หัวข้อ: เพื่อนคนสำคัญ .. ของขวัญ : เท็น .. ตอนสุดท้ายครับ

[gupalz]

ไม่ไหวกะยัยวิว

[aimsun]

โห... 

เกินเลย : เท็น

ตกดึกหลังจากกันย์เมาแล้วหลับไป ก็เหลือเขา ธารและก็สนที่ยังมีสติอยู่
นิลกับแมกนอนหลับไปพร้อมๆกันได้สักพักหนึ่งแล้ว
พวกเขาพากันย์เข้าไปนอนในห้อง เสร็จแล้วจึงออกมาเพื่อจะแยกย้าย
“เท็นมึงจะนอนนี่หรือเปล่า” สนถามเสียงอึนๆ
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวเดินไปนอนที่ห้อง แค่นี้เอง” เขาไม่ได้เมาเท่าไหร่
“เฮ้ย ธารเดี๋ยวมึงไปนอนกับไอ้กันย์ เดี๋ยวกูไปนอนกับไอ้แมกห้องโน้น”
สนหันไปบอกธารที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เออ” ธารพูดแล้วก็เดินมึนๆเข้าห้องกันย์ไป
“เฮ้ย แล้วไอ้นิลล่ะ” สนพูดขณะที่จะเดินไปพาแมกเข้าไปนอนในห้อง
“ให้มันนอนไหนดีวะเนี่ย นอนตรงนี้ยุงกัดตายห่า”
“ในห้องนอนไม่ได้หรอ” เท็นถาม
“เบียดอ่ะดิ แต่ก็น่าจะนอนได้..รึป่าววะ” สนเดินเข้าไปเปิดประตูห้องกันย์เพื่อดูสภาพแล้วก็ปิดประตูเดินออกมา
“อย่าเลย มึงพามันไปด้วยดิเท็น” สนหันมาบอก “ห้องมึงอยู่แค่นี้เอง”
เท็นมองหน้าสนก่อนจะพูดว่า “.. เออ ก็ได้”
“ให้กูช่วยไปส่งไหม” สนถาม
“ไม่ต้องก็ได้”
“เออ งั้นกูฝากกดล็อคประตูบ้านด้วย” สนพูดแล้วก็เดินพาแมกเข้าห้องไป
เท็นยืนมองนิลที่นอนขดตัวอยู่ข้างกำแพง เขาถอนหายใจก่อนที่จะก้มลงไปจับตัวนิลให้ลุกขึ้น
นิลรู้สึกตัวแต่ยังทำตาหยีเหมือนลืมตาไม่ขึ้น
“อะไรวะ..” นิลงัวเงีย
เท็นไม่ได้ตอบอะไรพยุงตัวนิลลุกขึ้นแล้วพากันเดินออกมา



อากาศข้างนอกเย็นพอสมควร นิลยังคงงัวเงียระหว่างที่เขาพาเดินมาตามถนน
ข้างนอกนั้นเงียบมากจนทำให้ได้ยินเสียงลมหายใจของคนข้างๆชัดเจน
เท็นรู้สึกแปลกๆนึกถึงความสัมพันธ์ทางร่ายกายที่เขาเคยมีด้วยกันครั้งก่อน
ถึงแม้มันจะดูโหดร้ายไปสักนิดก็เถอะนะ....
แต่แค่เพราะเรื่องนั้นเรื่องเดียวที่ทำให้เท็นยังไม่กล้าที่จะเอ่ยปากคุยอะไรกับนิล
เพราะคิดว่านิลคงยังคาใจเรื่องนั้นอยู่

เขาเองก็ไม่ได้รู้สึกผิดมากมายอะไรด้วย เพราะอย่างน้อยความผิดที่นิลทำก็คือปิดบังเขาเรื่องธาร 
เท็นถอนหายใจแล้วเหลือบมองหน้านิลที่คิ้วขมวดเป็นปม เอาหน้ามาซบไหล่เขา
“อย่างน้อยมันก็คงไม่แย่ไปกว่านี้แล้ว” เท็นคิดในใจ

นิลหยุดไม่ยอมเดินต่อเท็นจึงต้องออกแรงลาก เพื่อกระตุ้นให้คนเมาพยายามก้าวขา
กว่าจะมาถึงห้องก็เล่นเอาแย่ไปเหมือนกัน


 เท็นปล่อยนิลให้นอนลงบนเตียงแล้วลากไปที่หมอน นิลขยับตัวนอนตะแคงแล้วกอดอก
เท็นนั่งอยู่ข้างเตียงถอดเสื้อออกแล้วโยนไปที่ตะกร้าก่อนจะลุกไปล้างหน้าในห้องน้ำ

ตอนนี้เท็นมีผู้หญิงคนใหม่เข้ามาพัวพันด้วย เธอชื่อ พิม เขาเจอกันตอนไปกินเหล้ากับกันย์ที่ร้านประจำ
พิม เรียนปริญญาโทอยู่มหาลัยเดียวกันแต่อยู่คนละคณะ เธอเป็นผู้หญิงสวยแต่ไม่ค่อยออดอ้อนเหมือนวิว
หลังจากเจอและทำความรู้จักกันแล้ว เธอขอให้เขาไปส่งเธอที่ห้อง เท็นยังไม่ได้มีอะไรกับเธอ
แต่ก็ได้รับจูบขอบใจกลับมา ก่อนจะส่งเธอเข้าห้องไป หลังจากนั้นเขาก็เริ่มติดต่อกัน

เท็นล้างหน้าเสร็จก็ออกไปเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วหยิบเสื้อตัวใหม่มาใส่ เขาเดินไปที่เตียงมองนิลที่นอนหลับสนิท
เขานั่งลงข้างๆแล้วหยิบโทรศัพท์มากดดู มีข้อความจากพิมส่งมาตอนสี่ทุ่ม บอกว่า
“ฝันดีนะ” เท็นอ่านแล้ววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างเตียง

เท็นค่อยๆเลื่อนตัวนิลให้เข้าไปนอนชิดด้านใน ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วกลับมาทิ้งตัวลงนอน
ได้ยินเสียงนิลขยับตัวอยู่ด้านข้าง นาทีนั้นเขารู้สึกว่านิ้วก้อยของเขาสัมผัสกับนิ้วของนิล
ในใจเท็นเริ่มมีปฏิกิริยาแปลกๆ เขาค่อยๆเลื่อนมือไปวางไว้บนมือของนิลจากนั้นหัวใจก็เริ่มเต้นแรง
มืออุ่นๆของนิลไม่ได้ขยับหนีเท็นจึงจับมือของนิลไว้อย่างนั้น

จนสายตาชินกับความมืด เท็นก็หันไปเห็นนิลที่นอนตะแคงหันหน้ามาทางเขา
เขามองผ่านความมืดขณะที่ความทรงจำเกี่ยวกับคนที่นอนข้างๆ กำลังค่อยๆถูกลากออกมา
ในใจวุ่นวายจนเขาหงุดหงิด
เขาปล่อยมือออกจากมือของนิลแล้วเอื้อมไปเปิดโคมไฟบนโต๊ะข้างเตียง
เขาชันตัวลุกขึ้นเอาหลังพิงหัวเตียงแล้วหันหน้ามองนิลด้วยความรู้สึกแปลกๆ สงสัยว่าเขาคงกำลังเมาอยู่หรือเปล่า
...
...
เท็นผลักไหล่นิลให้นอนหงายแล้วจ้องมองหน้าที่หลับอย่างไม่รู้เรื่องราวนั้น
เขาค่อยๆขยับแล้วก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ ลมหายใจของนิลเข้าออกสม่ำเสมอเป็นจังหวะ
เขามองใบหน้านั้นแบบไม่กระพริบตา
เท็นตั้งสติได้แล้วเงยหน้าก่อนจะยันตัวออกมาอย่างรวดเร็ว
เขากำลงจะทำอะไร.......... เท็นกัดฟันเบาๆหันหน้าไปทางอื่นเพื่อตัดสินใจ

เขานั่งขมวดคิ้วหันกลับไปที่เพื่อนอย่างขบคิดก่อนจะก้มลงไปจูบที่ปากของนิล
ทันทีที่ริมฝีปากของเขาลงไปสัมผัสก็เหมือนติดกับ
เท็นสานต่อการกระทำด้วยการรุกรานริมฝีปากที่นิ่งสนิทนั้น นิลขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
เท็นเลื่อนขึ้นไปจูบที่ปลายจมูกของเพื่อนแล้วไปที่แก้มและซอกคอ ก่อนจะขบกัดเบาๆไปตามไหล่
“อืม..” นิลส่งเสียงพร้อมกับขยับตัว มือสองข้างพยายามทัดทานการกระทำของเขา
แต่เท็นยังคงรุกไล้ซอกคอของเพื่อน จนกระทั่งนิลผลักตัวเขาแรงขึ้นเหมือนเริ่มจะได้สติกลับมา

เท็นหยุดแล้วขึ้นมามองหน้านิล สายตานิลจ้องมาที่เขาอย่างคนที่ลืมตาได้ไม่เต็มที่
นิลแสดงอาการงงๆเอามือดันไหล่เขาแรงๆให้เขาถอยแต่เท็นไม่ยอม เขาจู่โจมลงไปจะจูบปากนิลซ้ำอีกครั้ง
แต่นิลหันหน้าหนีเอามือดันเขาออกอย่างสะเปะสะปะ
“อื้อ..” นิลร้อง “.. เฮ้ย” เท็นอาศัยช่วงชุลมุนนั้นเลิกเสื้อนิลขึ้นแล้วถอดออก
“เฮี้ยอะไรวะ.. เฮ้ย” นิลพูดเสียงอึนๆอย่างคนเพิ่งตื่น ขณะที่เท็นพยายามดึงเสื้อยืดให้หลุดออกจากข้อมือนิล
หลังจากทำให้นิลเปลือยท่อนบนได้สำเร็จ เท็นก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปดูดปากนิลอีกครั้ง
คราวนี้นิลพยายามหันหน้าหนีแต่เท็นจับที่แก้มนิลเอาไว้ แต่นิลยังคงเม้มริมฝีปากไว้เพื่อต่อต้าน
เท็นจึงลากมือไปที่หน้าอกแล้วกดบี้ยอดอกของนิลที่แข็งเป็นไตสู้มือเพราะอากาศที่เย็น
“เฮ้ย..อือ” นิลร้องครางออกมา เป็นจังหวะให้เขาทำการสะดวก
เท็นค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปในปากนิลเพื่อให้ลิ้นเขาได้สัมผัสกันบ้าง เขากระหน่ำจูบลงไป
แล้วเม้มริมฝีปากบนและล่างของนิลสลับกับกัดเบาๆ
เท็นถอนริมฝีปากออกมาแล้วมองหน้าเพื่อนที่หลับตาปี๋คิ้วขมวด หายใจถี่ๆ
....
....

เท็นลืมตาตื่นมาในสภาพที่มีนิลนอนอยู่เคียงข้าง เขาค่อยๆขยับเปลี่ยนมานอนหงาย
สายตาจ้องมองเพดานอย่างครุ่นคิด เอามือก่ายหน้าผากก่อนจะหลับตาลง

“เฮ้อ...” เขาทำอะไรลงไปอีกแล้ววะ... บางทีเขาอาจจะเมา
....
“เฮ้อ...” หรือนิลมันอ่อยเขาวะ ... ไม่นะมันเมาหลับ
....
“เฮ้อ...” สงสัยจะไม่ได้มีอะไรกับใครมานานเลยลืมตัว
....
“เฮ้อ...” กูทำเรื่องแย่ๆอีกแล้วหรือเนี่ย ...

เท็นดีดกายลุกขึ้นมานั่งที่ขอบเตียงแล้วสะบัดหัวสองสามที เขายังไม่รู้จะจัดการกับคนที่นอนข้างๆยังไงดี
ขณะจะลุกขึ้นเท็นก้มลงไปหยิบเสื้อที่เขาโยนทิ้งเอาไว้ขึ้นมาจากบนพื้น เสื้อยังชื้นๆด้วยน้ำรักที่เขาปล่อยใส่หน้านิล
จนต้องรีบเอาเสื้อตัวนี้ไปเช็ดให้
เขาหันกลับไปมองนิลที่นอนหลับยังไม่รู้เรื่องราวอย่างปวดใจ
“โถ่ เว้ย” เท็นสบถเบาๆแล้วเขวี้ยงเสื้อตัวนั้นลงบนเตียงข้างๆตัวนิล
ก่อนจะลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อจะอาบน้ำ

....>>

[aimsun]

.....

เท็นออกมาข้างนอกโดยทิ้งนิลให้นอนหลับอยู่ในห้องของเขา
แล้วโทรนัดพิมให้มาเจอกัน เพื่อจะไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ

เขาตัดสินใจที่จะหนีปัญหาเพราะยังไม่เข้าใจการกระทำของตัวเอง ทั้งที่เรื่องทุกอย่างมันน่าจะจบ
ไปพร้อมกับการที่เขายอมเลิกกับวิว แต่เขาก็กลับไปสร้างเรื่องเพิ่มขึ้นมาอีก
ถึงจะบอกกับตัวเองว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ แต่นั่นมันก็ยังไม่ใช่เหตุผลที่ดีพอ
....

“เท็น พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม” พิมถามขณะที่พวกเขากำลังเดินดูของใช้ในซุปเปอร์
“ไปไหนละ” เท็นพูดขณะหยิบของบนชั้นมาดูอย่างไม่ใส่ใจแล้ววางลงที่เดิม
“พิมอยากไปเขาดิน ไปกันไหม” เธอพูด
“อืม ไปก็ได้ แต่คนจะไม่เยอะหรอวันอาทิตย์”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ไปนะพิมอยากไป” เธอหันมามองแล้วยิ้มให้
“อ่ะได้ ไปก็ไป”

หลังจากซื้อของเสร็จเท็นก็พาพิมก็ไปหาอะไรกินกันก่อนกลับ
เท็นถอนหายใจเป็นระยะๆตลอดเวลา นึกถึงคนที่เขาสร้างปัญหาทิ้งไว้
เขาไม่รู้ว่าป่านนี้นิลจะตื่นและออกจากห้องเขาไปหรือยัง ...

เท็นมากลับมาที่ห้องของพิม ซึ่งเป็นหอพักที่ค่อนข้างมีราคาแพง
รถส่วนตัวของเธอคือมินิคูเปอร์ ซึ่งแสดงการมีฐานะที่ค่อนข้างดีพอสมควร
“เท็นเป็นอะไรหรือเปล่านี่ ดูเครียดๆนะ” พิมถามขณะกำลังเลือกของใช้ออกจาถุง
เท็นนั่งลงบนเตียงของหญิงสาวแล้วหยิบรีโมททีวีมาเปิดดู “เปล่า ไม่มีอะไร”
พิมหันมามองที่เขา “ไม่มีอะไรจริงอ่ะ”
เธอยิ้มขณะหยิบกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆออกมาจากถุงแล้วชูให้เท็นดู “ซื้อมาด้วยหรือนี่ คิดอะไรเนี่ย”
เท็นไม่ได้หันไปมองพิมแต่ยิ้มที่มุมปากทำหน้านิ่งๆไว้
พิมเดินเข้ามาใกล้ๆพร้อมกับกล่องเล็กๆนั่น ก่อนจะนั่งลงบนพิ้นเอาแขนเท้าที่เข่าของเขาเอาไว้
“อยากได้อะไรก็บอกสิจ๊ะ” พิมค่อยๆใช้มือของเธอมาจับที่หน้าท้องของเขา
เท็นมองตาพิมขณะที่ในใจยังคิดทบทวน
เขายิ้มให้เธอก่อนจะเอามือไปสัมผัสแก้มเธอเบาๆ พิมจึงค่อยๆเอามือไปปลดตะขอและรูดซิปกางเกงของเขาลง
เท็นเอนตัวเอามือเท้าไปด้านหลังแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามลืมความรู้สึกผิดกับเรื่องเมื่อคืน
และกำลังจะใช้เรื่องนี้กลบความรู้สึกบางอย่างเอาไว้

“อ่า...” เท็นร้องครางเบาๆเมื่อพิมค่อยๆเอาปากครอบครองที่ปลายของมันไว้
ก่อนจะค่อยๆรูดมันเบาสลับกับใช้ลิ้นโลมเล้า
เธอพักขึ้นมายิ้มให้เขา เขาจึงยิ้มตอบกลับไปก่อนที่เธอจะสัมผัสริมฝีปากลงไปอีกครั้ง
ท่อนเนื้อของเขาถูกเรียวลิ้นนุ่มๆของพิมสัมผัสจนเสียวซ่าน หน้าท้องเกร็งไปตามจังหวะของเธอ
“อืม ..” เท็นถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วก้มลงไปประคองพิมให้ขึ้นมานั่งข้างๆ เขาค่อยๆเข้าไปจูบเธอ
เมื่อริมฝีปากเขาสัมผัสกันได้สักพัก แต่แล้วรสชาติจูบระหว่างเขากับนิลก็พุ่งขึ้นมาในหัว
เท็นถอยหน้าออกมาอย่างรวดเร็ว เขาชะงักนิดหนึ่งก่อนจะลงมือถอดเสื้อของพิมออก



เมื่อบทรักถูกเริ่มบรรเลง เท็นเอามือจับหน้าอกของพิมไว้ขณะออกแรงขยับสะโพกอย่างรุนแรง
พิมร้องตามแรงขยับของเขานั้น เท็นถอนแก่นกายออกมาเพื่อเว้นจังหวะแล้วก้มหน้าลงไปซุกที่ไหล่ของพิม
เขาใช้ริมฝีปากจูบเบาๆ แล้วค่อยๆเลื่อนตัวลงมาดูดบนยอดอกของเธอ
“อ๊า...” เธอร้องคราง “เท็น ..อืม” พิมเอามือมาลูบหัวของเขา

เท็นยันตัวลุกขึ้นแล้วค่อยๆประคองแก่นเกายเสียบเข้าไปใหม่แล้วบรรเลงต่อช้าๆ
พิมร้องซีดเบาๆเอามือลูบท้องของเท็น ก่อนจะเปลี่ยนมาสัมผัสที่แผงอกและไหล่กว้างๆ
เธอหลับตาเงยหน้าแล้วแอ่นกายเล็กน้อย พิมส่งเสียงร้องครางไปตามจังหวะสะโพกของเขา
จนในที่สุดเขาก็เกร็งตัวเป็นสัญญาณของการบรรลุจุดหมาย


เท็นเปลี่ยนมาทิ้งตัวนอนหงายลงข้างๆพิม เขาผงกหัวขึ้นมาดูแล้วดึงถุงยางออกจากแก่นกายที่กำลังจะอ่อนตัวลง
เขาทิ้งมันลงไปในถังขยะข้างเตียง แล้วหยิบเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาด
พิมดึงผ้าขึ้นมาห่มแล้วมานอนบนไหล่เขา เท็นโอบไหล่หญิงสาวไว้ขณะที่ในใจคิดไปถึงคนอื่น
ที่เขากำลังรู้สึกผิดด้วยมากกว่า
....
....





