หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[Joe]

ชอบท่านเสนาจัง แต่อยากโดนองครักษ์เสียบจังเลย

[thearboo]

ตอนที่ 13 ซากอ้อย



บรรยากาศอึมครึม คล้ายพายุฤดูร้อนจะเข้าฝั่ง จะหนาวก็ไม่ใช่เพราะเหงื่อแตกออกทุกรูขุมขน จะร้อนก็ไม่ใช่เพราะขนลุกขนพองสั่นสะท้านจับก้นกบ

เย็นย่ำ รัชทายาทโสฬสเสด็จกลับมายังเรือนหอรอรัก เพื่อพบกับ พระชายาที่หน้าบูดยิ่งกว่าแกงกะทิค้างคืนขึ้นฟอง ปุดๆๆ ตั้งแต่โสฬสย่างเท้าเข้ามาในห้องจนถึงตอนนี้ เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงแล้ว ยังไม่มีใครเอ่ยปากคุยอะไรเป็นจริงเป็นจังกันสักที องค์รัชทายาทนั่งสะบัดร้อนสะบัดหนาวอยู่ตรงมุมเล็กๆของห้องพลางคิดในใจว่า องค์รัชทายาทที่มีอำนาจเทียมฟ้าอย่างเขา ทำไมต้องมานั่งตัวเล็กตัวลีบต่อหน้าคนที่เป็นแค่ผู้ชายตัวเล็กๆธรรมดา แถมอายุยังน้อยกว่าด้วย! ก็แค่องค์พระชายา...
“ร...ร่างกายเป็นยังไงบ้าง?”
“.....................................”
“ยัง...เจ็บอยู่มั้ย?”
“...............................หึหึ”
“เอ่อ..........................”
“อยากรู้เหรอครับท่าน ว่ามันเจ็บหรือไม่เจ็บ ท่านลองมานอนให้ผมเสียบดูสักทีมั้ยล่ะ จะได้กระจ่างใจ ห๋า!!?”
“อึก.....นี่...คือฉันแค่ถามดีๆนะ ทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วยล่ะ?”
“อย่ามาทำโมโหกลบเกลื่อนพระสวามีที่รักของผม ท่านรู้อยู่แก่ใจว่าท่านทำผิดอะไรกับผมไว้บ้าง”
“ผ...ผิดเรื่องอะไรกัน?”

โสฬสเหงื่อไหลเป็นอาบน้ำทั้งๆที่อากาศก็ไม่ได้ร้อน ก็คิดอยู่ในใจแล้วว่ามันต้องเกิดเรื่องแบบนี้แต่ก็ยังทำใจรับไม่ไหวจริงๆที่ต้องมารับมือกับชายาที่เป็นดั่งพญาราชสีห์ตอนนี้

“โคตรไม่ผิดเลยมั้งครับ ที่ท่านมาทำปู้ยี่ปู้ยำผมจนหนำใจ แถมไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วยนะ สาม! สามรอบ! ท่านว่าผมเป็นอะไรกันครับ! เสียบเอ้า เสียบเอา ไม่กลัวช่วงล่างผมเจ๊งบ้างรึไง!? สลบไปรอบแรกยังจะปลุกขึ้นมาต่อรอบสอง แถมเบิ้ลรอบสามแบบไม่มีพักยก ถามจริงเหอะ ท่านไปกินยาบ้าจากไหนมาครับ ห๊ะ!!??”
“อะ เอ่อคือฉัน...” (-/////-)
“เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่ง ยังไม่จบ! ไอ้ที่แสบทรวงยิ่งกว่านั้น แทนที่ตื่นเช้ามาท่านจะมาคอยประคบประหงมผมซึ่งประหนึ่งสาวน้อยเพิ่งเสียความบริสุทธิ์ที่อุตส่าห์เฝ้ารักษามาครั้งแรก แต่นี่ท่านกลับหายหัวไปไม่เหลียวแลผมเลย บร๊ะเจ้า! ทำไมท่านถึงใจดำอย่างนี้ ห๋า!!?”

