หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[thearboo]

ตอนที่ 18 อวลอายสิเน่หา


สิ่งแรกที่มองเห็นหลังจากลืมตาตื่น คือลายสลักเสลางดงามของเพดานสูงในห้องซึ่งเขาไม่คุ้นเคย สองตาสอดส่ายมองความมืดเป็นอุปสรรคใหญ่ที่ยิ่งทำให้มัชชาโรมึนงง จึงได้แต่สะบัดศรีษะไปมาและหลับตาแน่นๆ หายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อปรับสภาพสมองของตนใหม่ จากนั้นจึงเริ่มลำดับเหตุการณ์ และนึกขึ้นได้ว่า  เหตุการณ์สุดท้ายที่เขาได้ประสบพบเจอคือการที่ถูกไอย์ศุพายัฆกระทำการอุดปาก อุดจมูก!! และขณะนั้นเองด้วยทั้งขาดอากาศจะหายใจ แถมยังถูกรุกเร้าจนแทบจะขาดใจ สุดท้ายความดันขึ้นตา วูบไปซะดื้อๆ ยิ่งคิดยิ่งหวาดหวั่นจนสั่นสะท้าน เพราะคำถามที่แวบเข้ามาในหัวว่า  ‘แล้วหลังจากนั้นล่ะ!?’

“ฟื้นแล้วเหรอ?”
“ใครน่ะ?”

มัชชาโรถึงกับสะดุ้ง เมื่อจู่ๆก็มีเสียงอีกคนอยู่ในห้อง จึงละล่ำละลักส่งเสียงถามออกไปแต่ก็ไม่มีใครตอบกลับมา มัชชาโรพยายามหรี่ตามอง แต่เพราะความมืดจึงไม่สามารถเห็นหน้าได้

“ฉันถามว่าใคร!!?”

“สลบจนเบลอไปแล้วเหรอท่านเสนา?”

ชัดเลยว่าเสียงใคร เมื่อสักครู่ก็มัวแต่ตกใจจนจำเสียงไม่ได้ พอตั้งสติได้ว่าเสียงนั้นคือใครได้เสร็จสรรพ สมองก็สั่งการให้ร่างกายหมุนตัวลงจากที่นอนทันทีเพื่อหนีออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด แต่แค่พริบตาเดียวเท่านั้น ไอย์ศุพายัฆก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมือของมัชชาโรไว้มั่น

“ปล่อยนะ!!”
“ดิ้นทำไมเนี่ย หึหึ อย่าเย็นชานักสิ ท่านเองไม่ใช่เหรอที่ชอบให้ผมแตะเนื้อต้องตัวน่ะ?”
“มะ ไม่ใช่สักหน่อย ฉันอยากแตะต้องตัวนายก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยอมให้นายแตะตัวฉันนะ โอ้ย!!”

ไอย์ศุพายัฆออกแรงบีบข้อมือของมัชชาโรแรงขึ้น จนมัชชาโรเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บ จากนั้นท่านเสนาก็ยิ่งดิ้นรนหนักเพราะรับรู้ได้ถึงสัญญาณอันตราย แต่ทั้งบิด ทั้งสะบัดแขนเจ้ากรรมก็ไม่ยอมหลุดจากพันธนาการ แค่มือเดียว มัชชาโรก็แย่แล้ว แต่จู่ๆ ไอย์ศุพายัฆก็ดึงตัวมัชชาโรเข้าไปกอดทั้งตัว ในการดึงเพียงครั้งเดียว

“เฮ้ย!! ปล่อยนะ ไอ้เสือบ้า!!”
“อย่าดิ้นนักเลยท่าน มันไม่มีประโยชน์หรอก”

ยิ่งดิ้นไอย์ศุพายัฆก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น จนมัชชาโรแทบจะกระดิกตัวไม่ได้อีก

“โธ่เว้ย! บอกว่าให้ปล่อยไงล่ะ อุ๊บ!”

ยังไม่ทันที่มัชชาโรจะก่นด่าจนจบ ริมฝีปากอุ่นชื้นของคนที่พันธนาการเขาไว้ก็ประทับลงมา  มัชชาโรที่ได้แต่นิ่งอึ้งตะลึงงันในคราแรก พอถูกลิ้นร้อนของไอย์ศุพายัฆล่วงล้ำเข้ามา ก็ได้สติขึ้นมาทันที สองมือที่ยังว่างจึงลงมือทั้งทุบ ทั้งข่วนวงแขนกำยำที่รัดตรึงเขาไว้ แต่ก็เหมือนแค่สายลมผ่านผิว หาได้ระคายแม้แต่นิด ในที่สุด ไอศุพายัฆก็ถอนริมฝีปากออกมา เปิดโอกาศให้มัชชาโรได้ตักตวงอากาศหายใจ

