หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[thearboo]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
...






ตอนที่ 1 “เรโช”


ณ หมู่บ้านเตรส ดินแดนสุดชายขอบแห่งอาราจักรเอกูนวิสติ  ที่ซึ่งโคตรจะกันดาร ชาวบ้านทุกคนล้วนไอคิวเตี้ยไอเดียต่ำ เหตุเพราะไร้การศึกษา ทุกคนอาศัยและใช้ชีวิตอยู่ด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านล้วนๆ 
“ขากกกกกกก ถุย!!! โอย คันคอชิบ เลยเว้ยเฮ้ย” 
ชายหนุ่มหน้าตามอมแมม กิริยาบ่งบอกถึงความเป็นลูกผู้ดีสุดชีวิต เจ้าหนุ่ม เรโช หรือ “ติสเรโช” เด็กกำพร้าผู้ถูกสองสามีภรรยา อังวา และบัญญี แห่งร้านตีดาบ รับเลี้ยงไว้  เรโช อายุ 18 ปีเต็มกำลังจะ 19ในไม่ช้า หนุ่มวัยกำดัด ที่กระสันอยากมีชื่อเสียงและใคร่อยากผจญภัย
“พ่อๆ ผมอยากเดินทางเข้าตัวเมืองอ่ะ ผมอยากไปเป็นทหารรักษาดินแดน”
“วิชาความรู้เท่าหางอึ่งอ่าง เอ็งจะเอาปัญญาที่ไหน ไปทดสอบกับเขาวะ?”
“โหยพ่อ แค่ทหารรักษาดินแดนมันใช้ความรู้อะไรที่ไหนกัน มันใช้นี่ ฝีมือนี่ต่างหาก”
“โห เก่งตายล่ะไอ้ลูกหมา ตัวเตี้ยตะแมะแคะ สะโอดสะอง อย่างเอ็ง มันจะไปทำอะไรได้วะ แค่ฟันกิ่งไม้เอ็งยังฟันไม่ขาดเล้ย”
“อะไรกันพ่อ ดูถูกผมเกินไปแล้วนะ!! ฝีมือผมแก่กล้าสุดในบรรดาเด็กรุ่นเดียวกันในหมู่บ้านเราเลยนะ โห พ่อน่ะ ไม่เคยรู้อะเล้ย วันวันก็เอาแต่ก้มหน้าตีดาบ อะโด่...”
‘ผลั่ก!!’
พ่อบุญธรรมที่เรโชแสนจะบูชา บรรจงใช้เท้ายันเบาๆเข้าปลายคางลูกรักทันที

“โอ้ยยยยย เจ็บนะพ่อ ถีบเช้าถีบเย็นอย่างนี้ ผมก็โตไม่ขึ้นกันพอดีเด่ะ”

จากนั้นสงครามย่อมๆของครอบครัวนักตีดาบก็เริ่มขึ้น เป็นกิจวัตรประจำวันที่ขาดไม่ได้เลยทีเดียว

“เอ้า พ่อ เรโช หยุดตีกันแล้วมากินข้าวได้แล้ว”

แม่บุญธรรมผู้แสนอ่อนโยน เรียกบุตรแสนรักและสามีทานข้าว ชีวิตเรียบง่าย ปกติ หากแต่วันนี้มันกำลังจะเปลี่ยนไป

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

จู่ๆก็มีทหารวังหลวง 7 นาย มาเคาะประตูบ้านนักตีดาบ

“มีอะไรกันท่านทั้งหลาย มีอะไรให้นักตีดาบชราอย่างกระผมช่วยหรือ?”
“เรามาหาลูกชายของท่าน นักตีดาบชรา”
“ลูกชายของกระผม มัน มันไปทำสิ่งใดล่วงเกินพวกท่านไว้อย่างนั้นหรือ กระผมขออภัยแทนมันด้วยเถิด มันยังเด็กนัก”
“เฮ้ย พ่อ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เพิ่งจะเคยเห็นหน้าทหารพวกนี้ก็วันนี้แหละ”

เรโชปฎิเสธทันควัน ถึงเขาจะเกกมะเหรก เกเร แต่ก็รู้จักระวังตัว ไม่หาเรื่องเดือดร้อนให้ครอบครัวเด็ดขาด

“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกท่านนักตีดาบชรา แต่ลูกชายท่านเป็นผู้ถูกเลือก ซึ่งทางวังหลวงระบุตัวมา ให้พวกเรารับตัวเขาเข้าวัง”
“อะไรนะ!!!”