มาเป็นชุดแบบจัดหนัก โสฬสหน้าเหวอไม่คิดว่าชายาที่น่ารักอย่างกับลูกแมวน้อยของเขาเมื่อคืนนั้น ตอนนี้พร้อมจะขย้ำคอพร้อมควักไส้ล้วงตับเขาออกมากินเสียแล้ว

“ละ...แล้วจะให้ทำยังไงถึงจะหายโกรธล่ะ?”
“ขอโทษอ่ะ ทำเป็นมะ?”
“อะ...................”
“ขอโทษอ่ะ ทำเป็นมั้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ขอโทษ!”
“ก็แค่นั้นแหละ! ฮึ่ย!”

เหมือนเรื่องจะจบแต่ก็ไม่จบ สายตาพิฆาตยังคงจับจ้องโสฬสอย่างไม่วางตา

“มะ...มีอะไรอีกล่ะ?”
“ท่านหายไปไหนมา?”
“ก็ทำงานอยู่ที่กระทรวงไง”
“ปกติไม่เห็นหายไปทั้งวันแบบนี้นี่?”
“ก็...วันนี้งานเยอะ”
“เอาจริง...ไปไหนมา?”
“อ่า...”
“ไป ไหน มา ?”
“อยู่กระทรวงจริงๆ ไม่เชื่อถามใครก็ได้”
“งั้นทำไมไม่กลับมากินข้าวเที่ยงด้วยกันเหมือนทุกทีล่ะ?”
“เอ่อ....................”
“แล้วทำไมต้องไปตั้งแต่ไก่โห่ด้วย?”
“เอาจริงเลยใช่มั้ยเนี่ย”
“ก็เอาจริงน่ะสิ!”
“เพราะฉันทนไม่ไหวน่ะสิ”
“หา? ทนอะไรไม่ไหว?”
“ก็ทนเห็นนายนอนแก้ผ้าไม่ไหวน่ะสิ”
“ทะ...ทนมองไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ? งั้นเมื่อคืนที่ทำไป เพราะโดนเจ้าเสนาหน้าวอกนั่นป้ายยาเอาจริงๆด้วยสินะ ฮึก...ทำร้ายหัวใจกันเป็นบ้าเลยอ่า...แล้วลูกผู้ชายอย่างผมมันจะไปเหลืออะไรเนี่ย ฮือๆๆ”
“ฮะ เฮ้ย จะร้องทำไมน่ะ?”
“คนมันเสียใจ ดูเอาไว้ซะ น้ำตาลูกผู้ชายเนี่ยมันไม่ได้หลั่งกันง่ายๆ นะเ ฟ้ย เมื่อเห็นมันออกจากเบ้าตา ก็จงตระหนักได้เลยว่ามันออกมาจากหัวใจที่ร้าวราน จำไว้ไอ้สามีเฮงซวย!!”
เมื่อเห็นคนตรงหน้าฟูมฟาย โสฬสก็ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่

‘มันเป็นอะไรของมันวะ เราไปกดโดนปุ่มอะไรเข้าวะเนี่ย!?’

“ผมรู้ว่าท่านโดนป้ายยาปลุกกำหนัด รู้ว่าที่ท่านทำไปน่ะเพราะควบคุมตัวเองไม่ได้ ถึงจะตั้งสามรอบก็เถอะ! ฮึ แต่พอฟังจากปากแล้วมันเจื๋อนหัวใจเป็นบ้าเลยอ่ะ เรโชช้ำใจ ฮือๆๆ”
“เฮ้ย อย่าร้องได้มั้ย เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว”
“ผิดตรงไหน ก็ท่านบอกเองว่าทนเห็นผมแก้ผ้าไม่ได้!”
“นั่นมันก็เพราะถ้าฉันยังทนมองนายแก้ผ้าต่ออีกหน่อย ได้มีล้างหน้าไก่ รอบที่สี่แน่ๆ แล้วมันคงไม่จบแค่นั้นหรอก ได้ต่อยาวจนฟ้าเหลืองโน่นฉันถึงจะพอ!”

