หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[Rafael]

ขอแบบจัดหนัก พรีสต์ 5555

[DasHimmel]

อ๊าาาาาาา !!~ เริ่มหวานกันเเล้วววว 
เหมือนต่างคนต่างเติมเต็มซึ่งกันเเละกัน ><~
พาร์ทนี้อา่นแล้วอุ่นใจ ^^

[Way]

สงสัยต้องไปหาหมอขอยาลดน้ำตาล

[moredee]

:-[จูบแผ่วๆ แต่คนอ่านจะตายแว :z3:ล้

[nongrak]

สนุกดีค่ะ อ่านไปหัวเราะไปขำพระชายาเรโช

[Baruda]

 

[kukkik]

 ::อ๊ายยยยยเขิลๆๆๆๆ

[name]

รอตอนต่อไปครับผม

[kakashiget]

รอต่อไปคะเริ่ดเบาๆกรี๊สๆๆ

[YounIn]

น่ารักๆ มาต่ออีกๆ

[HT...hanna]

+1 ค่า

หวานจังเลยน้าาาาา

[Nuclear]

กิ้บกิ้วๆๆ เริ่มจะมีซัมติงต่อกันแล้วว 

[pare_140]

พัฒนาการของเรโช กับ โสฬส 

[sanri]

คิคิ  เริ่มหวั่นไหวกันแว้วอ่ะจิ 

[PetitDragon]

พระชายาน่ารักแบบนี้ คงเหลืออีกไม่กี่ราตรี ต้องเสร็จองค์รัชทายาทแน่ 

[ต่ายน้อย]

มาตามติสเรโชกับโสฬสด้วยคนคร๊าบ
ฮากันได้ตลอดเลยจริงๆ

[kazuribum]

น่ารักซะ ใก้ลแล้วๆ วันนี้ขอจูบ พรุ่งนี้ขอจับ วันมะรืนก๊ซะเดิ้บ ฮุฮุ ว่าไปนั้น

[thearboo]

3 วันปล้ำ มาแรงมากๆ ขอคนเขียนไปตกลงกับเรโชแป๊บนะคะ
ว่ามันจะยอมโดนเสียบราตรีที่ 3 หรือเปล่า อิอิ
 
ปล.แถม...บรรยากาศตอนที่ 9 จ๊า
 
THEARBOO

[attachment deleted by admin]

[tasskusr]

ตอนแรกก้อเห็นกัดกันแทบตาย นึกว่าจะได้เลือดกลางงานแต่งแล้วไหมล่ะ ว่าไปก้อน่าสงสารองค์รัชทายาทอ่ะเนอะ ต้องอยู่ในกฎระเบียบตลอดเวลาเลยอ่ะ แต่พอมาเจอนางเอกของเราก้อเหมือนว่าจะยิ้มได้มากขึ้นอ่ะเนอะ คืนที่ 2 จูบกันละ คืนที่สามก้อไม่ต้องรอละ เข้าหอตามประเพณีไปเลยละกัน บ้านเมืองจะได้สงบสุขเร็วๆไง

[thearboo]

“เรโช”
“หือ?”
“มีแต่คนอยากให้เรา...เข้าฉาก NC กันภายในคืนพรุ่งนี้ล่ะ...”
“อะไรกัน!! ทำไมมีแต่คนอยากให้ผมโดนชะเดิ๊บล่ะ??”
“ฉันว่า...เราอย่าไปขัดใจคนอ่านเลยนะ...งั้น...”
“เฮ้ย!! อย่าเพิ่ง!!”
“น่า...อย่าดิ้นสิคนดี มามะ”
“อร๊ากกกก!! ไอ้สามีหื่ลล์!! เขาให้ชะเดิ๊บคืนพรุ่งนี้เฟร้ย!! ไม่ใช่ตอนนี้!!”   
“ช้าเร็วก็ไม่ต่าง จัดไปเลยแล้วกัน มาม๊ะเมียผม!”

‘ผลั่ก’

‘โครม!’

“โอ้ย!! จะถีบทำไมเนี่ย??”
...