แทบจะพร้อมกันทั้ง 3 พ่อ แม่ ลูก

“ถะ ถูกเลือกอะไรง่ะ เฮ้ย ผมไม่เคยไปสมัครอะไรไว้นะ พวกท่านมาผิดบ้านหรือเปล่าเนี่ย”

เรโชเถียงออกไปอย่างไม่กลัวคมดาบหรือลูกปืนที่เหน็บเอวอยู่ของพวกนายทหารกล้าเลยแม้แต่น้อย

“เราก็ไม่รู้รายละเอียดนักหรอกนะ เราแค่ได้รับคำสั่งให้มารับเธอเท่านั้น”
“ไม่อ่ะ ไม่ยอมไปว๊อย จู่ๆจะมาพาไปทำบ้าอะไรล่ะ เหตุผลก็ไม่ยอมบอก”
“ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องพาไปครับ เข้าใจพวกเราด้วย”
“เอ่อ ท่านทหารกล้า ท่านจะพาลูกกระผมไปสักกี่วันกันครับ?”
“ไม่อาจบอกได้ครับ แล้วแต่ทางวังหลวง”
“ไม่นะพ่อ ผมไม่ไปนะ มันมีลับลมคมในอ่ะ ไม่ไปเด็ดขาด”
“นะ นั้นสิครับ ท่านนายทหาร กระผมว่า...”

‘กริ๊ก’
ปืนลำเขื่องจ่อแสกกลางหน้าผากเหี่ยวย่นของนักตีดาบชรา

“อ๊ะ!!”
“ดะ เดี๋ยวสิ จะทำอะไรพ่อฉันน่ะ!!??”
“หากยอมไปกับเราดีๆ เราก็จะไม่ทำร้ายพ่อนาย เด็กน้อย”
“นี่มันข่มขู่กันนี่หว่า นึกว่าเราจะไม่มีทางสู้รึไงกัน”
“เรโช ลูกใจเย็นก่อน”

แม่บุญธรรมรีบห้ามลูกชายที่กำลังเกรี้ยวกราด ด้วยกลัวเรื่องจะลุกลาม

“อย่าเอาลูกผมไปเลยครับ ลูกผมยังเด็กนัก ไม่ประสีประสา เอาตัวไปก็ใช้ประโยชน์อันใดไม่ได้หรอกครับ”
“ใช่ค่ะ นายท่านทั้งหลาย พวกเราก็แค่ครอบครัวตาสีตาสา ไม่มีสิ่งมีค่าใดติดกายหรอกเจ้าค่ะ”
“เราไม่ได้เอาตัวลูกท่านไปฟรีๆหรอก แต่มันแลกด้วยการจ่ายเงินให้แก่พวกท่านเท่าการตีดาบร้อยเล่ม ทุกเดือน ตลอดเวลาที่เด็กคนนี้อยู่ในวัง”
“อะ อะไรนะ กระผมไม่ได้อยากจะขายลูกกินนะ!!”
“แต่หากท่านไม่ยอมโดยดี นักตีดาบชรา เราคงต้องทำให้ท่านตีดาบไม่ได้อีก!!”
“ไม่นะ ขอร้องล่ะเจ้าค่ะ นายท่าน อย่าทำอะไรพวกเราเลยนะคะ”

ภาพพ่อแม่บุญธรรมที่พยายามขอร้องอ้อนวอนเหล่านายทหารเพื่อไม่ให้พาตนไป โดยไม่ได้อาวรณ์ในจำนวนเงินมหาศาลที่พวกตนจะได้รับ เรโชรู้สึกดีใจเหลือเกิน หากแต่ถ้าเขาดื้อดึงไม่ยอมไป พ่อแม่บุญธรรมของเขาอาจเป็นอันตราย สู้เขายอมตามไปแต่โดยดี แล้วพ่อแม่บุญธรรมได้เงินใช้มากมายมีชีวิตสบายขึ้นได้ มันอาจคุ้มค่ากว่าก็เป็นได้