อึ้งรับประทานไปหลายวิฯ เมื่อได้ฟังคำตอบของสวามีที่รัก น้ำตาจอมปลอมแห้งเหือด เปลี่ยนเป็นหน้าที่แดงเป็นตูดลิงแทน

“นะ...นี่ยาที่ท่านเสนาป้ายท่าน มันแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“โอ้ย ไอ้ยากิ๊กก๊อกของไอ้เสนาเพี้ยนนั่นน่ะมันไม่ได้มีผลอะไรมากมายนักหรอก มันป้ายเสร็จก็วิ่งหนีไป โดนเสื้อไปซะครึ่ง โดนแขนฉันนิดเดียวเอง จะมีผลมากหน่อยก็ตรงที่ทำให้ฉันคึกมากขึ้นเท่านั้นเอง”
“งะ...งั้นก็หมายความว่า...ท่านทำ เพราะใจสั่งมาล้วนๆเลยอ่ะดิ”
“อืม ประมาณนั้น”
“....อะ......”
“อะไร?”
“.......อะ...............”
“เอ้า เป็นอะไรไปอีกเนี่ย?”
“อะ...ไอ้ลามกกกก!!”
“อ้าว อะไรอีกล่ะ?”
“ไหนพูดอยู่ปาวๆๆว่าไม่พร้อม ไม่พร้อมไงล่ะ แล้วทำไมจู่ๆดันมาจับกดแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยอย่างนี้เล่า ไอ้พวกหน้าเนื้อใจเสือเชื่อไม่ได้!”
“ก็มันทนเก็บกดมาตั้งหลายวันแล้วนี่ ช่วงก่อนหน้าที่จะแต่งงานก็ไม่ได้ปลดปล่อยเลยเพราะมัวแต่เครียดๆอยู่ ดังนั้นเมื่อวานพอเริ่มสตาร์ท ฉันก็เลย หาเบรคไม่เจอ…เลยจัดแบบไม่พัก สามรอบเลยไงล่ะ”
“อ๊ากกก ทำไมหน้าท่านมันด้านเหมือนฝ่าเท้าอย่างนี้นะ พูดออกมาได้ยังไงไม่อายปาก! ผมไม่คุยด้วยแล้ว!”
“อย่างอนนักสิ ฉันง่วงแล้วนะ ขอนอนได้รึยัง?”
“นอนข้างล่างไปเลย ห้ามขึ้นเตียงเด็ดขาดเลยนะ!!”
“ทำไมล่ะ ข้างล่างมันหนาวจะตาย ขอขึ้นไปนอนบนเตียงไม่ได้เหรอ?”
“ไม่มีทาง! ผมจะไม่ยอมพลาดโดนท่านจับกดอีกแล้ว!”
“ไม่ทำอะไรหรอกน่า ทำงานมาทั้งวันเหนื่อยจะแย่แล้วขอพักหน่อยเถอะนะ”
“อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ! ไม่ให้ร่วมเตียงเด็ดขาด!!”

เงียบ

“ไม่ต้องมาทำนิ่งกลบเกลื่อน ไม่ให้ขึ้นเตียงเฟ้ย!!”
“ถึงไม่มีที่นี่ ฉันก็ยังมีอีกหลายที่ให้ซุกหัวนอน ถ้ายังจะไล่กัน ฉันคงต้องไปขอนอนที่ห้องอื่นแล้วล่ะ”

คำพูดเหมือนลองเชิงของโสฬส ทำให้อารมณ์บางอย่างของเรโชเดือดพล่านขึ้น เขาหึง! ถึงจะรู้อยู่แก่ใจดีแล้วว่ารัชทายาทย่อมมีสนมข้างกายอยู่หลายสิบคน แต่ตอนนี้หัวใจมันรับไม่ได้ ในเมื่อเขาเป็นชายา ทำไมเขต้องยอม!

“อยากไปหานางสนมเล็ก นางสนมน้อยพวกนั้นเหรอ?”
“ก็ในเมื่อเมียฉันไล่ฉันก็ต้องไป”

โสฬสเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มมีเลศนัย ถึงจะไม่รู้จักคนตรงหน้ามากนัก แต่หลายวันที่อยู่ด้วยกันมาเขารู้ดีว่าคนตรงหน้า ไม่ชอบการพ่ายแพ้มากแค่ไหน  แถมยังเป็นคนหวงของอย่างสุดๆ โสฬสมั่นใจว่าเรโชไม่ยอมให้เขาไปนอนกับคนอื่นแน่ๆ

“อยากไปมากขนาดนั้นเลยสินะ?”
“ถ้าชายาฉันพูดคำเดียวว่าห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับใครอีก ฉันไม่ไปก็ได้นะ”
“……………..แค่วันนี้หรือเปล่า?”
“ตลอดไป”
“ดี! งั้นห้ามไปหาอีหนูที่ไหนอีกเด็ดขาด ถ้านอกใจผมล่ะก็ผมเจื๋อนแน่!!”