เรื่องราวต่อจากนี้ยังคงเป็นปริศนาจ๊ะ อิอิอิ...
 
“โอ้ย!!” (โดนท่านผู้อ่านรุมสกรำ...ดับอนาถ อิอิ)

THEARBOO

[DarkAki]

ตอนที่ 8 : อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คู่ใหม่

ดูท่ากว่าจะรักกัน ฟันคงหมดไปหลายชุด 

//เรื่องส่วนสูงไม่เป็นปัญหา ขออย่าสลับหน้าที่กันก็พอ

อยากให้คู่นี้ SM จัง  //โดนโบก

เรโชก็ยังคงความรั่วได้ไม่เสื่อมคลาย

ตอนที่ 9: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หว๊านนนนนนน หวาน

 

น่ารักอ่าาาาาาา

แล้วเมื่อไรจะได้เข้าหอกันซะทีล่ะ 

[DarkAki]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

รีดเดอร์ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เจาะรูดูได้มั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หุหุหุหุ

อยากรู้ว่าโสฬสจะจัดการเรโชยังไง //ไม่ค่อยหื่นเลยนะ

[thearboo]

ตอนที่ 10 คู่ปรับมิตรแท้


ราตรีกาลผ่านพ้น รุ่งสางเริ่มมาเยือนขอบฟ้า สองหนุ่มยังคงหลับใหลอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น แต่จู่ๆเรโชก็ลืมตาโพลงขึ้น ในขณะที่โสฬสยังคงนอนฝันหวาน

‘ไม่ไหวแล้ว!’
‘อยากให้ทั้งคู่ได้พบกันเหลือเกิน น้องมือขวาพาเพลิน กับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน’
‘โธ่เว้ย!! อุตส่าห์อยู่มาได้ตั้ง 1 วัน 2คืนโดยไม่มีปฏิกิริยาอะไรแล้วเชียว เพราะไอ้สามีบ้าข้างๆนี่แท้ๆเลย’
‘หนอย...มาทำให้เสียวแล้วเลี้ยวกลับซะงั้น ทำตรูเคลิ้มแล้วชิ่งหลับ บัดซอบจริงๆเล้ย ฮ่วย!!’
‘ลูกชายตรูมันยิ่งงอนๆอยู่ ทีนี้มันยิ่งงอแงเข้าไปใหญ่เลยอะดิ’
‘ไม่ได้การละ ต้องไปออกแรงสักหน่อย ไม่งั้นลูกชายได้ฆ่าตัวตายแน่ๆ’                                

ว่าแล้วเรโชก็ลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟัน เตรียมตัวออกไปวิ่งสูดอากาศยามเช้า เผื่อความทรมารทางร่างกายส่วนล่างเขาจะพอทุเลาลงได้บ้าง

“เป็นหนุ่มวัยรุ่นสุขภาพดีนี่มันก็ลำบากเหมือนกันวุ้ย”   

เรโชออกไปวิ่งเล่นรอบๆวัง ถือเป็นการทัศนศึกษาไปด้วย เพราะเมื่อวานที่โศฬสพาเดินรอบวังนั้น มีแต่เรื่องเครียดให้จำ จนไม่มีเวลาสนใจอย่างอื่นเลย

“โห...ตำหนักนี้สวยจังแฮะ แกะสลักทั้งเรือนเลยนะนั่น”
“อู้ว!! นั่น!! มีวิหารที่สร้างเลียนแบบวิหารโรมัน เหมือนที่เคยเห็นในทีวีด้วยอ่ะ!!”
“เฮ้ย!! นั่นมันต้นมะม่วงน้ำดอกไม้นี่นา ลูกดกเต็มต้นเลยด้วย!! โอ้วแม่เจ้า!!”                  

