หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[Way]

ไม่มีตอนไหนที่ไม่สร้างความฮา เหอะๆ

[DarkAki]

ตอนที่ 13

อ๋ายยยยยยยยยยยย สงสารโสฬสอ่ะ น้องเรโชไม่สงสารโสฬสบ้างเหรอ 

โสฬสเราอย่ายอมน้าาาา ต้องจัดหนักให้เรโชเลย

ตอนที่ 14

 

เอาอาหารมาล่อน้องเรโชเราเลยเหรอ ตอนนี้มีแอบหวาน แอบซึ้งด้วยอ่ะ

ตอนที่ 15

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โดนใจที่สูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

55555555+++++ น้องแมวกดพี่เสืออ่ะดีแล้วววววววววววววว

โสฬสกับเรโชก็ดันมาเห็นฉากสำคัญซะได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้วราชองค์รักษ์จะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย

[hyuk_knok]

นังงูพิษ อิอิ น่ารักอ่ะ^__^

[LittleLoad]

เย้ๆ มาต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ   แล้วระรอตอนต่อไปนะคะ

[Joe]

ชอบครับ โดยเฉพาะภาพประกอบทำให้อยากกินอาหารอย่างนั้นบ้าง

[wanmint1]

อยากบอกว่าชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ มาต่อไวๆนะจ่ะ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ไม่น่ะ พี่เสืออออออออออออออออออออออ

โถ่อย่าไปยอมน๊าาาาาาา

[aoihimeko]

ดี๋ยวก็ดนหญ้พิษหรอก

[Der Adler]

ชอบตอนล่าสุดมากเลย
ลุ้นกะคู่ท่านเสนากะท่านองค์รักษ์

จะติดตามนะฮ่ะ 


ปล. ไม่มีตอนไหนที่จะไม่ฮา  อ่านไปหัวเราะไป

[JadeButterflyεїз]

มาต่อเถอะครับผมรออยู่

[kingkakingka]

มาต่อไวๆนะค่ะ

[murasakisama]

เสือหมอบ น่ะ เป็นชื่อของ “ต้นหญ้า” ส่วน แมวเซาน่ะ เป็นชื่อของ “งูพิษ””
อันนี้เคยได้ยินแต่ไม่รู้ความหมายมาก่อนเลย ความรู้ใหม่ขอบคุณค่ะ

[Number1_90]

เเมวจะกดเสือเรอะ 

คิดผิดคิดใหม่ได้นะตัวเอง 

ขอบคุณค่ะ 

[yongsulewa]

ฮามาก!!

[forbidden]

เห็นรูปแล้วอยากกิน 
เสือหมอบตอนนี้อ่อนให้แมวไปก่อน 
รอแมวเผลอเมื่อไหร่ค่อยเสียบ.. เอ้ย เอาคืน 
รอต่อจ้ะ 

[Nuclear]

องค์ครัก กด เสนาฯ
องค์ครัก กด เสนาฯ
องค์ครัก กด เสนาฯ
องค์ครัก กด เสนาฯ
องค์ครัก กด เสนาฯ
องค์ครัก กด เสนาฯ
 

[thearboo]

ตอนที่ 16 ลายพาดกลอนซ่อนเล็บ (แอบมีNCเล็กๆ)


“อ๊ะ อ๊างงงง ระ…แรงไปแล้ว อ๊า….”
“ข้างในนายมัน…สุดยอดเลย…”

แม้ร่างเล็กอ้อนวอนแค่ไหน โสฬสยังคงบดเบียดกระแทกกระทั้นเข้ามาเรื่อยๆ จนเรโชต้องร้องห้ามจนเสียงหลง