“ท่านพูดจริงหรือเปล่า ท่านนายทหาร ที่ว่าถ้าผมไปด้วย พวกท่านจะให้เงินเลี้ยงดูพ่อแม่ผมทุกเดือน จำนวนเท่ากับค่าตีดาบ 100 เล่ม ตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่วัง”
“ถูกต้องครับ”
“งั้น ผมจะไปกับคุณ”
“เรโช!!!”
“ไม่เป็นไรนะ พ่อ แม่ เดี๋ยวผมจะรีบกลับมานะ อย่าห่วงเลย ผมดูแลตัวเองได้”

เรโชมองหน้าพ่อแม่บุญธรรมที่แสนรักเคารพเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจากมาพร้อมความสับสนในจิตใจ
‘เอาวะ อายุไอ้เรโชคงไม่สั้นขนาดนั้นหรอก เราคงไม่เจออะไรร้ายแรงนักหรอกน่า แมร่งงงงงเอ้ย มันห่าเหวอะไรกันว๊ะเนี่ยยยยย!!’

............................................................................................

ฝากเจิมด้วยคร๊า จ๊วบๆๆๆ
 
THEARBOO

[thearboo]

ตอนที่ 2 องค์รัชทายาทโสฬสติยา


3 วันแล้วที่ เรโช เข้ามาอยู่ในวัง และไม่ใช่แค่อยู่แถววังชั้นนอกกับบ่าวไพร่ทหารชั้นเลว แต่นี่เขาถูกพามาอยู่ในเขตวังชั้นในสุด ที่ที่ซึ่งเหล่าราชวงศ์ผู้สูงศักดิ์แห่งอาณาจักร เอกูนวิสติ  พำนักอยู่ โดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว พอมาถึงปุ๊ป เรโชก็ถูกจับขูดขี้เกลือจนเนื้อตัวแสบ จากนั้นก็ถูกจับอาบน้ำแร่แช่น้ำนม จนผิวผ่องสะอ้าน ถูกจับแต่งตัวดีๆราวกับลูกขุนนาง  อาหารการกินไม่มีขาดตกบกพร่อง แน่นอนว่ามีแต่อาหารชั้นสูง ที่หลับที่นอนแสนหรูหราและอุ่นสบาย แต่มันก็ไม่ได้ช่วยลดความคลางแคลงใจของเรโชลงเลยแม้แต่น้อย แต่มันรังแต่จะเพิ่มขึ้นแถมยัง บวก ความหวาดระแวงเพิ่มไปด้วย

“นี่มันเกิดอาเพศอะไรขึ้นกะตรูฟร๊ะ!!?? อยู่มา 3 วันแล้วยังไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเลยเนี่ย”

เรโชบ่นอุบ ขณะเดินเล่นอยู่รอบๆตำหนัก เขาไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหนมาไหนมากนัก อยู่ได้แค่รอบๆที่พักของตนเท่านั้น

“หรือว่าที่วังนี้จะนิยมเลี้ยงเด็กหนุ่มหน้าตาดีวะ ไอ้เราก็หล่อเหลาปานเทพบุตรซะด้วยสิ เฮ้อ เกิดมามีกรรมตรงเสือกหล่อเทพมากนี่แหละว้า...อุ๊บ!!”

ชื่นชมตัวเองอยู่ยังไม่ทันขาดคำ เรโชก็ชนเข้ากับบางสิ่งที่แข็งแกร่งไม่น้อย เพราะเล่นเอาชายหนุ่มเซแท่ดๆเลยทีเดียว

“โอ้ย อะไรวะเนี่ย ขวางทางเดินคนหล่อ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวแม่งเลย!!”
“อย่ามาหยาบคายนะ ไอ้ไพร่ ชายขอบ!!”
“...!!!!????”

