้แต่แววตาเปลี่ยนไป”
“อืม ได้ๆ” นิลหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมา แล้วจ่ายเงินให้แม่ค้าไป
“วิว ชวนพี่เขาไปด้วยดิ” อู๋พูด
“อื้อ พี่นิลไปดูหนังกันไหม” วิวเอ่ยชวน
“ไปไม่ได้ พี่ทำงาน”
“โถ่ พี่นิลอ่ะ โดดงานไปกัน” วิวขมวดคิ้ว
“เออพี่ วันเดียวเอง” อู๋เข้ามาเสริม
“เฮ้ย ไม่ได้จริงๆ  ไปกันเหอะ” นิลยืนยัน “เดี๋ยวพี่ต้องขึ้นไปอาบน้ำอีก วิวไปกันเหอะ”
นิลพูดแล้วหันไปพยักหน้าและยิ้มให้อู๋ เขาคิดว่าอู๋คงไม่ทันสังเกตเห็นเท็นที่เดินผ่านไปเมื่อครู่

หลังจากนั้นนิลก็เดินกลับห้องโดยที่ไม่ได้ไปซื้ออะไรกินอย่างที่ตั้งใจ
แม้เขากับวิวกลับมาคืนดีเป็นพี่น้องได้เหมือนเดิม แต่เขาก็พยายามกันตัวเองออกมาจากวิวมากขึ้น
ไม่เหมือนแต่ก่อนที่จะคอยเป็นห่วงเป็นใยถามไถ่เรื่องราวอยู่ตลอด
หลังจากที่ธารยืนยันจะคบวิว นิลก็ไม่ได้ปริปากเรื่องอู๋ออกมาทั้งที่รู้สึกผิดในฐานะเพื่อน
แต่เขาก็เลือกที่จะไม่บอกออกไป นิลรู้สึกว่าทั้งธารและวิวก็ต่างคบกันแบบไม่ได้จริงจังมากมาย 
ถ้าจะมีปัญหากันมันก็คงไม่หนักหนาอะไรและเขาก็คงไม่ไปยุ่งด้วยอีกแล้ว
....
....


ระหว่างเดินทางไปทำงานนิดโทรเข้ามาคุยกับเขาหลังจากที่หายไปนาน

“พี่นิลไม่กลับมาบ้านบ้างหรือไง ไม่ได้เจอกันนานแล้ว” นิดพูดมาตามสาย หลังจากที่คุยกันมาสักพักแล้ว
“ไม่ค่อยได้กลับหรอก มีอะไรให้ทำเต็มไปหมดเลย”
“ติดสาวกรุงเทพล่ะสิเนี่ย ไม่กลับบ้าน”
“ไม่หรอกน่า อย่างพี่ใครเขาจะมาสน”
“หือ ให้มันจริงเหอะ ไม่ใช่ว่าเจอกันอีกที นิดต้องไปงานแต่งล่ะ”
นิลหัวเราะเบาๆ “อ่านะ ตัดชุดไปด้วยนะ เดี๋ยวพี่ให้เป็นเพื่อนเจ้าบ่าว”
“แหม ดูพูดดิ เชอะไม่คุยด้วยแล้ว”
“อ้าว” นิลยังหัวเราะอยู่
“แค่นี้ก่อนนะ นิดไปทำธุระก่อน”
“อ่า ครับ”
“จ้า บายๆคิดถึงนะ”
“ครับ บายๆ”