“ฮ้า แฮ่ก แฮ่ก ปละ ปล่อย”

มัชชาโรแทบสำลักอากาศเพราะตะกรุมตะกรามสูดหายใจแรงไปหน่อย หน้าตาแดงก่ำ เผลอๆอาจแดงลงไปจนถึงต้นคอ แต่เพราะมีเสื้อผ้าปิดบังเอาไว้ แถมในห้องยังมืดตื๋อจึงไม่วามารถมองเห็นได้

“อย่าขัดขืนไปเลยท่านเสนา ท่านเองไม่ใช่หรือที่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ ผมกำลังทำตามที่ท่านต้องการไงล่ะ”
“ไอ้บ้า ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย ฉันอยากเป็นฝ่ายทำ ไม่ใช่เป็นผู้ถูกกระทำสักหน่อย!!”
“มันจะต่างกันตรงไหนล่ะ?” 



“ถือเสียว่าเป็นการปรนนิบัติจากผมก็แล้วกัน”

คำพูดสุดท้าย ไอย์ศุพายัฆเลือกที่จะกระซิบเบาๆที่ข้างหูมัชชาโร และยกยิ้มพึงใจกับปฏิกิริยาที่ได้รับจากคนตรงหน้า

“นะ นายไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า ไอย์ศุพายัฆ? นายเปลี่ยนไปมากเลยนะ”
“เหรอ? ยังไงล่ะ?”
“กะ ก็เมื่อนก่อน นายเอาแต่หนีฉันไม่ใช่เหรอ ไม่อยากอยู่ใกล้ฉัน ไม่ชอบให้ฉันแตะต้อง แล้วทำไมตอนนี้นายถึง...”
“อยากรู้จริงๆเหรอ? งั้น...ตั้งใจดุให้ดีนะ”
“ห๊ะ!? ดูอะไร อื้มมมมม!!”

ไอย์ศุพายัฆกล่าวพร้อมกับเคลื่อนเข้าประทับริมฝีปากกับมัชชาโรอีกครั้ง คราวนี้เรียวลิ้นของไอย์ศุพายัฆที่เข้ามาลึกล้ำกว่าทุกครั้งที่เคย ลิ้นร้อนกระหวัดพันกับลิ้นน้อยๆของมัชชาโรราวกับมีชีวิต แม้เสนาหนุ่มจะเคยมีประสบการณ์กับเหล่าสตรีมาไม่ถือว่าน้อย แต่ไม่เคยเลยที่จะมีจูบที่ดูดดื่มเร่าร้อนถึงเพียงนี้ ลิ้นร้ายไอย์ศุพายัฆกวาดชิมความหวานทั่วโพรงปากของมัชชาโร ทั้งเพดานปาก โคนลิ้น หรือแม้กระทั่งไรฟัน มัชชาโรไร้เรี่ยวแรงในการต่อต้าน มือไม้สั่นระริก ในหูอึงอล ราวกับจะเป็นลมเสียให้ได้

‘ไอ้บ้านี่มันไม่เคยกับใครจริงๆเหรอเนี่ย ไหงมันจูบเก่งนักว๊ะ!!?’

ขณะที่ไอย์ศุพายัฆตั้งตาตั้งตาในการจู่โจมตะโบมจูบร่างเล็กตรงหน้า ทั้งปาก แก้มนิ่มและซอกคอหอมกรุ่น จนกระทั่งริมฝีปากอุ่นขบลงบนติ่งหูนิ่ม มัชชาโรก็ดิ้นรนสุดแรงอีกครั้ง เพราะหากปล่อยให้กิจกรรมนี้ยังคงยืดเยื้อดูท่าว่าเขาต้องเผลอสมยอมเสียเอกราชให้เจ้าองครักษ์หนุ่มตรงหน้านี้แน่ๆเมื่อรู้ตัวมัชชาโรจึงรวบรวมเรี่ยวแรงสุดชีวิตสะบัดตัวเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนของคนตรงหน้านี้ให้ได้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลใดๆ ไอย์ศุพายัฆโถมกายทาบทับมัชชาโร จนร่างเสนาหนุ่มถูกกดจมลงบนเตียงนุ่มแทบทั้งตัว  และยังไม่ทันได้ทำอกทำใจมือข้างหนึ่งของท่านราชองครักษ์ก็ทาบทับลงมาบนหน้าอกแบนราบของมัชชาโรทันที หลังจากลูบไล้อยู่ได้เพียงครู่ มือซุกซนก็ควานเจอยอดอกเล็กๆน่ารัก ของท่านเสนาแล้ว ไอย์ศุพายัฆก็ลองเขี่ยเล่นอย่างหยอกล้อ ทั้งๆที่ยังใส่อาภรณ์อยู่ แต่มัชชาโรรู้สึกราวกับนิ้วมือนั้นสัมผัสเข้ากับเนื้อหนังของตนโอยตรงเลยทีเดียว

“อยะ อย่านะ ปล่อยฉัน!!”
“ไม่ปล่อย...”