สบตาทันใด ไอ้หน้าไหนกันที่กล้ามาว่าเขาว่าเป็นไอ้ไพร่ชายขอบ มันต้องโดนโบกสักทีสองทีเป็นการสั่งสอน  หากแต่แค่เงยหน้ามอง เรโชก็ถึงกับตะลึงงัน ในความหล่อเทพของคนตรงหน้า  คนปากกล้าที่ว่าเขานั้น เป็นชายหนุ่มสูงใหญ่กำยำ
ผิวขาวละเอียด ผมดำขลับยาวระบ่ากว้าง หน้าตาคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสันคม ปากบางฉียบดูหยิ่งยะโส แววตานั้นดุน่าเกรงขามยิ่งนัก เรโชนิ่งอึ้งทึ่งเสียวอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม

“ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเอาซะเลยนะ”
“อะไร ทำไมจะไม่รู้ ฟ้าอยู่เหนือหัวมันก็ย่อมสูง แผ่นดินมันอยู่ใต้ตรีนเนี่ยมันก็ต้องต่ำอยู่แล้ว ใครไม่รู้ก็โคตรโง่ เอ๊าะ รึเอ็งไม่รู้ว๊ะ?”

หลังรับสภาพความหล่อแต่วาจาไม่หล่อเหมือนหน้าตาของคนตรงหน้าได้แล้ว  ปากที่ตะไกรยังเรียกพ่อของเรโชก็ปฏิบัติหน้าที่ของมันก่อนทันที

“บังอาจนัก ไอ้ไพร่!! ทหาร!!”
“เฮ้ย!! เอ็งจะเรียกทหารมาทำซากไรวะ!! เดี๋ยวก็ได้โดนรุมสหบาทาหรอกเฟ้ย”

เรโชกระโดดตะปบปากของชายตรงหน้าทันที คนตัวโตกว่าดิ้นรนสองสามทีก็หลุดออกจากวงแขนของคนตัวเล็กกว่า และไม่ทันที่เรโชจะยื้อยุดอีกรอบมือแกร่งก็คว้ารวบทั้งสองแขนของเรโช ตวัดบิดไพล่หลังหวังจะล็อคคนตัวเล็กให้เลิกแผลงฤทธิ์ แต่มีหรือลิงทโมนอย่างเรโชจะยอมสยบ ร่างบางกวาดขาเตะตัดข้อเท้าหนาให้เสียหลัก หากชายหนุ่มคำนวณพลาดไปนิดตรงที่แขนของตนยังถูกรวบอยู่ ดังนั้นทันทีที่คนตัวโตเสียหลักล้ม เรโชก็คว่ำตามลงไปทับร่างหนาทันที

“อุ๊บ!!”
“โอ้ย! อ๊ะ! เหวอ!!”

ยังไม่ทันตั้งตัวเรโชก็ถูกตวัดตัวพลิกกลับไปอยู่ด้านล่างโดยมีร่างสูงคร่อมทับเป็นที่เรียบร้อย เรโชทั้งพยายามดิ้นรน ผลักไส แต่ทั้งทางกายภาพที่ตัวเล็กกว่ามากมาย พละกำลังก็ด้อยกว่าเป็นไหนๆ ถึงเรโชจะมั่นใจในศิลปะการป้องกันตัวของตนที่ว่าเจ๋งนักหนา แต่คนตรงหน้าเขานั้น บอกได้คำเดียว แมร่ง มันเซียนว่ะ!! 
สภาพถูกจับกดให้นอนหงายพังพาบโดยมีร่างผู้ชายอีกคนทาบทับอยู่ แถมข้อมือทั้งสองข้างยังถูกตรึงไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียวของคนข้างบนอีก ในฐานะลูกผู้ชายอก(เกือบ)สามศอกอย่างเรโช มันรับไม่ได้!!!

“เฮ้ย ปล่อยนะเว้ย ปล่อยเด้ โอ้ย!! เอ็งเป็นใครว๊ะ!!??”
“ถามได้ดีนี่ไอ้ไพร่  แกมาอยู่ในที่ของฉันโดยที่ไม่รู้ว่าฉันเป็นใครเนี่ยนะ?”
“เออ ก็ถ้ารู้แล้วจะถามหาบิดาใครไม่แซ่บว๊ะ ปัดโธ่!!”
“องค์รัชทายาทโสฬสติยาพะยะค่ะ!!!”