หลังจากวางสายไปสักพัก นิลก็อดไม่ได้ที่จะกดโทรศัพท์โทรไปหากันย์

“เฮ้ย กันย์มึงอยู่ไหนเนี่ย” นิลถามเมื่อกันย์รับสาย
“กูเพิ่งเลิกเล่นบอล มีอะไรวะ”
“วันนี้กูเห็นไอ้เท็นมันเดินอยู่กับสาว ใครวะ”
“อ่ะนั่น หึงไงมึง” กันย์ทำเสียงทะเล้น
“สัด กูถามดีๆ”
“กูกับไอ้เท็นไปกินเหล้าที่ร้าน พอดีกูเจอเลยแนะนำให้เท็นมัน”
“อืม .. แล้วมันคบกันนานยังวะ”
“ไม่นานหรอก กูไปกินกับมันมาเมื่ออาทิตย์ก่อนเอง แต่มันคงได้กันแล้วล่ะ”
“อ้าว งั้นเหรอวะ”
“เออ ก็คืนนั้นมันกลับไปด้วยกัน เห็นน้องผู้หญิงคนนั้นเขาว่าปวดหัวเลยให้ไอ้เท็นไปส่งที่ห้อง”
“อ้อ งี้นี่เอง”
“อกหักจากไอ้เท็นแล้วมาหากูได้นะเว้ย” กันย์หัวเราะ
“เชี่ยนี่ อะไรของมึงเนี่ย” นิลว่าขำๆ “ป่าว วันนี้กูเจอวิวไง แล้วพอดีไอ้เท็นมันเดินมา ฮาไม่ออกเลยดิ”
“ทำไม ไอ้ธารมันอยู่ด้วยหรอ”
“ป่าวๆ ไม่อยู่ เฮ้ยกันย์แค่นี้ก่อนเว้ยกูจะลงรถเมล์”

นิลกดวางไป เขาลงรถเมล์แล้วเดินไปที่ท่าน้ำเพื่อต่อเรือ เรื่องที่กันย์แซวเขากับเท็นนั้นมีมานานแล้ว
ตั้งแต่ตอนที่เขาสนิทกับเท็นช่วงแรกๆที่เข้ามหาลัย แต่ก่อนมันก็น่ารำคาญแต่มันไม่มีอะไรก็เลยเฉยๆไป
ตอนนี้เท็นมีแฟนใหม่แล้วก็น่าจะเป็นทางออกที่ดี เรื่องราวที่ค้างคามันจะได้ค่อยๆจางหายไป
เพราะทุกคนก็ต่างต้องใช้ชีวิตในทางของตัวเอง

....
....





บ่ายวันศุกร์หลังเลิกเรียน นิล ธารและกันย์ไปซื้อของที่ตลาดใกล้ๆตามที่ตกลงกันไว้
แต่เนื่องจากไม่ได้มีการวางแผนล่วงหน้าทำให้การซื้อเป็นไปอย่างทุลักทุเล
เพราะกันย์อยากกินไอ้นั่นไอ้นี่ไปเรื่อย สุดท้ายเลยได้ของมาเยอะมากมาย

ที่พักของกันย์เป็นบ้านเช่าที่แบ่งครึ่งหลัง มีห้องนอนสองห้องกับห้องกว้างๆ
ซึ่งมักใช้เป็นที่เฮฮาปาร์ตี้กัน กันย์พักอยู่กับแมก และสนที่เป็นเพื่อนต่างคณะแต่มาจากจังหวัดเดียวกัน

พอนิลมาถึงปลากับนิคก็รอยู่แล้ว นิคกับปลาคบกัน เป็นคู่รักประดับวงการกันมาพักหนึ่งแล้ว
หลังจากเรื่องตุ๊กแกปลอมตอนนั้นเอง ทำให้คู่นี้ไปไหนมาไหนติดกันตลอด
ปลามารับของไปจัดการที่หลังห้อง ส่วนนิคก็ออกไปกับแมกเพื่อไปยืมเตาปิ้งหมูกระทะไฟฟ้าจากเพื่อนที่ไหนไม่รู้