“อ๊ะ อ๋า…มะ…ไม่…ตรงนั้น…อยะ…อย่า…อ๊ะ ฮึก อ๊า…”
“ตรงนี้เหรอ?…รู้สึกดีสุดๆไปเลยสินะ…ชายาผม…”
โสฬสพูดพลางกระแทกความแข็งแกร่งของตนเข้าเสียดสีกับจุดอ่อนไหวที่สุดในร่างเล็ก เมื่อเห็นเรโชครวญครางเสียงหวานหวิว ชายหนุ่มก็ยิ่งเพิ่มความเร็วและแรงขึ้น ความสุขสมแผ่ซ่านทั่วกายร่างเล็กจนต้องใช้แขนทั้งสองข้างยึดเกาะโสฬสไว้เป็นที่พึ่ง เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นตามจังหวะการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและรุนแรง จนเรโชไม่สามารถหลบหนีจากความหฤหรรษ์นี้ได้อีกต่อไป

“อ๊ะ ฮะ อ๊า…จะ…จะ…จะถึงแล้ว!”
“…..ยอดรัก…รัดพี่แน่นแบบนี้…พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ”
“มะ…ไม่ไหวแล้ว…ได้โปรด…หะ…ให้ผมถึง!”

เมื่อถูกเสียงหวานอ้อนวอนร่างแกร่งจึงรีบเร่งจังหวะในการเคลื่อนไหวขึ้นอีกให้ถี่กระชั้นมากขึ้น เรโชที่พยายามจะอดกลั้นไว้ไม่สามารถทานทนได้อีกต่อไป ผนังภายในถูกทรมานด้วยความสุขสมอันบ้าคลั่งจนในที่สุดร่างบางก็ถึงที่สุดแห่งฝั่งฝัน ทะลักทลายจนเปรอะเปื้อนกล้ามท้องร่างแกร่งเบื้องบนหมดสิ้น

“อ้า….!  โอ้ว…อ๊ะ…อา…”

หลังจากส่งร่างเล็กถึงจุดหมายปลายทางได้ โสฬสก็กระแทกกายรุนแรงอีกครั้งจนความปรารถนาทั้งหมดที่เขามีฉีดพุ่งเข้ามาในร่างเรโชจนเต็มล้น เติมเต็มกันและกันจนสุขล้ำ ชายหนุ่มทรุดกายลงมาจูบที่ไหล่ขาวเนียนแผ่วเบา

“อื้อ…”

เรโชร้องครางเบาๆอีกครั้งเมื่อโสฬสถอนกายที่เปียกชุ่มออกจากตัวเขาไป

“เรโช…อยู่ข้างๆฉัน…ตลอดไปนะ”

โสฬสคว้าเอวบางเข้ามากกกอดไว้ราวหวงแหน พร้อมจุมพิตบางเบานุ่มนวลราวปุยไหมลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อของร่างเล็ก ที่นอนหอบหายใจรวยรินอยู่ในอ้อมแขนอบอุ่น และผล็อยหลับไปในไม่ช้า ค่ำคืนแห่งความสุขอีกคืนหนึ่งได้ดำเนินเนิบนาบต่อไป เฝ้ารอจนกว่าดวงตะวันเฉิดฉายจะกลับมาทักทายขอบฟ้าอีกครั้ง
………………………………………………………………………

‘เสร็จมันอีกแล้ว…ฮ่วย! ไอ้เรโช! ไอ้ใจง่าย!…ไอ้ใช้ร่างกายเปลือง!…ฮือๆๆๆ’

หนุ่มน้อยเรโชนอนคิดเงียบๆอยู่บนเตียงใหญ่ ขณะมองสวามีของตนอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำงานที่กระทรวง แน่ล่ะว่าวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาคงตามไปด้วยไม่ได้ เพราะได้แต่นอนปวดเอว ปวดตะโพก จากกิจกรรมเข้าจังหวะแสนจะเร่าร้อนเมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้พอตอนเช้าเล่นเอาหนุ่มน้อยกลายเป็นพวกง่อยเปลี้ยเสียขา นอนก้นระบมอยู่ในผ้าห่มอุ่นแทนที่จะออกไปโลดโผนเหมือนทุกๆวัน

‘คนใจร้าย!...อุตส่าห์ขอร้องอ้อนวอน ต่อรองให้เหลือแค่อาทิตย์ละ 2 ครั้งได้แล้วแท้ๆ มันยังมีหน้ามาบอกว่า “งั้นขอคืนนี้เป็นคืนแรก เพื่อประเดิม” ชิชะ!! ไอ้คนสับปลับ เล่นซะเดินไม่ไหวเลย อย่าให้ถึงวันที่เรโชเป็นใหญ่เป็นโตบ้างนะ พ่อจะจิ้มให้พรุนเลย ฮึ่ย!!’