นายทหารองครักษ์ 3-4นายวิ่งกระหืดกระหอบมา และเอ่ยคำที่ทำให้เรโช อึ้งรับประทานไปหลายวิฯ “องค์รัชทายาท” !!!!?????
‘ตายโ-ห-ง แว้ววว!!!!!’ คำเดียวที่แล่นอยู่ในหัวตอนนี้

“มาก็ดี ลากตัวไอ้ไพร่นี่ ไปขังที่คุกลืมตะวันซะ!!!”
“พะยะค่ะ”
‘ฉิบหา-ยแว้วววว!!!’ คำที่สองที่ต่อคิวมาอยู่ในหัว

“ช้าก่อนพะยะค่ะฝ่าบาท”

ดั่งเสียงสวรรค์ เรโชรีบหันไปหาต้นเสียงแห่งชีวิตของตนทันที ชายหนุ่มร่างใหญ่แถมหล่อลากไส้ใส่ชุดราชองครักษ์เต็มยศ ดูจากเครื่องหมายพะรุงพะรังนั่นแล้ว คงเป็นพวกระดับตัวพ่อเป็นแน่
“มีอะไร ไอศุพายัฆ?”
“ท่านผู้นั้นที่อยู่ตรงหน้าฝ่าบาท มิอาจกักขังหรือสังหารได้หรอกพะยะค่ะ”
“เพราะอะไร? ทำไมเราจะทำอะไรมันไม่ได้!!”
“เพราะท่านผู้นั้นคือว่าที่ พระชายา ของพระองค์ พะยะค่ะ”
“………………………..”
“……………………….”
ถึงกับใบ้กันทั้งสองคน อึ้ง พูดอะไรไม่ถูก ตอนนี้ถ้าให้บวกเลข 1+1 คงเท่ากับ 7 แล้วล่ะ
“หม่อมฉันขอแนะนำอย่างเป็นทางการ ท่านผู้นี้คือ ท่านติสเรโช ผู้ที่ถือกำเนิดมาพร้อมดอกบัวเพลิง 3 ดอก ตามตำนาน พะยะค่ะฝ่าบาท”
“หา!!!” (เสียงขององค์รัชทายาทโสฬสติยา)
“ท่านติสเรโช ตรงหน้าท่านก็คือ มงกุฎราชกุมารโสฬสติยา องค์รัชทายาทแห่งอาณาจักรเอกูนวิสติ ว่าที่องค์กษัตราผู้ครอบครองพลังวิญญาณของ 16 องค์ขัติยาบูรพกษัตริย์ และทรงเป็นคู่หมายของท่าน ตามตำนานโบราณแห่งอาณาจักรเราครับ”
“ฮะ….” (เสียงของติสเรโช ผู้ซึ่งยืนหน้ามืดวูบๆ อยู่อย่างเงียบๆและคิดอยู่ในใจว่า โลกนี้คงถึงกาลอวสานแล้ว…)

...............................................................................................

2 ตอนไปก่อนเน้อ เรื่อยๆ มาเรียงๆ
 

THEARBOO

[kataiyai]

น่าสนุกดีนะ

จะรออ่านค่ะ

[akike]

ดูท่าหนุกหนาน

น่าจะเป็นโหรทำนายมาเปล่าเนี่ย

[Karn12]

เริ่มเรื่องก็สนุกน่าติดตามมากครับ

[Peppermint]

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1049.0

อย่าลืมแปะกฏเล้านะคะ

เรื่องสนุกดีค่ะชอบมากเลยย (ชื่อเรื่องบงบอกถึงคำว่าฮาเลยค่ะ) เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ

[cher7343]

มาเจิมเรื่องใหม่
ยินดีต้อนรับนะคะ อย่าลืมแปะกฎด้วยนะ

ชอบเรื่องแนวนี้มากเลยค่า มาต่อเร็วๆนะจ๊าาาาาาา 

[warnana001]

น่าสนุก!!!
เรโชเธอหยาบคายได้ใจมาก

[harumi]

ถึงจะงงๆไปบ้างแต่ว่าฮาดี

[DasHimmel]

นายเอกเราแอบเกรียนนะ 5555+
พระเอกคงสุขุม ดุๆ จริงจังน่าดู แต้งมาเจอกะนายเอกเรานี่แร๊ะ ถึงจะเหมาะสม!!
รอติดตามค่า 

[PetitDragon]

เป็นพระชายาที่เฮี้ยวน่าดู 

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

ท่าจะมันส์ อิอิ

[Poseidon]

ฮ่าๆๆๆ  นายเอกรั่วมากๆๆอ่ะ  น่าติดตามมาก

[catwander]

เออ ดูเรื่องชักจะไปกันใหญ่ แล้ว รอตอนต่อไปครับ

[chompoonut139]

ถ้าทางจะฮาน่ะ

[thearboo]

ตอนที่ 3 คำทำนาย…อันตรายโคตร!!!