วันอาทิตย์ เท็นกับพิมไปเที่ยวเขาดินด้วยกัน ถึงคนจะเยอะตามที่เขาคาดไว้แต่ก็สนุกดี
พิมเลือกใช้บริการรถแทกซี่แทนการขับรถมาเอง เพราะเธอบ่นเบื่อปัญหาที่จอดและการจราจรที่แย่เกินทน
วันนี้อากาศดีพวกเขาจึงได้เล่นเรือถีบ ดูนั่นดูนี่อย่างสบายใจ เท็นเองไม่เคยมาเที่ยวที่นี่เลยสักครั้ง
เคยแต่นั่งรถผ่านตอนมากับนิลคราวก่อน นิลบอกว่าที่นี่คือสวนสัตว์เขาดินตอนที่พวกเขากลับจากสะพานพุทธ

เท็นกับพิมมานั่งพักเพื่อกินข้าวกันที่ร้าน KFC  บริเวณที่นั่งมีคนเยอะมากพอสมควร
แต่ที่โต๊ะใกล้กับสระน้ำก็พอจะมีที่ให้เขาได้นั่งกินข้าวและพูดคุยกัน
“พิมน่าจะยืมกล้องถ่ายรูปมาจากเพื่อนนะเนี่ย” เธอพูดพลางกดโทรศัพท์ดูรูปที่ถ่ายไว้กับเท็น
“ถ่ายด้วยโทรศัพท์ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่” เท็นพูดแล้วหันไปดูรูปในโทรศัพท์ของพิม
“ก็อยากถ่ายด้วยกล้องดิจิตอลมากกว่า” เธอยิ้มตายังคงจ้องดูโทรศัพท์
“อ่านะ” เท็นพูดแล้วก็คิดถึงนิลขึ้นมา นิลเป็นคนชอบไปเที่ยวต่างจังหวัดและเคยเอารูปถ่ายมาให้เขาดูบ่อยๆ
เท็นเคยรับปากนิลเอาไว้ว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน โดยมีธาร กันย์ และก็พวกแมก
ซึ่งวางแผนจะไปกางเต็นท์ตั้งแคมป์กัน
แต่พอมาถึงตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ไปอยู่อีกหรือเปล่า

เท็นหันมองไปทางอื่นด้วยความรู้สึกผิดที่เกาะติดอยู่ในใจ
เขารู้สึกเหมือนวันพรุ่งนี้จะต้องกลับไปเริ่มใหม่กับนิลอีกครั้งยังไงก็ไม่รู้

“ดูรูปเท็นแต่ละรูป ยิ้มอย่างกับไม่เต็มใจแน่ะ” เธอหันมาหัวเราะพร้อมกับชูรูปในโทรศัพท์ให้เขาดู
“ยิ้มดีๆไม่เป็นหรือไงนะ”
“ก็ยิ้มแล้วนี่ ไม่เห็นแปลกเลย” เท็นพูดหลังจากหันไปดูรูปนั้น
“ไม่ได้ว่าแปลก แต่เท็นยิ้มแล้วดูเกร็งๆน่ะ” เธอเอาโทรศัพท์กลับไปแล้วเก็บมันเข้ากระเป๋า
“งั้นเหรอ” เท็นพยักหน้า
 “ไปดูอะไรต่อดีล่ะ” พิมถาม
“มันมีอะไรอีกนะ” เท็นหันไปมองรอบๆตัว “อ่ะ นั่นไง”
“อะไรหรอ” พิมหันไปมองบ้าง
“ไปดูงูกัน”
“อี๋... ไม่เอาอ่ะ น่ากลัวออก”
“ซะงั้นอ่ะ มันก็อยู่ในตู้แหละน่า” เท็นทำหน้าผิดหวัง
“ไม่เอาๆ พิมกลัว” เธอหยิบแผนที่ขึ้นมาดู
 “แต่เค้าอยากดูนะ” เท็นยังหันไปมอง
“ก็เข้าไปคนเดียวสิ พิมไม่เอาด้วยหรอก”
“อ้าว”
“นี่ไง ไปดูหลุมหลบภัยกัน อ่ะนี่...มีหมีด้วย” พิมชี้ให้เท็นดูในแผนที่
“อืม..” เท็นพูดแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวจะออกเดิน ขณะที่พิมกำลังเก็บของใส่กระเป๋าถือของเธอ
เสียงโทรศัพท์ของพิมดังขึ้นมาเธอจึงกดรับ พิมยกมือแล้วหันมายิ้มให้เป็นสัญญาณว่าให้รอก่อน
และเธอก็นั่งคุยต่อไปอย่างอารมณ์ดี


ตกเย็นพิมก็ชวนเขาไปกินข้าวกับเพื่อนๆของเธอที่พารากอน เท็นปฏิเสธเพราะไม่อยากไปแต่ก็ไปส่งเธอถึงที่
“เท็น ไปด้วยกันเถอะ เพื่อนพิมไม่กัดหรอกน่า” พิมยังคงคะยั้นคะยอให้เขาไปให้ได้
ตอนนี้เขาทั้งคู่มาอยู่ที่ทางเข้าพารากอนแล้ว
เท็นส่ายหน้า “ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจไปนั่งเฉยๆ”
“ก็ไปนั่งกินอะไรด้วยกันไง นี่เพื่อนๆพิมก็อยากเจอเท็นนะ”
“ไว้วันหลังเถอะ” เท็นยังคงปฏิเสธ “เค้าไปก็ไม่สนุก พิมไปกับเพื่อนแหละ”
“อ่านะ คนเราอ่ะ...” พิมทำท่างอน
“ไม่ต้องมางอนเลย พิมไม่ยอมบอกเค้าก่อนนี่ว่าวันนี้จะมาหาเพื่อนด้วย”
“พิมก็ไม่รู้มาก่อนนิ เพื่อนพิมก็เพิ่งโทรมาไง”
“เค้ากลับดีกว่า เพื่อนพิมมีแต่ผู้หญิงเขาคุยด้วยไม่เก่ง”
พิมทำหน้าเอือมระอาที่จะต่อรอง เลยได้แต่พยักหน้าแล้วก็บอกลาเท็น “อ่ะๆ ไม่ไปก็ไม่ไป พิมไปคนเดียวก็ได้”
พิมโบกมือให้เท็นก่อนจะเดินจากไป เขาจึงโบกมือตอบแล้วยิ้มให้

ที่สถานีรถไฟฟ้าเท็นขึ้นบันไดเลื่อนมาที่ชานชลา ซึ่งมีผู้คนมากมายจนพื้นที่ดูแน่นไปถนัด
เขาเดินไปต่อท้ายๆแถวเพื่อรอรถไฟเข้ามาเทียบชานชลา ระหว่างนั้นเท็นก็มองไปเห็นวิวยืนอยู่
ในแถวที่ไกลออกไปสักสองประตู แต่เธอไม่ได้มาคนเดียวเพราะวิวกำลังพูดคุยอยู่กับผู้ชายอีกคน
ที่เขาไม่แน่ใจว่าเคยเจอมาก่อนหรือเปล่า

เท็นเดินออกมาแล้วไปต่อที่ท้ายแถวที่มีวิวอยู่ เขาพยายามฟังการสนทนาของวิว
แต่เพราะอยู่เลยมาอีกหลายคนทำให้เขาได้ยินไม่ถนัด
เมื่อรถไฟฟ้ามาเทียบแล้วเท็นจึงเดินตามเข้าไปแล้วไปยืนอยู่ไม่ไกลจากวิว

ทันทีที่วิวเห็นเขาเธอก็ออกอาการเล็กน้อยเพราะกำลังจับมือกับผู้ชายคนนั้นอยู่
วิวไม่ได้พูดจาอะไรได้แต่ยืนก้มหน้าก้มตาไม่สนใจเขา เท็นไม่ได้ติดใจที่ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
แต่ในใจมันเจ็บลึกลงไปก็ตรงที่ วิวยังมีคนอื่นที่นอกจากธารอีก นั่นหมายความว่าวันเวลาที่ผ่านมา
เขาแทบไม่มีค่าอะไรเลย เป็นแค่หนึ่งในตัวเลือกทั้งที่เขาคิดจริงจังไปกับเธอมากมาย

เท็นเดินผ่านผู้คนเข้าไปหาวิวช้าๆ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าคนทั้งคู่ ผู้ชายที่มากับวิวมองหน้าเขาแบบไม่พอใจกึ่งงงๆ
เท็นมองกลับไปอย่างไม่แคร์อะไรก่อนจะก้มลงไปพูดกับวิวว่า
“วิว ... ทำได้เหี้ยมาก”

วิวเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาอย่างเอาเรื่องเช่นกัน แล้วเธอก็ผลักไหล่เขาออกก่อนจะเดินเบียดผู้คนออกไปที่ประตู
เพื่อเตรียมจะลงสถานีที่กำลังจะถึง ผู้ชายคนที่มากับวิวหันมามองหน้าเขาแบบเอาเรื่อง
แต่ก็โดนวิวดึงแขนตามออกไปทันทีที่ประตูเปิดออก

ระหว่างที่เขามองผ่านประตูรถไฟที่กำลังปิดนั้น เท็นพูดกับตัวเองว่าเขาจะไม่มีวันใจอ่อนให้ผู้หญิงคนไหนง่ายๆอีกแล้ว

....>>

[aimsun]

....

ชั่วโมงเรียนวันจันทร์เท็นเลี่ยงจากการที่จะเจอนิลตรงๆด้วยการเข้าห้องเรียนสาย
แต่น่าแปลกใจตรงที่เขาไม่เห็นนิลมาเรียน
เท็นรอจนหมดชั่วโมงเรียนจึงเดินเข้าไปหากันย์ ขณะที่ทุกคนกำลังเดินออกจากห้อง
“ไปกินข้าวที่ไหนวะ” กันย์หันมาถามเขาทันทีที่เจอหน้า
“อ่ะ.. มึงจะไปไหนอ่ะ” เท็นตอบทั้งๆในใจอยากจะถามเรื่องนิล
“ถามมึงแล้วก็ไม่ช่วยอะไรเลยว่ะ” กันย์ส่ายหน้าแล้วหันไปพูดกับแมกที่เดินมาข้างๆ “ไปโรงอาหารก็ได้ปะ”
“ครับ” แมกตอบ “แล้วทำไมพี่นิลไม่มาอ่ะพี่” เท็นรู้สึกขอบใจที่แมกถามแทนเขา
“เออ นั่นดิ มันไปไหนวะ” กันย์พูด
“มันไม่สบาย นอนอยู่ห้อง” ธารพูดขณะเดินตามมาข้างหลัง
“จริงเหรอ เป็นหนักไหมอ่ะ” น้ำถามแสดงความเป็นห่วง
“ไม่หนักหรอกมั้ง เมื่อวานโทรไปหา  มันก็บอกว่าไปโรงพยาบาลมาแล้ว” ธารอธิบาย
“วันนั้น มึงนั่นแหละให้มันแดกเหล้ามาก” กันย์หันไปว่าธาร
“ทีมึงแดกมากกว่ามัน ยังไม่เห็นเป็นไรเลย” ธารย้อน
“กูมันระดับเทพเว้ย” กันย์ยักไหล่
“วันนั้นพี่เท็นพาพี่นิลกลับไปด้วยไม่ใช่เหรอ” แมกหันมาถามเขา
“เออ นั่นดิ” กันย์หันมา “มึงพามันไปทิ้งข้างทางรึเปล่าวะ” กันย์พูดแล้วหัวเราะ
“เฮ้ย เปล่า” เท็นตอบแบบยิ้มๆ
“อ้าว แล้วพี่นิลป่วยได้ไง พี่เท็นทำอะไรพี่นิลรึเปล่าเนี่ย” ปลาพูดแซว
“โหพี่ รุนแรงนะเนี่ย ทำซะไม่สบายเลย” นิคพูดแล้วหันไปหัวเราะกับปลา
“ทำอะไรวะ” เท็นส่ายหน้า ขณะที่ทุกคนกำลังหัวเราะและพูดไปเรื่อยเปื่อย โดยที่ไม่รู้ว่าเขาได้ทำจริงๆ
“เออ วันนี้ไปหามันที่ห้องมั้ย” กันย์หันไปถามทุกคน
“ไปกี่โมงพี่” นิคถาม
“หลังเลิกเรียนไง” กันย์หันไปตอบ
“รอก่อนสิ เดี๋ยวปลากับน้ำจะได้ไปซื้อของไปให้พี่นิลด้วย” ปลาพูด
“ไปซื้อที่ไหนอ่ะ” ธารถาม
“เดี๋ยวให้นิคขับรถพาไปซื้อ พวกพี่ก็รออยู่ที่มหาลัยก็ได้” ปลาพูดแล้วหันไปคุยเรื่องซื้อของกับน้ำ
“พี่ธารเขาต้องกลับบ้านไง เย็นมากไม่ได้” แมกพูด
“เฮ้ย ไม่เป็นไร เดี๋ยวคืนนี้พี่นอนห้องแกนั่นแหละ” ธารพูดกับแมก
“เท็น มึงจะไปด้วยกันรึเปล่า” กันย์หันมาถามเขา
เท็นหันไปพยักหน้าให้แต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วทุกคนก็พากันเดินไปคุยไปจนถึงโรงอาหาร
....
....


หลังเลิกเรียนเท็นแยกจากกลุ่มกลับไปที่หอเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
เขานัดเจอกับทุกคนอีกครั้งที่หน้าหอนิลตอนห้าโมงเย็น
เท็นโทรคุยกับพิมเพื่อบอกเธอว่าวันนี้จะไปหาเพื่อน ก่อนจะออกมารอที่หน้าหอนิลก่อนเวลาสักพัก
เท็นนั่งรออยู่ตรงที่เก้าอี้ยาวข้างๆประตูเข้าออก ระหว่างนั้นธารก็เดินเข้ามา
“มานานยัง” ธารทักน้ำเสียงไม่ค่อยสนิทใจ เท็นส่ายหน้าแทนคำตอบ
“คนอื่นล่ะ” เขาถาม
“เดี่ยวก็มา ไปซื้อของ”
“อืม”
ธารเดินไปนั่งบนเก้าอี้ยาวอีกตัวที่ถัดออกไป มันเป็นบรรยากาศที่อึดอัดนิดหน่อยแต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไร
เขานั่งรออยู่ราวๆ20 นาที นิคก็ขับรถเข้ามาจอดในที่จอดรถใต้หอพักของนิล
ทุกคนลงจากรถแล้วเดินเข้ามา ซึ่งก็มี กันย์ ปลา น้ำ นิค และแมก
“แล้วจะขึ้นไปยังไงวะ” กันย์ถาม
“โทรไปให้พี่นิลลงมารับดิครับ” แมกเสนอ
“นี่แก เรามาเยี่ยมพี่เขานะจะให้เขาลำบากลงมาอีก” น้ำต่อว่า
“แล้วงั้นจะขึ้นไปยังไง” แมกหันไปถาม
“เดี๋ยวรอให้มีคนมาเดี๋ยวเราค่อยขึ้นไปก็ได้” นิคพูด
“อืม ฉลาดนะเนี่ย” กันย์หันไปพยักหน้าให้นิค “ปลา แกให้กินอะไรวะ”
น้ำหัวเราะแล้วพูดว่า “ปลามันให้นิคกินเพดดิกกรีพี่”
“บ้าดิ เปลือง เศษข้าวเหลือๆก็พอแล้ว” ปลาพูดแล้วหัวเราะตาม
“ดีว่ะแม่ง เลี้ยงง่ายเชียว” กันย์เอามือไปลูบหัวนิคเบาๆ “กินแค่เศษข้าวยังฉลาดเลยมึง”
“โหพี่ พอเหอะว่ะ คนนะไม่ใช่หมีเทดดี้แบร์” นิคพูด
“โห เอาซะน่ารักเลยมึง” กันย์ส่ายหน้าหัวเราะตาม
คุยกันได้แปบเดียวก็มีคนเดินลงมาแล้วเปิดประตู พวกเขาจึงพากันขึ้นลิฟต์ไปหานิลที่ห้อง