หันซ้ายหันขวา เห็นว่าไม่มีใครเดินผ่านมา เรโชก็จัดแจงปีนขึ้นต้นมะม่วงอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยให้ลูกห้อยโตงเตงเยอะขนาดนี้ สงสัยคงไม่มีใครกินแน่ๆ งั้นเดี๋ยวเรโชคนนี้จัดการเก็บกวาดให้เอง ของอร่อยๆน่ะ ปล่อยทิ้งไว้มันน่าเสียดายออก ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ขณะที่เรโช กำลังเก็บมะม่วงอย่างเมามัน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาสายตาหนึ่งกำลังจับจ้องมา เนิ่นนานกว่าแต่เจ้าตัวเรโชเองก็ไม่ได้รู้ตัวเสียที ดังนั้นเจ้าสายตาจึงจำเป็นต้องทักทายออกไป

“องค์พระชายาพะยะค่ะ”
“อ๋า!! เย้ย!! เหวอ!!”
‘ตุบ’

ทั้งที่นึกว่าอยู่คนเดียวจึงกระทำการย่ามใจอย่างสนุกสนาน พอมีคนมาทักเท่านั้นแหละ เจ้าหนุ่มเรโชสะดุ้งตกใจ จนพลาดตกลงจากต้นมะม่วงพร้อมๆกับลูกมะม่วงเต็มวงแขน หนุ่มน้อยหลับตาปี๋

‘ซี้แหงแน่แล้วไอ้เรโช ขอโทษนะคุณสามี ที่ต้องเป็นหม้ายเมียตายตั้งแต่ยังหนุ่ม ลาก่อนวังหลวง พ่อจ๋าแม่จ๋า แล้วเรโชจะไปให้หวยนะ แอ๊ฟฟฟฟ!!’

ระหว่างที่ความคิดตะเหลิดเปิดเปิงอยู่นั้น พอรู้ตัวอีกทีตัวเขาก็ตกอยู่ในวงแขนของชายอีกคนไปเสียแล้ว แถมยังถูกอุ้มท่าเจ้าหญิงซะด้วย!!

“ทรงเป็นอย่างไรบ้างพะยะค่ะ พระชายา!!??”
“เอ่อ...ลมเย็นดี ท่านราชองครักษ์ เอ่อ...ไอศุพายัฆ?”
“กระผมขอประทานอภัย เพราะจู่ๆกระผมก็ทักออกไปแบบนั้น พระองค์จึงตกลงมา”
“เอ่อ...มะ...ไม่เป็นไรหรอกท่าน ผมต่างหากที่สะเออะไปอยู่บนนั้นเอง แฮะๆๆ”
“แต่ว่าพระองค์ ทรงไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆนะขอรับ?”
“อ่า...ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ...และหากท่านจะไม่ว่าอะไรล่ะก็...ช่วยปล่อยผมลงได้ป่ะ...เอ่อ...มันหวิวอ่ะคับ...”
“อ๊ะ!! ขอประทานอภัยขอรับ!!”

พอเท้าแตะพื้นได้ เรโชถึงกับถอนหายใจเฮือกๆ ตั้งแต่เกิดมาจนหมาเลียตูดไม่ถึงอยู่แล้วก็เพิ่งเคยโดนผู้ชายอุ้มในท่าทางน่าอายแบบนี้เป็นครั้งแรก ตอนนี้ไม่ใช่แค่หน้าแดง แต่มันลามไปจนถึงหู คอ จมูก

“เอ่อ คือ...ท่านอย่าบอกใครนะ ว่าผมมาขโมยมะม่วงน่ะ”
“ทรงตรัสอะไรอย่างนั้นกันขอรับ มะม่วงต้นนี้เป็นสมบัติของราชวงศ์ นั่นคือเป็นของพระองค์อย่างถูกต้อง นี่มันไม่ถือว่าเป็นการขโมยเลยสักนิดนะขอรับ”
“อ่า...แฮะๆ แล้วมาเรียกให้ตกใจทำไมล่ะท่าน ตกมาตายทำไงเนี่ย”
“ขอประทานโทษจริงๆฝ่าบาท กระผมแค่เห็นว่ามันอันตราย เกรงว่าพระองค์จะได้รับบาดเจ็บ ก็เลย...”
“ขอบคุณในความหวังดีนะครับท่านราชองครักษ์แต่คราวหน้าไม่ต้องนะ พระชายาขอร้อง เฮ้อ”