“ว่าที่พระชายา…ยา…ยา…ยา”
“พระชายา…ยา…ยา”
หยั่งกะเอคโค่ก้องในหัวเรโชตลอดเวลา ชีวิตของเขาในช่วง18 ปีที่ผ่านมา หญิงอันเป็นที่รักก็ยังไม่มี อย่าว่าแต่คนรักเลย เล็งสาวจนตาจะเหล่ก็ไม่เห็นมาตกบ่วงเสน่ห์ของเขาสักคน เรโชคิดในใจอยู่เสมอว่า มันเป็นเพราะเขาหล่อเกินไป สาวๆเลยอายไม่กล้าหมายมั่นจะครอบครองไว้คนเดียว ได้แต่แอบรักแอบมองเขาอย่างเงียบๆ (ใครวะ?) เฮ้อ ความหล่อของเขานี่มันช่างบาปนัก

แต่วันนี้ชีวิตของเขาที่ควรจะก้าวไปสู่วิถีแห่งลูกผู้ชาย ไม่รู้ทำไมมันถึงได้กลับตาลปัตรบัดซบ แหกโค้งเข้าสู่เส้นทางของการเป็นสุภาพสตรี ที่กำลังจะกลายเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งแห่งอาณาจักรเอกูนวิสติ เพราะว่าที่สามีของตนกำลังจะได้ขึ้นครองราชย์เป็นมหากษัตริย์แห่งเมืองนี้ เอาซะได้!!!
“โอ้ว…พระพุทธเจ้าทรงโปรด ชาติที่แล้วไปก่อกรรมทำเวรอะไรไว้วะเนี่ย!!??”

เรโชกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงนุ่มของตนอย่างกระสับกระส่าย เพราะหลังจากไอ้ราชองครักษ์สังกะโล่นั่นมาประกาศประกาศิตชีวิตเขาปาวๆๆ ไม่ทันไร ไอ้องค์รัชทายาทสันดานเสียนั่นก็วิ่งแน่บไปไหนก็ไม่รู้ ปล่อยให้เรโช ยืน มึน อึน เหม่อ เอ๋อ เพียงลำพัง  และก่อนที่อีตาราชองรักษ์นั่นจะจากไปมันยังบอกอีกว่า อีก 3 ราตรี เขาต้องทำพิธีอภิเษกสมรสและเข้าหอรอรักหักสวาท กับไอ้องค์รัชทายาทเฮงซวยนั่น มันฉุกละหุกจนเรโชคิดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว

“เฮ้ย จะทำไงดีวะ? ไม่นะ ตรูไม่ยอมตกเป็นเมียใครเด็ดขาด!! ทำไงดี ทำไงดี?”
“หรือว่าเราจะหนี ดอดออกไปจากวัง…คงไม่ยาก…”
“ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่งั้นพ่อแม่บุญธรรมเราได้ซวยไปด้วยแน่…”
“แล้วถ้าเราพาทั้งคู่หนีไปด้วยล่ะ…”
“เออ เออ เข้าท่าๆ ว่าแต่พ่อจะยอมมั้ยว๊ะ…”
“เอาน่า ไม่ลองก็ไม่รู้…”

“ต่อให้แกมีปีกก็หนีไม่พ้นหรอก ติสเรโช!!”