หลังจากเคาะประตูแปบเดียวนิลก็เปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย
สภาพนิลดูเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน หัวยุ่งๆไม่เป็นทรงทำตาหยีใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ๆกับกางเกงขาสั้น
นิลหันมาสบตาเขาแวบนึงก่อนจะหลบตาไป
“อ่ะ เข้ามาก่อน” นิลพูดเล้วเดินเข้าไปนั่งบนเตียง
“เป็นไงบ้างวะมึง หนักเลยดิ” กันย์ทักทายขณะเดินเข้าไปนั่งข้างๆนิล
“หนักเลยกู แย่ว่ะ” นิลยิ้มแล้วส่ายหน้า
“ไหวป่าววะนี่ ไปหาหมออีกรอบไหม” ธารถามแล้วเดินไปนั่งขนาบนิลอีกด้าน
“ดีขึ้นเยอะแล้ว แต่ยังมึนๆอยู่” นิลตอบ
“พี่นิล อ่ะนี่...พวกเราซื้อมาฝาก” น้ำยื่นถุงที่ใส่อะไรนักก็ไม่รู้ให้นิล
“โห ขอบใจมากเลย เกรงใจแย่” นิลรับของมาแล้วแง้มดูนิดหน่อย
“พี่นิลป่วยแล้วเท่นะเนี่ย” ปลาพูดหัวเราะ
นิลยิ้ม “ยังไงนี่ พี่ต้องป่วยบ่อยๆไหม”
“พี่นิลพักผ่อนน้อยด้วยแหละ เลยป่วยแบบนี้” น้ำพูด
“ใช่ พี่นิลทำงานเลิกดึกไม่ใช่เหรอ” ปลาส่งสายตาห่วงใยไปให้นิล นิลก็ได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้ม
“มันไปเรียนภาษาด้วยนะเนี่ย รู้รึเปล่า” ธารหันไปพูดกับเพื่อนรุ่นน้อง
“โหพี่ ฟิตโครตอ่ะ” แมกทำตาโต
“ทำไมทำอะไรเยอะแยะจังเลยอ่ะพี่นิล ไม่เหนื่อยเหรอ” น้ำพูด
“ก็เหนื่อยนะ แต่มีอะไรให้ทำอีกหลายอย่างเลยต้องเตรียมพร้อม” นิลหัวเราะแห้งๆ
“มึงจะไปเป็นด็อกเตอร์รึไงวะ” กันย์ผลักไหล่นิลเบาๆ
“ดูหัวมึงดิ แม่งกำลังจะกลายเป็นไอไสตน์เข้าไปทุกทีละ” ว่าแล้วกันย์ก็เอามือขยี้ผมนิล
“เฮ้ย ยังเว้ยกูยังไม่ขนาดนั้น” นิลเอียงหัวหลบ
“หัวยุ่งๆแล้วเซอเลยพี่ อาร์ตมาก” นิคพูดแล้วยกนิ้วโป้งให้
“เฮ้ย ไปชมมันทำไม เดี๋ยวมันทำทรงนี้ไปมหาลัยนะเว้ย” กันย์ยิ้ม
“ทรงนี้แม่งไม่ต้องทำหรอก เห็นตื่นนอนตอนเช้าแมร่งก็สภาพนี้แล้ว” ธารพูด
“งั้นพี่ก็ไม่ต้องอาบน้ำไง แต่งตัวไปเรียนเลย จะได้ทรงผมเท่ๆ” แมกพูด
“พอเหอะว่ะ”นิลส่ายหน้า “แต่อยากรู้ว่าปกติทรงที่เห็นทุกวันนี่มันไม่ดีรึไงวะ”
“มันเรียบร้อยไปพี่ มันต้องยุ่งนิดนึง” แมกพูด
“เออ ตกลงวันนั้น ไอ้เท็นมันพามึงไปที่ห้องมันรึเปล่าวะ” กันย์ถามขึ้นมา เท็นก็หันไปสบตากับนิลโดยไม่ได้นัดหมาย
“เออ..” นิลพยักหน้า “ทำไมวะ”
“กูก็นึกว่ามันทิ้งมึงให้นอนข้างทางซะอีก เห็นว่าไม่สบายเลย” กันย์หันมามองที่เขา
เท็นเบ้ปากเพื่อเลี่ยงการสนทนา ในใจภาวนาไม่ให้กันย์แซวมากไปกว่านี้
“ทีหลังมึงก็หาที่หลับที่นอนไว้เผื่อคนอื่นเขาบ้างก็ได้นะเว้ย” นิลพูด
“ทำไมวะ ห้องไอ้เท็นมันนอนไม่สบายรึไง” กันย์ยังแซวต่อ
“แสด แซวทำไมนักเนี่ย” นิลส่ายหน้า กันย์เลยหัวเราะก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องไป
ระหว่างการคุยเล่นเท็นเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะคอมพิวเตอร์ เขาหันไปมองนิลอยู่เรื่อยๆ
แต่พอนิลหันมาสบตาเขาก็จะหลบตาทุกครั้ง จนสักพักนิลก็เอนกายลงไปนอนเพราะบ่นว่าปวดหัว
....
....

 
“เออ งั้นมึงก็นอนไปแล้วกัน พรุ่งนี้เดี๋ยวกูโทรมา” ธารพูดตอนนิลเดินมาส่งที่ประตูห้อง
“เออ ขอบใจ” นิลพยักหน้า แล้วธารก็เดินตามคนอื่นๆไปที่ลิฟต์
นิลหันมามองเขาก่อนจะหลบตาอีกเหมือนเดิม แล้วจึงปิดประตูห้องไป

หลังจากแยกย้ายกับคนอื่นๆ เท็นเดินไปซื้อโจ๊กที่ร้านแถวๆนั้นก่อนจะกลับมานั่งรออยู่บนเก้าอี้ยาวตัวเดิม
เพื่อรอให้ใครสักคนมาเปิดประตู

เขาจะกลับขึ้นไปหานิล ไปหาเพื่อที่จะพูดคำบางคำที่เขาควรจะพูดได้แล้ว


....>>

[O_cha]

.....

“วิว ... ทำได้เหี้ยมาก”

....>>

เห็นด้วยอย่างยิ่ง

มา่ต่อแบบยาวๆ เลย  ขอบคุณครับ

[gupalz]

วิว ทำได้เหี้ยมาก
ประโยคนี้โดนใจอย่างแรง

[GoonKGiinK]

ใกล้รู้ความจริงทั้งหมดแล้ว

[Also]

สงสารนิลอะ
 

[aimsun]

มาต่อครับ ^^

..........

เท็นยิ้มให้เมื่อเจ้าของห้องเปิดประตูออกมา นิลทำหน้างงๆก่อนจะถามว่า “อะไร....วะ”
“กูซื้อมาให้” เท็นยื่นถุงโจ๊กให้
นิลทำหน้าเหมือนจะประหลาดใจมากแต่ก็รับของไปโดยดี
“อ่ะ.. ขอบใจ”
“ขอเข้าไปหน่อยดิ” เท็นพูด
นิลพยักหน้าให้แล้วก็เดินเกาหัวเข้าไปนั่งอยู่ที่เตียง
เขาเดินตามเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตู แล้วไปเอาเก้าอี้ที่หน้าโต๊ะเขียนหนังสือมานั่งใกล้ๆนิล
“มีอะไรหรือเปล่า” นิลถามส
เท็นถอนหายใจเบาๆ “มึงโกรธกูรึเปล่าวะ” เขาถาม
นิลพยักหน้าเบาๆไม่มองหน้าเขา
“กูขอโทษ” เท็นพูด ส่งสายตาจ้องมองไปที่นิล
นิลหันมามองตาเขาแล้วหันไปมองทางอื่น “ช่างเถอะ มัน...” นิลส่ายหน้าเบาๆ
เท็นพยักหน้าอย่างเข้าใจ “มึงไม่อยากต่อยหน้ากูสักหมัดเหรอวะ” เขาถาม
“อยาก แต่ไม่มีแรงว่ะ” นิลตอบและก็ส่งยิ้มมาให้
“มึงหายแล้วก็มาต่อยกูได้ กูจะรอ”
นิลส่ายหน้า “ไม่รู้จะต่อยทำไม ช่างมันเถอะ”
....

เขาทั้งคู่นิ่งเงียบไปสักพัก เท็นพยายามหาคำพูดที่ดีที่สุด แต่มันก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
เขาเอนหลังไปพิงพนักเก้าอี้สายตามองไปรอบๆห้องนิล
“กูอยากให้มันเป็นเหมือนเดิม” เท็นพูดในที่สุด
“อะไร” นิลถาม
“เป็นเพื่อนกู อย่างที่มึงเคยเป็นไง”
“ตอนนี้กูก็เป็น”
"...."
คำพูดของนิลวิ่งเข้ามากระแทกที่หัวใจเขาอย่างแรง
เท็นมองนิลด้วยสายตารู้สึกผิดเต็มที่ “กูขอโทษจริงๆนิล ...ทุกเรื่อง” เขาก้มหน้าลง
เขาทั้งคู่เงียบไปอีกสักพัก เหมือนต่างก็กำลังใช้ความคิดที่จะปรับความเข้าใจ
มาถึงตอนนี้เท็นเองก็พอเข้าใจว่านิลคงไม่ได้โกรธเขามากมาย 
อย่างน้อยก็คงไม่มากถึงกับจะเกลียดกัน
 
นิลถอนหายใจ “ที่จริงกูกับวิวก็เคยคุยกันหลายรอบ เรื่องที่มึงหึงวิวกับกูบ่อยๆ
ตอนนั้นกูไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมนะ มึงถึงไม่เชื่อใจกูบ้าง” นิลพูดแล้วเว้นจังหวะถอนหายใจอีกครั้ง
“... แต่ตอนนี้กูรู้แล้วว่ากูเองที่ผิด ผิดที่ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่รู้สักอย่างเกี่ยวกับตัวเองเลย”
เท็นไม่ค่อยเข้าใจความหมายในสิ่งที่นิลพูด....
“มึงไม่เข้าใจอะไร” เท็นถาม
“ไม่รู้ดิ กูไม่รู้ว่าทำไม แต่กู..” นิลทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้
“กูแค่อยากจะเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง อยากจะเป็นคนธรรมดาๆที่รักใครก็ได้
อยาก..มีเพื่อน ..อยากไปเที่ยว” นิลส่ายก้มลงเอามือกุมขมับแล้วเสยผมขึ้น แล้วก็เงียบลงอีก
“เช้าวันนั้นตอนกูตื่นมาที่ห้องมึง มึงรู้ไหม แม่งโครตยากเลย .....”
นิลพูดขณะก้มหน้าลงไม่มองเขา เท็นยังคงรอฟังแต่นิลก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ตอนนิลนิ่งไปนั้น เท็นกัดฟันมองไปที่เพื่อน ในใจมันรู้สึกผิดซะจนอยากจะเข้าไปกอด
...ทำไมก็ไม่รู้ 
แต่เขาทำไม่ได้ เขารู้สึกว่าตอนนี้มันยังไม่ใช่สถานะแบบนั้น
เรื่องหนึ่งที่เท็นพอจะเข้าใจก็คือนิลกำลังสับสน แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องอะไร
แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขาไม่น่าจะเข้าใจผิดก็คือนิลชอบวิว แต่นิลไม่รู้ตัวหรือกลัวอะไรบางอย่าง



เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นขัดจังหวะ เท็นรีบหยิบขึ้นมาดูแล้วเดินไปที่ระเบียง
“อืม ว่าไงครับ” เท็นพูดหลังจากกดรับสาย
“เท็นอยู่ที่ไหน” พิมถาม
“อยู่กับเพื่อน” เท็นหันหลังกลับไปมองนิลที่อยู่ในห้อง ซึ่งกำลังเอนตัวลงนอนอยู่บนเตียง
“ตกลงวันนี้จะมาหาพิมหรือเปล่า”
“วันนี้เค้าจะไปกินเหล้ากับเพื่อน”
“ที่ไหนล่ะ”
“ไม่รู้ ดูก่อน”
“ไปกับใคร”
“กันย์”
“จะกลับกี่โมง”
“ไม่รู้” เท็นเริ่มอยากจะวางสาย
“กลับแล้วมาหาด้วยนะ”
“ยังไม่รู้เลยว่าจะดึกหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไร จะรอ”
“ไม่ต้องรอหรอก เผื่อจะนอนห้องกันย์”
“ไปนอนห้องกันย์ทำไม ห้องเท็นอยู่ใกล้ๆไม่ใช่เหรอ”
“ก็เผื่อเมากลับมาไง”
“ก็อย่าเมาสิ”
“งั้นแค่นี้ก่อนนะ จะออกไปแล้ว” เท็นพูดตัดบทแล้วกดวางสายไป
แต่ไม่ทันที่เขาจะเดินพ้นจากระเบียงพิมก็โทรเข้ามาอีก
เท็นกดสายทิ้งแล้วกดปิดเสียงก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋ากางเกงไป

“แฟนใหม่เหรอ” นิลถามหลังจากเขาเดินกลับเข้ามา
“อืม” เท็นพยักหน้า “กินโจ๊กเลยไหม เดี๋ยวเทให้” เท็นพูดแล้วก็เดินไปหยิบถุงโจ๊กมาจัดการเทใส่ชาม
ก่อนจะเดินเอาไปยื่นให้นิล
“ขอบใจ” นิลรับไว้แล้ววางลงบนโต๊ะข้างเตียง
“พรุ่งนี้จะไปเรียนไหวไหมนี่” เท็นถาม
“ก็น่าจะไหว ..หวังว่าอ่ะนะ” นิลตอบ
“กินดิ จะได้กินยาแล้วนอน” เท็นพูด “แล้วยาอยู่ไหนวะ” เขามองหา
“อยู่นี่ๆ” นิลหันไปทางโต๊ะข้างหัวเตียง ซึ่งมีถุงใส่ยากับขวดน้ำวางอยู่พร้อม
“งั้นก็กินซะ กูจะได้ไม่กวน”
“เฮ้ยไม่เป็นไร กลับไปก่อนก็ได้” นิลพูด
“กินก่อน เดี๋ยวกูจะได้เก็บให้”
“ไม่ต้องหรอก” นิลส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เขา
“กินซะทีเหอะวะ” เท็นพูดแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม
นิลหันไปหยิบโจ๊กมากินช้าๆโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ เท็นรอจนกระทั่งนิลกินเสร็จ เขาก็เอาชามไปล้างแล้วเก็บให้
“เออ งั้นกูไปแล้วนะ” เท็นบอกขณะมายืนอยู่ข้างเตียงมองนิลที่นอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่
“อืม ขอบใจ” นิลพูดแล้วยิ้มให้ เท็นจึงเดินออกมา
....
....







เท็นโทรไปชวนกันย์ออกมากินเบียร์ที่ร้านประจำ ถึงกันย์จะอิดออดนิดหน่อยแต่ก็ยอมออกมาจนได้
พวกเขานั่งคุยกันไปสักพักเท็นก็ตัดสินใจเล่าเรื่องวันที่เขาทะเลาะกับวิวแล้วไปที่ห้องนิล
ให้กันย์ฟัง หลังจากที่ชั่งใจอยู่นาน ....
เพราะไม่บ่อยครั้งนักที่เขาจะยอมเปิดใจเล่าเรื่องเรื่องส่วนตัวให้คนอื่นฟัง

หลังจาฟังกันย์วางแก้วเบียร์ลงแล้วกระแอมเล็กน้อย “โห... มึงทำขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
เท็นพยักหน้าแต่ไม่ได้มองหน้ากันย์ “กูโมโหว่ะ....”
“นี่ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนกูเหมือนกัน กูเอาตีนไปลูบหน้ามึงแล้วนะเนี่ย”
กันย์เอามือที่ถือแก้วเบียร์มาชี้หน้าเขา ก่อนจะยกเบียร์ดื่มไปอึกใหญ่
เท็นมองกันย์สายตาพยายามบอกว่า ...กูก็เสียใจ
“โมโหขนาดไหนกูก็ทำไม่ลงหรอกว่ะ จับไอ้นิลกดเนี่ยนะ...” กันย์เบ้ปาก “แค่คิดกูก็นึกหน้ามันออกเลยว่ะ”
“ทำไมวะ” เท็นหันมาถาม
“กูก็พอรู้ว่านิลมันพยายามปกป้องวิว ส่วนเรื่องมันจะชอบหรือไม่ชอบวิว อันนั้นกูไม่รู้นะ”
กันย์ยกเบียร์ขึ้นดื่มแล้วพูดต่อ
“แต่กูเชื่อว่านิลมันไม่มีทางแย่งแฟนใครหรอก กูถึงบอกว่าต่อให้โกรธยังไงก็กูทำมันไม่ลง”
“มึงก็พูดได้นี่หว่า ไม่ได้โดนแบบกูนี่” เท็นส่ายหน้า
“เออ กูไม่ได้โดนอย่ามึง แต่กูก็รู้เรื่องที่ไอ้ธารมันจีบวิวเว้ย”
เท็นหันไปมองหน้ากันย์ “มึงรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“รู้ก่อนมึงอ่ะ” กันย์ก็มองหน้าเท็นกลับอย่างไม่กลัวอะไร “ธารมันก็มากินเหล้าแล้วก็ปรึกษากูแบบนี้แหละ”
“เออ เอาเข้าไป พวกมึงแม่งสุดตีนเลยว่ะ” เท็นทิ้งตัวลงไปหาพนักเก้าอี้
“กลายเป็นว่าพวกมึงรู้กันหมด ว่าไอ้ธารคบกับวิวพร้อมๆที่คบกับกู”
“กูรู้มากกว่านั้นอีก แต่มึงต้องเข้าใจว่าไอ้ธารก็เป็นเพื่อนกูเหมือนกัน กูทำได้ดีที่สุดก็เท่านี้นี่แหละ” กันย์พูด
“แต่นิลมันไม่รู้เลยนะ ธารมันบอกกับกูว่านิลก็รู้เรื่องพร้อมกับมึงนั่นแหละ”
เท็นหันไปมองกันย์ด้วยสายตาสุดเซ็งก่อนจะเอามือเสยผม แล้วหันไปบอกเด็กเสิร์ฟว่าขอเบียร์เพิ่ม
“กูว่ามึงอ่ะ น่าจะไปขอโทษไอ้นิลนะ” กันย์พูด
“เออ กูขอโทษมันแล้ว”
“มันว่าไงล่ะ”
“มันก็คงโกรธแหละแต่บอกว่าไม่เป็นไร” เท็นพูดแล้วฉุกคิดถึงเรื่องที่เขาพานิลไปนอนที่ห้องวันก่อน
เรื่องนี้เขาคงเล่าให้กันย์ฟังไม่ได้ เท็นถอนหายใจแล้วเอาเบียร์มาดื่มจนหมดแก้ว