ความสดใสที่ไม่ว่าใครเข้าใกล้ก็รู้สึกราวกับถูกดึงดูด เรโชจะรู้ตัวบ้างหรือไม่นะ ว่าตัวตนของเขาทำให้ราชวังที่เคยมีแต่ความตึงเครียด อึมครึม เงียบเหงา ดูมีสีสัน มีเสน่ห์ขึ้นอย่างมหาศาล และเช่นเดียวกัน แสงที่อบอุ่นที่น่าหลงใหลนั้น ย่อมดึงดูดทุกคนได้ ไม่เว้นแม้แต่ราชองครักษ์อย่างเขา ที่เผลอเดินเข้าไปหาแสงนั้น แม้ไม่ได้หมายจะครอบครอง แต่ก็เผลอไผลเฝ้ามอง ถึงจะรู้สึกผิด แต่ช่างเกินหักห้ามใจ
“หากองค์รัชทายาทรู้เข้า คงไม่ใช่เรื่องน่ายินดีหรอกนะครับ องค์พระชายา”

มาอีกแล้วสียงมือที่สามที่คุ้นเคย ไม่ต้องเดาให้เสียเวลา เจ้าเสนาบดีขี้เต๊ะ ในสายตาเรโชนี่เอง

“แค่เก็บมะม่วงคงไม่ทำให้ใครโกรธนักหรอกน่า ท่านเสนา”
“ใช่เรื่องมะม่วงซะที่ไหนล่ะ องค๋พระชายานี่ช่างไร้เดียงสานัก ผมหมายถึงเรื่องที่ท่านมาหว่านเสน่ห์กับชายอื่นนอกจากสามีตัวเองต่างหากล่ะ”
“ห๋า!!??”
“หรือท่านชอบปั่นหัวผู้ชายเป็นงานอดิเรกกัน!!”

“หุบปากท่านไปซะท่านเสนา ท่านกำลังลามปามองค์พระชายาอยู่นะ!!”
“ท่านเองก็เหมือนกัน ท่านราชองครักษ์ ทำไมท่านถึงกล้าทำเรื่องเสื่อมเสียแบบนี้กันน่ะ?? ท่านรู้อยู่แก่ใจท่านเองอยู่ใช่หรือไม่!!??”
“.......................!!”

เรโชยืนนิ่งฟังผู้ชายสองคนทะเลาะกัน เรื่องที่ผู้ชายที่มีสามีแล้ว? คนหนึ่งกำลังจะเล่นชู้? กับลูกน้องของสามีตัวเอง??? เรื่องมันยิ่งจะโกลาหลไปกันใหญ่ เป็นอีกครั้งที่ตั้งแต่เกิดมา นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาบอกว่า เขา “ปั่นหัวผู้ชาย”

‘ตาย...ห่า...งานเข้าแล้วตรู...’

เพื่อป้องกันเรื่องราวที่กำลังจะเลยเถิดไปไหนต่อไหน เรโชจึงจำเป็นต้องตัดไฟแต่ต้นลม ถึงจะไม่รู้ว่าใครเป็นไฟ ใครเป็นต้นลมก็เถอะ

“เอ่อ...ท่านราชองครักษ์ รบกวนท่านกลับไปทำงานของท่านเถอะ เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจัดการเอง”
“แต่ว่า องค์พระชายา!!”
“ขอร้องเถอะครับ ท่านไอศุพายัฆ ผมขอ”
“พะยะค่ะฝ่าบาท”

หลังจากที่ไอศุพายัฆเดินจากไป เรโชและเสนาหนุ่ม ก็เริ่มต้นเปิดฟาร์มสุนัขในปากเข้าหากันทันที ช่างสูสีประหนึ่ง เกิดมาเพื่อคู่กัน??