พอมัชชาโรดิ้นรนหนักขึ้นก็เข้าทางไอย์ศุพายัฆพอดี สองมือแกร่งจัดการปลดเสื้อตัวบางของเสนาหนุ่มอย่างรวดเร็ว เพราะมัวแต่ดิ้นขลุกขลัก พอรู้ตัวอีกทีมัชชาโรก็โดนปอกเปลือกไปเสียครึ่งหนึ่งแล้ว

“เฮ้ย อย่า!! ไอย์ศุพายัฆ นายบ้าไปแล้วเหรอ!!”
“อย่าดิ้นสิ ยิ่งดิ้นเสื้อผ้ามันก็ยิ่งหลุดง่ายนะ”
“โอ้ย!! ปล่อยสิว๊อยยยย!! อ๊ะ อย่ามายุ่งกับกางเกงฉันนะ!!”

โวยวายไปก็แค่นั้น เพราะในที่สุดแล้วมัชชาโรผู้น่าสงสารก็โดนลอกคราบเหลือแต่ตัวล่อนจ้อนในไม่กี่อึดใจต่อมาอยู่ดี
ระหว่างที่ยังมัวตกอกตกใจที่ถูกจับแก้ผ้า มัชชาโรก็ถูกอีกฝ่ายจูบเข้าอีกแล้ว ทั้งที่อยากจะผลักใส แต่สองมือที่มัวแต่ปกปิดของสงวนเป็นระวิงอยู่นั้นก็ไม่ว่างพอที่จะป้องกันตัวเองจากมือปลากหมึกของคนตรงหน้าได้เลย มัชชาโรหวาดหวั่นจนเหงื่อชุ่มไปทั้งร่าง คราวนี้ยอดอกเขาไม่ได้โดนข่มเหงผ่านเนื้อผ้าอีกต่อไป เพราะตอนนี้ปลายนิ้วหยาบกร้านสัมผัสเข้าโดยตรงกับยอดอกเขา ทั้งเขี่ย ทั้งบีบ มัชชาดรสะท้านกายหวือ ความรู้สึกแปลกประหลาดเกิดขึ้นในร่าง ความรู้สึกที่เขาไม่เคยได้สัมผัสไม่ว่าจากใครก็ตาม ครู่ต่อมาไอย์ศุพายัฆก็ถอนจูบออกจากมัชชาโร พร้อมกับนิ้วมือที่กำลังหยอกล้อกับหน้าอกเสนาหนุ่มอยู่ก็ถูกถอนออกไปด้วย แต่เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น มัชชาโรก็ต้องประสบพบเจอกับสิ่งที่ทำให้ขวัญผวาเสียยิ่งกว่าไนท์ตี้ช๊อค นั่นคือ ยอดอกอ่อนไหวของเขากำลังถูกริมฝีปากของไอย์ศุพายัฆดูดดุน

“อย่า!....”

มัชชาโรสะท้านไปทั้งร่าง ยังผลให้ไม่มีเสียง หรือเรี่ยวแรงมากพอที่จะประท้วงอีกฝ่าย และยิ่งพอโดนปลายลิ้นอุ่นลื่นของไอศุพายัฆสัมผัสลงบนยอดอก ระบบความคิดและสติสัมปชัญญะอันน้อยนิดที่ยังเหลืออยู่ของมัชชาโรก็กระเจิดกระเจิงไปหมดทันที ร่างเล็กสั่นสะท้านราวกับลูกแมวตัวเล็กๆที่พลัดตกลงน้ำมา จนหนาวสั่น

“ปล่อยฉัน อ๊ะ อยะ ปล่อยนะ อื้ม!...”
“ครางซะน่ารักเชียวนะ ท่านเสนา”
“อ๊ะ!! อย่าพูด ตะ ตอนที่ปากนาย ยะ ยังอยู่ตรงนั้นนะ!”
“ทำไมล่ะ ท่านรู้สึกเสียวซ่านเหรอ”
“อะ ไอ้บ้า นายเป็นเด็กทารกรึไงกันน่ะ!! อ๊ะ!”
“ไม่มีเด็กที่ไหนดูดนมผู้ชายหรอกท่าน แต่ผู้ใหญ่อย่างผมน่ะดูดได้”
“ไอ้บ้า!!!”