“ฉันไปทำงานก่อนนะ วันนี้นายนอนเล่นไปก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวตอนเที่ยงฉันกลับมากินข้าวด้วย”
“………………………….”
“หึ...ทำเป็นเงียบ…ตามใจ วันนี้อย่าออกไปซนที่ไหนก็แล้วกัน”
“…………มันเรื่องของผม ถ้าจะออกข้างนอกแล้วจะทำมะ!?”
“หึหึหึ…………ก็ไม่ได้ว่าอะไร๊…แค่เป็นห่วง เมื่อคืนฉันเผลอรุนแรงไปหน่อย มันอาจทำให้นายเดินไม่ค่อยจะไหว…กลัวว่าถ้านายออกไปเที่ยวเล่นแล้วดันล้มพับเดินกลับไม่ไหวไป มันจะลำบากคนอื่นเขา…”
“ฮึ่ย!!! จะไปไหนก็ไปเลยไป๊!! ไอ้ลามก!!”
“จ๊า จ๊า อย่าอารมณ์เสียสิที่รัก เดี๋ยวตอนเที่ยงเจอกันนะ ฮ่าฮ่า”
“……………….ขอแช่งให้มันเดินสะดุดบันไดหัวฟาดพื้นตายซะ เพี้ยง!!”
“นี่…ฉันได้ยินนะ…ปากเก่งนัก เดี๋ยวก็โดนจัดอีกรอบหรอก”
“……………….!!!!!!?” (หุบปากฉับ…ยังเข็ดอยู่)

หลังจากสวามีตัวดีออกไปจากห้องได้สักพัก เรโชก็รู้สึกเบื่อเกินกว่าจะนอนเอกเขนกต่อไปไหว จึงตัดสินใจลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัว เพื่อออกไปเดินเล่นนอกตำหนัก แม้จะยังขัดยอกอยู่บ้างแต่ก็พอจะเดินไหว ไม่ดูผิดสังเกต

พอออกมานอกตำหนักได้ เรโชก็ได้แต่เดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายปลายทาง ด้วยความที่นึกไม่ออกว่าจะไปเที่ยวเล่นตรงไหนดี วังหลวงกว้างขวาง ที่ที่เขายังไม่เคยไปก็มีเยอะ เขตหวงห้ามก็มีเยอะ แต่ที่น่าแปลกคือ ดันไม่มีทีที่เขาสนใจเป็นพิเศษนี่สิ สวยงามแต่ไม่ตื่นเต้น

“โอ้ย!! อยากออกไปเที่ยวข้างนอกบ้างอ่ะ  อยากไปเดินตลาด อยากไปตกปลา อยากไปเล่นว่าวที่ชายทุ่ง ง่า…เบื่อๆๆๆๆ!!”

เดินไปบ่นไปจนถึงใต้ต้นมะม่วงใหญ่  ทีนี้เรโชก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆ

“เฮ้อ…ตายรังอีกแล้วเรา ไปไหนได้ไม่พ้นไอ้ต้นมะม่วงวังหลวงนี่เลยเว้ย…เอาว๊ะ ปีนขึ้นไปนอนเล่นฆ่าเวลาดีกว่า”

หากยังไม่ทันจะปีนขึ้นบนต้นไม้ใหญ่พลันสายตาก็เหลือบไปมองเห็นเงาตะคุ่มๆ อีกด้านของต้นมะม่วงเข้า แอบผวาเล็กๆคิดว่าผีวัง แต่พอลองเพ่งดูอีกที เงานั้นกลับเป็น ราชองครักษ์ ไอศุพายัฆ ที่เอาแต่นั่งเหม่อลอยเคว้งคว้างจนไม่รู้ว่ากำลังคนมาปีนต้นไม้อยู่เหนือหัว