“นิลมันก็ช่างใจดีเนอะ ถ้าเป็นกูนะกูจะจับมึงกดบ้าง เอาคืนว่ะ” กันย์หัวเราะ
เท็นยิ้มแล้วส่ายหน้า “นิลมันก็บอกว่ามันผิด ผิดตรงที่มันไม่เข้าใจตัวมันเอง ..อะไรของมันสักอย่าง”
“กูว่าไอ้นิลมันคงชอบวิวอยู่บ้างแหละ แต่มันคงไม่กล้า” กันย์แสดงความคิดเห็น
“กูก็ว่าอย่างนั้นแหละ”
“อ่านะ คนสวยก็แบบนี้แหละ ใครๆก็หลงเป็นธรรมดา ไอ้นิลมันคงรู้จักวิวดีว่ายังไงมันก็ตามวิวไม่ทันหรอก
หรือไม่ก็ไม่อยากจะตาม”
“ไม่หรอก กูว่านิลมันไม่กล้าจะรักใครมากกว่า” เท็นพูดพร้อมกับหันไปหยิบน้ำแข็งมาใส่แก้ว
“ทำไมวะ”
“ไม่รู้ดิ ไม่เคยเห็นมันมีแฟน” เท็นพูดแล้วเอาน้ำแข็งไปใส่แก้วกันย์ด้วย
“มึงก็ไปรับผิดชอบมันซะสิ ได้มันแล้วนี่” กันย์พูดขำๆแล้วยกแก้วมาขอชน
“คงไม่ต้องมั้ง ทำไปแล้วมันไม่ท้อง” เท็นพูดหลังจากชนแก้วกับกันย์แล้วยกเบียร์ดื่ม

.... .. ....

[cher7343]

หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลเลยหรอเนี่ย สงสารนิลจังเลย

สงสารเท็นด้วย เฮ้อออ เมื่อไหร่จะลงเอยกันได้นะ จะได้มีความสุขกันสักที

เท็นรู้ใจตัวเองเร็วๆนะยะ โด่เอ๊ย เดี๋ยวตบด้วยปากเลยหนิ

ฮิฮิ คนเขียนมาอัพเรื่องได้รวดเร็วโดนใจเค้ามากเลยอ่ะ อย่างนี้ต้องให้รางวัล มามะ

เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

[iforgive]

วิว...ทำได้เหี้ยมาก

เท็น..ทำได้เหี้ยกว่า

อ่านอีกรอบ  อย่าปล่อยให้ค้างนะ

[badcow]

อยากเอาตีนลูบหน้าคุณเท็นจังเลยครับ

[GoonKGiinK]

ดูๆไปเหมือนเท็นจะเลวกว่าวิวนะ

[khalwfarng]

วิวนี่แหละ  เหอๆ


เลวโพดๆ

[gupalz]

ยังคงยืนยันคำเดิม วิวแม่งเลวว่ะ
เท็น เอาสักอย่างเหอะ

[aimsun]

ขอบคุณทุกคอมเม็นต์ครับ   

มาทักทายกันอีกนะครับ

..........




แค่เพื่อน : นิล



วันอังคารนิลรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ผลดีของการเป็นไม่สบายก็คือทำให้เขาได้นอนเยอะขึ้นนั่นเอง
ธารโทรให้เขาออกไปเจอกันที่ร้านข้าวหลังมหาลัยตอนสิบเอ็ดโมง เพื่อจะได้ไปกินข้าวด้วยกัน

หลังจากนั้นเขาสองคนก็มามานั่งคุยกันที่โต๊ะหินอ่อนในสวนข้างตึกอยู่นานพอสมควร
จนกระทั่งธารลุกออกไปเข้าห้องน้ำได้สักพัก
“หายดีแล้วเหรอ” เสียงเท็นดังมาจากข้างหลัง
นิลหันไปมอง “อ้าว..” เขาหันกลับมาดูหนังสือแล้วพยักหน้า “หายแล้ว”
“ธารล่ะ” เท็นเดินเข้ามานั่งบนเก้าอี้อีกตัวข้างๆ ตรงข้ามกับตัวที่มีเป้ของธารวางอยู่
“ไปเข้าห้องน้ำ” นิลตอบ ตายังคงมองหนังสือแม้จะไม่ได้อ่าน
เท็นเงียบไปสักพักก่อนจะถามอีก “วันนี้จะไปทำงานหรือเปล่า”
“ไป..” นิลเงยหน้ามาตอบ “ขาดหลายวันแล้วเดี๋ยวเขาไล่ออก” เขายิ้ม
“ไม่เหนื่อยไง ทำงานดึกๆ” เท็นถามขณะเอาปากกานิลไปหมุนเล่น
“เหนื่อยดิ”
“แล้วทำทำไม ไม่ได้เดือนร้อนไม่ใช่เหรอ”
“อืม...” นิลพยักหน้าตามองหนังสือเช่นเดิม “ว่าจะเก็บตังค์ไปเที่ยว”
“ไปไหน ต่างประเทศเหรอ”
“เปล่า ในประเทศไทยนี่แหละ” นิลปิดหนังสือแล้ววางมันไว้บนโต๊ะ “กะว่าเรียนจบแล้วจะไปให้ทั่วเลย”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ” เท็นยิ้ม
“เออดิ” นิลยิ้มตอบ “ที่จริงอยากซื้อกล้องถ่ายรูปด้วย”
“อ้อ” เท็นพยักหน้า



ธารเดินเข้ามาที่โต๊ะแต่หน้าตาดูไม่ค่อยสบอารมณ์ ทั้งที่ก่อนลุกไปยังดีๆอยู่
“เป็นอะไรวะ หน้าบูดเลยมึง” นิลถาม
“เปล่า แค่ไปคุยโทรศัพท์มา” ธารตอบขณะหยิบเป้ขึ้นมาสะพาย
“แล้วจะไปไหนวะ”
“ไปซื้อของ” ธารตอบแล้วเดินออกไป
เขาไม่ได้ถามอะไรต่อคิดไปว่า ธารคงทะเลาะกับแฟนคนไหนสักคนทางโทรศัพท์
นิลนั่งอยู่กับเท็นอีกแปบเดียวแมกก็โทรเข้ามาหา
“มาเรียนไหวไหมพี่ วันนี้” แมกถามหลังจากเขากดรับสาย
“เออ ตอนนี้อยู่ข้างตึกแล้ว”
“อ้าว งั้นเดี๋ยวผมเดินไป” แมกพูดจบแล้วตัดสายไป ก่อนที่จะปรากฏตัวพร้อมกับกันย์ในไม่ช้า
“อ้าว มึงสองคนคืนดีกันแล้วเหรอวะ” กันย์แซวขณะนั่งลงตรงที่ของธาร
“กวนตีนตั้งแต่เจอหน้าเลยมึง” นิลว่า
“พี่นิลหายดีแล้วเหรอ” แมกเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม
“ดีแล้ว” นิลยิ้มตอบ “เฮ้ย เดี๋ยวก่อน เมื่อวานใครแม่งซื้อผ้าอนามัยมาให้กูวะ” นิลนึกออก
“อ๋อ..” แมกหัวเราะมองหน้ากันย์
“ไอ้แมก มึงนี่เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลย” กันย์ยิ้มทำท่าจะไปต่อว่าแมก
“พอเลยมึง ไอ้กันย์” เป็นไปตามที่เขาคาด “ซื้อมาทำเหี้ยอะไร กูใช้ไม่เป็นเว้ย” นิลหัวเราะ
“เออน่า เดี๋ยวกูหาคนสอนให้ เผื่อวันไหนมึงมาไม่ปกติ” กันย์พูดเท็นก็ยิ้มไปด้วย
“สาด อะไรของมึง” นิลส่ายหน้า
“น้ำลายไง เดี๋ยวมึงนอนน้ำลายยืดจะได้เอาไว้ซับ แห้งสนิทตลอดคืนเลยมึง” กันย์กวนตีน
“ยัดปากกูเลยไหมล่ะ” นิลพูด “แล้วซื้ออะไรมา ผักกาดกระป๋อง มาม่า หนักสุดกุนเชียง
นี่มึงซื้อของมาเยี่ยมคนป่วยหรือมึงจะตักบาตรเข้าพรรษาวะ” กันย์กับแมกยังหัวเราะไม่หยุด
“เออ เดี๋ยวมึงก็เอามาที่บ้านกูไง ทำกับข้ากินกัน ...ใช่ไหม” กันย์หันไปพยักหน้ากับแมก
“กูว่าและ ทำเป็นซื้อของมาเยี่ยมกู” นิลยิ้มแล้วหันไปมองเท็นที่กำลังหันมาที่เขาเช่นกัน
เขาจึงรีบหลบตา “แล้วใครซื้อแบร์นวะ”
“น้ำกับปลาออกคนละครึ่งพี่ ส่วนที่เหลือนิค พี่กันย์และก็ผมช่วยกันออก” แมกตอบ
“กูจะได้ขอบใจให้ถูกคน” นิลพูด
“ไม่ขอบใจกูเหรอวะ” กันย์ยิ้ม
“โห ซึ้งเลยมึง นี่ถ้าไม่ได้ของจากมึงกูไม่หายนะเนี่ย”

.....

[aimsun]

...
...

ตอนไปทำงานที่ร้านอาหาร  ฟ้าเข้ามาสอบถามอาการของเขาด้วยความเป็นห่วง
เธอบอกว่าให้เขาหยุดพักก่อนก็ได้ แต่นิลยืนยันว่าไม่ได้เป็นอะไร

หลังเสร็จงานขณะเดินกลับหอ เข้าซอยมาได้สักพักก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามา 
เท็น... เขาจึงกดรับสาย
“อ่า .. ว่าไง”
“รอด้วยดิ อยู่ด้านหลัง”
“อ้าว” นิลหันหลังกลับไปก็เห็นเท็นอยู่ไกลออกไปไม่มาก และกำลังเดินเข้ามาหาเขา
นิลเดินย้อนกลับไปนิดหนึ่งเท็นก็เดินมาถึงตัวเขาแบบไม่ได้เร่งรีบอะไร
“ว่าไง” นิลถามอย่างอารมณ์ดี
“เห็นเดินมาพอดี ตอนอยู่ใน 7” เท็นยิ้มตอบ “ไปกินบะหมี่กัน”
“หา...” นิลมองหน้าเท็นอึ้งๆเล็กน้อย “ร้านหน้าปากซอย อ่ะเหรอ”
“อืม ไปไหม”
“โห มื้อดึกเลยนะเนี่ย” ที่จริงเขาไม่ค่อยหิวเท่าไหร่
“กินหรือเปล่าล่ะ เดี๋ยวเลี้ยง”
“อ่านะ เลี้ยงก็กินดิ”
“เออ งั้นไป”
แล้วเขาสองคนก็เดินย้อนกลับไปที่หน้าปากซอยด้วยกัน
นิลรู้สึกดีใจที่เขาได้เพื่อน ... กลับมา
....


....

“ครับ” นิลรับโทรศัพท์ด้วยสภาพที่ยังไม่อยากจะตื่น
“นิล สะดวกคุยไหมครับ” คนโทรมาพูดอย่างสุภาพ
นิลจำเสียงได้แต่ก็เอาโทรศัพท์มาดูชื่อเพื่อความแน่ใจ
“คุยได้ครับพี่โต มีอะไรครับ” นิลพยายามทำเสียงเหมือนตื่นแล้ว
“โห ตื่นสายจังเลย แต่เดี๋ยวพี่โทรไปใหม่ก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรคับพี่ ว่ามาได้เลยผมโอเคครับ”
“เออ พอดีพี่ได้รับงานจากเพื่อนว่าจะมีนักเขียนสารคดีฝรั่ง
เขาจะมาถ่ายภาพในเมืองไทยไปลงหนังสือ แล้วเขาจะไปเพชรบุรีพี่ก็เลยโทรมาชวน ว่าจะไปไหม”
“อืม... วันไหนครับพี่”
“วันศุกร์กับวันเสาร์ ค้างคืนนึง”
“แล้วให้ผมไปทำอะไรบ้างอ่ะครับ” นิลเริ่มสนใจแต่เขาจำเป็นต้องขาดเรียนวันศุกร์
ดีที่คร์อสภาษาอังกฤษของเขาจบไปแล้ว
“ก็แนะนำสถานที่สำคัญๆ หรืออะไรที่เขาต้องดูประมาณนั้นอ่ะ”
“โหพี่ ผมพูดอังกฤษไม่เก่งอ่ะดิ”
“ไม่เป็นไร พี่ไปด้วยเรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พี่แค่อยากให้แนะนำข้อมูล”
“อ้อ งั้นก็ไม่มีปัญหาครับ”
“งั้น นิลพอจะมีเวลาว่างไหม พี่จะนัดมาคุยรายละเอียดหน่อย”
“วันนี้ก็ได้ครับ แต่  5 โมง ผมต้องไปทำงานที่ร้านพี่ฟ้า พรุ่งนี้ก็เหมือนกัน”
“พรุ่งนี้พี่ไม่ว่าง งั้นวันนี้นิลมาเจอพี่ร้านกาแฟตรงราชดำเนิน ตอนบ่ายโมงได้ไหม”
“โอเคครับ ที่ร้านเดิมนะ”
“แล้วเจอกันครับ”
หลังจากกดวางสายนิลก็ดูเวลา เผื่อจะเหลืออีกสักชั่วโมงให้นอนต่อ
แต่ปรากฏว่าไม่น่าจะทันเขาเลยต้องจำลุกขึ้นไปอาบน้ำในที่สุด
....
....



โตเป็นเพื่อนกับฟ้าเพราะเรียนการท่องเที่ยวมาด้วยกัน โตมีธุรกิจส่วนตัวร่วมกับครอบครัว
และทำงานเป็นนักเขียนและงานอิสระอีกหลายอย่าง
นิลเองเป็นคนชอบการเดินทางและชอบเรื่องราวเกี่ยวกับสถานที่ต่างๆ พอได้คุยกับโต
เลยมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนข้อมูลเป็นที่ถูกใจกัน หลังจากนั้นโตก็มีงานเล็กๆน้อยมาให้นิลช่วยทำบ้าง
เป็นครั้งคราว และก็ได้รับค่าตอบแทนเป็นเงินหรือไม่ก็หนังสือดีๆหลายเล่ม
นิลมาถึงร้านกาแฟก่อนเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง เขาจึงไปสั่งกาแฟมานั่งกินเพื่อรอเวลา จนกระทั่งโตมาถึง


“สวัสดีครับพี่โต”
“สวัสดีๆ” ชายตัวอ้วนๆเดินเข้ามาทักทาย แล้วเลยไปสั่งกาแฟก่อนจะกลับมานั่งตรงข้ามกับเขา
“มานานหรือยัง” โตถาม
“พักนึงแล้วครับพี่” นิลเอนหลังทำตัวสบายๆ
“อ่ะ คุยธุระดีกว่าเนอะ” โตพูดแล้วก็เอาถุงที่ใส่หนังสือเอาไว้ยื่นให้นิล “นี่เป็นหนังสือที่เขาเขียน”
นิลรับมาแล้วเอามาเปิดออกดู “ชื่อชอร์น..เหรอครับ”
“อืม ใช่..” โตดื่มกาแฟเว้นจังหวะให้นิลได้อ่านดูรายละเอียดของหนังสือ “คนอเมริกัน”
“เขาถ่ายรูปสวยเนอะ โห ...” นิลตาโตหลังจากได้เห็นรูปภาพสวยๆของบางที่ที่เขาเคยไปแล้ว
แต่ไม่คิดว่าจะมีคนถ่ายรูปออกมาสวยขนาดนี้
“อืม เล่มนี้เขาทำเกี่ยวกับทางเหนือ ลาวและก็พวกอะไรทางเหนือๆขึ้นไปโน่นน่ะ” โตอธิบาย
“อ้อ ครับ” นิลยังสนใจรูปภาพในหนังสืออยู่
“แต่คราวนี้เขาจะทำเกี่ยวกับภาคกลางของ”
“พวกอะไรอ่ะคับ”
“ก็พวกวัดอะไรแบบนั้นแหละ”
“ทำไมไปเพชรบุรีล่ะครับ” นิลปิดหนังสือแล้ววางไว้บนโต๊ะ
“พี่แนะนำเอง ตอนแรกว่าจะพาไปอยุธยา แต่ชร์อนมันบอกว่ามันไปมาแล้ว”
“อ่านะ แล้วผมต้องหาข้อมูลอะไรบ้าง”
“ก็หารายชื่อสถานที่ที่มันโอเคๆมาแล้วกัน และก็ประวัติด้วยนะ ปรินท์มาให้พี่วันเสาร์หน้านะ
เดี๋ยวพี่จะเอาไปทำเป็นภาษาอังกฤษอีกที แล้วพอถึงวันก็ไปเป็นสตาฟให้เขา”
“แล้วไปวันศุกร์ไหนนี่”
“วันศุกร์หน้าโน้น ศุกร์ที่จะถึงนี้ยังไม่ไป”
“อ๋อครับ” นิลพยักหน้า
“แล้วนิลก็จำข้อมูลไว้ด้วยแล้วกัน เดี๋ยวตอนไปก็อธิบายมา พี่จะแปลให้เขาฟังเอง”
“อ่าครับ” นิลพยักหน้าแสดงอาการเข้าใจ
“เพชรบุรีผมเคยไปแล้วนะ อาจารย์พาไปดูพวกเรือนไทย แต่ถ้าอยากได้งานศิลปะเดี๋ยวผมต้องหาดูก่อน”
“เฮ้ย แถวนั้นวัดเยอะ หาไม่ยากหรอก แต่พอดีพี่ไม่มีเวลาทำเลยวานนิลนี่แหละ”
“ครับได้ ไม่เป็นไร”
“หนังสือเล่มนี้ พี่ให้นิลเป็นค่าตอบแทนด้วย”
“จริงดิพี่ ขอบคุณครับ” นิลหยิบหนังสือมาเปิดดูอีกรอบ
“และก็เงิน พี่ให้สองพันนะ”
“โอเคครับพี่ แต่เยอะไปไหมเนี่ย ผมว่ามันไม่คงไม่ได้ยากอะไร”
“เอาเหอะนะฝรั่งรวย”
“งั้นพี่ก็ให้ผมสักหมื่นนึงดิครับ” นิลเก็บหนังสือใส่ถุงอย่างดี
“ไม่ต้องทำและ เดี๋ยวพี่ทำเองดีกว่า” โตส่ายหน้าและหัวเราะ
....
....