พอหัวค่ำพวกเขาก็แยกกันนั่งเป็นสองวง เพราะมีเตาย่างหมูสองอัน นิลนั่งล้อมวงอยู่กับธาร สน และกันย์ 
ส่วนวงถัดไปมี แมก นิค ปลาและน้ำ สนทำหน้าที่เป็นคนดีดกีตาร์สร้างบรรยากาศให้ครึกครื้น
ส่วนธารทำหน้าที่ชงเหล้า พวกเขาคุยกันเฮฮาไปเตาโน้นทีเตานี้ที
“เอ้าชนๆ ให้ไอ้กันย์” ธารประกาศ
“ชน!” ทุกคนยื่นแก้วมาชนกันวุ่นวาย
“เฮ้ย เท็นทำไมมันยังไม่มาวะ” กันย์พูด “แมกมึงลองโทรไปหามันดิ”
“โทรแล้วพี่ พี่เท็นบอกว่าออกมาแล้ว” แมกบอกกลับมา
“สงสัยแม่งไปหาสาว ของใหม่ก็แบบนี้” กันย์หัวเราะ
“ไหนบอกว่ามันจะมาทำกับข้าวให้มึงไงวะ” นิลพูด
“เออ นั่นดิ แม่งเบี้ยว แต่ไม่เป็นไร มีสาวๆให้ใช้อยู่ตั้งสองคน ใครอยากกินอะไรสั่งน้องๆเขาได้เลย” กันย์พูด
“อะไรอ่ะพี่กันย์ ดูพูดดิ” ปลาทำเสียงงอน
“อ่ะล้อเล่นจ้า” กันย์หัวเราะอีก
“เฮ้ย น้ำแข็งหมด” ธารประกาศ
“กูบอกแล้วให้มึงซื้อมาเยอะๆ” สนหันไปว่ากันย์
“กระติกแม่งมีอยู่แค่นั่น มึงจะซื้อมาให้ละลายไง” กันย์ร้อง
“งั้นมึงไปซื้อเลย” สนหันไปสั่งกันย์ พร้อมกับยื่นกระติกมาให้
“เฮ้ย กูเจ้าของงานนะเว้ย มึงกล้าใช้ท่านประธานจัดงานเลยหรอ” กันย์บ่น “ไอ้นิล มึงไปซื้อ” กันย์ยื่นกระติกมาให้นิล
“ไอ้เชี่ย มึงจะส่งวนกันมาทำไมเนี่ย” นิลบ่นหลังจากหยิบกระติกมา
“มาพี่เดี๋ยวผมไปเอง” แมกลุกขึ้นมา
“เฮ้ยไม่ต้อง เดี๋ยวไปเอง” นิลบอกแล้วลุกขึ้นออกจากหอกันย์ไปที่ร้านค้า

นิลซื้อน้ำแข็งใส่กระติกกับน้ำแข็งหลอดเป็นถุงอีกสองถุงเดินออกมาจากร้าน
ระหว่างนั้นก็เจอกับเท็นที่กำลังเดินผ่านมาพอดี
“มา เดี๋ยวช่วย” เท็นยื่นมือมาหยิบกระติกน้ำแข็งไป
นิลไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่คิดว่านี่น่าจะเป็นคำพูดแรกที่เท็นพูดกับเขา หลังจากที่ไม่เคยคุยกันมานาน
ระหว่างทางที่เดินกลับนิลไม่ได้พูดอะไรกับเท็นอีก บรรยากาศอึมครึมจนนิลอึดอัดเสียเอง
เขาเดินนำหน้าเท็นมาเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินให้ห่างออกไป



“สาดเท็น มึงเบี้ยวกู” กันย์ร้องเสียงดังทันทีที่เห็นเท็นเดินเข้ามา
“เออกูโทษทีเว้ย มีธุระ” เท็นตอบ
“ธุระไรวะ ป้อสาวอยู่อ่ะดิ” กันย์พูดต่อ
เท็นไม่ได้ตอบอะไรแล้วเดินผ่านหลังนิลไปนั่งที่วงของแมก
สักพักทุกคนก็เริ่มคุยกันปกติและมีการเล่าเรื่องตลกโปกฮากันจนหัวเราะลั่น
นิลอยากให้บรรยากาศสนุกเลยไม่คิดเรื่องความบาดหมางระหว่างธารกับเท็นที่มีมาก่อน