“ผมถามอะไรหน่อยได้ป่ะ ท่านเสนาหน้าวอก ทำไมท่านถึงว่าผมว่าปั่นหัวผู้ชายกันล่ะ?”
“ทำอะไรก็รู้ อยู่แก่ใจพระชายาหน้ามึน สิ่งที่ท่านทำอยู่น่ะไม่เรียกปั่นหัวผู้ชายแล้วจะเรียกว่าอะไรได้อีก”
“โอ้ ชิทท์ ท่านเสนาครับ ท่านใช้ตาตุ่มมองกะใช้หัวแม่เท้าคิดเหรอครับ ผมเป็นชายชาตรีอกสามศอก?? นะจะไปปั่นหัวผู้ชายหา...อะไรกันค๊าบบบบ???”
“ผู้ชายที่ไหนเขามีสามีกันครับ? แล้วถ้ามองไม่ผิดไปอกท่านไม่น่าเกินศอก”
“กะ...ก็เรื่องนั้นมันจำเป็นนี่เฟ้ย!! ก็พวกท่านนั่นแหละลากผมมามีสามีเป็นตัวเป็นตนแบบเนี๊ย!!แล้วไอ้อกสามศอกน่ะ มันเป็นคำพังเพย แค่เปรียบเปรยเฉยๆ!!”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ!! เรื่องที่ไม่สมควรยังไงมันก็ไม่สมควร!!”
“หนอย ท่านเสนาหน้าวอก ท่านพูดแบบนี้ ถ้าผมเป็นคนคิดมาก ผมจะคิดว่าท่านกำลังหึงท่านราชองครักษ์อยู่นะ!!”
“เอ้า!!...ก็ใช่น่ะสิ!!”
“................!!!!!!?????”
“อะไร? เงียบทำไมกันท่าน”
“นะ...นี่...ท่าน ท่าน ยอมรับง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ สวดยอดอ่า”
“ลูกผู้ชาย กล้าทำก็กล้ารับ ในเมื่อผมรักไอศุพายัฆ ผมก็กล้าที่จะยอมรับว่าผมรักเขา ผมกล้าที่จะพยายามทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ไอศุพายัฆ ยอมรับในความรักนี้ และตกลงปลงใจยอมเป็นภรรยาของผมให้จงได้”
“..................................(- -)>”
“เป็นไงล่ะ อึ้งไปเลยสินะ ความรักของผมหนักแน่นและจริงจังมาก ผมไม่มีวันยอมให้ท่านมาขัดขวางมันเด็ดขาด!!!”
“ท่านราชองครักษ์....ไอศุพายัฆ...เอ่อ...ภรรยา”
“ใช่! ผมจะทำให้ไอศุพายัฆกลายเป็นภรรยาผมให้จงได้!!”
“ตัวแค่นี้เนี่ยนะ?”
“อะไร?”
“ตัวท่านแค่นี้เนี่ยนะ จะไปขอให้ราชองครักษ์เป็นภรรยาท่าน?”
“แล้วมันยังไงล่ะ!? ตัวผมนี่มันแปลกตรงไหนงั้นเหรอ!?”
“อ๋อ...ปละ เปล่า แหม สาวงามทั้งแผ่นดิน เอกูนวิสติ ท่านไม่ยอมเลือก แต่กลับปักใจกับชายล่ำเนี่ยนะ”
“ผมไม่ได้ชอบชายล่ำ ผมรักไอศุพายัฆคนเดียว!! แล้วตัวผมมันแปลกตรงไหน ท่านยังไม่ตอบเลยนะ!!”
“ไม่ได้ว่าอะไร ก็แค่มัน...เอ่อ...ช่างมันเหอะ...”
“มีอะไรก็พูดมาตรงๆสิพระชายา จะอ้ำอึ้งอยู่ทำไมกัน!!”
“ก็ไม่มีอะไรจะพูดอ่ะ จะให้พูดอะไรเล่า!!!”
“ถ้า...ไม่...ยอมพูด...ผม...จะ...ง้างปากให้เอง”

ไม่พูดเปล่า เสนาหนุ่มตีสีหน้าโหด เอื้อมมือไปจับหน้า เรโช ขยำขยี้ บีบ บิด อย่างเหี้ยมเกรียม น้ำเสียงอำมหิตถึงขีดสุด