โป๊ะเช่ะ เป็นไปตามคาดสุดๆ โสฬสอมยิ้มอย่างพึงพอใจ จองมองลูกแมวน้อยของเขา นั่งเชิดหน้าเหมือนผู้กำชัยชนะ
‘ยังเร็วไปร้อยปีเด็กน้อยเอ้ย’

“ทีนี้ฉันขึ้นไปนอนบนเตียงได้หรือยังล่ะ?”
“เอ้า จะมานอนก็มาสิ! ยืนมองอะไรอยู่ล่ะ”

เรโชขึ้นเสียงสูงอย่างหลงลืมตัว นึกว่ากำลังเป็นผู้กุมชะตาขององค์รัชทายาท แต่ในความจริงแล้วเขากำลังนั่งอยู่ในรังของพญาแมงมุมเจ้าเล่ห์อยู่ต่างหาก

“งั้น…ฉันนอน…ล่ะนะ”

พูดพลางหย่อนตัวลงบนเตียงใหญ่ในท่าเสือคลาน แววตาคมกริบจับจ้องเรโชราวกับกำลังจะตะครุบเหยื่อ และยังไม่ทันที่เรโชจะตั้งตัว เพราะมัวแต่ชื่นชมตัวเองว่าแจ่มเจ๋งอยู่นั้น เรโชก็โดนรวบลงไปนอนในอ้อมกอดพระสวามีเป็นที่เรียบร้อย

“เฮ้ย!! เดี๋ยว!! ไหนบอกว่าไม่ทำอะไรไงล่ะ!?”
“ก็ฉันมีชายาแค่คนเดียวนี่ ไม่ทำกับนายจะไปทำกับใครล่ะ? หืม?”
“ม่ายยยยย!! อย่านะ!! ไม่เอาแล้ว!!”

เรโชร้องเสียงหลง รีบเอาผ้าห่มคลุมโปงดิ้นดุ๊กดิ๊กออกจากอ้อมแขนของอีกฝ่าย

“จะร้องโหยหวนไปทำไมเนี่ย”
“ผมจะไม่ชะเดิ๊บกับท่านอีกแล้ว! ไม่เอาแล้ว!”
“ทำไมล่ะ?”
“ก็ทำกันแต่ละทีรู้กันทั้งเมืองเลยไม่ใช่รึไง!! ไม่เอาด้วยแล้ว แค่นี้ก็ไม่มีหน้าออกไปพบใครเขาแล้วเนี่ย!!”
“อุบ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”

จู่ๆโสฬสก็หัวเราะออกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำให้เรโชเหวอไปเลย มีอะไรน่าขำกันนักกันหนา หรือคนในวังนี้ไม่รู้สึกรู้สากับเรื่องน่าอายแบบนี้กัน แถมยังเห็นเป็นเรื่องตลกอีก เรโชอึ้งในความน่ากลัวของวังหลวงนี้เหลือเกิน แถมตอนนี้คนตรงหน้าเขายังน่ากลัวยิ่งกว่าอีก เพราะน่ากลัวว่าจะหัวเราะจนขาดอากาศตาย!