ระหว่างที่เรโชกำลังหาทางหนีทีไล่ คิดสะระตะเตรียมการอยู่นั้น จู่ๆ รัชทายาทโสฬสก็เข้ามา

“เฮ้ย เข้ามาตอนไหนว๊ะ!!?  แล้วเข้ามาได้ไงเนี่ย!!?”
“เมื่อกี้ ทางประตู”
“เออ…รู้แล้วว่าเข้ามาทางประตู แต่ผมหมายความว่า เอ็ง…เอ้ย…พระองค์ เข้ามาทำไม? นี่มันห้องส่วนตัวนะเว้ย…เอ้ย…พะยะค่ะ”
“ทำไม่จะเข้ามาไม่ได้ วังทั้งวังนี้เป็นสมบัติของฉัน แล้วอีกอย่าง แกช่วยเลิกพูดราชาศัพท์พิลึกหูนั่นสักที มันน่ารำคาญ”
“เอ้า ไม่ให้พูดราชาศัพท์ แล้วจะให้คุยยังไงล่ะ คุยแบบสามัญชนงั้นเหรอ พระองค์ใจดีขนาดนั้นเชียว?”
“หุบปากแล้วฟังดีๆซะ นี่ถ้าไม่ติดว่าแกคือ ตรีสโรชเตโช 3ดอกบัวเพลิงแห่งตำนานแล้วล่ะก็ ฉันจะสั่งกุดหัวแกซะเดี๋ยวนี้เลย เจ้าไพร่!!”

หุบปากทันควันเลยทีเดียว สำหรับ เรโช ผู้ยังอยากอยู่ดูโลกไปจนแก่

“ทำไมถึงเป็นผู้ชาย แล้วยิ่งกว่านั้น ทำไมต้องเป็นแกด้วยนะ เจ้าไพร่ชายขอบ อย่างน้อยเป็นบุตรขุนนางมีการศึกษาหน่อยไม่ได้รึไงกัน”
“อะ…ครือ ก็ไม่ได้อยากโดนกุดหัวหรอกนะ แต่ท่านช่วยอธิบายทีได้ไหม  ว่านี่มันเรื่องบ้าอะไร ทำไมผมต้องแต่งงานกับท่านด้วยล่ะ?”
“คำทำนาย”
“ห๋า?”
“คำทำนาย!!”
“อะไรกัน นี่พวกในวังยังงมงาย เชื่อแค่คำทำนายกันอีกเหรอ โลกมันไปถึงไหนกันแล้ว โอ้ย!!!”

ถูกล็อคคอดันพรืดเดียว เรโชก็ถูกกดลงไปนอนแอ้งแม้ง อยู่บนเตียงโดยที่มีองค์รัชทายาทหนุ่มนั่งคร่อมอยู่บนตัว

“หากยังลามปามมาถึงราชวงศ์ฉันอีกล่ะก็ ฉันจะไม่ปราณีแกอีก เจ้าไพร่!!”

คำเดียวอยู่หมัด เรโชนอนตัวแข็ง แทบไม่กล้าหายใจ ปล่อยองค์รัชทายาทผู้เป็นใหญ่เป็นเอ่ยปากเรื่องทั้งหมดโดยลำพัง

“คำทำนายของอาณาจักรเอกูนวิสติ เมื่อหลายร้อยปีมาแล้ว ได้ทำนายไว้ว่า ในรัชสมัยของกษัตริย์ องค์ที่ 99 อาณาจักรเอกูนวิสติจะลุกเป็นไฟ เกิดทั้งสงครามและมหาภัยพิบัติ จนทั้งอาณาจักร จะจมลงอยู่ใต้ธรณี  หากแต่ถ้าบังเกิดสิ่งหนึ่งขึ้นจะสามารถเปลี่ยนมหาภัยให้กลายเป็นมหาโชคได้ นั่นก็คือ กษัตริย์ผู้ซึ่งครอบครองพลังวิญญาณแห่ง 16 บูรพกษัตริย์ผู้สร้างอาณาจักรเอกูนวิสติ และอีกหนึ่งคือ ตรีสโรชเตโช หรือ 3 ดอกบัวเพลิง หากทั้งสองนี้ได้บังเกิดในแผ่นดินใด จะยังความมหารุ่งเรืองให้บังเกิด ศึกเหนือเสือใต้ไม่รู้พ่าย มหาภัยไม่รู้เห็น แต่เงื่อนไขสำคัญที่สุดคือ ผู้ครอบครองพลังวิญญาณแห่ง 16 บูรพกษัตริย์ และ ผู้ซึ่งถือกำเนิดมาพร้อมกับตรีสโรชเตโชนั้น ต้องเสกสมรสกัน  ในตำนานเคยปรากฏเรื่องนี้เมื่อนานมาแล้ว แต่ในครั้งนั้น ตรีสโรชเตโช เป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชายอย่างแก…เฮ้ย นี่แกฟังอยู่รึเปล่า?”