คาบเรียนตอนบ่ายวันอังคาร หลังสอนเสร็จอาจารย์ก็สั่งงานแล้วเดินออกจากห้องสอนไป
โดยอาจารย์ได้เขียนหัวข้อทิ้งไว้บนกระดาน ซึ่งเป็นงานสำหรับส่งก่อนสอบปลายภาค
เมื่อเป็นงานกลุ่มและต้องแบ่งหัวข้อกัน พวกเขาเลยต้องแบ่งกลุ่มกันเอง
“นิล ให้กูอยู่ด้วยนะ” กันย์พูดท่ามกลางบรรยากาศเจี๊ยวจ๊าวภายในห้อง
“เออ แต่กูยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่กับใครบ้าง” นิลตอบ
“นี่ไง ก็มีกู มึง ไอ้ธาร และก็ไอ้เท็น พอดีเลยสี่คน” กันย์มองไปตามคนที่พูด
นิลหันไปมองเท็นกับธารที่นั่งมองมาที่เขาเฉยๆไม่ได้พูดอะไร
“อืม ก็ดี” นิลพยักหน้าแล้วหันไปจดหัวข้องานบนกระดานต่อ
“โถ่ พี่กันย์แล้วผมอ่ะ” เสียงแมกเรียกร้อง แต่นิลไม่ได้หันไป
“โน่นเลยกลุ่มมึง ไปอยู่กับไอ้นิค” กันย์ตอบ
“อยู่กลุ่มนิคก็ดีนะ มีสาวๆมดงานอยู่ด้วย” ธารไปช่วยสนับสนุน
“อะไรอ่ะพี่ธาร พูดแบบนี้กะจะกินแรงกันเลยนะ” เสียงน้ำต่อว่า
“แหม น้ำเก่งนี่นา นี่ถ้าไม่ติดว่าไอ้นิลมันดึงตัวไว้พี่ไปอยู่กลุ่มเดียวกับน้ำนะเนี่ย” ธารพูดแล้วเอามือมาจับที่ไหล่เขา
“เฮ้ยๆ” นิลขยับออก “กูยังไม่ได้พูดอะไรเลย” เขายังจดงานไม่เสร็จ
“นิล มึงเลือกหัวข้อหรือยัง” กันย์ถาม
“ยังๆ หัวหน้าห้องมันว่าไงอ่ะ” นิลตอบ
“เออ เดี๋ยวกูไปถามให้” กันย์ว่าแล้วก็เดินออกไป
....



หลังตกลงกันได้ก็เป็นอันแยกย้าย เขา เท็น กันย์และแมกเดินกลับมาทางเดียวกัน
ระหว่างนั้นนิลก็หันไปคุยกับเท็น
“เท็น เดี่ยวกูจะไปทำงานที่เพชรบุรีว่ะ” นิลถาม เพราะบ้านเท็นอยู่ที่เพชรบุรี
“งานอะไร”
“พานักเขียนสารคดีไปถ่ายภาพ”
“อืม..” เท็นพยักหน้า “ไปเมื่อไหร่”
“ศุกร์หน้า ไปค้างคืนนึง กลับวันเสาร์”
“ต้องขาดเรียนอ่ะดิ”
“ใช่ๆ ต้องขาดวันนึง”
“นิล มึงจะไปไหน” กันย์เข้ามากอดคอส่วนแมกเดินรั้งท้ายอยู่
“ไปทำงาน รับจ๊อบว่ะ” นิลตอบ
“ว้าว.. ขายตัวเหรอวะ” กันย์พูดกวน
“ไอ้สาด กูจะไปเพชรบุรีพาฝรั่งไปถ่ายรูป”
“ถ่ายรูปไรวะ โป๊ป่าว..ไปด้วยดิ” กันย์ว่า
“ไปวัดเว้ย”
“เออ งั้นกูไม่ไปและ” กันย์พูดแล้วก็ถอยไปคุยกับแมก
“หัดเข้าบ้างเหอะมึงวัดอ่ะ หรือจะรอเข้าตอนเขาแบกไปเผาเลยทีเดียว” นิลหันไปว่าแล้วก็ยิ้มกวนตีนให้กันย์
“ค-ยดิ แช่งกู” กันย์ต่อว่า
“เออ ว่าจะถามอะไรหน่อย” นิลหันมาคุยกับเท็น
“อะไรอ่ะ” เท็นยิ้ม
“พอดีเขาให้ดูแผนที่ไปด้วย มันมีบางที่อยากให้ช่วยดูหน่อย”
“ได้”
“ว่างตอนไหนอ่ะ” นิลถาม
“ก็แล้วแต่”
“เออ งั้นพรุ่งนี้ได้รึป่าวหลังเลิกเรียน”
“หลังเลิกเรียนไปเล่นบอล แต่ทุ่มนึงอ่ะได้”
“งั้นก็โอเค ทุ่มนึงพรุ่งนี้” นิลพูดแล้วก็หันไปบอกลากันย์กับแมก เพราะหอเขาต้องเดินไปอีกทาง


....>>

[gupalz]

 

[O_cha]

ใกล้ถึงตอนผีหลอกละ... หุหุหุ
รอๆๆๆๆๆ ครับ

[aimsun]

55555 จำได้ด้วย

..........



นิลนั่งอยู่บนเตียงและตัดสินใจอยู่นาน ว่าจะทำยังไงเรื่องที่นัดกับเท็นไว้
เพราะเขาต้องพาเท็นขึ้นมาบนห้อง จะเปลี่ยนใจโทรไปเลิกนัดก็ดูแปลกๆ
ตอนนี้เขารู้สึกยังไม่พร้อมที่จะอยู่ตามลำพังกับเท็นยังไงก็ไม่รู้

นิลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจ้องดู คิดว่าจะโทรไปชวนกันย์ให้มาด้วย ระหว่างที่นิลยังไม่กดโทรศัพท์สักที
ในใจเลยนึกไปถึงเรื่องแฟนใหม่ของเท็น ...
เพราะยังไงเท็นก็มีแฟนคนใหม่ไปแล้วเรื่องที่เท็นจะมาชอบเขามันคงไม่ใช่


... เฮ้ย  เท็นจะมาชอบเขาได้ยังไง

นิลส่ายหน้าเบาๆเพื่อลบความคิดนั้นออกไป ไม่รู้ว่าจะเรียกว่ากลัวได้หรือเปล่า
แต่ยังไงเขาก็จะไม่คิดในทางนั้นกับเพื่อน นิลพยายามบอกตัวเอง

“เฮ้ยกันย์ มึงอยู่ไหนวะ” นิลถามหลังจากกดโทรไปหาเพื่อน
“อยู่ห้องแล้ว มีอะไรวะ”
“เล่นบอลเสร็จแล้วเหรอ”
“เออ เพิ่งกลับมาสักพัก”
“วันนี้มากินเบียร์ห้องกูไหม กูเลี้ยง”
“อารมณ์ไหนวะมึง แต่ก่อน ไม่เคยเห็นชวน”
“มาป่าวล่ะ”
“ไม่ได้ว่ะ คืนนี้กูจะไปแดกกะเพื่อน มีสาวไปด้วย”
“โห แม่งทิ้งกูเลย” นิลตัดพ้อ
“มึงจะไปรึเปล่าล่ะ” กันย์ชวนเสียงใส
“ไม่ได้ว่ะ เท็นมันจะมาช่วยกูดูงาน”
“อ้อ ถึงว่าจะชวนกู ไม่เอาหรอกกูไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ”
“ไอ้สัด ปากดีมึงนี่”
“เออ ยังไงก็รีบฝื้นฝูความสัมพันธ์กันซะนะ กูเอาใจช่วย”
“เชี่ยนี่ ความสัมพันธ์อะไรของมึง”
“อ้าว มึงไม่เคยมีความสัมพันธ์อะไรกันเหรอ โถ่.. ก็ก็นึกว่ามี” กันย์พูดแล้วก็ส่งเสียงหัวเราะมาตามสาย
“พอเลยมึง ไม้ต้องพูดละ น่ารำคาญ” นิลทำเสียงไม่พอใจหน่อยๆ
“อ่านะ”
“เออ แค่นี้แหละ” นิลกดวางสายไป แล้วเท็นก็โทรเข้ามาพอดี

นิลกดรับสาย “เออ ว่าไง”
“เดี๋ยวจะไปสายหน่อยนะ จะไปทำธุระก่อนแปบนึง” เท็นพูด
“ไม่เป็นไร แล้วแต่เลย”
“งั้นเดี๋ยวถึงแล้วโทรไป”
“เออ..”
หลังจากวางสายนิลก็ทิ้งตัวลงไปนอนแผ่บนเตียง ..มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เขาคิดในใจ

...




“ถ้าจากตรงนี้ไปตรงนี้ไกลไหม” นิลถามมือชี้ตามแผนที่ในจอคอมพิวเตอร์
“ตรงไหน วัดอะไร” เท็นถาม
นิลก้มดูรายการที่เขาจดไว้ “วัด... พระนอน อยู่ตรงเขาวัง”
“อ้อ ไม่ไกล วัดนี้จะอยู่ข้างๆเขา ถัดไปมันจะเป็นวัด....สระบัว” เท็นอธิบายขณะชี้แผนที่ให้ดู
“เออ..ว่ะ วัดสระบัวเขาบอกว่าเป็นวัดเก่า มีอะไรน่าสนใจวะ” นิลละจากจอคอมฯแล้วหันไปถาม
ปรากฏว่าเท็นก็กำลังเอามือเท้าโต๊ะแล้วก้มลงมาพอดี
“ไม่รู้ดิ มันเหมือนจะมีนะ เคยแต่ขับรถผ่าน” เท็นพูด หน้าอยู่ใกล้ๆจนนิลรู้สึกประหม่าไปเอง
“อืม เดี๋ยวลองไปดูอีกทีแล้วกัน” นิลพูดแล้วก็ก้มลงไปทำเป็นควานหาอะไรในลิ้นชักด้านข้าง
“มันมีที่นึงนะ เคยขับรถผ่าน” เท็นผละตัวออกไป
“ที่ไหนเหรอ” นิลหันไปถาม
“เป็นวัดร้าง มันจะมีเจดีย์อยู่บนฟุตบาทริมถนนเลย” เท็นพูด
“วัดอะไรวะ” นิลทำหน้าสงสัย
“ออกมาดิ เดี๋ยวดูให้” เท็นสะกิดไหล่เขา
นิลลุกขึ้นมาเพื่อให้เท็นเข้าไปนั่งแทนที่
“เออ เท็น เดี๋ยวกูออกไปซื้ออะไรกิน จะเอาอะไรไหม”
“ไม่อ่ะ” เท็นหันมาตอบ นิลพยักหน้าให้แล้วเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์
“เออ งั้นเดี๋ยวมา” นิลพูดหลังจากออกไปยืนหน้าห้องแล้วปิดประตู



เขาถามตัวเองว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่ให้เท็นมาช่วยดูงานให้ ว่าจะไม่คิดอะไรมากแล้วแท้ๆแต่ทำไมมันก็คิดอยู่ได้

มีหนำซ้ำยังมัวแต่คิดถึงแต่เรื่องบ้าๆที่เท็นเคยทำกับเขาอีก .....


นิลถอนใจมองท้องฟ้าที่โล่งไม่มีเมฆ อากาศไม่หนาวแต่ก็เย็นสบาย
หลังสอบปลายภาคนิลวางแผนเดินทางขึ้นเหนือ ไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นมันจะยังหนาวอยู่ไหม
แต่ยังไงเขาก็ยังอยากไปอยู่ดี ไปนั่งรถเที่ยวเล่นให้สบายใจมันคงจะดีไม่น้อย

“แล้วกู จะลงมาซื้ออะไรวะเนี่ย” นิลบ่นกับตัวเองแล้วก็เอียงหัวเซงๆ

....
....

หลังจากนิลขึ้นมาบนห้องพร้อมด้วยขนมไร้สาระอีกเล็กน้อย เขาก็กลับมาคุยกับเท็นเรื่องงานต่อ
จนกระทั่งเขาได้ข้อมูลจากเท็นมากพอสมควรแล้ว
“โอเค ขอบใจมาก” นิลพูดขณะกดเซฟงาน
“ไม่เป็นไร” เท็นพูด ขณะนั่งบิดขี้เกียจอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเขา
“เล่นบอลเสร็จแล้วมานี่เลยรึเปล่าวะเนี่ย” นิลหันไปพูดกับเท็นที่ยังใส่ชุดบอลอยู่
“เปล่า ไปหาพิมก่อน” เท็นตอบ
“อ๋อ” นิลพยักหน้าอย่างเข้าใจว่าเท็นคงหมายถึงแฟนที่เพิ่งคบกัน
“แล้วจะกลับเลยหรือเปล่า” นิลถาม
“ไล่แล้วเหรอ” เท็นยิ้มแต่ดูแล้วอย่างกับคนฝืนยิ้ม
“เปล่า ก็ถามไง เห็นยังไม่ได้อาบน้ำ”
“อาบที่นี่ได้ไหม” เท็นถามแล้วหันไปมองห้องน้ำ
“ก็.. ได้” นิลหันไปทำหน้างงๆ แต่เท็นก็ไม่ได้สนใจอะไร
“กี่โมงแล้ว” เท็นถาม
“ห้าทุ่มครึ่ง” นิลตอบหลังจากมองเวลาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์
“พรุ่งนี้มีเรียนเช้านี่หว่า” เท็นพูดแล้วหาว “นอนนี่ได้ป่าววะ ขี้เกียจเดินกลับ”
นิลรู้สึกแปลกๆกับคำพูดเท็น แต่ก็ได้แต่เกาหัวแล้วหันไปบอกเท็นว่า “...เออได้”
“งั้นยืมผ้าเช็ดตัวหน่อย” เท็นพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียง
“เฮ้ยๆ มีอีกผืนในตู้เดี๋ยวหยิบให้” นิลพูดแล้วรีบลุกไปที่ตู้เสื้อผ้า
“ไม่ต้องหรอก ของมึงก็ใช้ได้” เท็นพูดก่อนไปหยิบผ้าเช็ดตัวของเขามาพาดไว้บนบ่า
เสื้อถูกถอดโยนไปใส่ไว้ในตระกร้าเขาเรียบร้อย
“มันเปียกอ่ะดิ เอาอันนี้ไปดีกว่า” นิลพูดพร้อมกับยื่นอีกผืนให้
“เออน่า เก็บไปเหอะ” เท็นพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
นิลจึงต้องเก็บผ้าเช็ดตัวเข้าที่เดิมอย่างช่วยไม่ได้
แล้วเดินไปจัดการกับคอมพิวเตอร์ให้เรียบร้อยก่อนจะปิดเครื่อง แล้วไปนั่งบนเตียงเปิดทีวีดู

...ธารก็มานอนห้องเขาบ่อยไม่เห็นจะมีอะไรเลย นิลสรุปความคิดในหัวแล้วนั่งดูทีวีไป

“มีเสื้อตัวใหญ่ๆหน่อยไหมวะ” เท็นพูดขณะเลือกดูในตู้เสื้อผ้าของนิล
“มีดิ” นิลว่าแล้วก็ลุกเข้าไปหาเท็นที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่
ถึงจะไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรมากมาย แต่การที่ได้อยู่ใกล้ๆกันในสภาพแบบนี้มันก็ทำให้เขาเขินๆ