“หะ หัวเราะอะไรนักหนาเนี่ย นี่ท่านเป็นคนบ้าจี้เหรอ? ขำบ้าอะไรนักหนากับการที่ชาวบ้านเขารู้กันทั่วว่าเราได้กันน่ะห๋า!?”
“ฮ่า ฮะ…ชายาของผมครับ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเรามีอะไรกันน่ะ”
“เอ้า! ก็ท่านเสนาบอกว่า จะเกิดอาทิตย์ทรงกลด กับการแปรปรวน 3 ประการไงล่ะ?”
“ใช่ มันเกิดขึ้นจริง แต่มีแค่ไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับตำนานเรื่องนี้เท่านั้นถึงจะรู้ว่า เราทั้งสองคนได้กันน่ะ รวมทั้งวังนี้มีอยู่ 7 คนได้มั้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ห๋า!!”
“นายโดนเจ้าเสนานั่นอำเข้าซะแล้วล่ะ หึหึ”
“หนอย…ไอ้เสนาหน้าวอกเฮงซวย…”

พอเรื่องราวกระจ่างออกมา เรโชก็ของขึ้นเดือดปุดๆ เพราะเขาดันโดนเจ้าเสนาเจ้าเล่ห์นั่นหลอกซ้ำอำซ้อนจนไม่รู้เหนือรู้ใต้ เส้นเลือดในสมองแทบปริแตก หากรู้ว่าไอ้คนปลิ้นปล้อนนั่นอยู่ที่ตำหนักไหน เขาจะไปถล่มให้ราบซะคืนนี้เลย!

“เอ้า เอ้า โมโหจนตาถลนแล้วน่ะ ใจเย็นๆสิ”
“เย็นยังไงไหวเล่า! ไอ้บ้านั่นทำเอาผมคิดหนักจนนอนไม่หลับตดไม่ออกมาทั้งวันเลยนะ!! กับไอ้เรื่องสับปะรังเคเนี่ย!! ว้าโว้ย!! เจอหน้าเมื่อไหร่พ่อจะโดดกัดให้หูแหว่งไปเลย แง่งงงงง!!”
“ใจร่มๆที่รัก นอนกันก่อนนะ นอนนอน”

เข้าทางโสฬสพอดีที่เรโชไม่ทันได้ระวังตัวเพราะมัวแต่เดือดดาลและคิดหาหนทางแก้แค้นอยู่ โสฬสไม่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดลอย เข้าสวมกอดเรโชพร้อมหอมเข้าฟอดใหญ่ที่แก้มนุ่มทันที

ฟอดดดด!

“เฮ้ย!! ทำอะไรเนี่ย!?”
“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ออกกำลังกายก่อนอนกันหน่อยมั้ยครับ? ชายาผม”
“จะบ้าเหรอ อารมณ์ไหนฟร๊ะ!!”
“อารมณ์อยากเอาด้ายใส่รูเข็มไงครับ มาสิครับ คนดี”
“เฮ้ย! อย่านะ อ๊ะ!!”

ยังไม่ทันที่เรโชจะได้ขัดขืน ริมฝีปากอุ่นๆก็ประทับแผ่วเบาลงบนซอกคอขาวทันทีแถมมือไม้ที่อยู่ไม่สุขของพระสวามีตัวร้ายก็เริ่มซุกเข้าไปในเสื้อนอนของเรโชเสียแล้ว

“อื้อ!! ไม่เอานะ อยะ อย่า อ๊าง!!”

จุ๊บ

จุ๊บ

เรโชครางเสียงหวานหวิวทันทีที่ถูกลิ้นร้อนพร้อมริมฝีปากแสนช่ำชองครอบครองดูดดุนลงบนยอดอกเล็ก

“ชายาคนดีของผม ขอนะครับ”
“มะ..ไม่เอา อื้อ อ๊างง อยะ อย่า อ๊ะ ไม่!”
“เป็นเด็กดีนะครับ”

“ก็บอกว่าไม่ไงโว้ย!!!!”

‘ผลั่ก!’

‘โครม!’

“อ๊อก!”

“อ่า ฮ้า มุกถีบยังไม่เคยตกเทรนด์นะคัรบ พระสวามีที่รัก นอนชมดาวอยู่ข้างล่างนั่นสนุกมั้ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!”

คราวนี้ของจริงเสียงจริงพร้อมฝ่าเท้าจริงๆ โสฬสที่กำลังเผลอไผลพลาดท่าถูกถีบหงายเงิบลงไปพาดอยู่บนพื้นใต้เตียงนอนชมดาวเรียบร้อย แล้วสติสุดท้ายที่เหลืออยู่ของเขาที่ยอมศิโรราบต่อฝ่าเท้าน้อยๆนั่นก็ได้แต่ท่องไว้ในใจว่า

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้เด็กตะไล!”
………………………………………………………………………………………………………….