“อ้าว เฮ้ย!? ท่านราชองครักษ์? มานั่งทำสมาธิอะไรตรงนี้ง่ะ? กำลังวิปัสสนากรรมฐานเหรอ?”
“……………………………”
“นี่…ท่านราชองครักษ์ ได้ยินป่าวเนี่ย?”
“วู้…ท่านราช..ชะ..โอง..คา..ร๊ากกกกกก”

ถามเท่าไหร่ เรียกยังไงก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เห็นท่าไม่ดีเรโชจึงเดินเข้าไปดูใกล้เพื่อให้แน่ใจว่า เรียกไม่ผิดคน และเพื่อให้แน่ใจว่า ยังหายใจอยู่

“เฮ้ย…หรือว่ากำลังถอดจิตวะ?...”
“เปล่าหรอกขอรับ จิตกระผมยังไม่โดนถอดไปไหนขอรับ….”
“อุ๊ย! ยังอยู่นี่ พูดได้ด้วย…แล้วท่านมานั่งเพ่งกสิณอะไรตรงนี้เนี่ย? ที่สำคัญผมเรียกตั้งนานไม่ยักกะตอบ…”
“เปล่าทำอะไรขอรับ องค์พระชายากระผม เพียงแค่…ทำใจ…”
“หือ?...ทำใจเรื่องอะไรอ่ะท่าน?”
“เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะขอรับ อย่าได้ใส่พระทัยเลย…”
“………………อ๋อ…เรื่องเมื่อคืนใช่ม๊า!!?”
“……………….อึก”
“ โหย ท่านราชองครักษ์ ท่านจะใส่ใจไปทำม๊าย กะอีแค่โดนเจ้าเสนาโฉดนั่นจูบเอาแค่นั้นเอง….ไม่ใช่จูบแรกซะหน่อย จริงป๊ะ?”
“ฮึก….”

เมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้า สีหน้าแดงจัด และมีทีท่าว่าจะเสียใจหนักข้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัวเท่านั้นเรโชก็คิดได้ทันทีว่า ‘นั่นคือจูบแรก’ ไม่คิดไม่ฝัน ว่าผู้ชายวัย 27 ปีเบื้องหน้าเขาผู้นี้จะเพิ่งมีจูบแรก!!! ช่างอรรศจรรย์ใจเรโชเสียเหลือเกิน

“โอ้ยโหยว…ครั้งแรกจริงดิ…อูย…”

อยากปลอบใจแต่ไปไม่ถูก ใจหนึ่งก็แสนสงสารชายหนุ่มตรงหน้าที่ดันไปเสียเชิงชายให้คนที่ไม่น่าจะเสียด้วย และอีกใจก็พาลเจ็บใจแทนไอศุพายัฆด้วย ที่โดนเจ้าเสนาโฉดลูบคม

“โธ่!... ท่านราชองครักษ์ อย่าเสียอกเสียใจไปเลย คิดซะว่าให้ทาน ท่านจะเครียดไปทำไม ร่าเริงไว้ดีกว่า”
“ขอรับ องค์พระชายา กระผมจะจำตาม”
“เอ้า!! จะทำตามแล้วไหงตอบเสียงเลื่อนลอยอย่างนั้นเล่าท่าน”
“…..อย่าทรงกังวลไปเลยขอรับ องค์พระชายา อีกเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วล่ะครับ”

ถึงปากจะบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง แต่หน้าอย่างกับโดนสูบวิญญาณ จนเรโชอดรนทนไม่ได้ที่ต้องขอสอดมือเข้าไปช่วย

“ท่านอยากแก้แค้นหรือเปล่า ท่านราชองครักษ์?”
“……………..??”
“ผมมีวิธีดีๆล่ะ”