เมื่อถูกไอย์ศุพายัฆพูดจาหยอกล้อ มัชชาโรก็ยิ่งอับอายหนักขึ้น ร่างเล็กดิ้นรนอีกครั้งทั้งๆที่ไม่เหลือเรี่ยวแรงพอจะดิ้นได้อีกแล้ว

“อ๊ะ!! เฮ้ย!! จับอะไรของนายน่ะ!!?”
“ตื่นตัวซะแล้วเหรอครับ ท่านเสนา ความรู้สึกไวจังนะ แค่โดนดูดนมนิดเดียวก็ตั้งซะแล้วเหรอเนี่ย?”
“หนอย ไอ้เสือหมอบ ปล่อยฉันนะ ฉันหลุดไปได้จะเล่นนายให้อ่วมเลย!!”
“ก็ลองดูสิครับ อยากรู้เหมือนกันว่า...ใครจะโดนจนอ่วม...หึหึ”
“ไอย์ศุพายัฆ!!!!!”

มีคนร้ายลอบเข้าห้ององค์รัชทายาท!! อย่าให้มันหนีไปได้!!
...

ขอโทษที่มาช้า หายหน้าไปเกือบเดือน แถมยังมาสั้นๆอีก
ขออภัยอย่างแรงเจ้าค๊า
 
THEARBOO

[หมูกระต่าย]

มายั่วให้อยากแล้วก็จากไป

[kp]

เสียดายจางงงงงงงง
ระหว่างความรักกับหน้าที่
องครักษ์จะเลือกอะไร

[NOoTuNE]

 

ใครมันมาลอบเข้ากันตอนนี้ฟร่ะ แอร๊ยยย 

[Rafael]

โหยๆ ตัดฉึบ
ไม่ยอมมมมมม
ต่อนะๆ 55555
งานเข้าอีกด้วยสิ

[powvera]

ตั้งหน้าตั้งตาลุ้นว่าท่านเสนาจะโดนราชองครักษ์กดกี่ยก  หึหึ      

[HISY]

งานเข้าซะงั้นอ่ะ

[andear]

ซะงั้น

[Poseidon]

ย๊ากก ค้างง
หึหึ เสนาน้อย เอ๋ย โดนแน่ๆ ฮ่าๆ

[gupalz]

จะได้กันอยู่แล้ว
ดันงานเข้าซะงั้น

[aoihimeko]

นึกว่จ......

[eern]

 :angry2:ค้างทำแบบนี้ใด้งัยมาต่อด่วนเลย

[reborn23]

ตอนไหนไม่ขัด  มาขัดอะไรตอนนี้หา
 

[dark-soleil]

ชะ ชะ ชะ ชะงักค้างงงง!!!!!!!!!

สมน้ำหน้าท่านเสนา...อยากแกล้งพระชายาดีนัก 
ท่านราชองครักษ์ก็ทำตามที่โดนยุจนได้้ 

รีบมาต่อน้าาา คนอ่านค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[missu2]

  ย๊ากสสส   กำลังลุ้นอยู่

ค้างเลย 

[KuMaY]

ยั่วให้อยากแล้วจากไป
ค้างสุดๆ

[taltal020441]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

มาลอบเข้าห้องอะไรตอนเน้!
สมน้ำหน้าท่านเสนา อยากแกล้งพระชายาดีนัก

[pare_140]

เฮ้ยไรว่ะ กำลังจะสอดได้สอดเข็มอยู่แท้ๆ

[จีเวลจ้า]

 

ขัดจังหวะคนอื่น...บาปนะจ๊ะ

[MaRiTt_TCL]

ใครมันบังอาจลอบเข้าไปในห้องรัชทายาทตอนนี้เนี่ยย

[kingkakingka]

ค้างสุดๆอ่ะ   

[ลู่เคอOlive♥]

นี่มันอะไรกันเนี่ย
กำัลังได้และ ห้วย!!!

[murasakisama]

  :z3:ขัดจังหวะจริง

[Mekaming]

  ใครมาลอบทำร้ายตอนนี้
เสียดายจริงเลือกไปช่วยชัวร์เลย

[yogurtjung]

อ้าว กำลังได้เข้า

ใครมาปองร้ายองรัชทายาย เง้อ

มาต่อไวไวค่ะค้างมาก

อ๊ากกกกก

[ormn]

:m20:ท่านเสนาเสร็จแน่ๆๆ


ว่าแต่ใครมาลอบทำร้ายองค์รัชทายาทอะ

ปล.แล้วจะรอตอนต่อไปนะ

[moredee]

งั้นที่พิงกำแพงตอนโน้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน ก้อยังไม่ถุกเสียบจิท่านเสนา อุม ชิงเป็นลมซะก่อน ตอนนี้ก้อยังอีกสินะ  รอวันเสนาพลาด

[kaichan]

 

[hyuk_knok]

 :a5:ค้างอย่างแรว๊งส์

[bulldog17]

ขัดจังหวะอ๊าาาา