มาต่อให้เล็กน้อยแก้สงสัย กลัวคิดถึงองค์รัชทายาท

จุ๊บๆๆๆ
 
THEARBOO

[wolfram]

 

เรโช กับ โสฬส นี่ใครน่าสงสารกว่ากันเนี่ย!! 
ท่านเสนาระวังโดนเรโชแก้แค้นล่ะ!!

สู้ๆนะคะ!! 

[Bowbonk]

 

[Poseidon]

ยอมๆไปเหอะเรโช คนอ่านชอบ

[runningout]

ววว ชโอ้วว . ช่างเป็นคู่รักที่น่ารักจริง ๆ 555

[¡ииσcэиτ]

พระสวามีนี้แรงดีจริงๆ
 

[PetitDragon]

พระสวามีหื่นมาก ๆๆๆ 

[Mileson]

อ่านตอนนี้ฮาจริงๆ                     

[V]

เง้อ

ท่านเสนาแสบจริงๆ

[CHoMe]

ตามอ่านจนทันแระ สนุกมากๆเลย

ชอบท่านเสนาสุดหัวใจ

ส่วนพระชายาน่าร๊ากกกกก

[loveryuichi]

ไอ๊ย๊ะ!
อุวะฮะฮ่า 

[ต่ายน้อย]

แอบสมน้ำหน้าพ่อโสรฬ จะเอาอย่างเดียว
ไม่ได้สงสารหนูเรโชเล้ย
ตกเตียงเลย 555

[l3iggy]

 :z3:สงสารองค์ชายอ่าาา โดนถีบตกเตียงง

ยอมๆเค้าไปเถอะนู๋เรโช ยังงัยซะเค้าก้อเป็นพระสวามีเรา 555

เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนค๊าฟฟฟฟ มาบ่อยๆน่าาา

[HISY]

เรโชฮาทุกตอน
ท่านเสนาเจ้าเล่ห์มาก

[NOoTuNE]

  กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สมน้ำหน้า อิพระสวามี หื่นสุดๆ 


ชายาตรูน่วมแน่

[หมูกระต่าย]

ไอ๊หย่ะ! บาทาของพระชายาผู้น่ารักน่าฟัดนามเรโช อร่อยไหมรัชทายาท

[nongrak]

เรโชขี้โวยวายเหมือนกันนะ แต่ก็หวงพระสวามีเหมือนกัน
แต่จะดีมากถ้าไม่ทรง ถีบสวามี   

[nutsumi]

ฮึฮึ ชักอยากจะเหนเรโชแก้แค้นท่านเสนาแล้วสิ

[nemesis]

555  ถีบเลยหรือ

[hibatsumoe]

เบาๆมือหน่อยสิเจ้าคะ เรโชช้ำหมดแล้ว // โดนถีบเลย 

[tuek]

ยอมไปเถอะเรโช
โสฬสออกแนวกลัวเมียหรือเปล่า

[karn49]

555555555555
เรโชโคตรน่ารักเลยอะ

[zaszaq]

    อย่าเผลอนะโสฬส เผลอเมื่อไรนอนชมดาว   

สนุกมากค่ะ

[rubymoona]

อร๊าย น่ารัก~~~ชอบมากที่เรโชถีบ!!! เท้าแห่งรักกกกกกกกกกกกกกกก

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
ช่างสมกันยังกับหมามุ่ยกับใบตำแย
ไม่มียอมกันเลยนะไอ้เรื่องความรั่วเนี่ย
 

[DasHimmel]

ท่านเสนาก็ชางแกล้งนะ เรโชโดนต้มซะเปื่อยเลย 5555+
โสฬสก็โดนถีบอีกจนได้  ท่าทางแบบนี้เป็นประเภทรักเมียเทิดทูนเมียแน่เลย 555555555+

[Peppermint]

== มุกนี้ยังใช้ได้ผลจริงๆ นะเนี่ยยยยย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ

[aoihimeko]

ยอมๆปถอเรช รอNC

[แมวดำ]

เรโชมีหึงด้วยงานนี้ไม่ไปไหนพ้นแหงๆ