เงียบนานเป็นลิงหลับ จนรัชทายาทโสฬสสงสัย ว่าเรโชยังฟังตนอยู่หรือเปล่า ครั้นพอจ้องลงไปที่ใบหน้านั้น จู่ๆเรโชก็ลุกพรวดขึ้นมา สีหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่างออก

“เฮ้ย!!!???” (เสียงรัชทายาทโสฬส)
“หากเป็นดังท่านว่า เราสองคนก็แค่แต่งงานกันใช่ป่ะ ถ้าแค่นั้นก็ไม่เห็นจะลำบากอะไร ผมเป็นชายาในนามได้สบายมาก เพื่ออาณาจักรอันเป็นที่รักแล้วแค่วิถีแห่งลูกผู้ชายเรโชสละได้ ^^”
“ ไอ้ไพร่โง่ มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ”
“หือ? แล้วมันยังไงล่ะ”
“29 ราตรีหลังจากพิธีอภิเษกสมรส ทั้งคู่ต้องเสพสังวาสกัน”
“ห๋า เสพอะไรนะ สังวาส? มันคืออะไรอ่ะ ชื่อเหล้าเหรอ?”
“เฮ้อ…หมายถึง เราต้องหลับนอนเป็นผัวเมียกันไง!!”
“……………………….อ่า”
“เข้าใจแล้วใช่มั้ย ว่าทำไมมันถึงลำบากนักน่ะ”
“………………..เอ่อ….นอนนี่มัน หมายถึง….”
“มีเซ็กซ์กันไงล่ะ เจ้าไพร่โง่”
“ห๋า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!??????????????????????????”
………………………………………………………………………………………………………………..

เอาตอนที่ 3 ไปชิว ชิว จ๊ะ
เอาล่ะ พรุ่งนี้จะปั่นการ์ตูน เอิ๊กๆๆๆ
 

THEARBOO

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
 
นายเอกเรื่องนี้ฮาสะบัด
เรื่องอื่นอ่ะฉลาด
พอมารู้ว่าต้องปั่มปั๊มเท่านั้นแหละ
 
ไปไม่เป็นกันเลย
รออ่านค่า สนุกๆ
 

[PetitDragon]

ปูเสื่อรออีก 29 ราตรี 

เรโชฮามาก 

[premkoe]

อร๊ายยยยยย

ชอบเรื่องแนวนี้

[manami_01]

ออกแนวจะฮา

สนุกดีรีบมาอัพต่อนะอิอิ

จะทำไงต่อไปดีละคู่นี้หึหึหึ

[loveryuichi]

อะฮึ อะฮึ ครึครึ
ซะงั้นนะ

[wolfram]

เนื้อเรื่องน่าสนใจดีจัง!!

เราชอบอ่านนิยายแนวนี้อ่ะค่ะ...เจอไม่บ่อยเลย!! 

แต่งกันไวๆนะ!!

 

[krit24]

ขำทั้งพระเอก นายเอกเลย 555

[kataiyai]

ทำไมต้อง 29 วันล่ะ

มันนานไปนะ

[zaszaq]

  นายเอก ฮามากเลยค่ะ 

สนุกมากค่ะ 

[NOoTuNE]

สนุกจัง อ่านแล้วฮามาก


อ่านแล้วลื่นดี สนุก มาต่อบ่อยๆน่ะ ติดใจแล้ว 

[fon270640]

  นาายเอกฮามากเลย รีบมาอัพต่อนะคะ



 

[harumi]

ตลกเรโชอ่ะ

[abcee]

ชอบนิยายแนวนี้จัง กำลังใจให้นะ

[kinjikung]

ฮ่า ฮ่า ขำนายเอกแค่ชื่ิอก็ฮาและ ติส เรโช
แนวแฟนตาซี แปลก ฮาดี