ไม่รู้แรงผลักดันอะไรจากไหนที่ทำให้เรโชออกแผนการพิเรนทร์มาให้ไอศุพายัฆใช้แก้แค้น เสนามัชชาโรตัวแสบ ที่แน่ๆ ในความรู้สึกเห็นใจอยากช่วยเหลือนั้นต้องมีความแค้นส่วนตัวแอบแฝงอยู่ด้วยอย่างแน่นอน

“เอ่อ…กระผมเกรงว่า มันจะไม่ดีนะขอรับ…”
“เฮ้ย!! ท่านโดนทำให้เสื่อมเสียศักดิ์ศรีขนาดนี้แล้ว ท่านยังจะไว้ชีวิตเจ้าผู้ร้ายตัวดีนั่นอีกทำไมกัน ฟังนะ…ถ้าท่านไม่ทำตอนนี้ ท่านจะต้องโดนมันเล่นงานอีกแน่ เผลอๆคราวหน้าท่านอาจโดนปอกเปลือกเสียบไม้ปิ้งก็ได้นะ!! ท่านก็รู้ว่าไอ้เสนาโฉดนั่นมันเล็งจะตะลิดติดชึ่งท่านอยู่น่ะ!!”

ไอศุพายัฆได้แต่นิ่งอึ้ง เพราะโดนเรโชขู่ซะจนเสียววาบไปถึงไหนต่อไหน ที่จริงเขาก็อยากแก้แค้นมัชชาโรคืนบ้าง แต่ก็ไม่ได้เจ็บแค้นมากมายพอที่จะลงมือ จึงปล่อยให้อีกฝ่ายข่มเหงรังแกมาจนถึงตอนนี้ หรือว่า นี่จะถึงเวลาที่เขาต้องเอาคืนแล้ว…
……………………………………………………………………………………………….

คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงลอยเด่น ราชองครักษ์หนุ่มนั่งเหม่อมองดวงจันทร์งามเด่นอยู่ที่ระเบียงตำหนักของตนอย่างเงียบๆ ในใจยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องที่องค์พระชายากล่าวกับเขาไว้เมื่อหลายวันก่อน เรื่องที่เขาจะต้องแก้แค้นคืนมัชชาโร ที่จริงมันอาจดีก็ได้ที่จะได้แก้เผ็ดให้เจ้าตัวสำนึกเสียบ้าง แต่ใจของไอศุพายัฆเองก็ไม่ได้ต้องการ เพราะชายหนุ่มยังคงกังวลเล็กๆว่า หากแผนการขององค์พระชายาไม่ได้ผล มันจะเกิดผลร้ายตามตัวเขายังไงบ้าง เพราะลำพังตอนนี้ก็รับมือมัชชาโรไม่หวาดไม่ไหวอยู่แล้ว หากเขาลงมือทำลงไปแล้วพลาดท่าเสียทีขึ้นมา เขาต้องโดนมัชชาโรราวีไม่เลิกไปอีกนานแน่ๆ คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ให้กับมวลอากาศเย็นที่ลอยวนอยู่รอบๆกาย

“ถอนหายใจคิดถึงฉันอยู่เหรอ ยอดรัก?”
“……………….!!!!?”

เสียงไม่คาดฝันทำเอาหัวใจของไอศุพายัฆตกลงมาอยู่ที่ตาตุ่ม คงไม่มีคำไหนแทนค่าของมัชชาโรได้ดีไปกว่าคำว่า “ตายยากจริงๆ พับผ่า” เพราะพอนินทาก็ปรากฏกันเลยทีเดียว