“เอ้า” นิลคว้าเสื้อตัวนึงโยนไปให้เท็น
เท็นรับไว้แล้วลองกางดู “มันเล็กไปอ่ะดิ ใหญ่กว่านี้หน่อยดิ”
“เฮ้ย จะเอาใหญ่แค่ไหนวะ” นิลบ่น
“มันคับแล้วนอนไม่สบาย” เท็นเอาเสื้อตัวนั้นกลับไปแขวนที่เดิม
“เออ..ตัวที่มึงใส่อยู่ไง” เท็นพูดขณะมองมาที่เขา
“ซะงั้น ทำไมวะเนี่ย” นิลลองกลับไปหาเสื้อตัวใหญ่ๆที่เขามักจะใช้ใส่นอน
แต่ปรากฏว่าเขาใส่หมดแล้วและยังไม่ได้ซัก

“เออๆ” นิลว่าแล้วก็ถอดเสื้อตัวที่ใส่ออกแล้วส่งให้เท็น
เขาหยิบเสื้ออีกตัวมาใส่แล้วก็เดินออกไปนั่งดูทีวี
หลังจากใส่เสื้อเสร็จเท็นก็เข้ามานั่งข้างๆ “จะนอนหรือยัง” เท็นถาม
นิลหันไปมอง เท็นที่ใส่เสื้อยืดตัวเมื่อกี้ของเขากับกางเกงขาสั้น ผมยังชื้นๆอยู่ .....
.....
“เดี๋ยว ...แต่มึงนอนก่อนก็ได้” เขาเรียกสติกลับมา
“อืม..” เท็นว่าแล้วก็นอนลงไปข้างๆเขา
“เขยิบไปนอนข้างในดิ” นิลหันไปว่า แต่เท็นก็นิ่งไม่ได้ทำตาม
นิลจึงลุกขึ้นไปปิดทีวีและเดินไปตั้งปลุกที่โทรศัพท์ ก่อนจะปิดไฟแล้วเข้าไปนอนชิดด้านใน

นิลหลับตาพยายามทำใจให้หลับ แต่ก็ยังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนหวนนึกถึงวิว
แฟนเก่าของคนที่นอนข้างๆ นับแต่ที่วิวเลิกกับเท็นไปเขาก็ไม่ค่อยได้คุยกับวิวเท่าไหร่
แม้จะได้เจอกันบ้างแต่ก็ไม่ได้คุยกันยืดยาวเหมือนเคย มีแต่คำทักทายไต่ถามทุกข์สุขกัน
และก็เดินจากไป ...
ลึกๆแล้วนิลยังคงเป็นห่วงวิวอยู่ เพราะเรื่องที่บ้านของวิวเป็นเรื่องเดียวที่เขาไม่สามารถจะช่วยอะไรได้เลย

“เฮ้ย..” นิลอุทานเบาๆ แล้วลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะมีคนเอามือวางอยู่บนตัวเขา
... เท็น มึงจะทำอะไรเนี่ย นิลคิดอยู่ในใจแต่ก็ไม่กล้าถาม
หน้าของเท็นอยู่ใกล้ๆไหล่ซ้ายของเขา ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ....เขาพยายามจะขยับตัวออก
... เฮ้ย หรือมันจะ ... แต่ไม่หรอกวันนี้มีสติตั้งตัวได้ นิลเอาศอกไปแตะที่เท็นเบาๆสองสามที
เท็นขยับตัวนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้เอาแขนออกไป
... มันหลับหรือมันแกล้งวะ ถ้าผลักออกแล้วมันตื่นกูจะทำตัวยังไงเนี่ย
นิลหัวใจเต้นแรงขึ้นสายตาพยายามหันมองผ่านไปในความมืด
... มันก็เหมือนจะหลับอยู่นี่หว่า เดี๋ยวมันเมื่อยก็คงถอยไปเอง

แต่แล้วคนกอดก็กระชับวงแขนขึ้น พร้อมกับเขยิบเอาหน้าเข้ามาบนไหล่
... เวรละ นิลบ่นในใจแต่ไม่รู้จะทำยังไง
..
...
....
.....
......

[khalwfarng]

ต่อบ่อยๆนะฮัฟ เพิ่งอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก

ติดงอมแงม  เอร๊ยยยย !!!

ชอบมากอ่ะค่ะ   

[gupalz]

มันจะได้เสียกันอีกรอบมั้ยเนี่ยย

[aimsun]

หุหุ

.........



นิลตื่นขึ้นมาด้วยการอาการอยากนอนต่อเต็มที่ แต่เพราะเสียงโทรศัพท์ปลุกดังรบกวน
แถมด้วยอาการหนักอกแปลกๆ เขารู้สึกมือใครเอามือมาปิดตาอยู่เลยเอามือผลักออกไป
และมือเขาก็จับไปโดนผมใครบางคนที่นอนเอาหัวทับอกเขาอยู่
....เท็น นิลจึงสะดุ้งตัวขึ้นอย่างเร็ว

“โอ๊ย..” นิลร้อง เพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่เท็นรู้สึกตัวและเงยหน้าขึ้นพอดี
หัวจึงมากระแทกกับคางของเขา
“อืม..” เท็นลุกขึ้นมานั่งจับหัวมองเขาอย่างงงๆ

นิลคลานข้ามขาเท็นไปกดหยุดเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ แล้วมองกลับไปที่เท็นด้วยอาการงัวเงียนิดหน่อย
นิลรู้สึกเปียกๆที่เสื้อจึงเอามือจับดู ก็พบว่ามีน้ำเปียกๆเยิ้มอยู่ที่หน้าอก
“เฮ้ย ไอ้เท็น..มึง” นิลดึงเสื้อตึงๆให้ออกจากตัว ตามองไปที่เพื่อนที่นั่งเอามือเช็ดปากอยู่
“น้ำลายยืดเลย ไอ้บ้าเอ้ย” นิลว่าแล้วก็ลุกไปถอดเสื้อโยนใส่ตะกร้า
ก่อนจะไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป








พอนิลอาบน้ำเสร็จเท็นก็ออกไปแล้ว เขาไม่ได้ตกใจอะไรเพราะได้ยินเสียงปิดประตูขณะที่เขาอยู่ในห้องน้ำ
นิลแต่งตัวเสร็จก็ออกจากห้องเดินไปที่มหาลัย เขาแวะซื้อของกินใน 7 แล้วไปที่ตึกเรียน

“เจอมึงตอนเช้าๆแล้วกูจะซวยไปทั้งวันมั๊ยวะ” นิลทักธารที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างระเบียงทางเดิน
“เจอหน้าหล่อๆอย่างกู ต้องโชคดีต่างหาก” ธารหันมายิ้มปากคาบหลอดดูดนมอยู่
“ยังไม่มีใครมาเลยหรือวะ” นิลนั่งลงข้างๆธารแล้วหยิบแซนวิชขึ้นมากิน
“เจอไอ้นิคกับไอ้ต้อมอยู่ข้างล่าง” ธารตอบ
“วันนี้กูอาบน้ำสบายใจโครต น้ำแม่งเย็นอาบเสร็จแล้วก็ตื่นเลย” นิลเล้าพลางแกะห่อแซนวิช
“หนาวเชี่ย กูไม่อยากจะอาบ” ธารว่าแล้วก็แย่งแซนวิชไปจากมือนิล
“เฮ้ย” นิลร้อง “จะแย่งทำไมวะ” เขายื่นมือไปคว้าคืนแต่เอาไม่ได้
“น่าอร่อยว่ะ” ธารพูดแล้วก็หัวเราะทำท่าจะกิน
“ส่งคืนมาไอ้เลว” นิลเรียกร้อง แต่ธารก็กัดหนึ่งคำเข้าปากไปต่อหน้าต่อตา
“แม่ง...” นิลคว้าอีกครั้งแต่ธารเอาแขนออกห่าง จังหวะนั้นเขารู้สึกเหมือนจมูกของธารมาแตะที่แก้มเบาๆ

“เฮ้ย อะไรวะ” นิลร้องเอาหลังมือเช็ดแก้มเข้าใจว่าคงเป็นเรื่องบังเอิญ ธารก็หัวเราะและยังกินแซนวิชต่อ
“อะไรวะ ขอกินหน่อยทำเป็นหวง” ธารพูดแล้วก็ส่งแซนวิชที่เหลือครึ่งเดียวกลับมา
“ทีหลังกูจะแดกให้หมดก่อน” นิลรับแซนวิชอีกครึ่งนั้นกลับมากินอย่างเสียไม่ได้
“เลวได้ใจเลยมึง” นิลบ่นอีก ขณะที่ธารยังยิ้มอยู่อย่างมีความสุขสุดฤทธิ์
“เฮ้ย กาแฟอร่อยรึเปล่าวะ” ธารหยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาดู
นิลหันไปคว้ากลับคืนมา “พอเลยมึง ทีหลังบอก เดี๋ยวกูซื้อมาเผื่อ”
“เออ ดีๆ” ธารพูด
“กูประชดว่ะ ไม่ได้พูดจริง” นิลส่ายหน้าเซ็งๆ หันไปเห็นแมก นิค และต้อมกำลังเดินเข้ามา
“พี่นิล รู้จักหอสมุดแห่งชาติรึเปล่า” แมกถามหลังจากนั่งลงข้างๆ
นิลพยักหน้าตอบ “ทำไมอ่ะ”
“ไปยังไงพี่” แมกถามต่อ นิคกับต้อมส่งสายตาแบบคาดหวังในคำตอบ
“แทกซี่ดิ” นิลตอบแล้วเปิดกาแฟกิน
“ขอบคุณครับพี่” แมกหัวเราะแล้วก็ยกมือไหว้
“อืม ไม่เป็นไร” นิลพยักหน้าให้แล้วดื่มกาแฟ
“คือผมจะถามว่าอยู่ที่ไหน” นิคยิ้มขณะหันมาถาม
“อยู่ตรงเทเวศร์” นิลตอบ “แล้วจะไปทำไมวะ”
“ก็ต้อมมันบอกว่าในหอสมุดแห่งชาติน่าจะมีข้อมูล เรื่องงานกลุ่มเมื่อวานน่ะ” แมกตอบ
“ใช่พี่ พี่รหัสผมบอกมา” ต้อมพูด
“แล้วที่หอสมุดเราไม่มีเหรอวะ ค้นปริญญานิพนธ์เก่าๆด้วยก็น่าจะได้” นิลพูด
“ก็มีนะพี่ แต่มันซ้ำๆ จะได้คะแนนน้อย” ต้อมพูด
“อ้อ” นิลพยักหน้า
“เราไปหากันบ้างไหม” ธารหันมาถาม
“จะไปวันไหนกันวะ” นิลหันไปถามแมก
“วันเสาร์พี่” แมกตอบ
“วันเสาร์กูไม่ว่างว่ะ ต้องเอางานไปส่ง มึงชวนไอ้กันย์ไปพร้อมกับพวกนี้เลยดิ” นิลหันไปคุยกับธาร
ธารมองหน้าเขาแบบไม่ค่อยสบอารมณ์ “เออก็ได้” ธารพยักหน้าตอบเซ็งๆ
“เอาน่า เดี๋ยวถ้ามึงไปแล้วหาไม่ได้ กูจะไปดูที่หอสมุดมหาลัยอื่นเอง” นิลตบบ่าธารเบาๆ



..... .. .....

[GoonKGiinK]

เจ้าพระคุณขอให้ได้ทีเถอะ 

[fuku]

แอ๊ อีกหลายตอนเลย เค้ารออยู่น้า

[aimsun]

กลัว : ธาร



“......ก็เป็นเพราะกลัวไม่เป็นเหมือนวันก่อน
กลัวไม่เป็นอย่างใจหวัง ...
เก็บส่วนลึกของใจไว้ห่าง ไม่คู่ควรกับใคร...”


ระหว่างทางกลับบ้าน ธารนั่งอยู่บนรถเมล์ฟังเพลงจากคลื่นวิทยุที่รถเมล์เปิด
เขาถอนใจแล้วนึกถึงเรื่องราวในอดีตไปเรื่อยเปื่อย ...ทำไมนะชีวิตเขามันถึงน่าเบื่อแบบนี้

...หลังจบม.ปลาย ธารไปเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ
แต่ก็ติดเที่ยวเล่นเพราะเป็นครั้งแรกที่เขาได้รับอิสระให้ได้ออกไปอยู่นอกบ้าน จนในที่สุดก็โดนรีทายน์

ถึงพ่อแม่จะตำหนิอย่างหนักและโดนเพิกเฉยอยู่เกือบสองปี จนตัดสินใจขอสอบเข้าที่ใหม่
เพื่อจะเรียนต่อให้จบปริญญาตรี
พ่อกับแม่ยอมให้โอกาสอีกครั้งแต่ก็มีข้อแม้ว่าต้องอยู่บ้าน ทุกวันธารจึงต้องนั่งรถออกจากบ้านตั้งแต่เช้า
เพื่อหนีปัญหารถติด แต่ปัญหานี้ก็ไม่เคยแน่นอน
กว่าจะถึงบ้านบางวันก็ต้องใช้เวลานานกว่า 2 ชั่วโมง ถึงจะเบื่อหน่ายแต่ก็เป็นสิ่งที่เขาต้องทน...

....
....




 “พี่ธาร วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่จะพาไปกินข้าวข้างนอกนะ แต่จะกลับมาพาไปตอนมืดๆ”
ฝนน้องสาวของเขาพูดขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินเข้าบ้านมา
ธารเห็นฝนอยู่ในครัวจึงเดินเข้าไปดู “อืม มากี่โมงล่ะ” ธารหยิบผลไม้ที่น้องปอกไว้มากิน
“เห็นว่าสองทุ่ม” เธอตอบ “ทำไมชอบแย่งกินจังเนี่ย” ฝนบ่นขณะกำลังปอกสาลี่
“แย่งไม่ได้หรือไงล่ะ” ธารก้มหัวลงไปชนกับน้องสาวเบาๆ
“พี่หิวก็เอาขนมอะไรไปกินก่อนแล้วกัน อีกนานแหละกว่าพ่อกับแม่จะกลับ”
“อืม” ธารว่าแล้วก็หยิบขนมปังกับน้ำดื่มขึ้นไปบนห้องนอน
ธารถอดนาฬิกาข้อมือ กับเอาข้าวของในตัวออกไปวางไว้บนโต๊ะ  แล้วทิ้งตัวลงนอนไปบนเตียงแต่ไม่ได้หลับตา
เขานิ่งอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มากดโทรไปหาวิว

“อยู่ไหนเนี่ย” ธารยิ้มขณะส่งเสียงพูดกับฝ่ายตรงข้าม
“กำลังจะเข้าบ้านแล้ว แต่ซื้อของกินอยู่” วิวตอบ มีเสียงรอบข้างจอแจ
“เหรอ ซื้ออะไรอ่ะ”
“ขนมเบื้อง น่าอร่อยมากๆ” วิวตอบเสียงใส
“อยากกินบ้างจัง”
“ก็ไปหาซื้อกินเองสิ”
“อ่านะ ใจร้ายว่ะ”
“เชอะ”
“ใช่สิ พี่มันเป็นแค่คนที่เคยคบนี่” ธารพูดประชดแต่ก็อารมณ์ดี
“ช่วยไม่ได้..” วิวตอบ “แล้วเรื่องพี่นิลเป็นไงบ้าง”
ธารนึกแล้วก็ถอนใจ “เหมือนเดิม”
“ทั้งปีแหละพี่อ่ะ”
“อ่านะ จะให้ทำไงล่ะ”
“ถ้าไม่กล้าบอก ก็ต้องมองพี่นิลอยู่แบบนี้แหละ” วิวพูด
“นั่นดิ เหนื่อยใจ” ธารค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง
“ตอนนี้วิวกับพี่นิลก็ไม่ค่อยได้คุยกันแล้ว จะช่วยสื่อให้ก็ไม่ได้”
“ช่างเหอะ ไม่เป็นไร ก็พี่ดันทำให้มันเป็นแบบนั้นเอง”
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ” วิวปลอบใจ
“อ่ะ.. เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ พี่ธาร” วิวพูดด้วยน้ำเสียงรนนิดหน่อย
“อืม...” เขาพูดแล้ววิวก็กดวางสายไป

ธารค่อยๆเลื่อนดูรูปที่เขาถ่ายเอาไว้ในโทรศัพท์ หลายภาพเป็นภาพนิลที่เขาถ่ายเก็บไว้
มีรูปหนึ่งที่เขามักจะเปิดดูเสมอ เป็นรูปที่นิลถ่ายคู่กับเขาเอง หน้านิลยิ้มให้กล้องกวนตีนนิดๆ
ธารยังจำตอนนั้นได้ดี นิลเอาโทรศัพท์เขาไปถ่ายรูปเล่น ก่อนจะคืนนิลก็เดินมานั่งข้างๆ
แล้วเอาหัวมาแนบบนไหล่ของเขาเพื่อจะถ่ายรูปด้วยกัน เขาตกใจเล็กน้อยหันไปมองหน้าของคนที่อยู่ข้างๆ
เป็นจังหวะที่นิลกดถ่ายพอดี รูปที่ออกมาจึงเป็นรูปที่เขากำลังมองหน้านิลอยู่
ธารอมยิ้มมองรูปนั้นอยู่สักพัก แล้วก็เดินเอาโทรศัพท์ไปวางบนโต๊ะ ก่อนจะกลับมานอนท่าเดิมอีก


นิลเป็นเพื่อนที่ดีมากคนหนึ่งเท่าที่เขาเคยรู้จัก ในสายตาเขานิลเป็นคนคิดอะไรง่ายๆ
ไม่ชอบโกรธใครนานๆ เอาใจใส่และมักจะยอมช่วยเหลือเพื่อนเสมอ แต่นิลก็เป็นคนมีเหตุผล
ในการที่จะช่วยเหลือใครและช่วยเท่าที่อยากจะทำ สำหรับข้อเสียที่เขามองเห็นได้ชัดที่สุดก็คือ
นิลเป็นคนที่ไม่ซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเองและใจอ่อนง่ายไป

ธารไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะชอบผู้ชายได้ นิลเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกแปลกไป
แม้จะปฏิเสธตัวเองบ่อยครั้งแต่ในที่สุดเขาก็ต้องยอมรับหัวใจตัวเอง ....ว่าชอบนิล

มีครั้งหนึ่งที่ธารไปเล่นบอลกับเพื่อนๆที่สวนสาธารณะใกล้มหาลัย ระหว่างเล่นเกิดอุบัติเหตุ
ถูกเหล็กมีคมบาดเป็นแผลขนาดใหญ่บริเวณข้อเท้าถึงตาตุ่ม ธารต้องไปเรียนทั้งๆที่แผลยังไม่หายดี
นิลเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเขาอยู่ตลอด ....