“ไอ้ธาร นี่มึงจะมอมกูไงวะสาด เติมอยู่ได้” นิลหันไปบ่นธาร
“อ้าว ก็ในแก้วมึงหมดแล้วกูก็เติมดิ” ธารหันมายิ้ม
 “เออแดกไปเหอะ เมาก็นอนนี่แหละ” สนหันมาบอก
“ใช่คนนอนเยอะแยะ” กันย์พูด
ระหว่างที่กันย์พูดนั้นไฟก็ดับ แล้วนิคกับปลาก็เดินถือเค้กที่จุดเทียนเดินเข้ามา
“เอ้า ร้องเพลงๆ” สนพูดเสียงดังแล้วทุกคนก็ร้องแฮปปี้เบริ์ดเดย์ให้กับกันย์
“แฮปปี้เบริ์ดเดย์ ทูมึง.....” ธารร้องเสร็จแล้วก็เอาตะเกียบเคาะแก้วรัวๆ
“ขอให้รวยๆนะมึง และก็อย่ารั่วให้มากนัก” สนบอกระหว่างที่กันย์เป่าเทียน แล้วแมกก็เดินไปเปิดไฟ
“ขอบใจๆ” กันย์หันไปบอกทุกๆคน

นิลได้กินเค้กก้อนจิ๋วนั้นมาคำหนึ่ง ก่อนจะเดินออกไปคุยกับธารที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างนอก
“เอามะ” ธารยื่นบุหรี่มาให้
“ไม่เอา” นิลปฏิเสธ
“ไม่ลองอ่ะ”
“ไม่อยาก”
“เออดี ไม่เปลือง” ธารพูดแล้วเก็บบุหรี่เข้ากระเป๋าไป
“กับวิว เป็นไงบ้างวะ” นิลถามแล้วนั่งลงที่ขั้นบันไดหน้าบ้าน
“เฉยๆ ก็คุยกัน” ธารนั่งลงบ้าง
“ที่มึงคุยโทรศัพท์บ่อยๆนี่มึงคุยกับวิวหรือเปล่า” นิลหันไปมองหน้ากันย์
“ก็วิวบ้าง แฟนเก่ากูบ้าง”
“อ้าว มึงกลับมาคบกันอีกแล้วหรือไง”
“อืม” ธารพยักหน้าเบาๆ “แต่ก็คบแบบที่กูคบกับวิวแหละ ...เพื่อนคุย”
“อะไรของมึงวะ” นิลขมวดคิ้วงงๆ
“ปัญหาหัวใจ มึงไม่เข้าใจหรอก” ธารหันมายิ้มเยาะเย้ย
“เออ กูอ่ะไม่เคยเข้าใจอยู่แล้วเว้ย...  แต่กูว่ามึงอ่ะ เอาแต่ใจเย็นปล่อยให้ปัญหาทิ้งไว้เอง”
“ยังไงวะ”
“เรื่องแฟนเก่า มึงก็ไม่เคลีย์ให้จบซะก่อน พอมาเรื่องวิวมึงก็ยังจะสานต่อ แม่งอะไรกันหนักหนาก็ไม่รู้”
“ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดหรอก” ธารหันไปมองทางอื่น
“เออ กูก็ไม่คิดแล้ว ขี้เกียจเจ็บตัวเปล่าๆ” นิลลุกขึ้นเดินกลับเข้าไปข้างใน แต่ธารก็ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น

หลังจากนั้นนิคกับปลาและน้ำก็ขอตัวกลับไปก่อน พวกเขาจึงยุบวงมานั่งด้วยกัน
นิลอยู่กินต่อจนดึกเขาเองก็เริ่มรู้ตัวว่าเมาได้ที่แล้ว แต่คนที่เมาที่สุดเห็นจะเป็นกันย์
เพราะโดนหมดแก้วไปหลายครั้งเวลามีคนมาชนให้
นิลเองก็ไม่น้อยหน้าถูกเพื่อนเข้ามาชนแบบให้หมดแก้วเรื่อยๆ ส่วนธารมัวแต่หลบออกไปคุยโทรศัพท์เป็นพักๆ
เลยไม่ค่อยเมาเท่าไหร่ เขาเห็นเท็นคุยกับธารบ้างแล้วตอนธารไปเอาแก้วของเท็นมาชงเหล้าให้
อย่างน้อยอะไรๆก็น่าจะดีขึ้นบ้างหลังจากนี้


.... .. ....

[fuku]

อ่านรอบที่2 วิวยังน่าตบเหมือนเดิม -__-"