“เฮ้ย!!! อย่ามาจับนะ อุบ อร๊างงงส์ อร๊ายยยยส์ โอ้วส์”
“จะบอก...ได้หรือ...ยัง?...พระ...ชา...ยา???”
“โอ้ย!!! บอก บอกแล้วๆๆๆๆ!!!”
“ว่ามา!!”
“โธ่ก็ตัวท่านเท่ามดคันไฟ ริจะไปทำให้พญาเสือโคร่งเป็นภรรยา มันไม่เหมาะกันโว้ย!!!”
“ท่านว่าอะไรนะ!!??”
“ผมหมายความว่า ถ้ารักจริง แทนที่ท่านจะเป็นสามี ผมว่าท่านเป็นศรีภรรยาเหมาะกว่าเยอะเลย”
“ไม่มีทาง ผมไม่ยอมโดนเสียบเด็ดขาด ศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย ฆ่าได้ เสียบไม่ได้ ผมยอมไม่ได้!!!”
“........................( - _ - )”
“แต่ถ้าผมได้ไอศุพายัฆมาเป็นภรรยาแล้วล่ะก็ ผมจะดูแลเขาอย่างดี ให้ไม่มีขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว”
“........................( - _ - )”
“ผมจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่น ผมจะทำงานหาเลี้ยงเขา และให้เขาอยู่บ้านสบายๆ รับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกของเราสักคน....”
“พอเถอะท่าน...ผม...กลั้นไม่ไหวแล้ว...ผมจะ อ๊อกกกก....อ๊วกกกก”
“พระชายา!! ท่านดูถูกผมเหรอ!!??”

‘ครืน’
‘ครืน ครืน’
‘เปรี๊ยงงงงง’

“ตัยหอง!! หมาพาซวยแล้วตรู….”

น่ากลัวกว่าใครที่เคยได้เจอ เจ้าเสนาโหดตั้งท่าจะกระโดดงับคอเรโชเสียให้ได้

“ม่ายช่ายนะ ตะเองก็...เค๊าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย  คือว่า ผมแค่หิวน่ะ นี่คือปฏิกิริยาทางร่างกายเวลาผมหิวเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องของท่านผมประทับใจอย่างสุดซึ้ง ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยได้ ผมช่วยท่านเต็มที่เลย จริง จริ๊งงงง”

แถเสียจนแสบสีข้าง พลางคิดในใจว่า ‘นี่ตรูเป็นถึงองค์พระชายาใช่ป่าวว๊ะ ไหงมันดูกระจอกงอกง่อย จนโดนเสนาข่มเอาได้อย่างนี้เนี่ย’ แต่ก็ได้แต่คิด เพราะในความเป็นจริง เรโชได้แต่ยืนยิ้มหวาน ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว แต๋วแตก ให้อีกฝ่ายตายใจเต็มที่

“พระชายาจะช่วยผมจริงๆน่ะเหรอ...ดีใจจัง...ท่านคือมิตรแท้เลยจริงๆ”
“...................!!!!”
‘ชิหัยแล้วววว ฆ่าตัวตายชัดๆเลยตรู’
…………………………………………………………………..

อ่าห้า NC รอไปก่อนน๊า เรโชเขายังไม่พร้อม อิอิ
 
THEARBOO

[harumi]

 

[loveview]

พระชายาจะช่วยเสนาให้ไปเป็นสามีหรือภรรยากันแน่คะเนี่ยยย

[Peppermint]

อยากบอกว่าเชียร์ท่านเสนาเป็นสามีฮะ อยากอ่านแนวเมะแบบนี้อ่ะคนเขียนได้โปรดด (ว่าไปตรูเชียร์คู่นี้มากกว่าคู่แรกแฮะ)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
(แต่ในความคิดเราเเล้วววว ท่านเสนาโดนกดแน่ๆเลยอ่ะ อยากให้ท่านเสนากดด!!!!)

[AnimajuS]

 

[nemesis]

มีมิตรแท้ด้วยวุ้ย

[HISY]

ท่านเสนาเราความคิดมุ่งมั่นจริงๆ

[cher7343]

ยอมๆไปเหอะลูก