“นายมาทำอะไรที่นี่ มัชชาโร!? ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาเดินเพ่นพ่านนะ!!”
“โธ่…คนดี อย่าเพิ่งทำเสียงแข็งใส่กันสิจ๊ะ ฉันแค่มาเยี่ยมเยียนเองนะ”
“มีธุระอะไร!?”
“ไม่มากมายหรอก ก็แค่ ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหวน่ะ เลยต้องมาหา”
“ถ้างั้นก็กลับไปซะ!! ไร้สาระ!!”
“โถๆๆๆ…อย่าเพิ่งตัดรอนกันสิที่รัก คนเขาอุตส่าห์มาหา ไล่กันแบบนี้เสียน้ำใจหมด”
“……น้ำใจของคนอย่างนายฉันไม่ต้องการ กลับไปซะ!!”
“แล้วน้ำใจของใครล่ะที่นายต้องการ…อ๋อ…รู้ละ…”
“อะไร!?”
“ก็น้ำใจจากคนที่นายอยากได้หนักหนา…คงไม่พ้นน้ำใจจากองค์พระชายาสินะ…”
“หุบปาก!! เลิกลามปามถึงองค์พระชายาสักที!!”
“ปกป้องกันเข้าไป…หึหึ…สงสารองค์รัชทายาทที่โดนสวมเขาจังเลยน๊า”
“มัชชาโร!! หากนายพูดจาบจ้วงถึงองค์เหนือหัวทั้งสองอีกครั้ง นายเจ็บตัวแน่!!! ฉันจะทำให้ปากนายพูดไม่ได้ไปอีกหลายวันเลย คอยดู!!!”
“…………….หึหึ….ก็เอาซี่…ถ้ากล้าทำก็ลองดู…นายจะไม่จบแค่โดนจูบแน่…เสือน้อยที่รัก…”
“…..กลับไปซะ!!”
“…หึหึ…อ้าว?...ไหนว่าจะทำให้ฉันพูดไม่ได้ไงล่ะ?…ทำได้แค่ไล่กลับเนี่ยน่ะเหรอ?...ฮะ ฮะ ฮะ”
“อย่าท้าทายฉันนะมัชชาโร!!”
“ทำไม…นายจะทำไม คนที่คอยแต่ตามหลังฉันมาตลอดอย่างนายจะทำอะไรได้ เติบโตมาพอได้เจ้านายใหม่เข้าหน่อยก็ลืมสถานะเก่าเลยเหรอ?”
“…………………….”
“คนอย่างนายแค่อยู่ในอาณัติของฉันเหมือนเดิมก็พอ แค่พลีกายเป็นสุดที่รักของฉันก็พอแล้ว…หึหึ”
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“มากกว่านี้…ฉันก็ทำได้ ลองดูมั้ยล่ะ”

‘ฟึ่บ’

ในจังหวะที่ไอศุพายัฆไม่ทันระวังตัว มัชชาโรก็กระโดดก้าวเดียวถึงตัวชายหนุ่ม ร่างบางทุ่มพลังแขนกดร่างใหญ่กว่าให้ลงไปนอนอยู่ใต้ร่างได้ไม่ยากเย็น เพราะถึงร่างเขาจะเล็กกว่า แต่เขามั่นใจว่าฝีมือเขาเหนือชั้นกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

“อึก….ปล่อยนะ!!”
“อืม…อย่าดิ้นสิคนดี…ไหน…มาให้พี่ชื่นใจหน่อยสิ………………อ๊ะ เฮ้ย!!!!!”

ชั่วขณะที่เสนาหนุ่มกำลังจะก้มลงขโมยจุมพิตหวานจากคนใต้ร่าง จู่ๆก็ถูกตวัดพลิกไปนอนหงายอยู่ด้านใต้แทน ในท่าที่ทั้งสองแขนถูกหักไพล่ไว้ด้านหลังแถมยังถูกกอบกุมเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวของไอศุพายัฆ  ทำให้ต้องแอ่นอกเบียดบี้อยู่กับร่างสูงที่อยู่ด้านบนในสภาพไร้ทางสู้ ไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลย

“โอ้ย!! เจ็บ!!...เฮ้ย!!…นี่!! จะทำอะไรน่ะ!?”
“…………..ทำ…แบบเดียวกับนายไงล่ะ”
“ปล่อยนะ!! เฮ้ย!!”
“จะดิ้นไปทำไมกัน ท่านเสนา อยากจูบฉันไม่ใช่เหรอ…เอาสิ จัดให้”
“เฮ้ย! เดี๋ยว!! อุ๊บ!!...”