“ผ้าพันแผลมันชื้นหมดเลยว่ะ ต้องเปลี่ยน” นิลพูดขณะที่ลงไปนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น
เอานิ้วมือคีบนิ้วโป้งเท้าของเขายกขึ้นมาระดับเดียวกับหน้าตัวเอง “มึงไม่พกมาบ้างเลยเหรอวะ”
นิลถามสายตาพิจารณาสภาพผ้าพันแผลที่เปียกชื้นจากการต้องตากฝน
ธารนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวกลืนน้ำลายเอือกหนึ่งก่อนจะส่ายหน้า “เดี๋ยวไปห้องพยาบาลก็ได้” เขาตอบ
แล้วหันไปมองข้างนอกตึกเรียนซึ่งฝนกำลังตกอย่างหนัก
ก่อนเข้ามาในตึกพวกเขาก็โดนเม็ดฝนแบบนั้นแหละโจมตี ทำให้ต้องเปียกปอนกัน
“โห.. กว่าฝนจะหยุดตกแผลมึงเปื่อยพอดี” นิลพูดแล้วก็วางเท้าเขาลงบนตัก
“ไม่เป็นไร ปล่อยไว้งั้นแหละ” ธารบอก
“แกะออกก่อนดีกว่า เดี๋ยวอักเสบเป็นอะไรอีกซวยเลยนะเว้ย” นิลว่าแล้วก็มองหน้าเขาเพื่อขอคำยืนยัน

ธารพยักหน้าให้แล้วนิลก็ก้มลงแกะผ้าพันแผลที่เท้าของเขาออก ถึงจะมือหนักแต่ก็ไม่แสดงท่าทีรังเกียจอะไรเลย
ถึงนั่นจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยที่นิลทำให้ แต่มันก็สร้างความรู้สึกประทับใจให้กับเขา
....มันเป็นความประทับใจที่แปลกมาก แปลกซะจนเสียงจังหวะหัวใจเต้นเปลี่ยนไป


ธารเห็นนิลทำตัวสนิทกับวิวมาก มากซะจนบางครั้งขาก็อิจฉาไปโดยไม่รู้ตัว
และที่สุดก็คิดบ้าๆไปแอบคบกับวิวซะเอง วิวเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก เพราะเป็นคนคุยเก่ง
และมีน้ำเสียงการพูดการจาน่าหลงใหล เขาได้คุยกับวิวบ่อยๆระหว่างทางนั่งรถกลับบ้าน
เลยเป็นโอกาสให้เขาสามารถหยอดคำหวาน จนกลายโทรศัพท์คุยกันได้อย่างสนิทสนม

ธารมักจะใช้โอกาสระหว่างการพูดคุยนั้นถามเรื่องของนิลอยู่บ่อยๆ ไม่ว่าจะเรื่องเก่าๆ
หรือเรื่องที่นิลโทรไปคุยกับวิว เขารู้ตัวดีว่าเขาทำตัวแย่มาก เพราะนอกจากจะผิดต่อนิลแล้วยังผิดต่อเท็นด้วย
แต่กับวิวเขาไม่ได้รู้สึกผิดอะไรมากมาย เพราะต่างฝ่ายก็รู้ดีว่ามันคือการคบกันแก้เบื่อ

แต่ก่อนหน้านี้ไม่นานวิวก็จับความรู้สึกของเขาได้ ธารอ้ำอึ้งไม่กล้าปฏิเสธความจริงตอนวิวถามเขาว่า
...พี่ธารชอบพี่นิลใช่ไหม

วิวไม่ได้โกรธอะไรเขาหลังจากรู้ความจริง และช่วยให้คำปรึกษาแก่เขาต่อมาเรื่อยๆ
ตอนนี้นอกจากวิวแล้ว ธารก็มีแค่กันย์ที่เขาจะพูดความในใจนี้ได้ นึกแล้วมันก็ปวดใจขึ้นมา






 “พี่ธาร คุณพ่อมาแล้ว” เสียงน้องสาวดังขึ้น ปลุกให้เขาตื่นจากการที่หลับไปโดยไม่รู้ตัว
“อืม..” เขางัวเงียลุกขึ้นมองฝนที่ยื่นอยู่ที่ประตูห้อง
“ไปอาบน้ำสิเร็วๆเลย” ฝนบอก
“อืม ออกไปก่อน เดี๋ยวตามลงไป” ธารบอกพลางนวดขมับที่ปวดตึบๆ
“อืม รีบลงไปนะ” ฝนบอกก่อนจะปิดประตูห้องไป

 .....>>

[iforgive]

ตรูว่าแล้ววววว  เชียร์ธารกับนิลได้มั๊ยอ่ะ  ไม่ชอบเท็น  เห็นแก่ตัว

[aimsun]

....... .......


เย็นวันเสาร์หลังจากที่ไปห้องสมุดกับเพื่อนๆ ธารมีนัดกับ เจ หญิงสาวที่เคยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย
เขากับเจมีความสัมพันธ์ที่เรียกได้ว่าหลากหลาย เพราะเคยเป็นแฟนกันถึงขั้นมีอะไรกันแล้ว
แต่ก็มีหลายเรื่องที่คิดไม่ตรงกันหลายทางจนทำให้ต้องเลิกรา แต่ก็ไม่ใช่ลาขาดเพราะเขาก็กลับมาคบกันเป็นเพื่อนได้อยู่
แม้จะเป็นเพื่อนที่ดูจะมากเกินเพื่อนไปบ้างในบางอารมณ์

“งานเสร็จแล้วเหรอ” เจถามเมื่อธารเดินเข้ามาหาที่โต๊ะ ในร้านแฮมเบอร์เกอร์
“อืม” ธารพยักหน้า “.. มานานรึยัง” เขาวางของที่ถือมาลงบนเก้าอี้
“เพิ่งมา” เจตอบ
“เดี๋ยวไปสั่งก่อน” ธารว่าแล้วก็เดินออกมา
เจเป็นคนแต่ตัวเปรี้ยว แต่งหน้าทำผมโดนเด่น เรื่องนี้ธารไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
มีหลายครั้งที่เขาต้องอดทนเกี่ยวกับเรื่องแฟชั่นของเธอ และนั่นก็เป็นสาเหตุหนึ่ง
ที่เป็นเรื่องชวนทะเลาะกันระหว่างเขากับเจนั่นเอง

การกลับมามีความสัมพันธ์แบบนี้ถึงแม้จะไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร แต่ธารก็ไม่ได้รัก เจ อีกแล้ว
อาจเป็นแค่ความผูกพันที่อยู่ในฐานะอดีตแฟน ที่คอยห่วงใยพูดคุยกันในแบบของพวกเขาเอง

“ไม่เจอกันสองอาทิตย์ ทำไมดูโทรมจัง” เจถามมองหน้าธาร
“เหรอ..” ธารตอบขณะกินแฮมเบอร์เกอร์ในมือ ไม่ได้สนใจอะไร
“ทำไม ไปโดนใครหักอกมาหรือไง”
“สนใจรึไง”
“ก็สนนะ มีอะไรล่ะ”
“ไม่มี” ธารตอบทำหันไปทางอื่น
“อ้อ เหรอ” เจเบ้ปากเยาะๆ “งั้นก็คงไปกินเหล้าบ่อยละสิเนี่ย ถึงได้ตายซากขนาดนี้”
“อืม ก็เรื่อยๆ” ธารตอบ “แล้วยังบ้างล่ะ งานตัวเองอ่ะ”
“โอ๊ยน่าเบื่อ...” เธอว่าแล้วถอนหายใจ
“อะไรอีก”
“พวกในบริษัทน่ะสิ โบ้ยงานตลอด หัวหน้าก็ด่าๆๆๆ เซ็งจะตาย”
“อืม สมควรล่ะ ทำอะไรเงอะงะ”
“บ้าสิ” เจว่ากลับ “ธารน่ะเหละเงอะงะ ป่านนี้แล้วไม่ทำงานทำการซะที”
“แล้วไงล่ะ” ธารยักไหล่
“ทำตัวแบบนี้ล่ะสิ ใครเขาจะไปชอบ” เจพูด
คำพูดของเจทำให้เขาหน้าแทบจะกลืนไม่ลง ธารหยุดกินเอาแฮมเบอร์เกอร์โยนลงบนโต๊ะอย่างอารมณ์เสีย
“ทำไม พูดแทงในดำหรือไง”
“พูดมากอ่ะดิ รำคาญ”
“โถ่เอ้ย” เจบ่นอุบอิบ

 .....
 .....


“อ๊ะ... อ๊า” เจร้องครางตามจังหวะการกระแทกกายช่วงสุดท้ายของเขา
หลังเสร็จกิจ ธารเอามือจับเข่าทั้งสองข้างของเจที่นอนอ้าขาให้แยกออกมากขึ้น
แล้วเอนตัวออกถอยออกมา ขณะที่เจยังคงนอนหลับตาหายใจเร็วๆอยู่
ธารถอนแก่นกายออกมาหลังจากเสร็จกิจ ก่อนจะรูดถุงยางออก แล้วลุกเดินเอาไปทิ้ง
“เจ พ่อแม่จะกลับมากี่โมงแน่” เขาหันไปถาม
“อืมมม เดี๋ยวก็คงมาแล้วมั้ง” เจตอบขณะดึงผ้าห่มมาคลุมกาย แล้วเปลี่ยนเป็นนอนหันหลังให้ธาร
“งั้นเค้ากลับก่อนนะ” ธารถามขณะโยนกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วลงถังขยะไป
“แล้วแต่” เจส่งน้ำเสียงเย็นชากลับมา
“อืม” ธารว่าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
 ธารเปิดน้ำให้ไหลลงมาชำระล้างร่างกาย เขาแหงนหน้ารับสายน้ำจากฝักบัว
ราวกับว่าอยากจะให้มันล้างเรื่องราววุ่นวายในหัวให้หมดออกไป

เรื่องราวของเขากับเจ มันก็เป็นแบบนี้ เพื่อนคุย เพื่อนเที่ยว และก็เพื่อนนอน
แต่เรื่องที่มันหนักใจยิ่งกว่าก็คือ...เรื่องนิล เพื่อนที่เขาคิดไปไกล

....
....








ระหว่างนั่งคุยกันเรื่องงานที่โต๊ะหินในสวน ซึ่งมี เขา กันย์ แมก นิล และเท็น
“ข้อมูลที่ได้มามันก็โอเคแล้ว แต่ตัวอย่างงานมันไม่ได้ว่ะ” นิลพูดขณะดูข้อมูลถ่ายเอสารที่เขาและกันย์หามาได้
“ตัวอย่างงานแบบนี้ ก็หาได้เท่านี้แหละว่ะ ที่ไหนมันจะมีวะ” กันย์บ่น
“เออ กูเข้าใจ แต่เดี๋ยวกูจะลองไปหาดูอีกทีไง” นิลหันไปอธิบาย
“มึงจะไปหาที่ไหน” ธารถาม
“ว่าจะลองไปดูในหอสมุดของมหาลัยอื่น” นิลตอบ
“กูไปด้วยก็ได้” ธารเสนอ
“เออ เดี๋ยวกูจะไปแล้วบอก” นิลพยักหน้าแล้วเปิดดูงานต่อไป
“แมก กลุ่มแกได้ครบแล้วเหรอ” เท็นถาม
“ยัง แต่ก็ขาดหัวข้อย่อยอีกสองเรื่องอ่ะพี่” แมกตอบ
“อืม.. ตัวอย่างงานล่ะ” เท็นถามต่อ
“ก็ยังหาแปลกกว่าของรุ่นพี่ที่เขาเคยทำไว้ไม่ได้ ถ้าหาไม่ได้จริงๆก็คงใช้อันนั้นแหละ” แมกอธิบาย
“ถ้าใช้ตัวอย่างเก่ามันจะโดนหักคะแนนอ่ะดิ มากมายว่ะ” กันย์พูด
“เดี๋ยวคืนนี้กูเอาชุดนี้ไปทำเอง ถ้าไงเสร็จแล้วมึงก็เอาไปพิมพ์นะ” นิลหันไปบอกกับเท็น
“ได้” เท็นตอบ
“เออดี มึงเอาไปทำเลย วันเสาร์ก็ไม่ไปกับกู” กันย์ต่อว่าเท็น
“อืม...” เท็นพยักหน้า
“ธารคืนนี้ไปแดกเบียร์กะกูไหม” กันย์หันมาชวนเขา
“กูไม่ได้เอาของมานอนค้าง” ธารให้เหตุผล
“เออน่า พรุ่งนี้ใส่ชุดเก่าก็ได้ ปั่นแห้งแป๊บเดียว” กันย์ว่า
“เออ ก็ได้” ธารพยักหน้า
“ไปด้วยดิพี่” แมกหันไปหากันย์
“เออ ไปดิ” กันย์ตอบ “เฮ้ย เท็นไปด้วยกันเปล่าวะ ทิ้งให้นิลมันทำงานไป” กันย์หันไปยิ้มเยาะเย้ยนิล แต่นิลก็ดูไม่สนใจ
“ไม่อ่ะ ต้องไปธุระ” เท็นตอบ
“เออ ธุระมึงนี่จะมีเชื่ยอะไร นอกจากเรื่องสาว” กันย์บ่น

....

ที่ร้านเหล้าไม่ไกลจากมหาลัย ธาร กันย์และแมกนั่งกินเบียร์คุยกันกันอย่างอารมณ์ดี
เสียงเพลงจากในร้านช่วยสร้างบรรยากาศครื้นเครง สักพักธารก็ลุกออกมาจากโต๊ะไปที่ห้องน้ำ
เพื่อคุยจะโทรศัพท์ หลังจากเห็นว่าวิวโชว์เบอร์มา
“ว่าไงครับ สาวหลายใจ” ธารกวนคนปลายสานด้วยเสียงหล่อๆ
“อะไรยะ พี่ธารเมาหรือไงนี่” วิวพูด
“เปล่า ไม่ได้เมา” เขาพูดตามตรง
“แล้วอยู่ไหนนี่เสียงดัง” วิวถาม
“มากินเบียร์ กับไอ้กันย์และก็แมก”
“อุ้ย ฝากบอกแมกด้วยสิว่าวิวคิดถึง” วิวทำเสียงอ้อน
“อย่าให้มากไปคนสวย เกินพอดีแล้ว” ธารหัวเราะ
“ล้อเล่นน่า” วิวพูดแล้วขำตาม
“มีอะไรถึงโทรมา” ธารเข้าเรื่อง
วิวถอนหายใจแล้วพูดกลับมาว่า “เรื่องที่บ้านนะสิ วิวไม่รู้จะปรึกษาใครดีน่ะ”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“ก็คือ ...ตอนอยู่ปวช. พ่อวิวให้เซ็นค้ำประกันสัญญากู้ยืมไง แล้วตอนนี้มันมีปัญหา
ว่าพอวิวยังไม่ได้ใช้เงินคืนเขาไปน่ะ” วิวน้ำเสียงเศร้าลงไป
“อ้าว ทำไมอย่างนั้นล่ะ”
“ก็นั่นน่ะสิ วิวกลับไปบ้านมาตอนวันอาทิตย์ คู่กรณีเขาก็มาบอกว่าจะฟ้องศาล
แล้วทีนี้เขาก็จะเล่นงานวิวอย่างเดียวเลย”
“มันก็นะ ก็วิวไปเซ็นนี่นา”
“ใช่ แต่ว่าตอนนั้นวิวยังไม่ 18 เลยนะ มันจะถือว่าค้ำประกันได้เหรอ
อีกอย่างพ่อวิวก็ยังอยู่ไม่เห็นต้องมาเล่นงานวิวเลย”
“อืม...”  ธารนึกหาวิธีช่วยแต่ก็นึกไม่ออก “อันนี้พี่ก็ไม่รู้ว่ะ ไม่มีเพื่อนเรียนกฎหมายด้วย”
“ว่าจะโทรไปถามพี่นิล แต่ก็ไม่กล้าน่ะ”
“กลัวอะไรมันล่ะ”
“เปล่า แต่มันยังรู้สึกผิดกับพี่เขาอ่ะดิ”
“โถ่ อย่างไอ้นิลมันโกรธคนได้แปบเดียวเท่านั้นแหละ ป่านนี้หายแล้วมั้ง”
“ก็รู้ แต่มันก็ไม่สนิทใจแล้วไงพี่ธาร”
“แล้วจะทำไงล่ะ”
“พี่ธารก็ลองถามพี่นิลให้หน่อยไง”
“แล้วนิลมันจะรู้ไหมเนี่ย”
“ลองดู เผื่อพี่เขามีเพื่อนเรียนกฎหมาย” วิวพูดแบบอารมณ์ดีขึ้นแล้ว “พี่เขาเพื่อนเยอะแยะมากมาย”
“ก็จริงนะ แต่จะถามมันยังไงวะเนี่ย” ธารบ่น
“แหม ที่รักไม่ใช่เหรอ นี่ก็หาเรื่องคุยให้แล้วนะ”
“อย่ามาแซวน่า ไม่เกี่ยวกันเลย” ธารออกอาการเล็กน้อย
“แน่ะๆ อย่าเขินสิ”
“เปล่า..” ธารปฏิเสธแต่ก็เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข “โอย ไปกินเบียร์ดีกว่า”
“อ่านะ ถามให้ด้วยล่ะ แค่นี้แหละ”
“อืม จะลองดู” ธารตอบแล้วก็กดวางสายไป เขาเดินไปยังที่สูบบุหรี่แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ




ธารเดินกลับมาที่โต๊ะ ก็ปรากฏว่ามีกันย์นั่งกินอยู่คนเดียว
“อ้าว ไอ้แมกล่ะ” เขาถามขณะนั่งลงที่เดิม
“ลุกไปคุยโทรศัพท์เมื่อกี้” กันย์ตอบขณะหยิบแก้ธารไปใส่น้ำแข็งจะรินเบียร์ให้
“มึงไปไหนวะตั้งนาน” กันย์ถาม
“ไปดูดบุหรี่” ธารตอบแล้วกันย์ก็พยักหน้าหงึกๆแสดงท่าทีเข้าใจ
“แล้วเรื่องนิล เป็นไงบ้างวะ” กันย์ถาม
“จะให้เป็นอะไรได้ล่ะวะ” ธารถอนใจแล้วก็ก้มลงเอาแขนเท้าโต๊ะ
“พวกมึงนี่ก็ดีจริงเลยว่ะ ชอบกันเข้าไปไอ้นิลเนี่ย” กันย์บ่นยิ้มๆ
“พวกมึง... หมายความว่าไงวะ” ธารสงสัยเหลือบมองไปที่กัน
“ก็.. เรื่องไอ้นิลกับมึงไง” กันย์เลิกคิ้วตอบท่าทีแปลกๆ แต่ธารก็เบื่อเกินจะสนใจ
“เออ.. ช่างมันเหอะ”
“มึงคิดจะบอกมันไหมนี่” กันย์ถาม
“ไม่รู้ว่ะ ยังไม่ได้คิด”
“กูว่า มึงอย่าพึ่งบอกมันก็ดีเหมือนกัน”
ธารฟังคำพูดของกันย์แล้วก็นิ่งไป ถึงมันจะฟังดูขัดใจแต่เขารู้ดีว่ากันย์เป็นห่วง

“ตอนนี้ไอ้นิลมันก็มีเรื่อง มันคงไม่อยากตัดสินใจอะไร” กันย์อธิบาย
“เรื่องอะไรวะ” ธารขมวดคิ้วมองหน้ากันย์
“ก็...” ธารยักไหล่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ “มันทำงานหนัก เรียนก็หนัก ตอนนี้ก็ใกล้สอบด้วย”
“เออ กูรู้แล้ว” ธารเอนหลังไปพิงพนักเก้าอี้บ้าง “ต่อให้ไม่มีเรื่องอะไรกูก็ไม่รู้จะพูดยังไงว่ะ”

กันย์พยักหน้าแล้วพูดว่า “... กูเข้าใจ”
“ถ้ามึงไปชอบมันบ้างมึงจะทำยังไงวะ” ธารถาม
“โห อย่าเลย... แค่นี้แม่งก็ปวดหัวละ” กันย์เบ้ปาก
“กูแค่สมมุติ ไม่ได้ให้ไปชอบมันจริงๆ” ธารหยิบแก้วเบียร์มาดื่ม
“ไม่รู้ว่ะ ไอ้นิลถึงมันจะเป็นคนยังไงก็ได้ แต่มันก็นิสัยไม่อะไรกับใครอยู่แล้ว ถ้าไปแอบชอบมันมันก็คงไม่รู้ตัวหรอก”
“นิลมันยังไงวะ กูไม่เห็นเข้าใจ”

กันย์ทำเสียงจิ๊จ๊ะออกมาแล้วพูดว่า “มึงลองคิดดู ถึงไอ้นิลมันจะใจดีกับคนอื่นยังไง
แต่มันก็เป็นแบบนั้นของมันเอง เป็นกับทุกคนที่มันเห็นเป็นเพื่อน”
กันย์เว้นจังหวะดื่มเบียร์ “...เพราะงั้นเวลาคนอื่นมาทำดีกับมัน มันก็ไม่คิดอะไร
เพราะมันก็คิดว่าทุกคนก็ทำดีกับมันแบบเพื่อน เหมือนมันทำกับคนอื่น”
ธารพยักหน้าเห็นด้วยแต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ

“มึงดูอย่างน้ำ ใครๆก็รู้ดูออกว่าแอบชอบนิลอยู่เหมือนกัน”
ธารพยักหน้าเห็นด้วยอีก
“กูถึงบอกไงว่านิลมันไม่รู้ตัวหรอก ว่าใครจะชอบมันแบบไหน ...มันก็คิดว่าเป็นเพื่อนหมดทุกคนแหละ”
ธารพยักหน้าเข้าใจในที่สุด แต่ฟังแล้วก็ต้องถอนใจอีกครั้ง
“เพราะงั้น ...ถ้าเป็นกู ก็จะจีบมันตรงๆ” กันย์สรุป
ธารอึ้งไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เป็นจังหวะที่แมกเดินเข้ามาพอดี
“พี่ โต๊ะโน้นมีเด็กน่ารักด้วย” แมกหันไปบอกกันย์
“ไหนวะ” กันย์ทำท่ามองหา
“เฮ้ยแมก... กูอยากดูดบุหรี่ว่ะ ไปซื้อให้หน่อยดิ” ธารบอก
“อ้าว ซะงั้นอ่ะพี่” แมกหันมาบ่นแต่ก็ยิ้ม
“เออ ไปซื้อให้กูหน่อย” ธารหยิบแบงค์ร้อยออกจากกระเป๋า “เอาไปเลยค่าเดิน กูขี้เกียจ”
“อ่ะๆ” แมกพยักหน้าแล้วก็หยิบเงินมา “อย่าแอบไปจีบตัดหน้าผมล่ะ” แมกพูดก่อนเดินออกไป


กันย์หันมามองหน้าเขาแล้วก็ยิ้มกับยักไหล่ให้เมื่อแมกเดินออกไป
“ให้กูจีบมันตรงๆเลยเหรอวะ” ธารถามเขินๆ
“แต่มึงก็ต้องลองดูท่าทีมันก่อน รอให้มันพร้อมจะฟังเรื่องของมึง กูว่าน่าจะโอเคกว่าตอนนี้ว่ะ”
“เออกูรู้ แต่กูไม่เคยจีบผู้ชายไง แล้ว...จะต้องพูดกับมันแบบไหน” ธารหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหาคำมาอธิบาย
 “มึงเข้าใจป่ะ ว่ากูก็อยากเป็นของกูแบบนี้ และอยากให้มันเป็นของมันแบบนั้น แต่ข้อแม้เดียวก็คือ
 ..กูอยากให้มันรู้สึกกับกูแบบเดียวกับที่กูรู้สึกกับมัน”
“เออ.. พอก่อนๆ” กันย์ยกมือขึ้นห้าม “เอาเป็นว่า กูเข้าใจว่ามึงชอบมันมาก” กันย์ลากเสียง
“แต่มึงต้องพร้อมสำหรับคำตอบของมันนะ ...ถ้าหากมันปฏิเสธ” กันย์มองธารด้วยแววตาจริงจัง
ธารมองตอบได้แค่แปบเดียวแต่ก็ต้องหันหน้าหลบไป เพราะสิ่งที่กันย์พูดเป็นเรื่องเดียวที่เขากลัวที่สุด
เป็นเหตุผลที่ทำให้เขายังไม่กล้าที่จะทำอะไร
.... เขาไม่อยากจะเสียนิลไป ต่อให้ยอมเป็นแบบนี้ไปทั้งชาติมันคงจะดีซะกว่า

....
....







ในชั่วโมงเรียนตอนบ่ายของวันพฤหัสอาจารย์ย้ำถึงเรื่องงานที่ต้องส่งอีกครั้ง
เพราะอาทิตย์หน้าเป็นอาทิตย์สุดท้ายก่อนจะเข้าสู่สัปดาห์สอบ
“เฮ้ย นิล” ธารส่งเสียงเรียกขณะวิ่งตาม เมื่อเห็นนิลเดินลงบันไดไปก่อน
ไม่ทันที่นิลจะหันมา เขาก็วิ่งลงบันไดตามไปจับไหล่นิลไว้
จนทำให้นิลต้องรีบก้าวลงมาจากบันไดตามจังหวะของเขา
“เฮ้ย...ๆ” นิลร้อง แต่เขาทั้งคู่ก็ไม่ได้เสียหลักล้มลง
“อะไรของมึงเนี่ย อันตรายว่ะ” นิลว่า
“มึงจะไปหอสมุดวันไหนวะ” ธารถามอย่างอารมณ์ดี
“เออ ลืมบอกไป” นิลพูดขณะที่เขาเดินลงบันไดมาด้วยกัน
“อะไรวะ”
“ก็เมื่อวาน ไม่มีเรียนตอนเย็นก็เลยไปมาแล้วอ่ะดิ” นิลตอบ
“อ้าว อะไรวะ กูว่าจะไปด้วย” ธารบ่นผิดหวัง
“เออ โทษทีๆ แต่ไม่เป็นไรกูได้งานแล้ว” นิลยิ้มแล้วยักคิ้วให้
ธารเบ้ปากทำไม่สนใจ “เออๆ แม่งไปก็ไม่บอก”
“อะไรของมึงวะ น่าจะดีใจนะที่ไม่ต้องไป..” นิลขมวดคิ้วมองเขาอย่างสงสัย “อ้อ.. กูรู้แล้ว”
ธารยังทำเฉยแต่ในใจก็ลุ้นว่านิลจะพูดอะไร “อะไรของมึง”
“มึงอยากไปดูสาวมหาลัยนั้น อ่ะดิ” นิลยิ้มเยาะ
“เหอะๆ ปัญญาอ่อนละมึงอ่ะ” ธารพูดเซ็งๆ
“ไอ้หม้อเอ้ย” นิลผลักไหล่เขาเบาๆ
“นิล” เสียงคนอื่นเรียกจากด้านหลัง
พวกเขาหันไปพร้อมกันเท็นก็เดินเข้ามา “งานที่ให้เมื่อวานพิมพ์เสร็จแล้ว จะเอาเลยรึเปล่า” เท็นถาม
“พอดีกูยังสรุปไม่เสร็จเลย เดี๋ยวเอาอันใหม่ไปพิมพ์ให้เสร็จทีเดียวค่อยเอามาก็ได้” นิลพูด
“อืม งั้นก็ได้ ...แล้วงานจากหอสมุดเมื่อวานล่ะ” เท็นถามต่อ
“อันนั้นให้กันย์ไปทำแล้ว ไม่เป็นไร” นิลตอบ
“ตอนนี้ก็ยังไม่มีงานอะไรใช่ไหม” เท็นถามขณะเดินถอยหลังเตรียมจะไป
“เออ ยังไม่มี” นิลว่าแล้วก็ยกมือให้แสดงการล่ำลา เท็นก็พยักหน้าให้แล้วเดินจากไป

“นิล เมื่อวานไปคนเดียวเหรอ” ธารถามขณะมองไปยังเท็นที่กำลังเดินไกลออกไป
“เปล่า ไอ้เท็นมันไปด้วย” นิลตอบแบบแล้วก็ออกเดินไป
ธารนึกฉุนไปเองทันที ...ทำไมต้องเป็นเท็นด้วยนะ
“อะไรวะ” นิลถามเมื่อเห็นเขาเงียบแปลกๆ
“เปล่า” ธารตอบ
“เป็นอะไร ปวดขี้เหรอ” นิลยิ้มกวนตีน
“เออ กูกลับก่อนนะ” ธารพูดแล้วก็เดินแยกจากนิลทันที
“อ้าว เฮ้ย..” เสียงนิลพูดแต่เขาก็รีบเดินจากมา



นิลกับเท็นสนิทกันมากอยู่แล้วตั้งแต่เมื่อก่อน ถึงจะมีเรื่องของวิวมาแทรก
ทำให้ห่างเหินกันไประยะหนึ่ง แต่เดี๋ยวนี้ก็กลับมาพูดคุยกันปกติ
และดูเหมือนความสัมพันธ์จะดีขึ้นเรื่อยๆ
ถึงเท็นจะเป็นแค่เพื่อนแต่ทำไมไม่รู้เขาไม่ชอบใจเลยเวลาที่เท็นอยู่กับนิล
.... นี่กูจะหึงมันทำไมวะ ธารคิดแล้วก็อดทุเรศตัวเองไม่ได้
....
....





ที่แถวหลัวสุดบนที่นั่งติดหน้าต่างธารนั่งหลับตาทบทวนความรู้สึกของตนเองอีกครั้ง
ในใจหวังว่าจะได้คำตอบที่ง่ายกว่านี้ อย่างน้อยก็ขอให้เขาได้เป็นเพื่อนกับนิลต่อไปก็พอ
แต่สุดท้ายก็ต้องถอนใจทุกทีที่คิดแบบนั้น ไม่รู้ว่าทำไมในใจมันถึงเรียกร้องผู้ชายคนนี้นัก
แค่คิดว่าจะต้องปล่อยนิลไปหัวใจมันก็หวั่นไหวบอกไม่ถูก

บนรถเปิดแอร์แรงจนเขารู้สึกหนาวจนต้องเอามือมากอดตัวเองไว้
เขาลืมตาเอนหัวไปพิงกระจกรถทอดสายตาออกไปข้างนอกหวนคิดถึงเรื่องเก่าๆอย่างอดไม่ได้

“อ่ะธารกูให้ ..วันเกิด” นิลพูดขณะยื่นถุงที่ใส่ของบางอย่างให้
“เอ้ย...” เขายิ้มอย่างดีใจ แม้วันนี้จะเลยวันเกิดเขามาแล้วก็ตาม “ขอบใจมาก” ธารรับถุงมาแล้วเปิดดู
นิลก็นั่งลงข้างๆ “กูเลือกของขวัญไม่เป็น กูก็เลยไม่รู้จะให้อะไร”

ธารหันไปยิ้มให้นิลแล้วก็หยิบรูปภาพออกมาจากถุง มันเป็นภาพวิวสวยๆที่อัดมาขนาดเอ3
และเคลือบอย่างดี ซึ่งเป็นรูปของหุบเขาที่ถ่ายจากหน้าผาออกไป
บนหน้าผามีต้นไม้ออกดอกสีชมพูเต็มต้น แสงแดดของพระอาทิตย์ยาเช้าส่องกระทบสิ่งต่างๆให้บรรยากาศดูสวยงาม
“ที่ไหนวะนี่” ธารถาม
“ไม่บอก” นิลยิ้มกวนๆ
“อะไรวะ” ธารพูดแต่ก็ยังยิ้มอย่างมีความสุข
“คิดว่าสักวันมึงก็คงหาเจอ”
“หาเจอแล้วได้อะไรวะ”
“ก็ได้รู้ไง ว่ากูยืนอยู่ตรงไหนตอนกูถ่ายภาพนี้” นิลพูด
ธารขมวดคิ้วถาม “ทำไมวะ มันถ่ายยากเหรอ”
“เปล่า ลองไปดูแล้วกัน”
ธารหันกลับไปมองรูปภาพนั้นแล้วก็ยักไหล่ ถึงแม้จะไม่เข้าใจแต่ก็ดีใจแล้วที่นิลให้ของขวัญกับเขา
ทีแรกคิดว่านิลจะไม่มีอะไรให้เสียแล้ว
ในที่สุดนิลก็ยิ้มให้แล้วพูดว่า “กูก็ยืนอยู่ข้างหลังภาพนี้ไง”

ธารคิดแล้วก็อดยิ้มอีกไม่ได้ แต่ก็เป็นยิ้มที่ค่อนข้างจะว้าเหว่ไปสักหน่อย
เพราะบนรถเมล์เปิดเพลงเดิมที่เขาคุ้นเคยอีกแล้ว


“..... มันคงจะดีที่เราก็ยังได้เจอ แลกเปลี่ยนผ่านความห่วงใย
ส่วนใจตัวเองก็ยังไม่เคยเข้าใจ เริ่มอะไรไม่เป็น......”


.... .. ....

[khalwfarng]

3 คน  ชวนปวดหัว

ชอบ    

เชียร์ทั้งสองคนเลยไดมะ คึคึ

[cher7343]

กรี๊ดดดด  :z3:เท็นรีบกลับมาทำคะแนนด่วนค่า คู่แข่งมาแรงจะแซงทางโค้งแล้วเออ

นิลของเค้าคนเดียว ฮิฮิ