จู่ๆริมฝีปากบางที่ยังร้องห้ามไม่ทันจบคำ ก็ถูกริมฝีปากร้อนผ่าวของร่างแกร่งประกบบดเบียดโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากถูกครอบครองหนักหน่วง ถูกขบเม้มดูดกลืน เบาบ้าง แรงบ้างเป็นจังหวะ จนสมองของมัชชาโรพร่าเบลอ

“อ๊ะ…อื้ม อ๊า!! อยะ…อื้ม”
มัชชาโรไม่คิดมาก่อนเลยว่า จะถูกคนตรงหน้าทำแบบนี้ และขณะที่ยังไม่ทันจะได้ประมวลผลอะไร เรียวลิ้นเปียกลื่นของไอศุพายัฆก็ควานผ่านริมฝีปากเข้ามาจนได้ ยังความรู้สึกหนาวยะเยือกรุนแรงถึงกระดูกสันหลัง พอเริ่มตั้งสติได้มัชชาโรพยายามตะเกียกตะกายดิ้นรน หากแต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้น

“อื้ม…อุ…อึก…”

เพราะอยากให้หยุดจึงพยายามกัดลิ้นของไอศุพายัฆ แต่ก็ไร้ผล พอเพดานปากถูกเลีย เรี่ยวแรงที่พอมีอยู่บ้างก็พากันอันตรธานหายไปจนหมด ริมฝีปากของร่างแกร่งทั้งเร่งเร้ารุกไล่อย่างเร่าร้อน มัชชาโรไม่อาจขัดขืน ปลายลิ้นที่เกี่ยวกระหวัด ทำให้หัวใจเต้นกระชั้นจนทั้งร่างสั่นสะท้าน

“อ้า…ฮ้า…ฮ้า…”

เมื่อลิ้นร้อนถูกถอนออกไป มัชชาโรก็ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างหนักหน่วงราวกับขาดอากาศหายใจมาเนิ่นนาน พอเริ่มได้สติอีกครั้ง ก็ถึงกับสะดุ้งที่เห็นเสื้อที่ตนใส่มากำลังถูกปลดเปลื้องจากร่าง

“ปล่อยนะ!! อย่า!! อ๊ะ!...ไอศุพายัฆ!…ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!”

มัชชาโรทั้งตะโกนห้าม ทั้งข่มขู่ ทั้งดิ้นรน แต่ราวกับร่างใหญ่จะไม่ได้ยินเสียงที่เขาส่งไปแต่อย่างใด ไอศุพายัฆซุกไซร้ทั้งริมฝีปากและปลายจมูก ที่ซอกคอขาวเนียนอย่างจาบจ้วง ทั้งขบกัด ไล้เลียและดูดดุน จนเป็นรอยแดงเถือกไปทั้งคอ ลามลงมาถึงเนินอกขาว ราวกับความคิดผิดชอบชั่วดีของเขาจะหายสาบสูญไป ไอศุพายัฆใช้กำลังปลุกปล้ำกดจูบมัชชาโรจนร่างบางสิ้นท่า  และเขาเองก็เริ่มเผลอไผลไปกับกลิ่นหอมอ่อนๆติดกายร่างคนตรงหน้า ที่ดูเหมือนว่า ไม่ว่าจะหอมดอมดมสักเท่าไหร่ก็ไม่มีทางหมด ซ้ำยังทวีกลิ่นหอมเย้ายวนมากยิ่งขึ้นด้วย มือที่เคยจับล็อคมัชชาโรไว้ ก็เผลอยกขึ้นมาลูบไล้ผิวกายเนียนละเอียดใต้อาภรณ์ที่หลุดลุ่ยนี่แทน

“อ๊ะ! ปล่อยนะ อย่า!!”

‘ผลั่ก!’

ในจังหวะสุดท้ายขณะที่ร่างกายของไอศุพายัฆยังไร้การควบคุม มัชชาโรได้สติขึ้นมาก่อน จึงรีบตวัดตัวผลักไสร่างไอศุพายัฆออกจากตัวได้สำเร็จ  คนตัวเล็กกระโดดหวือเดียวถอยออกจากร่างใหญ่ไกลโข พลางจ้องหน้าไอศุพายัฆน้ำตาคลอหน่วย พร้อมกับหอบหายใจฮั่กๆ แถมเสื้อผ้าก็หลุดลุ่ย ซ้ำผิวกายที่โผล่ให้เห็นอย่างไร้การปกปิดนั้นช่างขาวกระจ่างตา มีบางส่วนที่โดนย่ำยีจนเป็นสีแดงจัด เหมือนกับสีของพวงแก้มใสขึ้นสีชมพูสด ปากช้ำบวมเจ่อเพราะฤทธิ์จูบ ภาพตรงหน้านั้นเล่นเอาไอศุพายัฆแทบคลั่ง และไม่สามารถละสายตาได้
‘นี่เราทำอะไรลงไป!!??’

คือสิ่งที่ก้องอยู่ในหัวของไอศุพายัฆในขณะนี้ พร้อมทั้งจ้องมองร่างของมัชชาโรตรงหน้าแบบไม่วางตา เพราะนั่นคือสิ่งเดียวที่สมองเขายังสั่งการอยู่

“ทำกันได้แสบมากนะ เสือน้อย!! ฝากไว้ก่อนเถอะ นายจะต้องโดนเอาคืนอย่างสาสมแน่ๆ!!”
“………………………….”

คำทิ้งท้ายก่อนที่มัชชาโรจะกระโดดลงจากระเบียงตำหนักของไอศุพายัฆ และหายตัวจากไปในความมืด นั้นไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวของไอศุพายัฆสักเท่าไหร่นัก เพราะตอนนี้สิ่งที่อยู่ในหัวเขามีแค่เรื่องเดียว…

‘น่ารักชะมัด’
………………………………………………………………………………………………….

หลายท่านน่าจะชอบตอนนี้ เอ้าๆๆๆ อาจเป็นไปตามโพลล์ก็ได้นะเนี่ย...อิอิ

ขอบคุณที่ติดตามนะค๊าบบบบ!!!
 
THEARBOO

[kukkik]

 o13ชอบๆๆๆๆ

ไหนๆก็แต่งแนวนี้แล้ว แต่งให้มีลูกด้วยคงจะดีไม่น้อย

[หมูกระต่าย]

เห็นด้วยค่ะเห็นด้วย ตอนนี้ท่านเสนาฯน่ารักชะมัด

[NOoTuNE]

คู่แรก 


มันต้องแบบนี้ซิ ราชองครักษ์ ทำกดทำเมียให้ได้ 


ตอนนี้ท่านเสนาน่ารักมาก เริ่มรู้สถานะตัวเองแล้วมั้งว่าต้องอยู่สถานะไหน 


เพราะเรารับไม่ได้จริงๆ ถ้าท่านราชองครักษ์จะโดนกด

[namtarn11]

5555 ท่านเสนา รู้สถานะตัวเองแล้วซิ

[nutsumi]

555 น่าสงสารท่านเสนาจิงจิง คิดจะกดเค้า แต่เกือบโดนกดแทน หุหุ

[nemesis]

เสือน้อยอิอิ

[HT...hanna]

บวกค่า
อรั๊ย!!!!!!!!!!! เกือบไปแล้วท่านเสนา ฮ่าๆๆๆๆๆ มีเคลิ้มนะคะ รอตอนต่อไปค่า

 

[seaz]

อั๊ยย๊ะ!!!

[reborn23]

จัดการกดโลด  ท่านเสือน้อย
สนับสนุนให้กดเลย

[ronlbb]

ไอศุพายัค  ลุยต่อเดี่ยวนี้

แมวมันต้องเป็นแมวซิเนาะ

เสืออย่างเราต้องชนะอยู่แล้ว  อิอิ

[Rafael]

กดแมวซะ
เชียร์โลดดดด 5555

 

[LifePo-YuGu]

ว้าววว~~~ แบบนี้สิที่ต้องการ 

[mayamay]

เชียร์เสือน้อยสุดจิตสุดใจ กดท่านเสนาโลด!!!!!